Σινά: Απόπειρα καθαίρεσης του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού από μοναχούς

Μονή Σινά: Απόπειρα καθαίρεσης από μοναχούς καταγγέλλει ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός

Ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου σε ανακοινωθέν κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, για αντικανονικές ενέργειες που οδηγούν το μοναστήρι σε «βαβυλώνια αιχμαλωσία»

Δώρα Αντωνίου / Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Με ένα ανακοινωθέν στο οποίο καταγγέλλει «αντικανονικές ενέργειες», που «σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού, υπονομεύουν την ενότητα της Αδελφότητας και οδηγούν το μοναστήρι σε “βαβυλώνια αιχμαλωσία”» ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός αντιδρά στις κινήσεις από μερίδα μοναχών της Μονής Σινά για την παύση του. 

Τα πρωτοφανή που συμβαίνουν στη Μονή εκτιμάται ότι σχετίζονται με την προοπτική συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο για άρση του αδιεξόδου που έχει προκύψει μετά την απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου, και ο χρόνος εκδήλωσης των κινήσεων αμφισβήτησης σχετίζεται με την ψήφιση σήμερα στη Βουλή της ρύθμισης για αναγνώριση νομικής προσωπικότητας στο Μετόχι της Μονής στην Ελλάδα, που θα ανοίξει τον δρόμο για συμφωνία.

Χθες, ομάδα 15 μοναχών συγκάλεσαν συνέλευση, η οποία σύμφωνα με στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού είναι παράνομη, καθώς δεν ακολουθήθηκε το τυπικό που προβλέπει υποβολή σχετικού αιτήματος από τα 2/3 των μοναχών.

Εξέδωσαν, δε, απόφαση παύσης του Αρχιεπισκόπου από τη θέση του Ηγουμένου της Μονής, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι εστάλη προς κύρωση στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων. 

Η φωτο από εδώ

Αναλυτικά το ανακοινωθέν: 

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Δαμιανός δήλωσε:

«Το 2012, κατόπιν προσφυγής στην αιγυπτιακή δικαιοσύνη του τότε Δημάρχου της πόλεως της Αγίας Αικατερίνης και του τότε Κυβερνήτη Νοτίου Σινά ξεκίνησε ο Γολγοθάς της Ιεράς Μονής Σινά.

Αυτή η ακατανόητη και απολύτως αδικαιολόγητη αμφισβήτηση του από αιώνος καθεστώτος (status quo) της Ιεράς Μονής (το οποίο αποτυπώθηκε και στην απόφαση της UNESCO το 2002 να ανακηρύξει την Ιερά Μονή ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς) μετά την από 28/5/2025 απόφαση του Εφετείου της Ισμαηλίας απειλεί την ίδια την ύπαρξη της Ιεράς Μονής Σινά.

Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε μια τιτάνια προσπάθεια για να διασωθεί η Ιερά Μονή και να διασφαλισθεί το μέλλον της.

Μετά από κόπους πολλούς, η προσπάθεια αυτή άρχισε να αποδίδει. Η κατάθεση του νομοσχεδίου με το οποίο η εκπροσώπηση της Ιεράς Μονής στην Ελλάδα αποκτά νομική προσωπικότητα στην Ελλάδα και η ομόθυμη στήριξη όλων των κομμάτων ήταν η στιγμή που η ελπίδα επέστρεψε διότι η Ιερά Μονή Σινά αποτέλεσε σημείο ενότητας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο απανταχού Ελληνισμός έτεινε με την καρδιά του το χέρι του προς την φίλη χώρα της Αιγύπτου για την ανάγκη συνεργασίας και συμπόρευσης με επίκεντρο υψηλά ιδανικά όπως η θρησκευτική ελευθερία.

Και η φίλη χώρα ανταποκρίθηκε καθώς ο Εξοχώτατος Υπουργός Εξωτερικών της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου θα επισκεφθεί την Αθήνα στις 6 Αυγούστου, οπότε δικαίως αναμένουμε το τέλος του Γολγοθά της Ιεράς Μονής.

Και όμως αυτή τη στιγμή που η ελπίδα επέστρεψε, που οι προσπάθειες άρχισαν να αποδίδουν, έμελλε ν’ αποδειχθεί για μια ακόμα φορά αληθινός ο στίχος του Δ. Σολωμού “Η διχόνοια που βαστάει, ένα σκήπτρο η δολερή. Καθενός χαμογελάει, πάρ’ το λέγοντας και συ”.

Ορισμένοι πατέρες της Ιεράς Μονής Σινά “εκινήθησαν, εβουλεύθησαν, εμελέτησαν την παράδοσιν” με σκοπό όχι να τηρήσουν αλλά πώς θα συνωμοτήσουν για να καταπατήσουν τους Θείους και Ιερούς Κανόνες και τους Θεμελιώδεις Κανονισμούς της Ιεράς Μονής Σινά.

Έκλεισα τα μάτια και τα αυτιά μου σε όσα έκαναν ώστε να μην αποσπαστεί η προσοχή μας από τον μείζονα στόχο της διαφύλαξης του από αιώνων καθεστώτος της Ιεράς Μονής. Όμως, πλέον, οι αντικανονικές ενέργειές τους σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού, υπονομεύουν την ενότητα της Αδελφότητας, οδηγούν το Μοναστήρι σε “βαβυλώνια αιχμαλωσία” και, κυρίως, προσφέρουν την καλύτερη υπηρεσία σε όσους επιθυμούν να ΜΗΝ τελειώσει ο Γολγοθάς της Ιεράς Μονής. “Σήμερον ο Ιούδας καταλιμπάνει τον διδάσκαλον και παραλαμβάνει τον διάβολον. Τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτός ὁ ἐσκοτισμένος”.

Όσα άνευ φόβου Θεού, αιδούς και επίγνωσης πράττουν, συνιστούν ένα πραξικόπημα κατά της Εκκλησίας που δεν θα επιτρέψουμε να έχει τις ολέθριες συνέπειες για την ακεραιότητα και την ενότητα του Ελληνισμού που είχαν άλλα πραξικοπήματα.

Ως πνευματικός τους πατέρας έχω το καθήκον να καταβάλω κάθε προσπάθεια ώστε να κατανοήσουν το λάθος τους και να μην γίνουν πατραλοίες. Κατόπιν προσευχής και με άφατο πόνο καρδιάς, με χέρι τρεμάμενο όχι από το βάρος 91 ετών επίγειας ζωής αλλά από την ευθύνη για το μέλλον της Ιεράς Μονής, οφείλω να πράξω ότι προβλέπουν οι Θείοι και ιεροί Κανόνες στον συνετιστικό χαρακτήρα των οποίων θα παραδοθούν, ώστε να έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν και έτσι όλοι μαζί, ενωμένοι, μακριά από εφήμερους και μάταιους εγωισμούς, να περισώσουμε την Ιερά Μονή.

Ας εμπνευστούμε όλοι από την ενότητα που δείχνει η Ελληνική Βουλή από την μιά άκρη ως την άλλη τούτες τις ημέρες για την διάσωση της Ιεράς Μονής Σινά.
Ευλογώ πάντας και εύχομαι η χάρη της Αγίας Αικατερίνης και του Θεοβαδίστου Ορους Σινά να σκεπάζουν την πατρίδα μας και τον καθένα ξεχωριστά». 

 

Διαβάστε επίσης:

 

Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός στην «Κ»: «Δεν είμαστε ενοικιαστές εδώ!»

 

Ν: Δεν ξέρω αν ο Αρχιεπίσκοπος Σινά έχει δίκιο στην αισιοδοξία του. Το ευχόμαστε. Για τις πρόσφατες κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, παραπέμπουμε στην ανάρτησή μας:

Εξώδικο-σοκ της Σιναϊτικής Αδελφότητος για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας! // Οι καμπάνες του Σινά ηχούν πένθιμα για την «έρημο» της Ελλάδας!

 

Προσθέτουμε το παρακάτω νηφάλιο άρθρο που δικαιώνει την ενέργεια των μοναχών (από τον Προσκυνητή)

 

Η εξέγερση της σιωπής: οι μοναχοί του Σινά απέναντι στην εξουσία 

 

Η ομόφωνη (Ν: ;) απόφαση της Σιναϊτικής Αδελφότητας να παύσει από τη θέση του Ηγουμένου και Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ τον 91χρονο Δαμιανό συνιστά γεγονός σπάνιο και με τεράστιο θεολογικό βάρος. Η ηλικία και η μακροχρόνια διακονία του προσώπου του καθιστούν την πράξη ακόμη πιο δραματική, διότι δείχνει ότι η Αδελφότητα δεν ενήργησε με κριτήριο την προσωπική ιστορία ή την ανθρώπινη συμπάθεια, αλλά με κριτήριο την προστασία του χαρίσματος της κοινότητας.

Η Ορθόδοξη μοναστική παράδοση, αν και εμμένει στην υπακοή ως θεμέλιο του μοναχικού βίου, αναγνωρίζει ότι η υπακοή δεν είναι τυφλή· είναι σχέση χαρισματική, που προϋποθέτει τον σεβασμό στην αλήθεια και την πνευματική ευθύνη (Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος, Λόγος Δ΄). Η απόφαση των μοναχών, επομένως, δεν είναι μια απλή «διοικητική καθαίρεση», αλλά μια κίνηση με προφητική διάσταση: αρνήθηκαν να επιτρέψουν την παράταση μιας ηγεσίας που, κατά την κρίση τους, δεν ανταποκρινόταν πλέον στις ανάγκες της Μονής και της αποστολής της.

Η Εκκλησία, ήδη από τα πρώτα της χρόνια, γνώρισε αντίστοιχες στιγμές όπου η «βάση» αντιστάθηκε στην «κορυφή» για λόγους πίστεως και ζωής. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τόλμησε να σταθεί απέναντι σε Πατριάρχες και Αυτοκράτορες, γιατί πίστευε ότι η αλήθεια της πίστης προηγείται της τυπικής υπακοής (PG 90, 108C). Στο ίδιο πνεύμα, οι μοναχοί του Σινά έδρασαν όχι για να καταργήσουν τον θεσμό, αλλά για να υπερασπιστούν το ίδιο του το νόημα.

Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης αποτελεί μοναστική κοινότητα με ιστορική αυτονομία, αναγνωρισμένη από τον 6ο αιώνα (χρυσόβουλο Ιουστινιανού) και άμεσα υπαγόμενη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ιδιαίτερη αυτή θέση δεν είναι μόνο διοικητική αλλά πνευματική: το Σινά είναι τόπος ησυχίας και θεοπτίας, όπου η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο υπηρεσίας της κοινότητας και του τόπου ως «γῆς ἁγίας» (Ἔξ. 3,5).

Η Αδελφότητα, αντιλαμβανόμενη ότι η πνευματική ζωή της Μονής και η εξωτερική της θέση (λόγω των δικαστικών εξελίξεων στην Αίγυπτο) κινδυνεύουν, ανέλαβε ευθύνη η ίδια, χωρίς να περιμένει εξωτερική επιβεβαίωση. Αυτό θυμίζει την εκκλησιολογία της πρώτης Εκκλησίας, όπου η κοινότητα είχε ενεργό λόγο στην εκλογή και παύση ποιμένων: «Ἐξελέξαντο… χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς κατ᾿ ἐκκλησίαν πρεσβυτέρους… παρέθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ» (Πρ. 14,23). Η παύση του 91χρονου ηγουμένου, έτσι, δεν ήταν απλή έκφραση δυσαρέσκειας, αλλά ανάληψη πνευματικής ευθύνης: μια απόφαση που σκοπό είχε να διαφυλάξει τον χαρακτήρα του μοναστηριού ως χώρου άσκησης, φιλοξενίας και αδιάλειπτης προσευχής.

Η ηλικία του ηγουμένου δεν είναι απλώς βιολογικό δεδομένο· έχει εκκλησιολογική σημασία. Στην Ορθόδοξη παράδοση, ο γηραιός ποιμένας τιμάται, αλλά η κοινότητα έχει δικαίωμα να κρίνει εάν η πνευματική και διοικητική του ικανότητα ανταποκρίνεται ακόμη στις ανάγκες της αποστολής. Όπως σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «Μηδένα χειροτονεῖν ἢ ἔχειν ἄρχοντα τῆς Ἐκκλησίας ὃν ἡ Ἐκκλησία οὐκ ἀνεχέται» (PG 36, 427).

Η απόφαση, επομένως, είναι πράξη προληπτική και θεραπευτική: οι μοναχοί δεν αμφισβήτησαν το παρελθόν του ηγουμένου αλλά την τρέχουσα ικανότητά του να ανταποκριθεί σε μια περίοδο όπου η Μονή βρίσκεται υπό εξαιρετική πίεση – νομική, πολιτική και πνευματική. Η κρίση με το αιγυπτιακό κράτος, η καθυστέρηση της ελληνικής κυβέρνησης και η επιφυλακτικότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου δημιούργησαν ένα πλαίσιο όπου η εσωτερική πνευματική καθαρότητα έγινε ακόμη πιο αναγκαία.

Η υπόθεση του Σινά δεν είναι απομονωμένη. Αποκαλύπτει ένα δομικό πρόβλημα: την αδυναμία της Εκκλησίας της Ελλάδος και της ελληνικής κυβέρνησης να αντιληφθούν έγκαιρα τη σοβαρότητα της κατάστασης. Το προσχέδιο συμφωνίας του Δεκεμβρίου 2024, που θα διασφάλιζε την αυτονομία της Μονής, δεν υπογράφηκε ποτέ. Αυτή η «διοικητική αδράνεια» δείχνει αυτό που αποκαλείται «εξουσία μέσω αναβολής»: η σιωπή και η καθυστέρηση είναι και αυτές μορφές κυριαρχίας, που αφήνουν το πεδίο σε άλλες δυνάμεις να επιβληθούν.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την παραδοσιακή του στρατηγική ισορροπιών, τήρησε στάση επιφυλακτική, ώστε να διατηρήσει τις σχέσεις του με το αιγυπτιακό κράτος. Όμως αυτή η στάση είχε ως αποτέλεσμα ένα κενό αφήγησης: όταν η Εκκλησία δεν μιλά, τότε άλλοι ορίζουν το πλαίσιο του λόγου, αντιμετωπίζοντας τη Μονή ως απλό «πολιτιστικό μνημείο». Η πράξη των μοναχών, λοιπόν, λειτούργησε και ως μήνυμα προς την ίδια την εκκλησιαστική ιεραρχία: ότι η σιωπή και η αναμονή δεν αρκούν όταν το Άγιο γίνεται αντικείμενο διαχείρισης.

Η απόφαση της Σιναϊτικής Αδελφότητας είναι μια σπάνια μορφή εσωτερικής κυριαρχίας. Ο Carl Schmitt σημείωνε ότι η ουσία της κυριαρχίας είναι η ικανότητα λήψης απόφασης σε κατάσταση εξαίρεσης (Πολιτική Θεολογία, 1922). Η Αδελφότητα λειτούργησε ακριβώς έτσι: δεν περίμενε να «λυθεί το ζήτημα» από έξω, αλλά πήρε την κατάσταση στα χέρια της, διαφυλάσσοντας την πνευματική καθαρότητα της κοινότητας.

Αυτό είναι θεολογικά σημαντικό, διότι αποκαλύπτει ότι η Εκκλησία δεν είναι μόνο ιεραρχική πυραμίδα αλλά και «σύναξη προσώπων» (Αγ. Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Σμυρναίους) όπου το πλήρωμα έχει ευθύνη να διασφαλίζει το χάρισμα της κοινότητας. Η Αδελφότητα, με την παύση του ηγουμένου, υπενθύμισε ότι η πνευματική εξουσία είναι διακονία και όχι ιδιοκτησία.

Το Σινά, τόπος της Θεοφανείας, είναι ιστορικά συνδεδεμένο με την εμπειρία του Θεού ως φωτιάς που καίει αλλά δεν καταναλώνει (Ἔξ. 3,2). Αυτή η εμπειρία μεταφέρεται στο σήμερα: η Αδελφότητα λειτούργησε σαν «προφητική φωνή» μέσα στην Εκκλησία, υπενθυμίζοντας ότι το Άγιο δεν είναι «πολιτιστικό προϊόν» ούτε «νομική παραχώρηση».

Η απόφαση να παυθεί ένας γηραιός ηγούμενος είναι δύσκολη, αλλά η δυσκολία αυτή της προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο πνευματικό βάρος. Είναι η απόδειξη ότι η κοινότητα δεν φοβάται να θυσιάσει την ησυχία της για να προστατεύσει το ίδιο της το νόημα: ότι είναι κοινότητα προσευχής, ασκήσεως και φιλοξενίας, όχι θεσμός που απλώς συντηρείται για ιστορικούς λόγους.

Η εξέγερση των μοναχών του Σινά δεν είναι άρνηση της Εκκλησίας αλλά υπεράσπισή της. Είναι η υπενθύμιση ότι η Εκκλησία είναι ζωντανή μόνο όταν το πλήρωμα της τολμά να υπερασπίζεται την αλήθεια, ακόμη και απέναντι στις ίδιες τις διοικητικές της δομές. Το Σινά, τόπος όπου ο Θεός είπε «Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν» (Ἔξ. 3,14), μιλά σήμερα ξανά, όχι με την ησυχία της αδράνειας αλλά με τη φωνή της πράξης.

Αυτή η φωνή είναι φωτιά: δεν καταστρέφει αλλά καθαρίζει. Υπενθυμίζει ότι το Άγιο δεν ανήκει σε τίτλους, ούτε σε ισορροπίες ισχύος, αλλά σε εκείνους που το ζουν με θυσιαστικό πνεύμα. Η Σιναϊτική Αδελφότητα, με την πράξη της, γίνεται σημείο αναφοράς: δείχνει ότι ακόμη και σε εποχές φόβου και σιωπής, η Εκκλησία μπορεί να είναι προφητική, δυνατή, ελεύθερη.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

ΒΗΜΑΤΑ

Ο Αύγουστος, για όσους κρατιόμαστε από τον βράχο της παράδοσής μας, είναι συνδεδεμένος με την Παναγία. Νιώθουμε την ανάγκη από την πρώτη κιόλας μέρα του, να περάσουμε από κάποιον ναό, την ώρα του δειλινού, και να ακούσουμε και να συμψάλουμε το “πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ω μήτερ του Λόγου και παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον” ή “των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι, καρδίαν, Θεονύμφευτε, αλλ’ η φως τετοκυία, το θείον και προαιώνιον, λάμψον μοι το φως το χαρμόσυνον”. 

Είναι τα δύο πανέμορφα ποιήματα των παρακλητικών κανόνων, του Μικρού και του Μεγάλου, που μας υπενθυμίζουν την πορεία της ζωής, τους πειρασμούς μας, την ανάγκη για φως, για σωτηρία, για βοήθεια, για χαρά που ξεπερνά τα μέτρα και τα όρια του παρόντος. Είναι η Παναγία η μορφή αυτή που μπορεί να μας δώσει ό,τι ζητάμε και σ’ αυτήν απευθυνόμαστε, όσοι ακόμη αντέχουμε να βλέπουμε τον Αύγουστο όχι μόνο ως μήνα διακοπών από τους ρυθμούς της καθημερινότητας, αλλά και ως καιρό, ευκαιρία για αναζήτηση της αλήθειας του μέσα κόσμου μας.

Οι Έλληνες, στην πλειονοψηφία μας, έχουμε χάσει αυτόν τον καθημερινό αυγουστιάτικο σύνδεσμο. Ιδίως οι νεώτεροι είναι πιο μακριά, διότι δεν μπορούν να συμμεριστούν το περιεχόμενο των παρακλητικών κανόνων, όχι μόνο λόγω της γλώσσας, αλλά κυρίως διότι περιγράφουν έναν άνθρωπο που νιώθει την ήττα του από την ισχύ του κοσμικού πνεύματος, της βιοτικής παραζάλης, η οποία τον κυκλώνει όπως οι μέλισσες το κερί, της θλίψης που γίνεται βέλος που τρώει την καρδιά, και οι νεώτεροι το καλοκαίρι δεν θέλουν έγνοιες, θέλουν τη ζωή τους να χαρακτηρίζεται από τη ραστώνη της ανίας, της διασκέδασης, της θάλασσας και των διακοπών, να πηγαίνουν σε συναυλίες, σε εκδρομές, να μην αισθάνονται ότι τους κυνηγούνε βάσανα. Και μοιάζει εύλογη αυτή η προτίμηση.

Όμως ο χρόνος δεν αφήνει τον άνθρωπο να λησμονήσει αυτό που του λείπει. Μπορεί να θέλουμε να αφήσουμε στην άκρη τις ταραχές και το κενό μας, να μπούμε στη θάλασσα για να ελευθερωθούμε από τις εντάσεις μας, να βρούμε φως, να ξεσκάσουμε, να φλερτάρουμε, να απολαύσουμε, να συναντηθούμε με τα παιδιά μας που δεν προλαβαίνουμε να τα δούμε στον ρυθμό του υπόλοιπου χρόνου, όμως το “έτι έν σοι λείπει” και η εύρεση του “ενός ού έστι χρεία” αγγίζει την ψυχή μας και τον Αύγουστο. Κι εδώ η Παναγία είναι και παραμένει η απάντηση.

Στην εικόνα της μπροστά, την ώρα που ανάβουμε κερί και προσκυνούμε, νιώθουμε ότι εκείνη παραμένει η μάνα όλων των ανθρώπων και η δική μας. Και κάνοντας μια προσευχή σ’ αυτήν, δεν μένουμε μόνο στον δικό μας τρόπο. Αφηνόμαστε στη δική της αγκαλιά, για να μας δείξει με τη σιωπή της, το αδιόρατο χαμόγελο που απευθύνεται προς τον καθέναν μας, ότι ο Υιός που κρατά είναι ο Θεός μας. Και όπως Εκείνος μας κοιτάζει, έχοντας την αγάπη της δικής της αγκαλιάς, είναι έτοιμος να μας δώσει, στην παντοδυναμία Του, την απάντηση, που είναι ο Ίδιος. Ο Θεός που μας ενισχύει και μας σώζει. Που μας αγαπά, περιμένοντας από εμάς να μη νιώσουμε οι μεγάλοι που πρέπει να απαντήσουμε στα πάντα με τον τρόπο μας, αλλά τα παιδιά, οι φίλοι Του, που θέλουμε να κουρνιάσουμε κι εμείς στην αγκαλιά της Παναγίας, της μάνας μας που μας δείχνει το φως το χαρμόσυνο.

Ας πάρουμε μέρος στις παρακλήσεις του Αυγούστου. Δεν είναι μόνο θέμα παράδοσης. Είναι και η ανάγκη να βρούμε την δική μας απάντηση στην αγάπη της Παναγίας.

Δημοσιεύθηκε στην “Ορθόδοξη Αλήθεια”
στο φύλλο της Τετάρτης 30 Ιουλίου 2025

Κολομβία: πώς έγιναν 1,5 εκατομμύριο Ορθόδοξοι από 3 άτομα;

Περίβλεπτος

Ο Λουΐς Αντώνιο Τόρρες Εσκβίρελ γεννήθηκε στην Κολομβία. Στις 8 Νοεμβρίου 2020 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μπογκοτά τιτουλάριος Επίσκοπος Άσσου Τιμόθεος, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Μεξικού.

Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μεξικού Αθηναγόρας, συμπαραστατούμενος από τον Αρχιεπίσκοπος Ντάλας και Νοτίου Αμερικής Αλέξανδρο (Μετροπόλια) και τον Επίσκοπο Μυρίνης Αθηναγόρα. Μιλάει άπταιστα ελληνικά και διηγείται ιστορίες με τον Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, την φτώχεια και τους εμφύλιους πολέμους στην Κολομβία και την Βενεζουέλα. 

 

Ο Επίσκοπος Τιμόθεος έχει ινδιάνικη καταγωγή. Γεννήθηκε στα τροπικά δάση της Κολομβίας και τα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ φτωχικά. Ένα τυχαίο γεγονός άλλαξε τη ζωή του. Κάποια στιγμή είδε στην τηλεόραση τον αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Μακάριο και τότε έμαθε ότι η Ορθοδοξία είναι η «μητέρα όλων των Εκκλησιών». Λίγο αργότερα αποφάσισε να γίνει ιερέας και σπούδασε στη Θεολογική σχολή του ΑΠΘ. η δράση του εδώ: 4kidsofcolombia.org

 

Τάμτα η “Ερπετόμορφη” : Η σκοτεινή φωτογράφιση, η κουλτούρα της δαιμονολατρείας και του extreme body modification

Αποστόλης Χειρδάρης, 29/12/2022

weirdo.gr

Μία παράξενη φωτογράφιση της ταμτα έφερε στο προσκήνιο τις συζητήσεις για παράξενα μηνύματα που περνάνε στον κόσμο σχετικά με παραπομπές σε σκοτεινές λατρείες και την προσπάθεια που κάνουν αρκετοί καλλιτέχνες για να προκαλέσουν έστω και με αρνητικό τρόπο. Τι ισχύει τελικά; Προσπαθούν να εξοικειώσουν τον κόσμο με την λατρεία στο κακό ή απλά να βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησης προκειμένου να προωθήσουν τη δουλειά τους;

Ένας χώρος γεμάτος συμβολισμούς

Όπου και αν κοιτάξει κανείς μπορεί να βρει πλέον παραπομπές σε κάτι αφύσικο. Στην εποχή μας ακόμη περισσότερο αφού τίποτα δεν μένει απαρατήρητο. Ειδικότερα στον ευρύτερο χώρο της τέχνης που μάλιστα απευθύνεται και σε πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Ο κινηματογράφος αλλά περισσότερο η μουσική βιομηχανία ίσως μπήκε από τις πρώτες στο χορό αυτών των συμβολισμών σε μυστικές ομάδες, λατρείες σε σκοτεινά τάγματα ή θεότητες. Είναι αχαλίνωτη η φημολογία πως αρκετοί καλλιτέχνες του εξωτερικού πούλησαν την ψυχή τους σε δαιμονικές οντότητες για λίγη παραπάνω δημοσιότητα, ενώ δεν λείπουν οι αναφορές για σκοτεινά τελετουργικά, οι απόκοσμοι συμβολισμοί σε στίχους ή και βίντεο κλιπ, οι αναφορές στον σατανά και πολλά ακόμη.

Δεν θα κάτσουμε να αναλύσουμε και να παρουσιάσουμε όλα τα περιστατικά σε αυτό το άρθρο, όμως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα εκατοντάδες που μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο είναι τα καμώματα του Rapper Lil Nas X ο οποίος βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής για ένα βίντεο κλιπ που κυκλοφόρησε και τον έδειχνε να φιλιέται με ένα ερπετόμορφο ον, να «δικάζεται» και να κατεβαίνει μέσω ενός στύλου για στρίπερ στην κόλαση, όπου προσφέρει στον Σατανά ένα άκρως αισθησιακό lap dance .

Προκάλεσε μάλιστα τεράστιες αντιδράσεις όταν προώθησε μέσα από αυτό το κλιπ τα αμφιλεγόμενα παπούτσια που δημιούργησε σε συνεργασία με την MSCHF, μια κολεκτίβα καλλιτεχνών από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης τα Satan Shoes, που κυκλοφόρησαν περιέχοντας σταγόνα ανθρώπινου αίματος στις σόλες τους πεντάλφα και έναν αναποδογυρισμένο σταυρό.

Στην συνέχεια ακολούθησε ο χώρος της μόδας με το διάσημο πια σκάνδαλο της Balenciaga και όχι μόνο, για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει σε παλαιότερο άρθρο/βίντεο που έκανε γνωστές τις αλλόκοσμες αυτές αναφορές και τα υποσυνείδητα ή όχι μόνο αφιερώματα σε οντότητες που έχουν συσχετιστεί με το κακό.

Η ταμτα, ο κοκλώνης και τα σημάδια στον ελληνικό χώρο

Προφανώς τέτοιες πρακτικές προκαλούν τη συζήτηση και την κριτική και αποτελούν την λεγόμενη μαύρη διαφήμιση που πολλοί καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους τουλάχιστον στο εξωτερικό εκμεταλλεύονται προκειμένου να γίνονται viral. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει προφανώς την πιθανότητα αρκετοί από αυτούς να έχουν ταχθεί σε σκοτεινές ομάδες ή σε παράξενες λατρείες αφού υπάρχει και η παραδοχή πως λαμβάνουν αίμα τελετουργικά μεταξύ τους όπως ο Machine Gun Kelly και η Megan Fox.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει επίσης αν υπάρχει μία μαζική η συλλογική ατζέντα που κάνει τους καλλιτέχνες να προωθούν αυτά τα σατανικά πολλές φορές μηνύματα προκειμένου να προσηλυτίσουν τον νεαρό κόσμο που τους ακολουθεί σε μία εποχή γεμάτη ακολασία και σκότος. Ίσως τα περιστατικά να είναι τυχαία, ίσως να γίνονται για να προκαλέσουν, ίσως και να είναι συντονισμένα..

Στην Ελλάδα όμως πάντα και παντού επικρατεί ο μιμητισμός. Η φωτογράφιση που πραγματοποίησε η ταμτα λοιπόν στο προσωπικό της προφίλ στο ινσταγκραμ έφερε αντίστοιχες συζητήσεις και πολλές αντιδράσεις στα σχόλια από τους φαν της που την κατηγόρησαν πως αποτελεί μέλος της νέας τάξης πραγμάτων και πως προωθεί την σατανολατρεία.

Στην επίμαχη φωτογράφιση η ταμτα επέλεξε να παρουσιαστεί με μία απόκοσμη αμφίεση αφού είχε ένα σχεδόν ξεβαμμένο και χλωμό make up, φόρεσε μαύρους φακούς στα μάτια της προσομοιώνοντας το blackwork tattoo για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα και εμφανίζεται να κυοφορεί ένα ερπετό ή ένα εξωγήινο. Πράγματι πρόκειται για μία φωτογράφιση που προκαλεί τις αντιδράσεις του κοινού, όμως πραγματοποιήθηκε για να προωθήσει την νέα τάξη πραγμάτων ή για να προκαλέσει αντιδράσεις όπως έκανε και ο κοκλώνης στο κλιπ του τραγουδιού του “έχω μάτι”;

Η προσωπική μου άποψη είναι πως οι εγχώριοι καλλιτέχνες μιμούνται εκείνους του εξωτερικού και άνθρωποι όπως η ταμτα που μάλιστα έχει υιοθετήσει ένα αρκετά εκκεντρικό στυλ το εκμεταλλεύονται προκειμένου να βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησης. Γνωρίζουν δεδομένα πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις έστω και αρνητικές. Η ταμτα εξάλλου έχει πραγματοποιήσει και άλλες παρόμοιες εκκεντρικές φωτογραφίσεις. Σαφώς όμως είτε ηθελημένα είτε άθελά τους περνάνε και ένα μήνυμα πως η τέχνη ειδικά τα τελευταία χρόνια προωθεί έμμεσα ή άμεσα σύμβολα και εικόνες που δεν ανήκουν σε αυτό που αποκαλούμε φυσιολογικό.

H φωτογραφιση της ταμτα και το extreme body modification

Προσωπικά η φωτογράφιση της ταμτα που παραπέμπει στην θεωρία των ερπετόμορφων που έχουν συσχετιστεί και με τους ιλουμινάτι μου θύμισε τους ανθρώπους που επιλέγουν την υπερβολική τροποποίηση του σώματός τους, το λεγόμενο extreme body modification προκειμένου να μοιάσουν σε κάτι άλλο. Πρόκειται για μία κάστα ανθρώπων που επιλέγουν να μεταμορφώσουν κυριολεκτικά τον εαυτό τους και η συζήτηση για το αν κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, σωστό ή λάθος είναι μεγάλη αφού αφορά την αυτοδιάθεση του σώματος του κάθε ανθρώπου και των επιλογών που ελεύθερα μπορεί να κάνει στον εαυτό του.

Και εδώ τα παραδείγματα σοκάρουν και είναι πολλά όπως η Εύα Τιαμάτ Μέδουσα από το Μπρούνι του Τέξας που αυτοχαρακτηρίζεται ως “δράκος” και έχει ξοδέψει περισσότερα από 60.000 δολάρια για να νοιάζει σαν… ερπετό. Αφήνοντας την δουλειά της ως αντιπροέδρου σε τράπεζα ξεκίνησε να μεταμορφώνεται στην ερπετό μορφή που πάντα επιθυμούσε να έχει και αυτοχαρακτηρίζεται ως «μετά-είδος» και δεν αναγνωρίζεται πλέον ως άνθρωπος, αλλά ως ερπετό ή ο Βραζιλιάνος tattoo artist Michel Faro Prado που έχει πάει την τέχνη του σε άλλο επίπεδο αφού πλέον μοιάζει με τον Διάβολο.

Ο Prado, γνωστός στα social media ως Diabao Praddo ή Devil Praddo, άλλαξε την εμφάνισή του κάνοντας τατουάζ στο 80% του σώματός του και παράλληλα, μίκρυνε το μέγεθος της μύτης του και αφαίρεσε τον παράμεσο από το αριστερό του χέρι. Έχει επίσης ακονισμένους κυνόδοντες και εμφυτεύματα για κέρατα μετατρέποντας τον εαυτό του σε διάβολο.

Τι πιστεύετε όμως πως συμβαίνει στις εμφανίσεις των ελλήνων καλλιτεχνών όπως η φωτογράφιση της ταμτα; Προωθούν κάποια συγκεκριμένη ατζέντα ή απλά το κάνουν για να σοκάρουν;

Παρακαλώ, για συμπλήρωμα:

Το «Σύνδρομο της Κόλασης»

Ροκ, ροκάδες, χέβι μέταλ και Ορθοδοξία

Μουσική της Κόλασης - Μουσικοί στην Κόλαση!...
Two hundred tattoo artists & a prayer with humble love for Enigma...
Τα πάρτι, η ροκ και η γιαγιά μου

Η γιορτή του αγίου Κυπριανού, η μαγεία και ο αποκρυφισμός στην εποχή μας  

Οι δαίμονες ως αποστάτες άγγελοι  

Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...

Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής

Το Μανιφέστο του Αταίριαστου

 

ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ! 

ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!
Αυτογνωσία 

Από το post μας Two Deaths

Φρικιά στην Εκκλησία

Νεκροκεφαλές - Κρανία - Σκέλεθρα...

Two Deaths

 

Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους

Η θρησκεία της χαράς – Γελαστοί άγιοι

“Orthodoxy and the Religion of the Future”

Magazine "Death to the World", Punk & Orthodoxy in USA  

 

Γεννήθηκα για να μισώ - Ξαναγεννήθηκα για ν' αγαπώ
Από τον Ινδουισμό στο Γέροντα Παΐσιο

Ο νέος που καταράστηκε το Θεό - και έγινε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ

Νεανικές διαδρομές - Ώριμοι προορισμοί (Η Μεγάλη Ανατροπή)

Παιδιά χωρίς Θεό - Ιστοσελίδα για την εξάπλωση του αθεϊσμού στα παιδιά

Εμπειρίες από διάφορους δρόμους

Κάποιοι που βρήκαν το δρόμο...

Νεανική κουλτούρα

Νικόλας ο Άσιμος

Εξώδικο-σοκ της Σιναϊτικής Αδελφότητος για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας! // Οι καμπάνες του Σινά ηχούν πένθιμα για την «έρημο» της Ελλάδας!

Σοκαριστικό χαστούκι και εξώδικο στον Μητσοτάκη από τη Σιναϊτική Αδελφότητα: «Δεν συναινούμε στο νομοσχέδιο Ζαχαράκη»

Νέα Κρήτη / 28 Ιουλ 2025

Ενώ η κυβέρνηση διαφημίζει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που δήθεν διευθετεί το ζήτημα που προέκυψε με τη Μονή Σινά μετά τις ενέργειες του αιγυπτιακού κράτους, 15 μέλη της Σιναϊτικής Αδελφότητος απέστειλαν εξώδικο στον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής, τους πολιτικούς αρχηγούς και την υπουργό Παιδείας, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους κατά του επίμαχου σχεδίου νόμου που προβλέπει τη σύσταση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.).
«Δεν συναινούμε στη σύσταση του εν λόγω Ν.Π.Δ.Δ» σημειώνουν τα μέλη της Αδελφότητος και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για «ερευνητέα ζητήματα ποινικών ευθυνών για το αδίκημα της απιστίας σε βάρος της Ιεράς Μονής και της περιουσίας αυτής».

Οι σοκαριστικές καταγγελίες της Σιναΐτικής Αδελφότητας

Όπως υπογραμμίζεται στο εξώδικο, η Σιναΐτικη Αδελφότητα είχε εκφράσει από την πρώτη στιγμή τις αντιρρήσεις της με το σχετικό νομοσχέδιο της Σοφίας Ζαχαράκη μέσω επιστολής.

Εντούτοις, σύμφωνα με τα μέλη της Αδελφότητος, η υπουργός προχώρησε ακάθεκτη στη δρομολόγηση της ψήφισης του σχεδίου νόμου την ερχόμενη Πέμπτη.
Αποκαλύπτουν δε πως «ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός, ο οποίος διανύει ήδη το 90ο έτος της ηλικίας, κατά την ίδια ημέρα της 25ης.07.2025 και ενώ σπανιότατα, εδώ και πολλά χρόνια, έρχεται στην Ιερά Μονή, αίφνης μετέβη στην Αίγυπτο, και δη σε χώρο εκτός της Ιεράς Μονής, όπου έλαβε χώρα κατά την επομένη, την 26.07.2025 συνάντηση με εμάς, τα μέλη της Σιναϊτικής Αδελφότητος, στην οποία μας τέθηκε ως όρος ότι πρέπει να είναι πάντα παρών ο συνοδεύων τον Αρχιεπίσκοπο δικηγόρος, ενώ παράλληλα μας τέθηκαν αδικαιολόγητοι περιορισμοί σχετικά με τη δια ζώσης συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο όλων των Ιερομονάχων και Μοναχών που είχαν προσέλθει για την οικεία συνάντηση».

«Σοβαρότατο πνευματικό και κοσμικό αδίκημα»

Σύμφωνα με το εξώδικο, ο Αρχιεπίσκοπος αιτήθηκε την ανάκληση των υπογραφών από την επιστολή που προωθήθηκε στις 22/7, με το αίτημά του να απορρίπτεται διότι το νομοσχέδιο με τίτλο: «Σύσταση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία ¨Ελληνορθόδοξη Ιερά Βασιλική Αυτόνομη Μονή του Αγίου και Θεοβάδιστου όρους Σινά στην Ελλάδᨻ αποτελεί «σοβαρότατο πνευματικό, αλλά και κοσμικό ατόπημα» διότι:

(α) αντιβαίνει στη διαρρέουσα όλα τα δικαιικά συστήματα και τη λειτουργία της Ιεράς Βασιλικής και Αυτόνομης Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Αγίου και Θεοβάδιστου Όρους Σινά αρχή της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου της Ιεράς Μονής∙

(β) καταργεί παρανόμως τη διοικητική και λειτουργική αυτοτέλεια και την αυθυπαρξία της Ελληνορθόδοξης Ιεράς Βασιλικής και Αυτόνομης Μονής του Αγίου και Θεοβάδιστου Όρους Σινά∙

(γ) τυχόν δε υλοποίηση της σύστασης του ως άνω Ν.Π.Δ.Δ. γεννά και άμεσα ερευνητέα ζητήματα ποινικών ευθυνών για το αδίκημα της απιστίας σε βάρος της Ιεράς Μονής και της περιουσίας αυτής, για οιοδήποτε πρόσωπο, το οποίο δεν θα αντιλέξει, πολλώ δε μάλλον θα συναινέσει, στη ψήφιση και εφαρμογή του εν λόγω νομοσχεδίου, το οποίο μη νομίμως περιλαμβάνει προβλέψεις:

(i) για εκχώρηση δικαιωμάτων και δη άνευ ανταλλάγματος επί της περιουσίας του νομικού προσώπου της Ιεράς Μονής προς το άνω υπό σύσταση ν.π.δ.δ ∙ αλλά και

(ii) για αντικείμενη στον νόμο διάλυση/κατάργηση δύο επιπλέον νομικών προσώπων -Ιδρυμάτων, ήτοι:

α) του συσταθέντος δια του από 15.10.1986 π.δ. Κοινωφελούς ιδρύματος με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ»∙ και

β) του συσταθέντος δια του από 28.4.1993 π.δ. Κοινωφελούς Ιδρύματος με την επωνυμία «ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ», και όλα τα ανωτέρω χωρίς να προκύπτει η συναίνεση και παρά την προτης κατάθεσης προς συζήτηση και ψήφιση αυτού διατυπωθείσα αντίρρηση των Μελών της Σιναϊτικής Αδελφότητος, τα οποία μάλιστα καν δεν κλήθηκαν σε ακρόαση από την α΄εξ υμών πριν τη σύνταξη και θέση σε διαβούλευση του επίμαχου νομοσχεδίου.

Σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα για την κυβέρνηση, αναμένεται πια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής την Πέμπτη 31/7, με την αρμόδια υπουργό να πρέπει να απαντήσει στις επικρίσεις και να αποσαφηνίσει τα κίνητρα πίσω από τη νομοθετική πρωτοβουλία σύστασης του σχετικού Ν.Π.Δ.Δ.

Ολόκληρη η καταγγελία εδώ:

Exodiko_Nomosxedio_Sina_Draft05_Final_Final.pdf

Μετά την Αίγυπτο και η ελληνική κυβέρνηση αρπάζει την περιουσία της Μονής Σινά
Οι καμπάνες του Σινά ηχούν πένθιμα για την «έρημο» της Ελλάδας 

Λεωνίδας Βουκάλης

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΝ ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ. 

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό που με fast track διαδικασίες ψηφίζεται στη Βουλή την ερχόμενη Πέμπτη, η διοίκηση της περιουσίας της Μονής στην Ελλάδα, αφαιρείται από το σημερινό όργανο διοίκησης, που είναι η σύναξη των Σιναϊτών Πατέρων και ανατίθεται σε 5μελή επιτροπή, δύο εκ των μελών της οποίας είναι λαϊκοί και διορίζονται από το υπουργείο παιδείας!
Οι εγκαταβιούντες στη Μονή Πατέρες, ούτε ενέκριναν, ούτε ερωτήθηκαν για αυτή την προκλητική μονομερή ενέργεια του Κράτους, το οποίο υποτίθεται ότι μάχεται για τα δικαιώματα και συμφέροντα της Μονής, ενώ στην πραγματικότητα βρήκε ευκαιρία να βάλει χέρι στην διόλου ευκαταφρόνητη περιουσία του Μοναστηριού εντός Ελλάδος.
Ούτε φυσικά ρωτήθηκαν για την επικείμενη διάλυση των δύο κοινοφελών Ιδρυμάτων, με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ» και «ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ», που προβλέπεται στο νομοσχέδιο.

Τι δουλειά έχει το κράτος στη Διοίκηση ενός Μοναστηριού που μάλιστα βρίσκεται εκτός Ελληνικής Επικράτειας; Γιατί η διοίκηση δεν παραμένει στο όργανο που προβλέπεται από τον κανονισμό της Μονής και το οποίο επί αιώνες την διοικεί επιτυχημένα;
Η απάντηση είναι προφανής. Διότι έτσι καταργείται η διοικητική αυτοτέλεια και αυθυπαρξία της Μονής και εκχωρούνται δικαιώματα σε ένα εξωμοναστηριακό ολιγομελές όργανο για εκποίηση, ακόμα και άνευ ανταλλάγματος, μέρους ή ακόμα και ολόκληρης της περιουσίας της στην Ελλάδα.
Η πρωτοφανής αυτή καταπάτηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του μοναστηριού, σε αντίθεση με τον ισχύοντα κανονισμό του, θα έπρεπε να είχε εγείρει τεράστιες αντιδράσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος, αλλά και κάθε ανθρώπου που έχει αίσθημα δικαιοσύνης, αν δεν σερβιριζόταν παραπλανητικώς ως μία ευγενής εξυπηρέτηση του κράτους στη Μονή.
Όμως, για την ακρίβεια δεν είναι πρωτοφανής. Παρόμοιο σκηνικό βιώσαμε με την κατάργηση του αυτοδιοικήτου των ησυχαστηρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τις άνομες ευλογίες του ΣτΕ, πέρα από κάθε νομική και ανθρώπινη λογική.

Το αυτοδιοίκητο των μονών ενοχλεί τις αντιδημοκρατικές εξουσίες. Τα μοναστήρια ως αυτοδιοίκητα και ανεξάρτητα, είναι φορείς υγιούς αντίστασης απέναντι σε αυθαιρεσίες της κάθε εξουσίας (βλ. Μονή Στουδίου, παλαιότερα οι Αγιορείτικες Μονές κ.λπ.). Άλλωστε τόσο ο Προφήτης Ηλίας, όσο και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, οι οποίοι θεωρούνται τα αγιογραφικά ερείσματα του μοναστικού θεσμού, αντιστάθηκαν στην ασέβεια της εξουσίας και δεν αρκέστηκαν στον προσωπικό τους αγιασμό.
Ειδικότερα στις μέρες μας, τα Μοναστήρια μπορούν να διαδραματίσουν ένα σπουδαίο ρόλο και ως φορείς της γνήσιας θεολογίας των Πατέρων και να γίνουν ανάχωμα στη μοντέρνα «θεολογία» του οικουμενισμού και της εκκοσμίκευσης, που προβάλλονται από το σύστημα γιατί παρουσιάζουν έναν αλλοτριωμένο «χριστιανισμό» που δεν ενοχλεί, αλλά αντίθετα εναρμονίζεται στο αντίχριστο σύστημα, γιατί αφήνει τον άνθρωπο σκλάβο των παθών του, με την ψευδαίσθηση της θρησκευτικότητας, αλλά με τις ψυχικές ανάγκες ανικανοποίητες.

Οι άρχοντες του αιώνος τούτου, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί, θέλουν τα μοναστήρια να είναι μουσεία και ελκυστικοί προορισμοί θρησκευτικού τουρισμού και όχι ζωντανοί οργανισμοί που με την προσευχή και τη φωνή τους, θα δείχνουν τον δρόμο του Χριστού και θα καταδεικνύουν τον γκρεμό που οδηγεί ο αντίθετος δρόμος.
Ειδικότερα η Μονή Σινά, το δημοκρατικότερο καθίδρυμα στον κόσμο, που δεν εξαρτάται από κανένα Πατριαρχείο, Αυτοκέφαλη Εκκλησία ή δεσπότη (Αδέσποτο κατά τον όρο που χρησιμοποιεί ο ιερός κανονισμός του, ο δε εκάστοτε ηγούμενος - αρχιεπίσκοπος, στη διοίκηση είναι πρώτος μεταξύ ίσων), συμβολίζει τον ανεξάρτητο και αυτοδιοίκητο μοναχισμό που παραμένει ζωντανός στους αιώνες σε πείσμα των ανελεύθερων καιρών μας. Πώς να γίνει αυτό ανεκτό από εκείνους που απεχθάνονται την ελευθερία των ανθρώπων;
Η απόφαση φαίνεται πως είναι ειλημμένη και παρά τις εκπεφρασμένες αντιρρήσεις των Σιναϊτών Πατέρων, η κυβέρνηση θα προσθέσει ένα ακόμα έγκλημα, στα πολλά που έχει διαπράξει κατά των ιερών της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς, το θέμα δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε, γεγονός που βολεύει την κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η σοβαρή αντίδραση δημοσιογραφικών, εκκλησιαστικών και πολιτικών φορέων, για την ανατροπή του νομοσχεδίου πριν την επικείμενη ψήφισή του.

Η μονή του Σινά στέλνει εξώδικο και η Εκκλησία της Ελλάδος συγχαίρει την Κυβέρνηση

esos.gr

"Επιθυμούμε να συγχαρούμε το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για αυτή τη διεθνούς και ιστορικής σημασίας πρωτοβουλία της, που αφορά την αναγνώριση νομικής μορφής στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης, διότι δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι οι Χριστιανοί, πρέπει να πω ότι οι Χριστιανοί όλων των ομολογιών, έχουν ανάγκη της στήριξη της Ελλάδας και της παρουσίας της τόσο στην Αφρική, στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή". 

Τη δήλωση αυτή έκανε ο Νομικός Σύμβουλος της εκκλησίας της Ελλάδος Θεόδωρος Παπαγεωργίου, κατά την ομιλία του, ως εκπρόσωπος της ελλαδικής εκκλησίας, επί του πολυνομοσχεδίου  για την παιδεία, στην Επιτροπή μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ενώ τόνισε τα εξής:

Σε σχέση με τις ειδικότερες διατάξεις, αναφέρομαι στο άρθρο 31, το επόμενο, για τους ιδιωτικούς ναούς. Είναι γνωστά τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί και στην Εκκλησία και στην Πολιτεία τα τελευταία χρόνια. Ο ιδιωτικός ναός, από το 1940, μπορεί να λειτουργεί μόνο για την εξυπηρέτηση του ιδιοκτήτη και της οικογένειάς του. Επίσης, αν αυτό παραβιαστεί, προβλέπεται σφράγιση και με τις νέες διατάξεις, διευρύνεται αυτή η εξυπηρέτηση λειτουργιών και για τους ναούς νομικών προσώπων.

Το Συμβούλιο Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν κρίνει νόμιμες αυτές τις διατάξεις και σήμερα με το άρθρο αυτό, συστηματοποιούνται ουσιαστικά και ενσωματώνονται τα συμπεράσματα της νομολογίας.

Πρέπει να πω ότι υπάρχουν πολλοί ναοί ακόμα, στην Ελλάδα, ιδιωτικοί, οι οποίοι έχουν ανεγερθεί χωρίς αδειοδότηση ή χωρίς καθαγιασμό, άρα είναι «ιδιωτικοί ναοί», εντός εισαγωγικών. Υπάρχουν ναοί επίσης, που παρανόμως έχουν τεθεί σε δημόσια λατρεία και πρέπει να αναφέρω ότι δυστυχώς υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις οικογενειών, οι οποίες έχουν τελέσει μυστήρια σε ιδιωτικούς ναούς και έχουν βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων στα ληξιαρχεία, όταν μαθαίνουν ότι οι λειτουργοί, οι οποίοι έχουν τελέσει μυστήρια σε ιδιωτικούς ναούς, δεν ανήκαν στην Εκκλησία που ανήκουν οι ίδιοι. Αυτά είναι φαινόμενα τα οποία αναμένεται να λήξουν με αυτή την συστηματοποίηση του άρθρου 31.

Σε σχέση με την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, είναι εξαιρετικά σημαντικές πρωτοβουλίες των άρθρων 32 και τα  επόμενα. Διότι, αυτές βοηθούν και την είσοδο αλλοδαπών φοιτητών στην Ελλάδα, ώστε να αποτελέσουν μια γέφυρα επαφής της Ελληνικής Ορθοδοξίας με άλλα κράτη. 

Επίσης, επιτρέπουν την έκδοση αδειών διαμονής για ανηλίκους αλλοδαπούς μαθητές, οι οποίοι φιλοξενούνται σε οικοτροφεία, πάρα πολύ σημαντική πρωτοβουλία. Παράλληλα, υπάρχουν μεταβατικές ρυθμίσεις και πάγιες ρυθμίσεις που ανεβάζουν το επίπεδο σπουδών στις σχολές μαθητείας υποψηφίων κληρικών, καθώς επιτρέπουν και ήδη χειροτονημένοι κληρικοί, να εισαχθούν σε αυτές, αλλά και να διδάσκουν μέλη του (ΕΔΙΠ), ειδικού διδακτικού προσωπικού των Θεολογικών Σχολών.
Κλείνοντας, τρείς διατάξεις είναι πολύ σημαντικές για εμάς. Σε ότι αφορά τα Εκκλησιαστικά ιδρύματα, αναγνωρίζεται δυνατότητα να ιδρύονται μη αυτοτελή ιδρύματα που είναι οι υπηρεσίες, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό, εκτός δηλαδή, από ιδρύματα που είναι νομικά πρόσωπα. 

Επίσης, αναγνωρίζεται η δυνατότητα απορροφήσεων και συγχωνεύσεων των ιδρυμάτων και αυτό θα βοηθήσει πάρα πολύ τον εξορθολογισμό της οργάνωσης. 

Δύο ζητήματα λογοτεχνικά, είναι η δυνατότητα να δημοσιεύονται σε ΦΕΚ, οι πράξεις κατάταξης κληρικών και αυτό θα βοηθήσει την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας στους διορισμούς.

Τέλος, η δυνατότητα έκδοσης με ψηφιακά μέσα αδειών, γάμων, βαπτίσεις και λύσεων χριστιανικών γάμων, τα οποία μέχρι σήμερα όπως ξέρετε γίνονται χειρογράφως.

Συρία: επίθεση με χειροβομβίδα κατά του ναού του αγίου Ρωμανού του Μελωδού στη Χομς!

 

Οι επιθέσεις συνεχίζονται!

Το διαβάζουμε εδώ παρακαλώ.

 

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων

 

Με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής (1898 – 27 Ιουλίου 1980)

«Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών· ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί» (Ματθ. ια’ 29-30)
«Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμίαι κγ΄ 26)

 

icon and light / Χώρα του Αχωρήτου

Ο Στάρετς έτρεφε ιδιαίτερη, μπορεί να πει κανείς, τρυφερή αγάπη και αφοσίωση στη Μητέρα του Θεού και δεν έβρισκε λόγια για να εκφράσει και τη δική Της αγάπη στους ανθρώπους και τη δική του προς Αυτήν.

Κάποιος χριστιανός είδε ένα θαυμαστό όραμα των μονών του παραδείσου που είχαν μια ασυνήθιστη ομορφιά. Ιδιαιτέρως διακρινόταν για την ομορφιά του ένα ανάκτορο. Ρώτησε:
– Ποιός κατοικεί εκεί;
– Η Μητέρα του Θεού, του απάντησαν.
– Και που είναι τώρα; Γιατί δεν είναι εδώ;
– Βρίσκεται στη γη… βοηθάει τους ανθρώπους.

Ο Πατήρ Σάββας συχνά προσέφευγε κατά την προσευχή στη Μητέρα του Θεού και την ονόμαζε «Βροντή κατά των δαιμόνων», γιατί δεν υπάρχει τίποτε φοβερότερο για τους δαίμονες από την παρουσία της Παναγίας. Αυτοί δεν μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, αν εκείνος δεν εγκαταλείψει την Υπεραγία Θεοτόκο.

Προσευχηθείτε στη Μητέρα του Θεού, όταν η καταιγίδα της εχθρότητας και της κακίας ξεσηκώνεται στο σπίτι σας. Αυτή η Πανάγαθη και Κραταιά, πάρα πολύ εύκολα, μπορεί να ειρηνεύσει τις ανθρώπινες καρδιές. Η ειρήνη και η αγάπη προέρχονται σαν από Πηγή, από τον Ένα Θεό. Αλλά η Δέσποινά μας, ενωμένη με το Θεό και ως Μητέρα του Χριστού προσεύχεται θερμά υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, πολύ περισσότερο υπέρ πάντων των χριστιανών.
Ξεκινώντας την προσευχή στην Κυρία Θεοτόκο, πριν την προσευχή να είσαι σταθερά πεπεισμένος ότι δε θα φύγεις απ’ Αυτή, χωρίς να λάβεις έλεος.Όταν προσευχόμαστε στον Κύριο, τότε η Μητέρα του Θεού χαίρεται και ευχαριστεί τον Υιό Της που προσελκύει τις καρδιές μας στην προσευχή και πάντοτε μας βοηθεί, αν ζητούμε την βοήθειά Του. Μη λησμονείτε να παρακαλείτε την Βοήθεια και Προστασία της.
Ο π. Σάββας δεν επιβάρυνε το λαό με μεγάλους κανόνες προσευχής, αλλά δίδασκε όπως ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: «Είναι καλύτερο να τηρείτε λίγα, αλλά με θερμότητα και ευλάβεια. Ο Θεός δεν χρειάζεται τον τύπο αλλά την ουσία. Εκείνος χρειάζεται την καρδιά μας».

Ο όσιος Σεραφείμ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών έδωσε νέο, πιο ελαφρύ Τυπικό στα πνευματικά του τέκνα, τις αδελφές της Μονής Ντιβέγιεβο, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να σωθούν οι χριστιανοί των εσχάτων χρόνων. Στους απλούς ανθρώπους ο όσιος Σεραφείμ έδινε αυτόν τον κανόνα:
«Σήκω από τον ύπνο, στάσου μπροστά στις εικόνες και πες τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, υστέρα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το «Πιστεύω».
Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού.
Το Σύμβολο της Πίστεως ενώπιων συντομία περιέχει όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστεως, όπως διατυπώθηκαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325).
Στον κελί του μπορεί καθένας να λέγει ήσυχα την ευχή του Ιησού κι όταν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους το «Κύριε, ελέησον» και έτσι να συνεχίζει μέχρι το γεύμα.
Ακριβώς πριν το γεύμα πάλι σύντομος κανόνας.
Μετά το γεύμα: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με τον αμαρτωλόν».
Στην ερημιά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διά της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
Πριν τον ύπνο, πάλι σύντομος κανόνας και μετά ύπνος, αφού διαφυλαχθούμε με το σημείο του σταυρού. Κρατώντας αυτόν τον απλό κανόνα, μπορεί να φθάσει κανείς στο μέτρο της χριστιανικής τελειότητας».

 

Ο στάρετς Σάββας δίδασκε επίσης να μη καταπονείται κανείς με δυσβάστακτα ασκητικά κατορθώματα.
– Το πρωί, αφού ξυπνήσεις, έλεγε, αμέσως ασπάσου το σταυρό που φοράς λέγοντας: «Ράνον, Δέσποτα, ρανίδα του αγιωτάτου Σου Αίματος στην καρδία μου, για να εξαλείψει τα πάθη, τις αμαρτίες και τις ακαθαρσίες ψυχής και σώματος. Αμήν».
Μετά να πλυθείς, να ντυθείς και αφού σταθείς μπροστά στις εικόνες, με θερμή καρδιακή πίστη πες: «Βασιλεύ Ουράνιε» μια φορά, «Πάτερ ημών», τρεις φορές, «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και το «Πιστεύω» μια φορά.
Αυτός ο κανόνας ονομάζεται «κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ».

Μετά διάβασε τις πρωινές προσευχές από το προσευχητάριο. Μετά διάβασε το Ψαλτήρι, όσο μπορείς, ένα Κάθισμα ή έστω μία Δόξα.*
Σε κάποιους ο Γέροντας έδινε ευλογία να διαβάζουν μόνο μερικές γραμμές, αλλά συμβούλευε όλους να διαβάζουν καθημερινά το Ψαλτήρι υποχρεωτικά, τις Επιστολές των Αποστόλων και το Ευαγγέλιο, έστω μια περικοπή. Σ’ όσους είχαν ζήλο στην προσευχή έδινε ευλογία να διαβάζουν προσευχές που τις έπαιρνε από τους ασκητές πατέρες των τελευταίων χρόνων. Στον τέλος της ζωής του στάρετς όλες οι προσευχές του και όλες οι γραπτές και προφορικές του διδαχές και ποιήματα με πνευματικό περιεχόμενο συγκεντρώθηκαν σε αντίστοιχα βιβλία: «Πνευματικές-ηθικές διδασκαλίες» κ.α.

Σε όσους ήσαν πολύ απασχολημένοι με δύσκολα καθήκοντα, ο στάρετς επέτρεπε να συντομεύουν τον κανόνα της προσευχής, αλλά με την προϋπόθεση αυτή η συντομευμένη προσευχή να είναι θερμή και έτσι να θεωρηθεί ως πλήρης κανόνας. Έλεγε:
– Να αποφεύγετε την επιφανειακή ανάγνωση του κανόνα. Να εμβαθύνετε στον πνεύμα της προσευχής, για να δοκιμάσει η ψυχή χαρά και ευγνωμοσύνη για την Χάρη του Θεού και θλίψη για τις αμαρτίες σας, ώστε η προσευχή να γίνει τροφή και ζωή της ψυχής. Ας μη τρέφουμε τον εσωτερικό μας φαρισαίο του τυπικού κανόνα προσευχής, αλλά με ζήλο, αδιαλείπτως να κάνουμε τον κανόνα μας, έστω και πιο σύντομο, κάποτε. Τι ευλογημένη που είναι η πνευματική κατάσταση κάποιων ανθρώπων, οι όποιοι με αγάπη, αδιάλειπτα τηρούν τον κανόνα της προσευχής! Αυτοί ήδη από’ αυτή την ζωή θα γνωρίσουν «ότι Χριστός ο Κύριος».– 

Κι εγώ σας ζητώ αγαπημένα μου τέκνα, έλεγε, με ζήλο να προσεύχεσθε στην Υπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε να παίρνετε την ευλογία Της για κάθε έργο σας. Και μην λησμονείτε να την ευχαριστείτε μετά το τέλος του έργου σας για τη βοήθεια που σας έστειλε. Σας ζητώ ιδιαιτέρως να κάμετε τον Θεομητορικό Κανόνα – 150 φορές το «Θεοτόκε Παρθένε»– και να διαβάζετε το «ακοίμητο Ψαλτήρι». Το θεόπνευστο βιβλίο του ψαλτηρίου είναι γραμμένο από τον Προφήτη Δαϋίδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Από την ανάγνωση του Ψαλτηρίου υπάρχει μεγάλη ωφέλεια.

Για να αποκτήσετε πνεύμα προσευχής, παρακαλέστε τη Μητέρα του Θεού που ακοίμητα προσεύχεται υπέρ ημών.
Για να εγκατασταθεί μέσα στη καρδιά η αδιάλειπτη προσευχή, απαιτείται ο προσευχόμενος να μη λέγει τίποτε περιττό ή μάταιο κι ακόμη να μην ανησυχεί απερίσκεπτα για τίποτε-να μην κάνει τίποτε κατά το θέλημά του, αλλά να προσπαθεί σε όλα να κάνει το θέλημα του Θεού.

***

Κάποτε ο π. Σάββας, στη βιογραφία του ιερομονάχου Παρθενίου, βρήκε ένα σημείο όπου λεγόταν ότι είχε δεχθεί ένα λογισμό αμφιβολίας για το αν η Υπεραγία Παρθένος ήταν η πρώτη μοναχή στη γη. Κοιμήθηκε ελαφρά και βλέπει μέσα από την Πύλη της Λαύρας του Κιέβου να έρχεται με τη συνοδεία μεγάλου πλήθους Αγγέλων μια μεγαλόπρεπη Μοναχή με μοναχικό μανδύα και ράβδο στα χέρια.

Πλησιάζοντας σ’ αυτόν, του λέει: «Παρθένιε, εγώ είμαι μοναχή».

Εκείνος ξύπνησε και από τότε ονόμαζε την Παναγία Ηγουμένη της Λαύρας.

* Όλο το Ψαλτήριο χωρίζεται σε είκοσι Καθίσματα και κάθε Κάθισμα χωρίζεται σε τρία μέρη με την παρεμβολή πριν από κάθε μέρος του «Δόξα Πατρί και Υίω και Άγίω Πνεύματι». Στην λειτουργική πράξη κάθε τμήμα ονομάζεται «Δόξα».

Από το βιβλίο: «Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής» – Μετάφραση από τη ρωσική γλώσσα: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος , Διδαχές του στάρετς Σάββα. 

"Ο Διάβολος στο μυαλό"

 

"Ο εχθρός, δε με δένει με δεσμά που εγώ μισώ, με δένει με δεσμά που μου αρέσουνε και χαίρομαι δεμένος. Να 'σαι νικημένος, να 'σαι σκλαβωμένος σε κάτι και να χαίρεσαι κιόλας. Εκεί είναι η πονηριά του διαβόλου, όταν ο διάβολος έρχεται σαν χάρισμα, σαν αρετή, ντυμένος με το ένδυμα της ελευθερίας, είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω".

 

Τού π. Νίκωνα / Περίβλεπτος

Ρωμιοί της Πόλης 

Θέλει εξάσκηση. Όπως τα μαθαίνουμε όλα, με εξάσκηση, με επιμονή, λίγο λίγο.

 

Να μάθουμε να είμαστε ξύπνιοι να μην είμαστε αφηρημένοι. Μάς μιλάει κάποιος. Τι μας λέει τώρα; Να προσέχουμε! Φεύγει το μυαλό μας; Να το ξαναφέρουμε. Ξεχάστηκα, έχασα κάτι που είπε. Όπου είναι το σώμα μας να είναι και το μυαλό μας. Όχι να’ ναι αλλού το σώμα, αλλού εμείς, κι αλλού το μυαλό.

Ήταν ένας κομμουνιστής, φανατικός. Του είχανε σκοτώσει οι δεξιοί μάνα, πατέρα, του ‘χανε βιάσει την αδελφούλα του 9 χρονών, την εσφάξανε μετά, εσφάξανε τα αδέλφια του… “Το όνειρό μου ήτανε (λέει) να σκοτώσω ένα χωροφύλακα και μετά ας πεθάνω, να μην πεθάνω αν δε σκοτώσω έναν χωροφύλακα, έναν αστυνόμο”.

Τρεπτά τα ανθρώπινα, άλλαξαν τα πράγματα, γίνεται πιστός χριστιανός. Γίνεται μοναχός, έρχεται στο Άγιον Όρος. Το σώμα, ήρθε, το μυαλό; “Πού ήμασταν σήμερα αγόρι μου;” τονε ρώταγε ο Γέροντάς του. “Αχ, να Γέροντα, ήμασταν με τον Λένιν και την Κρούπσκαγια, την γυναίκα του Λένιν και κηρύσσαμε τα ιδεώδη του κομουνισμού στο τάδε μέρος”. Γέλαγε ο γέροντας. “Λέγε την ευχή παιδί μου: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με”, να μαζεύεται το μυαλό.

Μετά από μια εβδομάδα: “Πώς πάμε, αγόρι μου; πού είναι το μυαλό;” “-Ε, να Γέροντα, είμαστε στην Ελλάδα, διορθώνουμε την Ελλάδα, δεν έπρεπε να γίνουν αυτά, σ’ αυτή την σύναξη των αριστερών που έγινε εκεί, έπρεπε να πάρουν άλλες αποφάσεις”. Γέλαγε ο Γέροντας. Μετά από λίγο: “Πώς πάμε αγόρι μου;” “-Α! γέροντα στην Ουρανούπολη έχουμε φτάσει”. “-Πως πάμε αγόρι μου;” “-Α! Γέροντα, η Επιστασία δεν έκανε σωστά που πήρε αυτή την απόφαση”.

Το μυαλό είχε αρχίσει και είχε μπει στο όρος. Τα μοναστήρια έπρεπε να σκεφθούν διαφορετικά, διόρθωνε το Όρος τώρα, τακτοποιούσε τα του Όρους. Μετά από λίγο καιρό: “Πώς πάμε αγόρι μου;” “-Ε! Να, εδώ στην Σκήτη τριγυρνάμε Γέροντα”.

Σιγά – σιγά. Δεν μπορούμε να μαζέψουμε ξαφνικά το μυαλό μας, και να είναι στην θέση του.

Όταν μια ολόκληρη ζωή το έχουμε μάθει να φεύγει και όταν το αφήνουμε συνέχεια να φεύγει, γίνεται συνήθεια, κι όταν θα ‘ρθει η ώρα στην προσευχή, ή όταν θα πρέπει να κάνουμε μια πνευματική εργασία, να χρειαστεί να διαβάσουμε κάτι και να μας μείνουνε αυτά που θα διαβάσουμε, θα πρέπει να τα προσέξουμε. Ε! Δεν συμμαζεύεται αυτή την ώρα το μυαλό όταν όλη την ημέρα γυρνάει και μαζεύει σαβούρα και σκουπίδια.

Γι αυτό σιγά – σιγά από το πρωί που ξεκινά, το μυαλό στην θέση του. Πού είμαι; Είμαι εδώ. Τι κάνω; Κάνω αυτή τη δουλειά. Είναι σημαντικό που τραβάς το μυαλό στο εδώ και στο τώρα. Και γίνεται εξάσκηση και γίνεται συνήθεια και τελικά μαθαίνει το μυαλό. Αυτά είναι πράγματα που τα ξέρουμε. Τα ζούμε και ξέρουμε ότι είναι έτσι. Και είναι τόσο απλά που μπορείτε και εσείς να τα διαπιστώσετε ότι είναι έτσι.

Ναι αλλά τι θα σκεφτόμαστε; Το μυαλό δε μπορεί να μένει άδειο. Κάτι πρέπει να σκέπτεται. Δε μπορούμε να σκεπτόμαστε τώρα συνέχεια αυτό το φύλο χαρτιού. Κάτι πρέπει να σκεφτόμαστε. Τι θα κάνουμε; Απλούστατα δε θα γεμίζουμε το μυαλό με χίλια δυο.

Δε μπορεί το μυαλό να μένει ακίνητο, δε μπορεί να μένει αργό. Θέλει κάτι να σκέπτεται, Υπάρχει μια ινδική παροιμία, για το πώς θα σκεπτόμαστε μόνο καλά: Εάν μέσα σε ένα δωμάτιο βάλεις έναν ελέφαντα, δε χωράει τίποτα άλλο. Υπερβολή αλλά πολύ χαρακτηριστική. Λένε οι πατέρες της εκκλησίας: Μελέτα καλά για να μην μελετήσεις κακά. Σκέψου καλά για να μην σκέπτεσαι κακά. Δες καλά για να μην βλέπεις άσχημα. Άκουγε καλά για να μην ακούς άσχημα. Δε μπορεί το μυαλό να μένει ακίνητο. Θέλει τροφή, δουλεύει. Θα του δώσεις καλά, για να μη μένει χώρος για άσχημα. Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος. Λέει δε μία ευχή στην Θεία Μετάληψη που την διαβάζουμε πριν κοινωνήσουμε: “θαψον μου δια τών αγαθών λογισμών τα πονηρά διαβούλια”.

Δε μπορεί να μείνει το μυαλό ακίνητο. Με αγαθούς λογισμούς θα θάβουμε τους λογισμούς του πονηρού, θα τους πετάμε, δε θα τους αφήνουμε να χωρέσουνε.

Ο πρώτος τρόπος ήταν η απόκρουση, μιας εξ αρχής.

Ο δεύτερος να μην αφήνουμε χώρο.

Ο τρίτος να αποφεύγουμε τις αιτίες που γεννάνε τους συλλογισμούς.

Κοιτάξτε, δε μπορούμε να λέμε ότι δε θα σκέπτομαι πορνικά, σαρκικά και από την άλλη μεριά να κοιτάμε τσόντες. Και να χαζεύουμε στα περίπτερα και να κοιτάμε τηλεόραση, σε ώρες που ξέρουμε τι θα δούμε, και μετά να λέμε θα κρατάμε το μυαλό καθαρό. Θα αποφεύγουμε τις αιτίες που γεννάνε τους άσχημους λογισμούς, που μας κυριαρχούνε και εμείς θέλουμε να τους διώξουμε.

Δε μπορείς να λες: Δε θα σκέπτομαι άσχημα, θα σκέπτομαι καλά, όταν ακούς άσχημα τραγούδια. Θα κολλήσουν μέσα στο μυαλό σου. Θα αποφεύγεις από τους χώρους που είναι η αιτία του κακού. Λέει κάτι ωραίο η Γραφή στην περίπτωση των Σοδόμων και Γομόρων που είπε ο Θεός στον Λωτ, φυγε από τα Σόδομα και τα Γόμορα. Δε του ειπε μόνο “φύγε από τα Σόδομα και τα Γόμορα”. “Μακρυά! (του λέει), να ανεβείς απάνω στα βουνά! ούτε στα περίχωρα, γιά να σωθείς”.

Είχε πάει ένα ναρκομανάκι στον πατέρα Παϊσιο και του λέει: “τι να σου κάνω ρε, είσαι σαν αυτόν που θέλει να κόψει το τσιγάρο και γυρνάς γύρω-γύρω από το περίπτερο“, δε θα πάρει μια δε θα πάρει δυό την τρίτη θα πάρει. Θα φεύγεις και από τους τόπους που θα γεννάνε το κακό σε σένα, όχι μόνο να προσέχεις τους λογισμούς.

Λένε οι πατέρες, “Φεύγε και σώζου”. Οταν ήμουνα φοιτητής ετοιμαζόμασταν να πάμε να δούμε ένα έργο, αισχρό. Λέω σε κάποιον άλλονε. “Θάρθεις;” Μου λέει: “-Ο Χριστός θα πήγαινε;” “-τι είπες;” του λέω. “-Να, όταν θέλω να πάω κάπου, λέω: Θα πήγαινε ο Χριστός εκεί που θέλω να πάω; και βλέπω. Αν η συνειδησή μου θα πήγαινε, πηγαίνω και εγώ”. Είχα μείνει κόκκαλο, είχε βρει ένα τρόπο για να αποφεύγει τους τόπους που είχαν τις παγίδες.

Είναι απλά τα πράγματα, απλώς θα τα μάθουμε, θα τα θυμόμαστε και θα τα βάλουμε στην πράξη. Αυτός είναι, ο τρίτος τρόπος: Η αποφυγή των αιτιών.

Κοιτάξτε τώρα: “Θέλουμε”, είναι το πρόβλημα, “αλλά δεν μπορούμε”. Θέλουμε να αποκρούουμε αμέσως τον λογισμό, αλλά δεν μπορούμε. Θέλουμε να αποφύγουμε τους τόπους που θα μας οδηγήσουν στις πτώσεις, αλλά δε μπορούμε. Θέλουμε να σκεπτόμαστε καλά για να μη σκεπτόμαστε κακά, αλλά δε μπορούμε.

Λέει ο απόστολος Παύλος: “πάντα ισχύω” (όλα τα μπορώ). Πώς τα μπορείς όλα; Το ανθρώπινο μυαλό έχει μια πείρα 100 χρόνων, παραπάνω δεν έχει, γιατί πεθαίνουμε. Ο διάβολος έχει μία πείρα αιώνων. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; πώς μπορεί ο Απόστολος Παύλος; “Πάντα ισχύω, (λέει), εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ”. Όταν μου δίνει δύναμη ο ίδιος ο Χριστός.

Ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε, χωρίς την βοήθεια του Χριστού. Και μόνο που θα ξεκινήσουμε να πάμε στον πνευματικό, κόψαμε τα πόδια του διαβόλου. Διαβάζει ο παπάς συγχωρητική ευχή; Εξαφανίσθηκε. δεν μπορούμε να ταπεινωθούμε στον αέρα.

Δεν έχει νόημα η ταπείνωση που κάνουμε μόνοι μας. Σημασία έχει όταν ταπεινωνόμαστε ενώπιον κάποιου άλλου για την αγάπη του Χριστού, για να τηρήσουμε την εντολή του Χριστού.

Πάνω στην πράξη θα δείτε αν αυτά είναι αλήθεια ή όχι, πάνω στην πράξη, όπως άμα έφτανε τώρα δύο χιλιάδες χρόνια τόσα εκατομμύρια άνθρωποι, μπορείτε να τα διαπιστώσετε και εσείς.

Είπαμε προηγουμένως πως πέρασε ο καιρός που ο διάολος ερχότανε με κέρατα και ουρά. Τώρα έρχεται σαν ωραία σκέψη, σαν σωστός λογισμός. Έτσι όπως σας ανέφερα προηγουμένως με την απόκρουση, με το να μην αφήνουμε χώρο, με το να αποφεύγουμε τις αιτίες και με τα μυστήρια της εκκλησίας, γλιτώνουμε από τον λογισμό που φαίνεται ότι είναι, που ξέρουμε ότι είναι κακός.

Αλλά όταν έρχεται σαν καλός λογισμός και είναι διάολος; Όταν έρχεται σαν καλός φίλος, και είναι διάολος; Εκεί πώς θα το καταλάβω; Αδελφοί μου υπάρχουνε πολλά είδη δαιμονίων, και υπάρχουνε δύο είδη δαιμονισμού. Με δύο τρόπους κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο διάβολος σε κάποιον.

Υπάρχουν δαιμόνια χοντρά, το δαιμόνιο της λαιμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, δεν είναι πάντα φυσικό ότι αισθανόμαστε. Σε ένα γειτονικό μου μοναστήρι ήταν ένας πατέρας, ξαφνικά άρχισε να τρώει, και να τρώει, και να τρώει, και να τρώει δέκα ολόκληρα καρβέλια ψωμί την ημέρα. Δεν ήταν χοντρός. Πού πηγαίνανε; Δέκα ολόκληρα ψωμιά την ημέρα πού πηγαίνανε;

Τον πιάνουνε οι πατέρες αρχίζουν να του διαβάζουν εξορκισμούς, σε μια εβδομάδα έγινε καλά, κι αυτός που με 10 καρβέλια δε χόρταινε, τώρα χόρταινε με δυο φέτες. Μπορούμε να πούμε πολλά πάνω σε αυτά τα θέματα. Δαιμόνιο της πορνείας, δαιμόνιο του θυμού, δαιμόνιο της λαιμαργίας, είναι χονδρά δαιμόνια.

Και υπάρχουνε δαιμόνια πρίγκιπες, άρχοντες, ξυράφια. Αλίμονο σε όποιον πέσει στα χέρια τους, δεν τον γλυτώνει τίποτα. Αν δεν κάνει ο Θεός προσωπικά ένα θαύμα γι’ αυτόν τον άνθρωπο δε γλυτώνει με τίποτα. Όπως είναι το δαιμόνιο της υπερηφάνειας, το δαιμόνιο της αιρέσεως, το δαιμόνιο της πλάνης. Δέχεται ο άλλος ο πλανεμένος να του βγάλεις το δέρμα, δε του βγάζεις την πλάνη του με τίποτα.

Σας είπα ότι υπάρχουνε δύο είδη δαιμονισμού. Ο ένας τρόπος δαιμονισμού είναι να πιάσει ο διάβολος το μυαλό σου, να κυριαρχήσει στην σκέψη σου και να δέχεσαι ό,τι λογισμό σού έρχεται. Έτσι δαιμονίζονται όσοι έχουνε πολύ μυαλό, όσοι είναι πολύ έξυπνοι, όσοι είναι προικισμένοι πολύ, επειδή πέφτουν και σε μεγάλη υπερηφάνεια.

Κυριαρχει ο διάβολος στο μυαλό τους ολοκληρωτικά και από εκεί και πέρα όλες τους τις σκέψεις τις δέχονται σαν αληθινές, τις δέχονται σαν σωστές, και το φοβερό είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν. Όλοι οι άλλοι καταλαβαίνουνε ότι δεν πάει καλά, εκτός από τον ίδιο. Είναι η ευφυία του διαβόλου αυτή, η πονηριά του διαβόλου, δεν είναι έξυπνος ο διάβολος. Αν ήταν έξυπνος θα είχε μετανοήσει και θα είχε σωθεί, αυτή είναι η πονηριά του διαβόλου.

Λέει ο Αγιος Εφραίμ ο Σύρος, πόσο σοφός είναι ο εχθρός, δε με δένει με δεσμά που εγώ μισώ, με δένει με δεσμά που μου αρέσουνε και χαίρομαι δεμένος. Να ‘σαι νικημένος, να ‘σαι σκλαβωμένος σε κάτι και να χαίρεσαι κι όλας. Εκεί είναι η πονηριά του διαβόλου, όταν ο διάβολος έρχεται σαν χάρισμα, σαν αρετή, ντυμένος με το ένδυμα της ελευθερίας, είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω.

Γι’ αυτό σας είπα πιο μπροστά, αν δεν κάνει ο Θεός κάποιο θαύμα, ο άνθρωπος που έχει δαιμονιστεί έτσι, που έχει κυριαρχηθεί το μυαλό του από τον διάβολο, δεν γλυτώνει ποτέ και δε μπορεί να το καταλάβει. Έναν μόνο ξέρω, έναν συγγραφέα ο οποίος το κατάλαβε και δε μπορούσε να κάνει τίποτα.

Δε μπορείς να κάνεις τίποτα, δε ξέρεις τι θα πει (λέει κάπου), να κάθεται ένας μαύρος πάνω στο μυαλό σου και να μη πηγαίνεις εκεί που θες εσύ, αλλά να σε πηγαίνει εκεί που θέλει εκείνος. Δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Όταν φτάσει ο άνθρωπος να δαιμονισθεί έτσι, σημαίνει ότι έχει δώσει μεγάλο δικαίωμα στον διάβολο.

Το αποτέλεσμα ποιο ήτανε; Να τον πείσει ο διάολος ότι ήταν ο νέος μεσσίας της ανθρωπότητος, ότι θα σώσει την ανθρωπότητα. Ένας τόσο έξυπνος άνθρωπος, το δέχθηκε. Και έφτασε στο σημείο να γράφει σε έναν αρχιμανδρίτη στην Αμερική. Έχω τα γράμματά του: “Γιέ της βροντής, ας ετοιμαζόμαστε, πρέπει χωρίς άλλο να ιδρύσουμε εκκλησίες, στα διάφορα μέρη. Είμαστε τρεις, δεν πειράζει”. Μια παρέα, αυτός ο αρχιμανδρίτης και ένας άλλος ακόμα, θα ιδρύανε την εκκλησία του. Δε πειράζει που είμαστε τρεις, ο Χριστός ήθελε δώδεκα, πιο αδύνατος ο Χριστός χρειαζόταν πιο πολλούς να τον βοηθήσουνε. Εμένανε μου φτάνετε εσείς οι δύο.

Τέτοιο πείραγμα, λέει: “Εσύ ίδρυσε ένα τάγμα στην Αμερική, εγώ ιδρύω ένα στο Βερολίνο και την Πολωνία, τις πρώτες εκκλησίες. Είναι και ο Λευτέρης ο τρίτος, οι αποστολικές πορείες θα αρχίσουν, οι αγώνες, τα μαρτύρια, μια Οικουμενική Σύνοδο σε δυο τρία χρόνια πρέπει να γίνει”.

Προσέξετε για να γίνει η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος, να μαζευτούν δηλαδή από όλη την οικουμένη οι επίσκοποι, και να συζητήσουν την πρώτη αίρεση του Χριστιανισμού χρειάσθηκαν τριακόσια χρόνια, αλλά η θρησκεία του ταλαίπωρου αυτουνού εδώ ήταν τόσο ανώτερη από του Χριστού, η φιλοσοφία του τόσο βαθύτερη, που σε τρία χρόνια κι όλας θα τον είχανε παρανοήσει.

Που σημαίνει ότι αφού λέει σε τρία χρόνια θέλω οικουμενική σύνοδο, σε τρία χρόνια θα έχει απλωθεί το κήρυγμά του σε όλη την οικουμένη, θα ‘χαν γίνει σε όλο τον κόσμο εκκλησίες, θα υπήρχαν ιερείς σε όλον τον κόσμο δικοί του, επίσκοποι, μητροπολίτες σε όλον τον κόσμο δικοί του, και σε τρια χρόνια θα τον είχανε παρανοήσει κι όλας, και θα έπρεπε σε τρία χρόνια να γίνει οικουμενική σύνοδος.

Και λες: Είναι στα καλά του; Είναι στα καλά του; Ανόητος είναι; Απ’ τους εξυπνότερους ανθρώπους που έχει γνωρίσει η Ελλάδα και ο κόσμος. Πώς έφτασε σε τέτοιο κατάντημα; Το φαινόμενο οι πατέρες της εκκλησίας και ειδικά της ερήμου το λένε αιχμαλωσία. Όταν αιχμαλωτίζει ο διάολος το μυαλό σου, από κει και πέρα ξόφλησες. Δε μπορείς να κάνεις τίποτα, σε κάνει ότι θέλει.

Γι αυτό δε θα μένουμε μόνοι μας, με τις απόψεις μας και με τις σκέψεις μας. Να τα συζητάμε να συμβουλευόμαστε. Να μη προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας στον άλλον με την βία. Να ακούμε τον άλλον, μην έχουμε εμπιστοσύνη στον λογισμό μας. Να μάθουμε να υποχωρούμε, να δεχόμαστε συμβουλές.

Θα πηγαίνουμε και θα εξομολογούμαστε. Θα τα λέμε στον Πνευματικό και εκεί απλά χωρίς πολλά λόγια, και να μάθουμε να ακούμε και τις συμβουλές του πνευματικού. Λέει η Γραφή: “Ανήρ ασύμβουλος εαυτώ πολέμιος”. Άνθρωπος που δεν ρωτάει είναι εχθρός του εαυτού του, δε χρειάζεται άλλον εχθρό. Αρκεί να μην ρωτάς, και έχεις τον εχθρό που θα σε καταστρέψει. “Ανήρ ασύμβουλος εαυτώ πολέμιος”.