ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ο ταχυδρόμος του Θεού (Πανελλαδικές εξετάσεις) - Σ’ ένα δάσος του Όρεγκον μ' ένα πιστόλι...

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Ο ταχυδρόμος του Θεού (Πανελλαδικές εξετάσεις) - Σ’ ένα δάσος του Όρεγκον μ' ένα πιστόλι...

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

«Πριν από πολλά χρόνια», διηγείται ο γέροντας Τρύφωνας του Βάσον (Η.Π.Α.*), «πήρα ένα μονοπάτι που προχωρούσε βαθιά σ’ ένα δάσος του Όρεγκον, όταν είδα ξαφνικά μπροστά μου ένα νεαρό καθισμένο πάνω σ’ ένα κούτσουρο. Η αφετηρία του μονοπατιού απείχε κάπου τέσσερα μίλια από το σημείο και μου φάνηκε παράξενο που βρήκα αυτόν τον άνθρωπο, μόνο, τόσο βαθιά μες στο δάσος. Ήταν τόσο βυθισμένος στις σκέψεις του, που αισθάνθηκα την ανάγκη να του ζητήσω να με συγχωρήσει που τον ξάφνιασα. Κάτι είπα για την ομορφιά της θείας δημιουργίας και τον ρώτησα αν ήθελε να μοιραστούμε το κολατσιό και τον καφέ μου. Κάθισα στο κούτσουρο δίπλα του, άνοιξα το σακίδιό μου και του έδωσα το μισό από το φαγητό μου.

Μετά από λίγο στράφηκε προς το μέρος μου, μου έδειξε ένα περίστροφο και μου είπε ότι είχε έρθει στο απομακρυσμένο αυτό σημείο για να αυτοκτονήσει. Μάλιστα όταν εμφανίστηκα με τη μακριά γενειάδα μου, τα μακριά μαλλιά και το μαύρο ράσο μου, νόμιζε ότι ήμουν ένας άγγελος σταλμένος από τον Θεό· προσευχόταν, λέει, να τον συγχωρήσει ο Θεός γι’ αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει.

Τον διαβεβαίωσα ότι είχα σάρκα και οστά και ότι δεν ήμουν άγγελος. Πρόσθεσα όμως ότι με έστελνε ο Θεός με ένα μήνυμα γι’ αυτόν. Το μήνυμα έλεγε ότι ήταν πολύ αγαπητός στον Θεό και ότι η περίοδος αυτή της απελπισίας γρήγορα θα περνούσε.
Μου έδωσε το περίστροφό του, το οποίο έβαλα στο σακίδιό μου, και κουβεντιάσαμε πολλή ώρα για τη ζωή του».

(Γέροντας Τρύφωνας του Βάσον, Μικρά Εωθινά, εκδ. Ἐν πλῷ, σ. 10-11).

Φαίνεται ὅτι ὁ γερο-Τρύφωνας ἔκανε λαμπρές σπουδὲς στὴ ζωή του. Πέρασε ἐπιτυχῶς πολλὲς ἐξετάσεις, ἀφοῦ ἔφτασε νὰ εἶναι ἄριστος ταχυδρόμος τοῦ Θεοῦ, ἄξιος νὰ μεταφέρει τὰ σωστικά Του μηνύματα στοὺς ἀνθρώπους.

Αὐτὲς κι ἂν εἶναι ἐξετάσεις. Ὄχι σὰν αὐτὲς ποὺ δίνεις τώρα, ἁπλῶς γιὰ τὴν ἀπόκτηση κάποιων γνώσεων. Καλὲς καὶ χρήσιμες οἱ γνώσεις. Ἐργαλεῖα πρόσφορα γιὰ διερεύνηση. Γιὰ περαιτέρω διεύρυνση τοῦ γνωσιακοῦ σου ὁρίζοντα. Γιὰ ἐπίλυση τῶν παντοειδῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς. Γιὰ ὅλο καὶ μεγαλύτερη τιθάσσευση τῶν φυσικῶν δυνάμεων τοῦ σύμπαντος. Γιὰ ἀπόκτηση δύναμης, παντοκρατορίας.

Μὰ ὑπάρχουν κι ἄλλες γνώσεις ποὺ πρέπει νὰ ἀποκτήσεις. Διαφορετικές, πολὺ ἀνώτερες ἀπὸ τὶς προηγούμενες. Ποὺ εἰσάγουν σὲ ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς. Ὅπου δὲν κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη τῆς δύναμης, ἀλλὰ ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης. Μιᾶς ἀγάπης ἀφτιασίδωτης. Χωρὶς παζαρέματα μὲ φτηνοσυμφέροντα καὶ ταπεινοὺς (ἐγωκεντρικούς) ὅρους. Ποὺ τὸ χέρι της ἁπλώνεται μόνο γιὰ νὰ δίνει κι ὄχι γιὰ νὰ παίρνει. Μιᾶς ἀγάπης ποὺ δίνεται παράλογα, χωρὶς νὰ περιμένει τίποτε, καμμιὰν ἀπολαβή. Κι ὅσο πιὸ παράλογο τὸ δόσιμό της, τόσο πιὸ βαθὺ τὸ νόημά της, ἄπιαστο τὸ μυστήριό της.

Μὰ γιὰ νὰ φτάσεις σὲ τέτοια ἀγάπη, πρέπει νὰ δίνεις ἐξετάσεις καθημερινά. Στὸ νὰ μαθαίνεις νὰ ζεῖς λιγάκι καὶ γιὰ τὸν ἄλλον. Καὶ σιγά-σιγά, πιὸ πολὺ γιὰ τὸν ἄλλον καὶ λιγότερο γιὰ τὸν ἑαυτό σου. Δύσκολες, σκληρὲς ἐξετάσεις αὐτές. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ κατεβάζεις ἀπ’ τὴν πρωτοκαθεδρία τὸ θεοποιημένο εἴδωλό σου καὶ νὰ βάζεις ἐκεῖ αὐτὸν τὸν ἄγνωστο, τὸν κάθε ἄλλον.

Ὅμως…
Αὐτὸ εἶναι ἀκριβῶς ποὺ ἀνεβάζει τὴ ζωή σου στὸ ἀπώτερο νόημά της. Σὲ ἀναδεικνύει ὑπέροχο πνευματικὸ ἀγωνιστῆ. Κοινωνὸ μιᾶς «ἄλλης βιοτῆς». Σὲ εἰσάγει στὸν μαγευτικὸ χῶρο μυστηρίου ὑπερφυοῦς: Τῆς γνήσιας ἀγάπης. Τότε εἶναι ποὺ σὲ διαλέγει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, νὰ γίνεις ταχυδρόμος καὶ μαντατοφόρος του. Γιὰ νὰ μπορεῖς, ἄγγελος ἑωθινὸς φωτεινὸς κι ἐσύ, «πλήρης ὢν τῆς ἀγάπης», νὰ φέρνεις τὸ λυτρωτικὸ μήνυμα τῆς δικῆς Του ἀγάπης στὸν κάθε ἀπελπισμένο τῆς ζωῆς. Σὰν τὸν ἁγιασμένο γέροντα Τρύφωνα.

Οἱ δύσκολες αὐτὲς ἐξετάσεις καὶ ὄχι τόσο οἱ τωρινές σου, οἱ μικρές, θὰ στεφανώνουν τὴ ζωή σου μὲ μιὰν ἄφθαστη, διαρκῆ,

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

π. Δημήτριος Μπόκος