Βρουβογιάννης, ένας ευσεβής λυράρης

Σημείωμά του (από εδώ):

"Ευχαριστώ τον Θεό που μου χάρισε αυτό το θείο δώρο που λέγεται ζωή, όσο κι αν είναι καμιά φορά το κόστος. Επίσης τον ευχαριστώ για το ιδιαίτερο δώρο που μου έκανε στο επίγειο μου ταξίδι, να γεννηθώ στην Κρήτη και να ζήσω τη χάρη και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας και συνάμα της κρητικής παράδοσης. Ευχαριστώ και συγχωρώ τους γονέους μου, που δεν είναι πια στη ζωή, και μου μετέφεραν στην ψυχή, τη φλόγα της παραδοσιακή μουσικής και συνάμα της ορθοδοξίας με τον πιο πιτήδιο τρόπο αλλά και όχι μόνο.
Με αγάπη και σεβασμό αφιερώνω τα ακούσματα και τα μηνύματα που περιέχει αυτό το έργο σε όλους τους συνανθρώπους μου. Ιδιαίτερα το αφιερώνω εις μνήμην αυτών που πρόσφεραν αγωνιστικά, εκτελέστηκαν από διάφορους κατακτητές και θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση του τόπου μας. Επίσης, σε αυτούς που θυσιάστηκαν και συνεχίζουν να θυσιάζονται και να προσφέρουν υπέρ της ορθοδοξίας και του ανθρώπινου πόνου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους βορεινούς πρόποδες του Ψηλορείτη και συνεχίζω να ζω στο ιστορικό χωριό που λέγεται Λιβάδια με επίσημη ύπαρξη εφτακοσίων χρόνων, που πιστοποιεί ο ιερός ναός της Παναγίας που είναι και χτισμένος το 13ο αιώνα μ.Χ και απεικονίζεται στο εσώφυλλο του cd. Κατάγομαι από τις πρώτες οικογένειες που κατοικούσαν στο χωριό και ονομάζονται "Σωπασήδες".
Ευχαριστώ που συμμετείχαν στο δισκογραφικό μου κάλεσμα: ... ("Ν": δείτε τα ονόματα στο link). Καλή ακρόαση!"

Βρουβογιάννης, Μάρτης '07

Greek Orthodox Priest in Jamaica (October 2019) // Έλληνας Ορθόδοξος Ιερέας στη Τζαμάικα από το καλοκαίρι του 2019

Orthodox Mission - Ορθόδοξη Ιεραποστολή
Ελληνικά αμέσως μετά το αγγλικό
 
On July 16, 2019, with the blessings of His Eminence Metropolitan Athenagoras of Mexico and Central America, I left the USA on secondment from the Metropolis of New Jersey, and at my own expense, I landed in Jamaica to explore the possibility of establishing and developing the Orthodox Mission in this country under the regular ecclesiastical jurisdiction of the Metropolis of Mexico, which falls under the direct jurisdiction of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople. My purpose here is to be permanently appointed as parish priest at St. Timothy’s first Orthodox parish in the capital city of Kingston while at the same time serving in other smaller cities, ministering to the needs of the Orthodox Christians there, and also spread the Orthodox faith throughout the island.


 
Jamaica is an island of 11,000 square kilometers, that is, slightly larger than Crete, lying in the North Caribbean Sea, south of Cuba, with a population of 3 million people. The vast majority comes from African slaves. It is an English-speaking country which gained independence from Great Britain in 1962. The climate is tropical: very hot, very humid, and the environment is characterized by very dense vegetation, like a continuous jungle with many tropical trees. It is generally in a better state than Africa and many other poor countries, but it is also very expensive/the cost of living is extremely high, with prices ranging from twice as much to five as much as in Greece, while salaries are lower. That is why the majority of the underprivileged live very poorly without being able to have access to most goods and services. 

However, there is no such problem as famine because there are fruit trees everywhere and one can simply reach out their hand and eat some food, even if that is limited to fruit. Most Jamaicans are religious, and there are all sorts of confessions. The predominant one though is the Protestant, due to the strong influence of the USA on them. The Orthodox Church not only does not exist, but it is completely unknown. The only “Orthodox” Church they know is the Ethiopian «Orthodox» Church, which was made popular by the famous Jamaican Reggae musician Bob Marley, who was converted to it. Finally, here is where the religious movement of Rastafari originated and developed. 

There are currently 2 tiny Orthodox communities, exclusively comprised of converted Jamaicans, one in the capital Kingston on the island’s south coast, and one in the north seaside town of Runaway Bay, numbering 9 adults and 5 children in total. They discovered Orthodoxy on their own by searching the web, and have been baptized since 2015. They know very little but are interested in learning. There are also a few people coming from Orthodox countries (7 Greeks and a few Slavs, Lebanese, and others). 

Until recently, the two Orthodox communities, mainly that of Kingston, were served by two American priests from the US who visited the island for a few days several times a year. In Kingston the faithful have turned a family home into a chapel, where the sacred services are performed with meager means. When there is no priest, they gather on Sundays and conduct the Typika service. The first person to be baptized and the most active of all, Mr. Moses Myers from the northern community, maintains a group of online media friends. As regards myself, I conduct the Divine Liturgy every Sunday and on major feast days, and the Services of Vespers and Matins the rest of the days. 

I have also started teaching a course on our Faith addressed to Orthodox and non-Orthodox people. In addition, I am trying to teach elementary Byzantine chant in English so as to help improve the liturgical level of chanting. Moreover, I have provided the communities with two tablets with full liturgical as well as chanting material in English. Besides teaching, I prepare relevant texts, and later I am planning to videotape my lesson and upload it on a site along with other material. On Fridays and Saturdays I I conduct the Divine Liturgy at the parish community in the north, where I also give classes and pay pastoral home visits. There are also some 20-30 heterodox people scattered throughout the country who are interested in learning about Orthodoxy. Finally, along with fervent prayer to the Lord, I have started the procedure for the official recognition of the Orthodox Church and myself from the State.
 
Undoubtedly, the Orthodox Church here is missionary by nature. I have almost started from scratch with very few believers,lacking in basic theological knowledge, without a church building, money, ecclesiastical supplies, books, salary or housing (I am currently being accommodated by the family that hosts the chapel). But with the help of God and the faithful Mission friends around the world, everybody here hopes for the Orthodox Church in this new country not just to exist but to get into the heart of the community and the life of its inhabitants, conveying the true message of the Gospel as only our Church knows and understands it in depth.
 
My beloved brothers and sisters in Christ, having served in the Orthodox Mission in Sierra Leone for a short time and as a volunteer in Ecuador and Mexico, in Latin America, now, from this post, I am making an earnest appeal to all of you to help me with my work here through the Orthodox Missionary Fraternity, which is based in my hometown Thessaloniki.
 
Fr. Socrates Dimitriades 

Orthodox Missionary Fraternity
Donate
  
See also
 
The Orthodox Church in Haiti
LOSING OURSELVES IN CHRIST’S MISSION in Guatemala. Welcome a 14-person OCMC Team! (Orthodox Church in Guatemala)
The Falling Asleep of Fr. Andres Giron of Guatemala – May His Memory Be Eternal!

A Different Light: Youthful Travelers in Contemporary America

Latin America: Peoples in Search of Orthodoxy
Native American Pathways to Orthodoxy
Father Symeon de la Jara: On a Righteous Path from Peru to Mount Athos  
The ancient Christian Church - About Orthodox Church in the West World...
 
Ελληνορθόδοξος Ιερέας στη Τζαμάικα από το καλοκαίρι του 2019

 

Στις 16 Ιουλίου του 2019, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεξικού & Κεντρικής Αμερικής κ. Αθηναγόρου, έφτασα από τις ΗΠΑ με απόσπαση από την Μητρόπολη Νέας Ιερσέης και με δικά μου έξοδα, και προσγειώθηκα στην Ιαμαϊκή (Τζαμάικα) για να διερευνήσω τη δυνατότητα να ιδρυθεί και να αναπτυχθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη χώρα αυτή υπό την κανονική εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Μητροπόλεως Μεξικού του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ο προορισμός μου ειναι να διοριστώ μόνιμα ως εφημέριος της πρώτης Ορθόδοξης ενορίας του Αγίου Τιμοθέου στην πρωτεύουσα Κίνγκστον και συγχρόνως να υπηρετήσω και τους άλλους Ορθοδόξους σε άλλες μικρότερες πόλεις και να διαδώσω την Ορθόδοξη πίστη σε όλη τη νήσο.

Η Τζαμάικα είναι ένα νησί 11.000 τ.χλμ., δηλ. κάπως μεγαλύτερη από την Κρήτη, νότια της Κούβας στη βόρεια Καραϊβική Θάλασσα, με 3 εκατομμύρια πληθυσμό. Η μεγάλη πλειοψηφία προέρχεται από Αφρικανούς σκλάβους. Είναι αγγλόφωνη χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1962 από τη Μ. Βρετανία. Το κλίμα είναι τροπικό: πολλή ζέστη, πολλή υγρασία και το περιβάλλον επίσης με πολύ πυκνή βλάστηση σαν συνεχή ζούγκλα και πολλά δένδρα με τροπικούς καρπούς. Είναι γενικά σε καλύτερο επίπεδο από την Αφρική και πολλές άλλες πτωχές χώρες, αλλά είναι και πανάκριβη με τιμές διπλάσιες έως πενταπλάσιες από την Ελλάδα ενώ οι μισθοί είναι μικρότεροι. Γι’ αυτό η πτωχή πλειοψηφία ζει πολύ περιορισμένα μην έχοντας την δυνατότητα να αγοράσει τα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες. 

Πάντως δεν υπάρχει πρόβλημα υποσιτισμού, διότι οπωροφόρα δένδρα υπάρχουν παντού και κάποιος μπορεί απλώς να απλώσει το χέρι του και να φάει έστω και περιορισμένη ποικιλία τροφίμων. Οι περισσότεροι Τζαμαϊκανοί είναι θρήσκοι και υπάρχουν όλων των ειδών οι ομολογίες, κυρίως προτεσταντικές με επιρροές από τις ΗΠΑ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά είναι παντελώς άγνωστη. Υπάρχει η Αιθιοπική «Ορθόδοξη» Εκκλησία λόγω της μεταστροφής σε αυτήν του γνωστού μουσικού της τζαμαϊκανής μουσικής reggae, Bob Marley, που την έκανε δημοφιλή. Εδώ είναι και η πηγή της θρησκείας των Rastafarian.

Προς το παρόν υπάρχουν 2 μικροσκοπικές κοινότητες Ορθοδόξων, αποκλειστικά με προσήλυτους Τζαμαϊκανούς, μία στην πρωτεύουσα Κίνγκστον που βρίσκεται στην νότια παραλία του νησιού, και μία στη βόρεια παραθαλάσσια πόλη Runaway Bay, 9 ενήλικες και 5 παιδιά συνολικά. Ανακάλυψαν την Ορθοδοξία μόνοι τους ερευνώντας στο διαδίκτυο και βαπτίστηκαν, αρχίζοντας από το 2015 μέχρι πρόσφατα. Γνωρίζουν πολύ λίγα αλλά επιδεικνύουν ενδιαφέρον να μάθουν. Υπάρχουν και λίγοι προερχόμενοι από Ορθόδοξες χώρες (7 Ελληνες και κάποιοι λίγοι Σλάβοι, Λιβανέζοι, κ.ά.). Μέχρι τώρα, τις δύο Ορθόδοξες κοινότητες, κυρίως αυτήν του Κίγκστον, υπηρετούσαν δύο Αμερικανοί ιερείς από τις ΗΠΑ, οι οποίοι επισκεπτόταν το νησί κάθε λίγους μήνες για λίγες ημέρες. Στην κατοικία μιας οικογένειας στο Κίνγκστον οι πιστοί έχουν διαμορφώσει ένα δωμάτιο σε παρεκκλήσι όπου τελούνται οι λειτουργίες με πενιχρά μέσα. Οταν δεν υπάρχει ιερέας συγκεντρώνονται τις Κυριακές και τελούν τα τυπικά. 

Ο πρώτος βαπτισθείς και πλέον δραστήριος, ο κ. Moses Myers από τη βόρεια κοινότητα, διατηρεί ομάδα φίλων μέσω διαδικτύου. Λειτουργώ κάθε Κυριακή και στις μεγάλες εορτές, ενώ τελώ Εσπερινό και Ορθρο τις υπόλοιπες ημέρες. Επίσης άρχισα μια σειρά μαθημάτων περί Ορθοδοξίας σε Ορθοδόξους και Ετερόδοξους. Προσπαθώ να διδάξω και την στοιχειώδη βυζαντινή ψαλτική στα αγγλικά, ώστε να βελτιωθεί το λειτουργικό επίπεδο. Έχω εφοδιάσει τις κοινότητες με δύο τάμπλετς με πλήρες λειτουργικό και ψαλτικό υλικό στα αγγλικά. Ετοιμάζω και κείμενα με το μάθημά μου, ενώ αργότερα σχεδιάζω να βιντεοσκοπώ το μάθημα μου και να το παρουσιάζω μαζί με άλλο υλικό σε έναν ιστότοπο. Τις Παρασκευές και τα Σάββατα επισκέπτομαι για λειτουργίες, μαθήματα και κατ’ οίκον επισκέψεις την κοινότητα στον βορρά. Υπάρχουν και κάπου 20-30 ετερόδοξοι διάσπαρτοι σε όλη την χώρα που δείχνουν ενδιαφέρον να μάθουν για την Ορθοδοξία. Επίσης ξεκίνησα κατόπιν προσευχής τη διαδικασία της αναγνώρισης της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εμού του ιδίου από την Κυβέρνηση.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ είναι εκ φύσεως ιεραποστολική. Έχω ξεκινήσει σχεδόν από το μηδέν, με ελάχιστους πιστούς που στερούνται στοιχειωδών γνώσεων λειτουργικών ή θεολογικών, χωρίς ιερό ναό, χρήματα, εκκλησιαστικά είδη, βιβλία, μισθό και κατοικία. Φιλοξενούμαι προσωρινά από την οικογένεια που φιλοξενεί και το παρεκκλήσι. Αλλά με την βοήθεια του Θεού και πιστών ανά τον κόσμο που αγαπούν τις ιεραποστολές, η ελπίδα όλων μας εδώ είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία σε αυτή την νέα χώρα όχι απλώς να υπάρξει αλλά να μπει στο επίκεντρο της κοινωνίας και της ζωής των κατοίκων μεταφέροντας το πραγματικό μήνυμα το Ευαγγελίου, όπως μόνο η Εκκλησία μας το γνωρίζει και το καταλαβαίνει σε βάθος.

Υπηρέτησα για ένα μικρό διάστημα στην Ορθόδοξη ιεραποστολή στη Σιέρρα Λεόνε. Επίσης, έχω διατελέσει στο παρελθόν εθελοντής στον Ισημερινό και στο Μεξικό της Λατινικής Αμερικής. Καλώ όλους τους καλούς Χριστιανούς να βοηθήσουν το έργο μου μέσω της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, που εδρεύει στην πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη.

π. Σωκράτης Δημητριάδης

Αδελφότητα Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής

Κάντε μια δωρεά για την Ορθόδοξη ιεραποστολή στη Τζαμάικα (ή όπου αλλού):
https://bit.ly/3412hQR

Δείτε επίσης, αν θέλετε:

Η Ορθοδοξία στην Κούβα - Agios Nikolaos, Havana, Cuba
Κουβανός χημικός γίνεται ορθόδοξος μοναχός & ιερέας
Η Ορθοδοξία στην Αϊτή, το νησί του βουντού και της φτώχειας...
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ: Λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία
Η ορθόδοξη βάπτιση Πολωνού πανεπιστημιακού
Ο διάσημος Ελβετός θεολόγος Γαβριήλ (Bunge) ασπάστηκε την Ορθοδοξία
Ο νεομάρτυρας επίσκοπος Παύλος ντε Μπαγεστέρ και η μεταστροφή του στην Ορθοδοξία
Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (1997)
Μεξικό: ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι στην Κεντρική Αμερική
Ορθόδοξη πνευματική ζωή στο Μεξικό
H Ορθοδοξία στους σύγχρονους (& τους παλιούς) δυτικούς λαούς  

Των αγίων ημερών, άγιοι & μνήμες...

29 Οκτωβρίου: εορτή της αγίας μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας

Τεκμήρια του μαρτυρίου στο ιερό λείψανο της 19χρονης αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας!

Η αγία Αναστασία η Ρωμαία: "Ξύλινους και πέτρινους θεούς δεν θα προσκυνήσω ποτέ!"...

Η Αναστασία η Ρωμαία και η άλλη 

Κάνε φίλες - γνωριμίες με (διαφορετικές) έφηβες!...

Το μυστικό των Παρθενομαρτύρων
 
Το θαύμα της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στον π. Γεώργιο Καψάνη (η εμφάνισή της σε Αφρικανό & άλλα θαύματά της στην ιερά μονή Γρηγορίου)
 

The Great Martyr Saint Anastasia the Roman, 20 years old (feast day October 29), the holy protector of the women who suffer from breast cancer
 

Από εκεί και μετά (& ο σύγχρονος Χιλιανός μάρτυρας Ιωσήφ Μουνιόθ Κορτέζ) 

Άγιος Ζηνόβιος ο Ιατρός και Ζηνοβία η αδελφή του (30 Οκτ.)

Η αγία μάρτυς Απολλωνία, προστάτις των οδοντιάτρων (30 Οκτωβρίου)

Saint Jose Munoz-Cortes the new martyr of Athens/ Greece, from Chile & Canada (+31 October 1997)

Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (+ 31 Οκτ. 1997)

Άγιοι στις 28, 29, 30 & 31 Οκτωβρίου...

ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΕΛΗΦΘΗ!!

 

Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός.

ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων.

ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. 

Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…

Την φωτογραφία έστειλε από το Σικάγο ο τριπολιτσιώτης Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, τ. αξιωματικός του Πυροβολικού, και σήμερα παππούς με αρκετά εγγόνια, και με ευλογημένο χέρι γιατί αγιογραφεί όλες τις ελληνικές εκκλησίες, ψέλνει, έχει γιο παπά, είναι ευτυχής, μένει σταθερός στην Πίστη και αισθάνεται ΕΛΛΗΝΑΣ.

(ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940) 

Επίλεκτα

Δημοφάντης

Και:

28η Οκτωβρίου: Η ιστορία του πολέμου και ο πόλεμος για την ιστορία
Όχι στον Μουσολίνι, Όχι στον Ερντογάν 
28 Οκτωβρίου 2019...
Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια επέτειος...
Δεν ξεχάσαμε τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, αλλά εκφράζουμε τους προβληματισμούς μας υπενθυμίζοντας την περυσινή ανάρτησή μας. 

“…τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι…”

ΔΗΜΟΦΑΝΤΗΣ
 
Σκέφτομαι πολλά αυτές τις μέρες, μέρες γιορτινές που τιμούμε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας,  την μνήμη του πολιούχου της αγίου Δημητρίου και την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του μεγάλου ΟΧΙ.
Διαβάζοντας, όμως, το παρακάτω απόσπασμα, ένιωσα πως μίλησε στην ψυχή μου και έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα και ανησυχίες, καθώς και μια γαλήνη και ηρεμία που μόνο ο λόγος των αγίων μπορεί να μεταδώσει.
Αν ζούμε με αυτό το σκεπτικό και μεταδίδουμε αγωνιστικό φρόνημα και στα παιδιά μας, τότε θα ελπίζουμε στο έλεος του Θεού…

***

 

Έρχονται δύσκολα χρόνια… (από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

 

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Εγώ χαίρομαι που απειλούν μερικοί να με ξεκάνουν, επειδή μιλώ και τους χαλώ τα σχέδια. Όταν αργά το βράδυ ακούω στο Καλύβι να πηδούν μέσα από τον φράχτη, χτυπάει γλυκά η καρδιά μου. Αλλά όταν φωνάζουν: “Ήρθε τηλεγράφημα, να κάνης προσευχή για τον τάδε άρρωστο”, λέω: “Αυτό ήταν; Πάει και αυτή η ευκαιρία!…” 

Όχι ότι βαρέθηκα την ζωή μου, αλλά το χαίρομαι. Να χαιρώμαστε που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος μισθός.

Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν εν αμύνη κανείς και πήγαινε να αγωνισθή, να πολεμήση, για να υπερασπιστή την Πατρίδα του, το έθνος του. Τώρα δεν πάμε να υπερασπίσουμε την Πατρίδα μας ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας ή να μη μας πάρουν την αδελφή μας και μας ατιμάσουν, ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο.

Στην Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι (13). Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.

Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.

Αμήν.

 

(13) Βλ. Αποκάλυψη, 22, 11

 

Από το βιβλίο: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, Α’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “οικογένεια - μια γωνιά του Παραδείσου”

Δείτε επίσης:

Θ' αρνιόμουν το Χριστό αν ήταν να σκοτώσουν τα παιδιά μου;
Μια άγνωστη νεομάρτυρας του Πόντου

28 Οκτωβρίου 2019...

Ο άγιος Μηνάς καταδιώκει τους Γερμανούς στο Ελ Αλαμέιν, από την ανάρτηση Άγιοι και ναζισμός (δες παρακάτω)

Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια επέτειος...

Άγγελος Συρίγος: Γιατί εορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου

Άγιοι που αγαπώ ιδιαίτερα στις 28 Οκτωβρίου (& μερικοί μέχρι τις 31 Οκτωβρίου)... 

Το παιδί και το γράμμα στην Παναγία

1940: Η Παναγία στο μέτωπο (εικ.)

Άγιοι και ναζισμός

Ο σύγχρονος μάρτυρας Ιωσήφ Μουνιόθ Κορτέζ († 31 Οκτ. 1997) // Saint Jose Munoz-Cortes, the new Orthodox Christian martyr from Chile & Canada († 31 October 1997)

Ακραίοι, Εξτρεμιστές, Αυτόνομες Ομάδες, Αναρχικοί, Αντιεξουσιαστές, Αντάρτες Πόλεων, Εξωκοινοβουλευτικοί Αριστεροί, ΛΟΑΤ, Εθνικιστές, Σκίνχεντς, Φασίστες, Αντιφασίστες, για εσάς είναι αυτό το post...

Απευθυνόμενοι στην Ευρώπη: Από την πτώση του ναζισμού (9 Μαΐου) στη μνήμη των αγίων Κυρίλλου & Μεθοδίου (11 Μαΐου)...

 

Άγιος Δημήτριος – Ο προστάτης των Βαλκανίων

 

 Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης στο Βελίκο Τίρνοβο

Σβετλάνα Ντιμιτρόβα
Radio Bulgaria

Στις 26 Οκτωβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Ημέρα του Αγίου Δημήτριου της Θεσσαλονίκης, του προστάτη των Ελλήνων, Βουλγάρων, Σέρβων. Ο υφηγητής Πάβελ Παβλόφ από το Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστήμιου Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας» λέει ότι, ο Άγιος είναι προστάτης των ορθόδοξων χριστιανών των Βαλκανίων από την πρώτη χιλιετία. Τιμάται ιδιαίτερα, γιατί στα Βαλκάνια βρίσκονται οι πόλεις, όπου ανέπτυξε τη δραστηριότητά του και στη συνέχεια βασανίστηκε – Θεσσαλονίκη, Σίρμιο (Σρέμσκα Μιτρόβιτσα) - την πρωτεύουσα της επαρχίας της Παννονία επί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τη δεύτερη χιλιετία είναι γνωστός ακόμα και στη Μικρά Ασία.

Υπάρχει μια λογική στο ημερολόγιο της εκκλησίας που σχετίζεται με τον βίο του Αγίου, ένα συγκεκριμένο γεγονός, η μεταφορά των λείψανων του, η δράση της θαυματουργής του εικόνας. Για τον Άγιο Δημήτριο είναι η μεγάλη γιορτή στα τέλη Οκτωβρίου, όπου στην εκκλησία έρχονται οι χριστιανοί μετά το καλοκαίρι και τις βαριές αγροτικές εργασίες. Οι ξενιτεμένοι επιστρέφουν στο σπίτι τους για την γιορτή του Αγίου.

Ο υφηγητής Πάνελ Παβλόφ εξηγεί ότι στις τοιχογραφίες, ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος εικονίζονται ως πολεμιστές στην πρώτη σειρά των Αγίων - Μαρτύρων δίπλα διπλά. Οι περισσότεροι άγιοι μάρτυρες ειδικά στην περίοδο του 3ου και του 4ου αιώνα είναι στρατιωτικοί και όταν αρνιούνταν να συμμετάσχουν στις ειδωλολατρικές τελετές και δήλωναν τη θρησκεία τους θανατώνονταν. 
Οι ανώνυμοι χριστιανοί, που έδωσαν τη ζωή τους για τη θρησκεία τους τιμούνται την 2α Σεπτεμβρίου στην γιορτή των Χιλίων Μαρτύρων. 
Για τον χριστιανισμό μαρτύρησαν χιλιάδες, αλλά οι Άγιος Δημήτριος και Άγιος Γεώργιος ξεχωρίζουν. Έζησαν και μαρτύρησαν τον 4ο αιώνα, την περίοδο της Αυτοκρατορίας του Διοκλητιανού, που χαρακτηρίζεται με τις μεγαλύτερες διώξεις χριστιανών. Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώθηκε στη Νικομήδεια και ο Άγιος Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γεώργιος Ακροπολίτης και άλλες πηγές του τέλους του 12ου αιώνα και των αρχών του 13ου αιώνα μαρτυρούν ότι, όταν ήρθαν οι Νορμανδοί στα Βαλκάνια προσπάθησαν να ξεριζώσουν την χαρακτηριστική απόδοση τιμών και τις παραδόσεις. Όταν κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη, λήστεψαν την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, αλλά ο Άγιος δεν επέτρεψε να καεί η εικόνα του, η οποία βρέθηκε στο Τίρνοβο. Αυτό βοήθησε στο ξεσηκωμό των αδελφών Ασέν και Πέταρ το 1185, ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα του την αποκατάσταση του βουλγαρικού κράτους. 

Μετά την διαφωνία τους με τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, οι αδελφοί Ασέν και Πέταρ κατέφυγαν, προσβεβλημένοι στο Τίρνοβο. Οι αδελφοί θεώρησαν την εμφάνιση της εικόνας σαν ένδειξη ότι ο Άγιος προστατεύει την πόλη και έχτισαν την εκκλησία του Αγίου Δημήτριου, όπου την τοποθέτησαν. Οι ιστορικοί διαφωνούν για το πώς εμφανίστηκε η εικόνα του Αγίου στην παλαιά μας πρωτεύουσα, κατά πάσα πιθανότητα ο άγιος πήγε μόνος του στο μέρος, όπου τον τιμούσαν περισσότερο. 

Η εικ. από εδώ, όπου αφήγηση σύγχρονης μυροβλυσίας του αγίου

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα
Φωτογραφίες: αρχείο 

Η Πόλη του Αγίου Δημητρίου στη Σερβία (Σρέμσκα Μιτροβίτσα, το αρχαίο Σίρμιο)

Απόσπασμα από εκτενές λήμμα στη Βικιπαίδεια

Στα Σερβικά η πόλη είναι γνωστή ως Сремска Митровица ή Sremska Mitrovica, στα Ρουθηνικά ως Сримска Митровица, στα Κροατικά ως Srijemska Mitrovica, στα Ουγγρικά ως Szávaszentdemeter ή Mitrovica, στα Γερμανικά ως Syrmisch Mitrowitz, στα Λατινικά ως Sirmium και στα Τουρκικά ως Dimitrofça.
"Σρέμσκα Μιτρόβιτσα" σημαίνει "Μιτρόβιτσα του Σρεμ" (υπάρχουν επίσης η Μιτρόβιτσα του Κοσόβου και η Μιτρόβιτσα του Μάτσβα), ενώ το "Μιτρόβιτσα" προέρχεται από το "Αγιος Δημήτριος".
Το όνομα της πόλης επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν Σίρμιο. Αρχίζοντας το 1180 το όνομα άλλαξε από "Civitas Sancti Demetrii" (Πόλη του Αγίου Δημητρίου) σε "Ντιμιτρόβιτσα", "Μιτρόβιτσα" και τελικά στη σημερινή μορφή - "Σρέμσκα Μιτρόβιτσα".

Δείτε επίσης:

Η τιμή του αγίου Δημητρίου μεταξύ των Σλάβων  
Προσευχή προς τον άγιο Δημήτριο για τη Μακεδονία και για ολόκληρη τη Βαλκανική
Δέκα βίντεο για τη ζωή του αγίου Δημητρίου
Αφιέρωμα στον άγιο Δημήτριο!...
"Απ' του άη Δημήτρη ώς του άη Γιώργη" στη ζωή και την ψυχή του λαού μας
Το Ψυχοσάββατο & η Μεγάλη Εβδομάδα του αγίου Δημητρίου 

Είναι μυροβλύτης ή όχι ο άγιος Δημήτριος; - Ποιος είναι ο πολεμιστής που χτυπάει ο άγιος στην Εικόνα του;
Θαύματα του αγίου Δημητρίου στους μουσουλμάνους (& εδώ)
Όταν ο άγιος Δημήτριος διαφώνησε... με το Χριστό!
Τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου
Saint Demetrios the Great Martyr of Thessalonik
To εγκώμιο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη

Άγιοι στις 25, 26 & 27 Οκτωβρίου (μεταξύ αυτών και ο άγιος Λούπος, ο άγιος Νέστορας, αλλά και η μνήμη του Μεγάλου Σεισμού)

Τα 7 φάρμακα του Joker

 
του Ηλία Καραβόλια
Δημοφάντης
Αιρετικές ιδέες

 Η ταινία δείχνει την σύγχρονη μητροπολιτική κατάσταση παντού στον πλανήτη. Δείχνει ότι όσο υπάρχουν ανισότητες στις μεγαλουπόλεις θα υπάρχουν »Joker».
Όσο θρέφεται το σύστημα της ολιγαρχίας τόσο θα βράζει το καζάνι στα χαμηλά στρώματα. Αλλά αυτό είναι το κοινωνιολογικό τοπίο του φιλμ: η εναντίωση σε ένα γίγνεσθαι βάρβαρο, απάνθρωπο, σχεδόν καταστροφικό για τους περιθωριοποιημένους που περιμένουν μια σπίθα για να αφυπνισθεί η οργή τους απέναντι στις ελίτ. Αδιαμεσολάβητα και αυθόρμητα. Χωρίς την πολιτική και την ιδεολογία.
Η άλλη όψη του έργου όμως είναι η απεικόνιση μιας βουβής και δυσάρεστης πραγματικότητας. Μιας απωθημένης μαζικής ενοχής για τους ψυχικά πάσχοντες συνανθρώπους μας. Ο Joker δεν ήταν περιθωριακός. Ήταν περιθωριοποιημένος. Ήταν »έγκλειστος» στις ανοιχτές φυλακές της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης και στις ναρκισσιστικές μυθομανίες της μάνας. »Έγκλειστος» στον απόντα
πατέρα. Εσώκλειστος σε μια καθημερινότητα οριακής επιβίωσης και μεταιχμιακής απόλαυσης, κάτοικος στην ηδονική απόλαυση του χειρότερου συμπτώματος: του ψυχαναγκαστικού γέλιου που αντικαθιστούσε το κλάμα και την οδύνη. Είναι το σύμπτωμα της χαρμολύπης του νευρωτικού.

Ο Joker μπορεί να έπαιρνε 7 διαφορετικά φάρμακα αλλά δεν ήταν βίαιος. Αντιθέτως ανεχόταν το bullying και την βία της ανεργίας. Τον »τάιζε» με φάρμακα η Gotham City της αδικίας και της διαφθοράς για να τον έχει ακίνδυνο στο περιθώριο μήπως και βρει την μια και μοναδική persona του όταν έβγαζε το μακιγιάζ του κλόουν.
Δεν ήταν επικίνδυνος ακόμα και όταν του έδωσαν το όπλο. Αυτά τα φάρμακα όμως του τα στέρησε τελικά η αμείλικτη πραγματικότητα της αντικοινωνικής πολιτικής ενός κράτους που νομοτελειακά δεν »επιδοτεί» για πολύ το περιθώριο. Και όταν o Joker δεν είχε χρήματα να συνεχίσει την θεραπεία πάτησε την σκανδάλη σκοτώνοντας τον Μεγάλο Άλλο που τον περιφρονούσε και τον χλεύαζε. Τότε »αγνόησε» τον Νόμο που ποτέ δεν τον κατάλαβε και τότε »έδωσε» το έναυσμα για γενικευμένη εξέγερση και ανομία των απανταχού κλόουν που γελάνε για να κρύψουν το κλάμα τους. Και είδε ότι τελικά είχε λόγο ύπαρξης.

Ας αναρωτηθούμε πόσα άραγε δολοφονικά ένστικτα κατακλύζουν όχι τον ψυχοπαθή αλλά τον »φυσιολογικό» κάτοικο της μεγαλούπολης. Πόση βία κρύβει o νέος που δεν παίρνει ούτε ένα φάρμακο για το άγχος και την κατάθλιψη αλλά εθίζεται από τα βίαια video games. Πόσο θάνατο σκορπάει στις ΗΠΑ ένας νέος ψυχικά ασθενής που το σύστημα δεν τον προφυλάσσει από τις μανίες του και δεν του παρέχει δομές θεραπείας, αλλά του επιτρέπει να προμηθευτεί όπλο εύκολα σαν να αγοράζει καφέ. Και πόση μαζική νεύρωση κυκλοφορεί στους δρόμους και στα malls όπου στριμώχνεται ο υπερκαταναλωτικός μικροαστικός ψυχισμός.
Πόσοι άνεργοι πέφτουν στις ουσίες και δεν μπορούν να επιδοτηθούν για φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπείες, παλεύοντας με τα άγχη και τους δαίμονες τους. Και αφού τα σκεφτούμε αυτά μετά ας κρίνουμε αν ο σκηνοθέτης μπορούσε να αποφύγει το »δράμα» του Joker: να πατήσει την σκανδάλη και να σκοτώσει.

Ο Joker είναι το χαμένο εγώ της υπερ-ατομικιστικής κοινωνίας. Είναι ο άτυχος περιθωριοποιημένος που αναζητά από μικρός το γέλιο και την χαρά που δεν βίωσε. Και ήθελε να γίνει κωμικός γιατί θαρρείς και ήξερε υποσυνείδητα πως η ζωή είναι μια κωμωδία, ένα θέατρο του παραλόγου. Τα φάρμακα τον παλινδρομούσαν μεταξύ ελπίδας και ψευδαίσθησης. Τον κρατούσαν ζωντανό μέσα στην αργόσυρτη νεκρή καθημερινότητα της επιβίωσης. Τον ανάγκαζαν να ζει δίπλα στις ανισότητες και στην διαφθορά της γραβάτας και των ελίτ. Τον καθιστούσαν λογικό για »συγκεκριμένη» οριακή ζωή όχι για να του δοθούν ευκαιρίες ανέλιξης στην κοινωνία -κάτι που απαιτεί την βία της βιοπολιτικής και του κοινωνικού νεοδαρβινισμού. Και όταν δεν μπορούσε να πάρει πλέον τα χάπια του τότε φόρεσε την μάσκα της ψύχωσης πίσω από το μακιγιάζ του κλόουν. Και τότε έχασε το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ λογικής και τρέλας. Τα σημαίνοντα χάθηκαν οι ροές της επιθυμίας διεκόπησαν και ο πόνος απαιτούσε βία.
Αν θέλουμε να μην πιάσει ποτέ όπλο ο σημερινός υπερδικτυωμένος έφηβος με το smartphone στο χέρι, αν θέλουμε να μην γίνει ποτέ θύμα των φαρμακοβιομηχανιών -και της βιομηχανίας των όπλων- που εθίζουν ολόκληρες κοινωνίες, αν θέλουμε να μην εκδηλώσει ποτέ παράνοια και ψυχώσεις, ακόμη και όταν ζήσει την βία της ανεργίας και παλεύει για την επιβίωση του, ας τον αφήσουμε να δει το Joker. Ακόμη και ασυνόδευτος από τον ενήλικα γονέα του. Έχει το μυαλό να κρίνει πότε γεννιέται η βία και πώς αποφεύγεται. Αρκεί να κατανοήσει πόσο »κοστολογεί» το σύστημα την ανθρώπινη ζωή: όσο αξίζουν τα 7 ψυχοφάρμακα που τον καθιστούν προσωρινά αβλαβή εντός του συστήματος… 

"Ν": Για την τελευταία παρατήρηση εκφράζουμε διαφορετική άποψη εδώ. Όμως όλα τα θέματα έχουν δύο όψεις. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Εκεί επίσης θα δείτε και συνοδευτικά links. Ευχαριστώ.

ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ: ΠΙΣΤΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ ΑΞΙΕΣ

Ο π. Nathaniel Johnson, ο Ηγούμενος Τρύφων του Βάσον & ο Αφροαμερικανός ιεραπόστολος π. Μωυσής Μπέρυ. Φωτογραφία από εδώ & εδώ.

Λυδία Κέμι Ίνγκραμ (Lydia Kemi Ingram)  |  English  |  ру́сский  |  српски
Public Orthodoxy

Το 2016 ξεκίνησα μια σειρά συνεντεύξεων με Αφροαμερικανούς Ορθόδοξους Χριστιανούς σε τέσσερις περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι προσωπικές αφηγήσεις είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι ενός οποιουδήποτε ευρύτερου εθνογραφικού ερευνητικού έργου (το δικό μου συνδυάζει τις παρατηρήσεις των συμμετεχόντων με την ψηφιακή έρευνα), και προσφέρουν μια βαθιά και προσωπική αντίληψη σχετικά με ένα μέρος της Ορθόδοξης κοινωνίας το οποίο μέχρι και σήμερα παραμένει, για πολλούς, σχετικά άγνωστο.
Ενώ ο αριθμός των Αφροαμερικανών Ορθοδόξων φαίνεται να αυξάνεται, η οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με αυτήν την συγκεκριμένη δημογραφική κατηγορία Χριστιανών παραμένει ελάχιστη. Η λίγη έρευνα που υπάρχει επικεντρώνεται είτε σε ιστορικά πρόσωπα, όπως τον π. Ραφαήλ Μόργκαν, τον πρώτο Αφρικανό-Αμερικανό Ορθόδοξο ιερέα, ή σε αφηγήσεις που προέρχονται από μια «κοινότητα πρεσβυτέρων», που αποτελείται από τους πιο εξέχοντες και υποδειγματικούς Αφροαμερικανούς Ορθόδοξους Χριστιανούς. Η υπάρχουσα έρευνα μερικές φορές παρουσιάζει μια μονομερή αφήγηση, μια μονοδιάστατη ιστορία, η οποία αν και δεν ψεύδεται, είναι ατελή. Αρά μένουν πολλά προς μάθησίν στην διασταύρωση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού και της Αφροαμερικανικής κουλτούρας.

Για τα τελευταία 400 χρόνια, οι κοινές εμπειρίες των Αφροαμερικανών έχουν δημιουργήσει μια αποκλειστικά Αμερικανική έννοια του τι σημαίνει να είσαι μαύρος. Η κοινότητα την οποία καλούμε «Αφροαμερικανική» δεν είναι ομοιογενή. Αποτελείται από άτομα με γενετική, εθνική, και φυλετική ποικιλομορφία, και με διάφορους βαθμούς Αφρικανικής καταγωγής. Ιδέες όπως τον «κανόνας μιας σταγόνας» [1] (που εξακολουθεί να επικρατεί στην Αμερική, αν και πολλές φορές υποσυνείδητα) συμβάλλουν στην κατασκευής μιας πλαστής φυλετικής κατηγορίας που  στην πραγματικότητα αποτελείται από μια ανομοιόμορφη και ετερογενή ομάδα ανθρώπων.
Οι εγγενείς πολιτισμικές πολυπλοκότητες περιπλέκονται ακόμη περισσότερο από τις διάφορες νοοτροπίες και τις ασυμφωνίες απόψεων μεταξύ των γενεών. Ενώ πολλοί Αφροαμερικανοί μεγαλύτερης ηλικίας θρηνούν την εξαφάνιση της κοινοτικής συνοχής που χαρακτήριζε τις «παλιές καλές μέρες», άλλοι Αφροαμερικανοί ασπάζονται πρόθυμα έναν κόσμο μετά-μαυρότητας, δηλαδή μια εθνική αντίληψη που, ενώ αναγνωρίζει την Αφρικανική καταγωγή, αντιστέκεται σε όλα τα πρώην καθιερωμένα κοινωνικά όρια και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Ποίκιλες και ανόμοιες απόψεις και αντιλήψεις περί μαυρότητας συνυπάρχουν στους ίδιους κύκλους, συχνά σε ένταση μεταξύ τους. Επομένως μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως όσον αφορά την Αφροαμερικανική ταυτότητα, δεν υπάρχει μια ενιαία ιστορία. Το 2017, υπάρχουν πολλοί τρόποι να είναι κανείς μαύρος.

Η ευρύτερη Αφροαμερικανική κοινότητα, που αποτελείται από ένα μείγμα διαφόρων υποκουλτούρων, έχει επηρεαστεί από διάφορες πτυχές μαύρης διανοητικής και πνευματικής σκέψης. Οι διδασκαλίες του W.E.B. Dubois, του Μπούκερ Τ. Ουάσιγκτον, και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ βρίσκουν σύγχρονη έκφραση στα διάφορα υποκουλουριακά πλαίσια. Τα κινήματα της αναγέννησης του Χάρλεμ και της Νεγρικής λογοτεχνίας (Negritude) συγκέντρωσαν μια πολύμορφη ομάδα μαύρων από τις Γαλλόφωνες Αφρικανικές χώρες και την Αμερική. Σήμερα βλέπουμε μια παρόμοια πνευματική και διανοητική διασταύρωση μεταξύ των Αφροαμερικανών Ορθοδόξων Χριστιανών και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσας Αφρικής.
Από αυτήν την πλούσια, δυναμική και πολύπλευρη κοινότητα έχουν έρθει οι Αφροαμερικανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί του σήμερα. Ο πρώην Βουδιστής που ελκύσθηκε από την Ορθόδοξη μοναστική ζωή, ο πρώην Βαπτιστής πάστορας, ο δευτερογενής Ορθόδοξος βετεράνος, και ο καλλιτέχνης που έγινε ιερέας – όλοι αυτοί και άλλοι βρήκαν εστία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Μερικοί ανακάλυψαν την Ορθοδοξία μετα από μια επίσκεψη στον ιερό ναό, στην οποία είχαν μια μυστηριακή εμπειρία κατά τη διάρκεια της θείας ακολουθίας. Άλλοι συνδέθηκαν ψυχικά και πνευματικά με την ορθόδοξη αισθητική – την υπεροχή εικονογραφία που στολίζει τις εκκλησίες. Για μερικούς, η μελέτη της αγίας γραφής και της εκκλησιαστικής ιστορίας τους οδήγησε στην Αποστολική πίστη. Για άλλους ήταν η αναζήτηση για έναν άλλο, διαφορετικό Χριστιανισμό, έναν που δεν είχε διασυνδέσεις με το διατλαντικό δουλεμπόριο.

Οι Αφροαμερικανοί ορθόδοξοι ιερείς Samuel Davis & Turbo Qualls μαζί με τον αγιογράφο π. Jerome Sandersom (& άλλο ένα κληρικό που δεν τον γνωρίζω), με μια εικόνα Αφρικανών ορθοδόξων αγίων. Από εδώ.

Ενόψει της διαφοράς και της πολυμορφίας των αφηγήσεων, υπάρχει πάντα ο πειρασμός να βγάλουμε το (λανθασμένο) συμπέρασμα ότι οι Αφροαμερικανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν μοιράζονται κάποιες κοινές αξίες. Σύγχρονες εθνογραφικές έρευνες προτείνουν ότι υπάρχουν κάποιες βασικές αξίες που πράγματι προέρχονται απ’ αυτήν την διαρκώς αυξανομένη κοινότητα. Η αποδοχή αυτών των αξιών φαίνεται είναι καθολική, και ανεξάρτητη από ηλικία, φύλο, κοινωνικοοικονομική κατάσταση, ή γεωγραφική περιοχή.
Κάτι το θεμελιώδες που εξήχθη από τις συλλεγόμενες αφηγήσεις είναι η πεποίθηση ότι κατά τις τελευταίες δύο γενιές, κάτι άλλαξε (προς το χειρότερο) στις Αφροαμερικανικές κοινότητες των αστικών κέντρων. Αυτό το πιστεύουν όχι μόνο τα άτομα που ζουν στις ιδίες τις πόλεις, αλλά ακόμη και αυτοί που ζουν στα προάστια, η ακόμη και σε αγροτικές περιοχές. Επιπλέον, υπάρχει η πεποίθηση ότι οι ιστορικά μαύρες εκκλησίες έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Το χείριστο απ’ όλα αυτά είναι η αυξανόμενη επιρροή της θεολογίας του ευαγγελίου της ευημερίας. Αρά, πολλοί θεωρούν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ως έκκληση προς έναν ιερό τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής που στήριξε τις προηγούμενες γενιές. Αυτή η νέα ζωή περιλαμβάνει και την αποκατάσταση μιας ταυτότητας που έχει καταληφθεί από την “κοσμικότητα”.
Βασισμένες στα προαναφερθείσα δεδομένα, οι παρακάτω αξίες και ιδέες απορρέουν από και θεμελιώνουν την Αφροαμερικανική Ορθόδοξη Χριστιανική κοινότητα:

1. Η πίστη στο Θεόδοτο δικαίωμα να είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν ανήκει σε έναν συγκεκριμένο πολιτισμό, έθνος, η φυλή. Το να είναι κάποιος Ορθόδοξος δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκατάλειψη την εθνική του ταυτότητα. Ένας Αφροαμερικανός μπορεί να είναι όσο Ορθόδοξος όσο κάποιον με ρίζες σε μια παραδοσιακά Ορθόδοξη χώρα. Αυτό το δεδομένο έχει ιδιαίτερη σημασία, επειδή οι περισσότεροι Αφροαμερικανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι η μειοψηφία (αν όχι οι μόνοι Αφροαμερικανοί) στην ενορία τους.
2. Η προσπάθεια προς την απόκτηση αγιότητας είναι ο κυρίαρχος στόχος – Η δέσμευση αυτή εκφράζεται δια την συχνή ανάγνωση της αγίας γραφής, την συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία, την καθημερινή προσευχή, και σε έργα ελεημοσύνης. Συνοδεύεται επίσης από την απόλυτη απόρριψη της θεολογίας του «Ευαγγελίου της Ευημερίας» (prosperity gospel) και του “ευαγγέλιο λάιτ” προτεσταντικού Χριστιανισμού. Αντιθέτως, οι πατέρες και μητέρες της Έρημου είναι τα παραδείγματα αληθινού Χριστιανισμού.
3. Η πατρική συμμετοχή και η διατήρηση της “Παραδοσιακής Οικογένειας” είναι άκρως σημαντική – Χρησιμοποιώντας τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις μονογονεϊκές οικογένειες, τις άγαμες μητέρες, και τους απόντες πατέρες, οι Αφροαμερικανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί δίνουν μεγάλη αξία στην πατρική συμμετοχή και στην διατήρηση της οικογενείας. Για αυτούς, οι πιστοί γονείς είναι το κλειδί για την ανατροφή μιας πιστής και σταθερής μελλοντικής γενιάς.
4. Η μαύρη ζωή έχει αξία – Αυτή η ιδέα σχετίζεται, αλλά δεν πρέπει να συγχέεται με το κίνημα «Οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε» (Black Lives Matter). Για τους Αφροαμερικανούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, η δέσμευση προς την ζωή σημαίνει προστασία του αγέννητου, προστασία από την αστυνομική βία, και προστασία από τους υποστηρικτές της υπεροχής της λευκής φυλής που θέλουν να διεισδύσουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
5. Οι Ορθόδοξες Ενορίες θα πρέπει να είναι ιεραποστολικές – Η αληθινή πίστη απαιτεί δέσμευση με την όλη κοινωνία, και κοινοτική προσέγγιση και ευαισθησία, ειδικά όσον αφορά τους φτωχούς, τους περιθωριοποιημένους και τους ευπαθείς. Η ιδέα ότι η προσωπική σωτηρία του ατόμου είναι στενά συνδεδεμένη με την πιστή διάδοση του ευαγγελίου έχει εξέχουσα θέση στις Αφροαμερικανικές Ορθόδοξες αφηγήσεις.

Οι ιστορικές αφηγήσεις, οι πολιτισμικές παραδόσεις, και οι διάφορες πτυχές πνευματικής και διανοητικής σκέψης έχουν διαμορφώσει και συνεχίζουν να διαμορφώνουν την Αφροαμερικανική ταυτότητα. Αν και αποτελείται από διάφορα και ποικιλόμορφα άτομα, η Αφροαμερικανική Ορθόδοξη Χριστιανική Κοινότητα έχει παράγει ένα σετ βασικών ιδανικών και αξιών που αντανακλούν μια μοναδική ιστορία και μια ιδιότυπη και εκπληκτική Αμερικανική εμπειρία.

---

*Trans.: Katherine Chaffee

[1] Ο «κανόνας μιας σταγόνας» (one-drop rule) ήταν μια μέθοδος φυλετικής ταξινόμησης στις ΗΠΑ από τα χρονιά της σκλαβιάς. Ισχυριζόταν ότι κάθε άτομο που είχε ακόμη και έναν πρόγονο Υποσαχάριας Αφρικανικής καταγωγής (“μία σταγόνα” μαύρου αίματος) θεωρούταν μαύρο.

---

Η Λυδία Κέμι Ίνγκραμ (Lydia Kemi Ingram) είναι η δημιουργός και επιμελητής ψηφιακού περιεχομένου για το «Ορθοδοξία και Πολιτισμός», ένα κανάλι κοινωνικής δικτύωσης που βρίσκεται στη διασταύρωση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού και των Αφροαμερικανικών εμπειριών.

Δείτε επίσης, παρακαλώ:

Η τιμή του Σίμωνος Κυρηναίου ως αγίου από τους Ορθοδόξους Αφρικανούς της Αμερικής 
Η συγκλονιστική ιστορία του π. Μωυσή Μπέρυ 
Η Ορθοδοξία στην Αμερική και σε άλλες δυτικές χώρες 
Το Grand Canyon της Ορθοδοξίας (π. Εφραίμ της Αριζόνας)

St. Simon of Cyrene Orthodox Mission
Fr Raphael Morgan, the First Black Orthodox Priest in America 
St. Simon of Cyrene & Black History Month (February 27th: St. Simon’s Day)   
African-American Orthodoxy — Eight principal areas of convergence between African spirituality and Ancient Christianity   
Fr. Moses Berry, a descendant of African slaves, Orthodox priest and teacher in USAIn Search of Orthodoxy (tag) 

African Americans (tag)

 

Someone so damaged, so broken, like Agatha, is a saint // How an giant African-American man with tattoos all over his face saw a guide for his life...

Full Impact Faith: An Interview with Fr. Turbo Qualls
Father Turbo Qualls in South Carolina Facilitates Discussion on Race  
Ancient Christianity and Afro-American Conference 2018: A Sober Joy
 

Orthodox Mission in Tropical Africa (& the Decolonization of Africa)
African Initiated Churches in Search of Orthodoxy...
How “White” is the Orthodox Church? 

The Church as the Liberated Zone: "All we Christians are terrorists..."  

Ancient Christian faith (Orthodox Church) in Africa