ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Αποχαιρετώντας ένα φτωχό ιεραπόστολο (π. Αθανάσιος Manalu, † Χριστούγεννα 2013)


Η Μαρτυρία του Χριστού στα Σύγχρονα Έθνη

"Ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ, καὶ ἐλπίδι, καὶ πραότητι, καὶ ἀγνείᾳ, καὶ ἐν τῷ Ἱερατικῷ ἀξιώματι, εὐσεβῶς διέπρεψας, ἀείμνηστε· διὸ σε ὁ προαιώνιος Θεός, ὧ καὶ ἐδούλευσας, αὐτὸς κατατάξει τὸ πνεῦμά σου, ἐν τὀπῳ φωτεινῷ, καὶ τερπνῷ ἔνθα οἱ Δίκαιοι ἀναπαύονται· ἐντεύξῃ δὲ καὶ παρὰ Χριστοῦ τῇ κρίσει τὴν ἄφεσιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος" (από τη νεκρώσιμο ακολουθία σε ιερείς).


Σε κλίμα οδύνης τελέστηκε στο χωριό Siparbue στην εκκλησία της Ανάστασης του Χριστού της ομώνυμης ορθόδοξης κοινότητας της Σουμάτρας, η εξόδιος ακολουθία [=κηδεία] του π. Αθανασίου Manalu (αδελφού του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ινδονησίας π.Χρυσοστόμου Manalu), ο οποίος κοιμήθηκε τα ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου 2013. Η Στρατευομένη Εκκλησία [δηλ. η Εκκλησία της Γης, με τους ζωντανούς ανθρώπους] έχασε ένα εκλεκτό της μέλος, κέρδισε όμως η Θριαμβεύουσα Εκκλησία [η Εκκλησία του ουρανού, με τις ψυχές, τους αγγέλους και το Χριστό] ένα άξιο Λειτουργό στο Υπερουράνιο Θυσιαστήριο για να προσεύχεται και να πρεσβεύει για τους αδελφούς του στην μακρυνή Ινδονησία.
Ο π. Αθανάσιος ήταν βασικό στέλεχος του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού κλιμακίου της Μητρόπολης Σιγκαπούρης στην Σουμάτρα της Ινδονησίας. Αφανής και πρόθυμος εργάτης της Ιεραποστολής αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στον ιεραποστολικό αγρό της Ινδονησίας. Ήταν έγγαμος και πατέρας πέντε παιδιών. 
Αντιγράφουμε από το φιλικό ιστολόγιο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής τα παρακάτω:
“Η κοίμηση του π. Αθανασίου Μανάλου, ανήμερα των Χριστουγέννων, δημιουργεί μέσα μας αισθήματα χαρμολύπης. Χαρά γιατί γνωρίζουμε ότι ευρίσκεται πλησίον του Τριαδικού Θεού και θλίψη γιατί δεν βρέθηκαν έγκαιρα τα 4.000 ευρώ για την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στην οποία έπρεπε να υποβληθεί ούτε τα 200 δολάρια μηνιαίως για τη φαρμακευτική του αγωγή, την οποία είχε σταματήσει για να προσφέρει στα 5 παιδιά του και την οικογένειά του. Εμείς, ως μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη που δεν καταφέραμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί σε Ελλάδα, Κύπρο, εξωτερικό, ως Πατριαρχεία, Μητροπόλεις, ενορίες, μοναστήρια, ιεραποστολικοί σύλλογοι κλπ να βρούμε το ποσό, έστω των 200 δολαρίων, για τα φάρμακα του μακαριστού αδελφού μας, τη στιγμή -μάλιστα- που δόθηκαν μεγάλα ποσά για υπό κατασκευή γήπεδο ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά ούτε τα λεφτά για την άμεση χειρουργική επέμβαση στο εξωτερικό. Λυπούμαστε που η έλλειψη έγκαιρης ενημέρωσης από τους αρμοδίους δεν βοήθησε να γνωστοποιηθεί έγκαιρα το μέγεθος του ιατρικού προβλήματος και να μπορέσουν οι φίλοι της Ορθόδοξης Ιεραποστολής να προσφέρουν έγκαιρα για τον αδελφό μας, μακαριστό π. Αθανάσιο Μανάλου.
Καλό Παράδεισο, Καλή Ανάσταση, π. Αθανάσιε Μανάλου, και συγγνώμη εκ μέρους όλων μας. Θεωρούμε και πιστεύουμε ότι η Αποστολική Διακονία και άλλοι ιεραποστολικοί σύλλογοι θα φροντίσουν τη σύζυγο και τα 5 παιδιά του εκλιπόντος ορθόδοξου ιεραποστόλου. Είναι ηθικό χρέος για να ξεπληρώσουμε το βαρύ ατόπημα της αδράνειάς μας στο θέμα της υγείας του π. Αθανασίου Μανάλου.”
π. Αθανάσιος Μανάλου. Αιωνία η μνήμη του.
Η Ομάδα της Ορθόδοξης Ιεραποστολής ξεκινάει από σήμερα μία προσπάθεια για την οικονομική στήριξη της οικογένειας του π. Αθανασίου. Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια μπορούν να καταθέσουν τις δωρεές τους στον παρακάτω λογαριασμό.
.ALFA BANK (πρώην ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ) /66046796ΙBAN : GR 66 0120 5450 0000 0006 6046 796BIC :EMPOGRAA. (Δικαιούχος π. Δημήτριος Αθανασίου).

Τα χρήματα αποστέλλονται δια μέσου Ιεραποστολικού Συλλόγου, ο οποίος εκδίδει και τις σχετικές αποδείξεις. Ως εκ τούτου παρακαλούμε τους δωρητές να μας γνωστοποιούν τα απαραίτητα στοιχεία (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση διαμονής) προκειμένου να τους αποσταλούν αποδείξεις των δωρεών τους και να γράφουν στο καταθετήριο της Τράπεζας ότι τα χρήματα προορίζονται για την οικογένεια του π.Αθανασίου Manalu.
Όσοι επιθυμούν να στείλουν απευθείας χρήματα στην οικογένεια ας επικοινωνήσουν μαζί μας στο e-mail fdathanasiou@gmail.com, για να να τους δώσουμε τον τραπεζικό λογαριασμό της οικογένειας στην Σουμάτρα.

Για την ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου


Δημοσιεύουμε στην συνέχεια φωτογραφίες από την εξόδιο ακολουθία του π. Αθανασίου. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στην πρεσβυτέρα Θεοδώρα και στα πέντε παιδιά του και παρακαλούμε τον Δικαιοκρίτη Κύριο: "δέξαι ἐν ταῖς χερσί σου, τὴν ψυχὴν αὐτοῦ Σῶτερ· τάξον αὐτὸν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου καὶ Ἀγγέλων χορείαις, καὶ ἀνάπαυσον ὃν προσελάβου, τῇ προστάξει σου Κύριε, διὰ τὸ μέγα ἔλεος" (ακολουθία Νεκρώσιμος εις Ιερείς, στιχηρό των αίνων, Μέγα Ευχολόγιο 461). 






 

"Πολιτευμένος ἐν εὐσεβεία, καὶ κεκοσμηκευμένος ὁ Ἱερεύς σου, ὁ θύτης καὶ πρόπολος τῶν θείων Μυστηρίων, θείᾳ προστάξει σου μετῆλθε, τῶν τοῦ βίου θορύβων· ὃν περ ὥς Ἱερέα Σῶτερ προσδεξάμενος σῶσον, καὶ ἀνάπαυσον μετὰ Δικαίων, ὁν προσελάβου τῇ προστάξει σου, Κύριε, διὰ τὶ μέγα σου ἔλεος" (από την νεκρώσιμο ακολουθία σε ιερείς).

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα 2013 του Οικουμενικού Πατριάρχη: με υπαινιγμό για την ομοφυλοφιλία & αναφορές στις εκτρώσεις και στους αιχμάλωτους επισκόπους και τις αιχμάλωτες μοναχές της Συρίας (& όχι μόνον)!


Απόσπασμα από το μήνυμα, που μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ. Προσθέσαμε μερικά links.

[...] Ο Κύριος προσελάβετο άπασαν την ανθρωπίνην φύσιν και ηγίασεν αυτήν. Ο προαιώνιος Θεός κατεδέχθη να γίνη δι᾿ ημάς έμβρυον και να κυοφορηθή εις την γαστέρα της Θεοτόκου. Ούτως ετίμησε και την ανθρωπίνην ζωήν εκ του πρωταρχικού σταδίου αυτής και εδίδαξε τον σεβασμόν εις τον άνθρωπον από της αρχής της κυήσεως αυτού. Ο τα πάντα Δημιουργήσας συγκατέβη νά γεννηθή ως Βρέφος και να γαλακτοτροφηθή υπό της Παρθένου. Ούτως ετίμησε την παρθενίαν και την μητρότητα,  την πνευματικήν και την φυσικήν. Διά τούτο ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος προτρέπει: «γυναίκες παρθενεύετε, ίνα Χριστού γένησθε μητέρες» (Λόγος ΛΗ', Εις τα Θεοφάνεια, PG 36, 313A).
Καί ώρισεν ο Κύριος την συζυγίαν του άρρενος και του θήλεος εν τη ευλογημένη οικογενεία. Αυτός ο θεσμός της χριστιανικής οικογενείας αποτελεί το κύτταρον της ζωής και την θερμοκοιτίδα της υγιούς ψυχικώς και σωματικώς αναπτύξεως των τέκνων. Ως εκ τούτου, αποτελεί οφειλήν της Εκκλησίας αλλά και καθήκον της ηγεσίας εκάστου λαού η διά ποικίλων τρόπων  ενίσχυσις του θεσμού της οικογενείας.
Διά να αναπτυχθή εν παιδίον υγιώς και ομαλώς απαιτείται μία οικογένεια όπου ο ανήρ και η γυνή ζούν αρμονικώς, ως εν σώμα, μία σαρξ, μία ψυχή, υποτασσόμενοι ο ένας προς τον άλλον.
Είμεθα βέβαιοι ότι πάντες οι πνευματικοί και εκκλησιαστικοί ηγέται, ως άλλοι αγραυλούντες ποιμένες, αλλά και οι ιθύνοντες τα του κόσμου, γνωρίζουν και αποδέχονται την θείαν αλήθειαν και πραγματικότητα ταύτην, την οποίαν διακηρύττομεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου και κατά τα εφετεινά Χριστούγεννα.
Πάντες οφείλομεν να ενθαρρύνωμεν την δημιουργίαν και την λειτουργίαν των φυσιολογικών οικογενειών διά να αναπαράγουν υγιείς ψυχικώς και χαρούμενους πολίτας, πλήρεις αισθημάτων ασφαλείας, στηριζομένους εις το αίσθημα της προστασίας του ισχυρού και προστατεύοντος πατρός και  της στοργικής και αγαπώσης μητρός.  Οικογενείας, εις τας οποίας θα αναπαύεται ο Θεός.
Προσκαλούμεν και προτρεπόμεθα άπαν το πλήρωμα της  Αγίας Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας όπως πολιτευόμενον αξίως της ης εκλήθη κλήσεως πράττη πάν τό δυνατόν διά την στήριξιν του θεσμού της οικογενείας ["Ν": και εδώ+εδώ παρακαλώ].
 
Εικ. από εδώ
Αδελφοί, «η νυξ προέκοψεν, η δε ήμερα ήγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄12). Ήδη οι ποιμένες πορεύονται προς την Βηθλεέμ το θαύμα ανακηρύττοντες και προσκαλούν ημάς να τους ακολουθήσωμεν, ως άλλοι «αστεροσκόποι μάγοι χαράς πληρούμενοι» (τροπάριον δ΄ ωδής Όρθρου Εορτής Χριστουγέννων), «δώρα τίμια» προσάγοντες Αυτώ «χρυσόν δόκιμον, ως Βασιλεί των αιώνων, και λίβανον ως Θεώ των όλων, ως τριημέρω δε νεκρώ σμύρναν τω αθανάτω» (Ανατολίου, Στιχηρόν ιδιόμελον Εσπερινού Εορτής Χριστουγέννων). Δηλαδή τα δώρα της αγάπης και της πίστεώς μας και της δοκιμής μας ως χριστιανών καί μάλιστα ορθοδόξων εις το ήθος και την παράδοσιν, την οικογενειακήν, την πατερικήν, την εκκλησιαστικήν, την ορθοπράττουσαν πάντοτε ανά τους αιώνας και συνέχουσαν μέχρι σήμερον την ευλογημένην κοινωνίαν μας, της οποίας κύτταρον κατά Θεόν βιο της και αυξήσεως είναι, επαναλαμβάνομεν, η οικογένεια.


Αδελφοί και τέκνα,
-2013 χρόνια συνεπληρώθησαν από της κατά σάρκα Γεννήσεως του Χριστού˙
-2013 χρόνια και ο Χριστός, όπως τότε, δεν παύει να καταδιώκεται εν τω προσώπω των αδυνάτων από τον Ηρώδην και τους παντοειδείς συγχρόνους Ηρώδας˙
-2013 χρόνια και ο Ιησούς διώκεται εις τα πρόσωπα των χριστιανών εν Συρία και όχι μόνον˙
-2013 χρόνια και ο Χριστός φεύγει, ως πρόσφυξ μετ᾿ αυτών, όχι εις την Αίγυπτον, αλλά εις τον Λίβανον, εις την Ευρώπην, εις την Αμερικήν και αλλαχού δι᾿ ασφάλειαν εν τη ανασφαλεία του κόσμου˙
-2013 χρόνια και το Παιδίον Ιησούς είναι ακόμη φυλακισμένον με τους δύο Ιεράρχας της Συρίας Παύλον και Ιωάννην, με τας Ορθοδόξους μοναχάς και πολλούς ακόμη ανωνύμους και επωνύμους χριστιανούς˙
-2013 χρόνια και ο Χριστός σταυρώνεται μαζί με αυτούς που βασανίζονται και φονεύονται διά να μη προδώσουν την πίστιν των εις Αυτόν˙
-2013 χρόνια και ο Ιησούς φονεύεται καθ᾿ ημέραν εις το πρόσωπον των χιλιάδων εμβρύων, τα οποία οι γονείς των δεν αφήνουν να γεννηθούν˙
-2013 χρόνια και ο Χριστός εμπαίζεται και ονειδίζεται εις το πρόσωπον των δυστυχισμένων παιδίων, τα οποία ζούν υπό την κρίσιν της οικογενείας, της ανεχείας, της πτωχείας.
Τον πόνον, την θλίψιν και τα παθήματα των ανθρώπων ήλθε και έρχεται και κατά τα εφετεινά Χριστούγεννα να αναλάβη ο Κύριος, ο ειπών «εφ᾿ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40-41). Δι᾿ αυτούς ήλθεν εκ Παρθένου, δι᾿ αυτούς εγένετο άνθρωπος, δι᾿ αυτούς έπαθεν, εσταυρώθη, ανέστη. Δι᾿ ημάς όλους, δηλαδή. Ας άρωμεν, λοιπόν, έκαστος ημών τον προσωπικόν αυτού σταυρόν διά να εύρωμεν χάριν και έλεον εις εύκαιρον βοήθειαν˙ διά να είναι «μεθ᾿ ημών ο Θεός», ο τεχθείς Εμμανουήλ, Σωτήρ και Κύριος. Αμήν.

Χριστούγεννα, βιγ΄ (2013)

Ο Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών. 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Christmas Christology: An Interview with Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos


ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΩ
 
This interview with his Eminence Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos and Agiou Vlasiou was published in the journal "Καθ' οδόν" by the Community Youth of the Sacred Metropolis of Limassol, and as the reader will see, the questions cover a large part of the Christology of Christmas.

Question: The word Χριστούγεννα (Greek word for "Christmas") means the birth of Christ. We would like you to tell us what was the purpose of the birth of Christ and generally why did the Word of God have to incarnate. Couldn't there have been another way for the salvation of the human race?

Answer: As it is written throughout our biblical-patristic tradition, the purpose of the Incarnation of the Word of God is the theosis of humanity, which means that He who according to His nature is God became man, that we may become gods according to Grace. In one of his discourses, Athanasius the Great analyzes that God sent the Prophets in the Old Testament to speak to His people, but ultimately the issue was how man will be deified and how he will be released from death. The law could not save, but it prepared the people to accept Christ, which is why it was our "pedagogue in Christ" (Gal. 3:24). Christ by His incarnation united to His Person the divine and human nature, that it may be the "medicine" for our theosis, and He received an extremely pure yet mortal and sufferable body that He may suffer and conquer death. For example, when a drug is discovered the possibility is given to each person to use it for their healing. This is what took place with the incarnation of Christ, who offered the "medicine of immortality", according to Saint Ignatius the God-bearer.

Question: What does history reveal about the events of the birth of Christ (the time, the place, the circumstances, the persecution, etc.)?

Answer: Two points are shown in the event of the birth of Christ. The first is the love of God towards man, His great philanthropy, that He is, as Saint Maximus the Confessor says, both eros and the object of eros, and as eros He moves towards man and as the object of eros He attracts to Himself those receptive to His eros. The second is the tragedy of fallen man, who did not understand the benevolence of God and created many problems for Him. This is also a contemporary reality. And today there is a struggle between the philanthropy of God and the apostasy of fallen tragic man. It is a terrible thing for man to refuse and resist the love of Christ, which is offered in many ways.

Question: Why was Christ born of the Virgin Mary and why did He come from the Jewish race and not by another woman?

Answer: Christ was "the expectation of the nations" (Gen. 49:10), since all nations were expecting a redeemer, a savior. We see this also in ancient Greece, such as the trilogy of Aeschylus (Prometheus Bound, Prometheus Unbound, Prometheus the Fire-Bringer) and Socrates, as well as among the eastern peoples. But the Prophets prepared the Jewish nation better for the coming of the Messiah. The Virgin Mary became His mother, because, according to Saint Gregory Palamas, before the Annunciation she reached theosis according to Grace within the Holy of Holies. However, the incarnate Christ called all nations to His Church, He became the Savior of all humanity, and His work was universal.

Question: Christ was born in time. The second Person of the Holy Trinity was born. Why didn't the Father or the Holy Spirit incarnate?

Answer: By His birth Christ entered history and time, and in this way He sanctified history and time. The incarnation of the second Person of the Holy Trinity took place, according to Saint John of Damascus, for two reasons. The first is because the Son and Word of God was the prototype of the creation of man, that is, man was created in the image of the Word and for this reason it is through the Word that our regeneration should take place. The second reason is that the Word was born before all ages by the Father according to His divinity, and He also had to be born in time according to His humanity, that this property (of birth) may not change and remain still. Thus, the Son of God became the Son of man.

However, the incarnation of the Word of God is a work of the entire Triune God, since the Father willed it, the Son was incarnated and the Holy Spirit participated in the incarnation. And we through Christ in the Holy Spirit know the Father. Everything is triadic.

Question: We hear the phrase "He was foretold by the Prophets". Regarding this historical event of the Nativity, what was prophesied and by whom?

Answer: The Nativity of Christ was foretold by the Prophets in a clear way. The Prophet Isaiah, who is called the loudest voice of the Prophets (St. John Chrysostom) and the fifth Evangelist (St. Jerome), foresaw the birth of Christ by the Virgin. The Prophet Micah foresaw the place of the Nativity, in Bethlehem. The Prophet Jeremiah foresaw the slaughter of the infants. The Prophet Hosea foresaw the flight of Christ into Egypt. The Prophet David foresaw the adoration of the Magi. Everything was prophesied in the Old Testament.

Question: What does the hymn that was chanted by the Angels at the time of the birth mean: "Glory to God in the Highest, and on earth peace to men of good pleasure"? What "peace" (ειρήνη) did the Angels mean here, and what does the word "good pleasure" (ευδοκία) mean?

Answer: The peace of which the angels sang at the birth of Christ is the union of the divine and human nature in the Person of Christ. Christ assumed human nature in His Person and deified it, by which all of human nature was brought peace from the consequences of the fall, and in this way every person was given the opportunity to participate in this peace, by living within the Church, with her sacramental and ascetic life. The Church is the "place" in which man experiences the love and peace of God.

The word good pleasure, according to Saint Nikodemos the Hagiorite, who used various patristic texts, such as Saint Maximus the Confessor, Saint John of Damascus and Saint Gregory Palamas, means that the reception of human nature by Christ was the original/prior will of God for the deification of humanity (according to the will of His good pleasure). The deification of man could not take place if there was not a hypostatic union of the divine and human natures, the uncreated and the created natures. However, the law through Moses, the words of the Prophets, etc. were imperfect (according to the will of concession) due to the fall, but were perfected through the incarnation of Christ. This is the difference between the will "according to good pleasure" (κατ' ευδοκίαν) and "according to concession" (κατά παραχώρησιν). The incarnation of Christ was the original plan of God, His good pleasure. What was introduced after the fall of Adam, was the Cross and death.

Question: Many things are heard about the star of Bethlehem and the Magi. How did the Fathers of the Church interpret them?

Answer: Astronomers try to give various explanations for the appearance of the star. However, the star cannot be interpreted through scientific explanations, particularly if one observes that it moved from east to west, from north to south, that it was concealed and it appeared again, that it leads the Magi, that it comes low and shows the location of Christ. This is why the Fathers of the Church say that the star was a bright Angel, even the Archangel Gabriel, who led the Magi, and worked out the incarnation of Christ. Saint John Chrysostom says that it was not a star but "some invisible power transformed into this appearance". This patristic interpretation is shown in various icons where the star is depicted as an Angel.

Question: The incarnation of Christ is called an emptiness (κένωσις) and a condescension (συγκατάβασις). What do these terms mean?

Answer: The term "emptiness" was determined by the Apostle Paul, when he writes of Christ: "Who, being in the form of God, did not consider equality with God something to be used to His own advantage; rather, He emptied Himself by taking the form of a servant, being made in human likeness. And being found in appearance as a man, He humbled himself by becoming obedient to death — even death on a cross!" (Philippians 2:6-8). According to Saint John Chrysostom, the term "emptied" does not mean a change, a migration or an extinction of the divine nature, but that Christ, as God, remained what He was: "Being made flesh He remained God, in that He was the Word."

Emptiness is associated with the word "condescension", because Christ assumed human nature without eliminating His divine nature, the glory of divinity, which is why He condescended to humanity, without losing His glory. In the Akathist Hymn we chant: "For it was God’s condescension, and not a change of place." Here lies the greatness of God's love, since as Saint John of Damascus says: "He humbled without humiliation His lofty station which yet could not be humbled." In this manner it is indicated to us to live our own emptiness as an expression of love for God and man.

Thus, God's descent to earth means the reception of mortality and a sufferable body, and the ascension of Christ to heaven means the release of the body from corruptibility and mortality.

Question: "Christ is eternally born" and "Christ is born in us". What is your view?

Answer: Christ, according to Saint Maximus the Confessor, was born once in the flesh, but He is always born spiritually in those who are united with Him. The birth of Christ within us, which is experienced as our regeneration, takes place through the sacramental life of the Church, especially through Holy Communion, when we commune with the prerequisites of prayer, repentance and the hesychastic life, which is called the neptic tradition of the Church. This is why Saint John Chrysostom speaks of the "eternal Christmas", the "eternal Pentecost".

When one reads the works of Saint Symeon the New Theologian, they understand what it is for Christ to be born within us. A person must feel within themselves Christ "stirring in the womb", like a pregnant woman feels the stirrings of an embryo within her. Our union with Christ does not take place in an abstract way, but existentially and spiritually, and it is experienced psychosomatically. One feels within themselves repentance, love for God and man, the sense of eternal life, the transformation of the passions, unceasing prayer and finally, if God allows, man can see God in His uncreated Light. The birth of God should cause our personal spiritual regeneration. If we do not experience this, it is as if Christ was not born for us. And it is a terrible thing to celebrate the Nativity of Christ, without feeling our own regeneration. It is as if we are celebrating the birth of an infant that is absent.

Source: Ekklesiastiki Paremvasi, "Συνέντευξη για τα Χριστούγεννα", November 2007. Translated by John Sanidopoulos.
 
Click:

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Τι δεν έχεις, Κύριε, να Σου το δώσω...



Από το ιστολόγιο Hardinger με τις ευχαριστίες & τις ευχές μας.

Αυτά τα Χριστούγεννα του 2013

Το έχω κάτι σαν εσωτερικό τάμα... Πάντα όταν πλησιάζουν αυτές οι ημέρες - η αρχή ή το τέλος - της ανθρώπινης φύσης του Χριστού μας να γράφω κάτι. Ακόμη κι αν έχω πολύ καιρό να γράψω...

Η αλήθεια είναι πως... δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια. Ήμουν καλό παιδί φέτος; Ήμουν κακό παιδί φέτος; Άραγε ο Μέγας Βασίλειος θα μου φέρει κι εμένα ένα δώρο; Κι άραγε... ποιος είναι πιο αρμόδιος να μου το φέρει αυτό το δώρο; Ο Μέγας Βασίλειος ή ο Χριστός; Κι αν ο Χριστός μου το έφερε ήδη και μάλιστα όχι μία αλλά πολλαπλάσιες φορές; Τότε τι μπορώ να περιμένω για το επόμενο έτος;

Αν το δούμε, βέβαια, από την άλλη όψη, εγώ θα έπρεπε να κάνω δώρο στο Χριστό για τα γενέθλιά Του κι όχι Αυτός σε εμένα... Αλλά είναι τόσο ενδεδυμένος την Αγάπη - γιατί είναι Αγάπη - που δεν Του πάει η καρδιά να μας αφήσει κι εμάς χωρίς δώρα... Παραμένει, όμως, το ερώτημα: τι μένει αν μας έχει ήδη δώσει τα δώρα μας;

Λοιπόν, ας το σκεφτούμε λογικά... Τι μπορείς να προσφέρεις σε ένα Θεό; Τι μπορείς να προσφέρεις που δεν το έχει ήδη; Ή που δε μπορεί να το πάρει αν το θέλει; Χμ... καλύτερα ας μείνουμε στην πρώτη ερώτηση: «Τι μπορείς να προσφέρεις που δεν το έχει ήδη;».

Να Του αγοράσω ένα ημερολόγιο για το 2014; Ή μήπως ένα αντρικό δερμάτινο πορτοφόλι; Μήπως να Του αγοράσω ένα κομψό και μοντέρνο στυλό Parker ή μήπως μία πένα από εκείνες τις ωραίες; Μπα... Πολύ φτηνά δώρα για ένα Θεό. Εντάξει, η κίνηση μετράει και το ξέρω αλλά και πάλι μου φαίνονται λίγα...

Να Του αγοράσω μήπως μία προσωπογραφία; Αλλά κι αυτό θα πάρει μέρες. Δεν προλαβαίνει κανένας ζωγράφος να ετοιμάσει ένα τέτοιο πίνακα... Μήπως αν έγραφα ένα βιβλίο για Αυτόν; Πάλι όχι... Θα είναι σαν να Του πηγαίνω δώρο την Καινή Διαθήκη - την ξέρει, ο Ίδιος την έγραψε, ο θείος Λόγος Του.

Μήπως αν άλλαζα το πρόσωπο που θα απεικονίζει ο πίνακας; Αν Του έδινα πχ. μια προσωπογραφία της μητέρας Του; Μπα... και πάλι, είπαμε πως θέλει μέρες και δε γίνεται... Να βρω ένα ωραίο τοπίο τότε στο διαδίκτυο και να πάω να το εκτυπώσω, να το βάλω σε μια ωραία κορνίζα και να Του το δώσω.... Όχι, άκυρο... Αφού Εκείνος το έφτιαξε το τοπίο, τι να το κάνει;

Εικ. από εδώ
Μάλλον κάνω κάτι λάθος... Δεν είναι δυνατόν να μη βρίσκω τίποτα να Του δώσω! Δε μπορεί... κάτι θα υπάρχει... Ίσως... Χμ...

Ουσιαστικά το νόημα των Χριστουγέννων βρίσκεται στην αγάπη και συγκεκριμένα στη θεϊκή, την πανανθρώπινη Αγάπη που ο ίδιος ο Χριστός έφερε στον κόσμο αυτό... Πώς θα μπορούσα λοιπόν κάπως να Του την επιστρέψω αυτή την Αγάπη; Τι υπάρχει που να αγαπώ εγώ πολύ και θα μπορούσα να Του το προσφέρω;

Κάποιο από τα δώρα των Μάγων ίσως; Για να δούμε... Ο Μελχιόρ προσέφερε στο Χριστό χρυσό... Εγώ χρυσό δε μπορώ να προσφέρω... Δε φτάνουν τα χρήματα που έχω... Ο Γάσπαρ προσέφερε λιβάνι - ή λίβανον όπως αναφέρεται στις γραφές-. Μου φαίνεται όμως τόσο λίγο το λιβάνι.. Αν συνόδευε το χρυσό θα ήταν αλλιώς αλλά τώρα... Για να δούμε τον τρίτο μάγο... Ο τρίτος μάγος προσέφερε σμύρναν - ή το κοινώς λεγόμενον μύρον... Και πάλι... Για κάποιο λόγο δε μου ταιριάζει... Αφού όλα τα έχει ο Κύριος...

Αφού όλα τα έχει... Και ανθρώπινη Μητέρα έχει... Και Θεό Πατέρα έχει... Και ανθρώπους Αγίους που Τον ακολουθούν έχει... Κι Αγάπη έχει... Και Ζωή έχει... Και....

Έι... νομίζω.... νομίζω το βρήκα! Εμένα δεν έχει! Εμένα! Τον εαυτό μου! Τον έχω κρατήσει εγώ τον εαυτό μου! Δεν ξέρω αν αξίζει και πολλά αλλά είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω στην κατοχή μου. Κι αφού ξέρω πως είναι Αγάπη ο Κύριος, πώς είναι δυνατόν να μη φροντίσει την ψυχή μου καλύτερα από εμένα;

Λοιπόν, το αποφάσισα... Αυτό θα κάνω! Θα Του χαρίσω τον εαυτό μου! Θα γιορτάσω την έλευσή Του με την καθαρή ψυχή μου! Αυτό θα κάνω!

Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι! Καλά Χριστούγεννα! Και να μην ξεχάσετε να αφήσετε κι εσείς ένα κομμάτι του εαυτού σας πίσω αυτές τις γιορτές... για να μπορέσει ο Κύριος να το αντικαταστήσει με Αγάπη... Αυτή την ιδιαίτερη... την πανανθρώπινη... τη θεϊκή... Αυτή που μόνο ο Κύριος γνωρίζει να προσφέρει απλόχερα... Αυτός... Και όσοι Τον ακολουθούν... Γιατί κι αυτοί ντύνονται την Αγάπη...
Καλά Χριστούγεννα!

"Ν": Το βίντεο από το κανάλι Αρτέμιος και εμείς από Αέναη επΑνάσταση. Διαβάστε από εκεί εξαιρετικές χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις, αλλά και, από μας, αυτό το κείμενο του μητροπολίτη Νικολάου.

   

Επιδορπιο:
 

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ιστορικά άρθρα για τη Γέννηση του Χριστού


Δύο μελέτες, από τις οποίες φαίνεται ότι πιθανότατα ο Χριστός γεννήθηκε πράγματι τέλη Δεκεμβρίου και η ημερομηνία των Χριστουγέννων δεν είναι συμβατική:

1η μελέτη
2η μελέτη

Η αμφισβητούμενη ύπαρξη της Ναζαρέτ!

Αν και το θέμα λύνεται από μόνο του (τα ευαγγέλια γράφτηκαν τον 1ο αι. μ.Χ. και κάνουν πολλές αναφορές στη Ναζαρέτ, ενώ και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ονόμαζε τους χριστιανούς "Ναζωραίους" χωρίς να θέτει θέμα ανυπαρξίας της Ναζαρέτ), σήμερα χρησιμοποιείται από πολλούς για την υπονόμευση του χριστιανισμού... Λες και η Ναζαρέτ ήταν κανένας σπουδαίος τόπος (η Βηθλεέμ ήταν π.χ., γιατί ήταν η γενέτειρα του βασιλιά Δαβίδ και κατά τις προφητείες εκεί θα γεννιόταν ο Χριστός) ώστε να την... επινοήσουν οι ευαγγελιστές ως τόπο όπου μεγάλωσε ο Χριστός.

Σπίτι από την εποχή του Ιησού ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη Ναζαρέτ
Εκτενές αφιέρωμα στη Ναζαρέτ
 
 
Πίνακας του Τζιότο, από εδώ

Επίσης:
Η σφαγή τών νηπίων
Ο εορτασμός τών Χριστουγέννων 1ο μέρος
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων 2ο μέρος
Η προσκύνηση των Μάγων στον νεογέννητο Χριστό

Εξωχριστιανικές ιστορικές μαρτυρίες τού 1ου και τού 2ου αιώνα για τον Χριστό

Ιησούς Χριστός και μυθικά αρχέτυπα
Αλήθειες και μύθοι για τον Ιησού Χριστό


Το Χωριό και η Μονή των Ποιμένων στη Βηθλεέμ

Ο Χριστός ως άγγελος (Μεγάλης Βουλής Άγγελος) στην ορθόδοξη εικονογραφία

Άγιοι:
Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο προστάτης της Παναγίας 

Ο άγιος πρωτομάρτυρας Στέφανος (27 Δεκ.)
Τι αποκομίζουμε από τη δράση, την απολογία και το μαρτύριο του αγίου πρωτομάρτυρα Στέφανου
Τα σφαγμένα (και αγιασμένα) νήπια της Βηθλεέμ
Ο χριστουγεννιάτικος σύγχρονος άγιος της Κρήτης

Θερμές ευχές για αγάπη και ευλογία του Χριστού σε όλους τους ορθόδοξους bloggers και τους ορθόδοξους αγωνιστές όπου Γης και σε κάθε συνάνθρωπο και αδελφό γενικώς.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Tα τελευταία Χριστούγεννα της 8χρονης Laney, μια πρόσκληση & μια ικεσία...


Ας κάνουμε Χριστούγεννα σ' αυτή τη γωνίτσα με ένα γλυκόπικρο σχόλιο, ένα στιγμιότυπο λύπης μέσα στη χαρά του σύμπαντος. Συγχωρέστε με, αδελφοί. Διαβάζουμε εδώ:

Συγκλονιστική ιστορία: Tα τελευταία Χριστούγεννα της 8χρονης LaneyΜια πραγματικά τραγική ιστορία που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη Για την 8χρονη Laney Brown τα φετινά είναι τα τελευταία της Χριστούγεννα. Οι γιατροί λένε πως σύντομα η λευχαιμία θα είναι η νικήτρια στην άνιση μάχη που δίνει το κορίτσι.
Η Laney αγαπά πολύ τη μουσική, το χορό, την Taylor Swift και τα κάλαντα.
Οι τελευταίες ευχές της ήταν να συναντήσει τη νεαρή τραγουδίστρια και κάποιοι να της πουν τη νύχτα τα κάλαντα, όπως γράφει το CNN.
Την περασμένη Παρασκευή, ημέρα των γενεθλίων της, η Laney και η Swift μίλησαν μέσω βιντεοκλήσης.
Το Σάββατο, έφτασαν και εκείνοι που θα της έλεγαν τα κάλαντα. Στην αρχή ήταν εκατοντάδες άνθρωποι, μετά χιλιάδες. Τελικά μαζεύτηκαν δέκα χιλιάδες άνθρωποι έξω από το σπίτι της στην Πενσιλβανία και παρότι η ίδια ήταν πολύ αδύναμη για να φτάσει μέχρι το παράθυρο και να τους δει, τους άκουγε να ψάλλουν τα κάλαντα.
«Σας ακούω! Σας αγαπώ!» έγραψε ανεβάζοντας μία φωτογραφία της ξαπλωμένη με τους αντίχειρες υψωμένους στη σελίδα της στο Facebook.
Η οικογένειά της εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ευχαριστούσε όλο τον κόσμο για τη συμπαράσταση και ζητούσε σεβασμό της ιδιωτικότητας στις δύσκολες μέρες που ακολουθούν...


Το σχόλιό μας:

Ευχόμαστε από καρδιάς ο Κύριος της Δόξας που έγινε βρέφος και μετά άφησε να Τον σταυρώσουν για ν' ανοίξει το δρόμο της σωτηρίας και να καλέσει όλους τους ανθρώπους, όλων των λαών και των θρησκειών, να τους καλέσει να γίνουν άγιοι με το να ενταχθούν στο πανανθρώπινο σώμα Του (την Εκκλησία, δηλ. το σύνολο των χριστιανών) και να ενωθούν πλήρως μαζί Του, ο Κύριος Αυτός λοιπόν ευχόμαστε να ελεήσει το πολυαγαπημένο πλάσμα Του και εδώ και (κυρίως) στον ουρανό.
Ο Θεός, ο Χριστός, αγαπά τον κάθε άνθρωπο απείρως περισσότερο απ' όσο τον αγαπά η μητέρα του. Κανείς άνθρωπος δεν είναι τόσο ελεήμων, τόσο ευαίσθητος, τόσο γεμάτος λύπη για τον πόνο του ανθρώπου, όσο ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός.

Τότε γιατί αφήνει το κακό και τον πόνο και το θάνατο στον κόσμο;
Γιατί άνοιξε το δρόμο για την υπέρβαση του θανάτου, του πόνου και του κακού: το δρόμο προς το Φως, το δρόμο της αγιότητας, της ένωσης με Αυτόν, που ξεκινά ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ και δεν τελειώνει ποτέ, ποτέ, ποτέ.
Πλήθος αδελφοί μας έχουν οδεύσει και οδεύουν σ' αυτό το δρόμο, με συγκλονιστικά αποτελέσματα.
Κι αν κάποιοι συνάνθρωποί μας που υποφέρουν δεν ξέρουν ότι υπάρχει αυτός ο δρόμος για τους ίδιους και τους αγαπημένους τους, η ευθύνη είναι δική μου, δική μας, όλων μας, μια που εμείς δεν τους μιλήσαμε και δεν τους είπαμε αυτό που ο Χριστός ζήτησε να λέμε: να τους δείξουμε το δρόμο, με κάθε ηθικό και άγιο μέσο, με κάθε μορφή της ταπεινής αγάπης που (αν είμαστε χριστιανοί) ξεχειλίζει από μέσα μας και μας κάνει να χαιρόμαστε με αυτούς που χαίρονται και να κλαίμε με εκείνους που κλαίνε (όπως γράφει ο άγιος απόστολος Παύλος, ο κήρυκας της αγάπης).
Ο τρόπος, με τον οποίο αντιμετωπίζει η πονεμένη αδελφή μας, η οικογένειά της και η κοινή γνώμη τον πόνο της, αυξάνει την τραγικότητά της: συμπαράσταση, μια θάλασσα αγάπης, ευχές, εκπλήρωση μιας επιθυμίας, παλικαριά και "ψυχική δύναμη", αλλά πουθενά λόγος για το ότι δεν υπάρχει θάνατος, αλλά ζωή κοντά στο Χριστό. Πουθενά λόγος για αγιότητα, για θεία κοινωνία, για παράδεισο - πού να τα ξέρουν αυτά, αφού μάλλον δεν είναι καν ορθόδοξοι χριστιανοί;
Δε μιλάω εδώ για μετάνοια και εξομολόγηση, επειδή πρόκειται για μικρό παιδάκι.

Αδελφοί μου, λοιπόν, ο Κύριος ας ελεήσει το πλάσμα Του κι ας παρηγορήσει την οικογένειά του. Ο Κύριος είναι κοντά. Εκείνος - αν και Θεός - πήρε με τη θέλησή Του βάσανα ίδια με τα δικά μας, για να μας ανοίξει το δρόμο ν' αποχτήσουμε κι εμείς φως και αγιότητα, όπως τα δικά Του.
Σας ικετεύω, ελάτε στην αγία Ορθοδοξία μας (κάποια ορθόδοξη εκκλησία ή μητρόπολη θα υπάρχει κοντά σας), την κοινωνία των αγίων, τις ρίζες του χριστιανισμού (ακόμα και για τη Δύση), βαφτιστείτε, κοινωνήστε το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού και μη φοβάστε. Όλοι θα πάμε κοντά Του, κανείς δεν ξέρει πότε. Σήμερα είστε εσείς, αύριο ίσως εγώ ή τα παιδιά μου. Ένας ένας ξεκινάμε, αλλά το θέμα είναι να πάμε από το σωστό δρόμο.
Αν κάποιος μπορεί, παρακαλώ θερμά, ας τα μεταφράσει αυτά και ας τους τα απευθύνει μέσω Facebook, στο οποίο εμείς δεν έχουμε λογαριασμό. Θα έχει κάνει μια πράξη ιεραποστολής, ένα χριστουγεννιάτικο δώρο αιώνιας αγάπης.
Ορίστε και αγγλόφωνα άρθρα, με πολλά links, για περαιτέρω.

Ειδικότερα:

Saints Orthodoxy's Worship: The Sanctification of the Entire World
 
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ "ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ", ΑΛΛΑ ΑΓΩΝΙΩ & ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ.

Και για τους Έλληνες:

Μια λυτρωτική εμπειρία από την ασθένεια του καρκίνου
Μια ορθόδοξη μάνα για την κοίμηση της 8χρονης κόρης της
 
Η θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων 
Η Οδός της Ειρήνης
Αυτογνωσία

Όταν ο Άγγελος έκλαψε… (ένας Άγγελος που βλαστημούσε, γιατί πονούσε)
Δυο φωτεινές ψυχές σε πονεμένα σώματα
Εκεί όπου δε φαίνεται ο Θεός! (βιβλιοπαρουσίαση)
 
Παρακαλώ, κάντε μια βόλτα στις ενότητές μας Πόνος και Φως και Άγιοι της διπλανής πόρτας. Και στο post μας Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;. Ο Χριστός μαζί σας.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Το νόημα και η σημασία των καλάντων. Μια αλήθεια που είναι «του δρόμου»!...


Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Συνοδοιπορία, Θρησκευτικά... αλλιώς!!!


Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για τον θάνατο, εννοεί, λίγο πολύ, κάτι που βρίσκεται στο τέρμα της ζωής, ή, με άλλα λόγια, κάτι πριν από το οποίο υπάρχει ζωή. Αυτό φαίνεται αυτονόητο, θα μπορούσε, ωστόσο, να δεχτεί μια ένσταση: Συμφωνούμε ότι αυτό που συμβαίνει στο τέλος είναι θάνατος. Όμως αυτό που υπάρχει πριν από τον θάνατο είναι ζωή;

Πόσο ζωή είναι, άραγε, μια μίζερη ύπαρξη βυθισμένη στον ατομισμό; Πόσο ζωή είναι μια φαρμακωμένη επιβίωση μέσα στις απρόσωπες πόλεις; Πόσο ζωή είναι να σε πιάνει ταχυκαρδία από την παρουσία του άλλου γιατί τον βιώνεις σαν ανταγωνιστή; Πόσο ζωή είναι οι ανθρωποθυσίες στο βωμό της ατομικής καριέρας; Πόσο ζωή είναι όσα κάνεις, αν ο άνθρωπος είναι ένα ον με ημερομηνία λήξης;

Αυτό, κοντολογίς, που ονομάζουμε ζωή, πολύ συχνά δεν είναι παρά η δεσποτεία της θανατίλας. Αντί ο θάνατος να βρίσκεται στο τέρμα, διαποτίζει, δηλητηριάζει και μεταλλάσσει τη ζωή. Δεν καταργεί μεν τον άνθρωπο, τον κάνει όμως ζόμπι. Όλα αυτά σημαίνουν επιβίωση δίχως νόημα, ανόητη. Δεν καρτερά κάτι εκρηκτικό, δεν περιμένει κάποιον που να αλλάζει τα πράγματα, δεν έχει ελπίδα. Κι όλο το καθημερινό τρέξιμο δεν είναι παρά στημονιές στην ύφανση του σάβανου της.

Μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφουγκραστούμε τις φωνές της αντίστασης. Μια τέτοια φωνή πρόκειται αυτές τις μέρες να σεργιανίσει τους δρόμους. Αν την αντιμετωπίσουμε σαν ένα άψυχο έθιμο, θα την χάσουμε. Αν τη συλλογιστούμε με φιλότιμο, θα βρούμε κάτω από την κρούστα έναν μπαξέ.

Μιλάω για τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.

Κάλαντα είναι να 'χεις κάτι να πεις και -πολύ περισσότερο- να 'χεις να βρεις κάτι πολύτιμο για τη ζωή σου, μα να μην αντέχεις να το κρατήσεις για τον εαυτούλη σου, αλλά να καίγεσαι να το μοιραστείς. Κάλαντα είναι μια διάθεση συνάντησης σε μιαν ακοινώνητη κοινωνία. Κάλαντα είναι να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να ξεχυθείς στο δρόμο, να αναζητήσεις τον άλλον, να του χτυπήσεις την πόρτα. να αποζητήσεις το πρόσωπο του. Κάλαντα είναι να μετατρέπεις τις πόρτες από ταφόπλακες σε ανοίγματα ζωής.

Το 'χετε σκεφτεί; Κάλαντα είναι το κουβάλημα μιας είδησης. Ότι η ελπίδα έρχεται από το αύριο και έρχεται από μια συνάντηση. Αύριο. 25 Δεκεμβρίου, ο άνθρωπος παύει να προορίζεται για τη χωματερή, αλλά συναντιέται με τον Θεό, γίνεται σάρκα του Θεού, γίνεται γλεντοκόπος σ' ένα τραπέζι μαζί Του. Γίνεται, με λίγα λόγια, κοινωνός ενός άλλου τρόπου ύπαρξης, τον οποίον τον προσφέρει ένας Θεός ξετρελαμένος με τον άνθρωπο, τόσο ξετρελαμένος, που να αφήνει τα μεγαλεία για να σαρκωθεί μέσα σε μια φάτνη! Όσο πιο κοντά, δηλαδή, στον άνθρωπο, στην καθημερινότητα, στο χώμα, στα ζώα, στ' αστέρια, στον πόνο.

«Να τα πούμε;»


Τα κάλαντα είναι η αποζήτηση μιας επικοινωνίας με τον άλλον. Έχουμε να του πούμε κάτι, μα δεν βιάζουμε τα αυτιά του, ούτε παραβιάζουμε την ελευθερία του. Είναι σαν να του λέμε: «Αδερφέ, εμείς πιστεύουμε κάτι που το θεωρούμε σπουδαίο και που νιώθουμε πως δίνει νόημα σε κάθε στιγμή μας. Σκεφτόμαστε να σου το πούμε, κι εσύ κατόπιν διαλέγεις και παίρνεις. Να τα πούμε, λοιπόν;».

«Καλήν ημέραν άρχοντες»

Το 'χετε προσέξει; Δεν υπάρχουν ξεχωριστά κάλαντα για άρχοντες και ξεχωριστά για το λαό. Όλοι αποκαλούνται άρχοντες και το σπίτι τους αποκαλείται «αρχοντικό». Τα κάλαντα κομίζουν ένα όραμα. Μια κοινότητα αρχοντάδων δίχως υποτελείς, δούλους και εξαθλιωμένους. Είναι ένα όραμα εμπνευσμένο από το μεδούλι της Εκκλησίας, από έναν Θεό που προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό σε όλους δίχως να νομιμοποιεί την ταξική αδικία. Αυτή την προσφορά του εμείς τη λέμε θεία ευχαριστία

Κι όταν τραγουδάμε: «Χρστός γεννάται, σήμερον», κυριολεκτούμε. Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η αναπόληση ενός μακρινού παρελθόντος. Είναι η δυνατότητα του σημερινού ανθρώπου να γίνει μέτοχος της Βηθλεέμ σήμερα. Είναι η δυνατότητα να μεταμορφωθούν οι πρώτες ύλες της ζωής μας, το ψωμί και το κρασί, σε σώμα και αίμα αυτού που γεννήθηκε «εν Βηθλεέμ τη πόλει» πριν τόσα χρόνια για να νικήσει το θάνατο και να αναστηθεί.

«Χαίρει η κτίσις όλη»

Τα κάλαντα αποτυπώνουν την πίστη της Εκκλησίας ότι η σάρκωση του Χριστού μπολιάζει με ζωή το σύμπαν κι όχι μονάχα την «ψυχούλα» καθενός ατομικά. Κυττάξτε τις βυζαντινές εικόνες της Γέννησης: τα βράχια είναι ζωγραφισμένα έτσι που να στρέφονται προς τον Χριστό, τα δέντρα χαμηλώνουν κ.λπ. Τα πάντα συμμετέχουν. Τα κάλαντα κουβαλούν μέσα τους τη μαρτυρία πως το περιβάλλον είναι κάτι αφάνταστα περισσότερο από αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης ή σκουπιδότοπος μας.

Όταν θα χτυπήσουν την πόρτα μας τα παιδιά των καλάντων, ας μην τα αποπάρουμε. Το να τους στρέψουμε την πλάτη, έτσι κι αλλιώς, δεν αρκεί για να ξορκίσουμε τις ενοχές μας για τον τρόπο ζωής μας. Τα κάλαντα βασίζονται σε κάτι ολότελα διαφορετικό από την αποξένωση, που πλαστικοποιεί τα πάντα γύρω μας- και κάτι ολότελα διαφορετικό από τις φαρισαϊκές ψευδοεπικοινωνίες, που στοιχειώνουν την καθημερινότητα μας: από τη φασιστική επέλαση, δηλαδή, του ξύλινου κομματικού λόγου και των τηλεοπτικών εκπομπών, που γδέρνουν τον άνθρωπο και ασελγούν πάνω στην αξιοπρέπεια του.

Τα παιδιά των καλάντων είναι - θελητά ή άθελά τους- αληθινοί αντάρτες των πόλεων σήμερα. Μπορεί κίνητρό τους να είναι η παραξενιά κι η χαρά του εθίμου, μπορεί και το χαρτζηλίκι που αποκομίζουν. Το θέμα είναι ότι στα χέρια τους (ή, μάλλον, στα πόδια και στα στόματά τους) κρατιέται μια υπόθεση που μακάρι να βιωθεί κάποτε σε όλες της τις διαστάσεις. Διότι όσο ακόμα παίρνει τους δρόμους η αλήθεια των καλάντων κι όσο αντηχεί το κάλεσμα τους σε έναν αλλιώτικο, ερωτικό τρόπο ζωής, οι άχαρες πόλεις μας δεν έχουν πάρει ακόμα διαζύγιο από την ελπίδα. Δεν έχουν θαφτεί ακόμα (όχι ολοκληρωτικά τουλάχιστον) στο ανέραστο αμπαλάζ του καταναλωτισμού, των βιτρινών, των ρεβεγιόν δίχως προσδοκία του αύριο, των «Χριστουγέννων» χωρίς Χριστό.

Φωτιά στα τόπια, παιδιά. Και ντροπή σ΄ όποιον σας μιλήσει για ντροπή.