Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας

4ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Με τήν εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

11-15 Ὀκτωβρίου 2017
Ῥόδος

«Ἀναθερμαίνοντας τήν Ἐλπίδα: Ἀνακαλύπτοντας τήν ἐλπίδα στίς δυσχέρειες τῆς ζωῆς».

Ο σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερο ἀπό ποτέ στή σύγχρονη ἱστορία, βρίσκεται σέ βαθειά ἀπόγνωση καί πάσχει ἀπό ἔλλειψη νοήματος. Γιά τόν λόγο αὐτό, δέν βρίσκει τίς δυνάμεις νά ἀντιμετωπίσει ‒καί νά ἀνακάμψει ἀπό‒ τίς διάφορες δυσκολίες πού παρουσιάζονται στή ζωή του. Συνάμα, ἡ ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν περιπλέκεται, καθώς ὑπάρχει μέν μεγάλη συστοίχηση πρός τήν ἔννοια τῆς ἐλπίδας, σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τόν τρόπο πού αὐτή κατανοεῖται στήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καί ἐκφράζεται στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Προσκεκλημένοι στό Συνέδριο εἶναι ἐκπρόσωποι τῶν Μητροπόλεων πού ἀνήκουν πνευματικά καί διοικητικά στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἁπανταχοῦ της Γῆς, τῶν ἄλλων Πατριαρχείων, τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, καί διεθνεῖς ὀργανώσεις, ἰατροί, νοσηλευτές, καθώς καί ἄλλοι σχετιζόμενοι μέ τή διακονία καί τή φροντίδα τοῦ ἀσθενοῦς στόν εὐαίσθητο τομέα τῆς Ὑγείας.

Tό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διεξάγει ἕνα Συνέδριο κάθε τρία χρόνια (2008, 2011, 2014), πού διοργανώνεται ἀπό τό Πατριαρχικό Δίκτυο γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Τά Συνέδρια αὐτά δίνουν τήν κατάλληλη εὐκαιρία στίς τοπικές Ἐκκλησίες καί τούς ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες διεθνῶς πού διακονοῦν τόν ἄρρωστο, νά ἀνταλλάσσουν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συζητοῦν τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν. Ἐπιπλέον, τά Συνέδρια αὐτά ἀποτελοῦν τό ἔρεισμα καί τό ἐφαλτήριο ἀπό τό ὁποῖο οἱ Ἱ. Μητροπόλεις καί οἱ ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες τῆς Ὑγείας μποροῦν νά ὀργανώνουν παρόμοιες ἐπιμορφωτικές ἐκδηλώσεις καί προγράμματα.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε: http://www.pastoralhealth-ep.com
Χορηγός επικοινωνίας: Εκδόσεις Πορφύρα

Επισκεφθείτε, παρακαλώ, και την ενότητά μας Πόνος και Φως.
Ευχαριστώ. 

Η Κυριακή της μέριμνας για το ψωμί του φτωχού (Κυριακή του χορτασμού των 5.000)

Σάββατο απόγευμα, 29 Ιουλίου 2017. Επιστρέφω από το χωριό και στο αμάξι ακούω το ραδιοσταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας. Μεταδίδει την εκπομπή "Σχόλια στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής". Θα σας μεταφέρω μερικές σκέψεις που με άγγιξαν βαθύτατα.
Πρόκειται για την Κυριακή Η΄ Ματθαίου, δηλ. την 8η Κυριακή που διαβάζεται στη θεία λειτουργία απόσπασμα του κατά Ματθαίον ευαγγελίου. Όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες, όπως είπαμε. Αυτή την Κυριακή διαβάζεται η διήγηση για το χορτασμό 5.000 ανθρώπων (χώρια τα γυναικόπαιδα), εκ μέρους του Ιησού Χριστού, με τον πολλαπλασιασμό πέντε άρτων (ψωμιών) και δύο ιχθύων (ψαριών). Αναφέρεται στο κεφάλαιο 14 του κατά Ματθαίον (δες το εδώ στο αρχαίο κείμενο, εδώ σε νεοελληνική μετάφραση σε απλή κατανοητή καθαρεύουσα).

 Εικ. από εδώ (μπείτε)

Μία προέκταση αυτού του επεισοδίου είναι ότι αποτελεί προτύπωση της θείας ευχαριστίας, δηλαδή της θείας μετάληψης. Ο Κύριος είναι ο άρτος της ζωής (και ο ΙΧΘΥΣ, προσθέτουμε εμείς). Και όπως οι χιλιάδες ακροατές Του εκείνη την ημέρα έφαγαν δωρεάν, έτσι μάς προσφέρει δωρεάν το σώμα και το αίμα Του στη θεία μετάληψη. Ο ιερέας (όπως στην ευαγγελική διήγηση οι απόστολοι) είναι ο "εστιάτορας της σαρκός του Κυρίου".
Η θεία κοινωνία δεν αγοράζεται. Ο πνευματικός και σωματικός αγώνας (με τη νηστεία και την εξομολόγηση) που καλούμαστε να κάνουμε πριν κοινωνήσουμε χρειάζεται και μας οφελεί πνευματικά, αλλά δεν μας κάνει "άξιους" να ενωθούμε με το άγιο σώμα και αίμα του Κυρίου. Αυτά προσφέρονται δωρεάν, ο Κύριος δεν ζητάει και δεν παίρνει τίποτε ως αντάλλαγμα γι' αυτά (ούτε και υπάρχει κανένα επάξιο αντάλλαγμα), γι' αυτό και ονομάζονται τίμια δώρα.
Επίσης, όπως οι μαθητές Του συγκέντρωσαν τα περισσεύματα (12 κοφίνια γεμάτα), έτσι και το περίσσευμα της θείας κοινωνίας δεν εγκαταλείπεται, αλλά καταλύεται από τον ιερέα.

Όμως μια άλλη προέκταση του θαύματος είναι η μέριμνα του Κυρίου για την υλική τροφή των ανθρώπων και όχι μόνο για την πνευματική τους τροφή. Όπως έδωσε εντολή στους αποστόλους να δώσουν στο πλήθος να φάει, έτσι και η Εκκλησία οφείλει να προσφέρει ό,τι μπορεί (με τη δύναμη του Χριστού) για την κάλυψη και των υλικών αναγκών των ανθρώπων.
Η αποστολή της δεν είναι μόνο πνευματική.
Αν οι χριστιανοί, ως πρόσωπα και ως Εκκλησία, παραβλέψουμε τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων και ενδιαφερόμαστε μόνο για πνευματικά ζητήματα, με τη στενή έννοια, τότε καταλήγουμε σε έναν "αστικό χριστιανισμό", συμβιβασμένο με την αδικία και την πλουτοκρατία, πράγμα που διαστρέφει το νόημα του Ευαγγελίου.

Βλέπετε, αδελφοί, τι θησαυρούς έχει η παράδοσή μας; Τι πανανθρώπινα, τιτάνια μηνύματα; Τι μηνύματα που ξεπερνούν τις σύγχρονες "παγκόσμιες ημέρες", με κάποιες άλλες, αληθινά παγκόσμιες, θεσπισμένες και καθιερωμένες στην Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ και πολλούς αιώνες;
Αυτός είναι ο θησαυρός μας. Ας μην τον παρατάμε θαμμένο, αλλά ας τον αξιοποιήσουμε για εμάς και τα παιδιά μας και τους αδελφούς μας και τον κόσμο ολόκληρο.
Δόξα τω Θεώ. Ευχαριστώ.

Και:

Άρθρο για το χορτασμό των 5.000 (με παραπομπές και στα άλλα τρία ευαγγέλια)
Ενδιαφέρον σχόλιο και εδώ ("πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν")
παπάδες που ΛΕΝΕ
Εκκλησία και Εξουσία
Ιεραποστολή 
Η μυστηριακή - μυσταγωγική σημασία της παραβολής του ασώτου (για την εξομολόγηση και τη θεία μετάληψη)

Greatmartyr and Healer Panteleimon, “a lion in everything” & “all-merciful” // St. Irene of Chrysovalantou the Wonder Worker (July 27 & 28)

Please, see here:

Greatmartyr and Healer Panteleimon, “a lion in everything” & “all-merciful”

St. Irene Chrysovalantou the Wonder Worker

Ελληνικά για τους αγίους:

Ένας αριστοκράτης, υγιής, ωραίος & πλούσιος νέος και γιατρός...

27 Ιουλίου: Ένας απλός άνθρωπος τα βάζει με πλήθος Γενιτσάρων! (άγιος Χριστόδουλος ο εκ Κασσάνδρας)...

28 Ιουλίου: Παραλίγο βασίλισσα!... - Η αγία και τα τρία μήλα (αγ. Ειρήνη Χρυσοβαλάντου)

Άγιοι και πανηγύρια του Ιούλη

Άγιοι στις 27, 28, 29 & 30 του Ιούλη

Δίωξη των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία;

Στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά (μας το έστειλε φίλος και τον ευχαριστούμε) διαβάζουμε:

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας Ποινικοποιεί τους Μάρτυρες του Ιεχωβά Επιβεβαιώνοντας την Προηγούμενη Απόφασή Του

Στις 17 Ιουλίου 2017, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας, αψηφώντας κατάφωρα τις διεθνείς δεσμεύσεις της Ρωσίας για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας, επιβεβαίωσε την προηγούμενη απόφασή του με την οποία ποινικοποιούσε τις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία. Η απόφαση αυτή ουσιαστικά θέτει υπό απαγόρευση τη λατρεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη χώρα.
Το τριμελές Τμήμα Εφέσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου απέρριψε την έφεση των Μαρτύρων και υποστήριξε την απόφαση που είχε εκδώσει στις 20 Απριλίου ο δικαστής Γιούρι Ιβανένκο. Ο δικαστής είχε κάνει δεκτό το αίτημα που είχε καταθέσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης «να διαλυθεί η θρησκευτική οργάνωση “Διοικητικό Κέντρο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία”, καθώς και οι τοπικές θρησκευτικές οργανώσεις που αποτελούν τμήμα της δομής της, [και] να περιέλθει όλη η περιουσία της εν λόγω οργάνωσης στη Ρωσική Ομοσπονδία».

Φωτο: Μέλη της νομικής ομάδας του Διοικητικού Κέντρου 

Η απόφαση θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την ασφάλεια και την ευημερία των 175.000 και πλέον Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία. Ο Φίλιπ Μπράμλεϊ, Νομικός Σύμβουλος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δήλωσε: «Η παγκόσμια κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ανησυχεί πολύ για την ευημερία των πνευματικών αδελφών τους στη Ρωσία. Η απόφαση του εφετειακού δικαστηρίου παρέχει μια επίφαση νομιμότητας στην κακομεταχείριση που έχουν υποστεί ήδη οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία και τους εκθέτει σε ποινικές διώξεις και περαιτέρω κακομεταχείριση. Έχουν γίνει απόβλητοι στην ίδια τους τη χώρα».
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία έχουν προσφύγει για δικαίωση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στο μεταξύ, οι ομόπιστοί τους παγκόσμια προσεύχονται να επανεξετάσει η ρωσική κυβέρνηση τη θέση της και να σεβαστεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να μπορούν οι Μάρτυρες “να ζουν μια ήρεμη και ήσυχη ζωή με πλήρη θεοσεβή αφοσίωση”, όπως αναφέρεται στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 2:2.

*****

Το σχόλιό μας: Βεβαίως, ως ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε αντίθετοι στην ποινική δίωξη προσώπων ή ομάδων για τις ιδέες τους. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, το καταδικάζουμε και δεν το δικαιολογούμε.

Για να κατανοήσουμε όμως το θέμα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν το σκεπτικό της απόφασης, δηλαδή γιατί το υπουργείο δικαιοσύνης της Ρωσίας κατέθεσε τέτοιο αίτημα και γιατί το δικαστήριο το έκανε δεκτό. Το σκεπτικό αυτό (το οποίο υποψιάζομαι ότι δεν θα ήθελαν οι ΜτΙ να διαβαστεί) δεν βλέπω να το αναφέρουν στη σχετική ειδησεογραφία τους.

Με δυο λόγια: οι θρησκευτικές ιδέες των ΜτΙ ήταν το πρόβλημα ή ο πολιτικός και κοινωνικός αντίκτυπός τους;

Δεν ξέρω πώς σκέφτηκε η Ρωσία. Υποθέτω ότι δεν διώκονται ΟΛΕΣ οι αιρέσεις, ώστε να θεωρήσουμε πως η αιτία της δίωξης είναι θρησκευτική. Πάντως, ένα πολιτικό δικαστήριο μπορεί να έχει τουλάχιστον τρεις λόγους να θέλει τη διάλυση των ΜτΙ ως πολιτικής και όχι θρησκευτικής οργάνωσης:

α) Τη διδασκαλία τους ότι η έννοια της πατρίδας είναι δαιμονική και ότι δεν πρέπει να τιμούμε την πατρίδα, τη σημαία και γενικά τα εθνικά σύμβολα, ούτε και να υπηρετούμε στο στρατό (ούτε για την ελευθερία της πατρίδας, προφανώς). Ο λόγος γι' αυτό δεν είναι κάποιο φιλειρηνικό αίσθημα (η διδασκαλία τους περί Αρμαγεδδώνα - στον οποίο, κατ' αυτούς, ο Θεός να φονεύσει όλους τους "μη πιστούς" - φανερώνει ότι οι ΜτΙ δεν είναι ειρηνιστές), αλλά η απόρριψη της έννοιας της πατρίδας, όπως προαναφέραμε.

β) Την άρνησή τους για μετάγγιση αίματος ακόμη και σε ανήλικα τέκνα τους που κινδυνεύουν να πεθάνουν.

γ) Την πρακτική της αποκοπής, που μπορεί (και εκεί αποσκοπεί) να προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά, προσωπικά και ψυχολογικά προβλήματα στα πρώην μέλη τους και ουσιαστικά εκβιάζει τα μέλη να μην αποχωρούν από την οργάνωση.

Αν είναι σωστό ή λάθος να ποινικοποιείται μια θρησκευτική οργάνωση που έχει τέτοιες διδασκαλίες και πρακτικές, δεν θα το κρίνω. Ας το αποφασίσει κάθε αναγνώστης. Δε θα πάρω θέση. Πάντως όλα αυτά πρέπει να ληφθούν υπόψιν προς αποφυγή εσφαλμένων εντυπώσεων.

Συμπληρωματικά:

Επικίνδυνη Σέκτα η Σκοπιά κατά το Πρωτοδικείο των Παρισίων

Ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το "νέο φως" Μαΐου 2015 της Σκοπιάς για τον Γωγ του Μαγώγ

Ενότητα για τους ΜτΙ στο ιστολόγιό μας

Η Αρπαγή της Εκκλησία και η χιλιετής Βασιλεία

Από το ιστολόγιο Αριμαθαίας

 

Eικ. από εδώ

Βασικό γνώρισμα πολλών αιρετικών ομάδων είναι η ύπαρξη στη διδασκαλία τους και ψυχολογικών εκβιαστικών διλημμάτων, τα οποία μάλιστα τα παρουσιάζουν αγιογραφικές διδασκαλίες, μέσω των οποίων ασκούν μια μορφή πνευματικής τρομοκρατίας στα δυστυχή θύματα τους. 

Από την κατηγορία αύτη φυσικά δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι Πεντηκοστιανοί.

Το κατεξοχήν ψυχολογικό εκβιαστικό γεγονός και ταυτοχρόνως θεμελιώδης διδασκαλία κάθε αποχρώσεως Πεντηκοστιανής ομάδας είναι η λεγόμενη «Αρπαγή της Εκκλησίας». Τι εννοούν όμως οι Πεντηκοστιανοί όταν αναφέρονται στην αρπαγή της Εκκλησίας;

Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς τους: 

«Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα κατέβει από τον ουρανό, θα ακουστεί μια φωνή αρχαγγέλου και θα σαλπίσει ο ίδιος, ο Θεός, με την "έσχατη σάλπιγγα", θα αναστηθούν όλοι όσοι έχουν πεθάνει "εν Χριστώ" και εμείς πού θα ζούμε αυτή τη στιγμή θα αρπαχθούμε σε συνάντηση του Κυρίου. Η συνάντηση· αύτη θα γίνει στον αέρα. Ο Κύριος θα κατεβεί πριν από την μεγάλη καταστροφή του κόσμου, να συνάξει τους πιστούς Χριστιανούς για να αποφύγουν αυτήν την μεγάλη συμφορά». 

[Βλ. Λ.Φέγγου, Εμείς περιμένουμε «την μακαριά ελπίδα», την αρπαγή της εκκλησίας, στο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ. φ.77, Μάριος 1991, σελ.1. Πρβλ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, άρ.φ.12, Δεκέμβρης 1986, σελ. 4. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ.φ.32 Αύγουστος 1988, σελ.1. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ.φ 68, Νοέμβριος 1990. σελ.1, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ.φ 207, Φεβρουάριος 2001, σελ 1. Άλκ.Τζελέπη, Πολεμικές συγκρούσεις των εσχάτων καιρών, σελ 240-241.]

Αν θελήσουμε να αναλύσουμε περισσότερο τους Πεντηκοστιανούς ισχυρισμούς, τότε πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως πιστούς χριστιανούς πού θα αναστήσει ο Κύριος, πού θα αρπαχθούν στον αέρα για να τον συναντήσουν, για να αποφύγουν τη μεγάλη θλίψη κατά την περίοδο του Αντίχριστου. Αυτό γίνεται κατανοητό, γιατί κατά τις κακοδοξίες τους μόνο όσοι έχουν «βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα» και έχουν γλωσσολαλιά είναι αποδεδειγμένα πιστοί. Όποιος δεν γλωσσολαλεί θα παραμείνει στη γη και θα βασανιστεί από τον Αντίχριστο.

 

Πότε όμως θα γίνει η αρπαγή; Σε προηγούμενο άρθρο μας , έχουμε αναφέρει, ότι σχετικά με τον χρόνο που θα γίνει η λεγόμενη αρπαγή έχουν υπάρξει από Έλληνες και ξένους Πεντηκοστιανούς πλήθος ψευδοπροφητειών.

Εδώ ενδεικτικά θα παραπέμψουμε πάλι σε δικά τους κείμενα, για να φανεί σε συνδυασμό και με τα παραπάνω, ακριβώς το εκβιαστικό ψυχολογικό υπόβαθρο της διδασκαλίας τους περί αρπαγής της Εκκλησίας.

Διακήρυττε ένας Πεντηκοστιανός, ιδρυτής μιας πεντηκοστιανής ομάδας τον Αύγουστο του 1988 : 

«Η εσχάτη σάλπιγγα οπού να' ναι θα ηχήσει. "Γίνεσθε έτοιμοι" Όποιος είναι έτοιμος θα φύγει, όποιος δεν είναι έτοιμος θα μείνει να περάσει την ώρα του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθει επί της οικουμένης όλης'' [Λ.Φέγγου, Η Έσχατη Σάλπιγγα θα ηχήσει. «Γίνεσθε έτοιμοι» ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ.φ. 32, σελ.1]

Ο ίδιος δύο χρόνια αργότερα, το Νοέμβριο του 1990, ανέφερε: 

«Ο Ιησούς Χριστός έρχεται. Η ώρα πλησίασε πραγματικά και τα χρόνια είναι μετρημένα».[ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ.φ.68, Νοέμβριος 1990, σελ.1]

Ένας άλλος Πεντηκοστιανός ποιμένας, είχε προφητεύσει ότι τη δεκαετία του 1990 θα συμβεί η αρπαγή, της εκκλησίας, η έλευση του Αντίχριστου και ό τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. [Κ.Κονδύλη, Η δεκαετία των μεγάλων γεγονότων. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,αρ.φ. 73, Ιανουάριος 1991, σελ.1,4]

Ο ίδιος αναφέρει πάλι, το Φεβρουάριο του 2001, σχετικά με την αρπαγή: 

«Η σοβαρότητα των ημερών μας φανερώνεται από αυτά τα όποια συμβαίνουν επάνω στον κόσμο αυτό και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διερχόμαστε ήδη τις τελευταίες ημέρες επάνω στον κόσμο αυτό». [Κ. Κονδύλη, Η πόρτα κλείνει. Ο Χριστός έρχεται. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ.φ.207, Φεβ.2001, σελ.1]

Στην ίδια ακριβώς γραμμή, άλλοι Πεντηκοστιανοί σε ιστοσελίδα τους στο διαδίκτυο αναφέρουν για ανθρώπους πού «αναγεννώνται, βαπτίζονται με Άγιο Πνεύμα και προσμένουν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να αρπάξει την Εκκλησία του. Για λίγο ακόμα η πόρτα της χάρης του Χριστού είναι, ανοικτή. Προλαβαίνεις να μπεις και συ, σήμερα. Αύριο ίσως είναι πολύ αργά» [www.greekbiblos.gr/22.htm] .

 Και συνεχίζουν άλλου:

«Ο Κύριος έρχεται, επίκειται η αρπαγή της Εκκλησίας». [www.greekbiblos.gr/16.htm. βλ. και «Η όψιμη βροχή», Στο Η Φωνή του Ευαγγελίου, Φεβ. 1999, σελ. 93-95]

Όσοι δε θα λάβουν μέρος στην αρπαγή, λέγουν, θα μείνουν στη γη για να υποφέρουν κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψης, την επταετία του Αντίχριστου. Με το τέλος της επταετίας του Αντίχριστου, θα επιστρέψει ο Χριστός μαζί με τους αρπαγέντες Πεντηκοστιανούς από τους ουρανούς, θα καταστρέψει τον Αντίχριστο και θα συμβασιλεύσουν μαζί στη γη για χίλια χρόνια. 

 

Αν αξιολογήσουμε όμως τους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών σχετικά με την αρπαγή της εκκλησίας, θα παρατηρήσουμε ότι βρίσκονται σε ριζική αντίθεση με τη διδασκαλία του Κυρίου και των αγίων Αποστόλων. Ως συνέπεια της αρπαγής, οι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν τμηματική ανάσταση των νεκρών, των μεν πιστών προ της Αρπαγής, των δε απίστων στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή αναφέρει για καθολική ανάσταση των νεκρών (Ιωάν. 5,28. Α' Κορ. 15, 51-52 Άποκ. 20,12).

Διδάσκουν δυο επανόδους του Χριστού στη γη, μία για την αρπαγή και μια για την καταστροφή του Αντίχριστου και την εγκαθίδρυση της χιλιετούς βασιλείας. Αντιθέτως, η Αγια Γραφή ομιλεί για μία και μοναδική επιστροφή του Χριστού μόνο κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του. (Ματθ.24,27, Μαρκ. 13,26, Λουκ. 17,24, κ.λ.π)

Τα χωρία πού επικαλούνται για την αρπαγή αναφέρονται στη Δεύτερα Παρουσία του Χριστού. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Αγία Γραφή αναφερόμενη στο γεγονός της επιστροφής του Κυρίου χρησιμοποιεί πάντα ενικό («παρουσία»), και δεν κάνει χρονική διάκριση παρουσιών, άλλη για τη δήθεν αρπαγή, και άλλη για Δευτέρα Παρουσία (Α' Κορ.15, -23, Α' θεσ. 2,19, 3,13, 4,15, Β' θεσ. 2,1- 2,8-9, Ιακ. 5,7, Β' Πετρ. 3,12, Α' Ιωάν. 2,28).

Ισχυρίζονται ότι θα γίνει η αρπαγή των πιστών για να μην περάσουν τη μεγάλη θλίψη κατά την επταετία του Αντίχριστου. Η Αγία Γραφή αντιθέτως διδάσκει, ότι οι πιστοί την εποχή του Αντίχριστου θα είναι στη γη και θα δοκιμαστούν σκληρά από τον Αντίχριστο (Δαν.7,21, Αποκ. 13,7, 20,4). Γι' αυτό ο Θεός «δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» (Ματθ. 24,22-23). Μία ακόμα λοιπόν απόδειξη ότι δεν υπάρχει αρπαγή των πιστών προ της μεγάλης θλίψης, όπως κακοδόξως ισχυρίζονται οι πάσης φύσεως Πεντηκοστιανοί.

Αντίθετος επίσης στην Αγία Γραφή είναι και ο ισχυρισμός τους ότι θα επιστρέψει πάλι ο Χριστός στη γη με τους αρπαγέντες Πεντηκοστιανούς για την εγκαθίδρυση επιγείου χιλιετούς βασιλείας μετά την επταετία του Αντιχρίστου. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι θα επιστρέψει ο Κύριος μόνο μία φορά κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του με δόξα, για να κρίνει ζώντας και νεκρούς συνοδευόμενος αγίους αγγέλους και όχι από Πεντηκοστιανούς (Ματθ. 25,31. Μαρκ. 13,26-27). 

 

Στο ερώτημα, εάν συμφωνούν όλοι οι Πεντηκοστιανοί ειδικά αλλά και οι προτεστάντες γενικότερα, για το αν θα υπάρξει αρπαγή της εκκλησίας προ της μεγάλης θλίψης, η απάντηση είναι όχι.

Υπάρχουν τρεις τάσεις. [A.Cleason-P.Feinberg-D.Moo-R.Reiter, The Raprure. Pre, Mid or Post-Tribulational?, Grand Rapids, Michingan 1984].

 Η πρώτη τάση υποστηρίζει ότι η αρπαγή θα γίνει προ της μεγάλης θλίψης και είναι γνωστοί ως Dispensationalists, η δεύτερη τάση που υποστηρίζει ότι η αρπαγή θα γίνει μετά την μεγάλη θλίψη και είναι γνωστοί ως Premillennialists, και η τρίτη τάση, που διαφοροποιείται ως προς το χρόνο έναρξης της χιλιετούς βασιλείας και είναι γνωστοί ως Postmillennialists.

Πρέπει επίσης, εν προκειμένω, να επισημάνουμε ότι πολλοί από τους πρώτους Πεντηκοστιανούς του εικοστού αιώνα είχαν προφητεύσει ως μεγάλη θλίψη τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.

Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στην περί αρπαγής της Εκκλησίας πλάνη των Πεντηκοστιανών, παραθέτοντας ενδεικτικά και τη γνώμη ενός Έλληνα προτεστάντη. Πρόκειται για τον εκδότη και διευθυντή του ελληνικού προτεσταντικού περιοδικού «Ο Ερευνητής της Αλήθειας» που αφιερώνει το τεύχος 24 (Σεπτ.- Νοεμ. 2003) του εν λόγω περιοδικού αποκλειστικώς στις αντιλήψεις των Πεντηκοστιανών περί της αρπαγής. Χαρακτηρίζει, λοιπόν, τη διδασκαλία περί αρπαγής «ως αντιβιβλική και επικίνδυνη» και τη θεωρεί «απατηλό μήνυμα που δίνει ψεύτικη ελπίδα ασφάλειας». [Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αρ.τ. 24, Σεπτ.- Νοεμ. 2003, σελ. 10]

Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι στο εν λόγω προτεσταντικό περιοδικό υπάρχει και η άποψη ενός Αμερικανού Πεντηκοστιανού, ο οποίος λέει, ότι η θεωρία για την αρπαγή της Εκκλησίας προ της θλίψης είναι «ένα δόγμα, πού η Αγία Γραφή ποτέ δεν δίδαξε». [Οπ.π.,σελ.17]

Μένει κανείς πραγματικά κατάπληκτος τόσο από το μέγεθος της πλάνης όσο και από τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις των Πεντηκοστιανών και των προτεσταντών γενικά μεταξύ τους.

Νομίζουμε, όμως, ότι δεν αμφιβάλλει κανείς ότι η πεντηκοστιανή κίνηση είναι σύστημα πλάνης που οι διδασκαλίες τους δεν έχουν καμία σχέση, παρά την εξωτερική επίκλήση της Αγίας Γραφής, με τη διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας. Γι' αυτό ο Ορθόδοξος χριστιανός προσεύχεται για τα θύματα της πλάνης, αλλά έχει πάντα υπ' όψη του τον παύλειο λόγο «Μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο κανείς» (Β' Θεσ. 2,3). 

 

Σημ. του ιστολογίου μας: Απόσπασμα από μετάφραση του άρθρου του Αμερικανού προτεστάντη David McCann "History of the Pre-Tribulation Rapture" από την ιστοσελίδα www.rapturetruth.net. Στην Ελλάδα αναδημοσιεύθηκε πρώτα στο περιοδικό "Ερευνητής τής αλήθειας" τεύχος 24 σελίδα 16.

"Ένα πράγμα που πολλοί σήμερα απλά δεν αντιλαμβάνονται, είναι ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι που πίστευαν στην Αρπαγή προ της Θλίψεως ή εν μέσω της Θλίψεως, πριν από τον 19^ο αιώνα. Και μ’ αυτό εννοώ ότι οι θεωρίες για Αρπαγή προ και εν μέσω της Θλίψεως ποτέ δεν υπήρχαν πριν από τότε. Το πρώτο βιβλίο που δίδασκε ότι η Αρπαγή διαχωριζόταν από τον μετά-την-Θλίψη ερχομό του Κυρίου, γράφτηκε το 1790 από τον Emmanuel Lacunza, έναν Ρωμαιοκαθολικό ιερέα, γεννημένο στη Χιλή. Σ’ αυτό το βιβλίο, «Ο ερχομός του Μεσσία με Δόξα και Μεγαλοπρέπεια», είχε δήθεν απαγορευθεί η δημοσίευση και κατέληξε στη λίστα των απαγορευμένων βιβλίων της Ρώμης. Αργότερα, το 1812, ο Lacunza υπέβαλε το βιβλίο προς δημοσίευση, με το όνομα Ραβίνος Juan Josafat Ben-Ezra, ως προσήλυτος Ιουδαίος. Πολλοί πιστεύουν ότι το έκανε αυτό, έτσι ώστε να μην αναγνωριστεί το όνομά του. Το 1826 το βιβλίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά στο Λονδίνο (Αγγλία), από τον Edward Irving..."

Συμπληρωματικά, παρακαλώ, δείτε:

Αντίχριστος και αρπαγή
Παρερμηνείες Πεντηκοστιανών για την Αρπαγή
Οι δύο αναστάσεις
«Νέα πνευματικότητα» – Η θρησκεία του μέλλοντος

Πεντηκοστιανοί 

Πεντηκοστιανοί (στην ΟΟΔΕ)

Προτεσταντισμός  

Όταν ο Λούθηρος ίδρυε τον προτεσταντισμό…

Το μυστικό των Παρθενομαρτύρων

Με αφορμή τη γιορτή της αγίας "Οσιοπαρθενομάρτυρος" Παρασκευής (26 Ιουλίου). Ευχόμαστε όλες οι αγίες που αναφέρονται εδώ να είναι πάντα οδηγοί και προστάτιδες για εσάς και τα παιδιά σας και ιδιαίτερα για όλα τα κορίτσια, τις κοπέλες και τις γυναίκες του κόσμου!...

H εικ. από εδώ

Παρθενομάρτυρες (δηλαδή παρθένες και μάρτυρες) χαρακτηρίζονται οι αγίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που σε μικρή ηλικία βασανίστηκαν και θανατώθηκαν για τη χριστιανική τους πίστη. Τέτοιες είναι (ας αναφέρουμε από μνήμης) οι αγίες Κυριακή, Ευφημία, Μαρίνα, Μαρκέλλα, Χριστίνα, Παρασκευή (που όλες γιορτάζουν τον Ιούλιο, το μήνα των πολλών εορτών), οι αγίες Ειρήνη, Βαρβάρα, Αικατερίνη, οι μεγάλες αγίες της Τουρκοκρατίας Χρυσή, Αργυρή και Ακυλίνα και πολλές άλλες.

Η ηλικία τους ήταν περίπου από 15 μέχρι 20 ετών και κατά κανόνα είναι και μεγαλομάρτυρες, δηλαδή όχι απλώς βασανίστηκαν και θανατώθηκαν, αλλά βασανίστηκαν για πολύ καιρό με φρικτούς και ανατριχιαστικούς τρόπους από τους ανθρώπους της ρωμαϊκής ή της οθωμανικής εξουσίας.

Τι κέρδισαν; Αν μελετήσουμε λίγο τα θαύματα και τις εμφανίσεις τους, από την εποχή του θανάτου τους μέχρι σήμερα, θα καταλάβουμε ότι κέρδισαν την αιωνιότητα.

Τίθεται όμως ένα ερώτημα: πώς αυτά τα κορίτσια προτίμησαν και άντεξαν φρικτά βασανιστήρια και θάνατο για να μην αρνηθούν το Χριστό, ενώ τα δικά μας παιδιά π.χ. μπορεί να ζητήσουν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, ως αλλόθρησκα, δηλαδή να Τον αρνηθούν απλώς για να αποφύγουν ένα σχολικό μάθημα;

Η απάντηση είναι απλή, αλλά τρομερή. Οι έφηβες ή νεαρές αγίες προτίμησαν και άντεξαν τα βασανιστήρια και το θάνατο, επειδή πίστευαν στο Χριστό και ζούσαν χριστιανικά έτσι κι αλλιώς από πριν. Αν διαβάσουμε τη βιογραφία τους, καταλαβαίνουμε ότι, ακόμη κι αν δεν είχαν βασανιστεί και μαρτυρήσει, αλλά ζούσαν μέχρι να γεράσουν και κοιμούνταν ειρηνικά, πιθανότατα θα αγίαζαν.

Πώς λοιπόν μεγάλωναν εκείνες (είτε μεγαλωμένες από τους πιστούς γονείς τους, είτε κόντρα στους άπιστους γονείς τους) και πώς μεγαλώνουμε εμείς τα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια; Ονειρευόμαστε να τα κάνουμε επιτυχημένους επαγγελματίες, αλλά όχι το σημαντικότερο, να τα κάνουμε αγίους. Αυτό το όνειρο δεν υπάρχει στα σχέδιά μας για τα παιδιά μας.

Φωτο από εδώ (έφηβες και κατάθλιψη) & εδώ

Μια δεύτερη ερώτηση: πώς να μεγαλώσω τα παιδιά μου χριστιανικά;

Νομίζω πως χρειάζονται βασικά δύο πράγματα: αγάπη και γνώση.

Αγάπη: να τα μάθουμε από μικρά ν’ αγαπούν το Χριστό και την Παναγία – να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι δεν είναι άψυχες, ακίνητες και βουβές ζωγραφιές, αλλά ζωντανά πρόσωπα με τα οποία έχουμε πραγματική σχέση και ότι είναι πολύ πιο συναρπαστικοί από τους ψεύτικους ήρωες που τα γοητεύουν στις παιδικές ταινίες και στο Διαδίκτυο.

Αξίζει ν’ αγαπούμε το Χριστό, την Παναγία και τους αγίους, επειδή πρώτοι εκείνοι μας αγαπούν. Αν αγαπούμε εκείνους, θα μάθουμε ν’ αγαπούμε και να συγχωρούμε όλους τους ανθρώπους, γιατί αυτό διδάσκουν ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι. Το διδάσκουν και με τα λόγια τους, αλλά και με τη ζωή τους.

Γνώση: να ξέρουμε και να μεταδώσουμε στα παιδιά μας την ανεκτίμητη σοφία που περιέχει η Ορθοδοξία, η πολύτιμη πνευματική κληρονομιά του λαού μας.

Η θρησκεία μας δεν είναι θρησκεία δεισιδαιμονίας, δηλαδή να πηγαίνουμε στην εκκλησία χωρίς να καταλαβαίνουμε τίποτα ή να φοράμε ένα κομποσχοίνι στο χέρι (και ίσως δίπλα μια ειδωλολατρική… χάντρα για το μάτι ή μια ινδιάνικη ονειροπαγίδα!), να είμαστε και κάπως καλοί άνθρωποι και να νομίζουμε ότι «καλυφθήκαμε» θρησκευτικά. Η θρησκεία μας είναι δρόμος σοφίας, αυτογνωσίας, εσωτερικής μάχης (με τον κακό εαυτό μας), εξωτερικής μάχης (με το κακό που είναι γύρω μας), δρόμος φωτός, αγάπης, συγχώρησης, ενότητας, ειρήνης, αγνότητας, αγιότητας. Όποιος προχωρήσει πολύ σε αυτό το δρόμο, καταλήγει λαμπερός σαν ήλιος, άγιος, σχεδόν θεός.

Βέβαια σ’ αυτό το δρόμο δεν προχωράμε μόνο με ωραίες συζητήσεις και ωραία βιβλία, χωρίς προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση και θεία κοινωνία, δηλ. χωρίς να ακολουθήσουμε με απλότητα το μονοπάτι των προγόνων μας [δείτε εδώ].

Δυστυχώς, πολλοί συνάνθρωποί μας όλα τα παραπάνω τα αναζητούν σε ειδωλολατρικές τεχνικές του βουδισμού και του ινδουισμού, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός διαφόρων ειδών, και δεν ξέρουν ότι ο αληθινός δρόμος του φωτός βρίσκεται στη δική μας πνευματική παράδοση, την Ορθοδοξία των αγίων μας.

*****

Πώς θα μάθουμε το νόημα της κληρονομιάς αυτής; Από ορθόδοξα χριστιανικά βιβλία, από τη συμμετοχή μας στις εκκλησιαστικές γιορτές και τελετές (Παρακλήσεις του δεκαπενταύγουστου, Χαιρετισμούς της Παναγίας, εσπερινούς των αγίων – όλα τα κείμενα αυτών των τελετών σε μετάφραση υπάρχουν στο Διαδίκτυο), από τον ιερέα της ενορίας μας, από καλούς μοναχούς και μοναχές της περιοχής μας (ε, ας βάλω στις πηγές και το μάθημα των Θρησκευτικών)…

Στην πόλη σας ή στη διπλανή πόλη πιθανόν υπάρχει ορθόδοξο χριστιανικό βιβλιοπωλείο. Μια επίσκεψή μας σε αυτό θ’ ανοίξει μπροστά στα μάτια μας ένα νέο κόσμο, άγνωστο σε μας. Όποιος δεν το έχει επισκεφτεί, χάνει.

Το παιδί μας πηγαίνει στο γυμνάσιο ή το λύκειο; Εκεί, ας το ξέρουμε, διδάσκεται αρχαία ελληνικά. Συνεπώς, η γλώσσα της θείας λειτουργίας και των άλλων εκκλησιαστικών τελετών δεν πρέπει να του φαίνεται άγνωστη. Ας το παρακινήσουμε να προσέξει. Μην περιμένεις «να σου τα μεταφράσουν». Δεν είναι ξένη γλώσσα, ελληνικά είναι – και μάλιστα αριστουργήματα ποίησης και σοφίας. Ψάξε το λίγο.

Αυτό λοιπόν είναι το μυστικό των παρθενομαρτύρων: δεν ήταν κορίτσια του μπαρ, αλλά της εκκλησίας. Δηλαδή δεν ήταν κορίτσια του υπονόμου (συγχωρέστε με, δεν κατηγορώ τα παιδιά, θύματα είναι – άλλοι τα βάζουν εκεί πέρα κι εμείς αδιαφορούμε), αλλά του ουρανού. Υπόψιν ότι δεν υπήρχε ποτέ εποχή που ήταν εύκολο να είσαι χριστιανός. Πάντα ο χριστιανός ξεχώριζε και ο κόσμος δεν τον ανεχόταν και τον κορόιδευε (ή βασανιζόταν και θανατωνόταν - όπως σήμερα στον κόσμο του σκληρού Ισλάμ!). Αλλά εμείς, όσο αδύναμοι και αμαρτωλοί κι αν είμαστε, δεν είμαστε άνθρωποι του κόσμου, είμαστε άνθρωποι που προσπαθούν ν’ ανοίξουν φτερά για τον ουρανό. Έτσι θα κερδίσουμε τον κόσμο.

Τον κόσμο, όπως τον εννοούν οι πολλοί, κάποτε θα τον χάσουμε. Τον ουράνιο κόσμο, παιδιά, αν τον κερδίσουμε, δεν θα τον χάσουμε ποτέ.

Και μας προσκαλεί.

Παρακαλώ, και:

H παρεξηγημένη αγιότητα
"Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή" (άγιος Πορφύριος)
Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;
Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής
Το Μανιφέστο του Αταίριαστου
Για μητέρες, μανούλες, μαμάδες και τα παιδιά τους...

Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι ευχαριστώ!
Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς)
Νεκροκεφαλές - Κρανία - Σκέλεθρα...  
Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!  
Άντε και πίστεψα – Τώρα τι κάνουμε;
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Έφηβοι (ενότητα)

The Arabic Letter “Nun”

 The Modern Monastic Order Of Saint Simon of Cyrene

When the ISIS were about to complete their genocide of the Christians of Mosul in the past few days, they put this mark on the walls of the homes of the Christians — to mark them out for plunder and death. This is the letter “Nun” (ن), the 14th letter of the Arabic alphabet (the equivalent of letter N in our Roman alphabet), the first letter of the word Nasara (نصارى : Nazarenes).

Perhaps I shouldn’t be suggesting this as I have only recently converted to Orthodox Christianity.  Then again, I have not let my lack of years in the faith (or lack of being a part of the Church) be a barrier to sharing my opinion.  But, with the recent events in Iraq, Palestine, and the Ukraine added to other persecutions and evidence of ignorance of our faith; I think “nun” should be adopted as a symbol of the Orthodox Christianity.
“Nun” has been spray-painted on the walls of homes that are to be looted and destroyed by the ISIS terrorist in Mosul and other Iraqi cities and towns.  This blatant use of a symbol to target people for genocide is no different than when the Nazis painted the Star of David on Jewish homes and shops in Germany during the 1930’s and 40’s.  The Muslim world has always been oppressive to Christians.  However, there have always been some instances where the two faiths did co-exist in toleration of each other.  Under modern Arab dictators such as Saddam Hussien, Christians could enjoy some levels of freedom and even rise in government office.  But, the combination of American foreign policies and the rise of militant  Wahhabi Muslims has been detrimental to the survival of Christianity in the lands where our faith has existed for 2,000 years.
“Nun” indicates a home or shop owned by Nasara (نصارى : Nazarenes).  Well, was not our Lord from Nazareth?  Do we not wish to be known as His followers?  Jesus did warn the disciples that if the world hated Him, they would hate them as well.  Of the 12 (Mattias, of course, taking the place of Judas Iscariot), all but one was martyred and John the Evangelist died in exile.  Orthodox Christians are no strangers to horrible persecutions from the Jews and Romans in the early years, to successive waves of Islamic domination, to the more modern communist.  We have such a great cloud of witnesses, martyrs who’s names are well known to everyone from the Ethiopian highlands to the Siberian forest to those who will be killed by the time I finish this article.  Tertullian of Carthage taught that the blood of the martyrs is the seed of the church.  ISIS has put a new label on the seed of various Christians.  May we be worthy to wear it as well.

The blood of martyrs is being spilled in Palestine as well with the new war between Hamas and Zionist Israel.  The number of Christians in Palestine has steadily declined since 1948 and does so more rapidly as innocent civilians of the three great monotheistic religions are caught up in the crossfire of terrorism and war.  Of course no one supports Hamas launching rockets into Israel and killing civilians.  But, aren’t the lives of  Palestinian civilians, including Christians who have been in the land since 33 AD, just as valuable and worth protecting?  Shouldn’t the people of Gaza and the West Bank have control over their own natural resources and destiny?  Both Hamas and the Israelis are war criminals and our Christian brothers and sisters are paying a high price in blood and abandoning the places where our faith was born.  At least ISIS is kind enough to use spray paint to indicate who we are.
“Nun” should be a call for unity among eastern Christians.  Metropolitan Paul (Antiochian/Greek) and Mar Gregorios Yohanna (Syriac) are still missing in Syria.  Miriam Ibrahim (Ethiopian) was just released from Sudan after her horrible ordeal for standing up for her faith.   I am sure someone far more knowledgeable and scholarly can define the reasons why we are still separate from each other.  I wasn’t there at Chalcedon in 451 AD.  But here in 2014, I see more reasons for us to set aside some ancient barriers for a closer relationship, if not full unity.  ISIS could care less if someone is Antiochian or Syriac.  Zionist don’t care about what makes a Copt different from a Chaldean.  They kill us because we are Christians living in the Middle East.  We who live in the United States and other places should take the time to get to know one another.  On my way to my Antiochian Parish, there are two Greek Churches in Williamsburg and Newport News,  and two Coptic congregations and, I think, a recently formed OCA church in Hampton.  I confess that I don’t know the Copts and OCAs and I will make a point to correct that.
“Nun” should be a way to let our western Christian brothers and sisters know that we exist.  Too often, Orthodoxy and Eastern Catholicism is ignored as people buy the latest books from Joel Osteen or TD Jakes.  It is as if most Americans think Christianity completely disappeared from the Middle East after John wrote the Book of Revelation.  We have to help correct this mindset that ignores the faith that has a continued line of existence since the days of the apostles and gave the world the Christian canon (the Bible).  I don’t think a mere Arabic letter would cause 3,000 people in one city to become Orthodox believers.  But, we need to start some conversations and share our faith and point of view with others.

Note the T-shirt

In Mosul and other parts of Iraq, “Nun” is inspiring solidarity between Christians and their Muslim neighbors.  May we find ways to bring love and unity between us before we are forced to by bombs and gun barrels.

Please, see also:

 

From Herod to ISIS through Christ: No Record of Retribution! (& a lesson from the martyrdom of the African Saint Cyprian of Carthage)
The Orthodox Christian sentiment regarding the persecutions of Christians by Islamist

A Christian perspective on Islam

Paul, the Christian equivalent to Mohammed

Early Muslim conquests & Rashidun Caliphate
The Penalties for Apostasy in Islam

Traditionalist View on Sex Slavery in Islam

Women Saints Who Suffered Under Islam

 

Selected miracles of St. George the Trophy-bearer to Muslims

A Miracle of the Virgin Mary in a Turkish Home of a Paris Suburb

From Islam to Christianity: Saints in the Way to the Lihgt

From Islam to Christianity: To our brethren who converted from Islam to Protestantism or Roman Catholicism

Islam Through the Heart and Mind of a Convert to Orthodox Christianity

In Memory Of The 50 Million Victims Of The Orthodox Christian Holocaust 

The Christians Of Syria, Martyrs Of Nowadays

 

New martyrs, Islam (tags)

Islam (tag in the other our blog)