Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς στάλθηκε ως δώρο αγιότητας στούς ανθρώπους των τελευταίων ημερών.
Είναι ένα σταθερό μέτρο, που δείχνει ποιός και τι είναι αληθινό, στους μπερδεμένους καιρούς μας.
(Απόδοση της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου. Τελείται στις 25 Νοεμβρίου)
Η εορτή των Εισοδίων είχε έναν ιδιαίτερο νόημα για τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς, γιατί στην ζωή μας τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.
Αυτή την γιορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας ο Άγιος την αγαπούσε πολύ, η κουρά του έγινε σε Μοναστήρι της Γιουγκοσλαβίας που ήταν αφιερωμένο στην εορτή των Εισοδίων.
Στις 21 Νοεμβρίου του έτους 1926 χειροτονήθηκε ιερομόναχος από τον
Επίσκοπο Γαβριήλ του Τσέλγιαβινσκ. Επίσης την ημέρα των Εισοδίων 21
Νοεμβρίου το 1934 πήγε ως Επίσκοπος στην Σαγγάη στον Ναό της Παναγίας
μας που ονομαζόταν «η αμαρτωλών Σωτηρία».
Και πάλι την ημέρα των Εισοδίων 21 Νοεμβρίου του έτους 1962 έρχεται στο Σαν Φρανσίσκο ως Επίσκοπος.
Ο Θεός τραβήχτηκε στη φλεγόμενη, γεμάτη αγάπη καρδιά του Αγίου Ιωάννη η οποία έγινε όργανο της Χάριτός Του.
Εμπιστεύτηκε τα μυστικά των ουρανίων στον Άγιο και την ικανότητα να
υπερνικά τους φυσικούς νόμους, καθιστώντας τον έτσι σημείο επαφής
ανάμεσα σ’ Εκείνον, το Δημιουργό και εμάς, τα πλάσματά Του.
Τώρα που όσοι ευλαβούνται τον Άγιο Ιωάννη προσπαθούν για
περισσότερο από είκοσι χρόνια να διαδώσουν τη δόξα του σε ολόκληρο τον
κόσμο, το όνομά του έχει συνδεθεί με την εικόνα ενός θαρραλέου...
Ενός ριψοκίνδυνου ήρωα ο οποίος έκανε θαύματα σε κάθε στροφή της ζωής. Αυτή, πραγματικά, είναι η εικόνα που παίρνει κανείς εάν κοιτάξει τη ζωή του από μια πνευματική σκοπιά.
Αλλά αυτοί που δεν τον γνώριζαν ενόσω ζούσε, θα πρέπει να
ρωτήσουν ειλικρινά τους εαυτούς τους: Θα τον είχαμε δεί ως τέτοιο, αν
τον είχαμε δεί απευθείας και όχι μέσα από το πρίσμα της εικοσαετούς
παγκόσμιας ευλάβειας και προσκύνησης γι’ αυτόν;
Ας θυμηθούμε ότι πολλοί πιστοί, ευσυνείδητοι κληρικοί και σεβαστοί από όλο τον κόσμο ιεράρχες απέρριπταν ή και μισούσαν ακόμη τον Άγιο Ιωάννη ενόσω ζούσε.
Τον έβριζαν ανοιχτά μόλις έμπαινε στην Εκκλησία, του φώναζαν πως ήταν αλαζόνας και πλανεμένος...
και τον παρομοίαζαν με τον άσχημο χαρακτήρα του πατρός Φέραποντ από τους Αδελφούς Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι... Η πρώτη μας αντίδραση όταν ακούμε για τέτοιους ανθρώπους είναι:
«Πως μπορούν οι άνθρωποι να είναι τόσο τυφλοί; Δεν ήταν φανερό πως ήταν Άγιος;»
Όχι, δεν ήταν «φανερό».
Αν έβλεπε κανείς τον Άγιο εξωτερικά, ήταν ένα θέαμα που σίγουρα σόκαρε:
Ασουλούπωτος, καμπούρης, με ένα ελάττωμα που όταν μιλούσε ακουγόταν σαν να έλεγε ασυναρτησίες.
Η σταθερότητα της οδηγούμενης από το Θεό, θέλησής του –αυτή η αρετή που του επέτρεψε να φτάσει τέτοιο ασκητικό ύψος- παρεξηγείτο ως αλαζονεία και παράλογο πείσμα.
Για
πολλούς ήταν απλά ένας γκρινιάρης, ξεροκέφαλος γέρος που επέμενε
πάντοτε στις δικές του, «λανθασμένες» ιδέες σχετικά με το έργο της
Εκκλησίας.
Και το χειρότερο για τους μηχανορράφους και τους δολοπλόκους ήταν πως
δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δόξα καμμίας κλίκας και κανενός
κόμματος.
Ήταν ελεύθερος ενώπιον του Θεού.
Με λίγα λόγια, ήταν μια απόλυτη προσβολή στη λογική του κόσμου,
η
οποία κοιτάει μόνο την εξωτερική εμφάνιση και ψάχνει για προσωρινά
πλεονεκτήματα για την ίδια ή για κάποια συγκεκριμένη ομάδα της.
Ο κόσμος, που κείται εν τω πονηρώ και κυβερνιέται από τον πρίγκιπά του,
το διάβολο, προσπάθησε να εκμηδενίσει την επιρροή του Αγίου Ιωάννη.
Αν και είναι αδύνατον για το θεϊκό να «πετύχει» όπως εννοεί την
“επιτυχία” αυτός ο έκπτωτος, διεφθαρμένος κόσμος, άγιοι σαν τον Άγιο
Ιωάννη είναι πράγματι νικητές ενώπιον της αιωνιότητος και της τελικής
κρίσεως.
Η παρούσα κυριαρχία του κακού δεν πρέπει να μας μετατρέψει σε απαθείς παρατηρητές που επιτρέπουν στην κτηνωδία να θριαμβεύσει.
Είναι καθήκον μας να υπερασπιζόμαστε το καλό από τις επιθέσεις αυτού του κόσμου.
Έτσι λοιπόν, ακόμα και αν ανήκαμε ανάμεσα σε αυτούς που βλέπουν πέρα από
εξωτερικές εμφανίσεις και την κοινή γνώμη, ακόμα και αν είχαμε νιώσει
συμπόνια για τον Άγιο Ιωάννη όταν τον κατηγορούσαν και τον δίκαζαν, και
πάλι δεν είναι αρκετό.
Εάν πρόκειται να ακολουθήσουμε αυτό που είναι Θεϊκό, πρέπει να γίνουμε ήρωες, όπως ήταν ο Άγιος Ιωάννης.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διακινδυνεύσουμε ακόμη και «το καλό μας όνομα» - την προσωπική ή ομαδική μας αξιοπιστία και θέση- για να διακηρύξουμε
την ασυγκράτητη δύναμη του Θεού, ο οποίος δοξάζεται μέσα από τους Αγίους
Του!
Ένας Ορθόδοξος ιερέας ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος μάρτυρας σε ορισμένα θαύματα του
Αγίου Ιωάννη, είπε πολύ σωστά πως: «Ο Άγιος Ιωάννης είναι μια όαση κατά
κάποιο τρόπο, ειδικά στους καιρούς μας, ανάμεσα στους ανθρώπους».
Μπορεί να δεί κανείς άπειρα ξεκάθαρα παραδείγματα: Αυτοί που
ευλαβούνται τον Άγιο Ιωάννη αποδεικνύεται πως είναι άνθρωποι αφιερωμένοι
και πιστοί στην Εκκλησία του Χριστού ενώ αυτοί που δεν τον ευλαβούνται
και φτάνουν μάλιστα να τον συκοφαντούν, αποδεικνύονται ξιπασμένοι και
ιδιοτελείς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι ο φθόνος που κάνει τους ανθρώπους να κρύψουν τη δόξα ενός Αγίου...
Ως ένας γνήσιος απόστολος του Χριστού, ο Άγιος Ιωάννης έφερνε σε αμηχανία τους γραφειοκράτες οι οποίοι δεν είχαν το πνεύμα του.
Παρεκινείτο από αγάπη και αυτή η αγάπη του επιστρεφόταν το ίδιο αγνή, δίχως όρους.
Αυτοί που τον φθονούσαν παρακινούνταν από άψυχους υπολογισμούς του τι
ήταν πιο «συνετό» και όποια «αγάπη» λάμβαναν ήταν πολύ απλά ο
καθιερωμένος σεβασμός που απολαμβάνουν τα άτομα τα οποία κατέχουν υψηλά
αξιώματα. Ήθελαν να ξεγράψουν τον Άγιο Ιωάννη γιατί η αγάπη του τους
έκανε να νιώθουν άβολα.
Διαφωνίες όσον αφορά την προσκύνηση ενός Αγίου είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες στην Εκκλησία.
Για παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε τον Άγιο Σεραφείμ σαν έναν από τους μεγαλύτερους Αγίους της Ρωσίας.
Αυτό που δεν είναι πολύ γνωστό, όμως, είναι σε τι βαθμό υποτιμούσαν οι άνθρωποι τον Άγιο Σεραφείμ ενόσω ζούσε...
Και με τι μανία προσπάθησαν να σβήσουν τη μνήμη του από τους πιστούς
μετά το θάνατό του. Οι πιστοί του αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στην
πορεία για την αγιοποίηση του αγαπημένου τους δάσκαλου και πατέρα.
Ουσιαστικά, αν δεν ήταν η επιρροή του Τσάρου-Μάρτυρα Νικολάου του
Δευτέρου για την αγιοποίησή του, οι ζηλόφθονοι εχθροί του θα είχαν
κάνει το δικό τους και σήμερα δεν θα τον ήξερε σχεδόν κανένας.
Παρά τις προσπάθειες του Διαβόλου να αποκρύψει τις ευγενικές εικόνες των
Αγίων, οι οποίες είναι ικανές να ξυπνήσουν και να εμπνεύσουν πίστη
ανεκτίμητης δύναμης ανάμεσα στους Χριστιανούς, ο Χριστός υποσχέθηκε πως
οι πύλες του άδου δεν πρόκειται να κατισχύσουν της Εκκλησίας.
Στην περίπτωση του Αγίου Ιωάννη, οι μαρτυρίες της αγιότητας είναι τόσο πολλές και
οφθαλμοφανείς, που όλες οι απάτες και τα κόλπα του πονηρού στάθηκαν
ανίκανα να την κρύψουν. Ορθόδοξοι επίσκοποι έχουν τελέσει ολόκληρες
ακολουθίες στον Άγιο Ιωάννη και έχουν γίνει τοπικές ανακηρύξεις του σε
Άγιο.
Δεν χωράει αμφιβολία πως ο Άγιος Ιωάννης στάλθηκε σαν δώρο αγιότητας στους ανθρώπους των τελευταίων ημερών.
Σε μια εποχή που η μίμηση θεωρείται πλέον φυσιολογική σε κάθε πτυχή της ζωής, όταν το πραγματικό πνεύμα της Χριστιανικής Πίστης έχει κρυφτεί τόσο πολύ, ώστε οι περισσότεροι αγνοούν την ύπαρξή του ακόμα, ο Άγιος Ιωάννης είναι ένα παράδειγμα γνησιότητας.
Είναι ένα σταθερό μέτρο που δείχνει ποιος και τι είναι αληθινό στους μπερδεμένους καιρούς μας.
Η μονάδα μέτρησης δεν είναι καμιά άλλη παρά η αγνή Χριστιανική αγάπη, την οποία ο Άγιος Ιωάννης είχε και μοίραζε απλόχερα.
Με αυτή την αγάπη, η σκληρή μάχη της πνευματικής ζωής, αξίζει τον κόπο.
Χωρίς αυτή, το μόνο που απομένει από τις ανθρώπινες σχέσεις και την
εκκλησιαστική ζωή είναι μια σχέση συμφέροντος: Είτε με τη μορφή
συκοφαντίας και δόλιων παγίδων, είτε με τη μορφή της αμοιβαίας κολακείας
και αναγνώρισης.
Ο Άγιος Ιωάννης έδωσε τον σωστό τόνο του γνήσιου αποστολικού έργου στον σύγχρονο κόσμο.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι εισρέουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία του
Χριστού πριν την τελική μάχη με το κακό, είθε να βλέπουν τον Άγιο Ιωάννη
σαν τον γεμάτο αγάπη οδηγό τους και σαν ποιμένα, ο οποίος δεν γνώρισε
ποτέ το θάνατο!
(μικρό απόσπασμα απ’ την βιογραφία του.)
__________________________________________________________
Σχόλιο Π. κοινωνίας:
''Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι
πιστοί δεν θα βρίσκουν Ιερέα και Ποιμένα να τους προστατέψει από την
πλάνη και να τους συμβουλέψει στη Σωτηρία. Τότε οι πιστοί, δεν θα
μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους άλλα οδηγός τους θα
είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων...'' ~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς
Αυτή η φράση του Αγίου που αναφέρετε σαφώς στούς έσχατους χρόνους της τελικής φάσης
της πτώσεως της Εκκλησίας, αποτέλει έναν αλάνθαστο οδοδείκτη, οσο και
αν σοκάρει μεταπατερικούς στοχαστές και ψευδοευλαβείς, τέκνα της τυφλής
και αδιάκριτης υπακοής, μελλοντικούς προσκυνητές του αντιχρίστου...
Στήν πραγματικότητα είναι πάντοτε επίκαιρη,
καθώς προτάσει την κοινή των Θεούμενων Πατέρων Δόξα, τον έλεγχο της
διδασκαλίας των ποιμένων μέσω της κοινής διδασκαλίας των Θεούμενων
Πατέρων της Εκκλησίας. Τίποτα διαφορετικό δηλαδή, απο την απλανής
διδασκαλία και συμβουλή του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου... (εδώ)
Δείτε και σχετικά με τον αγαπημένο μας Άγιο Ιωάννη και θαυματουργό:
