Eldress Konstantia from Africa (Arapissa = Black)

By John Sanidopoulos

The eldress Konstantia lived in the first half of the 19th century and came from the land of Africa. She served as a slave in the household of a Turk, who was a resident of the old city of Zaverda. For some unknown reason till this day, she was abandoned to her fate by the Turks who after the liberation of the Greek nation left the area. She possibly could have escaped by her own means, but found refuge in the Holy Monastery of Saint Demetrios of Zaverda (now Paleros Aitoloakarnania) in which she received Holy Baptism and later the Angelic Schema. She lived here for many decades, adorning her life ascetically with the virtues and helping her neighbor in every possible way.

She highlighted the Monastery as a spiritual oasis in which all the downtrodden found refuge. Her physical and spiritual asceticism reached the height of the great male ascetics. God graced her with many gifts, such as that of clairvoyance and wonderworking. And Saint Demetrios, the protector of the Holy Monastery, made her worthy to see him visually and appeared to her and directed her in her spiritual struggle and in the struggle for the correct functioning of the Monastery through which many people were spiritually benefited. Her life ended peacefully in the Monastery she so loved and was buried within it.

The translation of her holy relics took place in 2004 and were stored in a wooden coffin in the Katholikon of the Monastery. On 2 February 2009 the holy relics of Eldress Konstantia were stolen from the Monastery of Saint Demetrios, but were later returned.

Click:  Moses, the Black Saint & Teacher
SONGS OF FREEDOM: The Rastafari Road to Orthodoxy
Orthodox Patriarchate of Alexandria and all Africa

African Americans and Orthodoxy
KUTAFUTA IMANI LAKUNYOLOKA – AMA KI ORTHODOKSI (Σουαχίλι, Swahili)

Ιερείς της Μαύρης Αφρικής

KUTAFUTA IMANI LAKUNYOLOKA – AMA KI ORTHODOKSI (Σουαχίλι, Swahili)

Vatopaidifriend

 

Papa na Patriarki Aleksandria na wa Afrika mzima m.m.Theodoro wa pili anaonana na Mukantangezi-wa Kongo Mdocta Theologi pale Athina,Padiri Theotimu Tshal Mwin-kwa-Mpemb

Kutoka Padiri Mdocta Theologi Theotimu Kasomb Tshal Mwin-kwa-Mpemb.

Mambo la ufunulo la jangwa la Sahara juu ya Afrika ,vile inakata mipaka kutosha Afrika la juu na Afrika chini la Sahara.Labda,Afrika juu la Sahara ina na waarabu waislamu, lakini Afrika chini la Sahara imebaki kwa wa afrikani weusi wa kweli,hizi mambo la ufunulo tunaitadji tu jifunze.

Fungulo la ufunulo hii ni NENO LA WOKOVU.

Kutoka wakati ule waarabu-islamu walifukuza wa afrikani weusi wenye mgini,awa walitelemuka mpaka chini la Sahara na kudjifungia katika kwabudu sanamu.Hata vile waafrikani weusi hawa kubaki kimia.Wamissionari kutoka Roma na dini la Romakatholika na wengine kutoka udongo la waengleza wenye dini lawa batizadji,walisafiri na kufika Uganda.Mambo njo,wamissionari wa ma dini hizi wakaanza kupigana nvita kwasababu dini tu moja ibaki.Labda,wamissionari wote wale walikuwa WAKRISTIANI.Matakizo ilikuwa kali sana mpaka waarabu-islamu nao walifika na kwanza nvita ingine.Ivi wa missionari wa liungana mu jina la Kristu wapate kufukuza ADUI WAO la dini la kiislamu.Wenye mgini,waafrikani weusi ama Baganda baada kuishi katika mapatikano hizi,hawa kupende tena kuchakuwa hata dini la wakristiani(Roma-katholika ama Babatizadji),hata kidogo dini la Islamu.

Moniale ama mwenyekudjitolea kwa Kristu (soeur) Thecla Namulej Mwin-kwa Mpemb. Alipataka kipawa la moniale mwaka 1988 na mkono ya Mweshimiwa Mkubwa Mzee Paoulo wa ku Rodo,lakini ku monasteri ya Bikira Maria pale Kalymnu.Sawa Mukatangezi-wa Kongo yeye ni Mwaafrika wa kwanza kupata hii kipawa.Anakaa Kolwezi na polelpole atakokota wabinti karibu naye.

Baganda kutoka matatizo hizi,ilikuwa mwanzo la kutafuta IMANI LA KWELI njo Imani Lakunyoloka kutoka NENO LA WOKOVU.

Mwaka 1899,katika jamaa la wa limamashamba alizalikiwa muganda Sebanza Mukasa.Mwaka 1923 alibatiziwa mu dini la waengleza Kanisa Anglikan.Mpaka mwaka 1928 alikuwa na tafuta dini la Kweli.Aliingia mu dini la wa Protestanti,alizungumuza nao lakini alitoka na akazungumuza na wenye dini la Romakatholika akaenda.Wakati alijifunza na wa missionari,adisi la wa Sparti askari miyunani ya zamani,alifurahiwa sana na akachakuwa jina mpya ama Sebanza Spartas.Mukwendeleya na kutafuta,akapata maandiko moja kama kuna mtu mojo ahitaji Marcus Garvey anakaa Karaϊbe na anatangaza Imani Lakunyoloka ama KI ORTHODOKSI.Mpembeni lake,ku Sud-Afrika kulikuwa vilevile wa tumishi wa Garvey.Mtafutadji la Ukweli Sebanza hakudjichungiye peke yake hii njia ya wokovu. Aliendaka na akapasha habari kwa rafiki yake Basa-giakitalo uyu kumasiku kidogo aliwowa dada yake ya Sebanza na akakuwa semeki.Kutafuta kwa Sebanza ilikuwa tena kutafuta kwa Basa-giakitalo aliye zaliwa mwaka 1895.Watafutadji hawa wa wili hawakubaki tu wao lakini walijulisha maitadji yao kwa rafiki wao mukenya Arthur Gaduna,naye akaitika akawafata wenzake.

Mumwaka 1930,mujumbe la watu moja wameitwa Orthodoksi walifika Uganda na Askofu wao Daniel-William Alexandre.Waitadji tatu wenye kutafuta Ukweli,walikaribisha wageni hawa na wakaitika mafundisho yao,wakabatiziwa na wa kapata sharimu ama wakawa mapadri.Baada ya masiku kidogo,yule Askofu aliondoka na kwende Sud-Afrika.Mapadri tatu hawa,wakaanza kufundisha dini mpya la Ki Orthodoksi katika Uganda na Kenya.Siku moja walipo fundisha Kampala,muyunani moja mu Orthodoksi wa kweli,akawachofeya na akawauliza hao ni wa nani?Wao wakadjibu.Sisi ni wapadri la dini la ukweli ama ORTHODOKSI.

Mupadri Andre Kayaya amebatiza mumtoni kule Kananga

Muyunani yule akawa julisha kwamba:”Munadanganyiwa,ule Askofu Daniel ni mu OUNITI,nkundji moja ya Papa muroma-katholika inatangaza ki orthodoksi ya wongo.Hivi mwandike kwa padri muyunani orthodoksi wa kweli jina lake NIKODEMU SARIKAS anakaa Moshi-Tanganika(1914-1919)”.Watafutadji tatu la IMANI LA KUNYOLOKA,waliandikaka bila kupitisha wakati,ivi ,Papa na mu Patriarki Aleksandria Meletio wa pili alitumaka miyumbe na mupadiri Nikodemu akawafikiya.Wakati walikusanika wote,wa padri tatu na waminifu wao wale waliitika kubatiziwa.Padri Nikodemu akasagaa sana na akasifu watafutadji tatu vile walifanya nguvu yote wafike ku kidjidji la IMANI LA UKWELI.

Mwanzo ya kutangaza Imani Lakunyoloka kule Uganda,watu wanakusanika ju wa fwate mafundisho.Banajenga kanisa ya udongo wapate namna ya kusala

Mpadri muyunani Nikodemu akisha kujulisha Papa na Patriarki Aleksandria yakama watu hawa weko na hamu la Ki Orthodoksi lakini walidanganyiwa kwa wa ouniti-WAROMAKATHOLIKA.Mwisho,watafutadji tatu la Imani la Kunyoloka,walipata ruhusa,wakafundishwa na wa kapata Ukweli ule wa lianza kutafuta katika miaka kumi.Wakati wa libatiziwa na wa lipata kipawa la upadiri,majina lao ilikuwa :

Sebanza Mukasa Spartas Padri Rouvim,

Basagiakitalo Padri Ovadia

Arthur Gaduna Padri George.

Askofu mweusi wa kwanza,alikuwa mtafutadji la Imani Lakunyoloka,alipata kipawa la kipadiri na jina Rouvim mwaka 1933,mwisho akakuwa Askofu Nilopoli Sebanza Mukasa Spartas Kristoforo (1899-1982).Alikuwa Muuganda

Mu Patriarki Aleksandria Meletio wa pili alifuraha sana na akaleta baraka kwa mwaafrika weusi watafutadji tatu la Imani la Kunyoloka waanze kupasha HABARI LA KI ORTHDOKSI mahali yeyote ya Afrika chini la Sahara.

Mupadri Mkubwa na Mzee Ovadia,alikuwa mtafutadji la Imani Lakunyoloka, Nkamboyake ya Askofu Kampala Yona.Alitangaza Kiorthodoksi Uganda, Kenya mpaka Tanzania.Baada alikuwa Mwenyeuganda(1895-1985)

Wakati lakutawala la Mu Patriarki Aleksandia Meletio wa pili(1926-1935),wapadiri awa wa tatu wa afrikani,walianza kutumika bila feza,bila saidizo yeyote,labda mpadri George Gaduna alirudi kwabo ku Kenya na akaanza kutangaza NENO LA WOKOVU,namna moja na wa padiri Rouvim na Ovadia walianza kutangaza lile NENO fasi yote Uganda na Tanzania .Walijenga makanisa na masomo la nyasi.Ma elfu la binadamu walipokeya dini la UKWELI.

Mu Patriarki Aleksandria wasasa Nikolao wa tano(1935-1939),naye akisha kupata habari yakama Neno la Ki Orthodoksi inatangaziwa ku Afrika chini la Sahara ivi akaleta baraka ya maendeleyo.Muda kidogo,Patriarki wasasa Kristoforo(1939-1967),naye akashukuru vile Afrika chini la Sahara linapata Neno la Wokovu ili kutoka Aleksandria wao hawakuwezi miaki izi zote kutuma wapadiri wayunani ju ya wenye mgini.Ilikuwa magumu njo kwa sababu waarabu-islamu kule Afrika ya juu hawakupende wasikiye yakama, kutoka Misri,wa Orthodoksi wanatangaza dini lao kwa watu weusi.Habari la Imani La Kunyoloka lili tangaziwa kwa nguvu la Roho Mtakatifu,katika mapendo la wenye mgini ivi baada ya miaka makumi mbili na mnane ,moyo wa Mu Patriarki Kristoforo ikapumzika na Patriarki wasasa akakuwa Nikolao wa sita(1967-1987).

Mu Patriarki Nikolao wa sita,akatazama ama miujiza la NENO LA WOKOVU katika Afrika chini la Sahara ivi akawaita wa tafutadji tatu la Imani La Kunyoloka kule Aleksandria akawapigia aksante,akawaombea na akaleta vipawa vya juu kwa padiri Rouvim Spartas Sebanza akakuwa Askofu mweusi wakwanza na jina la sasa KRISTOFORO Askofu wa Mudji la Mtoni Mkubwa Nilo ama Nilopoli,baada mu padiri George Gaduna akakuwa Askofu mweusi wa pili na jina Nitria.Padri Ovadia Basagiakitalo akabaki Mzee wa wapadiri kwa sababubu aliishi na jama lake.Hii mambo lakutafuta Imani Lakunyoloka ama Kiorthodoksi,ilikuwa Neno la Ufunulo kwa watu weusi.Wakati Askofu wakwanza mweusi Kristoforo alipata hii kipawa,naye akachaguwa vyjana waende Aleksandria na ku mudji la wayunani wapate kujifunza na warudi wendeleshe kazi la shamba la Bwana.Kijana wa kwanza akaisha kujifunza akarudi na akawa Mudiako,kiisha Mupadiri na mwisho akawa Askofu mweusi wa tatu Theodoro Nakyama Askofu Kampala na Uganda mzima wakati wa Mu Patriarki Parthenio wa tatu(1987-1996).Kiisha,wakati wa Patriarki Petro wa saba (1997-2004),alitwaa kipawa ya Askofu mweusi wa ine kwa Mtheologi na Mufilosofu Yona Lwanga,uyu ni mtoto wa mtoto wa Mzee Padiri Ovadia Basagiakitalo.

Askofu wa Kampala na Uganda mzima m. Yona Lwanga (1992) ni Askofu wa ine alikuwa Muuganda

Ilikuwa furaha sana ,hata nkambo hakupata kipawa ya Askofu,lakini munkana anapata ile baraka akakuwa Askofu mweusi wa ine(1992) mbele Msaidizi-Bukoba,kiisha, pa fasi ya Kampala na Uganda mzima mwaka 1997.Maendeleo haya ya baganda ina mpaka mwaka 1999,Askofu wa tano mweusi akapata kipawa kwanza sawa Msaidizi Bukoba.Sasa kutoka pale anakuwa Patriarki Theodoro wa pili(2004) na yeye akamfanya Muuganda Askofu mweusi wa tano Yeronimo Mzee akawa Askofu Mwanza-Tanzania 2009,alafu alikuwa Msaidizi toka miaka kumi.Hizi ndivyo NENO LA UFUNULO katika mambo la KUTAFUTA IMANI LAKUYNOLOKA AMA KIORTHODOKSI.Wenye kusikiya hamu la kupata UKWELI, fungulo la kidjidji ama chemuchemu ni NENO LA WOKOVU,lina tosha watu mungiza na mu madini la sanamu ju ya kuwapeleka kwenye Mwangaza inatoka wapate Roho Mtakatifu Mkamilifu katika Bwana Yesu Kristu Mwokovu wetu na Mpenda wanadamu kwa mapendo ya Baba Mwenyezi Mtatu Mtakatifu.

Watafutadji la Imani La Kweli walianza kujenga makanisa ya udongo na mamasomo kwa sababu hawa kukuwe na saidizo

Click: Moses, the Black Saint & Teacher
SONGS OF FREEDOM: The Rastafari Road to Orthodoxy

Orthodox Patriarchate of Alexandria and all Africa

African Americans and Orthodoxy
Eldress Contsantia from Africa

თავისკვეთა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა და ნათლისმცემელისა იოანესი (29 აგვისტო / 11-09)

Vatopaidifriend 
Ελληνικά για τον αποκεφαλισμό του αγ. Ιωάννη του Προδρόμου
 

თავისკვეთა პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყველისა და ნათლისმცემელისა იოანესი. გალილეის მმართველმა, ჰეროდე ანტიპამ იოანე ნათლისმცემელი საპყრობილეში ჩააგდო. წმიდა წინასწარმეტყველი ჰეროდეს დაუფარავად ამხელდა კანონიერი ცოლის, არაბეთის მეფის, არეთას ასულის დაგდებისა და თავისი ძმის, ფილიპეს მეუღლესთან, ჰეროდიადასთან უკანონო თანაცხოვრების გამო (ლკ. 3, 19-20). წაიკითხეთ გაგრძელება…

ჰეროდემ თავის დაბადების დღეს დიდებულებს, უხუცესებსა და ათასისთავებს ვახშამი განუმზადა. ჰეროდიადას ასული სალომეა როკვიდა სტუმრების წინაშე, რითაც ჰეროდეს დიდად ასიამოვნა. მოხიბლულმა მმართველმა ქალს ფიცით აღუთქვა, რომ უბოძებდა ყველაფერს, რასაც ითხოვდა, თუნდაც ნახევარი სამეფო ყოფილიყო. ბილწმა მოცეკვავემ თავისი ბოროტი დედის, ჰეროდიადას შეგონებით, ლანგარზე დადებული იოანე ნათლისმცემლის თავი მოითხოვა. ჰეროდე დამწუხრდა – ეშინოდა ღვთის რისხვისა იმ წინასწარმეტყველის მოკვლისთვის, რომელსაც ადრე თავადვე უსმენდა. ეშინოდა ხალხისაც, რომელსაც უყვარდა წინამორბედი უფლისა; მაგრამ არ ისურვა დაერღვია სტუმრების წინაშე დაუფიქრებლად დადებული ფიცი და ბრძანა, წმიდანისთვის თავი მოეკვეთათ და სალომეასთვის მოერთმიათ. გადმოცემით, სინანულის ქადაგის მოკვეთილი თავის ბაგეები კიდევ ერთხელ განიხვნა და წარმოთქვა: „ჰეროდე, შენ არ უნდა გესვას შენი ძმის, ფილიპეს ცოლი“. სალომეამ ლანგარი თავის დედასთან მიიტანა. გახელებულმა ჰეროდიადამ ნემსით დაჩხვლიტა წინასწარმეტყველის ენა და წმიდა თავი უწმინდურ ადგილას დაფლა. მაგრამ კეთილმსახურმა იოანამ, ჰეროდეს ეზოსმოძღვრის, ქოზას ცოლმა სიწმიდე ამოთხარა, თიხის ჭურჭელში ჩაასვენა და ელეონის მთაზე – ჰეროდეს ერთ-ერთ მამულში დაკრძალა. იოანე ნათლისმცემლის წმიდა გვამი კი მისმა მოწაფეებმა იმავე ღამეს მიაბარეს მიწას სებასტიაში, იქ, სადაც ბოროტმოქმედება აღესრულა. წმიდა იოანეს მკვლელობის შემდეგ ჰეროდე რამდენიმე ხანს კიდევ აგრძელებდა მმართველობას. სახარებიდან ჩანს, რომ იუდეის მმართველმა, პონტოელმა პილატემ მასთან ბორკილდადებული იესო ქრისტე გაგზავნა, რომელიც შეურაცხყო ჰეროდემაც და მისმა ერმაც (ლკ. 23.7-12).

ღვთის სამსჯავრო ჰეროდეს, ჰეროდიადასა და სალომეასთვის მათი მიწიერი ცხოვრების დროსვე აღესრულა. სალომეას ზამთარში, მდინარე რიკორისზე გადასვლის დროს, ყინული ჩაუტყდა და ქვეშ მოექცა. ყინულმა იგი ისე ჩაიჭირა, რომ ტანით წყალში იყო ჩაკიდული, თავი კი ყინულის ზემოთ ჰქონდა დარჩენილი. ასე ეკიდა მანამ, სანამ ბასრმა ყინულმა კისერი არ გადაუჭრა. გვამი ვერავინ იპოვა, ხოლო თავი კი, როგორც ოდესღაც წმიდა იოანე ნათლისმცემლისა, ჰეროდესა და ჰეროდიადას მიუტანეს. არაბეთის მეფე არეთამ, თავისი ქალიშვილის შერცხვენისთვის შური რომ ეძია, ჰეროდეს წინააღმდეგ გაილაშქრა. ჰეროდე დამარცხდა. განრისხებულმა გაიუს კალიგულამ (37-41) იგი შეიპყრო და ჰეროდიადასთან ერთად ჯერ გალიაში, შემდეგ კი – ესპანეთში გადაასახლა, სადაც ისინი უეცრად გაპობილ მიწაში დაინთქნენ.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი III, თბილისი, 2001 წ.

წყარო

St Nino (Nina), Equal of the Apostles and Enlightener of Georgia
Saint New martyr Andrew from Georgia and Abkhazia

Ο καλύτερος φίλος του Ηρώδη!...

Μόνο κάποιος σαν τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο θα μπορούσε να αγαπήσει έναν άνθρωπο σαν τον Ηρώδη!... (κλικ εδώ).

Στο ίδιο post: η ιστορική πορεία της κάρας (κρανίου) του αγίου Ιωάννη - πού βρίσκεται σήμερα.

Δείτε και:

Επιστημονικές επιβεβαιώσεις για λείψανα του Προδρόμου που βρέθηκαν πρόσφατα στη Βουλγαρία!
Διήγηση του Γέροντα Χρύσανθου: Το θαύμα πολλαπλασιασμού των άρτων από τον Τίμιο Πρόδρομο

Το παρόν post αφιερώνεται στο Γιώργη, που αναζητά το Θεό. Εύχεσθε υπέρ αυτού, αδελφοί...

Μωυσής, ο Μαύρος Διδάσκαλος - Moses the Black Saint & Teacher

28 Αυγούστου, εορτή του αγίου Μωυσή του Αιθίοπα, του πρώην ληστή.

Κλικ εδώ!

Και στην ενότητά μας Ο Χριστός στην Αφρική.

Για το άφθαρτο σώμα του αγίου Μωυσή, δείτε εδώ.

Κουβανός χημικός γίνεται ορθόδοξος μοναχός & ιερέας

«Με πατέρα αξιωματικό του καθεστώτος Φιντέλ Κάστρο, άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία κρυφά».

«Στην Ορθοδοξία βρήκα αυτό που μου έλειπε στην λατινική (=ρωμαιοκαθολική) εκκλησία, στην Ορθοδοξία βρήκα το πνευματικό, το εσχατολογικό στοιχείο».

«Η πίστη στο Χριστό είναι η πηγή της μοναδικής ελπίδας που μπορεί να ικανοποιήσει τον άνθρωπο. Εκτός από τον Χριστό δεν υπάρχει ελπίδα».

«Σε εκκλησιαστικούς κύκλους της λατινικής Εκκλησίας όταν αναφέρονται στην Ορθοδοξία, κάνουν λόγο για ακαταστασία, αμορφωσιά, και αποστασία της πίστεως».

«Είναι γεγονός ότι η ενασχόλησή μου με τις θετικές επιστήμες γενικά, και όχι μόνο με την χημεία, αλλά και με τα Μαθηματικά και ειδικά με την μοριακή φυσική με βοήθησαν πάρα πολύ στην πνευματική μου ζωή. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά εμένα προσωπικά με βοήθησαν να μελετήσω και να καταλάβω τους κανόνες της φυσικής λειτουργίας του σύμπαντος, (τουλάχιστον μέχρι το σημείο που το επιτρέπει η επιστήμη). Έκαναν την πίστη μου στο Θεό πιο δυνατή, και βέβαια τη ζωή μου ως κληρικού. Ο άνθρωπος της πίστεως ακόμα και στην επιστήμη, βλέπει να κινείται το θέλημα και το χέρι του Θεού ακριβώς εκεί όπου οι άλλοι ψάχνουν πού να οικοδομήσουν την αθεΐα τους. Είπε ο τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ φυσικής του 1921, Άλμπερτ Αϊνστάιν: "Μέσα από το ακατανόητο σύμπαν εκδηλώνεται άπειρη ανώτερη σοφία"».

Διαβάστε ολόκληρη τη σημαντική συνέντευξη του π. Ιερώνυμου Εσπινόζα εδώ (και με την ευκαιρία, γνωρίστε, αν δεν το γνωρίζετε, το ιστολόγιο "Ορθόδοξη Ιεραποστολή").

Δείτε επίσης: Λατινική Αμερική, λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία

Ο ασκητής της Μαρτινίκας

Καθηγητής του Χάρβαρντ => ορθόδοξος μοναχός στην Αριζόνα
Συνέντευξη του διάσημου Ελβετού θεολόγου Γαβριήλ (Bunge), που ασπάστηκε την Ορθοδοξία

Ιστολόγιό μας για το παλαιό & το νέο ημερολόγιο

Εμφάνιση του Τ. Σταυρού το 1925 σε ναό του π.ημ.

Ένα ιστολόγιο δημιουργήθηκε από το "Νεκρό για τον κόσμο" με φόβο Θεού και με σεβασμό προς τους αδελφούς μας που ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο (και που στις 28 Αυγούστου εορτάζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου - συνεορτάζουμε νοερώς με αυτούς, ευχόμενοι προς την Υπεραγία Θεοτόκο υπέρ αυτών, αλλά και με όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες που ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο παγκοσμίως, όπως το Άγιο Όρος, η Ρωσία, η Σερβία και τα Ιεροσόλυμα). 

Διάθεση της προσπάθειας αυτής είναι να αντιμετωπίσει με σεβασμό, τόσο στους παλαιο- όσο και τους νεο-ημερολογίτες, στους οποίους ανήκει και ο γράφων, αλλά και να επισημάνει, κατά το δυνατόν, ευθύνες και των δύο πλευρών για τη συντήρηση του σχίσματος. Αυτό βέβαια ενέχει έναν κίνδυνο: να κατηγορηθούμε και από τις δύο πλευρές για μειοδοσία, υποκρισία κ.τ.λ. Δεν πειράζει, έχει ο Θεός. Ας βοηθήσει και ας φωτίσει και ευλογήσει Εκείνος.

Μπορείτε να το δείτε εδώ: Συγχώρησις... Ορθοδόξων παλαιού και νέου ημερολογίου. Ένα από τα ιδρυτικά κείμενα εκείνου του ιστολογίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Εύχεσθε υπέρ ημών, αδελφοί. Αμήν.

Άγιος Φανούριος: υπάρχει ή είναι ο άγιος Γεώργιος;

Κλικ εδώ!

Εικ: ο άγιος Φανούριος δρακοντοκτόνος - έργο της αγιογράφου Άννας Παράκη.

Δεν πρόκειται για κάποια σκηνή από το βίο του, ούτε είναι συνηθισμένη εικόνα του αγίου. Συμβολίζει προφανέστατα τη νίκη του πάνω στο "νοητό δράκοντα", το διάβολο, που προσπάθησε να "καταβροχθίσει" την ψυχή του με τα βασανιστήρια από τους διώκτες του.

Ένα άγιο ζευγάρι που άντεξε τα πάντα!

 

Βίος και πολιτεία Αδριανού και Ναταλίας (26 Αυγούστου)

.

«...Αργότερα ντύθηκε με το πιο λαμπρό της φόρεμα και πήγε στη φυλακή. Γύριζε τα κελιά και ενθάρρυνε τους ομολογητές. Όταν ανακάλυψε τον Αδριανό έπεσε στην αγκαλιά του και με δάκρυα χαράς τον ασπαζόταν και τον εγκαρδίωνε...»

Υφαντό

Οι ένδοξοι αυτοί Άγιοι του Θεού κατάγονταν από τη Νικομήδεια της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας. Έζησαν και αναδείχτηκαν Άγιοι με τη θαυμαστή πολιτεία τους στην αρχή της τέταρτης εκατονταετίας, λίγα χρόνια πριν τη νίκη του Χριστιανισμού με την επικράτηση του ισαπόστολου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου.
 

Ήταν η δεύτερη περίοδος της βασιλείας του ειδωλομανή Μαξιμιανού. Στη διάρκεια ενός διωγμού των χριστιανών της Νικομήδειας είχαν συλληφθεί ανάμεσα σε άλλους και εικοσιτρείς ευσεβείς άνδρες που βρέθηκαν κρυμμένοι σε κοντινή σπηλιά. Είχαν καταφύγει εκεί για να γλιτώσουν από τον κατατρεγμό των ειδωλολατρών που κατείχαν την εξουσία. Οι άνθρωποι αυτοί μεταφέρονταν στην πόλη για να κλειστούν στη φυλακή, και οι φρουροί τούς συμπεριφέρονταν με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο.
 

Ο νεαρός Αδριανός που πρόσφατα είχε ασπαστεί κι αυτός μαζί με τη συμβία του Ναταλία την πίστη του Χριστού και είχε βαπτιστεί και ενταχθεί στην Εκκλησία συνάντησε στο δρόμο τη θλιβερή πομπή. Το θέαμα μεταφερόμενων καταδίκων δεν ήταν, βέβαια, σπάνιο τα χρόνια εκείνα στους δρόμους της Αυτοκρατορίας, αλλά ο Αδριανός, επειδή ανησύχησε μην ήταν χριστιανοί οι κατατρεγμένοι, κοντοστάθηκε για να πληροφορηθεί την αιτία της σύλληψής τους. Τους ρώτησε για χάρη ποιας απολαβής που επιδίωκαν, βρέθηκαν να υποφέρουν. Και πήρε αμέσως την απάντηση που μέσα του ανέμενε. «Για να κερδίσουμε τα αγαθά που επαγγέλθηκε ο Θεός σε όσους κακοπαθούν για τη δόξα του. Αγαθά που με κανένα άλλο δε συγκρίνονται σε τούτη τη γη. Αγαθά που καμιά γλώσσα δεν τολμά να περιγράψει και κανένας νους να σκεφτεί».
 

Τα λόγια των ομολογητών της Πίστης προκάλεσαν στον Αδριανό βαθιά κατάνυξη. Η χάρη του Θεού ευδόκησε να τον γεμίσει με θάρρος, έτσι που αμέσως αποφάσισε να μην κρύβεται ο ίδιος. Και έσπευσε χαρούμενος να δηλώσει στους φρουρούς ότι ήταν κι αυτός χριστιανός και απαιτούσε να συμμεριστεί την τύχη των αδελφών του. Τον συνέλαβαν, λοιπόν, παρευθύς· και τον οδήγησαν μαζί με τους άλλους στη φυλακή.
 

Η συμβία του Ναταλία πληροφορήθηκε πως είχε συλληφθεί ο σύμβιός της και μη ξέροντας την αιτία της σύλληψής του στενοχωρήθηκε πολύ. Όταν, όμως, κάποιοι αυτόπτες της περιέγραψαν με λεπτομέρειες τα γεγονότα θεώρησε καύχημα της την ενέργεια του Αδριανού. Έτρεξε, μάλιστα να συναντήσει τις συμβίες των άλλων ομολογητών και στήριζε όσες θλίβονταν κι αγωνιούσαν. Τους έλεγε πως η θυσία για το Χριστό ήταν ό,τι ωραιότερο μπορούσε να συμβεί στους δικούς τους και ότι οι ίδιες θα ’πρεπε να χαίρονται και να δοξολογούν το Θεό που αξιώθηκαν τέτοια τιμή.
 

 

Σκηνή από το βίο των αγίων (βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Λυκείου, μάθημα περί έρωτος)

Αργότερα ντύθηκε με το πιο λαμπρό της φόρεμα και πήγε στη φυλακή. Γύριζε τα κελιά και ενθάρρυνε τους ομολογητές. Όταν ανακάλυψε τον Αδριανό έπεσε στην αγκαλιά του και με δάκρυα χαράς τον ασπαζόταν και τον εγκαρδίωνε. Του έλεγε πόσο τον θεωρούσε ευτυχισμένο που του δόθηκε το προνόμιο να μαρτυρήσει για το Χριστό μπροστά στους άρχοντες, και πόσο η ίδια ένιωθε περήφανη για την ενέργειά του να σπεύσει να ομολογήσει την Πίστη του την ώρα του κατατρεγμού. Επειδή, μάλιστα, καταλάβαινε πόσο δύσκολες στιγμές τον περίμεναν όταν θα άρχιζαν τα βασανιστήρια για να αρνηθεί το Χριστό, τον φιλοτιμούσε με λόγια θερμά. «Πρόσεξε, του έλεγε, να μείνεις ασάλευτος κι εδραίος ό,τι κι αν πάθεις· το στεφάνι που παρέχει ο Κύριός μας στους πιστούς φίλους του σε περιμένει».
 

Κατόπιν, έτρεξε στους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Νικομήδειας και ζήτησε να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία για να ικετεύσουν όλοι μαζί να αντέξουν οι φυλακισμένοι τα βάσανα που τους ανέμεναν. Γύρισε κατάκοπη στο σπίτι της και επιδόθηκε στην προσευχή. Παρακαλούσε να δοθεί στον Αδριανό και στους άλλους ομολογητές η καρτερία που χρειάζονταν για να μείνουν ακλόνητοι στην Πίστη.

Ήταν βαθιά χαράματα όταν άκουσε βήματα να πλησιάζουν στην αυλή της. Σταμάτησε την προσευχή και βγήκε ανήσυχη στο κεφαλόσκαλο. Η έκπληξή της ήταν μεγάλη όταν διέκρινε στο μισοσκόταδο τον Αδριανό. Συνοδευόταν από ένα άντρα της φρουράς. Η Ναταλία έβαλε με το νου της πως ο σύμβιός της απαρνήθηκε το Χριστό και αφέθηκε ελεύθερος. Την πλημμύρισε πόνος απροσμέτρητος, αλλά και θυμός ασυγκράτητος. Και ξέσπασε. «Δε ντρέπεσαι, του είπε, να εγκαταλείψεις έτσι άνανδρα τον αγώνα; Τι χριστιανός είσαι εσύ που σε τρόμαξαν τα βασανιστήρια και έτρεξες να χωθείς στην ασφάλεια του σπιτιού; Δε θέλω εγώ για άντρα μου ένα δειλό και φοβιτσιάρη».

Ο Αδριανός, γεμάτος κατανόηση για τη στάση της συμβίας του και δικαιολογώντας το θυμό της, την καθησύχασε και της εξήγησε το λόγο της παρουσίας του. Θέλοντας να την ξαναδεί για τελευταία φορά είχε πείσει το φρουρό να τον μεταφέρει για λίγο στο σπίτι τους, υποσχόμενος ότι θα του χάριζε κάποια πολύτιμα αντικείμενα που φύλασσε. Ήθελε, εξάλλου, να την παρακαλέσει να βρεθεί το πρωί στο χώρο όπου ο άρχοντας θα υπέβαλλε τους ομολογητές σε βασανιστήρια. Όλοι τους γύρευαν να είναι εκεί η Ναταλία για να τους ενθαρρύνει. Είχαν τόσο πολύ εγκαρδιωθεί από την απογευματινή της επίσκεψη στη φυλακή, ώστε ένιωθαν σίγουροι πως με κείνην δίπλα τους θα έμεναν σταθεροί στο μαρτύριο.

Η Ναταλία, μόλις άκουσε τις εξηγήσεις, ρίχτηκε στην αγκαλιά του συμβίου της και με λυγμούς του ζητούσε να συγχωρέσει την έλλειψη εμπιστοσύνης που του έδειξε με τη συμπεριφορά της. Η χαρά της ήταν ανεκλάλητη όταν βεβαιώθηκε πως ο Αδριανός την είχε πάραυτα συγχωρέσει. Έσπευσε να φέρει το δώρο για το φρουρό, και μπήκε μπροστά στο δρόμο τής επιστροφής στη φυλακή.
Το πρωί οι φυλακισμένοι μεταφέρθηκαν στο κριτήριο του άρχοντα. Από κοντά και η θαρραλέα Ναταλία. Όπως συνηθιζόταν τους ζητήθηκε να θυσιάσουν στα είδωλα για να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι. Κανένας τους, βέβαια, δεν είχε τέτοια πρόθεση. Άλλωστε, η παρουσία και η προσευχή της Ναταλίας τους έδινε με το παραπάνω το κουράγιο που απαιτούσε η στιγμή. Ακολούθησαν οι απειλές που αποδείχτηκαν κι αυτές ανώφελες, και τέλος οι φρουροί πήραν τη διαταγή να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Έλπιζε ο άρχοντας πως ο πόνος θα έφερνε το αποτέλεσμα που γύρευε. Όμως, αντίδοτο στον πόνο οι ομολογητές είχαν τις ενθαρρυντικές κραυγές της Ναταλίας. Οι βασανιστές, όταν απελπίστηκαν, προχώρησαν στη σφαγή. Οι ηρωικοί στρατιώτες του Χριστού έφτασαν στο μαρτύριο με χαρά, υμνώντας το Θεό και ευχαριστώντας τον για την παρουσία κοντά τους της γενναίας Ναταλίας.

Τον εικοσιοκτάχρονο Αδριανό ο άρχοντας έδωσε εντολή να τον τεμαχίσουν ζωντανό για να εκδικηθεί τη Ναταλία. Αυτή, όμως, του απάντησε με το δικό της τρόπο. Έμεινε εκεί, παρακολουθώντας και ενθαρρύνοντας το μαρτύριο του συζύγου της και συνέλεγε τα τίμια μέλη του που πετούσαν οι δήμιοι.
Όταν ολοκληρώθηκε η θηριωδία, ο άρχοντας διέταξε να κάψουν τα σώματα των Μαρτύρων. Μόλις, όμως, ανάφτηκε η φωτιά, μια ξαφνική βροχή του χάλασε τα σχέδια. Έτσι, οι χριστιανοί της Νικομήδειας μπόρεσαν να μαζέψουν τα σώματα, και τα μετέφεραν για ενταφιασμό. Μάλιστα, ένας βαρκάρης, ονόματι Ευσέβιος, φόρτωσε στη βάρκα του πολλά, ανάμεσά τους και τα κομμάτια από το σώμα του Αδριανού, και τα μετέφερε στην απέναντι ακτή του Βυζαντίου, στην Αργυρούπολη. Εκεί τα περιποιήθηκε και τα ενταφίασε.

Λίγες μέρες αργότερα έφτασε στον τόπο του ενταφιασμού και η καρτερόψυχη Ναταλία. Ήρθε αποφασισμένη να μείνει εκεί, στον τόπο που είχε ταφεί ο σύμβιός της. Δε χρειάστηκε, όμως, να περιμένει πολύ. Σύντομα παρέδωσε το πνεύμα και βρέθηκε ως καλή συμβία κοντά στον Αδριανό, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία. Το σώμα της τάφηκε εκεί, δίπλα στον ανδρείο Μάρτυρα.

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ζεύγους των Αγίων την 26η Αυγούστου.

Συζήτηση πιστού κορυφαίου γενετιστή & αγνωστικιστή

Συνέντευξη -σε έναν αγνωστικιστή- του γενετιστή Francis Collins, που βρήκε την ισορροπία ανάμεσα στην Επιστήμη και την Πίστη στον Θεό

 

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ /Πηγή

 

Ο κορυφαίος γενετιστής Francis Collins (γεν. 1950), είναι Διευθυντής Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος, διευθυντής του National Institutes of Health των Η.Π.Α. πρώην αγνωστικιστής, είναι σήμερα πιστός χριστιανός.

Αναφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του (από το περιοδικό «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ», τ. 487, Μάρτιος 2011):

Είμαι επιστήμονας και πιστός, και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο. Ως διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, έχω ηγηθεί συνεργασίας επιστημόνων για να διαβάσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρωπίνου γονιδιώµατος, του βιβλίου εντολών του DNA µας.

Ως Χριστιανός βλέπω το DNA, κέντρο πληροφοριών όλων των ζώντων οργανισμών, σαν την γλώσσα του Θεού, και την κομψότητα και την πολυπλοκότητα των ίδιων των σωμάτων μας και της υπόλοιπης φύσης, ως αντανάκλαση του σχεδίου του Θεού.

 

Ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην φυσικοχημεία την δεκαετία του 1970, ήµουν άθεος, µη βρίσκοντας λόγο να υποθέσω την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας έξω από τα Μαθηματικά, την Φυσική και την Χημεία. Στην συνέχεια, όμως, πήγα στην Ιατρική Σχολή και εκεί αντιμετώπισα θέματα ζωής και θανάτου στο προσκέφαλο των ασθενών µου. Κάποτε, µία ασθενής µου µε ρώτησε: «Εσείς σε τι πιστεύετε, γιατρέ;». Αυτό με προβλημάτισε και άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις.

Αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι η επιστήμη, που αγαπούσα τόσο πολύ, ήταν ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;» «Γιατί είμαι εδώ;» «Γιατί τα μαθηματικά λειτουργούν, έτσι κι αλλιώς;» «Αν το Σύμπαν έχει αρχή, ποιος το δημιούργησε;» «Γιατί οι φυσικές σταθερές στο Σύµπαν είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένες, ώστε να επιτρέπουν την δυνατότητα των σύνθετων μορφών ζωής;» «Γιατί οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση της ηθικής;» «Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;». Είχα υποθέσει ότι η πίστη βασίζεται µόνο σε συναισθηματικά και παράλογα επιχειρήματα, και έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα, ότι μπορεί κάποιος να αναπτύξει πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την πιθανότητα υπάρξεως του Θεού πάνω σε ένα αποκλειστικά λογικό υπόβαθρο. Η αρχική αθεϊστική µου βεβαιότητα, πς «ξέρω ότι δεν υπάρχει Θεός», αναδύθηκε τότε ως η πιο αβάσιμη εκδοχή. Καθώς εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Άγγλος συγγραφέας G.K Chesterton, «ο αθεϊσμός είναι το πιο τολμηρό δόγμα, γιατί είναι η υποστήριξη μιας καθολικής άρνησης».

Αλλά η λογική από μόνη της δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Η Πίστη είναι λογική συν αποκάλυψη, και αυτή η αποκάλυψη απαιτεί σκέψη τόσο με το πνεύμα όσο και με το μυαλό. Πρέπει να ακούσει κανείς τη μουσική, δεν φτάνει να διαβάσει μόνο τις νότες στο πεντάγραμμο. Τελικά, ένα άλμα πίστης είναι απαραίτητο.

Για μένα, αυτό το άλμα ήρθε στο 27 έτος της ηλικίας μου, όταν η αναζήτηση για να μάθω περισσότερα για τον Θεό με οδήγησε στον Ιησού Χριστό. Εδώ παρουσιαζόταν ένα πρόσωπο με ισχυρότατες ιστορικές μαρτυρίες για τη ζωή του, το οποίο έκανε εκπληκτικές δηλώσεις σχετικά με την αγάπη προς τον πλησίον, οι δε ισχυρισμοί του, ότι ήταν γιος του Θεού, απαιτούσαν να πάρω μια απόφαση, για το αν ήταν πλανεμένος ή ήταν όντως ο γιος του Θεού. Μετά από αντίσταση σχεδόν δύο χρόνων, έγινα ακόλουθος του Ιησού.

(Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ).

 

Ακολουθεί συνέντευξη του Francis Collins (από το περιοδικό «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ»):

Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται ένταση μεταξύ της πίστης στον Θεό και της Επιστήμης. Έχουμε από τη μία πλευρά επιστήμονες σαν τον Ρίτσαρντ Ντόκινς και τον Στήβεν Πίνκερ που βλέπουν τη θρησκεία σαν ένα απομεινάρι του προεπιστημονικού δεισιδαιμονικού παρελθόντος, που η ανθρωπότητα πρέπει να εγκαταλείψει πια.

Από την άλλη, οι Χριστιανοί διατείνονται ότι η επιστήμη τείνει στον ηθικό μηδενισμό και είναι ανίκανη να εξηγήσει τα θαύματα γύρω μας. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει ο Φράνσις Κόλλινς. Ο ίδιος αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη ότι η πίστη στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και η Επιστήμη μπορούν να συνυπάρξουν. Ως διευθυντής του προγράμματος για το ανθρώπινο γονιδίωμα (Human Genome Project) ο Κόλλινς είναι μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου, επικεφαλής ενός προγράμματος με κόστος δισεκατομμυρίων δολαρίων, που στοχεύει στην κατανόηση της φύσης του ανθρώπινου οργανισμού και τη θεραπεία παθήσεων. Κι όμως, στο βιβλίο του Η γλώσσα του Θεού περιγράφει πώς γνώρισε τον Χριστό ως Σωτήρα του το 1978 και από τότε είναι ένας πιστός Χριστιανός. «Ο Θεός της Αγίας Γραφής είναι και ο Θεός του γονιδιώματος», γράφει, «μπορεί να Τον λατρέψει κάποιος στην εκκλησία αλλά και στο εργαστήριο».

Εδώ παραχωρεί μια συνέντευξη στον Τζων Χόργκαν, που λέει για τον εαυτό του ότι είναι «ένας αγνωστικιστής που όλο και πιο πολύ ενοχλείται από την επιρροή της θρησκείας στις ανθρώπινες υποθέσεις» και διευθύνει το Κέντρο Επιστημονικών Μελετών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Στήβενς στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσεϋ.

Χόργκαν: Πώς μπορείτε να πιστεύετε σε θαύματα όπως η ανάσταση, την ίδια στιγμή που σαν επιστήμονας ψάχνετε για φυσικές εξηγήσεις για το κάθε τι;

Κόλλινς: Δεν έχω αμφιβολία ότι τα θαύματα είναι δυνατόν να γίνουν σε κάποιες στιγμές εξαιρετικής σημασίας, όπως όταν ο Παντοδύναμος Θεός θέλει να μας δώσει ένα μήνυμα. Ως επιστήμονας βέβαια, έχω πολύ υψηλά στάνταρτς για να αποδεχτώ κάτι ως θαύμα.

Χόργκαν: Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου με τα θαύματα δεν είναι μόνο ότι παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους όπως τους γνωρίζουμε, αλλά και ότι κάνουν τον Θεό να μοιάζει ιδιότροπος. Κάποιοι για παράδειγμα πιστεύουν ότι αν προσευχηθούν θερμά, ο Θεός θα κάνει καλά ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Δηλαδή, όσοι δεν θεραπεύονται δεν είναι άξιοι;

Κόλλινς: Στην εμπειρία μου ως γιατρού, δεν έχω δει κάποιο τέτοιο θαύμα θεραπείας και δεν περιμένω ότι θα δω. Ακόμα, η προσευχή για μένα δεν είναι ένα μέσο καταναγκασμού του Θεού για να κάνει ό,τι εγώ θέλω. Είναι μάλλον η προσπάθεια να έρθω σε επαφή με τον Θεό και να καταλάβω τι Εκείνος θέλει να κάνω εγώ και όχι να Του πω τι πρέπει να κάνει Εκείνος. Στην Κυριακή προσευχή για παράδειγμα λέει «Γενηθήτω το θέλημά Σου». Δεν λέει «Πατέρα μας Ουράνιε, βοήθησέ με να βρω ένα μέρος να παρκάρω».

Χόργκαν: Για να είμαι ειλικρινής, με απασχολεί τελευταία το θέμα των αρνητικών επιπτώσεων της θρησκείας, μετά από τρομοκρατικές ενέργειες του τύπου των Διδύμων Πύργων, και βλέποντας την αύξηση της επιρροής της θρησκευόμενης δεξιάς στις ΗΠΑ.

Κόλλινς: Ποια πίστη δεν χρησιμοποιήθηκε από δημαγωγούς για να χειραγωγήσει και να κακοποιήσει ανθρώπους, είτε αυτό λέγεται Ιερά Εξέταση είτε Σταυροφορίες είτε επίθεση στους Δίδυμους Πύργους; Δεν θα πρέπει όμως να κρίνουμε τις αλήθειες της πίστης από τον τρόπο που κάποιοι τις εφαρμόζουν, όπως δεν πρέπει να κρίνουμε την αγάπη από τον τρόπο που τη ζει ένα ζευγάρι σε έναν αποτυχημένο γάμο. Σαν παιδιά του Θεού, έχουμε όλοι μέσα μας τον Ηθικό Νόμο Του, τη γνώση αυτή του τι είναι καλό και τι όχι, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι μια σπουδαία ένδειξη της ύπαρξης του Θεού. Έχουμε όμως και αυτό που ονομάζεται Ελεύθερη Βούληση, που συνεχώς το εξασκούμε για να παραβιάσουμε τον νόμο αυτόν.

Χόργκαν: Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν στον Θεό λόγω του προβλήματος της ύπαρξης του Κακού. Αν ο Θεός μάς αγαπάει, γιατί η ζωή έχει τόσο πόνο;

Κόλλινς: Αυτό είναι ένα βασικό ερώτημα, το οποίο αντιμετωπίζουν όλοι όσοι ερευνούν το θέμα του Θεού. Πρώτα-πρώτα, αν ο τελικός στόχος για τον άνθρωπο είναι να αυξηθεί, να ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό του και τον Θεό, τότε μια εύκολη ζωή δεν θα τον βοηθήσει σε αυτό. Όταν όλα πάνε καλά, δεν μαθαίνουμε. Δεύτερον, ένα μεγάλο μέρος του πόνου δεν είναι από τον Θεό. Με την ελεύθερη θέλησή μας επιλέγουμε να δράσουμε με τρόπους που κάνουν κακό σε άλλους.

Χόργκαν: Ο φυσικός Στήβεν Γουάινμπεργκ, που είναι αθεϊστής, θέτει την ερώτηση γιατί έπρεπε να πεθάνουν έξι εκατομμύρια Εβραίοι, και οι συγγενείς του μέσα σε αυτούς, στο Ολοκαύτωμα, για να μπορέσουν οι Ναζί να ασκήσουν την ελεύθερή τους βούληση.

Κόλλινς: Αν ο Θεός παρενέβαινε θαυματουργά κάθε φορά που κάποιος από μας επέλεγε το κακό, θα είχαμε ένα χαοτικό, παράξενο και απρόβλεπτο κόσμο. Η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου οδηγεί κάποιους να κάνουν φοβερό κακό στους συνανθρώπους τους. Αθώοι πεθαίνουν ως αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορούμε γι' αυτό να κατηγορήσουμε τον Θεό, μόνον αυτούς που το έκαναν. Μια δυσκολότερη ίσως ερώτηση θα ήταν για τον πόνο που έρχεται ως αποτέλεσμα όχι ανθρώπινης θέλησης, αλλά φυσικής καταστροφής, καρκίνου, τσουνάμι ή τυφώνα. Γιατί ο Θεός δεν εμποδίζει αυτά από του να γίνουν;

Χόργκαν: Μερικοί φιλόσοφοι έχουν πει ότι ίσως ο Θεός να μην έχει τον πλήρη έλεγχο της δημιουργίας Του. Μια ποιήτρια το εξέφρασε με τη φράση «Ο Θεός που τα κουτσοκαταφέρνει».

Κόλλινς: Αυτό ακούγεται πολύ φωτισμένο, αλλά μάλλον είναι βλάσφημο! Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ο Θεός βρίσκεται εκτός φύσης και χρόνου και βλέπει τη στιγμιαία ύπαρξή μας μέσα στο χρόνο με μια ματιά που φτάνει πολύ πίσω και πολύ μπροστά. Αυτό μου επιτρέπει να πω, ότι ίσως το νόημα του πόνου να μη μου είναι πλήρως κατανοητό. Ίσως να υπάρχουν λόγοι που ο Θεός επιτρέπει διάφορα κακά να γίνουν, που εγώ να μην τους ξέρω.

Χόργκαν: Είμαι αγνωστικιστής και με ενόχλησε που στο βιβλίο σας αποκαλείτε τον αγνωστικισμό «φυγή». Ο αγνωστικισμός δεν σημαίνει ότι είσαι τεμπέλης ή δεν σε νοιάζει. Σημαίνει ότι δεν σε ικανοποιεί καμιά από τις απαντήσεις για τα μυστήρια που υπάρχουν.

Κόλλινς: Αυτό ήταν ένας όρος που δεν ισχύει για τους γνήσιους αγνωστικιστές, που ενώ έχουν εξετάσει τις απαντήσεις, ακόμα δεν μένουν ικανοποιημένοι. Δεν έχω πρόβλημα με αυτούς, αλλά με τους επιστήμονες που δεν έφτασαν στα συμπεράσματά τους μετά από προσεκτική έρευνα των δεδομένων. Πέρασα από αυτήν τη φάση όταν ήμουν κι εγώ ένας ρηχός αγνωστικιστής και ίσως βιάζομαι να συμπεράνω ότι όλοι εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με μένα.

Χόργκαν: Η ελεύθερη βούληση είναι για μένα, όπως και για σας, κάτι το σημαντικό. Αποτελεί τη βάση για την ηθική μας και την κατανόηση του νοήματος της ζωής. Δεν ανησυχείτε μήπως η επιστήμη γενικά και ειδικότερα η Γενετική και η έρευνα του γονιδιώματος υποσκάπτει την πίστη στην ελεύθερη βούληση;

Κόλλινς: Υπονοείτε βέβαια τον Γενετικό Ντετερμινισμό, που υπονοεί ότι είμαστε άβουλες μαριονέτες κατευθυνόμενες από τις διπλές έλικες του DNA μας. Αυτό όμως απέχει τόσο από ό,τι γνωρίζουμε επιστημονικά για το θέμα! Βεβαίως και έχει επιρροή η κληρονομικότητα, όχι μόνο στον κίνδυνο νόσησης από κάποια νόσο αλλά και σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και στοιχεία του χαρακτήρα μας. Δέστε όμως τους μονοζυγώτες δίδυμους, που ενώ έχουν ταυτόσημο DNA, ούτε συμπεριφέρονται ούτε σκέφτονται το ίδιο. Εκεί φαίνεται η σημασία της μάθησης και της εμπειρίας, καθώς και της ελεύθερης βούλησης. Νομίζω ότι όλοι μας αναγνωρίζουμε τη σημασία της ελεύθερης βούλησης.

Χόργκαν: Τι γνώμη έχετε για τις Δαρβινικές εξηγήσεις ως προς την αλτρουιστική συμπεριφορά, αυτό που εσείς αποκαλείτε αγάπη, την ανιδιοτελή πράξη και συμπαράσταση σε κάποιον που δεν ανήκει στην «ομάδα» σου;

Κόλλινς: Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο αλτρουϊσμός υποστηρίζεται από τη θεωρία της εξέλιξης, επειδή προωθεί τα συμφέροντα της ομάδας. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που με θυσία έχουν δώσει από τον εαυτό τους σε κάποιους έξω από την ομάδα τους, κάποιους που καμιά σχέση δεν έχουν μαζί τους, όπως είναι η Μητέρα Τερέζα, ο Όσκαρ Σίντλερ και πολλοί άλλοι. Αυτή είναι η ευγένεια της ανθρώπινης φυλής στην καθαρότερή της μορφή. Αυτό δεν φαίνεται να μπορεί να εξηγηθεί από το Δαρβινικό μοντέλο, δεν εξαρτώ όμως από αυτό την πίστη μου ["Ν": περί Δαρβίνου και θρησκείας εδώ].

 

Χόργκαν: Τι πιστεύετε για το πεδίο της Νευρολογίας, όπου γίνονται προσπάθειες να βρεθεί η νευρολογική βάση των θρησκευτικών εμπειριών;

Κόλλινς: Νομίζω ότι είναι εντυπωσιακό, αν και όχι κάτι που προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Είμαστε σάρκα και αίμα εμείς οι άνθρωποι. Δεν θα με εξέπληττε λοιπόν αν ανακάλυπτα μετά από κάποια μυστικιστική μου εμπειρία ότι ο κροταφικός λοβός του εγκεφάλου μου βρισκόταν σε κατάσταση διέγερσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπειρία μου στερείται πνευματικής υπόστασης. Όσοι έρχονται σε αυτήν την έρευνα προκατειλημμένοι ότι δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τον φυσικό κόσμο, θα δουν τα στοιχεία και θα πουν, «Είδατε λοιπόν;». Ενώ όσοι πιστεύουν ότι είμαστε πνευματικά όντα, θα πουν, «Ωραίο αυτό! Υπάρχει και φυσικό επακόλουθο αυτής της πνευματικής εμπειρίας! Για δες κάτι πράγματα!»

Χόργκαν: Κάποιοι επιστήμονες προβλέπουν ότι η Γενετική Μηχανική θα μας δώσει στο μέλλον υπεράνθρωπη ευφυΐα και μεγάλη διάρκεια ζωής, ίσως ακόμα και αθανασία. Αυτές είναι πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της Έρευνας για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα και άλλων παρόμοιων ερευνών. Αν τέτοια πράγματα συμβούν, ποιες νομίζετε ότι θα είναι οι επιπτώσεις για τις διάφορες θρησκείες;

Κόλλινς: Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα με προβλημάτιζε. Είμαστε όμως τόσο μακριά από κάτι τέτοιο, που είναι δύσκολο να ξοδέψει κανείς χρόνο για να ανησυχεί για αυτό, όταν αναλογιστεί τα πολλά ωφέλιμα αποτελέσματα που μπορούμε να έχουμε στο μεταξύ.

Χόργκαν: Στ' αλήθεια, θέλω να ρωτήσω, η θρησκεία απαιτεί την ύπαρξη του πόνου; Θα μπορούσαμε άραγε να μειώσουμε τον πόνο στο σημείο που να μην χρειαζόμαστε τη θρησκεία; [Σχόλιο του blog μας: Αυτό νόμιζαν οι μαρξιστές, αλλά απατήθηκαν - το αποτέλεσμα: εκατόμβες σύγχρονων μαρτύρων σε Ρωσία (& εδώ!), Ρουμανία, Αλβανία, αλλά και μάρτυρες σε Κίνα, Β. Κορέα, Ελλάδα κ.α. Δε μπορούμε, γιατί μακριά απ' το Θεό ο άνθρωπος μόνο πόνο θα νιώθει! Ο πόνος, ισχυρίζομαι, προέρχεται από την εξορία του Θεού απ' τη ζωή μας, ακόμη κι όταν έχουμε κοινωνική ή επιστημονική πρόοδο. Όχι από τη φτώχεια, την αδικία ή το φυσικό πόνο: Οι άγιοι δεν πονούν ακόμη κι αν είναι άρρωστοι, φυλακισμένοι, καταδιωγμένοι, ενώ ο κόσμος που γεννήθηκε από το νεότερο αθεϊσμό, παρά την επιστημονική και κοινωνική εξέλιξή του, είναι μια ΚΟΛΑΣΗ]...

Κόλλινς: Παρόλο που έχουμε φτάσει σε υψηλά επίπεδα προόδου και αυξήσαμε το προσδόκιμο ζωής και εξαφανίσαμε πολλές νόσους, θα συνεχίσουμε κατά πάσα πιθανότητα να επινοούμε τρόπους για να μαλώνουμε μεταξύ μας και να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, λόγω της αυτοδικαίωσης και της επιμονής μας να είμαστε πάντα πάνω από τους άλλους. Έτσι, η αναλογία θανάτων θα εξακολουθήσει να είναι ένας θάνατος για κάθε άνθρωπο, ότι κι αν κάνουμε. Ίσως κατανοήσουμε πολλά για τη Βιολογία, για την πρόληψη ασθενειών και την επιμήκυνση της ζωής. Δεν νομίζω όμως πως θα βρούμε τον τρόπο να κάνουμε τους ανθρώπους να σταματήσουν να βλάπτουν ή να εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο. Αυτό πάντα θα αποτελεί την πιο βασανιστική μας εμπειρία πάνω στον πλανήτη αυτόν και θα μας κάνει να επιθυμούμε κάτι πιο πάνω και πιο πέρα από τα γήινα.

* Το βιβλίο του Francis Collins «Η γλώσσα του Θεού» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση.

Αξίζει να διαβάσετε και:

Ένας άθεος στο ίδιο τραπέζι με το Χριστό 

Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;

Επιστήμη & θρησκεία, Ορθολογισμός & δόγμα 

Η θρησκεία της χαράς – Γελαστοί άγιοι

Η Βιομηχανική Επανάσταση και εμείς
Η νόσος του δυτικού ανθρώπου & η θεραπεία της
Έτος 2030 μ.Χ. - και ένα σχόλιο!...
Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη

Η ξυπόλυτη Γερόντισσα στην κουφάλα της ελιάς

Γερόντισσα Αναστασία της Ιεράς Μονής "Κυρά των Αγγέλων" Κέρκυρας

Ιερά Μονή Παντοκράτορος
Μητερικό

Η Γερόντισσα Αναστασία, η τελευταία κτίτωρ και ανακαινιστής της Μονής της Κυράς, εγεννήθη το έτος 1910 εις τον συνοικισμό Βλαχάτικα του χωρίου Αγίων Θεοδώρων Λευκίμμης.
Ο πατήρ της ωνομάζετο Χαράλαμπος Βλάχος και η μήτηρ της Ελένη Βλάσση. Ήσαν πτωχοί αγρότες, άνθρωποι του μόχθου, τίμιοι και ευσεβείς. Η θεοσεβής μήτηρ της Ελένη εις νεαρά ηλικία, αξιώθηκε θεϊκής οπτασίας προ του κατεστραμμένου ιερού σκηνώματος της Παναγίας της Κυράς. Η Γερόντισσα ήτο δίδυμος με την Διαμαντίνα Βλάχου-Κουρή και είχε ακόμη τέσσαρας αδελφάς, τας: Ασημίνα, Αρετούσα, Θεοδώρα και Ιωαννέτα. Επίσης είχε και δύο αδελφούς, τον Συμεών και τον Στυλιανόν. Από τους αδελφούς και αδελφάς της Γεροντίσσης απέκτησε τέκνα μόνον ο Συμεών, τον αριθμόν τρία.
Εις την οικογένεια της ευρίσκοντο και δύο ενάρετοι ρασοφόροι....


Η Γερόντισσα Αναστασία εγκαθίσταται στην Κυρά


Η Αναστασία όταν ήταν δέκα ετών διαβαίνουσα από την κατεστραμμένη Εκκλησία της Κυράς, αφού έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταύρου άκουσε μία γλυκεία γυναικεία φωνή, η οποία ερχόταν από το κωδωνοστάσιο του ναού να της λέγη: «Είναι κρίμα ο οίκος μου να είναι έρημος. Εσύ τέκνον μου εκλήθης διά να φτιάξης την Εκκλησίαν και την Μονήν Μου».

Εις τα δεκατέσσαρά της χρόνια εμφορουμένη από θειο πόθο γι' ολοκληρωτική αφιέρωσι στον Χριστό η Αναστασία εγκαταλείπει την πατρική της οικία και εγκαταβιοί στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου εις τα Μελίκια Λευκίμμης όπου και ενδύεται το ράσο.
Εκεί αποδύεται σε αυστηρούς ασκητικούς αγώνας, ενθυμουμένη πάντοτε την εντολή της Παναγίας. Με υπομονή, προσευχή και πνευματική πρόοδο περνούν 9 χρόνια έως ότου καταρτισθή στην μοναχική ζωή πλήρως.
Το έτος 1933, με την ευλογία της Μονής της μετανοίας της, αποχωρεί από τον Άγιο Νικόλαο και εγκαθίσταται οριστικά στην Κυρά. Τα πάντα γύρω της μαρτυρούν την εγκατάλειψι και αδιαφορία.
Οι τοίχοι του ναού είναι γκρεμισμένοι. Στον χώρο του ναού φύονται αγριοσυκιές. Επάνω στην Αγία Τράπεζα ευρίσκει ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι, το οποίο εχρησιμοποιείτο ως κανδήλα. Κοιμάται αρχικώς στο ύπαιθρο έως ότου εγκατασταθή στο μοναδικό κελλί το οποίο έκτισαν ειδικά γι' αυτήν οι συγγενείς της.


Η ασκητική πρακτική της Γεροντίσσης


Νηστεύει υπέρ μέτρον. Κάνει συχνότατα τριήμερα [αποχής από το φαγητό]. Εσθίει μία φορά την ημέρα μετά την δύσι του ηλίου. Συνήθως άρτον εξηραμμένον άνευ ελαίου ακόμη και τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές. Ποτέ της δεν χορταίνει το φαγητό της ακόμη κι αν αυτό είναι ολίγα νερόβραστα αγριολάχανα.
Από την αδιάκοπη νηστεία παθαίνει θυρεοειδή και αβιταμίνωσι. Η υγεία της κλονίζεται κι όμως η αγάπη του Χριστού φλογίζει το είναι της. Κατά την μαρτυρία της υποτακτικής της μοναχής Αναστασίας Καστρινού, το σώμα της ήταν ένα ξύλο τετυλιγμένο στα ράσα.
Στον λαιμό της έφερε μία τεράστια κοίλη σε μέγεθος πορτοκαλιού εξαιτίας του θυρεοειδούς. Ουδέποτε έκαμε παράπονο για την ασθένεια της ούτε και επισκέφθηκε ιατρό για να υποβληθή στην αναγκαία εγχείρησι ή να της χορήγηση φάρμακα. Ένας ιατρός προσπάθησε να την εξετάση και εκείνη τον επετίμησε λέγουσα: «Κοίταξε να αλλάξης την ζωήν σου διότι είσαι βουτηγμένος εις την αμαρτίαν».


Υπέφερε φρικτούς πόνους


Η Γερόντισσα είχε στο ένα της πόδι πληγωθεί από κτύπημα τσεκουριού κατά την διάρκεια αγροτικών εργασιών. Ποτέ της δεν επεσκέφθη ιατρό γι' αυτό τον λόγον. Προσευχόταν και η πίστις της τής έδιδε αντοχή στους πόνους. Μοναδικό της φάρμακο ήταν το λάδι της κανδήλας της Κυράς με το όποιο το άλειφε όσες φορές υπέφερε...


Ελέγχει τους καταλύοντας την νηστεία


Ευρέθη κάποτε σε ταξείδι στην Ηγουμενίτσα για κάποια υπόθεσι της Μονής και εφιλοξενήθη σε γνωστά της πρόσωπα τα οποία κατέλυαν κρέας σε ήμερα Παρασκευή. Αφού τους ήλεγξε αυστηρότατα, συνέλεξε από το χωράφι χόρτα και τα εμαγείρευσε για να φάνε όλοι.
Στον εαυτό της και μόνον ήταν εγκρατής υπέρ μέτρον. Στις μοναχές της εφέρετο μετά διακρίσεως και αναλόγως των ασθενειών των επέτρεπε να εσθίουν ιχθύας (βακαλάο) ή κρέας. «Εσύ δουλεύεις εις το κτήμα και κοπιάζεις και δικαιούσαι να τρως καλά διά να έχης την υγειάν σου», συνήθιζε να τους λέγη.
Όλοι ενθυμούνται τα νερόβραστα μα νοστιμότατα φαγητά της. Εμαγείρευε με ιδιαίτερη αγάπη και για τους προσκυνητάς οι οποίοι έρχονταν από την Ήπειρο για να την συμβουλευθούν...


Άλλη ασκητική πρακτική της Γεροντίσσης


Η ιδία κατά κανόνα συνετηρείτο από την θεία Κοινωνία. Ετηρούσε την αλουσία και την χαμαικοιτία. Μέχρι τέλους της ζωής της ετήρει το ανυπόδητον ακόμη και με τους μεγαλύτερους παγετούς. (Έτσι την βλέπομε και στις σχετικές φωτογραφίες της εποχής).
Από τότε που στρώθηκε μουσαμάς στο πάτωμα ουδέποτε επάτησε επάνω αλλά ούτε και επλησίασε ποτέ της το ψυγείο. Τις ελάχιστες ώρες αναπαύσεως «έκλεβε» τον ολιγοστό της ύπνο επάνω σε δύο χονδροκομμένα σανίδια, τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο όπου και έστρωνε μία κουρελού, το δε προσκέφαλό της ήταν μία πέτρα.
Τα ενδύματά της ήσαν πάντοτε πεπαλαιωμένα και εφθαρμένα πλήρη επιδιορθωμάτων ώστε δεν εγνώριζε κανείς, ποιο ήταν το αρχικό ύφασμα!
Κατόπιν παρελεύσεως είκοσι εποικοδομητικών για το πνεύμα της χρόνων, προσήλθε στην Μονή η πρώτη της υποτακτική και σταδιακώς η συνοδεία της έγινε επταμελής. Η διδαχή της για τις μοναχές της δεν αφεώρα απλώς στην τέλεσι των τριών βασικών αρετών αλλά κυρίως την ταπείνωσι, την αφάνεια, την καταπολέμησι της φιλαυτίας, την αδιάλειπτη προσευχή και την απόλυτη πτωχεία.
Πλούσιες ήσαν οι πνευματικές δωρεές οι οποίες της εδόθησαν άνωθεν για την μεγάλη της αυταπάρνησι και την υπέρμετρη άσκησί της. Της εδόθησαν άνωθεν το προορατικό και το διορατικό, χαρίσματα τα οποία χρησιμοποιούσε με κεκαλυμμένο τρόπο προς δόξαν Θεού για να ωφελήση την συνοδεία της και τους πάσχοντας πνευματικώς συνανθρώπους της και όχι γι' εντυπωσιασμό και αυτοπροβολή.


Η ελεήμων μήτηρ


Μέσα στην πάροδο των ετών πολλοί απηλπισμένοι εκτύπησαν την θύρα του κελλιού της και ανεχώρησαν χαίροντες, λαβόντες ως εφόδιο την αγία προσευχή της. Επιθυμούσε να διδάξη όλους δύο πράγματα: την προσευχή και την εξομολόγησι.
Με το πτωχότατο βαλάντιο της συμπαρεστάθηκε σε πολλούς αναξιοπωθούντας κατά την διάρκεια της Κατοχής και ύστερα εμπεριστάτους συνανθρώπους της και ιδιαίτερα τους πτωχούς οικογενειάρχας. Πολλούς επίσης απέτρεψε από εγκληματικές ενέργειες.


Αποτέλεσμα της θαυμαστής προσευχής της




Διά της προσευχής της ανέβλυσε θαυματουργικώς νερό από ξηροπήγαδο της Μονής, εξεδιώχθησαν τα φίδια από τον αύλειο χώρο του ναού και εκαθαρίσθησαν δαιμονιζόμενοι οι οποίοι και μόνον στο άκουσμα του ονόματός της εθορυβούσαν φωνάζοντες: «Δεν την αντέχομε, δεν την αντέχομε την γριά ξυπόλητον».
Η σεμνότης και η ευπρέπεια της εμφανίσεως των προσκυνητών, ανδρών τε και γυναικών ήσαν κανών απαράβατος. Από τις αυστηρές παρατηρήσεις της, ουδείς εξαιρείτο. Τα χείλη της και το καθάριο στόμα της εξέφεραν μόνον προσευχές και δοξολογίες στον Θεό.
Η αργολογία, η κατάκρισις και η ιεροκατηγορία ήσαν άγνωστοι γι' αυτήν παρ' όλο ότι επληγώθη «λόγω και έργω» από την κακία των ανθρώπων ακόμη και αναξίων μερικών ρασοφόρων και λειτουργών.
Όταν την επεσκέπτονταν μορφωμένοι, εκπαιδευτικοί κ.ά. αμέσως έφερε ένα βιβλίο, συνήθως την Αγία Γραφή, και επιτακτικώς έλεγεν: «Εσύ που είσαι γραμματιζούμενος για διάβασέ μας λίγο από αυτό το βιβλίο να ιδούμε τι έχει να μας πη σήμερα ο Θεός μέσα απ' αυτό!».
Ωμιλούσε αυστηρά και ήλεγχε διότι δεν επέτρεπε παρεκκλίσεις από το θέλημα του Θεού όπως το εδιδάχθηκε από την Αγία Γραφή και την παράδοσι των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Ουδείς όμως την εφοβείτο διότι εις αυτό το πήλινο σκεύος ηδύνατο να διακρίνη τις αγάπη μητρική και στοργή πνευματική γι' όλα τα τέκνα της Κυράς όπως συνήθως απεκάλει τους προσκυνητάς της Μονής.


Ο λόγος της ήταν απλούς αλλά και θεοφώτιστος. Οι συμβουλές της λιτές και κατανοητές και από τους απλούστερους. Η συμβολή της στην επίλυσι των προβλημάτων των πιστών ήταν θετική με αίσια έκβασι. Όποιος την επλησίαζε αισθανόταν μία ανεξήγητη γαλήνη και γλυκύτητα να κυριαρχή στο είναι του και αυτό ήτο αποτέλεσμα της ειρηνικής και προσευχομένης καρδίας της.
Η συναναστροφή μαζί της μόνον ψυχωφελής και εποικοδομητική μπορούσε να είναι. Τόσον εξοικειωμένη ήταν με το ιερό πρόσωπο της Θεομήτορος, ούτως ώστε σε κάθε στιγμή και ώρα έσπευδε προ της αγίας Της εικόνος για να Της καταθέση το κάθε τι. Όταν οι προσκυνητές ή και τα πνευματικά της τέκνα της εζήτουν καθοδήγησι έλεγε: «Πάω να ρωτήσω πρώτα την Παναγίαν».


Η Γερόντισσα και οι προσκυνηταί


Την Γερόντισσα επισκέπτονταν καθημερινά πολλοί προσκυνηταί από διάφορα μέρη της νήσου και της Ελλάδος. Κατά την υποτακτική της μοναχή Αναστασία Καστρινού ο κόσμος εσχημάτιζε «σχοινί». Ήσαν δηλαδή πολλοί στην σειρά ωσάν σχοινί το οποίο δεν έχει αρχή και τέλος.
Η Γερόντισσα τους εδέχετο όλους και ευκατάστατους και ασήμαντους, και πνευματικούς και ακατάρτιστους.
Η ιδία στεκόταν εμπρός στην θαυματουργό εικόνα της Κυράς των Αγγέλων ενώ τον προσκυνητή έβαζε να προσευχηθή ενώπιον του Κυρίου στον Αρχιερατικό θρόνο.
Αφού τους απεκάλυπτε Χάριτι Θεού τα δέοντα για την σωτηρία τους, τους συνιστούσε νηστεία, προσευχή, εξομολόγησι, ευχέλαιο και Θεία Κοινωνία. Άλλοτε τα έλεγε στους ιδίους και άλλοτε έβαζε τους οικείους τους να μεταφέρουν τα μηνύματά της. Πολλές φορές έλεγε στις μοναχές: «Πιο γρήγορα απόψε οι δουλειές σας, ενωρίς να πάτε εις το κελλί. Αύριο θα έλθουν πολλοί Χριστιανοί από Ήπειρον και από παντού».
Τηλέφωνο και άλλο μέσο επικοινωνίας δεν υπήρχε. «Έχομε ένα σύρμα από την Μονήν μέχρι τα πανταχού της γης σπίτια», συνήθιζε να λέγη. «Και ποιο είναι αυτό;» την ρωτούσαν. «Η χάρις του Θεού και της Παναγίας» απαντούσε με ταπείνωσι. Όταν δε την ρωτούσαν τι βλέπει και ομιλεί αναλόγως στον καθένα εκείνη έκρυπτε την αγιοπνευματική αρετή της και έλεγεν απλώς: «Η χάρις του Θεού με φωτίζει τι να πω η αγράμματος και αθλία».
Εκείνο δε το οποίο εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι απευθυνόταν στην Παναγία και τους Αγίους με οικειότητα, ωσάν σε ειδικά της πρόσωπα!
Εφρόντιζε όλοι να φιλοξενηθούν και να ξεκουρασθούν στο μοναστήρι και να φύγουν με εφόδιο την ευλογία της Παναγίας και την ιδική της ευχή και φορτωμένοι κυριολεκτικά με τα δώρα της αγάπης της. Ήταν αφιλοχρήματος και ανάργυρος.
Οι προσφορές για τα έργα της Μονής δίδονταν από όσους μπορούσαν χωρίς η ιδία να το ζητήση. Η κεκρυμμένη αρετή της την επρόδιδε και παρ' όλη την «ανάρμοστον» εμφάνισί της το Πνεύμα του Θεού πληροφορούσε τις καρδιές όλων που την επισκέπτονταν κατ' επανάληψι για να ωφεληθούν από τον λόγο και την προσευχή της. Στις καρδιές όλων εγένετο Μήτηρ, η μετά την Κυράν όντως Μήτηρ!...


Κύριο μέλημά της η ανακούφισις των ενδεών (φτωχών)


Η μακαρία Γερόντισσα Αναστασία ζούσε σε απόλυτη πτωχεία. Ως νεαρά ήταν εύμορφος και όλοι την επαινούσαν γι' αυτό. Για αυτό έβαλε κανόνα στον εαυτό της να μένη πάντοτε ρακένδυτος και ατημέλητος....
Η τέχνη της ήταν το να μοιράζεται όχι από το περίσσευμα της αλλά εξ εκείνου το οποίον δίδοντας το, το εστερείτο. Είχε βεβαίως την πρόνοιά της η Μεγάλη Γερόντισσα της Μονής, η ιδία η Κυρά!...


Σηκώνει αγογγύστως τον σταυρό του διωγμού


Εκείνο όμως το οποίο εχαρακτήρισε κατ' εξοχή την ζωή της μακάριας Γεροντίσσης ήταν ο διωγμός. Διωγμός από παντού από εκκλησιαστικούς και τοπικούς άρχοντας. Διωγμός ανηλεής και ακατάπαυστος. Ο εν λόγω σταυρός του διωγμού είναι ένας εκ των οποίων δίδονται άνωθεν εις τους τελείους προς εξαγιασμό τους.
Όπως λέγη απλώς ο λαός, η Γερόντισσα «ουδέποτε κατάπιε γλυκό σάλιο». Εκυνηγήθη βαναύσως, εκτυπήθη, εκακοποιήθη και εδικάσθη γι' υλικά ωφέλη. Εκείνη όμως προσευχομένη αντεμάχετο τους πονηρούς δαίμονας οι οποίοι παρετηρούσαν μία πτωχή και αγράμματη γυναίκα να τους πολεμά αγογγύστως και με ταπείνωσι, μηδέποτε διαμαρτυρόμενη....
Η τελευταία ιδιοκτήτρια του ναού, η Ελένη Μοναστηριώτου, προτού κοιμηθή τον φυσικό θάνατο εδήλωσε εις όλους ότι επιθυμία της ήταν ο Ναός της Παναγίας να γίνη Ιερά Μονή και να εγκαταβιώσουν σε αυτήν μοναχαί. Η προσευχή και η φιλοξενία να μην παύουν όπως χαρακτηριστικώς είχεν είπει. Η απλοϊκή Αναστασία κατώκησε χάριτι Θεού και κατ’ εντολή της Παναγίας στην Κυράν και ειργάσθη αόκνως για την ανακαίνισι του ναού και την συγκρότησι της Ιεράς Μονής εις βάρος πολλές φορές της υγείας της και άνευ βοηθείας των εντοπίων. 
 
Η εργασία της αυτή μαζί με την πνευματική της προκοπή εκίνησαν τον φθόνο των δαιμόνων οι οποίοι εχρησιμοποίησαν ευυπόληπτους κατά τα άλλα «χριστιανούς» για να την εκδιώξουν από την εστία της Παναγίας. Όταν συνεκροτήθη η Μονή, η κοινοτική αρχή θυμήθηκε το θέμα και άρχισε να διεκδική τον ναό προς εκμετάλλευσι οικονομική, για να γίνη τόπος αναψυχής και παραθερισμού και να οργανώνωνται εκδηλώσεις ως και εμποροπανηγύρεις. Επιπλέον δε, εσκέφθησαν όπως μεταφέρουν εκεί και το κοιμητήρι της κοινότητος ούτως ώστε να έχουν πλήρη οικονομικά οφέλη από τις κηδείες και τα μνημόσυνα. Αυτό συνέβη κατά το έτος 1936 και ήταν η πρώτη φορά κατά την οποία εξεδιώχθηκε από το κελλί της με δικαστική απόφασι.
Όταν έπαυσε ο σάλος αυτός, η Αναστασία επέστρεψε στο κελλί της. Στον Ναό της Κυράς ανήκαν αρκετά αγροτεμάχια τα οποία δυστυχώς είχαν καταπατηθεί από τον 19ον αιώνα. Οι καταπατηταί όμως στο διάβα των χρόνων εγνώρισαν οικτρό θάνατο. Οι γυναίκες τους εθεώρησαν τους θανάτους αυτούς επέμβασι της θείας δίκης και συνετισθείσαι παρέδωκαν στην Αναστασία είκοσι ελαιόδενδρα καθώς επίσης κεραμίδια και ξυλεία για τα έργα της Μονής.
Νέοι διωγμοί επερίμεναν την Αναστασία. Η άδικος κατά πάντα κοινοτική αρχή θεωρούσε την Αναστασία επίβουλον των συμφερόντων τους και παρ' όλην την πτωχεία και την κακοπάθειά της ο δαίμων ετύφλωνε τους οφθαλμούς τους και την επολεμούσαν κάθε φορά με περισσότερη μανία.


Το «αγιοκούφαλον»


Καταφύγιο της ήταν η κουφάλα μιας γέρικης εληάς έξω από το προαύλειο της Κυράς. Από τις πύρινες προσευχές της ο χώρος εκείνος εν ώρα νυκτός ακτινοβολούσε και σημειωτέον ότι κατ' εκείνους τους χρόνους δεν υπήρχαν λαμπτήρες στους δημοσίους δρόμους ή τους χώρους κοινής χρήσεως. Εξαιτίας δε του υπερκοσμίου φωτός το οποίο εκάλυπτε τον χώρο, επεκράτησε το έθος η ελαία να ονομάζεται «αγιοκούφαλον».
Δεν είμεθα σε θέσι να γνωρίζωμε τις επιθέσεις τις οποίες εδέχετο η οσία μήτηρ σε εκείνο τον χώρο από τον μισόκαλο δαίμονα αλλ' ούτε και τις άνωθεν παρηγοριές και ενισχύσεις τις οποίες ελάμβανε. Ένα μόνον γνωρίζομε, ότι απ' εκείνους τους χρόνους κατά τους οποίους εζούσε και ασκήτευε εις αυτό η Αναστασία και έως σήμερα, ο χώρος θεωρείται ιερός και αγιοβάδιστος.


Η υπαίθριος κανδήλα


Χαρακτηριστικό είναι και το εξής θαυμαστό περιστατικό: όταν η Γερόντισσα ζούσε στο αγιοκούφαλο, άναβε υπαίθρια κανδήλα η οποία δεν έσβηνε ούτε και με την σφοδρότερη κακοκαιρία. Αντιθέτως οι καταπατηταί άναβαν κανδήλα στο ναό η οποία και έσβηνε ευθύς αμέσως μετά την άψι της φλογός αυτής! Τόση μανία εκυρίευσε το είναι των ανθρώπων εκείνων ώστε εθρυμμάτισαν την κανδήλα της Αναστασίας. Μετ' ολίγον όμως η φοράδα του καταπατητού έρριψε επί της γης την σύζυγο και την θυγατέρα του, οι οποίες ταπεινωθείσαι εκ του συμβάντος αυτού, εζήτησαν συγγνώμην από την Γερόντισσα για την ανόσια πράξι τους.

Ιερομονάχου
Δημητρίου Καββαδία
Βίος και Πολιτεία της Ασκήτριας Αναστασίας
της Ιεράς Μονής "Κυρά των Αγγέλων" Κερκύρας,
1910-1979 

Γνωρίστε και:

Γιαγιά Σοφία, η Ασκήτισσα της Παναγιάς 

Η άστεγη αγία του κέντρου της Αθήνας

Ταρσώ, η διά Χριστόν σαλή: ελεύθερη, ακατανόητη και αγία!

Γιαγιά Λαμπρινή, η μεγάλη αθλήτρια

Άγιοι της γειτονιάς μας 

Αθήνα, πόλη των αγίων

Οσίες μοναχές Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα και Μαρία Μυρτιδιώτισσα (μάνα και κόρη)