Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος

 

orthodoxianewsagency.gr

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος Γιαννίρης. Ο μακαριστός Ιεράρχης της Αλεξανδρινής Εκκλησίας αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας δίνοντας μάχη με τον καρκίνο.

“Τούτη την περίοδο κατά την οποία κι εγώ δίνω τον δικό μου αγώνα με την ασθένεια αυτή, απευθύνομαι σε όλους τους συν-ασθενείς γιά να ευχηθώ ο Κύριος με τις πρεσβείς των Αγίων μας, να χαρίζει δύναμη σωματική και ψυχική σε όλους μας. Και ποτέ να μην λησμονούμε ότι “γεννηθήτω το θέλημα Του”, είχε γράψει ο ίδιος πριν λίγους μήνες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου.

Αύριο, Σάββατο 1 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι, στο Ιερό Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγίου Πορφυρίου) στο Μήλεση Αττικής θα τελεσθεί η Εξόδιος Ακολουθία και η ταφή, όπως ανακοίνωσε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Αλέξανδρος σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε μιλήσει στην Πεμπτουσία για την Εκκλησία στην Νιγηρία και τις συνθήκες διακονίας και ποιμαντικής.

Ποιος ήταν ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος

Ο Μητροπολίτης Νιγηρίας, Yπέρτιμος και Έξαρχος Κόλπου Γουϊνέας Αλέξανδρος (κατά κόσμον Γεώργιος Γιαννίρης) εγεννήθη στην Αθήνα το έτος 1960. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Ενετάχθη στον κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, χειροτονηθείς Διάκονος την 1η και Πρεσβύτερος την 2α Οκτωβρίου 1988. Από της χειροτονίας του υπηρετήσε στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας ως Προϊστάμενος του Πατριαρχικού Ναού των Αγίων Αναργύρων και Γραμματεύς της Μητροπόλεως. 

Εξέδωσε το δίγλωσσο περιοδικό «Ορθόδοξη προσέγγιση» και ήταν υπεύθυνος των ραδιοφωνικών εκπομπών της Μητροπόλεως. Διετέλεσε μέλος του Νοτιοαφρικανικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Νεοελληνικών μελετών. Τον Απρίλιο του 1997, διωρίσθη Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου. Επίσκοπος Νιγηρίας εξελέγη την 23η Σεπτεμβρίου 1997, χειροτονηθείς από τον μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας κυρό Πέτρο Ζ’ την 24ην Νοεμβρίου 1997. Την 27η Οκτωβρίου 2004 η Ιερά Επισκοπή Νιγηρίας ανυψώθη σε Μητρόπολη.

Η Ιερά Μητρόπολη Νιγηρίας ιδρύθηκε διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου το έτος 1997 κατ’ αρχήν ως Ιερά Επισκοπή Νιγηρίας. Τον Οκτώβριο του έτους 2004 ανυψώθηκε σε Μητρόπολη.

Στην πνευματική της δικαιοδοσία περιλαμβάνει τα κράτη Νιγηρία, Νίγηρα, Μπενίν και Τόγκο.

Παρακαλώ, επισκεφθείτε: Orthodox Nigeria, Orthodox Benin, Orthodox Niger, Orthodox Togo

Το έσοπτρο…

Γράφει ο Παπα-Ηλίας Υφαντής / Περίβλεπτος

 Ο Παύλος ανήκε στην εχθρική προς το Χριστό θρησκευτική κάστα των φαρισαίων. Αλλά και ο ίδιος μισούσε και καταδίωκε θανάσιμα τους Χριστιανούς. Κι όμως αγαπήθηκε απ’ το Χριστό, ο οποίος στο δρόμο προς τη Δαμασκό τον κεραυνοβόλησε με τη θεϊκή του αγάπη. Με αποτέλεσμα να γίνει, από άσπονδος εχθρός του χριστιανισμού, ο μεγαλύτερος απόστολός του. Κι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα στην ιστορία του παγκοσμίου πνεύματος. 

 Και, όπως φαίνεται, το μυστικό για το θαύμα αυτό, αλλά και για όλο το αδιάλειπτο θαύμα, που είναι η ζωή του Παύλου, βρίσκεται σ’ ένα μικρό βοτσαλάκι. Ένα βοτσαλάκι ριγμένο στην Α΄ Προς Κορινθίους επιστολή, μέσα στον περίφημο «Ύμνο της Αγάπης». Ένα βοτσαλάκι που μπορεί να γίνει η λυδία λίθος και για τη ζωή του καθενός μας. Αρκεί να το ανακαλύψουμε και να το αποκαταστήσουμε στην αρχική του καθαρότητα και διαύγεια. Και βέβαια μιλούμε για το «έσοπτρο» (Α.΄ Κορινθίους, ΙΓ, 12). 

 Αλλά τι είναι το έσοπτρο; 

 Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, ο μαγικός καθρέφτης μέσα στον οποίο οι καλλιτέχνες είδαν τ’ αριστουργήματά τους και οι ποιητές συνάντησαν τη μούσα τους. Εκεί που ο Όμηρος είδε τα κατορθώματα των ηρώων και των θεών, ο Δάντης την «Κόλαση» και τον «Παράδεισο» και ο Πλάτωνας τον Κόσμο των Ιδεών. Εκεί που ο τυφλός Τειρεσίας έβλεπε, πέρα απ’ το χρόνο και το χώρο, παρόντα τα παρελθόντα και τα μέλλοντα… 

 Στο χώρο της θρησκείας είναι ο καθρέφτης της αιωνιότητας. Εκεί όπου οι προφήτες συνάντησαν το Θεό και συνομίλησαν μαζί του. Εκεί που βρίσκεται γραμμένη η ιστορία του κόσμου, από καταβολής μέχρι τη συντέλεια. Εκεί που ο Μωυσής είδε τη Γένεση του κόσμου και ο Ιωάννης διάβασε την Αποκάλυψη του μέλλοντος. Εκεί που ο Γέροντας Πορφύριος ακτινογραφούσε-τυφλός μες στα γεράματά του-όχι μόνο τα σώματα αλλά και τις ψυχές των επισκεπτών του. 

 Mέσα απ’ αυτό το έσοπτρο και ο Παύλος άκουσε τη φωνή του Χριστού, όπως προαναφέραμε, στο δρόμο προς η Δαμασκό, που του παράγγελνε ν’ αλλάξει ολοκληρωτικά, όχι μόνο τη δική του ζωή, αλλά και την πορεία ολάκερης της ανθρωπότητας. Κι ακόμη, πιο πέρα, μπόρεσε να μελετήσει τα μυστήρια του Θεού, βαθύτερα και καλύτερα απ’ τον οποιονδήποτε άλλον. Αφού είδε «αυτά που ποτέ μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και ανθρώπινη καρδιά δεν στοχάστηκε….» (Α΄ Κορινθίους: Β,9). 

 Αλλά κι εμείς, οι ταπεινοί και άσημοι, δίπλα στους μεγάλους του πνεύματος, έχουμε κάποια αμυδρή εμπειρία του εσόπτρου. Όπως, για παράδειγμα, μέσα, απ’ τα αινιγματικά και «προφητικά» μας όνειρα. Αφού κάποτε μας δείχνουν, αν τ’ αποκρυπτογραφήσουμε, όχι μόνο τα μελλούμενα, αλλά και άλλα πρωτόφαντα και πρωτόγνωρα… 

 Και ασφαλώς το έσοπτρο δεν είναι άγνωστο και στο χώρο της επιστήμης. Είναι το περίφημο ασυνείδητο, της ψυχολογίας του Βάθους, για το οποίο άνοιξε το δόμο ο Φρόυντ. Για να τον ακολουθήσουν και άλλοι εξερευνητές των αβυθομέτρητων βυθών του ωκεανού της ψυχής. Κι ας μου επιτραπεί να πω ότι ένας απ’ τους τολμηρότερους εξερευνητές των βυθών του ασυνειδήτου είναι, πολύ πριν απ’ τους νεότερους, ο Όμηρος. Ο οποίος με το σκάφανδρο της ποιητικής του μεγαλοφυΐας, κατεβάζει εκεί στο «Λ» της Οδύσσειας, τον Οδυσσέα στον Άδη, που φαίνεται ν’ αποτελεί το ποιητικό αντίστοιχο του ασυνειδήτου. 

 Εκείνο που δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο έσοπτρο του ασυνειδήτου είναι ότι αποτελεί τον αποφασιστικότερο παράγοντα της συμπεριφοράς του ανθρώπου. Και το ακόμη σημαντικότερο είναι ότι μπορεί να συντελέσει ουσιαστικά στην αλλαγή και ανακαίνιση της ανθρώπινης προσωπικότητας και κατά συνέπεια και της ανθρώπινης κοινωνίας. Αρκεί να βρούμε τον μυστηριώδη κώδικα, που θα επιτρέψει να μπούμε και να λειτουργήσουμε στα άδυτά του. 

 Και θα το πούμε χωρίς περιστροφές: Ο μυστικός αυτός κώδικας βρίσκεται, κυρίως, στην Εκκλησία και στα μυστήριά της. Γιατί μόνο με τα μυστήρια κατορθώνεται η επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό (θεία κοινωνία) και τον συνάνθρωπο (συν+γνώμη). Και εκεί μαθαίνει ο άνθρωπος τη γλώσσα του θαύματος. Προκειμένου να γίνει συμμέτοχος της θεϊκής σοφίας και καλοσύνης και ομορφιάς… 

 Αν ζούμε σ’ έναν κόσμο παράλογα εγκληματικό και ανόητα άδικο, όπου μια συντριπτική μειονότητα ασωτεύει σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας, που υποφέρει… Αν τον κόσμο μας τον κυβερνούν συχνά ανίατα διεστραμμένοι και ανόητοι και, δυστυχώς, με τη δική μας συγκατάθεση… Αν κάποιοι ιεροεξεταστές με τα προκρούστεια μέτρα τους καίνε και κομματιάζουν την ψυχή μας και μας κάνουν να νιώθουμε παντού φυλακισμένοι και εξόριστοι…Αυτό συμβαίνει, γιατί «απωθήσαμε» το Θεό και τα σωσίβια των μυστηρίων του. Γιατί απομακρυνθήκαμε από το πνεύμα και το ήθος και το βάθος των μυστηρίων της Εκκλησίας! 

 Και για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγηθούμε: Όχι της Εκκλησίας αυτών «που είπαν την αμαρτία αρετή και την ευλόγησαν», όπως λέει ο Ελύτης. Αλλά της Εκκλησίας του Χριστού και του Παύλου. 

 Που κάνει τους εγκληματίες αγίους. Και στέλνει τους ληστές πρώτους στον παράδεισο. Και αγωνίζεται να φέρει τη βασιλεία του Θεού «ως εν ουρανώ και επί της γης». Όπως, χαρακτηριστικά στο «Πάτερ ημών» ευχόμαστε και προσευχόμαστε…

https://koukfamily.blogspot.com/

 

Δείτε επίσης

 

Εικ.: Ο απόστολος Παύλος στη Βέροια

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Η «Οδύσσεια» του Αποστόλου Παύλου – Αφιέρωμα στη μνήμη του

Οι γυναίκες που αναφέρονται στις επιστολές του αποστόλου Παύλου  

 

Πέτρος, ο Αρνητής που Αγάπησε
Η διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου για το Χριστό (σε αντιπαραβολή με τη διδασκαλία του Ισλάμ γι' Αυτόν)

Εικ. από εδώ

Αγάπη, ελευθερία και δουλεία στον απόστολο Παύλο
Ο απόστολος Παύλος και οι γυναίκες
Μήπως ο Παύλος έκαψε τη Ρώμη;
Παύλος, το χριστιανικό ανάλογο του Μωάμεθ
Paul, the Christian equivalent to Mohammed
THE SYNAXIS OF THE HOLY TWELVE APOSTLES (June 30)

 

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (από την προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου)  
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
 

Συν αυτοίς:

Πέτρος και Παύλος + οι άγιοι 12 απόστολοι (29 & 30 Ιουνίου)
 
Πέτρου + Παύλου, των 12 Αποστόλων & άλλων φίλων...
 
«Δεν τουρκεύω - Χτύπα για την πίστη»: Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς της Αθήνας, ο 18χρονος νεομάρτυρας, ο Κηπουρός (30 Ιουνίου & 9 Ιουλίου)

Η αγία Μαρία, μητέρα του Ευαγγελιστή Μάρκου
 
Άγιοι στις 29 και τις 30 του Ιούνη!
 
Ο άγιος Πέτρος Ορντίνσκυ, πρίγκηπας της Χρυσής Ορδής των Μογγόλων 

Οι Πράξεις των Αποστόλων 

Στη μνήμη των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)

ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

1. Η θέση της γιορτής στο εκκλησιαστικό έτος

2. Αναφορά στην εορτή και αναγγελία του θέματος

1. Αγαπητοί αδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Γιατί σαν σήμερα μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού. Η γιορτή τους, αν και ακίνητη, ολοκληρώνει τις εορτές του Πάσχα. Αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν νηστεύοντας από την επομένη της Κυριακής των αγίων Πάντων.

2. Τι σημαίνει ότι οι άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού; Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, χρειάζεται πρώτα να μάθουμε ποια είναι η μαρτυρία τους. Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο το επεισόδιο εκείνο όπου ο Χριστός ρωτάει τους μαθητές του τι νομίζουν οι άνθρωποι ότι είναι ο ίδιος και ποια γνώμη έχουν εκείνοι γι’ αυτόν. Κι εκεί ο Απόστολος Πέτρος ομολογεί και λέει ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού». Αυτή ήταν η μαρτυρία του Αποστόλου Πέτρου. Ο ευαγγελιστής συνεχίζει γράφοντας ότι ο Χριστός τον επαίνεσε και του είπε ότι πάνω σ’ αυτό που είπες εγώ θα οικοδομήσω την Εκκλησία. Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος και οι άλλοι αυτό μαρτύρησαν καθ’ όλη τη ζωή τους και γι’ αυτό το λόγο πέθαναν μαρτυρικά. Αυτή ήταν η μαρτυρία τους.

 

Β. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1. Τι είναι μαρτυρία;

2. Το μαρτύριο των Αποστόλων

1. Τι σημαίνει ότι γίνομαι μάρτυρας του Χριστού; Όταν ο Χριστός ρώτησε τους μαθητές «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ;», εκείνοι του απάντησαν ότι «Λένε πως είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, άλλοι ότι είσαι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες». Με λίγα λόγια του είπαν πως οι άνθρωποι είχαν την καλύτερη γνώμη για Εκείνον χωρίς να γνωρίζουν όμως την αλήθεια. Την αλήθεια τη γνώριζαν μόνο οι Απόστολοι. Όταν ο Πέτρος του είπε ότι «Εσύ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού», ο Χριστός τον διαβεβαίωσε ότι αυτό του το αποκάλυψε ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας. Ότι δηλαδή αυτό είναι ένα μυστικό που του το μαρτύρησε ο ίδιος ο Θεός. Αυτό το μυστικό δεν το μάθανε οι Μαθητές τυχαία. Δεν το άκουσαν κάπου που κυκλοφορούσε σαν είδηση. Διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή για τους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης ότι «ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως» (Εβρ. 11, 39). Για όλους αυτούς δίδεται η μαρτυρία ότι ήταν πιστοί. Και βέβαια εκείνος που μαρτυρεί για την πίστη των αγίων περισσότερο από όλους είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτός είναι ο απόλυτος και μοναδικός μάρτυρας πάντων των ανθρώπων και πάντων των γεγονότων. Η πίστη λοιπόν των μαθητών στο πρόσωπο του Χριστού ήταν η προϋπόθεση της αποκάλυψης του Θεού Πατέρα. Πίστεψαν ότι ο Χριστός είναι αυτός που περίμεναν και σιγουρεύτηκαν ότι είναι ίδιος που θα ξανάρθει.

Τι περιέχει το μυστικό; Πρώτα απ’ όλα περιέχει το τι είναι ο Χριστός και πως διακρίνεται από οποιονδήποτε άλλον. Το δεύτερο που περιέχει είναι μία απαίτηση που προκύπτει από το ίδιο το μυστικό γι’ αυτόν που το μαθαίνει. Το μυστικό αυτό πρέπει να το μάθουν και άλλοι. Εάν είναι δυνατόν, όλοι οι άνθρωποι. Αυτό το μυστικό δεν είναι σαν τα άλλα μυστικά, που όποιος τα μαθαίνει τα κρύβει για να μην τα μάθουν άλλοι. Επίσης όποιος το μαθαίνει δεν το μαθαίνει σαν είδηση ή σαν πληροφορία, αλλά όπως το έμαθε ο απόστολος Πέτρος: ως αποκάλυψη του Θεού Πατέρα. Έτσι όσοι και αν το μάθουν, αυτό θα παραμένει μυστικό, επειδή είναι μυστικός ο τρόπος που αποκαλύπτεται. Όσο και αν το γνωρίσουν, αυτό θα παραμένει άγνωστο εάν καθένας που το γνωρίζει δεν το ζήσει προσωπικά, εάν δεν το βιώσει βαθιά με την καρδιά του.

2. Το να γνωρίσουν και άλλοι το μυστικό συνεπάγεται για τον κάτοχό του μία ευθύνη. Μπροστά σ’ αυτήν τη ευθύνη δεν μπορεί να πεί κανείς όχι, ακόμη και αν αυτό σημαίνει μεγάλες θυσίες, ίσως και τον θάνατο. Η ευθύνη αυτή οδήγησε τους Αποστόλους μέχρι τα πέρατα του κόσμου.

Οδήγησε τον Πέτρο και τον Παύλο στη Ρώμη και στον μαρτυρικό θάνατο. Όταν οι Απόστολοι μαρτύρησαν στη Ρώμη, ήταν πολύ λίγοι εκείνοι που ήξεραν για ποιο λόγο μαρτύρησαν και γιατί πέθαναν. Ήταν οι χριστιανοί της εποχής εκείνης μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων που ήξεραν τους Αποστόλους. Οι άλλοι άνθρωποι νόμισαν πως δίκαια τιμωρήθηκαν, κάποια παράβαση είχαν κάνει και, σύμφωνα με το νόμο, έπρεπε να τιμωρηθούν, δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν. Κι όταν ακούγανε ότι τιμωρήθηκαν για κάποιες ιδέες που είχαν στο μυαλό τους, θα σκέφτονταν αυτά που γράφει η Αγία Γραφή. Ότι πέθαναν τζάμπα. «Εδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα» (Σοφ. Σολ. 2, 2-3). Η ζωή τους ήταν μία συμφορά και το τέλος τους μία καταστροφή, σαν ένα πράγμα που γίνεται συντρίμμια και δεν μένει τίποτα απ’ αυτό, ένας θάνατος χωρίς αξία. Έτσι είπαν οι άνθρωποι, αφού οι Απόστολοι είχαν στο μυαλό τους ιδέες και μάλιστα επικίνδυνες για την κοινωνία και το κράτος. Και καλά τους έκαναν και τους έβγαλαν από τη μέση. Έτσι σκέφτονταν.

Όμως, ενώ αυτοί μιλούσαν για τον ίδιο θάνατο, όπως μιλούσαν και οι χριστιανοί για το θάνατο των Αποστόλων, μόνο οι χριστιανοί μαρτυρούσαν γι’ αυτό. Επειδή μόνο οι χριστιανοί γνώριζαν το μυστικό τους. Κι εκείνοι μετέφεραν τη μαρτυρία τους στους επόμενους, μέχρις εμάς. Γιατί μόνο αυτοί γνώριζαν το μυστικό τους που ήταν το ίδιο με αυτό των Αποστόλων. Επειδή, όπως είπαμε, η μαρτυρία δεν είναι μία πληροφορία. Δεν είναι κάτι που μεταδίδεται ως γνώση. Είναι κάτι διαφορετικό. Αυτός που θέλει να μαρτυρήσει γι’ αυτούς που μαρτύρησαν δεσμεύεται να μας μεταφέρει το μυστικό τους. Είναι κάποιος που συμμετέχει σ’ αυτό που εκείνοι έζησαν.

Γ. ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1. Σύνδεση με τα προηγούμενα

2. Η δική μας μαρτυρία

3. Η δική μας γιορτή

1. Ποιοί είναι αυτοί που σήμερα λένε ότι οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτύρησαν για τον Χριστό; Ποιοί είναι αυτοί που συνεχίζουν τη μαρτυρία των Αποστόλων; Είμαστε εμείς. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Θυμόσαστε, στο βιβλίο του Ιώβ, στην Παλαιά Διαθήκη, όταν συμβαίνουν όλα εκείνα τα κακά, έρχεται ένας δούλος για να πεί στον Ιώβ ότι εκεί που ήταν τα παιδιά σου «ξαφνικά φύσηξε άνεμος δυνατός από την άλλη άκρη της ερήμου, χτύπησε το σπίτι από παντού και το γκρέμισε. Τα παιδιά πλακώθηκαν στα ερείπια και σκοτώθηκαν και μόνο εγώ κατάφερα να γλιτώσω για να σου φέρω τα νέα» (Ιώβ 1, 19). Αυτός που γλίτωσε από τον ίδιο θάνατο, αυτός που επέζησε, την ώρα που τα παιδιά του Ιώβ πέθαιναν, αυτός μετέφερε τη μαρτυρία. Μετέφερε κάτι που το είχε μέσα του, που το ζούσε ο ίδιος, ήταν κάτι ζωντανό, κάτι που τον είχε συνταράξει. «Εγώ γλίτωσα και ήρθα να σας πω». Κάπως έτσι λοιπόν και οι πρώτοι Χριστιανοί μαρτυρούσαν για το μαρτύριο των Αποστόλων. Το ίδιο συνέβη σ’ αυτούς και στους Αποστόλους. Ήταν κάτι το κοινό. Ζούσαν την ίδια εμπειρία στην οποία τους οδήγησε η πίστη στο Χριστό με τον τρόπο που είπαμε.

2. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να δοκιμάσουμε τη δική μας κατάσταση. Μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα. Βγαίνοντας από την εκκλησία όπου συναζόμαστε, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στο Χριστό με τα λόγια που απάντησε ο Απόστολος Πέτρος; Για να γίνει αυτό, πρώτα πρέπει να ξεχωρίσουμε τη μαρτυρία των Αποστόλων από το μαρτύριό τους. Το μαρτύριό τους, ο θάνατός τους, μπορούσε και να μην είχε συμβεί εάν ήταν άλλες οι πολιτικές συνθήκες της εποχής. Αντίθετα, η μαρτυρία τους είναι κάτι που έχει μόνιμη και διαρκή σημασία. Είναι κάτι που προσδιορίζει τη ζωή των χριστιανών. Χωρίς τη μαρτυρία χριστιανοί δεν υπάρχουν. Μπορεί να είμαστε καλοί άνθρωποι, μπορεί να αγωνιζόμαστε για καλά πράγματα, αλλά εάν δεν μεταφέρουμε στον κόσμο ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του ζωντανού Θεού, τότε δεν πιστεύουμε στο Θεό. Για να γίνει αυτό, πρέπει να προσανατολιστούμε, όσο είναι δυνατό, στη ζωή των Αποστόλων. Πίστη και αφοσίωση στο πρόσωπό του, τήρηση των εντολών του Θεού, συνείδηση ότι ανήκουμε σ’ αυτούς που κάλεσε ο Θεός και αποτελούμε μαζί τους την Εκκλησία του.

3. Αγαπητοί αδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα το μαρτύριο των Αποστόλων, που στη σκέψη μας το θεωρούμε δεδομένο. Σαν κάτι που ήταν αυτονόητο γι’ αυτούς και σχεδόν υποχρεωτικό. Εμείς πανηγυρίζουμε γι’ αυτό, είναι μία χαρούμενη μέρα για εμάς. Πολλοί από εμάς έχουν το όνομά τους, είναι ακόμα πιο πολύ χαρούμενοι γιατί έχουν τη γιορτή τους. Έχει σημασία όμως αν μας συνδέει κάτι με τη μαρτυρία τους. Με αυτό που τους οδήγησε στο μαρτύριο. Εάν μας συνδέει κάτι με το δικό τους μυστικό, με τη δική τους δέσμευση απέναντι στο Θεό, τότε μπορούμε να γιορτάζουμε κι εμείς, όπως θέλει ο Θεός και όπως ταιριάζει στους Αποστόλους. Εάν δηλαδή, όπως εκείνοι γνώρισαν τον Χριστό ως αληθινό Θεό και αυτό το ομολογούσαν δημόσια κι αυτό έγινε ο σκοπός της ζωής τους, έτσι κι εμείς που βαπτιστήκαμε στο όνομά του και γίναμε χριστιανοί και συναζόμαστε εδώ κάθε Κυριακή, έχουμε την ίδια δέσμευση απέναντί του. Εάν αισθανόμαστε την ίδια ευθύνη απέναντι στους αδελφούς μας κι απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Να μεταφέρουμε την ίδια μαρτυρία.

Δ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1. Περίληψη προηγουμένων

2. Προτροπή

1. Αγαπητοί αδελφοί, ο Χριστός είπε: «Εγώ μαρτυρώ την αλήθεια». Και προς τους Φαρισαίους είπε: «Εσείς αυτή την αλήθεια δεν τη λαμβάνετε. Δεν μπορεί να φτάσει στις καρδιές σας. Γιατί; Γιατί είστε μακριά από το θέλημα του Θεού.» Αντίθετα, οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, που το μαρτύριό τους γιορτάζουμε σήμερα, αξιώθηκαν να γίνουν μάρτυρες του Χριστού και να μιλούν οι γενιές των χριστιανών γι’ αυτούς δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. Αυτό έγινε γιατί έβαλαν βαθιά μέσα στην καρδιά τους το θέλημα του Θεού και την τήρηση των εντολών του. Το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσουν τον Χριστό ως αληθινό Θεό που το βεβαίωσε μέσα τους ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας. Απέναντι σ’ αυτό το μυστικό δεσμεύτηκαν και το μετέφεραν στη Ρώμη για να το γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι.

2. Αλλοίμονο σε μας, εάν η μαρτυρία του Χριστού, η μαρτυρία των Αποστόλων, η μαρτυρία των μεγάλων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου δεν παραλαμβάνεται. Αλλοίμονό μας, εάν δεν υποψιαζόμαστε καν την ύπαρξή της και την μπερδεύουμε με άλλα πράγματα, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να μαρτυρήσουμε στον κόσμο για το Χριστό. Τότε πιά ως Χριστιανοί θα έχουμε μόνο το όνομα και θα είμαστε πολύ μακριά απ’ αυτό που γιορτάζουμε σήμερα. Αλλά με τις ευχές των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, παρακαλούμε το Θεό να μας κάνει μάρτυρές Του, όπως Εκείνος θέλει. Αμήν!

πηγή: Πεμπτουσία

Απόστολος Παύλος (κινούμενα σχέδια) - Apostle Paul, animated movie

Πόσο ἁρμονικότερα θά διαμορφωνόταν ἡ κοινωνία, ἄν...

Ἀρχικός τίτλος: Περί παίδων ἀνα(διασ)τροφῆς
 

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Τό Ρωμέικο

Τρομερό γεγονός! Στό Βελιγράδι, ἕνας 13χρονος μαθητής πυροβόλησε καί σκό­τωσε ὀκτώ μαθητές, καθώς ἐπίσης καί τόν φύλακα τοῦ σχολείου· τό μι­κρό­τερο θύμα ἦταν ἡλικίας 14 ἐτῶν. Ἐπί­σης, τραυμά­τι­σε ἄλλα ἕξι παιδιά καί μιά δα­σκάλα. Ὁ 13χρονος εἶχε σχεδιάσει τό φο­νικό ἕνα μήνα νωρίτερα καί διέθετε λίστα μέ παιδιά τά ὁποῖα θά στόχευε. Εἶχε δη­μιουργήσει καί λεπτομερές σχέδιο τῆς εἰ­σόδου καί τῆς ἐξόδου τοῦ σχο­λεί­ου, πού βρέθηκε στό γραφεῖο του. «Τό σκί­τσο μοιάζει βγαλ­μένο ἀπό βιντεοπαιχνίδι ἤ ταινία τρόμου», ἐπισήμανε ὁ ἐκ­πρόσω­πος τῆς Ἀστυνο­μίας.

Ὁ 13χρονος πού σκόρπισε τόν θά­να­το στό ἐν λόγῳ Δημοτικό Σχολεῖο -ὀ­κτα­τάξια τά Δημοτικά στή Σερβία- εἶναι γιός γιατροῦ ἀκτινολόγου, εὐυπόληπτου μέ­λους τῆς κοινωνίας τῆς σερβικῆς πρω­τεύουσας ἀπό τόν πρῶτο του γάμο. Σύμ­φωνα μέ τούς συμμαθητές του, ὁ μα­θη­τής βίωσε ψυχικό τραῦμα, ἐπειδή βαθ­μο­λο­γήθηκε μέ μονάδα σέ διαγώ­νι­σμα στήν Ἱστορία. Παρεμπιπτόντως, ἦ­ταν ἄ­ριστος μαθητής, εἶχε φοιτήσει σέ Μουσικό Σχολεῖο γιά τέσσερα χρόνια, ἐνῶ ἀσχο­λοῦ­νταν μέ τή ρομποτική, τόν ἀ­θλητισμό, τό καράτε ἀπό τήν ἡλικία τῶν πέντε ἐτῶν, ἔπαιζε μπάσκετ, συμ­μετεῖχε σέ διαγωνι­σμούς Βιολογίας καί Μαθη­μα­τικῶν καί, ὅ­πως εἶπαν οἱ συμ­μα­θητές του, «ἦταν… σπασίκλας, τά εἶχε ὅ­λα Α´». Σύμφωνα μέ τόν ὑπουργό Παι­δείας τῆς χώρας, ὁ 13χρο­νος εἶχε ὑ­πο­στεῖ μπού­λινγκ ἀπό τούς συνομηλίκους του: «Εἶχε ἀσκηθεῖ βία ἐναντίον του, ἡ ὁποία ὅμως δέν συνέβη στό σχολεῖο».

Ἡ τελευταία φωτογραφία, πρίν τό μαζικό ἔγκλημα, πού εἶχε «ἀνεβάσει» στό Instagram, ἀποκαλύπτει ὠμό σα­τα­νισμό, ἀπότοκο τοῦ ἐξαμερικανισμοῦ μιᾶς παγκοσμιοποιημένης νεολαίας! Ἕ­να θρίλερ πού ἔγινε πραγματικότητα, ἕ­να video game προσομοίωσης στόχων· πολεμικά παι­χνίδια ἠλεκτρονικά πού παί­ζουν τά παιδιά σέ σκοτεινές αἴθουσες καί στό ἡμίφως ἑνός παιδικοῦ κατά τά ἄλλα δωματίου…

Σαράντα ὀκτώ ὧρες ἀργότερα ἀκο­λούθησε κι ἄλλη αἱματηρή ἔνοπλη ἐπί­θεση κοντά στό Βελιγράδι, κατά τήν ὁ­ποία ἔχασαν τή ζωή τους τουλάχιστον ὀ­κτώ ἄνθρωποι καί τραυματίστηκαν ἄλ­λοι δεκατέσσερεις.

Οἱ αἱματοχυσίες στή Σερβία ἀναδεικνύουν γιά ἄλλη μιά φορά τήν ἐπίδραση τῆς ὑποκουλτούρας πού ἔχουν δεχτεῖ τά παιδιά μέσῳ διαδικτύου, video games, θρίλερ, dark, καθώς βομβαρδίζονται τά παιδικά μυαλά καί ἀλλοτριώνεται ὅ,τι πιό ὄμορφο ἀπέμεινε στόν κόσμο μας, οἱ παιδικές καρδιές. Σέ ἀντίθεση μέ τίς Η.Π.Α., οἱ μαζικές δολοφονίες στή Σερβία καί γενικότερα στά Βαλκάνια, δέν εἶναι συνήθεις. Ἀποκαλύπτουν, ὡστόσο, ἀνάγλυφα τό μεγάλο θέμα τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν μας. Κλείσαμε τά αὐτιά μας στό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ -«Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με» (Μθ 19,14)- καί τώρα δρέπουμε τούς καρπούς τῆς ἐγωπαθοῦς παιδαγωγικῆς μας.

Κρυστάλλινες οἱ ἀλήθειες τοῦ Εὐ­αγ­γελίου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν μεταλαμπαδεύονται μέσα ἀπό τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελοῦν κατευθυντήριες γραμμές γιά τήν ἀνατροφή τους.

Ἄς θυμηθοῦμε μερικά μηνύματα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Παϊσίου, πού γιορτάζει στίς 12 Ἰουλίου: «Οἱ γονεῖς πρέπει νά βοηθοῦν πνευματικά τά παιδιά, ὅταν εἶναι μικρά, γιατί τό­τε καί τά ἐλαττώματά τους εἶ­ναι μικρά κι εὔκολα μποροῦν νά κοποῦν. Ἄν τά παιδιά βοηθηθοῦν ἀπό μικρά καί γεμίσουν Χριστό, θά εἶναι κοντά του γιά πάντα. Καί νά ξεφύγουν λίγο, ὅταν μεγαλώσουν, λόγῳ τῆς ἡλικίας ἤ μιᾶς κακῆς συναναστρο­φῆς, πάλι θά συνέλθουν».

Ὁ ἅγιος γέροντας συστήνει νά μά­θου­με στά παιδιά νά ζητοῦν πρωτίστως τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό δί­δει ἀπόλυτη ἀσφάλεια. Τό μεγάλο μυστικό γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ταπείνωση· γι’ αὐ­τό καί ὑπογράμμιζε: «Ὁ Θεός εἶναι τό πᾶν. Δέν μπορεῖ κανείς νά πεῖ ὅτι ἐγώ εἶμαι τό πᾶν. Αὐτό ἐνι­σχύ­ει τόν ἐγωισμό. Ὁ Θεός θέ­λει νά ὁδηγοῦμε τά παιδιά στήν ταπείνωση. Τίποτα δέν θά κάνομε κι ἐμεῖς καί τά παιδιά χωρίς τήν ταπείνωση. Θέλει προσοχή, ὅταν ἐνθαρρύνετε τά παιδιά. Στά παιδιά δέν πρέπει νά λέτε: “Ἐσύ θά τά καταφέρεις, ἐσύ εἶσαι σπουδαῖ­ος, εἶ­σαι νέος, εἶσαι ἀνδρεῖος εἶσαι τέλειος!”. Δέν τό ὠφελεῖτε ἔτσι τό παι­δί… Νά τοῦ πεῖτε: “Παιδί μου, τά χαρίσματα πού ἔ­χεις, ὁ Θεός σοῦ τά ἔδω­σε.

Προσευχήσου νά σοῦ δώσει ὁ Θεός δυ­νά­μεις, γιά νά τά καλλιεργήσεις καί νά πετύχεις. Νά σοῦ δώσει ὁ Θεός τή Χάρη του”».

Πόσα λάθη δέν γίνονται ἐν ὀνόματι τῶν διαφόρων παιδαγωγικῶν μεθόδων, πού μέ ζῆλο πολλές φορές γονεῖς καί δάσκαλοι προσπαθοῦμε νά ἐ­φαρμόσου­με!

Κατηγορηματικός ὅμως ὁ φωτισμένος γέροντας δέν δίσταζε νά καταλογίζει εὐθύνες σέ ὅλους: «Οἱ γονεῖς εὐθύνονται πρῶτοι γιά τήν ἀποτυχία τῶν παιδιῶν στή ζωή καί οἱ δάσκαλοι καί καθηγητές μετά. Τά ἐπαινοῦν διαρκῶς. Τούς λένε ἐγωιστικά λόγια… Ἔτσι, μεγαλώνοντας μέσα στόν ἐγωισμό, ἡ πρώτη δουλειά τοῦ παιδιοῦ εἶναι ν᾽ ἀρ­νεῖται τόν Θεό καί νά εἶναι ἐγωιστής ἀπροσάρμοστος μέσα στήν κοινωνία… Αἰτία τῆς ψυχικῆς ἀκα­ταστασίας εἶναι ὁ ἐγωισμός. Αὐτό τό πράγμα καί οἱ ἴδιοι οἱ ψυχίατροι, ἅμα τό μελετήσουν, θά τό βροῦν ὅτι ὁ ἐγωιστής εἶναι ἄρρωστος».

Στίς μέρες μας, πού συνεχῶς γινόμαστε μάρτυρες δυσάρεστων καταστάσεων μέ πρωταγω­νι­στές ἀνηλίκους, ἀποδει­κνύ­­­εται περίτρανα αὐτό πού δίδασκε ὁ Ἅ­γι­ος, ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μό­νο μέ τήν ἁγία ταπείνωση. «Μέ τόν ἐγωισμό ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλέον μέ τό μέρος τοῦ κακοῦ πνεύματος… Αὐτό κατόρθω­σε ὁ διάβολος νά κά­νει. Ἔκανε τή γῆ λαβύρινθο, γιά νά μήν μποροῦμε νά συνεν­νοηθοῦμε μεταξύ μας. Τί εἶναι αὐτό πού πάθαμε καί δέν τό καταλάβαμε; Βλέπετε πῶς πλανηθήκαμε;

Καταντήσαμε τή γῆ μας καί τήν ἐποχή μας σωστό ψυχιατρεῖο! Καί δέν καταλαβαίνομε τί μᾶς φταίει».

Πόσο ἁρμονικότερα θά διαμορφωνόταν ἡ κοινωνία, ἄν ἀνατρέφαμε τά παιδιά μας «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσίους 6,4)!

Η ΝΙΚΗ ήρθε για να ενώσει και όχι να διχάσει. ΕΛΛΗΝΕΣ, ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν

Κων. Μπαλιάκας

Εκ βαθέων καρδίας, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όσους πίστεψαν μαζί μας στο θαύμα, είτε από την αρχή, είτε κατά της διάρκεια της δύσβατης πορείας μας, μέσα σε όλες τις συκοφαντίες και επιθέσεις που δεχθήκαμε.

Προχωράμε ακάθεκτοι, αποφασισμένοι και ενωμένοι, βασισμένοι στις πατροπαράδοτες αξίες του Γένους, όπως αυτές μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες Ρωμιούς.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, γι' αυτό στη ΝΙΚΗ δεν μοιράζουμε ούτε υποσχόμαστε φωτοστέφανα, αλλά ακάνθινα στέφανα.

Να εύχεστε για εμάς, να μας φυλάει και να μας φωτίζει Ο Θεός σε κάθε μας βήμα, ώστε να υπηρετούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών σας. Ο αγώνας μόλις άρχισε.

✓ Η ΝΙΚΗ ήρθε για να μείνει.

✓ Η ΝΙΚΗ ήρθε για να δώσει αληθινή ελπίδα.

✓ Η ΝΙΚΗ ήρθε για να ενώσει και όχι να διχάσει.

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!

 

Ευχαριστήριο μήνυμα του ιδρυτικού προέδρου της ΝΙΚΗΣ Δημ. Νατσιού (από την ιστοσελίδα της ΝΙΚΗΣ)

Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό που στήριξε τον αγώνα της ΝΙΚΗΣ.

Σήμερα ένα σπουδαίο μέρος του ελληνικού λαού κατέθεσε τη βούλησή του. Γράφτηκε μία σημαντική σελίδα στην πολιτική ιστορία του τόπου μας. Είναι η πρώτη φορά που η πίστη του απλού λαού έρχεται στο πολιτικό προσκήνιο, και εκφράζεται με συντεταγμένο «όχι» σε κάθε τι που διαλύει τις αρχές και τις αγέραστες αξίες του έθνους μας.

Η ΝΙΚΗ θα ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση στην ερχόμενη Βουλή. Δεν αγωνιζόμαστε μόνο για αυτούς που μας τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά για όλον τον ελληνικό λαό, ασφαλώς και για αυτήν τη σιωπηλή πλειοψηφία που δεν προσήλθε να ψηφίσει.

Με σεβασμό στην ψήφο των συμπολιτών μας, και με φόβο Θεού θα πορευθούμε μαχόμενοι για τη ΝΙΚΗ του ελληνισμού, τη ΝΙΚΗ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τη ΝΙΚΗ του απλού λαού!

Σας ευχαριστώ

Δημήτρης Νατσιός

Το γενέσιο του Προδρόμου, οι άγιοι Νεομάρτυρες της Κρήτης & μερικές υπενθυμίσεις από τον Ιούνιο 2022...

Μια πρόσκληση:

Οι άγιοι Νεομάρτυρες της Κρήτης και άλλοι άγιοι στις 23 Ιουνίου (εικ.)

Εκκλησία της Κρήτης και Επανάσταση του 1821

Τα γενέθλια του Προδρόμου και το θερινό ηλιοστάσιο (& γενικότερο αφιέρωμα στον Τίμιο Πρόδρομο)

Τα γενέθλια του Προδρόμου, των παιδιών μας & τα δικά μας...

Μερικοί νεομάρτυρες (επίκαιροι όσο ποτέ;), μεταξύ των οποίων και έφηβοι

Αναρτήσεις από το τέλος Ιουνίου 2022: (υπενθύμιση) 

• Είσαι πιο ευτυχισμένος από εκατομμύρια ανθρώπους
• Ταξιδιωτικά και παύλεια...
• Καφετέρια έλαβε online παραγγελία όπoυ μία κοπέλα ζητούσε βοήθεια γιατί τη βίαζαν (ΗΠΑ)!
• Άμβλωση: Δέκα γυναίκες αφηγούνται...
• Αντιδράσεις στο νόμο κατά των αμβλώσεων, ΗΠΑ - Τα αγέννητα μωρά κηρύσσονται εχθροί των γυναικών...
• Λίγες σκέψεις περί Ὀρθοδόξων καί οἰκονομικῶν
• Θεέ μου, δώσε μου αυτά που κανένας δεν θέλει από Σένα...
• Η παιδεία του Κυρίου και οι Άγιοι Πάντες
• Η μη χριστιανική θρησκευτικότητα από την οπτική του χριστιανισμού (αφιέρωμα)
• Το πιο παράδοξο (;) θαύμα του αγίου Λουκά του Ιατρού
• Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος

Η τελευταία μας ανάρτηση για τη ΝΙΚΗ - Τώρα, καλή ψήφο ("καλό βόλι"), για την πατρίδα!

 

Αυτή, Θεού θέλοντος, είναι η τελευταία μας ανάρτηση για την προσπάθεια της Νίκης, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Είναι παραπομπή στα σχετικά άρθρα της εφημερίδας Sportime, που είναι πάντα ευαίσθητη - και, επιτρέψτε μου, σε σωστή γραμμή - σε θέματα πνευματικά και πολιτικά.

Ας μας συγχωρήσουν οι αδελφοί μας μπλογκοναύτες για τις πολλές αναρτήσεις περί Νίκης που τους έχουμε παρουσιάσει τον τελευταίο καιρό. Αυτό οφείλεται στην επιθυμία μας να βάλουμε ένα λιθαράκι στον έντιμο αγώνα της Νίκης και του Δ. Νατσιού για πίστη και πατρίδα, αγώνα που ο Δ. Νατσιός και πολλοί από τους συνεργάτες του δίνουν εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν τη συσπείρωσή τους στον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα.

Η πολεμική εναντίον της Νίκης, προπαντός από χριστιανούς και "πατριώτες" (συγχωρέστε μας και τα εισαγωγικά), είναι επίσης κάτι που μας πληγώνει. Ας προσέξει ο ελληνικός λαός. Ο Νατσιός τόσα χρόνια είναι γνωστός, εκτιμητέος ως άνθρωπος και ως πνευματικός αγωνιστής. Είναι ντροπή τώρα να ψάχνουμε να βρούμε πραγματικά και - κυρίως - πλαστά τρωτά να του καταλογίσουμε. Ας προσέξουμε, γιατί η Ιστορία καταγράφει.

Αυτά και ευχαριστούμε για την ανοχή και την υπομονή σας. Καλή ψήφο - με τη Νίκη, τη Νίκη του Ελληνισμού και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.

https://nikh.gr/

 

Δημήτρης Νατσιός στον Γ. Παπαδάκη – «Στο κόμμα ΝΙΚΗ δεν είμαστε ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί, είμαστε Ρωμιοί – Να ενώσουμε τους Έλληνες»

Όλα όσα είπε ο πρόεδρος του κόμματος ΝΙΚΗ, Δημήτρης Νατσιός στον Γιώργο Παπαδάκη και την εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα.

 

Ανιστόρητοι, ασεβείς και ψεύτες: Για να επιτεθούν στον Δημήτρη Νατσιό, συκοφαντούν και τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς!

Αφού «μαγάρισαν» τον Φώτη Κόντογλου, τώρα επιστρατεύουν ψεύδη και για τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, για να προπαγανδίσουν κατά του Δημήτρη Νατσιού

 

Ο πολέμιος της Ορθόδοξης πίστης – Κυριάκος Μητσοτάκης, στοχοποίησε και πάλι τη ΝΙΚΗ και «θυμήθηκε» το μεγαλείο της Ορθοδοξίας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει γίνει εμμονικός με τη ΝΙΚΗ γιατί τον εκθέτει - Σε ομιλία του στην Χαλκιδική ζήτησε να «συμπιεστούν» τα ποσοστά της

 

Δημήτρης Νατσιός: Ούτε «δεξιά» – ούτε «αριστερά», η ΝΙΚΗ απευθύνεται σε κάθε Ρωμιό – Συνέντευξη στον Νίκο Κυριακάκη

Ο Δημήτρης Νατσιός δίνει αφοπλιστικές απαντήσεις για όσα θέματα κατηγορούν τη ΝΙΚΗ και μιλά για όλους και για όλα

 

Κόμμα ΝΙΚΗ: Παρέμβαση για τη «βόμβα» του δημόσιου χρέους, για την οποία σιωπούν τα μεγάλα κόμματα – 38.000€ χρέος αντιστοιχεί ανά κάτοικο!

Τα μεγάλα κόμματα έχουν εξαφανίσει από τον δημόσιο προεκλογικό διάλογο το ζήτημα του δημόσιου χρέους - Η ΝΙΚΗ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου

 

Κόμμα ΝΙΚΗ: Διαπιστευτήρια ΝΙΚΗΣ στο Βελλίδειο!

Το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ διοργάνωσε προεκλογική εκδήλωση Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, με το Sportime να μεταφέρει ζωντανά όλα όσα ειπώθηκαν

 

Ευγένιος Τζιμογιάννης: Η εμβληματική προσωπικότητα που έφυγε νωρίς, και έγινε σύμβολο του αγώνα της ΝΙΚΗΣ

Ο Ευγένιος Τζιμογιάννης είναι μια αξέχαστη προσωπικότητα που συγκέντρωνε όλες τις αξίες που υπηρετεί σήμερα το κίνημα ΝΙΚΗ

 

Κόμμα ΝΙΚΗ: «Είμαστε Χριστιανοί, αντέχουμε – Η Ελλάδα θέλει παιδιά και Παιδεία», είπε ο Δημήτρης Νατσιός στο Βελλίδειο!

Η μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιεί το κόμμα ΝΙΚΗ στη Θεσσαλονίκη και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο μία εβδομάδα πριν τις εκλογές.

Μητρόπολη Πειραιώς για εκλογές και κόμματα: Κάθε δημόσια ομολογία του Χριστού είναι απόλυτα επαινετή από το Θεό

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

https://www.ekklisiaonline

Αποστολή του Γραφείου μας, με την ευλογία και την αρωγή του
σεπτού μας Ποιμενάρχη, Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, είναι η
οριοθέτηση της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεώς μας, της μόνης σώζουσας
πίστεως και η κατάδειξη των αιρέσεων και κακοδοξιών, οι οποίες ασκούν
ολέθριες επιπτώσεις στο εκκλησιαστικό σώμα. Παρά ταύτα όμως είμαστε
αναγκασμένοι συχνά να διαπραγματευόμαστε και άλλα θέματα, τα οποία
έχουν πάντα σχέση με την ζωή των πιστών, με κριτήριο πάντα την
χριστιανική πίστη και την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Η προεκλογική περίοδος, τόσο των τελευταίων εκλογών (21ης
Μαΐου), όσο και των ερχομένων (25η Ιουνίου), έφερε στο προσκήνιο ένα
νεωστί εμφανισμένο και πολυσυζητημένο θέμα, την «εκμετάλλευση του
θρησκευτικού συναισθήματος για πολιτικούς λόγους», το οποίο
αποτελεί για κάποιους «κόκκινο πανί» και πεδίο σφοδρής
αντιπαράθεσης. Παρά την αρχή μας να μην έχουμε ως αντικείμενό μας
πολιτικές αντιπαραθέσεις και να μην υποδεικνύουμε στους αναγνώστες
των ανακοινώσεών μας συγκεκριμένα πολιτικά σχήματα, παραβιάζοντας
το δικαίωμα της ελευθερίας εκλογής του καθενός, δεχτήκαμε, από
πληθώρα πιστών, μηνύματα και εκκλήσεις να δημοσιοποιήσουμε την
άποψή μας για το ανωτέρω «πρόβλημα».

Ανταποκρινόμενοι λοιπόν σε αυτές τις παραινέσεις αποφασίσαμε να
ασχοληθούμε και με αυτό το θέμα με την παρούσα ανακοίνωσή μας. Με
βάση την ορθόδοξη διδασκαλία και εκκλησιολογία, να
απομυθοποιήσουμε το «ταμπού» περί το αν πρέπει ή όχι η Εκκλησία να
έχει λόγο και ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα, τοποθετώντας το
ανακύψαν «πρόβλημα» στις σωστές του διαστάσεις. Και τούτο διότι περί
αυτού εκφράζονται απίστευτα άσχετες με την ορθόδοξη διδασκαλία
απόψεις, οι οποίες συσκοτίζουν και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες
και κύρια τους πιστούς μας.
Το «πρόβλημα» ανέκυψε τελευταία όταν νέα κόμματα, με
εκπεφρασμένες χριστιανικές αρχές ψηφίστηκαν στις εκλογές της 21ης
Μαΐου και έφτασαν στα πρόθυρα της εισόδου στο Ελληνικό
Κοινοβούλιο. Η επιλογή πολλών χιλιάδων πολιτών να τα ψηφίσουν,
θορύβησε κάποιους παλαιούς κομματικούς σχηματισμούς, οι οποίοι τα
είδαν ως «απειλή» στις ερχόμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου και γι’ αυτό
άρχισε μια κατά μέτωπο επίθεση εναντίον τους. «Πατώντας» στον
περιστασιακό «σεβασμό» τους προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία

«πρέπει να ενώνει και όχι να διαιρεί», όπως ισχυρίζονται, δεν πρέπει να
«ενθαρρύνει», πολλώ δε μάλλον να στηρίζει, πολιτικούς σχηματισμούς
έστω και αν έχουν ως αρχές τους την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία,
τις αρχές του Ευαγγελίου και γενικότερα τις αρχές της χριστιανικής
κοινωνιολογίας, παρά το γεγονός ότι συνιστά την τελειότερη κοινωνία η
οποία αποτέλεσε τη βάση όλων των κοινωνικών συστημάτων, ακόμα και
των άθεων! Κατ’ αυτούς η Αγία Εκκλησία του Χριστού δεν θα πρέπει να
έχει λόγο για πράγματα εκτός του ναού! Πρέπει να περιορίζεται στα
«πνευματικά» της «καθήκοντα» και να αφήνει το πεδίο ελεύθερο να
δραστηριοποιούνται πρόσωπα και ομάδες, οι οποίες εκφράζουν, είτε
λανθασμένες, ή και αντίθετες αρχές από τις δικές της! Θέλουν τους
πιστούς «διχοτομημένους», δηλαδή, όσον αφορά την «ατομική τους
θρησκευτικότητα» να την «ικανοποιούν» στο ναό και όσον αφορά την
υπόλοιπη βιωτή τους να την αναθέτουν σε αλλότριες, ή και αντίθετες με
την διδασκαλία της Εκκλησίας αρχές και πρακτικές!

Βεβαίως τέτοιες απόψεις και ιδεοληψίες δεν έχουν ουδεμία σχέση με
την ορθόδοξη διδασκαλία, την πατερική παράδοση και φυσικά την
ορθόδοξη εκκλησιολογία. Προέρχονται από την αιρετική δυτική
παράδοση, τον κακόδοξο Παποπροτεσταντισμό, ο οποίος είναι
δομημένος στον φράγκικο φεουδαρχισμό και στον ευσεβιστικό
ατομισμό, με τις ολέθριες συνέπειες στους λαούς της Δύσεως. Είναι
απότοκα των φρικτών διαχρονικών εγκλημάτων του Παπισμού και οι
αλλοπρόσαλλες κακόδοξες δοξασίες του Προτεσταντισμού, τα οποία
είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη αποστασιοποίηση των δυτικών από τις
«εκκλησίες» και την αυτονόμησή τους από την χριστιανική ζωή, με την
εμφάνιση του «Διαφωτισμού». Η χριστιανική πίστη «κλείστηκε» στους
ναούς και η ζωή διαχωρίστηκε από αυτή, ακολουθώντας τα διδάγματα
και τις αρχές του άθεου ουμανισμού. Πλήρης δηλαδή διαχωρισμός
μεταξύ θρησκείας και πολιτικής με την στενή και ευρεία έννοια του
όρου.

Αυτό το νοσηρό και άκρως αιρετικό «κλίμα» μετέφεραν στην
Ορθόδοξη Ελλάδα, μετά την απελευθέρωσή μας από τους Οθωμανούς, η
«άκαπνη» σπουδάζουσα νεολαία στην «φωτισμένη» Εσπερία, τα
ολέθρια και άκρως εχθρικά προς την Ορθοδοξία, διδάγματα του
«εξωμότη» Κοραή και των συν αυτώ. Δεν είναι του παρόντος να
αναλύσουμε τα μεγάλα προβλήματα που δημιούργησαν στην Ελλάδα
αυτές οι «προοδευτικές» ιδέες, κύρια στον εκκλησιαστικό τομέα. Φθάνει
να θυμηθούμε τις απόπειρες «εξευρωπαϊσμού» μας από τις ξενόφερτες
βασιλείες και τα πολιτικά κόμματα, που είχαν ενστερνιστεί τις δυτικές
αρχές και εκδήλωναν την απέχθειά τους προς την Ορθοδοξία μας.
Δυστυχώς αυτό το αλλοπρόσαλλο «κλίμα» διαιωνίζεται ως τις μέρες
μας. Η Εκκλησία υπάρχει μόνον για να «ικανοποιεί» την
«θρησκευτικότητα» κάποιων «αναχρονιστικών», οι οποίοι δεν

μπόρεσαν να «εκσυγχρονιστούν»! Κατά τα άλλα δεν έχει και δεν πρέπει
να έχει λόγο στη δημόσια ζωή, εκτός και αν δεν ενοχλεί και εξυπηρετεί
το «σύστημα»! Αυτή είναι γενικά η εικόνα των «προοδευτικών» για την
Εκκλησία. Μια σχέση ανεκτικότητας!

Ανατρέχοντας στην εκκλησιαστική μας ιστορία είναι εύκολο να
διαπιστώσουμε πως η Εκκλησία μας ουδέποτε λογίστηκε ως θρησκεία,
ως «ικανοποίηση θρησκευτικού συναισθήματος», αλλά ως «καινή
κτίσις» (Α΄Κορ.5,17). Ως αναδημιουργία του παλαιού, εφθαρμένου και
πεπαλαιωμένου από την αμαρτία κόσμου (Εφ.1,9-11). Ως η τέλεια
κοινωνία της αγάπης, της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της
συναδέλφωσης όλων των ανθρώπων, χωρίς καμιά διάκριση φύλου,
καταγωγής, κοινωνικής και οικονομικής, μορφωτικής και άλλης
κατάστασης (Γαλ.3,28). Να προσφέρει σωτηρία σε κάθε άνθρωπο που
θέλει να σωθεί. 

Ο Λυτρωτής μας Χριστός ήρθε στη γη να θέσει στο
περιθώριο κάθε θεσμό, παράδοση, πρακτική του πτωτικού και
αμαρτωλού κόσμου, εις τρόπον ώστε ο Θεός να είναι ο Κυβερνήτης της
ανθρωπότητας και όχι ο σφετεριστής της ο διάβολος. Να ζουν οι
άνθρωποι, αναγεννημένοι, στην νέα κοινωνία της αγάπης και της
δικαιοσύνης, ως ευλογημένοι πολίτες (Β΄Κορ.2,16). Οι πολίτες αυτής της
βασιλείας καλούνται να αφήσουν τα παλαιά «σκύβαλα του κόσμου»
(Φιλπ.3,8) και να περιπατούν «εν καινότητι ζωής» (Ρωμ.6,4). 

Ο απόστολος Παύλος έγραψε πως «Νυνί δε κατηργήθημεν από του νόμου
(σ.σ. τόσο το μωσαϊκό, όσο και τον παγανιστικό), αποθανούντες εν ω
κατειχόμεθα, ώστε δουλεύειν ημάς εν καινότητι πνεύματος και ου
παλαιότητι γράμματος» (Ρωμ.7,6). Η «παλαιότητα του γράμματος»
είναι οι κοσμικοί θεσμοί και η «καινότητα του πνεύματος» η νέα εν
Χριστώ πραγματικότητα, Ο Χριστός ομιλεί: «Ιδού καινά ποιώ τα
πάντα» (Αποκ.21,5) και αυτή η ανακαίνιση θα ολοκληρωθεί στα έσχατα,
όταν θα έχει νικηθεί οριστικά το κακό και θα εκλείψει ο παλιός κόσμος
της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου.

Η Εκκλησία δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει εξουσίες, ως πτωτικά
σχήματα, τα οποία παραπέμπουν στον ολέθριο εξουσιαστή, το Σατανά,
σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Χριστού: «εί τις θέλει πρώτος είναι,
έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος» (Μαρκ.9,35). Γι’ αυτό
γνωρίζει διακονίες, οι οποίες βρίσκονται στον αντίποδα της εξουσίας. Οι
Επτά Διάκονοι (Πραξ.6,13) δεν ήταν διάκοι, με την σημερινή έννοια,
αλλά οι «υπουργοί» της νέας κοινωνίας. Ο απόστολος Παύλος
διασαφήνισε με ακρίβεια την έννοια της εξουσίας, τονίζοντας πως, «οὐ
γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ» (Ρωμ.13,1), όχι η οποιαδήποτε
εξουσία, αλλά εκείνη που είναι ταγμένη από το Θεό και διακονεί το λαό
στο όνομα του Θεού.
Σε αυτή την εξουσία οφείλουν οι πιστοί να υπακούουν. Αυτό
φαίνεται στην αρχαία Εκκλησία, όπου οι χριστιανοί, υπακούοντες στην

Εκκλησία, αρνήθηκαν να υπακούσουν στην διαφθαρμένη ρωμαϊκή
εξουσία. Οι πιστοί ζούσαν ως αγία κοινωνία μέσα στον διεφθαρμένο και
απάνθρωπο ελληνορωμαϊκό κόσμο και για τούτο διώχτηκαν, όχι για την
«θρησκεία» τους, αλλά για την θεόσδοτη ανυπακοή τους στις «αρχές
και τις εξουσίες του κόσμου τούτου», που δεν προέρχονται από το Θεό.
Αλλά και στην κατοπινή ιστορία της Εκκλησίας, αυτή ουδέποτε
συμβιβάστηκε με τις κοσμικές εξουσίες, οι οποίες δεν ήταν ταγμένες από
το Θεό (Ρωμ.13,1). 

Όλοι οι μεγάλοι Πατέρες, όταν χρειάστηκε, αντιτάχτηκαν στις κοσμικές εξουσίες, χωρίς να υπολογίζουν το οποιοδήποτε κόστος. 

Ο Μ. Αθανάσιος συγκρούστηκε με τις αρειανίζουσες εξουσίες και υπέστη φρικτές διώξεις από τον ανελέητο Κωνστάντιο. 

Ο Μ. Βασίλειος με τον φοβερό Ουάλη. Ο Ιωάννης ο
Χρυσόστομος με το διεφθαρμένο παλάτι. Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας με
τον διεφθαρμένο έπαρχο Ορέστη. Ο Μ. Φώτιος με τον επίσης
διεφθαρμένο και θηριώδη τύραννο Βάρδα. Ο Μάρκος Ευγενικός με τον
αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο. Η θρυλική «Φιλορθόδοξος
Εταιρία» με την αντίχριστη αντιβασιλεία, οι ηρωικοί Αρχιεπίσκοποι
Αθηνών Χρύσανθος και Δαμασκηνός στα χρόνια της κατοχής, κλπ.

Η εκκλησιαστική ιστορία μαρτυρεί περίτρανα πως η Εκκλησία
ουδέποτε έπαψε να ελέγχει την εξουσία, όταν αυτή απομακρύνονταν από
τις σωτήριες αρχές του Ευαγγελίου και την χρηστή διακονία του λαού. Τι
σημαίνει αυτό για τα σημερινά δεδομένα; Η σύγχρονη αντίληψη, ότι η
Εκκλησία δεν πρέπει να έχει λόγο στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα,
είναι άκρως λαθεμένη, διότι η πνευματική διακονία δεν διαχωρίζεται από
την κοινωνική και την πολιτική, αλλά απλά αυτές καταμερίζονται, με
διακονίες του λαού του Θεού στα κατάλληλα πρόσωπα. Οι σημερινοί
πολιτικοί, για να είναι γνήσιοι διάκονοι του λαού, οφείλουν να είναι
όμοιοι με τους «υπουργούς» της αρχαίας Εκκλησίας, τους Επτά
Διακόνους, να είναι «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας»
(Πραξ.6,3) για να απολαμβάνουν τιμής, υπόληψης και υπακοής από τους
πιστούς πολίτες.

Όπως είναι γνωστό, η σημερινή πολιτική, επηρεασμένη όπως
προαναφέραμε από το άθεο δυτικό κοσμικό πνεύμα, έχει πλήρως
αποστασιοποιηθεί από τις αρχές της χριστιανικής διδασκαλίας, εκτός από
ορισμένους πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι δείχνουν επιλεκτικά και
συχνά επιδεικτικά, να δέχονται ορισμένες από αυτές, όταν παράλληλα
είναι διαποτισμένοι από άλλα αντιχριστιανικά στοιχεία. 

Τη στιγμή που «δηλώνουν» τον «σεβασμό» προς την Εκκλησία, ψηφίζουν νόμους
θεμελιωδώς αντίθετους με την χριστιανική διδασκαλία, όπως είναι
νομιμοποίηση και η κρατική αρωγή των εκτρώσεων, ο πολιτικός γάμος, η
αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας ως «φυσιολογική σεξουαλική επιλογή»
και όχι ως θανάσιμη αμαρτία, η βεβήλωση του ιερού θεσμού του γάμου,
με την καθιέρωση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων, η υιοθεσία παιδιών

από ομόφυλα ζευγάρια, η στήριξη αιρετικών ομάδων και αλλοθρήσκων,
η υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, κλπ.
Αλλά και μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία δηλώνουν
«πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί», αλλά είναι άγνωστοι στις ενορίες τους
και σπεύδουν επιδεικτικά να δείξουν την «πίστη» τους, ανάβοντας
κεράκια σε εκκλησίες και κρατώντας την πασχαλινή λαμπάδα για
ελάχιστα λεπτά, σπεύδουν να «προσκυνούν» θαυματουργές εικόνες, για
να απαθανατιστούν από φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, είναι αυτοί,
οι οποίοι ψηφίζουν τους αντίχριστους νόμους, χωρίς καμιά αναστολή και
δικαιολογώντας με θράσος την ενέργειά τους!

Είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για το δήθεν
«ενδιαφέρον» και το «σεβασμό» τους προς τον θεσμό της Εκκλησίας,
προκειμένου να «μείνει έξω από το πολιτικό παιχνίδι», θέλοντας δήθεν
την Εκκλησία να είναι «ενοποιός παράγων της κοινωνίας». Αλλά
δυστυχώς θυμούνται την Εκκλησία μόνο όταν την χρειάζονται! Και είναι
τόσος «μεγάλος ο σεβασμός τους προς τις αρχές της Εκκλησίας»,
ώστε, όταν «απειλούνται» οι «προοδευτικές τους θέσεις» και τα
κομματικά τους συμφέροντα, δεν διστάζουν να την χαρακτηρίσουν ως
«σκοταδιστική», «οπισθοδρομική» και τους πιστούς, οι οποίοι
εμμένουν στις χριστιανικές αρχές, ως «χριστιανοταλιμπάν»!
Είναι άκρως υποκριτική η στάση πολιτικών σχηματισμών και
προσώπων, όταν δεν τους ενοχλεί ότι στην Ευρώπη και αλλαχού
λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια «Χριστιανοδημοκρατικά
Κόμματα», προβάλλοντα τις «χριστιανικές αρχές» τους και μάλιστα
κάποια από αυτά (τα ελληνικά) είναι ενταγμένα στις ευρωπαϊκές ενώσεις
τους. 

Δεν τους ενοχλεί ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν, εδώ και χρόνια,
πολιτικοί σχηματισμοί με χριστιανικό όνομα και με εκπεφρασμένες
«χριστιανικές αρχές», λ.χ. «Χριστιανική Δημοκρατία»,
«Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος», κλπ. και όταν συμμετέχουν
στις εκλογές. Δεν θεωρούν ότι αυτά «εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό
συναίσθημα του λαού», ότι «δεν καπηλεύονται την Ορθοδοξία»,
καθότι δεν τους απειλούν με την ελάχιστη δύναμή τους. Τους ενοχλούν
όμως πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι, ενώ δεν έχουν χριστιανική
επωνυμία, έχουν στο καταστατικό τους χριστιανικές αρχές, και εξαιτίας
τους «κινδυνεύει» το «γόητρο της Εκκλησίας», η «ενότητα του λαού»!
Ενοχλούνται στην ουσία, διότι απειλείται η δική τους πολιτική αυτάρκεια
και όχι το γόητρο της Εκκλησίας!

Υποκριτική είναι η στάση τους επίσης από το γεγονός ότι δεν
θεωρούν ως «εκμετάλλευση» την οικειοποίηση της μαρξιστικής
κοσμοθεωρίας από πολυπληθή «ορθόδοξα» και «αιρετικά»
κομμουνιστικά κόμματα, για τα οποία ποτέ δεν εμφανίστηκε τέτοιο
«πρόβλημα». Το ίδιο και με τις πολιτικοκοινωνικές θεωρίες του
φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού. Πληθώρα κομματικών

σχημάτων διακηρύσσουν ότι στηρίζονται στις αρχές τους, κανένας όμως
δεν μιλάει για «εκμετάλλευση» και «καπηλεία». Είναι ευνόητο ότι
μόνον οι χριστιανοί πολιτικοί «ευθύνονται» για ένα τέτοιο «έγκλημα»!
Υποκριτική, έως απαράδεκτη μπορεί να θεωρηθεί και η στάση
πολλών εκκλησιαστικών ανδρών, οι οποίοι συμφώνησαν με τους
υποκριτικά «σεβομένους την Εκκλησία» πολιτικούς, ότι η «Εκκλησία
αποστασιοποιείται από οποιαδήποτε εκμετάλλευση του
θρησκευτικού συναισθήματος» από πολιτικά κόμματα. Επ’ αυτού
έχουμε να παρατηρήσουμε πως και ετούτοι «θυμήθηκαν» τώρα αυτό το
«πρόβλημα», όταν το ανακίνησαν οι «ευαίσθητοι» πολιτικοί! Δεν είναι
του παρόντος να αναφερθούμε σε παλαιότερες ή και σύγχρονες
απαράδεκτες περιπτώσεις εναγκαλισμών εκκλησιαστικών παραγόντων με
πολιτικούς.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη σοβαρότερη διάσταση. Όταν ομιλούν για
την αποστασιοποίηση της Εκκλησίας από την «πολιτική», ταυτίζουν την
Εκκλησία με την Ιεραρχία και γενικά το Ιερατείο! Θέλουν να λησμονούν
ότι μια τέτοια εκκλησιολογική αντίληψη είναι άκρως αιρετική, παπικής
εμπνεύσεως. Ότι η Εκκλησία είναι το σώμα των πιστών, κληρικοί και
λαϊκοί, ζώντες και τεθνεώτες. Ότι η Εκκλησία είναι παρούσα και σε μια
μικρή ομάδα πιστών, όπως μας διαβεβαίωσε ο Κύριος όπου «είσι δύο ή
τρείς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί είμι εν μέσω αυτών»
(Ματθ.18,20), που σημαίνει ότι όπου είναι παρών ο Χριστός, είναι
παρούσα και η Εκκλησία Του, το δικό Του Σώμα. Άρα όσοι πιστοί
ενώθηκαν στο όνομα του Χριστού, να διακονήσουν του λαό του Θεού,
είναι (και) αυτοί Εκκλησία! Με βάση αυτή την κεφαλαιώδη
εκκλησιολογική αρχή μπορεί να απαγορεύεται σε σύνολα χριστιανών να
πολιτεύονται; Μήπως θα ήθελαν να αποκηρύξουν τα χριστιανικά τους
πιστεύω, και στην αντίθετη περίπτωση να αποκλείονται από το
συνταγματικό δικαίωμά τους να εκλέγουν και να εκλέγονται; Μήπως έτσι
παραδίδουν την εξουσία στους εκτός της Εκκλησίας; Είναι δυνατόν η
Εκκλησία να είναι αποξενωμένη από την όλη ζωή των πιστών; Αν αυτή
δεν είναι μανιχαϊστική αντίληψη, τι άλλο μπορεί να είναι;

Είναι ευνόητο πως, όπως όλοι οι πολιτικοί συνδυασμοί και πρόσωπα,
έχουν το δικαίωμα να διακηρύττουν τις αρχές τους και τις ιδεολογικές
τους καταβολές, έτσι και οι χριστιανοί έχουν αυτό το δικαίωμα, χωρίς να
κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ως «κάπηλοι και εκμεταλλευτές του
θρησκευτικού συναισθήματος». Κατά τη γνώμη μας, όχι μόνο δεν είναι
«εκμετάλλευση», η «καπηλεία», αλλά ομολογία! Κάθε δημόσια
ομολογία του Χριστού και των αρχών της χριστιανικής πίστεως είναι
απόλυτα επαινετή από το Θεό, διότι «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ
ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ
πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν

ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν
οὐρανοῖς» (Ματθ.10,32-33).

Να διευκρινίσουμε πως σεβόμαστε την κανονική παράδοση της
Εκκλησίας μας, να μην επιζητούν και να αποδέχονται οι κληρικοί
κοσμικές εξουσίες, όχι για άλλο λόγο, αλλά για να είναι απερίσπαστοι
στο ποιμαντικό τους έργο. Αυτό το έλυσε η Εκκλησία με την εκλογή των
Επτά Διακόνων (Πραξ.6,3), δίνοντας αυτή την αρμοδιότητα στους
λαϊκούς, τους σημερινούς διακόνους – πολιτικούς του λαού του Θεού.

Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με μια ιστορική δήλωση του
υπηρεσιακού Πρωθυπουργού και διακεκριμένου ανώτατου δικαστικού
λειτουργού κ. Ιωάννη Σαρμά, σχετικά με την ακώλυτη συμμετοχή στις
εκλογικές διαδικασίες: «Η ελευθερία εκφράσεως ιδιαίτερα στις
προεκλογικές περιόδους καλύπτει και εκφράσεις, ιδέες, πληροφορίες
οι οποίες μπορεί να δημιουργούν ανησυχία, ακόμη και να σοκάρουν
[…] Η υπηρεσιακή κυβέρνηση οφείλει να εγγυάται τον σεβασμό της
ελευθερίας έκφρασης, διάδοσης ιδεών και πληροφοριών, εκτίμησης
γεγονότων και συναγωγής συμπερασμάτων. […] Η ελληνική
Πολιτεία και κάθε κυβέρνησή της αγκαλιάζει όλους τους Έλληνες
χωρίς διάκριση ανάλογα με το θρήσκευμα ή άλλο ανάλογο κριτήριο.
Όλοι οι Έλληνες ως μέλη της δημοκρατικής πατρίδας, κατανοώντας
τις απαιτήσεις, πρέπει απερίσπαστοι να ασκούν όλα τους τα πολιτικά
δικαιώματα» τόνισε με νόημα, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά και
στηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τα όσα παραθέσαμε στην παρούσα
ανακοίνωσή μας και «αδειάζοντας» κατηγορηματικά όσους θέλουν τους
χριστιανούς πολιτικούς, είτε ουραγούς τους, είτε στο περιθώριο της
δημόσιας ζωής!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Αντιδράσεις για τη δήλωση της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Δ. Μιχαηλίδου «Τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς» (για τη "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση")

Καθημερινή

Αναστάτωση έχει προκληθεί με τη χθεσινή δήλωση της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού Δέσπως Μιχαηλίδου, σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Η κα Μιχαηλίδου φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Alpha ενημέρωση», με αφορμή τη σωστή ενημέρωση για τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης η κα Μιχαηλίδου δήλωσε: «Τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς τους». Πιο αναλυτικά, μιλώντας για τη διστακτικότητα ή την αντίθεση των γονέων για τη εν λόγω διαπαιδαγώγηση, η κα Μιχαηλίδου είπε πως με τον τρόπο αυτό τα παιδιά μένουν απροστάτευτα, σημειώνοντας, όπως προαναφέρθηκε, πως «τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς».

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει προκληθεί μεγάλη αναστάτωση για την εν λόγω δήλωση της Επιτρόπου. Ο πρόεδρος των Κυνηγών μάλιστα Νικόλας Προδρόμου, εξαπολύει βολές εναντίον της Επιτρόπου ζητώντας άμεσα παύση των καθηκόντων της από τον Πρόεδρο της [Κυπριακής] Δημοκρατίας.

Δείτε την ανάρτησή του:

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
Αυτές ήταν οι δηλώσεις στο ALPHA της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού - Δέσπω Μιχαηλίδου.
Άμεση παύση της από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας χθες.
Απλά ντροπή σας. Αίσχος. Όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες αναφορές δημόσια το μόνο που πρέπει πλέον εμείς να πράξουμε ως γονείς είναι να ΞΕΣΗΚΩΘΟΎΜΕ. Δεν υπάρχουν πλέον όρια. Πρέπει να σώσουμε το μέλλον και τις ζωές των παιδιών μας από αυτά τα άτομα.
Εκτός από ανίκανοι είναι και επικίνδυνοι με αυτές τις αναφορές.
Με το τσιγάρο στο χέρι δείχνοντας μηδενικό σεβασμό σε όλο το κόσμο εκπροσωπώντας παράλληλα τι; Το κράτος και τα παιδιά μας?Ντροπή σας.
Ποιος πονά όταν το παιδί του έχει κάτι?
Ποιος δουλεύει 16 ώρες την μέρα για να παρέχει τα πάντα στα παιδιά του?
Ποιος το κρατά στα πρώτα του βήματά?
Ποιος του μαθαίνει τις πρώτες του λέξεις?
Ποιος νυχτοξημερώνεται στο προσκεφάλι όταν είναι άρρωστο?
Ποιος γίνετε θυσία για το παιδί του?
Ποιος θα κάνει τα πάντα ακόμα να δώσει και την ζωή του αν χρειαστεί για να σωθεί το παιδί του?
Ποιος θα κλάψει μαζί του και θα γελάσει μαζί του ?
Ποιος θα πονέσει μαζί του ?
Ποιος.....................;
Ο Πατέρας και η Μητέρα τους που γίνονται χαλί μπροστά τους για να περπατούν σε ολόκληρη τους την ζωή σε ένα δρόμο σωστό που αυτοί θα προσπαθήσουν να τους βοηθήσουν να χαράξουν.
Ντροπή σας . Αίσχος .
ΥΓ. Το ελάχιστο που έχετε να κάνετε είναι να παραιτηθείτε.

"Ν": Σας παρακαλώ, δείτε:

Βελούδινος ολοκληρωτισμός και σεξουαλική αγωγή

"Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα ελληνικά σχολεία": μικρό, αλλά κατατοπιστικό βιβλίο για το θέμα από τη ΝΙΚΗ 

Σεξουαλική αγωγή ή οικογενειακή αγωγή;

Σεξ στην εφηβεία

Κύπρος: Άναψε φωτιές το βιβλίο Βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου

«Παλιά τις άκουγες μόνο από νταβατζήδες. Τώρα, τις ακούς και στα διαλείμματα του σχολείου».

Ἡ κοινωνική προεργασία τῆς παιδεραστίας