Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ, Η ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

ΜΗΤΕΡΙΚΟ

Το χιονόνερο που έπεφτε ήταν εκνευριστικό. Ο δυνατός βοριάς δεν άφηνε τίποτε όρθιο. Το τσουχτερό κρύο ήταν ανυπόφορο.
Ο Μάρκος τυλίχθηκε με μία κουβέρτα και ζάρωσε πάνω στα πρόχειρα χαρτόκουτα που είχε στρώσει. Αναστέναξε βαριά. Ήπιε μία γουλιά νερό από το μπουκάλι. Όλα τα στοιχεία έδειχναν πως η νύκτα που θα ακολουθούσε θα ήταν εφιαλτική.

Αναρωτιόταν αν θα ξημέρωνε ζωντανός η αν θα πάγωνε. Κοιτούσε δεξιά -αριστερά μη τυχόν και περάσει κάποιος περαστικός και ανοίξει κουβέντα. Το εμπορικό Κέντρο δίπλα του είχε σχεδόν αδειάσει. Ασυναίσθητα κοίταξε τον ουρανό. «Γιατί Θεέ μου έφθασα σ’ αυτήν την κατάσταση; Γιατί με τιμωρείς τόσο σκληρά;» ψέλλισε! Κοιτούσε σαν να προσδοκούσε μία απάντηση. Μάταια όμως περίμενε. Το ρολόι που ήταν αναρτημένο στο εμπορικό κέντρο έδειχνε 1:45 π.μ.

Κοίταξε τις απέναντι πολυκατοικίες. Τα φώτα των διαμερισμάτων ήταν όλα κλειστά. Μόνο ένα εξ αυτών ήταν ανοικτό. Κάποιος άρρωστος η κανένα μωρό θα τους κρατά ξάγρυπνους, σκέφτηκε. Τουλάχιστον είναι στα ζεστά και θα έχουν κάποιον να τους φροντίσει. Ξαφνικά βλέπει μία μπλε ακτίνα φωτός να φεύγει από τον ουρανό και να εισέρχεται μέσα από την μπαλκονόπορτα στο διαμέρισμα. Ξαφνιάστηκε! Τρόμαξε. Άρχισε να τρίβει τα μάτια του μη τυχόν και έχει παραισθήσεις.

«Βρε τι ζημιά μπορείς να πάθεις από μία μπύρα!» σκεφτόταν. Προσπάθησε να σκεφθεί κάτι άλλο για να ξεφύγει από την παραίσθηση. Τα μάτια του όμως δεν τα όριζε. Ήταν καρφωμένα σ’ αυτό το περίεργο μπλε φως που κατέληγε στο διαμέρισμα. Άρχισε να τσιμπιέται μη τυχόν και κοιμόταν. Νόμιζε πως έβλεπε όνειρο. Αποφάσισε να σηκωθεί λίγο και να περπατήσει. Έτσι πίστευε πως θα ξέφευγε από τις παραισθήσεις. «Λες να είχε κανένα περίεργο χόρτο το σουβλάκι που έφαγα και μου έφερε αυτή την αναστάτωση;» αναλογιζόταν καθώς προχώρησε δύο τρία βήματα. «Μήπως πάλι είναι η τελευταία μου νύκτα αυτή και ο Θεός έδωσε αυτό το σημάδι;»

Ξανακοίταξε προς την πολυκατοικία. Το φως γινόταν πιο δυνατό. «Μπορεί να πρόκειται για κάποιο λέιζερ. Μπορεί αυτός που μένει στο διαμέρισμα να δημιουργεί όλο αυτό το θέαμα και ενώ το φως φεύγει από το διαμέρισμα να πιστεύω πως έρχεται από τον ουρανό. Αυτό είναι… Με το κρύο αυτό φαίνεται χάζεψα εντελώς» μονολόγησε ο Μάρκος και επέστρεψε στη θέση του! Άδικα σηκώθηκα, έλεγε. Ξανακάθισε κάτω και τυλίχθηκε με τις κουβέρτες. Ασυναίσθητα έκανε το σταυρό του και έγειρε πίσω το κεφάλι του.

«Τρεις ώρες απομένουν θα περάσουν. Πες ότι κάνω γερμανικό νούμερο στο στρατό…Α! ρε μανούλα ευτυχώς που δεν ζεις, να δεις πως κατάντησε ο γιος σου. Βέβαια αν ζούσες θα ήταν όλα διαφορετικά. Δεν νομίζω να κατέληγα ζητιάνος και άστεγος. Πολλά λάθη μάνα έκανα στη ζωή μου. Την κατέστρεψα. Έχασα τα πάντα. Πίστευα πως όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω από μένα. Δεν υπολόγιζα τίποτε. Πούλησα και το πατρικό μας. Και εκείνο το χωραφάκι που είχα ενθύμιο από τον πατέρα μου. Εκείνο που έλεγες πως κάποτε βρισκόταν εκεί το ξωκκλήσι της Παναγίας μας. Εκείνο που έκαψαν οι αντάρτες. Κι εκείνο το πούλησα. Τα λεφτά τα ξόδεψα στα ξενύχτια και στα χαρτιά.

Δεν σεβάστηκα ούτε την υπόσχεση που σου έδωσα παιδί ακόμη, λίγο μετά το θάνατο του πατέρα μου ότι θα ανοικοδομήσω το σπίτι της Παναγίας και θα ανάβω το καντηλάκι της… Αχ ρε μάννα κι σ’ άκουγα θα είχα οικογένεια με τη Χρυσούλα, που μ’ αγαπούσε αληθινά. Αλλά ήθελα τη μεγάλη ζωή. Και να τώρα έγινα ένα ρεμάλι. Και το περίεργο είναι πως τα βάζω και με το Θεό. Με εκείνον δηλαδή που πολεμούσα γιατί τον έβλεπα εμπόδιο στη ζωή μου… Θυμάσαι που σου έλεγα πόσο ανόητος ήταν ο άσωτος υιός που αν και μπορούσε να περνά ζωή χαρισάμενη κοντά στο σπίτι προτίμησε και εκείνος τη μεγάλη ζωή.

Ε! μάννα πολύ πιο ανόητος από εκείνον είναι ο γιος σου. Ακολούθησα τα βήματα του ασώτου. Και να τρώω τώρα τα αποφάγια των άλλων και ζητιανεύω. Ούτε στο χωριό δεν τολμώ να πάω, τέτοιο τομάρι που είμαι». Αυτά συλλογιόταν ο Μάρκος προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στην παγωμένη νύχτα.

Ασυναίσθητα κοίταξε και πάλι προς την πολυκατοικία. Το μπλε ουράνιο φως παρέμενε σταθερό. Τότε είδε μία ακτίνα φωτός να έρχεται προς το μέρος του. Όλα γύρω φωτίσθηκαν και μία ζεστασιά γέμισε τον χώρο. Ένιωσε τότε ένα χέρι να τον ακουμπά. Γύρισε να δει ποιος ήταν αλλά δεν είδε κανένα. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάποιος τον σήκωσε στα χέρια του. Λουσμένος όπως ήταν από το φως βρέθηκε πάνω στο μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας. Κοίταξε μέσα. Είδε μία νεαρή κοπέλα να έχει υψώσει τα χέρια της και να προσεύχεται. Την έβλεπε λες και ήταν δίπλα του και τα πατζούρια να έχουν εξαφανιστεί. Άγγελοι φωτεινοί στέκονταν δίπλα της.

Διάβαζε από ένα βιβλίο προσευχές. Το πρόσωπό της έλαμπε σαν τον ήλιο. Ακούμπησε το βιβλίο στην άκρη. Ψαλτήριο ήταν ο τίτλος του. Η κοπέλα στη συνέχεια άνοιξε ένα τετράδιο και άρχισε να διαβάζει διάφορα ονόματα. Ο άγγελος που έστεκε δεξιά της σημείωνε. «Κύριε, στείλε τη ζεστασιά σου και στον φτωχό άγνωστο άστεγο που στέκεται εκεί απέναντι μέσα στη βαρυχειμωνιά. Σώσε τον Χριστέ μου. Κάλεσέ τον και πάλι κοντά σου και οδήγησε τον στη μετάνοια» είπε η κοπέλα αμέσως μετά την ικεσία που έκανε για να περάσει η κρίση στην Ελλάδα.

Για την κρίση είπε: «Κύριε στείλε την Παναγία μας και τους αγίους να διαλύσουν τον εγωισμό μας και να δώσουν τέλος στην αποστασία μας. Στείλε τους αγγέλους σου να μαλακώσουν τις ψυχές και τις καρδιές μας και να επαναφέρουν την αγάπη και την αληθινή πίστη στον ελληνικό λαό. Βοήθησε την πατρίδα μου να λούζεται πάλι με το ανέσπερον αναστάσιμο φως Σου και να εκδιώξει τους δαίμονες που τη διασύρουν και τη ξευτιλίζουν. Κύριε, έλα γρήγορα και μην αργείς. Ιδού η δούλη σου Μαρία έτοιμη να θυσιαστεί για σένα…»!

– «Τέτοιες προσευχές δεν είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλά μου. Ήταν τόσο όμορφα εκεί πάνω στο μπαλκόνι. Ήταν τόσο ζεστά. Δεν ξέρω πόσο έμεινα. Ξέρω μόνο πως όταν το ίδιο χέρι που με θαυμαστά με ανέβασε στο μπαλκόνι όταν με γύρισε πίσω είχε σχεδόν ξημερώσει. Ήταν η πιο γλυκιά νύχτα της ζωής μου. Το ρολόι του εμπορικού κέντρου έδειχνε σχεδόν έξι και τα συνεργεία καθαριότητας είχαν αναλάβει εργασία. Το μπλε φως είχε εξαφανισθεί.

Αν και δεν είχα κοιμηθεί ένιωθα ξεκούραστος και δυνατός. Έτρεξα απέναντι και κάθισα σε ένα απάγκιο μέρος. Ήθελα να συναντήσω αυτή την κοπέλα, να την ευχαριστήσω για το δώρο που μου έκανε και για τις προσευχές της. Γύρω στις 9 παρά κάτι την είδα να βγαίνει από την πολυκατοικία. Έτρεξα κοντά της. Μόλις με είδε έβαλε το χέρι στη τσάντα της, πιστεύοντας ότι θα της ζητήσω βοήθεια.

– Όχι, Όχι Μαρία δεν θέλω βοήθεια. Να σε ευχαριστήσω θέλω για το μεγάλο δώρο που μου έκανες και για τις προσευχές σου.

– Πως ξέρεις το όνομά μου», είπε τότε εκείνη.

– Να άκουσα χθες το βράδυ τις προσευχές σου, ψέλλισα αμήχανος καταπίνοντας τη γλώσσα μου. Είμαι ο άστεγος ζητιάνος που ικέτευες το Θεό να τον σώσει και να τον βοηθήσει να μετανοήσει. Πες μου Μαρία τι να κάνω;

Α! κατάλαβα είσαι εσύ που έκανες το σταυρό σου, του είπε τότε εκείνη. Σε κοιτούσα από τις γρίλιες της μπαλκονόπορτας. Ήθελα να σε φωνάξω να έρθεις να κοιμηθείς μαζί μας αλλά δεν ήξερα πως θα αντιδράσουν οι γονείς μου γιατί ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Και επειδή δεν μπορούσα να σε βοηθήσω ζήτησα να το κάνει ο Χριστός μας για να βγάλεις τη νύχτα και να μην παγώσεις.

Ο Χριστός έκανε πάλι το θαύμα του. Περίμενε να χτυπήσω στη μάνα μου να σου φτιάξει ένα καλό πρωινό γιατί εγώ πρέπει να φύγω για διαφορετικά θα αργήσω στη δουλειά μου.

Πριν προλάβω να μιλήσω η Μαρία με έβαζε στο ασανσέρ.

– Γλυκιά μου μητερούλα θα φτιάξεις ένα ζεστό τσάι στον κύριο, γιατί πρέπει να φύγω;

– Ευχαρίστως Μαρία μου, ευχαρίστως! είπε εκείνη και μου έγνεψε να περάσω μέσα.

Ένιωσα πολύ άσχημα. Δεν ξέρω πόσο καιρό είχα να μπω σε σπίτι. Κοίταξα στο σαλόνι. Εκεί υπήρχε μία εικόνα της Παναγίας και μπροστά έκαιγε το καντηλάκι. Στο λιβανιστήρι, δίπλα στο νεροχύτι έκαιγε ακόμη το λιβάνι. Η Μαρία έφυγε λέγοντάς μου:

– Νιώσε άνετα και μην στεναχωριέσαι. Ο Χριστός σ’ αγαπά.

Σε λίγο ήρθε από το διπλανό δωμάτιο ο πατέρας της Μαρίας ο κυρ – Λάμπρος, όπως μου συστήθηκε. Με καλημέρισε και κάθισε δίπλα μου. Ευτυχώς που οι άνθρωποι έχουν λιβανίσει, γιατί από τη βρώμα μου δεν θα μπορούσαν ούτε να σταθούν. Η κυρά – Ουρανία ψιθύρισε κάτι στον άνδρα της και εκείνος πήγε στο δωμάτιο και γύρισε με φρεσκοσιδερωμένα ολοκαίνουργια ρούχα.

-Μάρκο παιδί μου, πιστεύω πως αυτά θα σου κάνουν. Αν δεν σου κάνουν θα πεταχτώ απέναντι στο εμπορικό κέντρο να σου πάρω ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο. Μπουφάν και μπλούζες έχω πολλές και είναι στα μέτρα σου. Η Ράνιά μου έβαλε ήδη το θερμοσίφωνο να κάνεις ένα μπάνιο, μέχρι να φτιάξει κάτι να φάμε.

– Δεν είναι ανάγκη κυρ – Λάμπρο. Θα πιω ένα τσάι και θα φύγω, είπα και έσκυψα από αμηχανία και ντροπή το κεφάλι μου.

-Μην ντρέπεσαι παιδί μου οι χριστιανοί είναι αδέλφια. Έχουν τον ίδιο Πατέρα και την ίδια μάνα την Παναγία μας.

Ο κυρ – Λάμπρος την ώρα που ήμουν στο μπάνιο έτρεξε και μου πήρε δύο-τρία παντελόνια, εσώρουχα, μία ζώνη κι ένα σακβουαγιάζ. Τα ρούχα του μου έκαναν κουτί. Είχα πολλούς μήνες να φορέσω φρεσκοσιδερωμένα ρούχα. Άλλωστε δεν πρέπει να ήταν και πολύ μεγαλύτερός μου. Η κυρά Ράνια, πρόσθεσε δύο-τρεις μπλούζες, ένα τάπερ με γλυκίσματα και αρκετές κάλτσες, στο σακβουαγιάζ. Με ρώτησε αν το νούμερο των παπουτσιών που φοράω ήταν 43 και όταν απάντησα καταφατικά, μου έφερε και ένα ζευγάρι μποτάκια.

Έμεινα δύο-ώρες μαζί τους και τους εξιστόρησα με το νι και με το σίγμα τι είχα ζήσει το προηγούμενο βράδυ. Εκείνοι έκαναν συχνά το σταυρό τους και ευχαριστούσαν το Θεό. Όπως μου είπε η κυρά Ράνια, η Μαρία της θέλει να μοιάσει στην Αγία Παρασκευή. Να αξιωθεί όπως εκείνη να δίδει το φως του Χριστού στους ανθρώπους…

Φεύγοντας ο κυρ – Λάμπρος μου έδωσε τριακόσια ευρώ και μου πρότεινε να μεταβώ στην Πελοπόννησο, σ’ ένα μοναστήρι κοντά στην Κόρινθο. Εκεί βρίσκεται ο τάδε γέροντας. Πες του ότι σε έστειλα εγώ και ζήτησέ του να δουλέψεις στο μοναστήρι ως εργάτης.

Το ότι συνήλθε και μπήκε πάλι σε μία σειρά είναι ένα θαύμα. Αλλά το μεγαλύτερο θαύμα είναι πως υπάρχουν ακόμη οικογένειες άγιες, οικογένειες χριστιανικές, οικογένειες Ορθόδοξες, εξομολογείτο στον γέροντα ο Μάρκος. Του ζήτησε ακόμη να γίνει μοναχός και να αξιωθεί να ξαναζήσει το άκτιστο φως.

Να ξαναζήσει τη γλυκιά εκείνη ζεστή νύχτα που διέλυσε τη βαρυχειμωνιά και το παγετό της καρδιάς του. Να βιώσει το φως του Χριστού που του πρόσφεραν οι αγνές προσευχές της Μαρίας.

ΠΗΓΗ, ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Αληθινές ιστορίες και άλλα:

Ο ανέστιος, ξυπόλυτος άγιος και ένας βάρβαρος φύλαρχος πάνω στο χιόνι (& άλλοι άγιοι)...

Ο νεαρός που μοσχομύριζε σα δεντρολίβανο

Ένας άστεγος, μια τυρόπιτα και μια πνευματική σόμπα δώρο του Χριστού  

Δύο χριστουγεννιάτικα βιβλία & όταν ένας άστεγος στολίζει το "σπίτι" του!...

Ιησούς Χριστός & κοινωνικό περιθώριο

Οι φυλακές ανηλίκων, η παρακμή, ο Χριστός, τα δάκρυα της Παναγίας... 

Χτίζοντας ένα καινούργιο εαυτό: Παραβατικότητα και Συγγνώμη

Να είσαι χριστιανός = να πιστεύεις στη νίκη επάνω στον κόσμο (άγιος Σωφρόνιος)  

Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...  

Το Μανιφέστο του Αταίριαστου

Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...
"Δε μας παρατάς με το Γέροντα!!" - Η έφηβη & ο άγιος: μια ιστορία για την αγάπη, το σεβασμό και την αιωνιότητα
Μη γονατίζεις τον αδελφό σου, αλλά γονάτισε ΓΙΑ τον αδελφό σου...

 

Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;
H παρεξηγημένη αγιότητα   

Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι

Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;

Αθήνα, πόλη των αγίων!...

Η εκδίκηση των ενστίκτων

 

Αρχιμ. Θεόκλητος Μπόλκας, προηγούμενος Ι.Μ. Aγίου Αρσενίου Χαλκιδικής.

Ηχητική ομιλία του γ. Θεοκλήτου βασισμένη σε λόγους του Αγ. Πορφυρίου "Εκπειράζουμε τον Θεό όταν ζητούμε κάτι από Εκείνον αλλά η ζωή μας είναι μακράν του Θεού και μακριά από το θέλημά Του." […..]  

Ακούστε την, παρακαλώ, εδώ:  

Κοινωνία Ορθοδοξίας

 

Is capitalism compatible with Orthodox Christianity?

 

Photo from The orthodox old beggar who helps orphans

Clark Carlton, Debunking two myths on Capitalism

To return to a question raised by earlier podcasts, is capitalism compatible with Orthodox Christianity? Well, the answer is no. But progressivism does not offer a real alternative. Capitalism is a modernist economic system and progressivism is a modernist palliative—not an alternative.

The only real alternative to capitalism is something along the lines of what Jefferson envisioned. This is similar to the vision of the Catholic distributivists, such as Belloc and Chesterton, and to the third way of the Protestant economist Wilhelm Röpke. The foundation of such a system is widespread property ownership and decentralized government.

I should point out here that the Greek word economia means household management. Wall Street is not the economy. The economy is how you provide for yourself and your family and how you treat your neighbors in the process. It’s becoming increasingly difficult, however, to provide for ourselves when our savings are devalued by government policies and our small farms and businesses are regulated within an inch of their lives to the advantage of big corporations.

I’d like to conclude with some comments concerning the Protestant, Wilhelm Röpke. These are made by Ralph Ansel in a very good article he wrote:

For a Protestant who holds the situation created by the Reformation to be one of the greatest calamities in history, he must have difficulty finding his religious home either in contemporary Protestantism, which in its disruption and lack of orientation is worse than ever before, or in contemporary post-Reformation Catholicism. All he can do is to reassemble, in himself, the essential elements of pre-Reformation, undivided Christianity. And in this, I think I am one of a company of men whose goodwill, at least, is beyond dispute.

We know of course that undivided Christianity does not need to be, indeed cannot be, reassembled because it already exists within the Orthodox Church. But this passage is a reminder that the solution to modern man’s economic dilemmas lie not in modernism, but in the faith and life once delivered to the Saints.

Orthodoxy, alone, is capable of offering not only a critique of modernity, but of pointing us to real solutions. We cannot bear the witness to the truth that the world needs, however, as long as we continue to try to make peace with political and economic systems that, by their very nature, undermine the faith we hold and the life we endeavor to lead.

And now may our great God and Savior, Jesus Christ, through the intercessions of St. Innocent of Alaska and of the Blessed Elder Sophrony Sakharov, have mercy upon us all and grant us a rich entrance into His eternal Kingdom. 

 

Early Church Father's and Outside Witness to Christians, poor, stranger and wealth! 

 

Dear Theophilus

Here are some awesome quotes about how the early church (90 ad - 500 ad) viewed and was viewed in regards to wealth and related topics. I tried to personally research these so you can be sure that they are legit. Also, I put links to biographies and original works. Hope this blesses you!

“Share everything with your brother. Do not say, ‘It is private property.’ If you share what is everlasting, you should be that much more willing to share things which do not last.”
 

- The Didache, c. 90 AD, (Did. 4:8)

Christians "...they love one another, and from widows they do not turn away their esteem; and they deliver the orphan from him who treats him harshly. And he, who has, gives to him who has not, without boasting. And when they see a stranger, they take him in to their homes and rejoice over him as a very brother; for they do not call them brethren after the flesh, but brethren after the spirit and in God.”
 

– Aristides, early 2nd century (Apology 15)

 
St. Aristides the Athenian
 
“We who once took most pleasure in the means of increasing our wealth and property now bring what we have into a common fund and share with everyone in need.”
 

– Justin the Philosopher & Martyr, 100-165 AD (1st Apology 14)

“Christians despise all possessions and share them mutually.”
 

– Lucian (pagan author), 2nd century (Peregrinus 13) (Couldn't personally verify)

“And instead of the tithes which the law commanded, the Lord said to divide everything we have with the poor. And he said to love not only our neighbors but also our enemies, and to be givers and sharers not only with the good but also to be liberal givers toward those who take away our possessions.”
 

– Irenaeus, 130-200 AD (Against Heresies, Book IV, Chapter XIII, paragraph 3)

Disciple of Polycarp who was a disciple of the Gospel writer and Apostle John.

“Private property is the fruit of iniquity. I know that God has given us the use of goods, but only as far as is necessary; and he has determined that the use shall be common. The use of all things that are found in this world ought to be common to all men. Only the most manifest iniquity makes one say to another, ‘This belongs to me, that to you.’ Hence the origin of contention among men.”
 

– Clement of Alexandria, 150-215 AD
Mentor of Origen

The quote is from the Instructor (or called Paedagogus), bk II, ch. 13. It goes on to say, "It is monstrous for men to live in luxury while many are in need."

“We who share one mind and soul obviously have no misgivings about community in property.”
 

– Tertullian, 160-225 A.D.
(Apology 39)
 

“It is absurd and disgraceful for one to live magnificently and luxuriously when so many are hungry…If one who takes the clothing off another is a thief, why give any other name to one who can clothe the naked and refuses to do so? The bread that you store up belongs to the hungry; the cloak that lies in your chest belongs to the naked; the gold that you have hidden in the ground belongs to the poor …How can I make you realize the misery of the poor? How can I make you understand that your wealth comes from their weeping?”

- Basil the Great, 320-379 AD
He used all his personal wealth and the income from his church for the benefit of the destitute; in every center of his diocese he built a poor-house; and at Caesarea, a home for wanderers and the homeless (from here). 

“The rich are in possession of the goods of the poor, even if they have acquired them honestly or inherited them legally.” “Not to enable the poor to share in our goods is to steal from them and deprive them of life. The goods we possess are not ours but theirs.” “When you are weary of praying and do not receive, consider how often you have heard a poor man calling, and have not listened to him.”

 

- John Chrysostom, 347-407 AD

"For Christians above all men are forbidden to correct the stumblings of sinners by force...it is necessary to make a man better not by force but by persuasion. We neither have autority granted us by law to restrain sinners, nor, if it were, should we know how to use it, since God gives the crown to those who are kept from evil, not by force, but by choice."

St. John Chrysostom (from here)

 “Give away these earthly things, and win that which is in heaven. Give that which you must leave, even against your will, that you may not lose things later. Lend your wealth to God, that you may be really rich. Concerning the way in which to lend it, Jesus next teaches us saying: ‘Sell your possessions, and give alms, provide yourselves with purses that do not grow old, with a treasure in the heavens that does not fail’ … Worldly wealth has many foes … but no one can do damage to the wealth that is laid up above in heaven.”
 

- Cyril of Alexandria, 378-444 AD, (Commentary on Luke, Homily 91)

Thanks to Rachel Stanton her work! Blessings and Peace!

Some also from Patheos
 
You are not making a gift of your possession to the poor person. You are handing over to him what is his. 

Ambrose of Milan, 340-397.


 
The property of the wealthy holds them in chains . . . which shackle their courage and choke their faith and hamper their judgment and throttle their souls. They think of themselves as owners, whereas it is they rather who are owned: enslaved as they are to their own property, they are not the masters of their money but its slaves.
 
Cyprian of Carthage, 300 A.D.

Let the strong take care of the weak; let the weak respect the strong. Let the rich man minister to the poor man; let the poor man give thanks to God that he gave him one through whom his need might be satisfied.

Clement of Rome, 1st Century

 

Note of our blog: Some of these texts were collected from some our brothers Roman Catholics or Protestants. We please them to know the Orthodox Church (Ancient Church), by texts like:

Basic Points of Difference between the Orthodox Church and Catholic Church
The Way - An introduction to the Orthodox Faith  
Theosis (deification): The True Purpose of Human Life
The significance of the “Antilytron” 
Protestants ask: Why be Orthodox?

The Philanthropy of Holy Martyr Philothei the Athenian (Feast Day - February 19)
 
Mystagogy
 
Saint Philothei was born in Athens in 1522 to an illustrious family. Against her will, she was married to a man who proved to be most cruel. When he died three years later, the Saint took up the monastic life and established a convent, in which she became a true mother to her disciples. Many women enslaved and abused by the Muslim Turks also ran to her for refuge. Because of this, the Turkish rulers became enraged and came to her convent, dragged her by force out of the church, and beat her cruelly. After a few days, she reposed, giving thanks to God for all things. This came to pass in the year 1589. She was renowned for her almsgiving, and with Saints Hierotheus and Dionysius the Areopagite is considered a patron of the city of Athens.

From a Greek biography of the Saint:

Certainly philanthropy was one of Saint Philothei's main motives. At a time when there were no hospitals, no shelters for the poor, no homes for the elderly, no asylums, and no shelters for the protection of women, their place was taken by monastic institutions.

In addition to her dedication to a virtuous life, practicing philanthropy by offering protection, giving alms and ministering to the poor and sick, providing Christian education by teaching everyone ecclesiastical letters and liturgical knowledge, the holy woman contributed the following:

First, she founded schools for the children of the Athenians, to open their eyes to the tradition and renown of their ancestors. 'Lay hold of instruction, lest at any time the Lord be angry' (Ps. 2:12). Philothei brought this scriptural quotation to reality. Within her flickered the hope of the rebirth of the Byzantine Empire and... the early deliverance from the bestial yoke of the conquerors.

Second, Philothei aimed at protecting the daughters of Athens from the disgrace of conversion to Islam... The danger of being subjected to conversion existed not only for the noble daughters who were forcibly abducted by the Turks because of their beauty and grace, but also for the simple ones, the peasant girls, who were forced to work in Turkish homes and farms in order to sustain themselves. Pressure, necessity and ignorance (the great deceiver) were causes in forcing the maidens into submission.

However, Philothei, with her convent of virgins (Παρθενώνα), her schools, her convent's metochia, and family ties, was capable of either strengthening those under duress or sending them away and hiding them. This was done until their consciences recovered or the danger subsided; and until fear was replaced by a spirit of faith and sacrifice for the sake of the Christian Faith.

N.B. Tomadakis, The Life and Service of Saint Philothei, University of Athens.

 

Three Holy Hierarchs (Synaxis of Three Ecumenical Teachers) & a Blessed Missionary from Greece to Zair!...

 

From Greece to Africa: the Blessed Father Cosmas of Grigoriou, the Apostle of Zair († January 27)

Three Holy Hierarchs: Synaxis of the Ecumenical Teachers and Hierarchs Basil the Great, Gregory the Theologian, and John Chrysostom

The Orthodox New-Martyr of Mexico: Paul de Ballester-Convallier († January 31, 1984)

Maaskofu Orthodox watakatifu watatu: Basili Mkuu, Yohane Krisostomo na Gregori wa Nazianzo (Swahili) 

Building The New City: St. Basil’s Social Vision

Orthodox Church & Capitalism: Orthodox Fathers of Church on poverty, wealth and social justice

The Saints Wonderworkers and Unmercenaries Cyrus & John and the Holy Martys Athanasia with her daughters, Theoctiste, Theodota & Eudoxia in Egypt 

Saint Arsenius of Paros (January 31) & the Miracle of the Resurrection of a Baby Girl in Belgium

Blessed Father Aimilianos of the Holy Monastery of Simonos Petras, "Orthodox Spirituality and The Technological Revolution"

A Greek saint, who went from village to village, compared the ancient wisdom of the Orthodox Christians with the culture of the West († 1861, January 18)...

Οι Τρεις Ιεράρχες (βίντεο για παιδιά) – Τρεις Ιεράρχες, τρία ποτάμια, τρεις φίλοι των νέων!...

Πέρα από το άτομο / πηγή: εδώ & εδώ

Δείτε και: 

1. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
2. π. Βασιλείου Θερμού, Τρεις Ιεράρχες και παιδεία: έξοδος στη Ζωή
3. Άλλες αναρτήσεις του ιστολογίου αφιερωμένες στους Τρεις Ιεράρχες 

 

Άγιοι 3 Ιεράρχες – Τρία αστέρια, τρία ποτάμια… τρεις φίλοι των νέων

Ekklisia online

Ήταν τρία αστέρια φωτεινά... Έλαμψαν στο στερέωμα της Εκκλησίας μ' ένα φως υπέροχο, ένα φως ικανό να πυρπολήσει την Οικουμένη ολάκερη, άντικατότπρισμα του ανεσπέρου φωτός της «τρισηλίου Θεότητας». Ήταν τρία ποτάμια... Πότισαν το φρυγμένο άπ' τη φωτιά των διωγμών - πού μόλις είχαν κοπάσει - έδαφος της Εκκλησίας, το διψασμένο για νερό γάργαρο, καθάριο (είχαν αρχίσει οι μέρες των μεγάλων αιρέσεων). Τρία ποτάμια πού πότισαν την κτίση ολάκερη!

Ήταν τρεις χτίστες… Έχτισαν «Βασιλειάδες» για να στεγάσουν κάτω απ’ τη στέγη της παρηγοριάς τον θλιμμένο, της προστασίας το ορφανό, της ανακούφισης τον ταλαιπωρημένο, της στοργής τον αδικημένο, της περίθαλψης τον άρρωστο, της αποδοχής τον περιθωριοποιημένο, της φροντίδας τον γέροντα… «Το ψωμί, πού κρατάς κρυμμένο», έλεγαν, «ανήκει σ’ εκείνον πού πεινά. Τα ρούχα πού φυλάς στην αποθήκη σου είναι του γυμνού. Τα υποδήματα πού τα ‘χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου. Τα λεφτά πού τα καταχωνιάζεις, είναι εκείνου πού δεν έχει».

«Το θεμέλιο της κοινωνικής ζωής», έλεγαν ακόμη, «καί ή ρίζα όλων των αγαθών είναι ή αγάπη». Γι’ αυτό κι εκείνοι έχτιζαν πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο την αγάπη.

-Τήν αγάπη γιά τό Θεό;

– Την αγάπη για τον άνθρωπο;

Μη με ρωτάτε… Οι δυο αγάπες ήταν μέσα τους το ίδιο, ή μια πήγαζε απ’ την άλλη.

Ήταν τρία διαμάντια του πνεύματος πού χάραξαν τις μεγάλες δογματικές αλήθειες της ορθόδοξης θεολογίας, τρείς γενναίοι απολογητές της συγγραφής.

Ήταν τρείς ταλαντούχοι ρήτορες, φιλόσοφοι καί συγγραφείς. Τρεις βαθυστόχαστοι πανεπιστήμονες…
Κι όλες αυτές οι τριάδες ήταν μία. Ήταν οι Τρεις Ιεράρχες. Βασίλειος ο Μέγας καί ο Θεολόγος Γρηγόριος «συν τω κλείνω Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι».

Μα λάθος! Λάθος.

Δεν ήταν… Είναι.

Είναι τρία ποτάμια αστείρευτα, πού 16 αιώνες τώρα ποτίζουν με τα νάματα του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού την κτίση ολάκερη.

Είναι τρία αστέρια ανέσπερα πού 16 αιώνες τώρα λάμπουν στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας.
Είναι…

Μα πιο πολύ απ’ όλα, τη μέρα της κοινής γιορτής τους, για όλους μας, είναι οι τρείς αληθινοί φίλοι των νέων. Εκείνοι πού μπορούν να λένε καί να το εννοούν: «Πάντα ημίν δεύτερα έστω της προνοίας των παίδων». Γι’ αυτό καί περισσότερο απ’ όλα τους τιμούμε σαν προστάτες των παιδιών καί της Παιδείας.

Γι’ αυτό καί τέτοιες μέρες γονείς καί δάσκαλοι, όλοι όσοι ζούμε κοντά στον όμορφο κόσμο των παιδιών καί προσπαθούμε να τα μεγαλώσουμε «εν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου», δεν μπορεί παρά να σκύψουμε, να δροσιστούμε καί να ξεδιψάσουμε, στα νάματα των «μελιρρύτων ποταμών της Σοφίας». Να γλυκαθεί ή ψυχή μας, να πάρουμε δύναμη μα κι οδηγίες πρακτικές για το δύσκολο έργο της ανατροφής τους. Δεν μπορεί παρά να χαρίζουμε στα παιδιά μας, κάθε φορά, 2-3 πετράδια απ’ τον απαράμιλλο θησαυρό της πλούσιας πνευματικής παρακαταθήκης των Τριών Ιεραρχών.

της πρεσβυτέρας Σοφίας Βαλμά-Γιαννίση
Δασκάλας

Δείτε επίσης

Εορτή των Τριών Ιεραρχών 2018 – Εορτή της Παιδείας σ’ έναν κόσμο χωρίς παιδεία

Αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες

Οι αγίες Μητέρες των Τριών Ιεραρχών

Από το παρόν της παγκοσμιοποίησης στο μέλλον της ταυτότητας

ΑΝΤΙΦΩΝΟ / Πέρα από το άτομο

Ο Θεόδωρος Ζιάκας αναλύει ζητήματα Παιδείας, ταυτότητας, σχέσεων Έθνος-Κράτος και πολίτη, Εκκλησίας ως συστήματος πατρίδας, σχολιάζει την ρήση του Ηράκλειτου "πόλεμος πατήρ πάντων" και καταλήγει σε ζητήματα παγκοσμιοποίησης και δυνάμεων αναίρεσής της.

Δείτε επίσης, παρακαλώ:
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας: Η γνώμη μου για το Χριστό

Βιογραφία (& βιβλία) του κ. Θ. Ζιάκα δείτε εδώ παρακαλώ. 

Υπενθυμίζω (με κάποια έμφαση) και τις παλαιότερες αναρτήσεις μας:

Το χριστιανικό κράτος

Μεγάλη Σαρακοστή, αρχαία ελληνική γραμματεία και Ελληνική Παιδεία 

Οι οδηγοί του νέου Ελληνισμού (βιβλίο)

Μια έκδοση του Συλλόγου Ενωμένη Ρωμηοσύνη, όπου παρουσιάζονται σημαντικά πρόσωπα - οδοδείκτες της πορείας του γένους μας. Το βίβλο περιλαμβάνεται και στην προσφορά του πακέτου βιβλίων σχετικών με την επέτειο της Επανάστασης του 1821 (βλ. παρακάτω).

Η παρακάτω παρουσίαση προέρχεται από το ηλεκτρονικό κατάστημα ixnk.gr

Στον παρόντα Α' τόμο της σειράς περιλαμβάνονται έξι τριάδες προσώπων, μεγάλων μορφών του Γένους μας, που έζησαν από τα χρόνια της Επαναστάσεως μέχρι σήμερα. Είναι πολιτικοί και στρατιωτικοί, ιστορικοί, λογοτέχνες, ποιητές, αγωνιστές εναντίον των ξένων επιδράσεων και Άγιοι.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

- ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ

- Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Α'. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ
1. Η ΠΟΛΥΠΤΥΧΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ
2. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
3. ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ: Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
4. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ

Β'. ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ
1. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ: Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ, Ο ΚΡΙΤΙΚΟΣ, Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ
2. Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΣΜΟΣ
3. Ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ

Γ' ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΙ
1. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ
2. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΙΔΗΣ
3. ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ

Δ'. ΠΟΙΗΤΕΣ
1. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ: Ο ΑΟΙΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
2. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ - Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ - Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ
ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ - Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
3. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Ε'. ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΕΠΙΡΡΟΩΝ
1. ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΚΟΝΟΜΟΣ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ
3. Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ Ο ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ ΚΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
4. Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ ΚΑΙ Η ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

ΣΤ'. ΑΓΙΟΙ
1. ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, Ο ΙΕΡΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ - Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ
2. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
3. ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Σελίδες βιβλίου: 536, Διαστάσεις βιβλίου: 17x24 εκ.

1821 – 2021: 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία. Μια επέτειος σταθμός. 

Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, τιμώντας τη μνήμη των ηρωικών αγωνιστών, προσφέρει στο κοινό έναν ανεκτίμητο εκδοτικό θησαυρό.

Ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: βίος διδαχές, επιστολές και προφητείες.
Το Μεσολόγγι: χώμα, αίμα και φωτιά
Οι Οδηγοί του Νέου Ελληνισμού: πρόσωπα πού ενσάρκωσαν τις υψηλές άξιες και τα ιδανικά τού Γένους μας.

Των αγίων ημερών, άγιοι & μνήμες...

 

Ένα κλικ αγάπης & ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, παρακαλώ, στα:

π. Κοσμάς Γρηγοριάτης († 27 Ιανουαρίου 1989), ο ιεραπόστολος του Ζαΐρ

 
Ο Μάρτυρας Ιεραπόστολος παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης θαυματουργεί στην Αφρική

30 χρόνια από την κοίμησή του (συγκινητικές φωτογραφίες από το μνημόσυνό του στην Αφρική)

Δυο μεγάλοι Σύριοι άγιοι: Εφραίμ & Ισαάκ (28 Ιανουαρίου) Συμπληρωματικό σχόλιο εδώ.

Κυριακή του Ζακχαίου: Ο Χριστός μπροστά στο κάθαρμα που ρήμαζε το λαό!

Άγιος Ιάκωβος ο ασκητής, ο δολοφόνος και βιαστής που έγινε άγιος (28 Ιαν.) - Η πιο φρικτή ιστορία μετάνοιας στην Ορθοδοξία!... 

Αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες

Μνήμη της εύρεσης της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823)

The Orthodox New-Martyr of Mexico: Paul de Ballester-Convallier: Ο επίσκοπος Παύλος ντε Μπαγεστέρ-Κονβαλλιέρ, που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία από τον Καθολικισμό το 1954, πυροβολήθηκε βγαίνοντας από την εκκλησία, στην πόλη του Μεξικού, στις 22 Ιανουαρίου 1984. Η ψυχή του ταξίδεψε για τους ουρανούς στις 31 του ίδιου μήνα. [...]

Οι αγίες Μητέρες των Τριών Ιεραρχών (γιορτάζουν την 1η Κυριακή του Φλεβάρη)

Οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης οι Ανάργυροι Ιατροί & η αγία Αθανασία με τις τρεις κόρες της, τις αγίες παιδομάρτυρες Θεοδότη, Θεοκτίστη & Ευδοξία (31 Ιανουαρίου). Η ανάρτηση αυτή είναι από τις 28 Ιουνίου, επέτειο της ανακομιδής των λειψάνων των αγίων, αλλά αναφέρει διεξοδικά τη συγκινητική (κατ' εμέ) ιστορία τους: οι δύο γιατροί πέθαναν (και αγίασαν) για να συμπαρασταθούν στη φυλακισμένη (για την πίστη της) μητέρα με τα τρία κορίτσια της.

Άγιοι στις 28 του Γενάρη

Όσιος Αρσένιος ο Νέος εν Πάρω (εικ.)

Το θαύμα του αγίου στο Βέλγιο (ανάσταση νεκρού βρέφους), Ιανουάριος 2018

Ο άγιος νεομάρτυρας Ηλίας Αρδούνης (και άλλοι άγιοι που μεταστάφηκαν στην Ορθοδοξία από το Ισλάμ)

Η μεγάλη αγία της Ρωσίας Πελαγία Ιβάνοβνα, η διά Χριστόν σαλή (30 Ιαν.)  

Άλλοι άγιοι στις 29, 30 & 31 του Γενάρη!...

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος († 28 Ιανουαρίου 2008)  

Το ξημέρωμα που μας σημάδεψε για πάντα

 

Ας μην το ξεχνάμε κι αυτό: 27 Ιανουαρίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος

Μαντὼ Μαυρογένους - Ἔκκληση στὶς γυναῖκες τῆς Γαλλίας

Εικ. από εδώ

Από την εξαιρετική ιστοσελίδα του π. Νεκταρίου Μαμαλούγκου

«Ἀντὶ νὰ κάνετε νάζια γιὰ νὰ ἀποκτήσετε λαμπρὸ ἁμάξι ποὺ νὰ θαμπώνει τοὺς διαβάτες καὶ νὰ ἐπισκιάζει μὲ τὴ λάμψη τοῦ τὸ ἁμάξι μιᾶς ἀντίζηλης, ἀποσπάσατε ἀπὸ ἕναν πατέρα, ἕναν σύζυγο, ἕναν φίλο μιὰ γενναία γνώμη ποὺ διατρανούμενη μὲ ζέστη στὰ συμβούλια νὰ διαφωτίσει τὴ Συνέλευση καὶ νὰ κάνει τὴ δόξα τῶν ἐθνῶν σας νὰ λάμψει. Ζητῆστε του νὰ πάει νὰ ὑποστηρίξει τὴ δόξα τῶν Ἑλλήνων, ἀντὶ νὰ σᾶς συνοδεύει στὴν πωλήτρια τῶν νεωτερισμῶν. Καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, ἐνδιαφερθεῖτε περισσότερο νὰ τὸν κάνετε νὰ πάρει μιὰ τίμια ἀπόφαση παρὰ νὰ σᾶς ἀγοράσει ἕνα μεταξωτό.

Οἱ Ἕλληνες γεννημένοι γιὰ τὴν ἐλευθερία, μόνο στοὺς ἴδιους τοὺς ἑαυτούς των μποροῦν νὰ τὴν ὀφείλουν. Ἔτσι δὲν ἐκλιπαρῶ διόλου τὴ συνδρομή σας εἰς τὸ νὰ κάνετε τοὺς συμπατριῶτες σας νὰ μᾶς στείλουν βοήθεια, ἀλλὰ μόνο εἰς τὸ νὰ τοὺς ἀποτρέψετε νὰ βοηθήσουν τοὺς ἐχθρούς μας. Ἡ Ἱερὰ Συμμαχία ἔταζε ὡς σκοπό της τὴν διατήρηση τῶν ἐπικρατειῶν τῶν νομίμων χριστιανῶν βασιλέων. Ὁ σουλτάνος εἶναι ἕνας ἄπιστος ἡγεμὼν καὶ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ νόμιμος ἡγεμών. Ἡ Ὀθωμανικὴ Πύλη δὲν ἄσκησε ἀπάνω μας μέχρι τώρα παρὰ τὸ δικαίωμα τοῦ ξίφους. Κατεῖχε τὴν Ἑλλάδα κατακτητικῷ δικαιώματι: Μὲ τὴν κατάκτηση πρέπει νὰ τῆς τῆς ἀποσπάσουμε.

Στὸ μεταξὺ ἰδέτε τὸν πόλεμο νὰ περιφέρει τὸν φρικτὸ θάνατο στοὺς ρημαγμένους κάμπους μας. Ἰδέτε στὶς ἔρημες πόλεις μας τὸ πένθος τῶν οἰκογενειῶν: μιὰ μητέρα ποὺ κλαίει ἕναν γιό, σκοτωμένο στὴ μάχη, ἢ μιὰ κόρη κακοποιημένη καὶ ποὺ τὴν ἀπήγαγαν γιὰ σκλάβα. Ἰδέτε αὐτὴ τὴ σύζυγο ποὺ κάθεται στὸ κατώφλι τῆς πόρτας της μὲ τὰ μάτια πλημμυρισμένα ἀπὸ δάκρυα: περιμένει ἕναν ἀγαπημένο σύζυγο ποὺ τὸν εἶδε τὸ πρωὶ νὰ φεύγει μὲ τὰ ὅπλα του – δὲν θὰ ξαναγυρίσει πιά! Ὁ Τοῦρκος τὸν σκότωσε. Ἰδέτε αὐτὰ τὰ μικρὰ παιδιὰ ποὺ κυλιοῦνται ἀπάνω στὶς πέτρες. Βγάζουν φωνὲς καὶ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς διαβάτες τὸν πατέρα τους, ποὺ ἔπεσε κάτω ἀπὸ τὰ πλήγματα τῶν βαρβάρων, καὶ τὴ μοίρα τους, ποὺ πέθανε ἀπὸ λύπη...

Κλαῖτε, γενναιόψυχες κυρίες; Ἔ, τότε, ξεχάστε γιὰ μιὰ στιγμὴ τὶς ἀπολαύσεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες σας καὶ ζητῆστε τὸ τέλος τῶν δεινῶν μας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κοκκινήσαμε τοὺς κάμπους μας μὲ τὸ αἷμα τῶν ἐχθρῶν μας, ἀλλὰ καὶ τὸ δικό μας αἷμα ἀνακατεύτηκε μὲ τὸ δικό τους. Ξέρουμε νὰ νικᾶμε, ἀλλὰ μὲ χίλιους ἀγῶνες. Ἐνῶ τὸ μέτωπό μας εἶναι στεφανωμένο μὲ δάφνες, ἡ καρδιά μας εἶναι ποτισμένη μὲ πίκρα. Τὰ δάκρυά μας πλημμυρίζουν τοὺς θριάμβους μας καὶ ἡ νίκη μας εἶναι πάντοτε πένθιμη.

Μαντὼ Μαυρογένους».

Τὸν Αὔγουστο τῆς «μαύρης χρονιᾶς», τὸ 1824.

 

Ελληνίδα Μάνα με το νεκρό παιδί της, έργο αγνώστου, Γαλλικής σχολής, Α' μισό 19ου αιώνα, Λάδι σε μουσαμά, 83 X 100 εκ., Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη (από εδώ - μπείτε παρακαλώ)

Μαντώ Μαυρογένους (1796 – 1840) 

Σαν Σήμερα

Εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, μία από τις ελάχιστες γυναίκες που διακρίθηκαν στον Αγώνα ["Ν": Εκείνες που διακρίθηκαν πιθανόν ήταν ελάχιστες, αλλά η πραγματική συμμετοχή των γυναικών (από κάθε πόστο) εννοείται ότι δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Βλ. εδώ]. Οι πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση της αντλούνται κυρίως από ξένους συγγραφείς, τους οποίους φαίνεται ότι είχε σαγηνεύσει με την προσωπικότητα και την ομορφιά της και όχι από τους συγχρόνούς της Έλληνες ιστορικούς και απομνηματογράφους, που αποσιώπησαν ή υποτίμησαν την προσφορά της στον Αγώνα.

Η Μαντώ (Μαγδαληνή το βαπτιστικό της όνομα) Μαυρογένους γεννήθηκε το 1796 ή το 1797 στην Τεργέστη, όπου ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, γόνος της ονομαστής φαναριώτικης οικογένειας των Μαυρογένηδων με καταγωγή από τις Κυκλάδες, ασχολείτο με το εμπόριο. Η μητέρα της Ζαχαράτη Χατζή Μπατή, γεννημένη στη Μύκονο, αλλά με καταγωγή από τη Σπάρτη, ήταν πολύγλωσση και κρατούσε τα κατάστιχα των εμπορικών δραστηριοτήτων του άνδρα της. Σύμφωνα με τον Γάλλο φιλέλληνα στρατιωτικό και συγγραφέα Μαξίμ Ρεμπό (1760-1842), η Μαντώ γνώριζε γαλλικά και ιταλικά. Ήταν προικισμένη μ’ ένα γλυκύτατο χαρακτήρα, αλλά «όταν μιλάει για την ελευθερία της πατρίδας της, φλογίζεται, η συζήτηση ζωντανεύει και τα λόγια της κυλάνε με μια φυσική ευγλωττία που σου κρατούν την ανάσα».

Με την έναρξη της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους από την Τήνο, όπου διέμενε μετά τον θάνατο του πατέρα της το 1818, έσπευσε στη Μύκονο (29 Δεκεμβρίου 1821, σύμφωνα με τον Κασομούλη) και πρωτοστάτησε στην εξέγερση των κατοίκων του νησιού. Διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για τον εξοπλισμό και την επάνδρωση μυκονιάτικων πλοίων και κατά τις πληροφορίες ξένων, κυρίως, περιηγητών έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων στην Κάρυστο, στο Πήλιο και τη Φθιώτιδα (1823). Στις 11 Οκτωβρίου 1822 ηγήθηκε του αγώνα των κατοίκων της Μυκόνου για την απόκρουση της απόβασης των αλγερινών πειρατών στο νησί. Η παρουσία της αποσιωπάται από τους Έλληνες ιστορικούς, αλλά την αναφέρει ο Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ (1773-1838).

Από τις ελληνικές πηγές προκύπτει ότι το 1823 το Βουλευτικό αναγνώρισε με απόφασή του τις ως τότε υπηρεσίες της και της απένειμε το βαθμό του αντιστρατήγου. Τον Μάιο του 1825 η Μαντώ προσέφερε στην κυβέρνηση ομολογίες 30.000 γροσίων και ζήτησε να διατεθούν για να λάβει μέρος η ίδια, με όσους στρατιώτες θα τής διέθετε η διοίκηση, σε επιχειρήσεις εναντίον των Τουρκοαιγυπτίων. Η οικονομική ενίσχυση του Αγώνα από τη Μαντώ Μαυρογένους και γενικότερα η δράση της, όπως οι επιστολές της προς τις φιλελληνίδες τής Γαλλίας και της Αγγλίας, κατέστησαν θρυλικό το όνομά της στους ευρωπαϊκούς φιλελληνικούς κύκλους και η προσωπογραφία της τυπώθηκε και κυκλοφόρησε το 1827 σε όλη την Ευρώπη.

Το 1825 ζούσε στο Ναύπλιο σ’ ένα μισοερειπωμένο σπίτι. Οι πόροι της είχαν εξαντληθεί και αναγκαζόταν να εκποιεί ακίνητα της οικογένειάς της που είχε στα νησιά των Κυκλάδων. Ο έρωτάς της για τον στρατηγό Δημήτριο Υψηλάντη (1794-1832) προκάλεσε την αντίδραση τού περιβάλλοντός του και πολλά κουτσομπολιά στο Ναύπλιο. Ο Υψηλάντης φαίνεται να της είχε υποσχεθεί γάμο, αλλά σύμφωνα με τον Μαυροκορδάτο, «επικράθη πάρα πολύ και απεφάσισε να πάρη το λόγο του οπίσω, όπου είχε δώσει προς αυτήν πριν ανακαλύψει τας μετά του κυρίου Βλακέρου σχέσεις της». Ο Βλακέρος, όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες, ήταν ο άγγλος φιλέλληνας Έντουαρντ Μπλάκιερ (1779 - 1832), μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που έπαιξε ενεργό ρόλο στα δάνεια της ανεξαρτησίας. 

Η αθέτηση της υπόσχεσης του Δημητρίου Υψηλάντη ότι θα τη νυμφευόταν, η ένδεια στην οποία είχε περιέλθει και η βίαιη απομάκρυνσή της από το Ναύπλιο το 1826 με εντολή του Ιωάννη Κωλέττη, υπήρξαν βαρύτατα πλήγματα για την ηρωίδα. Ενεργώντας απερίσκεπτα υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (1827), ένα υπόμνημα - κατηγορητήριο κατά του Υψηλάντη, ζητώντας από τους πληρεξουσίους να δικαιώσουν την ίδια και να καταδικάσουν τον στρατηγό. Όπως μας πληροφορεί ο πολιτικός και συγγραφέας Νικόλαος Δραγούμης (1809-1879) στις «Ιστορικές Αναμνήσεις του: «Και εκ των ακροατών μία μόνη γυνή, η αντιστράτηγος Μαντώ Μαυρογένους, ήτις πωλήσασα τα εν Μυκόνω υπάρχοντα αυτής ώρμησεν εις το πεδίον τού Αγώνος, φορούσα μέλαιναν εσθήτα χρυσοπάρυφον και πίλον ευρωπαϊκόν, ουχί βεβαίως του τελευταίου των Παρισίων συρμού, και διά νευμάτων αιτουμένη την ανάγνωσιν τής ουδέποτε αναγνωσθείσης κατά τού Υψηλάντου αναφοράς». Το υπόμνημα της Μαυτογένους δεν αναγνώστηκε ποτέ, ούτε καν αναφέρεται στα πρακτικά της Συνέλευσης.

Νέα σχετική αναφορά υπέβαλε λίγες μέρες μετά την άφιξη στην Ελλάδα του Ιωάννη Καποδίστρια (1η Φεβρουαρίου 1828). Ο πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους αναγνώρισε τα ανδραγαθήματα και τις θυσίες της προς το έθνος και τις απένειμε τον τιμητικό βαθμό του αντιστρατήγου και μικρή σύνταξη. Παράλληλα, τις ανέθεσε την εποπτεία του Ορφανοτροφείου του Ναυπλίου.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (1831) τα προβλήματα επιβίωσης οξύνθηκαν για την ηρωίδα, ενώ επιδεινώθηκαν και οι σχέσεις με την οικογένειά της. Η μητέρα της, αλλά και ο σύζυγος της αδελφής της την κατηγορούν ότι κατασπατάλησε τη μεγάλη οικογενειακή περιουσία. Αναγκάζεται τότε να απευθύνει επιστολή προς τον βασιλιά Όθωνα και να του διεκτραγωδήσει την κατάστασή της. Δεν λαμβάνει καμία απάντηση.

Εγκαθίσταται στη Πάρο, όπου υπήρχαν συγγενείς της, αλλά για κακή της τύχη θα προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό. Στην Παροικιά υπάρχει ένας μόνο γιατρός και αυτός πρακτικός, ο Φραγκίσκος Κονταρίνης, που στο παρελθόν είχε δουλέψει στην Ιταλία ως βοηθός φαρμακοποιού. Ένα πρωινό του Ιουλίου του 1840 η ηρωίδα θα κλείσει για πάντα τα μάτια της, σε ηλικία 44 ετών, σχεδόν λησμονημένη απ’ όλους.

Διαβάστε, παρακαλώ, και: 

«Βαρετοί» ήρωες – Συναρπαστικοί υπερήρωες!...

Πολιτισμός