Παράκληση! ΕΝΙΣΧYΣΤΕ ΤΟΝ ΕΒΡΟ!!

 

Σύλλογος Ορεστιαδιτών Αθήνας

 
Κάνουμε έκκληση στους συμπατριώτες και τους φίλους μας σε όλη την Ελλάδα, να βοηθήσουν τον τόπο μας !!!
Η φωτιά, σε τόση μεγάλη έκταση στον νομό, έσβησε την ζωή στο πέρασμά της.
Θρηνούμε κατά προτεραιότητα για τους ανθρώπους που χάθηκαν !!!
Θρηνούμε όμως και για την αγροτική γη και τα ζώα, που έγιναν στάχτη μαζί με τους κόπους χιλιάδων αγροτών.

Πολλοί παραγωγοί έχουν χάσει τα πάντα, καλλιέργειες, αποθήκες, εξοπλισμό, αποθέματα...!!! Παρ΄ όλη την ενίσχυση που πρέπει να κάνει το κράτος, θα χρειαστούν χρόνια για να σταθούν στα πόδια τους, ενώ παράλληλα θα περιμένουν την φύση να αναγεννηθεί.
Μαζί με τους παραγωγούς, επλήγησαν και επιχειρήσεις, καταστήματα και άλλα επαγγέλματα που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή. Η προφανής συρρίκνωση του εισοδήματος στην περιοχή, επηρεάζει στην συνέχεια, όλη την οικονομία του τόπου, έως και... μια καφετέρια !!! Όλες τις επαρχίες του Νομού. Από την Αλεξανδρούπολη έως την Ορεστιάδα και το Ορμένιο !!
Πόσο θα αντέξουν οι άνθρωποι εκεί;
Οι Ακρίτες μας με την ζωή τους και την εργασία τους, κρατούν ζωντανή την παραμεθόριο !!!
Η ανάκαμψη θα αργήσει. Αρχίζει ένας ανηφορικός δρόμος !!
Ας μην είναι η μετανάστευση η λύση για κάποιους, η οποία όμως θα προστεθεί ως ζημιά στον τόπο ως απώλεια των “χεριών” τους.

Σας παρακαλούμε λοιπόν, να ενισχύσετε τον Έβρο:

1. Αγοράζοντας προϊόντα του τόπου.
2. Όσοι είστε επισκέπτες στον τόπο μας, αγοράστε και οτιδήποτε άλλο από τα καταστήματα εκεί, ακόμη και αν είναι πιθανόν κάτι να μπορείτε να το βρείτε λίγο φθηνότερο στον τόπο που ζείτε. Σκεφτείτε ότι βοηθάτε έτσι την διατήρηση του καταστήματος, δηλαδή την επιβίωση του καταστηματάρχη ή των υπαλλήλων.
3. Όσοι δεν θα ταξιδέψετε εκεί, κάνετε παραγγελίες. Στο διαδίκτυο μπορείτε να αναζητήσετε προϊόντα και επιχειρήσεις. Τυριά, τραχανάδες, κρέατα, ζυμαρικά, μεταξωτά, κεντήματα, είδη παραδοσιακής τέχνης, ποτά... κλπ. Εμείς δεν θα προτείνουμε κάτι δημόσια, φοβούμενοι μήπως αποκλείσουμε κάποιες, αλλά μπορούμε να σας πληροφορήσουμε για όσες γνωρίζουμε. Επικοινωνήστε μαζί μας.
4. Όσοι έχετε την οικονομική δυνατότητα, κάνετε δωρεές ή επενδύστε σε επιχειρήσεις στον Έβρο.
5. Επιλέξτε τον Έβρο για τα τουριστικά σας ταξίδια. Υπάρχουν πάρα πολλά μέρη για να επισκεφθείτε. Ξενοδοχεία υπέροχα, παραλίες, μουσεία, εστίαση με εξαιρετική κουζίνα, τοποθεσίες της φύσης... κλπ. Δεν κάηκε όλος ο Έβρος και μην σας αποθαρρύνει η καταστροφή που έγινε σε κάποιες μεγάλες περιοχές, για να μην έρθετε.
6. 

   Και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, σας παρακαλούμε ΠΟΛΥ, μην ψωνίζετε από την Τουρκία και τη Βουλγαρία !! Δεν μπορεί να λέγεται πατριώτης ή Έλληνας εκείνος, που αφήνει τα χρήματά του σε αυτά τα ξένα κράτη, για να αγοράσει λίγο πιο φθηνά, πετσέτες, κάλτσες, παπούτσια, κλωστές πλεξίματος, γλυκά και (αν είναι δυνατόν!!) φασολάκια και είδη λαϊκής αγοράς !! Τα άτομα χαμηλού εισοδήματος, δεν μπορούν να επικαλούνται το χαμηλό εισόδημά τους για να ψωνίζουν εκεί, όταν μάλιστα λαμβάνουν επιδόματα !!! Δυστυχώς αυτό γίνεται και από εύπορους !! Αγαπήστε τον τόπο σας, αγαπήστε την Ελλάδα !!!

Ο Έβρος είναι το πρώτο μέτωπο άμυνας απέναντι σε μια επιθετική χώρα, μην το ξεχνάτε !!

Ευχαριστούμε αν μας διαβάσατε και αν θα ανταποκριθείτε στην παράκλησή μας.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Ορεστιαδιτών Αθήνας

Κυριακάτικη Αργία: Η κυβέρνηση λήστεψε τη μέρα του Θεού για να την προσφέρει στα κέρδη της πλουτοκρατίας

 

Ελευθέριος Ανδρώνης / Sportime

Κυριακάτικη αργία: Το εκτρωματικό νομοσχέδιο του Άδωνι Γεωργιάδη για τα εργασιακά που στο σύνολό του τινάζει στον αέρα θεμελιώδη δικαιώματα του εργατικού δικαίου, προβλέπει μεταξύ άλλων την κατάργηση της αργίας της Κυριακής για μεγάλους κλάδους επιχειρήσεων. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας δήλωσε χωρίς καμία ντροπή ότι οι εργαζόμενοι «θα τσακώνονται για το ποιος θα πρωτοδουλέψει τις Κυριακές», για να πάρουν το +115% του ημερομισθίου τους.

Πρόκειται για άλλη μια τρανή απόδειξη για το πόσο άθεο, υλιστικό και αντιχριστιανικό έχει καταντήσει το ελληνικό κράτος. Η κυριακάτικη αργία κατατεμαχίζεται και τα κομμάτια της μοιράζονται στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Το θηρίο του καταναλωτισμού είναι μονίμως πεινασμένο και καταβροχθίζει αχόρταγα πλέον κάθε ιερότητα που έχει απομείνει στην ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά και ο φασισμός της πολιτικής ορθότητας θέλει να εκμηδενίσει τις ιερές μέρες της Χριστιανοσύνης και να τις κάνει άψυχα καταναλωτικά πανηγύρια ή συνηθισμένες μέρες που ενσωματώνονται στη φάμπρικα του καπιταλισμού. Ενοχλούν τα Χριστούγεννα ως λέξη, ενοχλεί το Χριστός Ανέστη ως ευφρόσυνο μήνυμα, ενοχλούν οι Τρεις Ιεράρχες ως σχολική αργία, τώρα το κράτος αποχαρακτηρίζει και την Κυριακή ως μέρα αφιερωμένη στον Θεό.

Η καταπάτηση της ιερότερης ημέρας της Ορθοδοξίας, παρουσιάζεται από τον υπουργό Εργασίας ως εργασιακό κελεπούρι για bonus χρήματα. Ο αναστάσιμος χαρακτήρας της Κυριακής παραμερίζεται από τη λατρεία του Μαμωνά, σε μια φρενήρη αναζήτηση επιπλέον χρημάτων που ούτως ή άλλως δεν επαρκούν για τις σημερινές ανάγκες διαβίωσης του μέσου πολίτη.

Στην παρούσα φάση δεν εξετάζουμε την απώλεια της κυριακάτικης αργίας από την «εργατοπατερική» πλευρά των κοσμικών, που διαμαρτύρονται μόνο και μόνο επειδή χάνεται ένα ρεπό. Η διαφύλαξη των εργατικών δικαιωμάτων έχει και εκείνη τη σημασία της, άλλα πρώτα απ’ όλα έχουμε να κάνουμε με παραβίαση της πνευματικής ουσίας της Κυριακής.

Σε έναν αλλοπρόσαλλο κόσμο που έχει χάσει την ταυτότητά του και τον προορισμό του, ακόμα και οι έννοιες μένουν ορφανές από νόημα. Κυριακή σημαίνει μέρα του Κυρίου, και όχι μέρα του βαλαντίου [ = του χρήματος]. Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη Θεία Λατρεία και στην ανάπαυση και όχι στο σαφάρι του κέρδους και την βιομηχανοποίηση της ανθρώπινης ζωής.

Ο Χριστός εξοργίστηκε και έβγαλε φραγγέλιο για να διώξει τους εμπόρους που είχαν μετατρέψει τον οίκο του Πατρός του σε οίκο εμπορίου. Στην εποχή μας, η ασέβεια έχει αναβαθμιστεί σε ασύγκριτο βαθμό. Τη θέση των εμπόρων, την έχει πάρει το ίδιο το κράτος που μαγαρίζει μια ιερή ημέρα χάριν των επιχειρηματικών συμφερόντων και μετατρέπει την κυριακάτικη ευλογία σε εργατοώρες. Και τον «οίκο του Πατρός», δηλαδή την Εκκλησία, δεν την οικειοποιούνται όπως τότε, άλλα ακόμα χειρότερα την εξορίζουν εντελώς από τον δημόσιο βίο ως ενοχλητικό εμπόδιο για την «ανάπτυξη» και την προσωπική ευημερία.

Πόσα τιμωρητικά «φραγγέλια» χρειάζονται εδώ άραγε;

Η Κυριακή είναι η μέρα της εβδομάδας που το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία συνέρχεται στους ιερούς ναούς για να δοξολογήσει τον Θεό και να ενωθεί με Αυτόν μέσω του Ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Η Κυριακή είναι η κατεξοχήν μέρα ένωσης των ανθρώπων με τον Θεό και των ανθρώπων μεταξύ τους. Η υλιστική αυτοκρατορία της Νέας Εποχής όμως απεχθάνεται οτιδήποτε εξασφαλίζει την εγγύτητα μεταξύ των ανθρώπων, και πόσο μάλλον τη Θεανθρώπινη ένωση που γίνεται στο κοινό Ποτήριο, που είναι η ύψιστη μορφή κοινής συνείδησης που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Η νεοταξική κουλτούρα επιζητεί να φτιάξει μια κοινωνία αποστάσεων και αποϊεροποίησης της ζωής, χρησιμοποιώντας πολλούς τρόπους για να επιβληθεί, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αποξένωση και τον φόβο που διέσπειρε η πανδημία, δυστυχώς ακόμα και σε εκκλησιάσματα. Στην περίπτωση της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, το κυνήγι του κέρδους και η αγωνία για το πώς θα εξασφαλιστούν τα προς το ζην, σαμποτάρουν τη χριστιανική κοινωνία.

Περάστε κόσμε, κλέψαμε τον χρόνο της Κυριακής από τον Θεό και σας τον μοιράζουμε σε ζεστό χρήμα, μας λένε οι κυβερνώντες σήμερα.

Όμως τι ρίζα μπορεί να έχει η οικονομική προκοπή του ανθρώπου αν βγάλει από τη ζωή του την ευλογία του Θεού; Τι να το κάνεις το αυξημένο ημερομίσθιο, αν το καλό της ψυχής σου πέσει σε αργία; Πώς γίνεται να ξεχνάς ότι το ψωμί στο τραπέζι δεν μας το φέρνει κανένας υπουργός, κανένας πρωθυπουργός και κανένας δημαγωγός του κόσμου, άλλα πρωτίστως ο Θεός που καθημερινά του λέμε «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον».

Τα έξτρα χρήματα που θα απαρνηθείς εάν επιμείνεις να τιμάς την ιερότητα της Κυριακής, ο Θεός θα ευδοκήσει για να σου τα εξοικονομήσει από αλλού. Από την άλλη πλευρά, ακόμα και περισσότερα χρήματα αν βγάζεις παραβιάζοντας την κυριακάτικη αργία, αυτό θεωρείται επάρατο κέρδος στην κρίση του Θεού και ίσως να σου στερηθεί από αλλού.

Απολυτότητες σε αυτά δεν υπάρχουν βέβαια. Υπάρχουν και περιπτώσεις που ο εργαζόμενος δεν έχει επιλογή να μην εργαστεί την Κυριακή ή επαγγέλματα που δεν επιδέχονται αργίας. Ακολουθώντας τον λόγο του Χριστού, μπορούμε να πούμε ότι η Κυριακή έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την Κυριακή, όμως όσο περνάει από το χέρι μας, η Κυριακή πρέπει να τιμάται, και ιδιαίτερα η Θεία Λειτουργία.

Η πίστη είναι αυτή που μας λείπει περισσότερο για να ορθοποδήσουμε στη ζωή μας, και όχι τα εργασιακά «παραθυράκια» για έξτρα κέρδος.

Η κυριακάτικη αργία είναι πρωτίστως πνευματικό, άλλα και κοινωνικό αγαθό. Την Κυριακή εκτός από τον εκκλησιασμό, θα μπορέσεις να ακούσεις ένα κήρυγμα, θα πας το παιδί σου στο κατηχητικό, θα ξεκουραστείς, θα δεις την οικογένειά σου, θα κάνεις επίσκεψη σε έναν άρρωστο, θα κάτσεις στο κυριακάτικο τραπέζι, θα πας έναν περίπατο ή μία εκδρομή, θα θυμηθείς ότι είσαι άνθρωπος και όχι εργοστασιοποιημένος μετάνθρωπος που ζει μόνο για να εργάζεται, να καταναλώνει και να υπηρετεί τα πάθη του.

Μπορούμε να πούμε ότι η Κυριακή με την ιερότητα που την περιβάλλει είναι το τελευταίο προπύργιο που αντιστέκεται στην απανθρωποποίηση του ανθρώπου.

Τα ενοίκια και η ανθρωπιά μας

Ρέθεμνος

Ο Σεπτέμβριος έρχεται ["Ν": το άρθρο είναι του Αυγούστου] και χιλιάδες φοιτητές, αλλά και εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και καθηγητές), άνδρες και γυναίκες, ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και ξενιτεύονται μαζί με τα χελιδόνια, για τον τόπο, όπου πρέπει να ζήσουν και να εργαστούν για το παρόν και το μέλλον.

Οι φοιτητές εργάζονται (κάνοντας τις σπουδές τους – αυτή είναι η αποστολή τους ως φοιτητών και πρέπει να είναι η κύρια εργασία τους) για το δικό τους το μέλλον. Οι εκπαιδευτικοί εργάζονται για το μέλλον των δικών μας παιδιών. Και οι δύο αυτές ομάδες συγχρόνως εργάζονται και για το αύριο ολόκληρης της κοινωνίας και το μέλλον της πατρίδας μας.

Όμως τα χελιδόνια είναι τυχερά, γιατί εκεί που πηγαίνουν θα βρουν τις φωλιές τους από πέρυσι, σε σημεία που τους έχει παραχωρήσει ο Θεός δωρεάν. Ενώ οι άνθρωποι, που έρχονται στην πόρτα μας αναζητώντας κατοικία, και φυσικά είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για να μείνουν, σε πάρα πολλές περιπτώσεις πέφτουν θύματα ανελέητης εκμετάλλευσης και γίνονται αντικείμενα εξευτελισμού, μερικές φορές μάλιστα και εξαπάτησης!

 

Γι’ αυτό, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα έχει ανατείλει ένα νέο κοινωνικό πρόβλημα, αναπάντεχο, αδιανόητο: της στέγασης των εκπαιδευτικών και των φοιτητών!Αν είσαι ιδιοκτήτης που νοικιάζεις χώρους και το θέμα σε αφορά άμεσα, να ξέρεις ότι δεν είμαι δικαστής, για να σε κρίνω. Θα σου πω μόνο πώς βλέπω τα πράγματα και, αν αγγίξω το φιλότιμό σου και σε προβληματίσω, θα είμαστε όλοι από αύριο (ακόμη κι εσύ ο ίδιος και τα παιδιά σου) σε καλύτερη μοίρα.

Τι συμβαίνει;

Το πρόβλημα είναι γνωστό: ιδιοκτήτες ζητούν υπέρογκα ποσά ως ενοίκια, πολλές φορές για κατοικίες όπου οι ίδιοι δεν θα καταδέχονταν να μείνουν με τίποτα, συχνά απαιτούν να λαμβάνουν αυτά τα χρήματα χωρίς μισθωτήριο (αφορολόγητα δηλαδή), πράγμα που εμποδίζει τους ενοικιαστές να λαμβάνουν το επίδομα ενοικίου που πιθανώς δικαιούνται, και επίσης δεν είναι σπάνια η αγενής συμπεριφορά, λες και ο άνθρωπος που έρχεται στην πόρτα μας είναι αναξιοπρεπής και μπορούμε να τον προσβάλλουμε κατά βούλησιν.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυξάνονται οι καλοί ιδιοκτήτες που έχουν την απαίτηση να «ελευθερώνουν» οι ενοικιαστές τους το σπίτι μόλις μπαίνει η άνοιξη, γιατί εκείνοι έχουν βρει κι άλλη φάμπρικα που γεννάει χρήματα, τη μετατροπή του σε τουριστικό δωμάτιο ή διαμέρισμα [μέσω Airbnb (*)]! «Σήκω φύγε λοιπόν, κ. ενοικιαστή, μαζί με όλα τα πράγματά σου, και πήγαινε όπου θέλεις», σου λέει ο ιδιοκτήτης (ή, για την ακρίβεια, όπου δ… θέλεις!). «ΑΝ σου αρέσει. Αν δεν σου αρέσει, μη βρεις σπίτι (επειδή γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεις κάτι καλύτερο, ηθικότερο και αξιοπρεπέστερο) και κοιμήσου κάτω από τ’ άστρα! Εγώ το σπίτι θα το νοικιάσω, γιατί περιμένουν ουρά μετά από σένα. Δεν σε έχω ανάγκη!».

Βεβαίως όλο αυτό το σκηνικό είναι από μόνο του εξευτελιστικό για ένα νέο ή μία νέα που έρχεται να σπουδάσει, για μια οικογένεια που προσπαθεί (συχνά με χίλιες στερήσεις) να σπουδάσει το παιδί της και για έναν δάσκαλο ή καθηγητή, που έρχεται στην πόλη μας να διδάξει τα παιδιά μας τις γνώσεις του. Το σωστό θα ήταν όλοι αυτοί να εύρισκαν φιλοξενία στα σπίτια μας, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν καθόλου! Όχι να προσπαθούμε να τους εκμεταλλευτούμε και να αδιαφορούμε αν θα βρουν τελικά ένα κρεβάτι να γείρουν το ζαλισμένο κεφάλι τους!

Εντάξει, δεν ζητάω τα πάντα, δεν έχω την απαίτηση να καταργηθούν τα ενοίκια (σημειώνω ότι κι εγώ νοικιάζω χώρους, αλλά, συγχωρέστε με, με ανθρώπινους όρους). Όμως έχω την επιθυμία οι άνθρωποι, που έρχονται να μάθουν γράμματα στα παιδιά μας, και οι νέοι, που έρχονται να σπουδάσουν για ένα καλύτερο μέλλον, να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι κι όχι ως κινούμενα πορτοφόλια. Και να ήταν και «παχυλά» πορτοφόλια, να το καταλάβω – χωρίς να το δικαιολογώ – αλλά κατά κανόνα μιλάμε για εντελώς ισχνά πορτοφόλια, ανθρώπους που τους ζητούν το μισό τους μηνιάτικο (ή και περισσότερο!) για να τους προσφέρουν έναν χώρο κατοικίας, που μπορεί, όπως ξαναγράψαμε παραπάνω, να μην ανταποκρίνεται ούτε στο ελάχιστο στις απαιτήσεις αυτές.

Εκπαιδευτικοί διανυκτερεύουν στο αυτοκίνητό τους επί πολύ καιρό, γιατί δε βρίσκουν σπίτι. Άλλοι στήνουν αντίσκηνα. Άλλοι απορρίπτουν το διορισμό (για τον οποίο τόσο περίμεναν, σπούδασαν οι ίδιοι κ.τ.λ.) και γυρίζουν στο σπίτι τους, άνεργοι ξανά, τουλάχιστον διασώζοντας κάποια αξιοπρέπεια, και διασώζοντας επίσης ό,τι έχει απομείνει από το ισχνό τους βαλάντιο (ισχνό = αδύνατο, αν δεν το ξέρουμε).

Θύματα αυτής της απανθρωπιάς και της απληστίας είναι και εργαζόμενοι και οικογένειες, αλλά οι «ξενομπάτες», που βρίσκονται σε ανάγκη (εκπαιδευτικοί και φοιτητές), αφενός είναι τα υπ’ αριθμ. 1 θύματα και αφετέρου θα έπρεπε να περιβάλλονται με σεβασμό και στοργή από όλη την κοινωνία, αντί να ταπεινώνονται, να ταλαιπωρούνται και τελικά να τους μαδούν σαν κοτόπουλα!

Αναζητώντας τη χαμένη μας ανθρωπιά;

«Ξένος περνά απ’ την πόρτα μας ογρός και χιονισμένος» λέει το τραγούδι. «Μάνα μου, κι ας τ’ ανοίξομε του ξένου να ’ρθει μέσα, και στρώσ’ του τάβλα να γευτεί…». Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Η κάποτε διάσημη «κρητική φιλοξενία» έχει δολοφονηθεί εν ψυχρώ από τους ίδιους τους Κρητικούς. Η τραγουδισμένη από τον Όμηρο, πανάρχαια ελληνική φιλοξενία έχει δολοφονηθεί εν ψυχρώ από τους ίδιους τους Έλληνες της εποχής μας, όχι παντού ευτυχώς, αλλά σε αρκετές πόλεις και νησιά της πατρίδας μας!...

Τι με νοιάζει εμένα; Δηλαδή πρέπει να έχω προσωπικό συμφέρον για να με νοιάξει; Με νοιάζει γιατί είμαι άνθρωπος και, στο κάτω κάτω, ό,τι υφίστανται οι συνάνθρωποί μου (όχι μόνο το συγκεκριμένο πρόβλημα) έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινωνία και σε μένα και στα παιδιά μου. Πρέπει να έχει αντίκτυπο, αλλιώς, κυρίες μου και κύριοι, δεν είμαι πλέον άνθρωπος. Και από τους γονείς και τους προγόνους μου (εδώ και πολλές γενιές) έμαθα ότι η ανθρωπιά έχει ανεκτίμητη αξία. Εσείς το μάθατε; Το διδάξατε ή θα το διδάξετε στα παιδιά σας;

Οι παλιοί Κρητικοί έλεγαν: «Να μη χάσομε την αθρωπιά μας». «Να είσαι πάνω απ’ όλα άθρωπος», «να φέρεσαι σαν τον άθρωπο». Στην Κρήτη η λέξη ανθρωπιά («αθρωπιά», χωρίς ν) σημαίνει αξιοπρέπεια. Αν λοιπόν δεν είσαι άνθρωπος, δεν είσαι αξιο-πρεπής, δηλαδή δεν σου πρέπει αξία – δεν σου πρέπει σεβασμός. Εσύ χάνεις την αξιοπρέπειά σου, επειδή προσπαθείς να στερήσεις από τον άλλο τη δική του.

Το χρήμα δεν είναι το παν (άλλωστε, δε νομίζω να έγινες σκληρός σπιτονοικοκύρης επειδή «πεινάνε τα παιδιά σου»). Οι παλιοί έλεγαν και κάτι ακόμη: «Διαβολομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα». «Τα σάβανα δεν έχουνε τσέπες!». «Λίγα φάε, λίγα πιες, θέσε, καλά κοιμήσου». «Όσο θέλεις δούλευε, όσο θέλει ο Θεός θα σου δώσει». Πρέπει να το ευλογήσει κι ο Θεός αυτό που έχεις. Και θα το ευλογήσει, όταν νοιάζεσαι και για τις ανάγκες του πελάτη σου (εν προκειμένω του ενοικιαστή σου), και μάλιστα όταν νοιάζεσαι πρωτίστως για αυτές τις ανάγκες και έπειτα για το στενό, μικρόψυχο συμφέρον σου.

Μήπως όμως κάνεις και το σταυρό σου πότε πότε; Μήπως ανάβεις και κανένα κερί, για να έχει ο Θεός καλά εσένα και τα παιδιά σου; Τότε το πράγμα γίνεται ακόμη πιο αδιανόητο. Ο Χριστός, πολύ περισσότερο από τα κεριά μας, ζήτησε αγάπη και έλεος για όλο τον κόσμο, ακόμη και για κείνους που «δεν το αξίζουν» – όμως εμείς πολλές φορές ακόμη και τους σωστούς και έντιμους ανθρώπους, που έρχονται μπροστά μας, τους βλέπουμε σαν κότες με χρυσά αβγά, που βιαζόμαστε να τις «σφάξουμε» για να τους τα πάρουμε (νομίζουμε ότι τα έχουν αποθηκευμένα μέσα τους).

Ο Χριστός, λοιπόν, όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο, ανάμεσα στα άλλα, είπε: «Μη μαζεύετε θησαυρούς στη Γη, όπου φθείρονται και κλέβονται. Μαζέψτε θησαυρούς στον ουρανό, που ούτε φθείρονται, ούτε τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί είναι και η καρδιά σου». Είπε επίσης: «Ευκολότερα μπαίνει μια καμήλα (σχοινί) από την τρύπα μιας βελόνας, παρά πλούσιος στη βασιλεία του Θεού» (κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφ. 6, στίχοι 19-21, κεφ. 19, στ. 16-26).

Μπορείς λοιπόν να διαλέξεις, αν θα είσαι άξιος σεβασμού, αν επιθυμείς να κερδίσεις και την αιωνιότητα, τι άποψη θέλεις να έχει και ο Χριστός για σένα, ποιος είναι ο θησαυρός που θα σε συνοδεύει μετά από εδώ, ποιο το όνομα που θέλεις ν’ αφήσεις και η κοινωνία που θέλεις να παραδώσεις στα παιδιά σου… Καλό Φθινόπωρο.

Σημείωση

(*) «Η ονομασία Airbnb είναι ακρωνύμιο του αρχικού ονόματος Airbedandbreakfast (δηλ. Air, bed and breakfast = αέρας, κρεβάτι και πρωινό). Η αρχική ιδέα γεννήθηκε, όταν τον Οκτώβριο του 2007 έλαβε χώρα στο Σαν Φρανσίσκο ένα διεθνές συνέδριο σχεδιαστών. Οι τότε συγκάτοικοι Gebbia και Chesky, καθώς δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ενοίκιο του διαμερίσματός τους, αποφάσισαν να μετατρέψουν το σαλόνι τους σε ξενώνα bed and breakfast, προσφέροντας σε τρεις συμμετέχοντες του συνεδρίου στέγη, φουσκωτά στρώματα (αέρα) και σπιτικό πρωινό έναντι πληρωμής» (από τη Βικιπαίδεια, λ. «Airbnb»).

Θ. Ι. Ρηγινιώτης

(Σημ. "Ν": θεολόγος, μέλος της Θεματικής Ομάδας Παιδείας της ΝΙΚΗΣ - Υπεύθυνος της Θεμ. Ομάδας Πολιτισμού)

27 Σεπτεμβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια.

(βίντεο Vassilis Kostoulas)

NIKH

«Ὁ μόνος αντίπαλος πού δύσκολα ἠττᾶται, εἶναι ὁ ἀπόλυτα ἒντιμος ἂνθρωπος, καί τέτοιος εἶναι ὁ Καποδίστριας» (Μέττερνιχ)

Αφιέρωμα το σημερινό σημείωμα, με αφορμή μια επέτειο, ξεχασμένη, απωθημένη στο ημίφως της ιστορικής μνήμης. 27 Σεπτεμβρίου του 1831, Κυριακή μέρα, 6.35’ το πρωί, δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Το αποτρόπαιο φονικό γίνεται έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Συνήθιζε ο Κυβερνήτης να «λειτουργιέται» νωρίς «ὂρθρου βαθέος». Ο θάνατός του θεωρήθηκε «συμφορά διά τήν Ἑλλάδα». «Ὁ κακοῦργος ὃστις ἐδολοφόνησε τόν Καποδίστριαν, ἐδολοφόνησε τήν πατρίδα του», θα πει θρηνώντας ο φίλος του και μεγάλος ευεργέτης της πατρίδας μας, Ελβετός φιλέλληνας Εϋνάρδος. (Το νεοελληνικό κράτος ξεκίνησε με δυο δολοφονίες: του Κυβερνήτη και της Κοινοτικής Παράδοσης. Αυτές ακόμη τις πληρώνουμε).

Στην ιστορία υπάρχουν πρόσωπα αδυσώπητα δορυκτητόρων – κατακτητών, που τα ονόματά τους, κολυμπώντας στο αίμα της νίκης τους, πέρασαν στην επικράτεια του θρύλου. Είναι στη φύση του ανθρώπου να θαυμάζει τους νικητές.

Υπάρχουν όμως και άλλοι ήρωες, που τα τραγικά τους παθήματα είναι «κρημνά ἀρετῆς» (Κάλβος). Προσφέρουν στην ιστορική περιπέτεια το έλεον και τον φόβο μιας πολύ πιο ανθρώπινης αναγνώρισης. Είναι οι ήρωες της ήττας. Αυτοί που «ποτέ ἀπό τό χρέος μή κινοῦντες» δεν στρέφουν την πλάτη στην βεβαιότητα του θανάτου. Σ’ αυτό το είδος της τραγωδίας συναπαντιέται και ο Καποδίστριας, που αντί άλλης τιμής, φρόντισαν τα τωρινά πολιτικά ναυάγια, να συνδέσουν το όνομά του, μ’ ένα νόμο, που για πολλούς κατάντησε συνώνυμο ύβρεως.

Ας είναι, «Πέφτουμε ἑμεῖς, τό ἒργο μας γιά τήν πατρίδα μένει», έλεγε ο Κυβερνήτης. Έχω ένα μικρό βιβλιαράκι, έκδοση του 1976. Περιέχει κείμενα του Καποδίστρια. Εκδόθηκε από τον «Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων».  (Καταργήθηκε. Τον έφαγαν τα μνημόνια κι αυτόν). Τολμούσε κάποτε ο εν λόγω «Οργανισμός», να εκδίδει και κάποιο βιβλίο εθνικού περιεχομένου, για να συμβάλλει στην ιστορική παιδαγωγία μαθητών και δασκάλων. Αφότου αλώθηκε από την νεοταξική γλίτσα και η λέξη «εθνικός» ποινικοποιήθηκε και βλέπουν το φως της δημοσιότητας κουρελουργήματα τύπου Ρεπούση, βιβλία γλώσσας που μορφώνουν τους Ελληνόπαιδες με συνταγές για επιτυχημένα «μακαρόνια με κιμά» ή Θρησκευτικά, μεταλλεία βλασφημίας και αιρέσεων.  Ερανίζομαι από το θαυμάσιο αυτό τευχίδιο κάποια κείμενα του Καποδίστρια, που επιβεβαιώνουν το γιατί η πρόωρη απώλειά του υπήρξε πράγματι συμφορά για τους Έλληνες.

Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία «τῆς ροδοχρόου ταύτης ἐλπίδος τοῦ Ἓθνους», όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του.

Τι σχολείο όμως ονειρεύεται για τον λαό; «Τά σχολεῖα δέν εἶναι ἀπλῶς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλά κυρίως φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καί ἐθνικῆς ἀγωγῆς». Σήμερα και οι τρεις αυτές λέξεις που συνοδεύουν την αγωγή, είναι προγραμμένες, γι’ αυτό περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία. Γι’ αυτό και «νόμιμα» αλλά χωρίς ίχνος ηθικής, «κάποιοι», με ήθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται με ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην ιδιοκτησία τους.

Δεν διαφεύγει, από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των «διδασκάλων». «Τό συμφέρον καί ἡ ἐθνική φιλοτιμία θἀ ὑποκινηθῶσι ἐξ ἲσου, ἐᾶν τό ἐκπαιδευτήριον προικισθεῖ μέ ὃλα τἀ μέσα τῆς παραγωγῆς τῆς παιδείας, ἐάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, ἐπί φιλοθρησκεία καί ἒρωτι πρός τήν ἐθνικήν γλῶσσαν καί φιλολογίαν, ἐκλέγονται μεταξύ τῶν Ἑλλήνων, οἲτινες δικαίως ὑπολήπτονται ἐν τῶ κόσμω τῶν γραμμάτων καί ἐπιστημῶν».

«Σχολεῖο ἲσον δάσκαλος» και, κατά τον Κυβερνήτη, σωστός δάσκαλος είναι ο διακεκριμένος επί «φιλοθρησκεία», ο χριστιανός δάσκαλος, και ο «ἐπί ἒρωτι» προς την γλώσσα μας. Γλώσσα και πίστη είναι τα δύο «τζιβαϊρικά πολυτίμητα», που αρδεύουν την εθνική μας συνείδηση.

«…Ἂρτου καί χρημάτων ἀνάγκην ἒχομεν. Ἐγώ ἐκ τῶν λειψάνων τῆς μικρᾶς μου περιουσίας ἒδωκα ἢδη». Ό,τι βιος είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη πατρίδα. Έδινε παράδειγμα στον λαό, τον φιλοτιμούσε. Λέει κάπου ο Πλάτων: «Πολιτεία τροφή ἀνθρώπων ἐστίν, καλή μἐν ἀγαθῶν, ἡ δ’ ἐναντία, κακῶν». Η πολιτεία, είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία κάνει τους πολίτες «καλούς καγαθούς», το κακό κράτος εκμαυλίζει τους πολίτες. Το ήθος των πολιτών μολύνεται, όταν κυβερνούν αχαλίνωτοι φιλοχρηματίες, αδιάντροποι σαλταδόροι και λοιπά αριστερόστροφα κηφηνοειδή.

Ελάχιστη υπόληψη τρέφει ο Καποδίστριας για την Ευρώπη: «Και ἐγώ ἀναγκαιότατον κρίνω νά συλλέξωμεν καί ἐπαναγάγωμεν εἰς τήν Ἑλλάδα τούς νέους Ἓλληνας, ὃσοι ἐπί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται ἐν Εύρώπη…». Η Ευρώπη, που για τους σημερινούς είναι «τόπος ἐπαγγελίας», για τον συνετό Κυβερνήτη, είναι εστία διαφθοράς. (Εννοεί τις παραλυμένες θεωρίες της «πεφωτισμένης Εύρώπης» και του πέραν του Ατλαντικού πνευματικού παιδιού της, που ήδη γονατίζουν την οικουμένη).

«Δέν μέ μέλει» γράφει «περί τοῦ τί λέγουσι καί τί θά εἲπωσι περί ἑμοῦ. Μέ ἐνδιαφέρει μόνον νά εὐρίσκωμαι ἐν εἰρήνη πρός τήν συνείδησήν μου, ὃπως καί εὐρίσκωμαι, χάρις τῶ Θεῶ». ( Το 1811, ευρισκόμενος στην Βιέννη, ολόκληρη η αυστριακή αστυνομία τον παρακολουθεί, μήπως ανακαλύψει σκάνδαλο. Εις μάτην. Τις ώρες που κάποιοι διπλωμάτες έτρεχαν στα καζίνα και στα πορνεία –κάτι θυμίζει αυτό– ο Καποδίστριας πήγαινε για προσευχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία της πόλης). Μπορεί κάποιος από τους ψευτοεθνοσωτήρες της σήμερον, να καυχηθεί για το έργο του και να επαναλάβει αυτά τα λόγια. Δύσκολο. Οι συνειδήσεις τους έχουν μπαζωθεί….και θα τους συντηρήσει η ιστορία ως προδότες της Μακεδονίας.

Δημήτρης Νατσιός

Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ

Δείτε και: Η Εξαρχία των Εξαρχείων (ένα κείμενο αυτοκριτικής & κοινωνικής ανατομίας)

Ημερίδα: Ο ελληνικός Πολιτισμός ως οικουμενική πρόταση - Μια ελπίδα για τον 21ο αιώνα

Αρχαία Ολυμπία, 9 Σεπτεμβρίου 2023 

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

https://www.youtube.com/watch?v=TzFXxKYlrfQ&t=616s

Πρωινή Ενότητα: 10:15 - 13:30 - Συντονισμός: Βίκυ Φλέσσα 

 

10:15 Βασίλης Καραποστόλης: «Ο πόθος της διαιώνισης στον ελληνικό πολιτισμό - από την εύκλεια στην φήμη» 

10:45 Γιώργος Κοντογιώργης: «Η απάντηση του ελληνικού κόσμου στο ερώτημα πού πηγαίνει ο κόσμος τον 21ο αιώνα» 

11:15 Γιώργος Καραμπελιάς: «Μια νέα συγκυρία για τον ελληνισμό στην Ευρώπη» 

12:00 Θεόδωρος Ζιάκας: «Τα ελληνικά Φώτα» 

12:30 Γιάννης Παπαδάκης: «Η οικουμενικότητα της ελληνότροπης σκέψης ως πρόκληση για το μέλλον» 

13:00 - 13:30 Ανοικτή Συζήτηση

 

 

2η συνεδρία

https://www.youtube.com/watch?v=3xmKoSAgRQk

Απογευματινή Ενότητα: 17:00 - 20:00

17:00 π. Νικόλαος Λουδοβίκος: «Η Ελλάδα ως Ανατολή της Δύσης και ως Δύση της Ανατολής: Ο Ρικαίρ, ο Ντούγκιν κι εμείς»

17:30 Χαρίκλεια Τσοκανή: «Η σημασία του αρχαιοελληνικού μύθου στον καιρό μας»

18:00 Σωτήρης Γουνελάς: «Οι αρχαίοι, ο Χριστός και ο πολιτισμός της βαρβαρότητας»

18:30 Μελέτης H. Μελετόπουλος: «Ο κοινοτισμός ως οικουμενική πρόταση»

19:00 - 20:00 Ανοικτή Συζήτηση - Συμπερασματικές Σκέψεις - Αποχαιρετισμός

Συντονισμός: Βίκυ Φλέσσα

 

24 Σεπτεμβρίου: ενώ ο άνεμος σφυρίζει, δόξα τω Θεώ, εμείς γιορτάζουμε!...

 

 

 

Ένα κλικ αγάπης, παρακαλώ, στα:

 

Παναγία Μυρτιδιώτισσα, άγιοι Θέκλα, Κόπρις, Σιλουανός ο Αθωνίτης (24 Σεπτεμβρίου) - Panagia "of the Myrtle Tree" - Saint Silouan

 

Διαμάντια από τη διδασκαλία του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ (την εποχή του Αντιχρίστου) [εικ.]

 

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης σε κόμικ! // Starets Silouane. Un moine du Mont Athos d'apres la biograpgie du pere Sophrony

The miraculous icon of Panagia Myrtidiotissa ("of the Myrtle Tree"), Kythera

Monastery of Saint Silouan the Athonite in Saint-Mars-de-Locquenay, France

"Saint Siluan of Mount Athos" in Swahili, Kikuyu and Masai // Ο "Άγιος Σιλουανός" σε τρεις αφρικανικές γλώσσες

Γιορτάζει η ορθόδοξη ενορία της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας στο Ρουμπάαρε της Ουγκάντας 

Εδώ Ορθόδοξη Αφρική: με αχυροκαλύβες, πείνα, αλλά και Φως & ελπίδα!... (Orthodox Africa here!...)

Εικ. από εδώ

Ένας άγιος που δε ντρεπόταν να τον φωνάζουν "Κοπριά"!...  (άγιος Κόπρις, 24 Σεπτ.) 

ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η 1η Επιστολή του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (26 Σεπτεμβρίου) σε νεο- ελληνική μετάφραση

Οι αναρτήσεις Αυγούστου & Σεπτεμβρίου 2010 (οι πρώτες του ιστολογίου μας) 

Οι «τέσσερις κάρες» του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (ποια είναι η αυθεντική;)

27 Σεπτεμβρίου 1831 - Η δολοφονία της Ελλάδος (μνήμη Ιωάννη Καποδίστρια)

Βρες ζυγαριά για να ζυγίζεις τι αξίζει και τι δεν αξίζει στη ζωή σου...

Συγχώνευση φυσικού και ψηφιακού κόσμου: οδεύοντας προς έναν Phygital κόσμο

Σωτηρία Ορφανίδου

Αντίφωνο

Η περίοδος που διανύουμε έχει ονομαστεί Μετα-ουμανιστική ή Μετα-ανθρωπιστική, ως διάδοχος της Ανθρωπιστικής περιόδου. Το κύριο χαρακτηριστικό του Μετα-ουμανισμού είναι η αμφισβήτηση του Ανθρωπισμού (ή Ουμανισμού), σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος υπερέχει όλων των υπόλοιπων βιολογικών ειδών και η βελτίωσή του προκύπτει κυρίως μέσω της κλασσικής παιδείας και των ανθρωπιστικών αξιών. Ο Μετα-ανθρωπισμός επιθυμεί να τοποθετήσει τον άνθρωπο μέσα σε ένα ευρύτερο σύμπαν και όχι πια στο κέντρο του κόσμου.

Ο Μετα-ουμανισμός −όρος που ανήκει εξίσου στους τομείς της φιλοσοφίας, της τεχνολογίας και των ανθρωπιστικών επιστημών− αφενός υποστηρίζει ότι η βελτίωση του ανθρώπου (που συχνά αναφέρεται ως «αναβάθμιση») μπορεί να επέλθει μέσω της βιοτεχνολογίας και αφετέρου προσεγγίζει τον κόσμο ως ένα σύνολο, στο οποίο καταλύονται τα όρια μεταξύ ανθρώπου και ζώου, έμβιων και μη έμβιων όντων, ανθρώπου και μηχανής, φυσικού και ψηφιακού κόσμου κ.λπ.

Η ιδέα μιας ενιαίας προσέγγισης στη μοντελοποίηση και την κατανόηση ανθρώπων, ζώων και μηχανών διατυπώθηκε από τον Norbert Wiener το 1950, ο οποίος υποστήριξε ότι άνθρωποι, ζώα και μηχανές λειτουργούν σύμφωνα με τις ίδιες αρχές όσον αφορά στη μετάδοση των πληροφοριών και στη διαχείριση της ενέργειας. Πολύ νωρίτερα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, σύμφωνα με τον Dominic Pettman, αντιμετώπιζε τα έμβια όντα ως οργανικές μηχανές, και θεωρούσε ότι οι μηχανές λειτουργούν με τις ίδιες μαθηματικές αρχές όπως τα ζώα και οι άνθρωποι.

O Pettman στο βιβλίο του με τίτλο Human Error: Species–Being and Media Machines (University of Minnesota Press, 2011) κάνει λόγο για ένα τρίγωνο μεταξύ ανθρώπου, ζώου και μηχανής, το οποίο σύμφωνα με την ανθρωπιστική προσέγγιση συνήθως νοείται σε κατακόρυφη θέση, με τα ζώα και τις μηχανές στη βάση και τον άνθρωπο στην κορυφή του, ως ανώτερο είδος στην ιεραρχία. Επισημαίνει, ωστόσο, ότι μερικές φορές το τρίγωνο είναι σε οριζόντια θέση, χωρίς κάποιο σημείο του να είναι ανώτερο από τα υπόλοιπα.

Αυτή η εξίσωση και εξομοίωση ανθρώπου, ζώου αλλά και μηχανής εκφράζει ένα βασικό θεμέλιο του μετανθρωπισμού, που προωθεί την έννοια της κατάργησης και ρευστοποίησης των ορίων μεταξύ του ανθρώπινου και του ζωικού βασιλείου, αλλά και μεταξύ έμβιων και μη έμβιων όντων. Η μετανθρωπιστική φιλοσοφία εκφράζει τη διήθηση άλλων μορφών ζωής στην ανθρώπινη φύση σε ένα ανοιχτό σύστημα, ενώ στόχος του μετανθρωπισμού είναι η εκμηδένιση των ορίων που ορίζουν ως «άνθρωπο» ένα ανθρώπινο ον (Luca Valera, “Posthumanism: Beyond Humanism?”, Cuadernos de Bioética XXV 2014/3ª).

Ο μετανθρωπισμός επιδιώκει τη δημιουργία μιας μετα-ανθρωπότητας, στην οποία η εξέλιξη του ανθρώπου ως Homo Sapiens νοείται μέσα από την υβριδοποίηση με άλλα είδη, με άλλα έμβια ή μη έμβια όντα (π.χ. υπολογιστές), πάντα με τη συμβολή της τεχνολογίας. Ο άνθρωπος του μέλλοντος καλείται σε μια συμβίωση με όλες τις μορφές ζωής και με όλες τις τεχνολογικές δομές, σε ένα ενιαίο, ανοιχτό και συμπεριληπτικό σύστημα (Ό.π.). Και αυτό, σύμφωνα με τους μετανθρωπιστές, θα σημάνει την χωρίς όρια εξέλιξη και βελτίωση του ανθρώπου, ο οποίος πλέον θα έχει μετατραπεί σε μετάνθρωπο.

Η υβριδοποίηση ή αλλιώς ο συνδυασμός διαφορετικών ειδών και φύσεων διατυπώνεται πολύ συχνά σε συζητήσεις για την ψηφιακή εποχή και την 4^η Βιομηχανική Επανάσταση. Η συγχώνευση φυσικού και ψηφιακού κόσμου είναι κάτι που προαναγγέλλεται διαρκώς, περιγράφει το ευρύτερο περιβάλλον του Metaverse (Mετασύμπαν) και έχει οδηγήσει στον νεολογισμό Phygital, που προέρχεται από τον συνδυασμό των αγγλικών λέξεων physical (φυσικός) και digital (ψηφιακός).

Ο Klaus Schwab στην ομιλία του στο πλαίσιο της εκδήλωσης του Συμβουλίου Παγκοσμίων Υποθέσεων του Σικάγο τον Μάιο του 2019 ανέφερε: «Η 4^η Βιομηχανική Επανάσταση θα οδηγήσει σε μια συγχώνευση της φυσικής, της ψηφιακής και της βιολογικής μας ταυτότητας». Όπως αναφέρει και ο Valera, «ο μετανθρωπισμός δεν είναι η αντικατάσταση του ανθρώπινου είδους από ένα τελειότερο είδος, αλλά αντίθετα είναι ένας νέος τρόπος θεώρησης της ανθρωπότητας, σύμφωνα με τον οποίο το ζήτημα της ταυτότητας δεν θα έχει πλέον καμία σημασία».

Η αποδόμηση της φύσης και της ταυτότητας του ανθρώπου που παρουσιάζεται τόσο ένθερμα ως «άνοιγμα» στον κόσμο και στο διαφορετικό, δεν μπορεί να μην προβληματίζει όσους κατανοούν την επιβεβαιωμένη καταστροφική ισχύ των αποδομητικών δυνάμεων. Το πρόβλημα της ταυτότητας υπήρξε διαχρονικό είτε πρόκειται για ταυτότητα ανθρώπων είτε ομάδων, ενώ η ταυτότητα αποτελεί θεμελιακή αξία για την ανθρώπινη υπόσταση αλλά και συνδετικό μέσο για τη συνδιαλλαγή με τους άλλους ανθρώπους και τον κόσμο. Αντί να περιορίζει, η ταυτότητα οριοθετεί και αποτελεί προϋπόθεση για το άνοιγμα και τον υγιή διάλογο, με κάθε στοιχείο της φύσης.

Το ζήτημα της ταυτότητας δείχνει να αναδεικνύεται σε μείζον θέμα της εποχής, αλλά το ερώτημα που τίθεται δεν είναι πλέον ποιά είναι η ταυτότητα του ανθρώπου, αλλά αν η ταυτότητα είναι απαραίτητη. Ο Σαράντος Καργάκος, ένας στοχαστής που είδε πολύ νωρίς τις αλλαγές και τους κινδύνους που επιφύλασσε ο εικοστός πρώτος αιώνας, έγραψε: «Αύριο δεν θα έχουμε καν πρόσωπο. […] Η διατήρηση της προσωπικής και ευρύτερα της εθνικής [σ.σ. σήμερα θα προσθέταμε “και της ανθρώπινης”] ταυτότητας δεν είναι πολυτέλεια αλλ’ ανάγκη ζωής, αν βέβαια εξακολουθούμε να θεωρούμε την αυθυπαρξία ατόμων και λαών στοιχείο ζωής. Διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι μαζοποιημένες κοινωνίες δεν είναι ικανές για αυτοκατευθυνόμενες ενέργειες. […] Στο  μέλλον -και εννοώ το εγγύς μέλλον- το πιο σοβαρό πρόβλημα που θ’ αντιμετωπίσουμε θα είναι η  κ ρ ί σ η  τ α υ τ ό τ η τ α ς» (Πείνα για… Ταυτότητα, περιοδικό Ευθύνη, τ. 300, 1996).

_____________________

*Περισσότερα για τη Συγχώνευση φυσικού και ψηφιακού κόσμου και για το ζήτημα της ανθρώπινης ταυτότητας μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο υπό έκδοση βιβλίο της αρθρογράφου με τίτλο «Ψηλαφώντας τον Άνθρωπο του Μέλλοντος – Μια αναζήτηση ταυτότητας στην εποχή του Ψηφιακού Υπαρξισμού και της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης».

Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα (“Πορτραίτο”) είναι έργο του Γιάννη Γαΐτη.

Συμπλήρωμα

Να θυμάσαι το δρόμο του γυρισμού (για ώρα ανάγκης)…

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός...

Άνθρωπος, «Μετάνθρωπος» και Θεάνθρωπος

«Μετανθρωπισμός – Ἀπειλή γιά τόν ἄνθρωπο» (ημερίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών), βίντεο

Απ-ανθρωποποίηση; Η «μεγάλη επανεκκίνηση» και το παιχνιδιάρικο «απο-»

Y. N. Harari: «Στο μέλλον δεν θα σας χρειάζονται ούτε ως σκλάβους!» (θα μας θέλει ο Χριστός όμως, και είναι αρκετό!)

"WOKE – Η καθολική αποδόμηση"

 Κβαντική Φυσική και Ελεύθερη Βούληση

ΦΩΤΑΔΙΣΤΕΣ: «Ποιήσωμεν έτερον άνθρωπον!…»

Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής  

Το «Σύνδρομο της Κόλασης» 

Το Μανιφέστο του Αταίριαστου

Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...

«Παλιά τις άκουγες μόνο από νταβατζήδες. Τώρα, τις ακούς και στα διαλείμματα του σχολείου».

Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...   

Ο Τάκης, ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, στο θρανίο μας...

Ο Τάκης, Του Θανάση Πολυζωγόπουλου

Το Ρωμαίικο

Όταν ήμουν στην Έκτη Δημοτικού έγινε κάτι μαγικό, γνώρισα τον Τάκη.

Ο Τάκης ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, κάποια χρόνια μεγαλύτερος μου. Ήταν η μασκότ της περιοχής με την κακή, κάκιστη έννοια.

Τα παιδιά τον κορόιδευαν.

Οι μεγάλοι τον κορόιδευαν όλοι τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν κι έκαναν πλάκα με τον Τάκη.

Με τον τρόπο που μιλούσε ή προσπαθούσε να μιλήσει, με τις άναρθρες κραυγές του, με τις άτσαλες κινήσεις και τους μανιερισμούς του με το γέλιο του και το ορθάνοιχτο στόμα του.

Κι εκείνος γελούσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας ακόμη περισσότερο κοροϊδίες και πειράγματα.

Ήταν 1η ημέρα στην Έκτη τάξη και θυμάμαι την μαμά του Τάκη να τον κρατά απ’ το χέρι σχεδόν άντρα και να μιλά με το δάσκαλο.

Έκλαιγε γοερά και θυμάμαι μια φράση που άκουσα στα κλεφτά:

“Θα γονατίσω εδώ μπροστά σας, να σας φιλήσω τα πόδια. Σας ικετεύω, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ”.

Δεν το ήξερα τότε, μα έβλεπα μια Ικέτιδα.

Μετά ο Τάκης μπήκε στην τάξη με το δάσκαλο κι έγινε χαμός.

Γέλια, φωνές, λες κι ήρθε το τσίρκο.

Ο δάσκαλος δεν μας μάλωσε, δεν είπε τίποτε.

Έβαλε τον Τάκη να καθίσει στο πρώτο θρανίο και μας ανακοίνωσε πως κάθε λίγες ημέρες ένα παιδί απ’ όλους εμάς θα καθόταν δίπλα στον Τάκη και θα είχε την ευθύνη του, έτσι ώστε ο Τάκης να μην χάνει τα μαθήματα, να βρίσκει τα μολύβια και να μαζεύει τα πράγματα του, να έχει βοήθεια στο διάβασμα.

Φρίξαμε! Θα καθόμασταν μαζί με τον Τάκη; Μα ο Τάκης έχει σάλια. “Θα του μάθετε να τα σκουπίζει.” Μα ο Τάκης μας πειράζει, μας χτυπάει, μας ενοχλεί. “Θα σταματήσετε να τον πειράζετε, να τον χτυπάτε, να τον ενοχλείτε.” Μα ο Τάκης δεν ξέρει να διαβάζει καν. “Θα τον βοηθήσετε εσείς, να μάθει να διαβάζει…”

Κι έτσι εκείνη η τάξη στην 6η Δημοτικού εκείνη την αξέχαστη χρονιά ανέλαβε τον Τάκη.

Κάθισα κι εγώ μαζί του σαν ήρθε η σειρά μου και τον θυμάμαι τόσο χαρούμενο και γελαστό, τόσο γενναιόδωρο για τη βοήθεια, τόσο αγωνιστή και τόσο ευτυχισμένο για πρώτη φορά!

Θυμάμαι να προσπαθώ να τον κάνω να πει το όνομα μου κι όταν τα κατάφερε τι απίθανο ήταν εκείνο το χειροκρότημα και το άναρθρο δυνατό του γέλιο με το λαμπερό πρόσωπο θα μου μείνει αξέχαστο.

Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης είχε μάθει να διαβάζει, μάζευε τα πράγματα του, πάντα ερχόταν προετοιμασμένος για την επόμενη ημέρα και το πιο σημαντικό είχε φίλους.

Έπαιζε με τ’ αγόρια ποδόσφαιρο και με τα κορίτσια κυνηγητό κι αν και ήταν άτσαλος και αργός πάντα ήταν μαζί μας στα ομαδικά παιχνίδια.

Έκανε για πρώτη φορά παρέλαση, περήφανος κι όλοι τον χειροκροτούσαν παρόλο που έχανε το βήμα του, επιτέλους αποδεκτός μπροστά σε όλους εκείνους που τον είχαν σαν παιχνίδι.

Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης ήταν ο προστατευόμενός μας, κανείς δεν τον πείραζε, κανείς δεν τον ενοχλούσε, δεν ανεχόμασταν λέξη για εκείνον.

Ο Τάκης είχε γίνει από ιδιαίτερος ξεχωριστός. Σπάνιος, ήταν δικός μας και νιώθαμε κι εμείς ξεχωριστοί μαζί του.

Την τελευταία ημέρα στο σχολείο, θυμάμαι τη μαμά του Τάκη. Κρατούσε στα χέρια της τα χέρια του δασκάλου, είχε το πρόσωπό της κολλημένο σε εκείνα τα ντροπαλά του χέρια, τα φιλούσε κι έκλαιγε κι έκλαιγε με λυγμούς ψιθυρίζοντας ευχαριστώ, ευχαριστώ. Ήταν η τελευταία του χρονιά στο σχολείο η 6η Δημοτικού. Δεν πήγε ποτέ στο γυμνάσιο ο Τάκης.

Η μαμά μου ακόμη τον θυμάται και κλαίει. Ακόμη θυμόμαστε εκείνον το δάσκαλο τον καταπληκτικό εκείνο άνθρωπο που μας έκανε το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να κάνει ένας δάσκαλος. Μας έκανε υπεύθυνους ανθρώπους.  Δραγανίδης ήταν το όνομά του.

Δεν έχω γράψει ποτέ μου ονόματα μα θα κάνω μια εξαίρεση για αυτόν τον ξεχωριστό παιδαγωγό. Ο κ. Δραγανίδης νέος, ξανθός, μουσάτος, ψηλός, αδύνατος κι όμορφος, σαν τον Χριστό τον ίδιο.

Όπου κι αν είσαι δάσκαλε, καλή σου ώρα και σε ευχαριστώ!

Και, παρακαλώ:

Κατάθεση ψυχής ενός γονιού παιδιών με αναπηρία

Για τις μητέρες που είναι εκεί - για τους πατέρες που λείπουν

Η ζωή ενός γονέα παιδιού με αναπηρία

Βλασία Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη, Άγγιγμα στον κόσμο του Αυτισμού (αφήγημα)

Πόνος και Φως 

Αυτισμός

Η ΝΙΚΗ για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο

Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτής της ΝΙΚΗΣ Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών: "Το εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης προωθεί τις χειρότερες ρυθμίσεις από τον καιρό της Μεταπολίτευσης, που συνιστούν την πλήρη αποκαθήλωση του Εργατικού Δικαίου όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, εις βάρος των εργαζομένων, εισάγοντας και νέες μορφές εργασίας, οδηγώντας μας έτσι σε έναν εργασιακό Μεσαίωνα".

 

Τελική θέση και προτάσεις επί του νέου εργασιακού νομοσχεδίου στην Επιτροπή, 19/9/2023:

"Με τον νέο εργασιακό νόμο, που φέρνει η Κυβέρνηση,

• αυξάνεται ο χρόνος εργασίας σε έως 13 ώρες/ημέρα (κατάργηση 8ώρου) και σε 6 ημέρες/εβδομάδα (κατάργηση πενθημέρου) με μονομερή επιλογή του εργοδότη,
• καταργείται η αργία της Κυριακής σε επιπλέον κλάδους,
• ποινικοποιείται η απεργία (κατά παραβίαση του Συντάγματος) και
• υιοθετείται νέα μορφή ευέλικτης εργασίας όπου ο εργαζόμενος θα πρέπει να είναι σε διαρκή ετοιμότητα, για εργασία όποτε τον καλέσει ο εργοδότης (με προειδοποίηση 24 ωρών ή λιγότερο, κατά περίπτωση).

Είναι περιττό να αναφέρουμε πόσο αντίθετους μας βρίσκουν τα παραπάνω. Καταθέσαμε τις διαφωνίες και τις προτάσεις μας ως ΝΙΚΗ, ελπίζοντας, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, να εισακουστούν από τον υπουργό."

  

«Εργασιακός μεσαίωνας!»: ο Δημήτρης Νατσιός για το εργασιακό νομοσχέδιο:

Υπεύθυνοι άνδρες σημαίνει λιγότερες αμβλώσεις

 

 

Κίνημα "Αφήστε με να ζήσω!"

lifenews.com

Dave Andrusko, 11 Σεπτεμβρίου 2023  

Συνήθως οι μελετητές της άμβλωσης ερευνούν το θέμα από την πλευρά της γυναίκας. Υποστηρίζουν πως η γυναίκα προχωρά στην άμβλωση για να εξυπηρετήσει τα «δικαιώματα» ή συμφέροντά της, πως επιθυμεί να απαλλαχθεί από τα βάρη της ανατροφής του παιδιού, πως πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης των εμπόρων της υγείας κ.α. Ποιος είναι όμως ο ρόλος των εξίσου υπεύθυνων με τη μητέρα για τα παιδιά που εκτρώνονται; Ο ρόλος των πατέρων τους δηλαδή; Μήπως αν ήταν πιο υπεύθυνοι και στήριζαν τη γυναίκα που κυοφορεί το παιδί τους, και η απόφαση της μητέρας θα ήταν διαφορετική; 

Πρόσφατα ανακοινώθηκαν τα συμπεράσματα από μια μελέτη ανδρών των οποίων τα παιδιά εκτρώθηκαν. Η μελέτη, όπως ανακοίνωσε ο υπεύθυνος για αυτή Michael Gryboski από την Lifeway Research, διαπίστωσε πως «σχεδόν 4 στους 10 άνδρες με φίλη ή σύζυγο που έκανε έκτρωση, ήταν εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή στην απόφαση διακοπής της εγκυμοσύνης».

Η μελέτη αφορούσε 1.000 άνδρες «που είχαν γυναίκα ή σύντροφο που προχώρησε σε άμβλωση. Πρόκειται για άνδρες που γνώριζαν από πριν για την εγκυμοσύνη, είχαν επίγνωση της βαρύτητας που θα είχε η άποψή τους καθώς και ποια θα είναι η τύχη που περίμενε το μωρό τους». Τα τρία τέταρτα (74%) των ανδρών αυτών ανέφεραν ότι η σύντροφός τους συζήτησε μαζί τους πριν να προβεί στην έκτρωση.

Το 38% των ανδρών-πατεράδων δήλωσε ότι ήταν εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή στην απόφαση για άμβλωση. Ακολούθησε ένα 18% που δήλωσε ότι για την απόφαση της γυναίκας ευθυνόταν κάποιος επαγγελματίας υγείας, ενώ το 14% είπε ότι κυρίως ευθυνόταν η μητέρα της γυναίκας. Το 7% θεώρησε υπεύθυνους κάποιους φίλους. «Μόνο το 4% είπε ότι η γυναίκα επηρεάστηκε από τον πάροχο της άμβλωσης», έγραψε ο κύριος μελετητής της έρευνας.

«Το 2015, όταν ρωτήσαμε τις γυναίκες που έκαναν έκτρωση, αυτές υπέδειξαν ότι οι άνδρες, οι πατέρες των παιδιών τους, ήταν ο παράγοντας που επηρέασε περισσότερο την απόφασή τους» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Care Net που χρηματοδότησε την έρευνα Roland Warren.

«Μετά από αυτή τη διαπίστωση, η Care Net κατανόησε πως ο ρόλος των ανδρών δεν είχε ακόμη διερευνηθεί. Αυτή η νέα μελέτη εξέτασε άμεσα τα συναισθήματα και τις εμπειρίες των γυναικών καθώς έπαιρναν την απόφαση να κάνουν έκτρωση».

Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι το 42% των ανδρών είτε είχε «προτρέψει έντονα» ή απλά «πρότεινε» στη σύντροφό του να κάνει έκτρωση, ενώ το 31% δεν της έδωσε καμία συμβουλή. Μόνο το 8% είπε ότι  την «προέτρεπε έντονα» να μην κάνει άμβλωση.

Περίπου το 34% των ερωτηθέντων ήταν παντρεμένοι με τις γυναίκες που έκαναν έκτρωση, το 29% «συζούσαν» και ένα άλλο 29% «βλέπονταν».

Με βάση την έρευνα, το 67% των ανδρών πιστεύει πως η άμβλωση είναι ζήτημα των γυναικών, ενώ ένα  46% υποστηρίζει πως και ο άνδρας θα έπρεπε να έχει κάποιο λόγο. Αξιοποιώντας αυτά τα στοιχεία, η διευθύντρια ενός κέντρου υποστήριξης εγκυμοσύνης στην Αλαμπάμα, η Lisa Hogan από το Sav-A-Life Vestavia, δήλωσε στην Christian Post ότι η κλινική της «δούλεψε πολύ σκληρά» για να πλησιάσει καλύτερα τους πατέρες.

«Όταν μια μαμά καλεί για να κλείσει ραντεβού για να κάνει τεστ εγκυμοσύνης ή έναν υπέρηχο, ειδικά εάν έχει κατά νου την άμβλωση… την ενθαρρύνουμε να φέρει και τον πατέρα του μωρού στο ραντεβού» είπε η Hogan.

«Έχουμε άνδρες συνεργάτες, υποστηρικτές της αγέννητης ζωής, που είναι εκπαιδευμένοι να συναντιούνται με τους πατέρες, να τους μιλούν ένας προς έναν, να κάνουν μια συζήτηση, να τους καθοδηγούν, να τους δίνουν λόγο στη διαδικασία».

Η Hogan δήλωσε ότι η κλινική της βλέπει περίπου 1.000 πατέρες κάθε χρόνο, λέγοντάς τους ότι «αν το κορίτσι σας είναι έγκυος, τότε είστε ήδη μπαμπάς».

«Γνωρίζουμε ότι αν ο μπαμπάς θελήσει να βοηθήσει, θα έχουμε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα στη ζωή του παιδιού» πρόσθεσε η διευθύντρια.

Συμπλήρωμα: 

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Για τις μητέρες που είναι εκεί - για τους πατέρες που λείπουν

Η 17χρονη Δήμητρα δεν έκανε έκτρωση (ιδιαίτερα σημαντικό άρθρο που δείχνει τι έκανε ένα νεαρό ζευγάρι σε τέτοια περίπτωση)  
"Μπαμπά, μ' αγαπάς; Μαμά, μ' αγαπάς;" - Επιστολή σε γονιό που η έφηβη κόρη του έμεινε έγκυος 

Συγκινεί η 14χρονη Δαυιδούλα: «Ευχαριστώ τους γονείς μου που δεν με σκότωσαν»

Ευρωβουλευτής Στέλιος Κυμπουρόπουλος για τις αμβλώσεις: «Αν η μητέρα μου είχε δει ότι είμαι ανάπηρος, θα με σκότωνε ή όχι;»

Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ και αμβλώσεις   

Εκκλησία, Μητρότητα και Έκτρωση
Πόσο κοστίζει μια έκτρωση;
Προγεννητική διάγνωση - μερικοί επιτρεπτοί προβληματισμοί 

Πρώην ιδιοκτήτρια κλινικής αμβλώσεων: “Υποστηρίζουμε τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα παιδιά για να δημιουργούμε αγορά για τις αμβλώσεις”

Το Μετεκτρωτικό Σύνδρομο
ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΑΜΒΛΩΣΗ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ;  
Η ιστοσελίδα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού "Η Αγκαλιά"
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων
Ρώσος ιερέας σώζει 2000 βρέφη από άμβλωση

Ενότητα στο ιστολόγιό μας για τις εκτρώσεις
Ενότητα για το γάμο 

Αγάπη και εμπιστοσύνη μεταξύ γονέων και παιδιών

Είμαι σωστός γονέας στον ψηφιακό κόσμο;

 

Αγάθη Πατσιούδη - Επιμέλεια άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Ιστοσελίδα «Αθηνοδρόμιο», 13/1/2023

Ο γονεϊκός ρόλος στον ψηφιακό κόσμο

Ζούμε σε μια εποχή όπου άγρια Πόκεμον (Pokémon) περιπλανούνται στα πάρκα και στα μουσεία των πόλεων και όπου ψηφιακοί πλίνθοι χρησιμοποιούνται για να αναδημιουργήσουν το Κολοσσαίο. Το συγκέρασμα του ψηφιακού κόσμου με τον πραγματικό είναι πλέον γεγονός και το Διαδίκτυο αποτελεί αναπόσπαστο και ζωογόνο τμήμα της καθημερινής ζωής των εκατομμυρίων, μικρών και μεγάλων, χρηστών του.

Φυσικά, από τη στιγμή που αναφερόμαστε πια στο Διαδίκτυο ως μέρος της ζωής των παιδιών και των εφήβων, οφείλουμε να το αποδεχθούμε και ως μέρος της σύγχρονης οικογενειακής ζωής. Κάτι τέτοιο σηματοδοτεί, μεταξύ άλλων, τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των γονέων, ο οποίος διευρύνεται, καθώς περιλαμβάνει πλέον και ό,τι αφορά στα ψηφιακά πεπραγμένα των παιδιών τους. Και όταν λέμε σε ό,τι αφορά, μιλάμε για το πλήθος των αποφάσεων που πρέπει να λάβουν και των ενεργειών στις οποίες πρέπει να προβούν οι γονείς, ώστε τα παιδιά τους να μη χάσουν την ευκαιρία να εμπλακούν ενεργά, να αναπτύξουν ικανότητες και να γνωρίσουν τον ψηφιακό κόσμο, μένοντας παράλληλα ασφαλή και διατηρώντας τους κανόνες ορθής διαδικτυακής χρήσης και συμπεριφοράς. Είμαστε, λοιπόν, σε θέση να μιλάμε για εμπλουτισμό του γονεϊκού ρόλου αλλά και επανοριοθέτηση της γονεϊκής εμπλοκής στην ψηφιακή ζωή και πραγματικότητα.

Δεδομένης της απεραντοσύνης και συνάμα της εγγύτητας του ψηφιακού κόσμου – σκεφτείτε έναν ωκεανό αφιλτράριστων πληροφοριών, προσβάσιμων από την οθόνη του υπολογιστή μας – αλλά και της ευθύνης που οι γονείς φέρουν απέναντι στα παιδιά τους, δημιουργούνται σίγουρα στους ίδιους συναισθήματα άγχους, ανασφάλειας και ανεπάρκειας. Ωστόσο, με μερικές απλές και λογικές κινήσεις, οι οποίες αφορούν στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και χρησιμοποιούμε την τεχνολογία, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά στη διαχείριση του Διαδικτύου και των τεχνολογικών μέσων, που διαθέτουν στο σπίτι και στο σχολείο.

«Ψηφιακός» γονεϊκός ρόλος και γονεϊκή εμπλοκή

Ας δούμε μαζί, αμέσως παρακάτω, τι περιλαμβάνει ο γονεϊκός ρόλος στον ψηφιακό κόσμο και πώς μπορεί να ενισχυθεί η γονεϊκή εμπλοκή, προς όφελος του ψηφιακού βίου των παιδιών, μέσα από μερικά απλά, αλλά σημαντικά σημεία:

Κατανοούμε ότι η τεχνολογία δεν είναι η νταντά των παιδιών μας

Η ύπαρξη και η χρήση τεχνολογίας στο σπίτι αποτελεί μια επένδυση, που αφορά στο μέλλον του παιδιού, καθώς το εξοικειώνει με χρήσιμα εργαλεία του παρόντος και του μέλλοντος. Αυτή η επένδυση, ωστόσο, απαιτεί από τους γονείς αφοσίωση, υπομονή και προσωπικό χρόνο! Ως γονείς, είστε υπεύθυνοι για πολλά περισσότερα από την απλή παράδοση μιας ταμπλέτας ή ενός έξυπνου κινητού στο παιδί και την ευχή «Να περάσεις όμορφα!». Εάν δεν αισθάνεστε έτοιμοι να κατανοήσετε και να επιβλέψετε τον τρόπο που η τεχνολογία χρησιμοποιείται από το παιδί σας, τότε, σας παρακαλούμε, μην του παρέχετε τέτοια μέσα! Μην «παρκάρετε» τα παιδιά μπροστά από μία οθόνη! Γνωρίζουμε ότι τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται σκληρά, αλλά, ως γονείς, δεν αρκεί απλά να εισάγετε την τεχνολογία στη ζωή σας. Πρέπει και να εμπλακείτε και να μάθετε γι’ αυτήν, ώστε να μπορέσετε να τη συστήσετε και στα παιδιά σας!

Διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να είναι ευυπόληπτοι ψηφιακοί πολίτες

Θα επιτρέπατε στο παιδί σας να τρέχει φωνάζοντας ή βρίζοντας στην παιδική χαρά της γειτονιάς; Θα το αφήνατε να κυκλοφορεί με το μαγιό του στην καφετέρια; Θα μένατε άπραγοι παρατηρητές, εάν εκφόβιζε ή ενοχλούσε ένα άλλο παιδί, επειδή απλά είναι διαφορετικό; Όχι; Τότε μην επιτρέπετε να συμβαίνει και διαδικτυακά! Αφιερώστε χρόνο, ώστε να διδάξετε στα παιδιά πώς να είναι ευγενικά και στην πραγματικότητα και στον ψηφιακό κόσμο. Δείξτε τους ευγενικά και αγενή σχόλια στο Διαδίκτυο και σιγουρευτείτε ότι γνωρίζουν τη διαφορά. Όταν μιλάτε στο έφηβο παιδί σας για τις σχέσεις, συμπεριλάβετε στη συζήτηση και το διαδικτυακό φλερτ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (μηνύματα, φωτογραφίες κ.τλ.). Εξηγήστε στα παιδιά ότι πρέπει να σας ενημερώσουν άμεσα αν κάποιος άγνωστος τα ενοχλεί, είτε στο πάρκο της γειτονιάς είτε στον χώρο επικοινωνίας (chat) του αγαπημένου τους διαδικτυακού παιχνιδιού. Οι σωστοί διαδικτυακοί πολίτες είναι αποτέλεσμα σωστής γονεϊκής εμπλοκής στον ψηφιακό κόσμο.

Οριοθετούμε, περιορίζουμε ή/και αποτρέπουμε τη χρήση της τεχνολογίας, όταν κρίνουμε πως κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο

Σημαντικότατο για έναν γονέα είναι να κατανοεί τη διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία και στην ανάγκη ενός παιδιού. Μπορεί το 9χρονο παιδί σας να θέλει να σερφάρει στο Διαδίκτυο, να στείλει ένα μήνυμα στους φίλους του, να γράψει ένα e-mail ή να «ποστάρει» υλικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το έχει ανάγκη στη ζωή του! Επίσης, και είναι απολύτως κατανοητό, μπορεί να χρειάζεται να παραχωρήσετε ένα κινητό στο παιδί ή τον έφηβο, ώστε να επικοινωνείτε μαζί του στη διάρκεια της ημέρας και να βεβαιώνεστε ότι είναι ασφαλής. Δεν χρειάζεται, ωστόσο, να του αγοράσετε «έξυπνο κινητό» (smartphone) από τόσο μικρή ηλικία. Τα απλά κινητά τηλέφωνα, χωρίς «έξυπνες» λειτουργίες, χρησιμεύουν κάλλιστα για τηλεφωνικές κλήσεις.

Εν ολίγοις δεν μπορούμε να παρέχουμε στα παιδιά o,τιδήποτε θελήσουν, αγνοώντας τις συνέπειες και τους πιθανούς κινδύνους. Η χρήση ενός υπολογιστή ή ενός «έξυπνου κινητού» απαιτεί ένα επίπεδο αυτο-οριοθέτησης που τα παιδιά δεν διαθέτουν. Ο εθισμός στο Διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες είναι πραγματικό φαινόμενο, με σοβαρές συνέπειες για τη ζωή και την υγεία των παιδιών. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που το παιδί σας θα σας ζητήσει να έχει έναν δικό του υπολογιστή, ένα κινητό, να εγγραφεί σε κάποια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης κ.ο.κ. ή παρατηρήσετε ότι περνά υπερβολικά πολλή ώρα της ημέρας μπροστά από την οθόνη, παρέμβετε! Ποτέ δεν είναι αργά να θέσετε όρια ή να αλλάξετε τους κανόνες ή, ακόμα, να αγκαλιάσετε το παιδί σας τρυφερά, να του εξηγήσετε ότι ο εθισμός στο Διαδίκτυο υπάρχει στην πραγματικότητα, ότι το αγαπάτε πολύ για να το αφήσετε εκτεθειμένο σε έναν τέτοιον κίνδυνο και να του προτείνετε να παίξετε μαζί ένα επιτραπέζιο ή να επισκεφτείτε έναν φίλο του για παιχνίδι.

Διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι η χρήση της τεχνολογίας είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα

Είναι πολύ σημαντικό εδώ οι γονείς να σκεφτούν τη δική τους παιδική ηλικία. Όταν ήταν μικροί και οι δικοί τους γονείς τους άφηναν να δουν τηλεόραση για μία ώρα πριν ή μετά την ολοκλήρωση των εργασιών τους για το σπίτι. Τις φορές που τα πήγαιναν καλά στους βαθμούς και κέρδιζαν επιπλέον ώρα για να παρακολουθήσουν το αγαπημένο τους\κινούμενο σχέδιο, αλλά και εκείνες που, επειδή η επίδοσή τους δεν ήταν η αναμενόμενη με βάση τις ικανότητές τους, οπότε το προνόμιο της τηλεόρασης ανακαλούταν για ένα διάστημα. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιληφθούν και να διαχειριστούν τον χρόνο που τα δικά τους πλέον παιδιά περνούν «σερφάροντας» ή παίζοντας στο διαδίκτυο. Ως ένα προνόμιο, όχι ως κάτι απαραίτητο. Πρέπει να γίνει σαφές στα παιδιά πως ελέγχεται και οριοθετείται από τους ίδιους και σε καμία περίπτωση από εκείνα και πως είναι μάταιες οι όποιες προσπάθειες χειρισμού από μέρους τους.

Ελέγχουμε τη διαδικτυακή δραστηριότητα των παιδιών μας

Όταν οι γονείς αποφασίζουν να επιτρέψουν στο παιδί τους τη χρήση τεχνολογίας, οποιασδήποτε μορφής, πρέπει να γνωρίζουν πως η ευθύνη για ό,τι εκείνο κάνει και για οποιαδήποτε συμπεριφορά επιδεικνύει βαραίνει και τους ίδιους, ηθικά και νομικά! Είναι, επομένως, απαραίτητος ο έλεγχος της δραστηριότητας των παιδιών, που συνδέεται με την τεχνολογία. Γνωστοποιήστε στα παιδιά ότι παρακολουθείτε την ψηφιακή τους πορεία και για τη δική τους ασφάλεια και για την ασφάλεια των άλλων! Αξιοποιήστε τα φίλτρα γονεϊκού ελέγχου σε παιδιά και σε εφήβους. Αποφύγετε να πείτε πολύ νωρίς το «ναι» στην εγγραφή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακολουθήστε τα στα μέσα αυτά, εάν έχουν λογαριασμό, διακριτικά ώστε και να γνωρίζετε τις κινήσεις τους και να μην τα κάνετε να νιώθουν ότι τα καταδιώκετε και να προβαίνουν σε τεχνάσματα αποφυγής. Εξερευνήστε μαζί με τα παιδιά σας τον ψηφιακό κόσμο, μάθετε από αυτά και, γιατί όχι, «συντάξτε» μαζί ένα συμβόλαιο καλής χρήσης του Διαδικτύου και της τεχνολογίας, που να ισχύει για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Φροντίζουμε ο χρόνος που περνάμε ως οικογένεια να συνδέεται με την ανθρώπινη επαφή και όχι με την τεχνολογία

Είναι στις μέρες μας συχνό το φαινόμενο της θέας οικογενειών, οι οποίες κάθονται γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι ή λ.χ. κατά την έξοδο για έναν καφέ και όλοι, μικροί και μεγάλοι είναι απορροφημένοι με τα κινητά τους, τις ταμπλέτες ή τους υπολογιστές τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το φαινόμενο αυτό αφορά μόνο στα παιδιά, με τους ενήλικες να συζητούν και εκείνα να παίζουν ή να παρακολουθούν ένα βίντεο… Μην αρνείστε στα παιδιά σας το δώρο της ανθρώπινης επαφής! Ας είναι η τεχνολογία απούσα από το οικογενειακό τραπέζι ή την οικογενειακή έξοδο. Κανένα μήνυμα, κανένα τηλεφώνημα, καμία ανάρτηση και κανένα e-mail δεν είναι πιο σημαντικό από τον ποιοτικό οικογενειακό χρόνο!

Επίλογος – Είμαστε γονείς, όχι φίλοι των παιδιών μας

Ο γονεϊκός ρόλος είναι από τους απαιτητικότερους στη ζωή ενός ανθρώπου, τόσο στον ψηφιακό όσο και στον πραγματικό κόσμο. Το γεγονός και μόνον ότι κάθε γονέας φέρει την κύρια ευθύνη για την ανατροφή, την ασφάλεια και την ολόπλευρη ανάπτυξη ενός άλλου ατόμου λέει πολλά. Το να είσαι γονέας απαιτεί χρόνο, υπομονή, επιμονή, γνώση, συνεχή μάθηση και αυτο-οριοθέτηση. Αρετές και ικανότητες που δεν έρχονται ως μάννα εξ’ ουρανού, παρά καλλιεργούνται με αδιάκοπη προσπάθεια, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και, σε αρκετές περιπτώσεις, αναγκαίες τριβές και συγκρούσεις με το αντικείμενο της αγάπης και της προσοχής του γονέα, το παιδί. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του γονεϊκού ρόλου στον ψηφιακό κόσμο. Οφείλει να αναζητήσει, να μάθει, να οριοθετήσει και, ίσως, να συγκρουστεί με τα παιδιά, έως ότου καταλάβουν ότι όλα τα παραπάνω έχουν γνώμονα την ασφάλειά τους και τη σωστή γαλούχηση και διαπαιδαγώγησή τους.

Πολλοί γονείς, βέβαια, διστάζουν, καθώς ποτέ δεν είναι εύκολο να αρνείσαι στα παιδιά σου, που τόσο αγαπάς, κάτι που τα ίδια τόσο αγαπούν, ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζουν, αφού η τεχνολογία είναι πια δεδομένο και κεκτημένο αγαθό στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Είναι σύνηθες δε να λέγεται από τους γονείς ότι επιθυμούν και προτιμούν να έχουν με τα παιδιά τους «φιλικές σχέσεις».

Λοιπόν, η γονεϊκή σχέση δεν είναι σε καμία περίπτωση μια φιλική σχέση. Είναι, φυσικά, μια σχέση ενδιαφέροντος, αγάπης και σεβασμού, αλλά τα χαρακτηριστικά της ξεπερνούν αυτά της φιλίας. Ως γονείς είστε παρόντες για να αγαπάτε, να συμβουλεύετε, να προστατεύετε τα παιδιά και να τα βοηθήσετε να γίνουν υπεύθυνοι και υγιείς ενήλικες. Και πολλές φορές, αγαπητοί γονείς, για να το πετύχετε, θα χρειαστεί να κάνετε το αντίθετο από αυτό που κάνουν οι φίλοι της παιδικής ηλικίας. Να πείτε, δηλαδή, «όχι» σε πολλές παράλογες και υπερβολικές ιδέες, επιθυμίες και απαιτήσεις των παιδιών και των εφήβων.

Πιστέψτε μας, πολλές από αυτές θα έχουν να κάνουν με την τεχνολογία, το Διαδίκτυο και τη σχέση των παιδιών σας με αυτά. Η συμβουλή του ΑΘΗΝΟΔΡΟΜΙΟΥ: Μην φοβάστε να είστε γονείς στον ψηφιακό κόσμο! Αγκαλιάστε τον σημαντικότατο ρόλο σας, με όσα αυτός επισύρει, και να είστε σίγουροι πως τα παιδιά σας, αργά ή γρήγορα, θα σας το αναγνωρίσουν!

Μέχρι την επόμενη φορά,

Καλή και ασφαλή διαδικτυακή περιήγηση!

*****

Συμπλήρωμα: Έκθεση Ευρωκοινοβουλίου: Οι ψηφιακές πλατφόρμες προκαλούν εθισμό (με τα links που το συνοδεύουν)