Κάλαντα Αρχάγγελου Ρόδου - η φτώχεια & η αξία της παιδείας...

Τα άκουσα σήμερα το πρωί από τον αγαπημένο μας ραδιοσταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.
Με συγκίνησαν, γιατί φανερώνουν πόση αξία έδιναν οι πρόγονοί μας στην παιδεία, όπως θα διαπιστώσετε από το πώς παρουσιάζουν το Μέγα Βασίλειο: ένα διακάκι (παιδί βοηθό του παπά, "παπαδάκι", που ίσως χαρακτηρίζεται διακάκι για να φανεί πως ήταν τόσο προικισμένο που χειροτονήθηκε διάκος σε παιδική ακόμη ηλικία), το οποίο ομολογεί ότι δεν ξέρει τραγούδια, γιατί είχε το νου του να μάθει γράμματα και, όταν αρχίζει να λέει την αλφαβήτα, το ξερό ραβδί του πετάει χλωρούς βλαστούς, πάνω στους οποίους κελαηδούν πέρδικες!

Συγχρόνως φαίνεται θλιβερά η κοινωνική ανισότητα της παλιάς εποχής (παρόμοια είναι και σήμερα), από το πώς οι καλαντιστάδες κολακεύουν τον "αφέντη", τον άρχοντα του τόπου, για να τους ελεήσει με καλούδια για το τραγούδι τους.

Λίγο πολύ αυτά εκφράζουν όλα τα παραδοσιακά κάλαντα της πατρίδας μας, απ' όποια σχεδόν περιοχή κι αν είναι - και όλα είναι υπέροχα.

Ας ακούσουμε λοιπόν τα κάλαντα από τον Αρχάγγελο Ρόδου από την ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής του Ωδειου CORELLI (Ρόδος). Το βίντεο από Annanikitian. Ο χάρτης από εδώ.

Διαβάστε κατόπιν, παρακαλώ, για τον αληθινό άη Βασίλη μας:

Καλώς να 'ρθεις, άγιε Βασίλη ...

Μέγας Βασίλειος και πλούσιοι

Ταινία-ντοκιμαντέρ: Το λιοντάρι του Χριστού & το "ισχνό ανθρωπάκι" (& οι αγίες Μαργαρίτες)

Και:

Το Μανιφέστο του Αταίριαστου

Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής

Φρικιά στην Εκκλησία 

Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!

Δίψα & άμεση γνώση του Θεού, ειρήνη και αγάπη

ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!
 

Καλή κι ευλογημένη νέα χρονιά σε όλο τον κόσμο, δικούς μας και ξένους, χριστιανούς και μη, πιστούς και "άπιστους"... 

Απόψε πάλι Χριστούγεννα! και ...μια πρόταση

 
Της Σταυρούλας
 
Απόψε πάλι Χριστούγεννα!
Έτσι όρισαν οι Πατέρες:
οι γιορτές οι μεγάλες
δεν κρατούν μία μέρα!
Απόψε [30 Δεκεμβρίου] πάλι Χριστούγεννα!
Ψάλλονται πάλι οι υπέροχοι ύμνοι του Εσπερινού:

Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς, η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο...

Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον, αλλ' ουρανός σε πάσιν εκήρυξεν...

Ανέτειλας, Χριστέ, εκ Παρθένου, νοητέ Ήλιε της δικαιοσύνης...

Σήμερον τίκτει η Παρθένος τον ποιητήν του παντός, Εδέμ προσφέρει σπήλαιον...

Του Κυρίου Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εξ ανατολών ελθόντες μάγοι προσεκύνησαν Θεόν ενανθρωπήσαντα...

Ποιον ύμνο να πρωτοσχολιάσεις!

Λογοτεχνική θεολογία!

Θεολογική ποίηση άφθαστη!

Αντιθέσεις που δεν χωρούν στον ανθρώπινο νου, 

εικόνες θεσπέσιες που ζωγραφίζουν μπροστά μας 

ανοιχτό τον ουρανό,

και τα σύμπαντα ολόφωτα!

Κι αύριο πάλι Χριστούγεννα!

Θα ψάλουμε στον Όρθρο:

Δεύτε ίδωμεν, πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός...

Ο αχώρητος παντί πώς εχωρήθη εν γαστρί...

Χριστός γεννάται! δοξάσατε...

Νεηγενές μάγων λεγόντων παιδίον άναξ...

Πόθου τετευχώς και Θεού παρουσίας ο χριστοτερπής λαός ηξιωμένος...

Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών...

Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου, 

σήμερον ο άναρχος άρχεται και ο λόγος σαρκούται...

Μια εξαιρετική ευεργεσία που απολαμβάνουμε οι Ορθόδοξοι είναι αυτός ο άφθαστος, 

ο απερίγραπτος λειτουργικός πλούτος. Είναι μια νερομάνα με πεντακάθαρο άφθονο νερό που δροσίζει, αναπαύει, καθαρίζει την ψυχή. Είναι  μια πανδαισία που χορταίνει τον εσώτερο άνθρωπο με τροφή αιωνιότητας. Είναι ένας πανίσχυρος ελκυστήρας που μας ξεκολλάει από τη γη και μας εκτινάσσει στον ουρανό!

Κάποιοι, πολλοί ίσως, θα πουν πως η γλώσσα είναι αρχαία, πως δεν καταλαβαίνουμε γιατί κι οι ψάλτες με τα "τσαλίμια" του μέλους δεν αφήνουν ν' ακουστεί ο λόγος των τροπαρίων.

 

Λίγο δίκιο θα τους δώσω. 

Ξέρω ανθρώπους του Δημοτικού αλλά της Εκκλησίας, που έχουν μπει πολύ καλά στο νόημα των κειμένων και των τροπαρίων.

Ξέρω επίσης πως όλοι οι νεοέλληνες σκοτώνονται να μάθουν ξένες γλώσσες - γέμισαν τα παιδιά μας πτυχία - αλλά για τη γλώσσα της λατρείας μας που στο κάτω-κάτω είναι η γλώσσα μας κανένα ενδιαφέρον.

Ξέρω τέλος πως στην εποχή μας έχουμε πολύ εύκολη πρόσβαση στον γραπτό λόγο. Πληκτρολογούμε στο GOOGLE "Ακολουθία Χριστουγέννων" και παρουσιάζεται σ' ένα δευτερόλεπτο ολόκληρη στην οθόνη. Στο YouTube θα ακούσουμε τα περισσότερα τροπάρια να ψάλλονται.

Ο ζητών ευρήσει και ο αιτών λαμβάνει!

 

Αν αναζητούσαμε κάποιον θησαυρό δεν θα καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια, δεν θα κάναμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τον εντοπίσουμε, για να τον βρούμε, για να τον ασφαλίσουμε στην αγκαλιά μας;

Γι' αυτόν τον θησαυρό, τον ασύγκριτα ωραίο και σπουδαίο και πολύτιμο, δεν αξίζει μια μικρή προσπάθεια;

Πρόταση: Για να άρει η Εκκλησία το δήθεν εμπόδιο της γλώσσας, ας κάνει στις ενορίες μαθήματα λειτουργικής γλώσσας και κειμένων.

Το ιερό Μυστήριο του Χρίσματος

Ομιλία του θεολόγου Λάμπρου Σκόντζου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου & Αγίας Φωτεινής Υμηττού, η οποία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 16/11/2015 στα πλαίσια της Λειτουργίας του Αντιαιρετικού Σεμιναρίου της Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού (από εδώ).


Στο μυστήριο του Χρίσματος σφραγίζεται ο πιστός με το Άγιο Μύρο για να λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η αναγέννηση του αγίου Βαπτίσματος είναι πλήρης. Αλλά ο νεοφώτιστος είναι «νήπιος εν Χριστώ» και έχει ανάγκη βοηθείας, που δίδεται σ' αυτόν με το Άγιο Πνεύμα κατά την τέλεση του Χρίσματος. Το έργο του Αγίου Πνεύματος στο νεοφώτιστο είναι η ειδική και ποικίλη χάρη, που αρχίζει σαν «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου».

Κρήτες θεολόγοι: Το σύμφωνο συμβίωσης, η ομοφυλοφιλία, το κράτος και η Ορθόδοξη Εκκλησία

Εικ. από εδώ

Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων
 
Ως εκπαιδευτικοί, θεολόγοι, ορθόδοξοι χριστιανοί και Έλληνες πολίτες, παρακολουθούμε με ανησυχία τα τελευταία χρόνια τον ηθικό αποπροσανατολισμό της κοινωνίας μας.

Η ανθρώπινη επικοινωνία γίνεται πλέον μέσω κινητών τηλεφώνων και σελίδων κοινωνικής δικτύωσης· οι εξοντωτικοί ρυθμοί και οι συνθήκες εργασίας αποξενώνουν τα μέλη των οικογενειών· η νέα γενιά διασκεδάζει με κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, μουσική και ηλεκτρονικά παιχνίδια, που προάγουν τη βία και την παράνοια, όταν δεν εξοικειώνουν με τη μαύρη μαγεία και το σατανισμό... Ο θεσμός του γάμου έχει διασυρθεί, οι ελεύθερες και εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις διαφημίζονται σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου, οι σύζυγοι τείνουν να υποκατασταθούν με "συντρόφους", που αποκτούν παιδιά και κατόπιν διαλύουν τον ερωτικό τους σύνδεσμο και συνδέονται με άλλους, με τους οποίους αποκτούν άλλα παιδιά κ.ο.κ.

Η κατάθλιψη, τα τροχαία ατυχήματα, οι εξαρτήσεις (πλέον και από την εικονική πραγματικότητα του κυβερνοχώρου) και ο καρκίνος (που η εξάπλωσή του φαίνεται να οφείλεται κατά βάσιν σε ανθρωπογενείς παράγοντες) συντρίβουν, εξουθενώνουν και τελικά εξολοθρεύουν τον άνθρωπο. Και όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, την ανεργία και τη διαφαινόμενη παντοδυναμία των διεθνών εταιριών και των τραπεζών, μπροστά στις οποίες το κράτος μοιάζει να αδυνατεί ή - χειρότερα - να αρνείται να προστατεύσει τους πολίτες του. 

Το σύμφωνο συμβίωσης, που νομοθετήθηκε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ούτως ή άλλως αποδεικνύει ότι το ελληνικό κράτος δεν αποδίδει πλέον οποιαδήποτε αξία στο θεσμό της οικογένειας. Οι κύκλοι συμφερόντων, που ελέγχουν τη ζωή μας, δεν επιθυμούν ανθρώπους δεμένους με δεσμούς αγάπης σε υγιείς και ισορροπημένες οικογένειες, αλλά μονάδες, ανυπεράσπιστες και ανερμάτιστες. Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια απλώς συνιστά ένα βήμα παραπέρα στην αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας, που μοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με τα βιβλικά Σόδομα, όπου όχι μόνο υπήρχε ομοφυλοφιλία αλλά οι άνθρωποι είχαν διαφθαρεί τόσο πολύ ώστε να χάσουν κάθε σχέση με το Θεό και να στραφούν εναντίον του.

Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, η θεώρηση της ομοφυλοφιλίας ως "υγιούς" και "φυσιολογικής" ερωτικής επιλογής αποτελεί απάτη, με θύματα πρωτίστως τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους αδελφούς μας και, κατ' επέκτασιν, όλους εκείνους που πιθανόν να εξωθηθούν στην ομοφυλοφιλία παραπλανημένοι από τη σχετική διαφήμιση. Η απάτη αυτή, κατά τη γνώμη μας, εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των αθέατων συσπειρώσεων που υποδουλώνουν και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όταν χαρακτηρίζει μια πράξη ή μια στάση ζωής ως αμαρτία και πάθος, δεν το κάνει για να καταδικάσει τον άνθρωπο, αλλά για να τον καλέσει να απελευθερωθεί από αυτό και να προστατεύσει τον εαυτό του από τις ολέθριες συνέπειες, που με βεβαιότητα θα του προκαλέσουν οι πράξεις και οι επιλογές του. Η Εκκλησία δεν είναι δικαστήριο, αλλά καταφύγιο, και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού δεν είναι ηθικιστές κατήγοροι, αλλά σοφοί και στοργικοί θεραπευτές της ανθρώπινης ψυχής από τα τραύματα, που ο ίδιος ο άνθρωπος από αδυναμία προκαλεί στον εαυτό του.

Τούτο δεν αφορά μόνο στο πάθος της ομοφυλοφιλίας, αλλά σε όλα τα πάθη, από τα οποία υποφέρει ο καθένας μας και τα οποία μας κάνουν να πληγώνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Οι άνθρωποι δεν έχουμε μόνο πάθη και ελαττώματα, αλλά και αρετές. Ένας ομοφυλόφιλος δεν απορρίπτεται ως πρόσωπο· προειδοποιείται όμως με σεβασμό ότι οι επιλογές του τον απομακρύνουν από την αληθινή αγάπη και την αληθινή χαρά, πράγμα που συμβαίνει συχνά και στους ετεροφυλόφιλους εξαιτίας άλλων παθών και για άλλους λόγους. Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, ούτε δικαστής των αδελφών του. Μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος, ο Οποίος "δεν ήρθε για να κρίνει, αλλά για να σώσει τον κόσμο" (Ιω. 12, 47).

Ακόμη και εκείνοι που εξαπατούν και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους (δεν αναφερόμαστε στους ομοφυλόφιλους αυτή τη στιγμή) είναι προσκεκλημένοι από τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία, που Εκείνος ίδρυσε, να μετανοήσουν, αν θέλουν, και να σωθούν.

Υπό τις παρούσες συνθήκες της ηθικής και πνευματικής σύγχυσης και της ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης, που κυριαρχούν γύρω μας, θα πούμε μόνο τούτα:

Παρακαλούμε το ελληνικό κράτος, του οποίου είμαστε πολίτες και εκπαιδευτικοί λειτουργοί, να συμπεριφερθεί συνετά και να προστατεύσει τον άνθρωπο και την οικογένεια (λαμβάνοντας  πραγματικά μέτρα για την προάσπισή τους), αντί να τα υπονομεύει· ιδιαίτερα η θεσμοθέτηση της υιοθεσίας παιδιών ομόφυλα ζευγάρια (όσο κι αν τα αγαπούν) με θλίψη επισημαίνουμε ότι θα δυναμιτίσει την ψυχική ισορροπία ανυπεράσπιστων υπάρξεων.

Θέλουμε να πούμε στους ομοφυλόφιλους συνανθρώπους και κάθε άνθρωπο ότι η Εκκλησία είναι καταφύγιο για όλους. Η μετάνοια, η εξομολόγηση, η συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία είναι αυθεντικές προτάσεις ζωής. Όταν οι λανθασμένες επιλογές στη ζωή πληγώνουν, ο Χριστός και η Εκκλησία είναι η μόνη διέξοδος, ως η μόνη «οδός, αλήθεια και ζωή». Στην παραβολή του ασώτου υιού, η οποία είναι ένα από τα σημαντικότερα και ανθρωπιστικότερα κείμενα της παγκόσμιας γραμματείας, αντιδιαστέλλεται η αλλοτρίωση από την προσκόλληση σε φθαρτές και εφήμερες σχέσεις από τη συμμετοχή στο αιωνίως εόρτιο δείπνο της βασιλείας του Θεού.  Στο δείπνο αυτό όλοι είναι καλεσμένοι, ενώ η επιστροφή και η συμμετοχή κάθε ανθρώπου σε αυτό είναι γεγονός χαράς στον ουρανό και τη γη.

Με αγάπη Χριστού

Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων

Επίσης:

Αρχιερείς, Άγιο Όρος, θεολόγοι και πιστοί χριστιανοί για την ομοφυλοφιλία και το σύμφωνο συμβίωσης...

Για την υιοθεσία από ομοφυλόφιλο ζεύγος

(ενότητα στο blog μας) 

Ο σύντροφος, η σύντροφος και το παιδί τους...

Ο Θεός αγαπάει την ελευθερία

Το Μανιφέστο του Αταίριαστου

Το «Σύνδρομο της Κόλασης»

Σεξ στην εφηβεία

Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής

Φρικιά στην Εκκλησία 

Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!

Δίψα & άμεση γνώση του Θεού, ειρήνη και αγάπη

ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!
Νεκροκεφαλές - Κρανία - Σκέλεθρα...

Ρεθύμνης Ευγένιος: «Αγάπη, συγχώρηση & προσμονή επιστροφής γι' αυτούς που ζουν αλλοτριωμένοι από το θείο θέλημα»...

Απόσπασμα από το χριστουγεννιάτικο μήνυμά του, 2015:

 
Φωτο από εδώ

(...) Ὁ Χρι­στός γεν­νή­θη­κε πραγ­μα­τι­κά, καί μα­ζί Του ἀ­να­γεν­νή­θη­κε ὁ Ἄν­θρω­πος καί ἀ­πο­κα­τα­στά­θη­κε στό «πρω­τό­κτι­στον κάλ­λος» τῆς Δη­μι­ουρ­γί­ας. Ἦλ­θε καί συ­να­να­στρά­φη­κε μα­ζί μας καί μᾶς ἔ­φε­ρε τήν χα­ρά ἐ­κεί­νη, τήν ὁ­ποί­α κα­νείς δέν μπο­ρεῖ πλέ­ον νά μᾶς στε­ρή­σει.

Γι᾿ αὐ­τό, ἀ­δελ­φοί μου, ἄς ζή­σο­με καί τοῦ­τα τά εὐ­λο­γη­μέ­να Χρι­στού­γεν­να ὅ­πως θέ­λει Ἐ­κεῖ­νος, πού «δι’ ἡ­μᾶς τούς ἀν­θρώ­πους καί διά τήν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν» γε­φύ­ρω­σε τόν οὐ­ρα­νό μέ τή γῆ καί ἕ­νω­σε τά πάν­τα μέ­σα στήν ἀ­πέ­ραν­τη ἀ­γά­πη Του. Ἄς ζή­σο­με τίς εὐ­φρό­συ­νες τοῦ­τες ἡ­μέ­ρες τοῦ Ἁ­γί­ου Δω­δε­κα­η­μέ­ρου μέ «νοῦν Χρι­στοῦ», κλεί­νον­τας μέ­σα στή θαλ­πω­ρή τῶν καρ­δια­κῶν μας χώ­ρων καί στήν προ­σω­πι­κή μας προ­σευ­χή ὅ­λους ἐ­κεί­νους τούς κα­τα­τρεγ­μέ­νους καί τούς θλι­βο­μέ­νους, γιά τούς ὁ­ποί­ους ὁ Χρι­στός «ἔ­κλι­νεν οὐ­ρα­νοὺς καὶ κα­τέ­βη», γιά τούς ὁ­ποί­ους ἵ­δρυ­σε μέ «αἷ­μα καὶ πῦρ καὶ ἀ­τμί­δα κα­πνοῦ» τήν Ἁ­γί­α Του Ἐκ­κλη­σί­α. Ἀλ­λά καί ὅ­λους πού μά­χον­ται τήν Πί­στη, πού φρο­νοῦν δι­α­φο­ρε­τι­κά, πού ζοῦν ἀλ­λο­τρι­ω­μέ­νοι ἀ­πό τό Θεῖ­ο Θέ­λη­μα. Εἶ­ναι ἀ­δελ­φοί μας, παι­διά τοῦ ἴ­διου Πα­τέ­ρα Θε­οῦ. Καί μέ­σα μας μό­νο ἀ­γά­πη πρέ­πει νά ὑ­πάρ­χει γι᾿ αὐ­τούς, συγ­χώ­ρη­ση καί προ­σμο­νή ἐ­πι­στρο­φῆς.

Εὐ­λο­γη­μέ­να παι­διά τῆς Το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σί­ας,

Μέ ἀ­πέ­ραν­τη ἀ­γά­πη σᾶς εὐ­χό­μα­στε χρό­νια πολ­λά καί πλημ­μυ­ρι­σμέ­να ἀ­πό τήν χα­ρά καί τό φῶς τοῦ ἀ­να­τεί­λαν­τος Ἡ­λί­ου τῆς Δι­και­ο­σύ­νης. Αὐ­τήν τήν ἀ­νε­κλά­λη­τη χα­ρά καί αὐ­τό τό ἀ­νέ­σπε­ρο φῶς, πού καμ­μί­α σκιά τοῦ κό­σμου τού­του δέν μπο­ρεῖ νά ἀ­πο­κρύ­ψει, νά κρα­τᾶ­τε πάν­το­τε ζω­η­ρά στίς παλ­λό­με­νες ἀ­πό θεί­α ἀ­γά­πη καί θε­ϊ­κή φι­λαν­θρω­πί­α καρ­δι­ές σας. Μέ αὐ­τήν τήν χα­ρά καί μέ αὐ­τό τό φῶς ἀ­παν­τοῦ­με ἐ­μεῖς οἱ Χρι­στια­νοί στίς με­τέ­ω­ρες ἀ­πει­λές κά­θε σύγ­χρο­νου Ἡ­ρῴ­δη.

Ὅ­λοι ἐ­μεῖς, οἱ ἀ­δελ­φοί τοῦ Χρι­στοῦ, πού γι­νό­μα­στε, ὅ­πως Ἐ­κεῖ­νος, ἐ­λε­ή­μο­νες πρός τούς ἐ­λα­χί­στους ἀ­δελ­φούς Του, δέν ἔ­χο­με νά φο­βη­θοῦ­με κα­νέ­να καί τί­πο­τε ἀ­πό ὅ­σα ζο­φε­ρά μᾶς πε­ρι­βάλ­λουν. Για­τί ζοῦ­με καί κι­νού­μα­στε χω­ρίς μι­σαλ­λο­δο­ξί­ες καί κά­θε ἔν­νοι­α ρα­τσι­σμοῦ μᾶς βρί­σκει ἀν­τί­θε­τους. Καί ἀ­κό­μη για­τί γνω­ρί­ζο­με πώς τόν Χρι­στό τῆς καρ­διᾶς μας δέν μπο­ρεῖ νά τόν ἐκ­δι­ώ­ξει κα­νείς καί τί­πο­τε, ἐ­κτός ἀ­πό τίς δι­κές μας ἀ­στο­χί­ες, τά δι­κά μας λά­θη καί τή δι­κή μας ἀ­με­τα­νο­η­σί­α. Ὁ Χρι­στός τε­λι­κά γι’ αὐ­τό ἦλ­θε. Γιά νά μᾶς δώ­σει τήν δύ­να­μη νά δι­ορ­θώ­σο­με τά λά­θη μας καί νά ἀ­να­δι­α­τά­ξο­με ἀ­γα­πη­τι­κά πρός κά­θε κα­τεύ­θυν­ση τίς ζω­ές μας, ἐ­νερ­γῶν­τας σέ κά­θε πε­ρί­στα­ση ὅ­πως θά ἐ­νερ­γοῦ­σε Ἐ­κεῖ­νος, ὥ­στε νά εὐ­θυ­γραμ­μι­σθοῦ­με πλή­ρως μέ τήν ἄ­πει­ρη ἀ­γά­πη Του καί τό μέ­γα ἔ­λε­ός Του.

Μέ αὐ­τές τίς ἑ­όρ­τι­ες σκέ­ψεις καί μέ ἐγ­κάρ­δι­ες πα­τρι­κές εὐ­χές σᾶς ἀ­σπα­ζό­μα­στε αὐ­τές τίς Ἅ­γι­ες Ἡ­μέ­ρες τῆς Πί­στε­ώς μας. Νά τίς χα­ρεῖ­τε καί νά τίς ἑ­ορ­τά­σε­τε μέ ὅ­λη τήν δύ­να­μη τῆς ψυ­χῆς σας, γιά νά κλεί­σε­τε βα­θειά μέ­σα σας τά ἅ­για μη­νύ­μα­τα πού ἐκ­πέμ­πουν.

Μέ τήν ἀ­γά­πη Ἐ­κεί­νου πού ἔ­γι­νε ὅ­πως ἐ­μᾶς γιά ἐ­μᾶς σᾶς ἀγ­κα­λιά­ζει πα­τρι­κά ἡ σκέ­ψη καί ἡ προ­σευ­χή μας αὐ­τήν τήν Με­γά­λη Ἡ­μέ­ρα. Χρό­νια πολ­λά καί εὐ­λο­γη­μέ­να νά ζή­σε­τε, ἀ­γα­πη­μέ­να μου παι­διά τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ὁ Ἐ­πί­σκο­πός σας
† Ὁ Ρε­θύ­μνης καί Αὐ­λο­πο­τά­μου Εὐ­γέ­νιος

Δείτε επίσης:

Ήρθε!
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...
H παρεξηγημένη αγιότητα

Η Εορτή των αγίων Νηπίων, που σκοτώθηκαν από τον Ηρώδη

Χριστούγεννα με νόημα και ψυχή ή «για να κινηθεί η αγορά»;

Πρωτογονισμός και «εποικοδόμημα»

Η απογύμνωση του Ιστορικού Υλισμού

 

Του Χρήστου Γιανναρά

Απόσπασμα από την Επιφυλλίδα της Εφημερίδας "Καθημερινή της Κυριακής" 21-12-2014.

Αναδημοσίευση από: http://www.kathimerini.gr, ΟΟΔΕ

Ε​​βδομάδα γιορτής των Χριστουγέννων και μια «σφυγμομέτρηση» της κοινής γνώμης για το γεγονός της γιορτής θα πρόσφερε, σίγουρα, πλούσιο υλικό κοινωνιογνωσίας. Ποιο ποσοστό του πληθυσμού σώζει ακόμα ίχνη «υπαρξιακού προβληματισμού», έχει ερωτήματα που μπορεί να επιφέρουν ρωγμές στην απανθρωπία της ιστορικο-υλιστικής μονοτροπίας των καιρών μας, ποιο ποσοστό εξακολουθεί να ανέχεται τα στερεότυπα μιας κατεστημένης «γιορτινής» κενολογίας.

Αντιπαλεύοντας τον «τρόπο» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οι κοινωνίες της «φιλελεύθερης οικονομίας» είχαν επιστρατεύσει ρομαντικά ρητορικά προσχήματα ιδεαλισμού. Έκρυβαν επιμελέστατα την κοινή καταγωγή καπιταλισμού και μαρξισμού από την ίδια μήτρα: τον Ιστορικό Υλισμό. Επινόησαν την ετικέτα της «χριστιανοδημοκρατίας» καλλιεργώντας με θαυμαστή αποτελεσματικότητα την ψευδαίσθηση ότι οι στυγνοί νόμοι της «ελευθερίας των αγορών» (νόμοι φυσικής επιλογής, επιβίωσης του ισχυροτέρου, άτεγκτης ανταγωνιστικότητας) μπορούν να συνταιριαστούν με έναν θρησκειοποιημένο Χριστιανισμό, ατομοκεντρικής, «πνευματικά» αιτιολογημένης, ωφελιμοθηρίας.

Η παράσταση κράτησε ώς τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τότε, στις κοινωνίες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οι συγκυρίες ξεγύμνωσαν αποκαλυπτικά τα ιδεολογήματα που συντηρούσαν την ψευδαίσθηση της αντιπαλότητας: Αποκάλυψαν τους εμφανιζόμενους ως αντιπάλους, μαρξισμό και καπιταλισμό, σε σιαμαία συμφυΐα – δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του Ιστορικού Υλισμού. Τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» κατέρρευσαν, όχι γιατί απέρριπταν πια τον Ιστορικό Υλισμό, αλλά επειδή λαχταρούσαν περισσότερον Ιστορικό Υλισμό: Ηθελαν μπλου-τζηνς, καλλυντικά, πορνογραφία, «ελευθερία» ανεμπόδιστων ατομικών καταναλωτικών επιλογών.

Τότε και ο «υπαρκτός καπιταλισμός» απέβαλε επιτέλους τα προσωπεία: αρνήθηκε κάθε χαλινό στην κατάφαση των ενστικτωδών ενορμήσεων, των νόμων της ζούγκλας: Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις, οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί, ο συνδικαλισμός, οι διακηρύξεις των «δικαιωμάτων», η «τέταρτη εξουσία» της πληροφόρησης, απόμειναν ανυπόστατες σκιές, διακοσμητικό ντεκόρ στην απάνθρωπη, πλανητική εξουσία των κερδοσκόπων. Το νόμισμα αυτονομήθηκε από τις παραγωγικές και ανταλλακτικές ανθρώπινες σχέσεις, έγινε αφηρημένο «λογιστικό» χρήμα υπηρετικό ενός τερατώδους, ανίερου τζόγου με ανεξέλεγκτους παίκτες.

Οπως στα κομμουνιστικά καθεστώτα η «κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία» κατάργησε την πολιτική και την υποκατέστησε με αυθαίρετες τυραννικές δικτατορίες που η καθεμιά επέβαλε τη δική της «νομενκλατούρα», έτσι και η «φιλελεύθερη» οικονομία καταργεί σήμερα απροκάλυπτα την πολιτική, την υποκαθιστά με παντοδύναμα παντελώς ανεξέλεγκτα οικονομικά «διευθυντήρια». Ιδιωτικοί οίκοι αξιολογούν τις οικονομίες κρατών, βαθμολογούν τη δανειοληπτική τους αξιοπιστία – δηλαδή αποφασίζουν ποια κοινωνία θα ευνοηθεί να ευημερήσει, ποια θα βυθιστεί σε λιμό, σε απόγνωση. Με φρενήρη ρυθμό εκποιούνται κοινωνικές περιουσίες λαών, εισάγονται στο πλανητικό καζίνο του χρηματιστηριακού παιγνίου, με ευφημισμούς ιταμής αναίδειας: όπως, το να θεωρείται ο παλιμβαρβαρισμός των «ιδιωτικοποιήσεων» κορύφωμα «εκσυγχρονισμού» και «προόδου».

Ισως για πρώτη φορά στα χρόνια μας, δυο χιλιετίες μετά Χριστόν, οι άνθρωποι να «γιορτάζουμε» Χριστούγεννα με ριζικά αντεστραμμένους, σε παγκόσμια κλίμακα, τους όρους κατανόησης της Γιορτής. Γιορτή, τώρα πια, είναι μια σύμβαση καθαρά χρηστική: συντηρούμε γραφικότητες συναισθηματικού χαρακτήρα, μόνο για την απόλαυση λίγης αργίας από τη βιοπάλη (αν η βιοπάλη δεν έχει ακυρωθεί από το μαρτύριο της ανεργίας) και με κυρίως στόχο «να κινηθεί η αγορά». Η Γιορτή αρχίζει και τελειώνει στον διάκοσμο –«δέντρο», δώρα, κάλαντα, τραπέζι ευωχίας, γιρλάντες στα μπαλκόνια και στις εξώθυρες– όλα συναρτήσεις του δείχτη καταναλωτικής ευχέρειας. Οι άνθρωποι μοιάζει να έχουμε παλινδρομήσει σε έναν απίστευτο πρωτογονισμό, δίχως καν ερωτήματα για «νόημα» (αιτία και σκοπό) της ύπαρξης, του κόσμου, της Ιστορίας.

Η λέξη «απανθρωπία» κυριολεκτεί: Χάνεται «το κυρίως ανθρώπινον» –ο άνθρωπος προσπερνάει την όποια χαρά ή θλίψη, την επιτυχία ή την απόγνωση, τον έρωτα ή τη μοναξιά, τις προοπτικές της ζωής ή την εγγύτητα του θανάτου, χωρίς περιέργεια ή κριτήριο για την ποιότητα, την αλήθεια ή την ψευδαίσθηση. Προσπερνάει αδιάφορος το αίνιγμα του κάλλους –γιατί τα χρώματα, γιατί η ετερότητα, γιατί η ενεργούμενη μοναδικότητα στο βλέμμα, στο χαμόγελο, στη χειρονομία, στη ζεστασιά της φωνής. Τα μετράμε όλα σήμερα με μέτρο την ωφελιμότητα της χρήσης, όχι την έκπληξη (αλλά και το ρίσκο) της σχέσης. Είναι ο θρίαμβος του Ιστορικού Υλισμού, ο «μετά θάνατον» του μαρξισμού θρίαμβος.

Στην Ελλάδα έχουμε ιστορικο-υλιστικό πρωτογονισμό ακατέργαστον. Αλλά και ιδεαλιστικό «εποικοδόμημα» υπερτροφικό: Υποχρεωτικό μάθημα θρησκευτικών στα σχολειά. Δύο Θεολογικές Σχολές, με τέσσερα Τμήματα, στα πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Τέσσερις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες. Κάθε Κυριακή τη λειτουργία με κήρυγμα από την κρατική τηλεόραση. Ραδιοφωνικούς σταθμούς της αρχιεπισκοπής και μητροπόλεων. Πλημμυρίδα θρησκευτικών εντύπων – κάθε μητρόπολη το περιοδικό της, αλλά και ενορίες, χώρια τα έντυπα των ποικιλώνυμων θρησκευτικών οργανώσεων. Και με όλον αυτόν τον κηρυγματικό καταιγισμό, η ελλαδική κοινωνία σήμερα είναι ανατριχιαστικά ακατήχητη. Αγνοεί ακόμα και τα στοιχειώδη της εγκυκλοπαιδικής ενημέρωσης.

Το αποδείχνουν οι πολιτικοί, όταν τολμάνε διαγγέλματα Πάσχα, Χριστούγεννα, Δεκαπενταύγουστο. Το ίδιο και οι δημοσιογράφοι, δημοσιογραφούντες λόγιοι, ραδιοτηλεοπτικοί σχολιαστές, συγγραφείς και κορυφαίοι των Γραμμάτων που φιλοδοξούν αναμέτρηση με μεταφυσικά ερωτήματα...

Ομως σώζεται, ακόμα, η έμπρακτη μαρτυρία της λατρείας: Η αποκαλυπτική δραματουργία, η ιλιγγιώδης ποίηση της υμνολογίας. Ο έρωτας που χωράει στη γλώσσα. Ο «τρόπος» εισόδου στη ρεαλιστική χαρά της Γιορτής.

Επιδόρπιο:

Ζεις τη μελαγχολία των γιορτών; Έλα μαζί μας!! 

Το άγνωστο μήνυμα των Χριστουγέννων: να γίνεις θεός!...

Ετοιμάζου, Βηθλεέμ!...

Αλήθειες και μύθοι για τον Ιησού Χριστό

Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο προστάτης της Θεοτόκου
Ο χριστουγεννιάτικος σύγχρονος άγιος της Κρήτης

Tο νέο, χριστουγεννιάτικο τεύχος του περιοδικού «Εξωτερική Ιεραποστολή». Διαβάστε το online - The Orthodox Mission magazine Christmas issue. Read it online!

The new Christmas issue of the Orthodox Mission magazine is out with articles and reports from 11 missionary divisions (*). Read it online for free.



http://issuu.com/omfgr/docs/orthodoxmission13_001fbd030f9993?e=2225022/32081726

The Orthodox Mission magazine Christmas issue is here – Orthodox Missionary Fraternity

Orthodox Missionary Fraternity, site

(*) Cameroon
Nigeria
Guinea
Kenya
Congo (DRC)
Congo Brazzaville
Madagascar
Malawi
Indonesia
India

ierapostoli.wordpress.com

*****

 

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού «Εξωτερική Ιεραποστολή» με άρθρα και ανταποκρίσεις από 11 ιεραποστολικά κλιμάκια. Ξεφυλλίστε το και διαβάστε το online.

Κυκλοφόρησε το χριστουγεννιάτικο τεύχος της «Εξωτερικής Ιεραποστολής» – Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

http://issuu.com/omfgr/docs/__________________?e=2225022/31822709

ierapostoles.gr

ierapostoli.wordpress.com

Επίθεση στο σπίτι του ορθόδοξου ιερέα στο Πακιστάν ! An Urgent Request from Fr John of Orthodox Church in Pakistan !

ierapostoli.wordpress.com

Ο ορθόδοξος ιερέας π. Ιωάννης δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του από ομάδα 25-30 ατόμων που φώναζαν αντιχριστιανικά συνθήματα. Κατέστρεψαν πόρτα και παράθυρα και ο ιερέας σώθηκε από τους γείτονες. Ο ιερέας εγκατέλειψε το σπίτι του, μαζί με την οικογένειά του, και τώρα χρειάζεται βοήθεια για να ενοικιάσει άλλο σε ασφαλέστερη τοποθεσία. Μπορείτε να προσφέρετε στον Ορθόδοξο ιερέα του Πακιστάν, μέσω της ιστοσελίδας που θα δείτε παρακάτω: 

Father John and Presbytera Rosy teaching their parishioners

http://orthodoxpakistan.org/donate/
 
Dear Friends,
Thank you to those who responded to our recent appeal, seeking support for the Orthodox Mission in Pakistan’s sewing center.
We are writing to share with you a recent incident that happened to Fr John and his family and to make an urgent appeal.
Two weeks ago, while the family was asleep one night, Fr John’s home was attacked by a group of 25-30 people shouting anti-Christian messages. They broke the main door of the house and damaged the windows. They also damaged the family’s vehicle. Thankfully, Fr John’s neighbors heard the noise and arose, shouting at the mob to leave. «I am really thankful to God and to my neighbors. They defended us,» he says.
Although Fr John’s neighbors and community have been supportive, he has decided that he must move his family to another part of the city where they will be safer. Fr John writes that the plan is to sell their home and buy a plot of land that they’ve found in a community «where people are ready to welcome us», but this will take time and resources. The family urgently needs money both for a permanent move and to rent an apartment in the short-term in a safe neighborhood.
In our emails and phone calls with Fr John, he repeatedly refers to this as a «panic situation.»
«Please, help us for our survival as well as our faith`s survival,» he says.
Please consider a donation to OMP today. Your support is critical to helping Father John and his family relocate as soon as possible.
You can make a secure online donation here on our website. Also, will you share this appeal with your parish and others who might help?
And please, remember Fr John, his family, and his community in your prayers. «I am getting strength because of you people», he says, knowing that he has friends in many parts of the world who pray for him and his family and support them.
«God is with us,» he says. «We have to trust in the Lord. Even in this situation I will never stop in strengthening our faith.»

http://orthodoxpakistan.org/an-urgent-message-from-fr-john-tanveer/
http://orthodoxpakistan.org/donate/

Επίσης: Η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Πακιστάν (πρόσφατες μικρές ιεραποστολικές κοινότητες): η μία κοινότητα εδώ (και εδώ) & η δεύτερη εδώ.

Αρχιερείς, Άγιο Όρος, θεολόγοι και πιστοί χριστιανοί για την ομοφυλοφιλία και το σύμφωνο συμβίωσης...

Φωτο από εδώ

 
Ένα κλικ αγάπης και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, αν θέλετε, στα:

Ο Αρχιεπίσκοπος για σύμφωνο και διαχωρισμό (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο μητροπολίτης Πειραιώς για το σύμφωνο συμβίωσης

Παρέμβαση Αγίου Όρους για Σύμφωνο Συμβίωσης

Α. Αργυρόπουλος, Γ. Βαλλιανάτος: Σύμφωνο συμβίωσης (βίντεο, 19-12-2015, ΚΟΝΤΡΑ)

Αναγνώριση συμβίωσης ομοφύλων: Ερωτήσεις - Απαντήσεις

Kαι με την ευκαιρία, κάτι που ίσως έχει σημασία:

"Οι χριστιανοί στη Μαδαγασκάρη προσέρχονται στον ναό ξυπόλυτοι, νηστικοί, βρώμικοι μερικές φορές. Τα πρόσωπά τους όμως λάμπουν..."

Κένυα: Μουσουλμάνοι κάλυψαν Χριστιανούς για να μην τους εκτελέσουν ισλαμιστές τρομοκράτες!

Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής

Σομαλοί ισλαμιστές άνοιξαν πυρ εναντίον των επιβατών λεωφορείου στην Κένυα, σκοτώνοντας δύο ανθρώπους, ενώ ο ένας από τους επιβαίνοντες δήλωσε πως τόσο ο ίδιος, όσο και άλλοι μουσουλμάνοι αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν την απαίτηση των δραστών να υποδείξουν ποιοι συνεπιβάτες τους ήταν χριστιανοί ώστε να τους εκτελέσουν.

Η επίθεση διαπράχθηκε χθες Δευτέρα στην Ελουάκ, περίπου 150 χλμ. νότια από τη Μάντερα, στην βορειοανατολική Κένυα, κοντά στα σύνορα με τη Σομαλία. Πριν από έναν χρόνο, μέλη της Σεμπάμπ είχαν κάνει έφοδο σε λεωφορείο με προορισμό το Ναϊρόμπι στην ίδια περιοχή κι είχαν εκτελέσει 28 από τους επιβάτες του οι οποίοι δεν ήταν μουσουλμάνοι.

Ο Αμπντι Μοχάμουντ Αμπντι, επιβάτης του λεωφορείου, είπε πως πάνω από 10 μέλη της Σεμπάμπ εισέβαλαν στο όχημα και διέταξαν τους μουσουλμάνους επιβάτες του να χωριστούν από τους χριστιανούς, κάτι που αρνήθηκαν να κάνουν.

«Δώσαμε μάλιστα σε ορισμένους που δεν ήταν μουσουλμάνοι να φορέσουν δικά μας ρούχα, για να μην τους καταλάβουν εύκολα. Μείναμε μαζί».

Συνέχεια: Τα Νέα

 

Δείτε επίσης, παρακαλώ:

 

Το ορθόδοξο χριστιανικό αίσθημα για τους διωγμούς των χριστιανών από τους Ισλαμιστές

 
Για τους αδελφούς μας που μεταστράφηκαν από το Ισλάμ στον Προτεσταντισμό ή στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (κάτω από το αγγλικό κείμενο)

 

"Σημειώσεις για το Ισλάμ" (e-book)

 

Orthodox Christian Initiative for Africa

Αναπτυξιακή, σχεσιακή και συναισθηματική αιτιολογία της γυναικείας ομοφυλοφιλίας

Janelle Hallman, Ph.D. Συμβουλευτικής
omofylofilia.gr 
 
Εδώ και χρόνια, έχω παράσχει επαγγελματικά συμβουλευτική σε πολλές γυναίκες που ζητούν να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους αισθάνονται έλξη προς τις άλλες γυναίκες και εξερευνούν τις επιλογές τους σε ό,τι αφορά τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις ή τις μη σεξουαλικές φιλίες μεταξύ γυναικών. Ενώ οι περισσότερες έχουν διαβάσει αρκετά πάνω στην επιστημονική συζήτηση που αφορά την αιτιολογία ή την προέλευση της ομοφυλοφιλίας, συχνά αισθάνονται ότι υπάρχουν θέματα άλλα, πέρα από την απλή γενετική ή τις βιολογικές επιρροές, τα οποία παίζουν ρόλο στα αισθήματα και τα σχεσιακά μοντέλα μεταξύ ομοφύλων.
Το παρακάτω υλικό παρουσιάζεται με σκοπό να φωτίσει τη μοναδικότητα της γυναικείας εμπειρίας όσον αφορά τα αισθήματα και τις σχέσεις μεταξύ ομοφύλων. Επίσης, επικεντρώνεται αποκλειστικά στα αναπτυξιακά, συναισθηματικά και σχεσιακά θέματα που θεωρούνται κοινά μεταξύ των ομοφυλόφιλων γυναικών, καθώς συνήθως αυτό είναι το υλικό που θέλουν να εξερευνήσουν μέσα σε ένα θεραπευτικό πλαίσιο. Συζητώντας αυτά τα θέματα, δεν αρνούμαι ούτε υποβαθμίζω τις πιθανές γενετικές, βιολογικές ή πολιτισμικές επιρροές για την ομοφυλοφιλία της γυναίκας, αλλά ισχυρίζομαι ξεκάθαρα ότι πιθανότατα υπάρχουν πολλαπλοί παράγοντες που τελικά συγχέονται και συμβάλλουν στις συναισθηματικές και σεξουαλικές έλξεις και επαφές της.
 

Τα συνηθέστερα μοτίβα

Μέσα στα χρόνια, έχω παρατηρήσει διάφορες μεγάλες κατηγορίες κοινών ιστορικών και αναπτυξιακών μοτίβων στις ζωές των γυναικών που βιώνουν ομόφυλες έλξεις, όπως:

• Ένας τεταμένος, αποξενωμένος ή και ελλείπων δεσμός με τη μητέρα, χωρίς διαθέσιμο μητρικό υποκατάστατο, που οδηγεί στην ανάγκη για σύνδεση,
• Ύπαρξη σεξουαλικής κακοποίησης ή τραύματος συνήθως στα χέρια ενός αρσενικού ή βαθιά απογοήτευση για τις σχέσεις με τους άνδρες, που οδηγεί στην απόρριψη, το φόβο ή το μίσος προς τους άνδρες,
• Ελάχιστες ή καθόλου παιδικές/εφηβικές φιλίες με κορίτσια, που οδηγούν στην ανάγκη για αποδοχή και κοινότητα,
• Δεξιότητες και ενδιαφέροντα που δεν ταιριάζουν με το φύλο τους και ταυτόχρονα συνδυάζονται με την αίσθηση ενός υπαρξιακού κενού ή την άρνηση μιας πλήρους και πλούσιας γυναικείας ταυτότητας, που οδηγεί στην ανάγκη για μια άλλη ταυτότητα ή μια άλλη ταυτότητα του φύλου.

Ενώ η ύπαρξη αυτών των στοιχείων δεν είναι κριτήριο άμεσης πρόβλεψης ή προσδιορισμού της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, είναι ωστόσο οι πιο κοινές και συχνότερα αναφερόμενες πτυχές της ιστορίας μιας γυναίκας. Αυτά τα στοιχεία είναι διαδοχικά σε σειρά ανάπτυξης ή εμπειρίας, ανοίγουν το δρόμο για άλλα σχετικά κοινά μοτίβα και συχνά δημιουργούν μια προδιάθεση για το κορίτσι ή την κοπέλα ως προς το επόμενο διαδοχικό στοιχείο και ως εκ τούτου είναι αλληλένδετα.
Πολλοί πελάτες μου έχουν μια βαθιά στέρηση της «μητρικής» αγάπης. Η αίσθηση της φροντίδας και της ζεστασιάς από μια αγαπητική και ευαίσθητη μαμά απουσιάζει από την ιστορία τους. Αυτό δε σημαίνει ότι η «μητέρα» δεν αγαπούσε ή δεν πρόσφερε το καλύτερο στην κόρη της από άποψη συναισθηματικής υποστήριξης. Σημαίνει ότι το κορίτσι ήταν ανίκανο να δεχθεί, να προσλάβει ή να οικειοποιηθεί την αγαπητική διάθεση της μητέρας της.

CC (BY-NC-ND) Σπύρος Παπασπυρόπουλος

 

Αποξένωση από τη μητέρα 

 
Μία πελάτισσά μου αποχωρίστηκε τη βιολογική της μητέρα κατά τη γέννα και δεν μπόρεσε να σχηματίσει ένα θερμό δεσμό με τη θετή της μητέρα. Πολλές από τις ασθενείς μου αναφέρουν ότι κατά τη στιγμή της γέννησής τους ή μέσα στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής τους, υπήρχε αρκετό στρες, δυσκολία και χάος στη ζωή της μητέρας τους, λόγω μετακινήσεων, κατάθλιψης, αλκοολικών συζύγων, αρκετών άλλων παιδιών, αδικαιολόγητης πίεσης από τελειομανείς συγγενείς, υποχρεωτική υιοθεσία πρόσθετων παιδιών λόγω εγκατάλειψής τους ή θανάτου συγγενών κ.λπ. Όλα αυτά δεν επέτρεπαν στη μητέρα να χαλαρώσει και να ζήσει στιγμές στοργής με τη μικρή της κόρη.
Ακούω επίσης συχνά ότι το «προ-ομοφυλόφιλο» κορίτσι ήταν πολύ «κοντά» στη μητέρα του, επειδή η μητέρα του «το χρειαζόταν», καθώς στηριζόταν σε αυτό για το νοικοκυριό, τη φροντίδα και την προστασία των αδελφών της, την αντιμετώπιση του αλκοολικού πατέρα, αλλά και για να λειτουργεί ως έμπιστη της μαμάς, ενώ η μητέρα κρυβόταν όλη μέρα στο κρεβάτι. Μια κόρη αναγκάστηκε ακόμη και να καλέσει το 100, όταν η μητέρα της είχε τάσεις αυτοκτονίας. Αυτή η μορφή σχέσης είναι πολύ απατηλή, καθώς μοιάζει εξωτερικά με στενή σχέση, αλλά στην ουσία δεν έχει καθόλου την πραγματική φροντίδα και περιποίηση που χρειάζεται το μικρό κορίτσι.
Ίσως να μην υπάρχει αναπτυξιακά μεγαλύτερο τραύμα στη ζωή ενός κοριτσιού από αυτό που έχει να κάνει με την αρχέγονη σχέση του με τη μαμά. Η μαμά δεν είναι μόνο ο πρώτος δεσμός και η πρώτη σύνδεση για μια μικρή μπεμπούλα, αλλά είναι επίσης το σχεσιακό αντικείμενο με το οποίο το κοριτσάκι θα σχηματίσει την πρώτη αίσθηση του εαυτού του και τελικά θα στηρίζεται σε αυτήν, για να ολοκληρώσει τη διαδικασία της ταύτισής του ως γυναίκα. Αν ένα κοριτσάκι βιώνει διαταραχές στην πιο αρχέγονη και ιδανικά συνεχή ουσιώδη σχέση, αυτό δε θα της διαμορφώσει μόνο μια ανάγκη για τα παραπροϊόντα μιας τέτοιας σχέσης, όπως η στοργή, το άγγιγμα, ο θηλασμός, το κοίταγμα ματιά με ματιά κ.λπ., αλλά θα επηρεάσει και όλες τις μελλοντικές συνδέσεις της, καθώς και την αναπτυξιακή διαδικασία σχηματισμού ταυτότητας.

CC (BY) Andrew Taylor

Για να αναπτυχθεί υγιώς, το κοριτσάκι πρέπει πρώτα και κύρια με ζεστασιά και ασφάλεια να παραμένει συνδεδεμένο με τη μητέρα του, κάποια που της μοιάζει. Το ουσιώδες σχεσιακό συστατικό της εμπιστοσύνης εδραιώνεται μέσα σε αυτή τη σύνδεση. Τελικά, το μικρό κορίτσι πρέπει να έχει την πρόσθετη ευλογία μιας δυνατής και προστατευτικής πατρικής φιγούρας, που έρχεται να επιβεβαιώσει τη μοναδική της προσωπικότητα και θηλυκότητα και να προστατέψει και να υποστηρίξει το συνεχή ειδικό δεσμό με τη μαμά. Καθώς περνά ο καιρός, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, θα μπουν στη ζωή του κοριτσιού, και μέσα από κάθε σχέση το κορίτσι και η κοπέλα θα ωριμάσει ως προς τον τρόπο που κατανοεί τον εαυτό της και ελπίζουμε να εγκολπωθεί και να γιορτάσει αυτό που είναι ως μοναδικό θηλυκό πλάσμα. Ο Jean Baker Miller σχολιάζει ότι

«οι γυναίκες ζουν, χτίζουν και αναπτύσσονται μέσα σε ένα πλαίσιο σύνδεσης και ταύτισης με τους άλλους. Πράγματι, η αυτοεικόνα των γυναικών είναι οργανωμένη γύρω από το πώς να κάνει και έπειτα να διατηρεί δεσμούς και σχέσεις».

Ενώ τα αγόρια αντιμετωπίζουν το δύσκολο αναπτυξιακά έργο της απομάκρυνσης και του αποχωρισμού από τη μαμά, για να βρουν τελικά την πατρίδα και την ταυτότητά τους στον πατέρα, τα κορίτσια αντιμετωπίζουν το δύσκολο αναπτυξιακά έργο να χαράξουν μια αίσθηση για τον εαυτό τους αλλά και μία αυτονόμηση (μια μοναδική ταυτότητα) μέσα από συνεχείς συνδέσεις και σχέσεις.
Αν συμβεί μια διαταραχή στη διαδικασία σύνδεσης και ταύτισης του αγοριού με τον πατέρα, τουλάχιστον αυτός ελπίζουμε ότι συνδέεται με τη μητέρα. Αν συμβεί μια διαταραχή στον αρχικό δεσμό του κοριτσιού με τη μητέρα, ίσως στην πράξη να καταλήξει χωρίς ασφαλή σύνδεσμο, χαμένη στο διάστημα, και επομένως αποστερημένη από το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτύξει μια συμπαγή προσωπικότητα.
Επομένως, ενώ οι λέξεις αποχωρισμός, αγώνας και διαφοροποίηση είναι σημαντικές και πρωταρχικές λέξεις για τη διαδικασία αυτοπροσδιορισμού ενός αγοριού, αυτές οι λέξεις δε θα έπρεπε να είναι πρωταρχικό ή καθοριστικό κομμάτι της εμπειρίας ενός κοριτσιού. Αν η εμπειρία ενός κοριτσιού περιλαμβάνει περισσότερο αποχωρισμό, διαταραχή δεσμού και αγώνα να βρει κάποιον για να συνδεθεί, παρά εγγύτητα, ζεστό ήρεμο σύνδεσμο και ένωση, το κορίτσι:

1. δε θα χάσει πιθανώς μόνο την ευκαιρία να εξασκήσει και να αναπτύξει πλήρως τις σχεσιακές της ικανότητες (σύνδεση, ανταπόκριση, αμοιβαιότητα κ.λπ.) και τη βασική της ταυτότητα, αλλά
2. θα καταλήξει επίσης να δυσπιστεί ή ακόμη και να περιμένει την εγκατάλειψη και επομένως να υποφέρει από μια κλασική μορφή άγχους αποχωρισμού (ή/και κατάθλιψη εγκατάλειψης). Αυτή είναι η πραγματικότητα πολλών πελατισσών μου.
   Μια γυναίκα γράφει ποιητικά για το δίλημμα και τους τύπους αντισταθμιστικών μορφών σχέσεων, που αναπτύσσονται συχνά στη ζωή ενός κοριτσιού ως μια προσπάθεια επιβίωσης από μια πρώιμη εγκατάλειψη:

   Αρχικά, ο κραυγάζων πόνος ξεπήδησε μέσα από ανεπαρκείς μεταγγίσεις αγάπης, όταν η ψυχή μου έπαιρνε ακόμη μορφή. Οι βεντούζες μου, που σκοπό είχαν να με συνδέσουν με τους άλλους, δε μεγάλωσαν αρκετά. Ποτέ δεν ανέπτυξα τον απόλυτο πυρήνα μου, την ικανότητα να αγαπώ, να εμπιστεύομαι και να δίνομαι στη θεϊκή ροή της ζωής. Αντί να συνδέομαι, έμαθα να υπολογίζω, να ζυγίζω, να χρησιμοποιώ και να ελίσσομαι στο δρόμο μου μέσα από τη ζούγκλα της ανθρωπότητας, να καταβροχθίζω ή να καταβροχθίζομαι. Αντί να είμαι ανοιχτή, έχτιζα φράχτες, ασπίδες και αδιαπέραστα τείχη. Αντί να αποδέχομαι και να κατανοώ, έμαθα τον αγώνα για εξουσία, για χειραγώγηση, κατάκριση, απαιτήσεις και περιφρόνηση. (Προϊόν Εγκατάλειψης, Caterina James).

3. Επιπλέον, κάθε απόρριψη και εγκατάλειψη που βιώνει ένα κορίτσι θα το κάνει να πιστεύει ότι η ίδια είναι η αιτία του επώδυνου χωρισμού. Το κορίτσι μπορεί να κουβαλά μια πολύ ισχυρή και βασική πεποίθηση ότι το ίδιο δεν είναι εντάξει, ικανό να τύχει αποδοχής και αγάπης. Μια πελάτισσά μου μου είπε ότι κατέληξε να πιστεύει ότι ήταν τοξική, επειδή κάθε σχέση της τελείωνε απότομα. «Πρέπει να φταίει κάτι σε μένα που συνεχίζει να δηλητηριάζει ή να θυματοποιεί όλους όσοι τολμούν να με πλησιάσουν». Πολλές γυναίκες με ομόφυλες έλξεις παλεύουν με ένα βαθύ μίσος για τον εαυτό τους, ενάντια στην προσωπικότητα και τη θηλυκότητά τους, απορρίπτοντας μεθοδικά την θηλυκή τους ταυτότητα. Αυτό φυσικά διαταράσσει τη φυσική πορεία της ταύτισης με το φύλο τους.

CC (BY) rui barros

Κακοποίηση και μοναξιά στη ζωή ενός αγοροκόριτσου 

 
Η σεξουαλική κακοποίηση δεν προξενεί ομοφυλοφιλία, αλλά όταν λαμβάνει χώρα στη ζωή ενός κοριτσιού, που ήδη βιώνει την έλλειψη ενός θερμού και ασφαλούς δεσμού με τη μητέρα και επομένως μια εκκολαπτόμενη βαθιά αίσθηση δυσπιστίας, η κακοποίηση θα εντείνει τα υπάρχοντα σχεσιακά ελλείμματα, την παραμέληση ή/και την εγκατάλειψη, οδηγώντας το κορίτσι στην κρύπτη της μυστικότητας και της αποφυγής λόγω της επακόλουθης ντροπής. Η φρίκη της κακοποίησης θα παγιώσει τελείως την τοξική αυτοεικόνα του κοριτσιού και την πεποίθησή του ότι είναι υπάνθρωπος ή μια διαστροφή αυτού που ονομαζόταν «κορίτσι». Ο θυμός εναντίον των ανδρών μπορεί να εκφραστεί εδώ λόγω της εμπειρίας της κακοποίησης, της έλλειψης σεβασμού προς το πρόσωπό της και της εκμετάλλευσής της.  
Αυτός ο θυμός τροφοδοτείται από την πραγματικότητα ότι τώρα ούτε οι άνδρες ούτε οι γυναίκες είναι άξιοι εμπιστοσύνης.
Ενώ η συνέχεια αρχίζει να εκτυλίσσεται πάνω σε ένα μοτίβο συμπτωμάτων, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι σε αυτό το σημείο για την επιβίωση πολλών πελατισσών μου, μπορεί να αναπτύξουν έναν πολύ ανήσυχο ακτιβισμό στον τρόπο ζωής τους. Μη νιώθοντας ασφαλής στη σχεσιακή σφαίρα της ζωής, το κορίτσι μπορεί να βρίσκεται συνεχώς στην ύπαιθρο, σκαρφαλώνοντας δέντρα, χτίζοντας φρούρια, ψαρεύοντας μαζί με τον μπαμπά (εάν αυτός είναι κάπως ευγενικός και καλοδιάθετος), δουλεύοντας στο γκαράζ, κάνοντας αθλητισμό και ουσιαστικά λειτουργώντας ως ο «γιος» της οικογένειας. Πολλές πελάτισσές μου έχουν περιγράψει τον εαυτό τους στα έξι τους χρόνια. Ντύνονταν, στέκονταν και φέρονταν σαν αγοράκια. Αυτά τα κορίτσια συχνά ένιωθαν πιο κοντά και ταυτίζονταν με τον πατέρα τους. Αυτή η σύνδεση, ωστόσο, δεν αποτελεί συνήθως έναν πλήρως ουσιαστικό ή υγιή δεσμό, εάν το κορίτσι δεν έχει αναπτύξει ποτέ μια πλήρη αίσθηση σύνδεσης και ταύτισης με τη μαμά. Επιπλέον, η μαμά συχνά ζηλεύει αυτή την τόσο στενή σχέση μεταξύ του συζύγου και της κόρης της, δημιουργώντας ένα ακόμη μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ της ίδιας και του παιδιού της. Για ακόμη μία φορά, η διαδικασία ταύτισης του κοριτσιού με το φύλο της εκτροχιάζεται και μπερδεύεται από αυτούς τους τεταμένους και χρεοκοπημένους δεσμούς.

CC (BY-NC-SA) Niclas Lindh

Αυτή η συμπεριφορά του «αγοροκόριτσου» συχνά προετοιμάζει το κορίτσι για μεγαλύτερη απογοήτευση όσον αφορά τη σύνδεσή του με τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Οι πελάτισσές μου αναφέρουν ότι απλά δεν ταίριαζαν με τα άλλα κορίτσια στη γειτονιά ή το σχολείο τους. Συχνά, αν έβρισκαν μια ιδιαίτερη φίλη, δεν περνούσε λίγος καιρός και η φίλη αυτή μετακόμιζε. Αυτά τα κορίτσια έμοιαζαν επίσης πολύ ευαίσθητα στην προδοσία και τον εξοστρακισμό, που δυστυχώς είναι συνηθισμένος στις έφηβες και προέφηβες και επιβεβαιώνουν περαιτέρω το μοτίβο της εγκατάλειψης και της τοξικής αυτοεικόνας.
 

Η ιστορία της Κατερίνας 

 
Συμπερασματικά, πολλές από αυτές τις έφηβες βιώνουν:

1. απώλεια δεσμού με τους άλλους, άνδρες και γυναίκες, γεμάτη με ένα βαθύ φόβο ότι ποτέ δε θα μπορέσουν να συνδεθούν,
2. απώλεια δεσμού με τον εαυτό τους, που χαρακτηρίζεται από μια εσωτερική ερήμωση, απουσία εαυτού ή, στην καλύτερη, έναν εαυτό που είναι παραμορφωμένος, αμαυρωμένος και ανάξιος να αγαπηθεί, και
3. σύγχυση γύρω από τα οφέλη της ευλογίας να είσαι γυναίκα.

Όσο νωρίτερα ξεκινήσουν οι αποχωρισμοί, η παραμέληση και η κακοποίηση για ένα κορίτσι, τόσο βαθύτερες θα είναι αυτές οι πραγματικότητες. Το πρωταρχικό μοτίβο της σύγχυσης της ταυτότητας του φύλου φαίνεται στην ιστορία της γυναίκας που σας παρουσίασα παραπάνω:

CC (BY-NC) Sor Cyress

Ήμουν αγοροκόριτσο και η μαμά μου φαίνεται ότι το ενθάρρυνε αυτό. Σπάνια με χάιδευε. Ποτέ δε θυμάμαι να με κρατά και να με φροντίζει. Ποτέ δε μου δίδαξε τίποτα που θα θεωρείτο κοριτσίστικο ή θηλυκό. Δεν ήταν θηλυκή η ίδια και πιθανόν να μην της άρεσε που ήταν γυναίκα. Πίστευε ότι οι γυναίκες είναι αδύναμες.
Μεταξύ του κενού χώρου και της μαύρης τρύπας που άφηνε η οικογένειά μου, ένα αγόρι με κακοποίησε σεξουαλικά στην ηλικία των 7. Το άγγιγμα έμοιαζε καλό, αλλά στη συνέχεια με εξευτέλισε και με απέρριψε. Ορκίστηκα να μη χρειαστώ τίποτε ξανά. Μίσησα τη θηλυκότητα και πίστεψα ότι είναι αδύναμη.
Ως έφηβη φορούσα φαρδιά τζιν και μπλουζάκια ή στολές παραλλαγής και αρβύλες μάχης. Τελικά κατατάχθηκα στην Εθνοφυλακή. Στο πανεπιστήμιο συνάντησα ένα κορίτσι που νοιαζόταν για μένα και δάκρυσε, όταν άκουσε για τη σεξουαλική κακοποίησης. Η επόμενη στενή φίλη που είχα με κράτησε στην αγκαλιά της και με παρηγόρησε, όταν ένιωθα πόνο. Ήταν λεσβία. Εγώ ήμουν λεσβία; Το μόνο που ήξερα είναι ότι αυτή τη σχέση την αναζητούσα σε όλη μου τη ζωή – μια ασφαλή, αγαπητική, τρυφερή, σχέση που δε με κακοποιούσε και ακτινοβολούσε αμοιβαιότητα και βαθιά φροντίδα.

 

Συναισθηματική εξάρτηση

Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, οι περισσότερες πελάτισσές μου ονειρεύονται και λαχταρούν έναν ασφαλή, ζεστό και αγαπητικό δεσμό και σχέση.
Ο πυρήνας μιας γυναικείας ομοφυλοφιλικής σχέσης δεν είναι η σεξουαλική συμπεριφορά, όπως βλέπουμε συχνά στην ανδρική ομοφυλοφιλία, αλλά ένας βαθύς σχεσιακός δεσμός, που συχνά εξελίσσεται σε εξάρτηση. Στην προσπάθειά τους να επιλύσουν ή να ελαφρύνουν τα ανεπιθύμητα μοτίβα του αποχωρισμού, της παραμέλησης, της στέρησης και της εγκατάλειψης και τα συνεχή επακόλουθα αισθήματα μοναξιάς, κενότητας και άγχους, αυτές οι γυναίκες θα κινηθούν ασυνείδητα (ή και συνειδητά ορισμένες φορές) προς τα πράγματα που θεωρούν ότι τους λείπουν: τη μητέρα (ασφάλεια και προστασία), μια φίλη (επιβεβαίωση και αμοιβαιότητα) και μια αίσθηση του εαυτού και της θηλυκής ταυτότητας. Όταν ένα κορίτσι ή γυναίκα ξεκινά μια φιλία με μια άλλη γυναίκα, που ίσως ασυνείδητα τής θυμίζει τη μαμά της ή την καλύτερη φίλη που ποτέ δεν είχε, η σχέση μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα, ακόμη και εντός της πρώτης ώρας, σε μια συναισθηματική εξάρτηση που καταστρέφει τα πάντα.
Η συναισθηματική εξάρτηση δεν είναι υπερβολική αγάπη αλλά στην πραγματικότητα είναι η συνέπεια του βαθέος φόβου της γυναίκας για την οικειότητα. Αυτός ο φόβος της αμυντικής αποστασιοποίησης, όπως ορίζεται από την Elizabeth Moberly (1989), δημιουργεί ένα κενό σχεσιακών και ταυτοτικών αναγκών, μέσα στο οποίο η γυναίκα προσπαθεί να τραβήξει μιαν άλλη γυναίκα, που ίσως συμβολίζει τη μητέρα ή τη χαμένη της φίλη ή το χαμένο της εαυτό. Ταυτόχρονα, αυτή η γυναίκα που είναι τόσο διψασμένη για σύνδεση, «χάνεται» μέσα στην άλλη αντλώντας την ευτυχία, την ασφάλεια, ακόμη και την ταυτότητά της από αυτή την αιφνίδια και άρα ασταθή «σχέση». Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι μέσα σε αυτές τις εξαρτήσεις, το επίκεντρο της προσοχής και το επιθυμητό εμπόρευμα είναι ο σύνδεσμος ή η αίσθηση του δεσμού, όχι η μοναδική προσωπικότητα της άλλης. Συχνά την άλλη δεν την ξέρει σχεδόν.
Έτσι, μια γυναίκα ασυνείδητα λέει:

«Η ευτυχία μου εξαρτάται από το σύνδεσμό μου με κάποια άλλη. Αν ο σύνδεσμος ή η σχέση είναι συνεχής, ζεστή, ασφαλής και αγαπητική, τότε τέλεια! νιώθω εντάξει. Αν ο σύνδεσμος απειλείται καθ' οιονδήποτε τρόπο, βρίσκομαι σε κρίση, δεν είμαι καλά. Μπορεί ακόμη και να πεθάνω».

  
CC (BY-NC-ND) Zürich Tourismus

Αν προκύψει μια πραγματική ή φανταστική απειλή, τότε η γυναίκα θα ενεργοποιήσει μια ολόκληρη σειρά από αμυντικές προσπάθειες, όπως η αποπλάνηση, η χειραγώγηση, ο εξαναγκασμός, η βία κ.λπ., για να αποκρούσει το αναδυόμενο άγχος του αποχωρισμού. Δεν είναι απελπισμένη για την άλλη γυναίκα, παρ' όλο που έτσι θα φανεί ότι έχουν τα πράγματα. Είναι απελπισμένη για το συμβολικό δεσμό. Χωρίς αυτόν γίνεται και πάλι ευάλωτη στις εσωτερικές αλήθειες και πραγματικότητες, δηλαδή στους τρεις παράγοντες που απαριθμούνται παραπάνω.
Μπορεί κανείς να δει μέσα σε μια γυναικεία ομοφυλοφιλική σχέση αμυντικές διαθέσεις και ελιγμούς, που αποφέρουν δεσμούς απογοητευτικούς  σε σχέση με την αληθινή ανάγκη μιας γυναίκας να δεχθεί αγάπη, αποδοχή και επιβεβαίωση για τον αληθινό εαυτό της, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει τη δική της μοναδική αίσθηση του εαυτού και της γυναικείας ταυτότητας. Ωστόσο, η υποκείμενη πραγματική και αληθινή ανάγκη μιας γυναίκας για μια ζεστή και αγαπητική μητέρα μπορεί να φανεί ξεκάθαρα στις σχέσεις αυτές. Φερ' ειπείν, αυτές οι γυναίκες θέλουν απλά να κουρνιάζουν μέσα στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας και να θηλάζουν από το στήθος της. Θέλουν να «είναι», να είναι κάτι που αξίζει με βάση το κριτήριο της φροντίδας και της στοργής που δέχονται. Μπορώ να ακούσω αυτό το βρεφικό κλάμα για μια μητέρα, όταν οι πελάτισσές μου αναφέρουν τακτικά: «Θέλω μόνο να μ' αγκαλιάσουν» ή «Δε θέλω να είμαι μόνη».
Μπορείτε επίσης να δείτε σε αυτές τις σχέσεις μια πιθανή εφηβική ανάγκη για την καλύτερη φίλη. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας τα κορίτσια δεν ντύνονται μόνο πανομοιότυπα, αλλά κρατούν επίσης συχνά τα χέρια τους ή πιάνονται αγκαζέ και φυσικά τηλεφωνούν η μία στην άλλη πέντε φορές την ημέρα. Οι γυναίκες στις λεσβιακές σχέσεις συχνά ντύνονται παρόμοια και είναι σε «συνεχή επαφή» κατά τη διάρκεια της ημέρας. Φαίνεται να υπάρχει ένα ισχυρό ένστικτο προς αποκατάσταση των ελλειπουσών ή ελλατωματικών εφηβικών φιλιών με άλλα κορίτσια, που θα συνεισέφεραν άλλο ένα κομμάτι στη διαμόρφωση της δικής τους ταυτότητας. Άλλες συχνές φράσεις που συχνά λένε οι πελάτισσές μου είναι «Απλά θέλω να με συμπαθούν» και «θέλω να περάσω καλά».
Οι πελάτισσές μου συχνά ελκύονται από γυναίκες που έχουν σταθερές σταδιοδρομίες και φαίνεται να ζουν μια πλήρη ζωή. Οι πελάτισσές μου θέλουν αυτή τη ζωή, πιστεύοντας ότι δεν έχουν ταυτότητα ή πάθος ή κατεύθυνση από μόνες τους. Όταν ρωτώ τις πελάτισσές μου να μου πουν ποιες είναι, με κοιτούν με βλέμμα κενό και απλά απαντούν «Δεν ξέρω» ή «Σιχαίνομαι που είμαι γυναίκα». Συχνά μέσα στον ομοφυλοφιλικό δεσμό κρύβεται η διορθωτική ενέργεια να βρουν κυριολεκτικά μια ζωή και μια ταυτότητα για τον εαυτό τους.
Αλλά, όπως εξήγησα παραπάνω, δεν είναι όλα καλά σε αυτές τις διορθωτικές προσπάθειες. Πολλές γυναικείες ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι εύθραυστες, απρόβλεπτες και εξαιρετικά ευματάβολες. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εγγυηθεί μια απολύτως και συνεχώς ζεστή, ασφαλή και αγαπητική σχέση. Αν η «ζωή» μας ή η αίσθηση της ευτυχίας μας εξαρτάται από αυτό, η ζωή μας θα είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων πολύ επισφαλής. Συχνά μια γυναίκα αντιμετωπίζει έναν φαύλο κύκλο που συνεχώς ανακυκλώνεται.

«Όσο περισσότερο εξαρτώμαι από την άλλη γυναίκα, για να με κάνει να νιώθω εντάξει και πλήρης, τόσο πιο πιθανό είναι να απογοητευτώ. Αυτή η απογοήτευση και αποτυχία, ωστόσο, μου δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη. Άρα αρπάζομαι και απαιτώ ακόμη περισσότερα. Αυτό το σφίξιμο και η ανάγκη δυστυχώς εξαντλεί την άλλη γυναίκα και την κάνει να ασφυκτιά, κι έτσι πρέπει να φύγει ή να αποστασιοποιηθεί από μένα. Εγώ τότε είμαι κατεστραμμένη, πλησιάζω το συναισθηματικό θάνατο, άρα την ζητώ ακόμη πιο απεγνωσμένα απ” ό,τι στο παρελθόν».

Και ούτω καθ' εξής.
 

Προσωπεία και απομόνωση

Επίσης, η γυναίκα συχνά αισθάνεται ένα βαθμό βαθιάς ανασφάλειας. Και σε αυτή τη βαθιά ανασφάλεια, αυτές οι γυναίκες εξωτερικά θα επανέλθουν σε εκείνο το αγοροκοριτσίστικο ή πολύ σκληρό, αυτάρκη και κρύο τρόπο σχετισμού, προβάλλοντας το προσωπείο ότι δε χρειάζονται τίποτα και κανέναν και χοντραίνοντας το εσωτερικό κουκούλι της απομόνωσης και της κενότητας. Μη σας εξαπατήσει αυτό το ψεύτικο νταηλίκι. Εσωτερικά πρόκειται πράγματι για ένα εύθραυστο και μικρό αθώο κορίτσι, που ακόμη χρειάζεται να ξαπλώσει στην αγκαλιά της μητέρας και να απολαύσει μια στενή κοριτσίστικη φιλία και να ανακαλύψει τον αληθινό εαυτό της.

CC (BY) new 1lluminati

Ενώ τα παραπάνω περιγράφουν τα σχεσιακά συμπτώματα, υπάρχουν άλλα αξιοσημείωτα μοτίβα στις ζωές πολλών γυναικών με ομόφυλες έλξεις.

1. Αδυναμία να συνδεθούν, να εντοπίσουν ή να εκφράσουν τα βαθιά τους συναισθήματα, ειδικά αν οδηγούν σε δάκρυα. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στην έλλειψη πρακτικής και εμπειρίας, που θα ήταν αυτόματη μέσα σε συνεχείς ζεστούς και αμοιβαίους δεσμούς, αλλά είναι μια πτυχή της αυτοαπόρριψης και αυτοπεριφρόνησης με την οποία παλεύουν πολλές ομοφυλόφιλες γυναίκες, καθώς και του προσωπείου του σκληρού νταή, που αναπτύσσουν, για να επιβιώσουν από την εσωτερική και εξωτερική απομόνωση.
2. Η διανοητικότητα. Το κορίτσι συχνά αναπτύσσει υπερβολικά το ήδη υψηλό IQ της ως αντιστάθμισμα για τις ανασφάλειες της ως πρόσωπο και ως αναπτυσσόμενη γυναίκα και για το συναισθηματικό και σχεσιακό κενό.
3. Μια σκωπτική, τολμηρή, πεισματάρικη και αλαζονική εξωτερική εικόνα συνοδευόμενη από ένα νεανικό και εύθραυστο εσωτερικό και αληθινό εαυτό. Πολλές πελάτισσές μου πιστεύουν ότι έχουν ήδη υπομείνει αρκετή απόρριψη και πόνο για μια ολόκληρη ζωή. Είναι πολύ απρόθυμες να αναλάβουν περισσότερα ρίσκα, όμως για να θεραπευτούν και να αναπτυχθούν χρειάζονται αυτό ακριβώς το πράγμα.
4. Έλλειψη υγιούς κοινότητας. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να συνεχίσουν με την προηγούμενη αίσθηση ότι δεν ανήκουν ή δεν ταιριάζουν με τις «κανονικές» γυναίκες. Αυτό φυσικά χειροτερεύει τις σχεσιακές της ανάγκες και μπορεί να τροφοδοτήσει την εξάρτηση, αν υπάρξει μια σχέση ή μια σύνδεση. Συχνά η μόνη κοινότητα μιας γυναίκας είναι μια ομάδα άλλων ομοφυλόφιλων γυναικών. Αυτό το μοτίβο συναισθηματικής εξάρτησης απλά επεκτείνεται για να χωρέσει όλη την ομάδα, οδηγώντας σε αλληλομπερδέματα και ερωτικές απογοητεύσεις.
5. Βαθύς φόβος της μοναξιάς. Θα έλεγα ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς φόβους πίσω από τη θεραπευτική αντίσταση μέσα στις πελάτισσές μου. Υπάρχει συνήθως μια βαθιά απελπισία σχετικά με οποιαδήποτε μελλοντική πιθανότητα σχέσης με έναν καλό άνδρα, ωστόσο οι περισσότερες πελάτισσές μου παραδέχονται ότι επιθυμούν ακριβώς αυτό. Αναρωτιούνται: «Γιατί πρέπει να αντιμετωπίσω αυτές τις ανθυγιεινές μου σχέσεις με τις γυναίκες, αν το μόνο στο οποίο μπορώ να οδηγηθώ είναι να είμαι μόνη για το υπόλοιπο της ζωής μου;» Μια πελάτισσα έφτασε στο συμπέρασμα «καλύτερα το νερό των υπονόμων παρά καθόλου νερό».
6. Ψυχαναγκαστική τάση να είναι δραστήρια και απασχολημένη, που λειτουργεί ως άμυνα ενάντια σε ανεπιθύμητα συναισθήματα και επίσης δημιουργεί ένα εμπόδιο για την ανάληψη του ρίσκου για την ανάπτυξη νέων σχέσεων.

Ενώ αυτό το άρθρο δεν προορίζεται να καλύψει την κλινική διαδικασία της εργασίας με μια γυναίκα που βιώνει ομόφυλες έλξεις, ελπίζω ότι τουλάχιστον προσδιορίζει τις κατηγορίες και τις διάφορες περιοχές στις οποίες ίσως πρέπει να εστιάσει η θεραπεία. Η εργασία με μια ομοφυλόφιλη πελάτισσα δεν είναι μόνο μια συναρπαστική πρόκληση, αλλά σε ανταμείβει βαθιά καθώς βλέπεις μια ώριμη γυναίκα να ανακαλύπτει τον δικό της μοναδικό εαυτό, τη ζωή και τις σχεσιακές της ικανότητες.

Δείτε επίσης, παρακαλώ:

Ένας αγωνιζόμενος ομοφυλόφιλος ορθόδοξος χριστιανός 
Τι έχει να προσφέρει η Εκκλησία στους ομοφυλόφιλους;
Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς) 
Gay agenda + Ομοφυλοφιλία & Ορθοδοξία

Μεγαλώνουν τα παιδιά τους και σαν αγόρια και σαν κορίτσια

 

Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας αφηγείται το ταξίδι της στον κόσμο του σαδομαζοχισμού, από το 'χαίρω πολύ' ως το τελευταίο αντίο

Έρωτας, σεξ, γάμος και μοναχισμός
Το παιδί με τον κατάλογο των αμαρτιών, που του είχαν γράψει άλλοι...
Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι, ευχαριστώ!