Σάββατο απόγευμα, 29 Ιουλίου 2017. Επιστρέφω από το χωριό και στο αμάξι ακούω το ραδιοσταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας. Μεταδίδει την εκπομπή "Σχόλια στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής". Θα σας μεταφέρω μερικές σκέψεις που με άγγιξαν βαθύτατα.
Πρόκειται για την Κυριακή Η΄ Ματθαίου, δηλ. την 8η Κυριακή που διαβάζεται στη θεία λειτουργία απόσπασμα του κατά Ματθαίον ευαγγελίου. Όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες, όπως είπαμε. Αυτή την Κυριακή διαβάζεται η διήγηση για το χορτασμό 5.000 ανθρώπων (χώρια τα γυναικόπαιδα), εκ μέρους του Ιησού Χριστού, με τον πολλαπλασιασμό πέντε άρτων (ψωμιών) και δύο ιχθύων (ψαριών). Αναφέρεται στο κεφάλαιο 14 του κατά Ματθαίον (δες το εδώ στο αρχαίο κείμενο, εδώ σε νεοελληνική μετάφραση σε απλή κατανοητή καθαρεύουσα).
Εικ. από εδώ (μπείτε)
Μία προέκταση αυτού του επεισοδίου είναι ότι αποτελεί προτύπωση της θείας ευχαριστίας, δηλαδή της θείας μετάληψης. Ο Κύριος είναι ο άρτος της ζωής (και ο ΙΧΘΥΣ, προσθέτουμε εμείς). Και όπως οι χιλιάδες ακροατές Του εκείνη την ημέρα έφαγαν δωρεάν, έτσι μάς προσφέρει δωρεάν το σώμα και το αίμα Του στη θεία μετάληψη. Ο ιερέας (όπως στην ευαγγελική διήγηση οι απόστολοι) είναι ο "εστιάτορας της σαρκός του Κυρίου".
Η θεία κοινωνία δεν αγοράζεται. Ο πνευματικός και σωματικός αγώνας (με τη νηστεία και την εξομολόγηση) που καλούμαστε να κάνουμε πριν κοινωνήσουμε χρειάζεται και μας οφελεί πνευματικά, αλλά δεν μας κάνει "άξιους" να ενωθούμε με το άγιο σώμα και αίμα του Κυρίου. Αυτά προσφέρονται δωρεάν, ο Κύριος δεν ζητάει και δεν παίρνει τίποτε ως αντάλλαγμα γι' αυτά (ούτε και υπάρχει κανένα επάξιο αντάλλαγμα), γι' αυτό και ονομάζονται τίμια δώρα.
Επίσης, όπως οι μαθητές Του συγκέντρωσαν τα περισσεύματα (12 κοφίνια γεμάτα), έτσι και το περίσσευμα της θείας κοινωνίας δεν εγκαταλείπεται, αλλά καταλύεται από τον ιερέα.
Όμως μια άλλη προέκταση του θαύματος είναι η μέριμνα του Κυρίου για την υλική τροφή των ανθρώπων και όχι μόνο για την πνευματική τους τροφή. Όπως έδωσε εντολή στους αποστόλους να δώσουν στο πλήθος να φάει, έτσι και η Εκκλησία οφείλει να προσφέρει ό,τι μπορεί (με τη δύναμη του Χριστού) για την κάλυψη και των υλικών αναγκών των ανθρώπων.
Η αποστολή της δεν είναι μόνο πνευματική.
Αν οι χριστιανοί, ως πρόσωπα και ως Εκκλησία, παραβλέψουμε τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων και ενδιαφερόμαστε μόνο για πνευματικά ζητήματα, με τη στενή έννοια, τότε καταλήγουμε σε έναν "αστικό χριστιανισμό", συμβιβασμένο με την αδικία και την πλουτοκρατία, πράγμα που διαστρέφει το νόημα του Ευαγγελίου.
Βλέπετε, αδελφοί, τι θησαυρούς έχει η παράδοσή μας; Τι πανανθρώπινα, τιτάνια μηνύματα; Τι μηνύματα που ξεπερνούν τις σύγχρονες "παγκόσμιες ημέρες", με κάποιες άλλες, αληθινά παγκόσμιες, θεσπισμένες και καθιερωμένες στην Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ και πολλούς αιώνες;
Αυτός είναι ο θησαυρός μας. Ας μην τον παρατάμε θαμμένο, αλλά ας τον αξιοποιήσουμε για εμάς και τα παιδιά μας και τους αδελφούς μας και τον κόσμο ολόκληρο.
Δόξα τω Θεώ. Ευχαριστώ.
Και:
Άρθρο για το χορτασμό των 5.000 (με παραπομπές και στα άλλα τρία ευαγγέλια)
Ενδιαφέρον σχόλιο και εδώ ("πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν")
παπάδες που ΛΕΝΕ
Εκκλησία και Εξουσία
Ιεραποστολή
Η μυστηριακή - μυσταγωγική σημασία της παραβολής του ασώτου (για την εξομολόγηση και τη θεία μετάληψη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου