ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Τα ταξίδια, τα βάσανα, τα λείψανα & η αξία του αγι-Αντρέα!...




Η μεγαλοσύνη του αγίου Ανδρέα είναι φανερή από το πλήθος των τόπων όπου διασώζεται η ανάμνηση της παρουσίας του, κατά την επίγεια ζωή του. Σήμερα συχνά μας αρέσει να ονομάζουμε αυτές τις αναμνήσεις "παραδόσεις", εννοώντας "μεταγενέστερες φανταστικές επινοήσεις", "μύθους"... Έτσι ακόμα και η σταύρωση του αγίου ή η σταύρωσή του σε σταυρό σχήματος Χ αμφισβητείται ως επινόηση. Δε θα συμμεριστώ αυτή την προσέγγιση, αλλά θα προσκυνήσω με ευλάβεια το μεγάλο μαθητή του Χριστού (όπως όλοι τους είναι μεγάλοι), συγκεντρώνοντας posts που δημοσίευσαν άλλοι -νά 'ναι ευλογημένοι- σ' ένα μικρό αφιέρωμα. Ας έχετε/έχουμε την ευχή και τις πρεσβείες του. Κι η Πάτρα ας μην ξεχνά τον προστάτη της - Πάτρα δεν είναι μόνο το καρναβάλι... Δόξα τω Θεώ!

Άγιος απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ (παπά Γιώργης Δορμπαράκης)
«Ο άγιος Ανδρέας ήταν από την πόλη της Βηθσαϊδά, υιός κάποιου Εβραίου Ιωνά και αδελφός του Πέτρου του αποστόλου και κορυφαίου των μαθητών του Χριστού. Αυτός προηγουμένως μαθήτευσε στον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη, κι έπειτα, όταν άκουσε από τον διδάσκαλό του, που δακτυλοδεικτούσε τον Ιησού,  το, Ίδε ο αμνός του Θεού, τον άφησε και ακολούθησε τον Χριστό. Είπε και στον Πέτρο το, Ευρήκαμεν Ιησούν τον από Ναζαρέτ, και αποσπάστηκε στην αγάπη του Χριστού. Και πολλά άλλα είναι γραμμένα γι’  αυτόν στη θεόπνευστη Γραφή. Αυτός λοιπόν με τον τρόπο αυτό  ακολούθησε τον Χριστό. Μετά την Ανάληψη Εκείνου, για τον κάθε απόστολο κληρώθηκε και διαφορετική χώρα. Στον πρωτόκλητο έτυχε η χώρα των Βιθυνών και ο Εύξεινος Πόντος, τα μέρη της Προποντίδας, μαζί με τη Χαλκηδόνα και το Βυζάντιο και τη Θράκη και τη Μακεδονία, που έφθαναν μέχρι τον Ίστρο ποταμό, η Θεσσαλία και η Ελλάδα και τα μέρη της Αχαΐας. Αλλά και η Αμινσός, η Τραπεζούντα, η Ηράκλεια και η Άμαστρις. Αυτές τις χώρες δεν τις πέρασε, σαν λόγια που χάνονται, αλλά σε κάθε πόλη υπέστη πολλές δυσκολίες, συνάντησε πολλές δυσχέρειες, μολονότι με τη βοήθεια του Χριστού τις ξεπερνούσε όλες. Θα θυμηθούμε το τι πέρασε σε μία πόλη, αφήνοντας τις άλλες στους γνώστες του έργου του.
Όταν ο Ανδρέας έφτασε στη Σινώπη και κήρυξε εκεί τον λόγο του ευαγγελίου, υπέστη πολλές θλίψεις. Δηλαδή τον έριξαν στη γη και τον τραβούσαν από τα χέρια και τα πόδια, τον κατασπάρασσαν με τα δόντια και τον κτυπούσαν με ξύλα, τον λιθοβολούσαν και τον τράβηξαν μακριά από την πόλη, αφού του έκοψαν το δάκτυλο με τα δόντια. Αλλά αυτός φάνηκε και πάλι άρτιος και υγιής από τις πληγές του, με επέμβαση του Σωτήρα και Διδασκάλου του. Από εκεί σηκώθηκε και επισκέφτηκε πολλές πόλεις και χώρες, όπως τη Νεοκαισάρεια, τα Σαμόσατα, τους Αλανούς, τους Αβασγούς, τους Ζήκχους, του Βοσποριανούς και τους Χερσωνίτας. Έπειτα διέπλευσε στο Βυζάντιο, χειροτόνησε τον Στάχυ επίσκοπο, πέρασε από τις υπόλοιπες χώρες, και έφτασε προς την ένδοξη Πελοπόννησο. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Σωσίο, τον οποίο, επειδή ήταν βαριά άρρωστος, τον θεράπευσε. Και αμέσως όλη η πόλη εκείνη των Πατρών προσήλθε στον Χριστό. Τότε ήταν που και η γυναίκα του ανθυπάτου Μαξιμίλλα λύθηκε από τα χαλεπά δεσμά της αρρώστιας της και έγινε γρήγορα καλά, οπότε πίστεψε και αυτή.  Και ο σοφότατος Στρατοκλής, ο αδελφός του ανθυπάτου Αιγέατου, και άλλοι πολλοί που ταλαιπωρούνταν από ποικίλα νοσήματα,  βρήκαν την υγεία τους με το ακούμπισμα των χεριών του αποστόλου.  Για όλα αυτά, περιέπεσε σε μανία ο Αιγεάτης και προσήλωσε σε σταυρό τον απόστολο, οπότε και ο απόστολος έφυγε από τη ζωή αυτή. Ο ίδιος δε, έπεσε στη γη από ψηλό γκρεμό και συνετρίβη. Το λείψανο του αποστόλου, μετά από πολύ χρόνο, μετατέθηκε στη Κωνσταντινούπολη, επί της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, με δική του διαταγή, από τον άγιο Αρτέμιο τον μάρτυρα. Και κατατέθηκε μαζί με τον άγιο Λουκά και τον άγιο Τιμόθεο στο περίβλεπτο τέμενος των Αγίων Αποστόλων».
Ο άγιος Ανδρέας ο πρωτόκλητος, ο πρώτος δηλαδή που κλήθηκε από τον Χριστό να γίνει μαθητής Του, δεν κλήθηκε απροϋπόθετα και ως έτυχε. Υπήρξε από εκείνους που είχαν αναζητήσεις σχετικά με τον Μεσσία, που ο πόθος τους για τον Θεό ήταν έντονος. Κι αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι ανήκε στην ομάδα των μαθητών του Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος προετοίμαζε τους ανθρώπους ακριβώς προς υποδοχή του Μεσσία, και από το γεγονός ότι μετά την κλήση του ένιωσε την ανάγκη να καλέσει τον αδελφό του Πέτρο, με τη διαπίστωση ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Ο υμνογράφος του, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, επισημαίνει και τα δύο αυτά γεγονότα. «Ο τω Προδρόμου φωτί μεμορφωμένος, ότε το απαύγασμα το ενυπόστατον της πατρικής δόξης έφανεν…τότε πρώτος ένδοξε, τούτω προσέδραμες». (Συ που μορφώθηκες από το φως του Προδρόμου, όταν ο Χριστός, το ενυπόστατο απαύγασμα της δόξας του Θεού Πατέρα φάνηκε…τότε πρώτος, ένδοξε, έτρεξες σ’  αυτόν). Και: «Τον ποθούμενον Θεόν εν σαρκί κατιδών επί γης βαδίζοντα, θεόπτα Πρωτόκλητε, τω μεν ομαίμονι εβόας αγαλλόμενος∙ Ευρήκαμεν ω Σίμων τον ποθούμενον». (Όταν είδες τον Θεό που ποθούσες να βαδίζει ως άνθρωπος στη γη, θεόπτη πρωτόκλητε, φώναζες με χαρά στον αδελφό σου: Βρήκαμε, Σίμων, τον ποθούμενο».
Ο συναξαριστής του αυτήν την αναζήτηση, η οποία αποτέλεσε προφανώς και την προϋπόθεση για να γίνει άμεσος συνεργάτης του απολυτρωτικού στον κόσμο έργου του Κυρίου, την καταγράφει ως εξής: «Ένας από τους μαθητές  του Ιωάννη Προδρόμου ήταν και ο Ανδρέας, άνδρας κατά τα άλλα σεμνός και αξιοσέβαστος, που έψαχνε την αλήθεια πίσω από το γράμμα του νόμου με βαθύ φρόνημα, και που αναζητούσε στον λόγο, σαν πίσω από παραπέτασμα, τις κρυμμένες προφητείες για τον Χριστό, ακολουθώντας μέσω αυτών αυτό που δηλωνόταν». Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η αφελής πεποίθηση πολλών ότι οι μαθητές του Κυρίου ήταν απλοϊκοί άνθρωποι, διότι ήταν ψαράδες, δεν ισχύει. Ψαράδες ήταν, απλοί άνθρωποι μπορεί, όχι όμως απλοϊκοί, με την έννοια του απροβλημάτιστου και επιφανειακού ανθρώπου. Καθώς τα πράγματα φανερώνουν, η ύπαρξή τους φλεγόταν από το ερώτημα περί της αληθείας, περί του Θεού και των ενεργειών Του, περί των δηλουμένων από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Κι είναι φυσικό: ο Κύριος δεν θα μπορούσε να έχει ως αμέσους συνεργάτες Του ανθρώπους χωρίς πάθος για την αλήθεια. Ο ίδιος άλλωστε το είχε επισημάνει: Θα με ακολουθήσουν και θα με ακούσουν όσοι αγαπούν την αλήθεια. «Πας ο ων εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής». Ένας τέτοιος λοιπόν άνθρωπος, σοβαρός και σεβαστός, με βαθειά αναζήτηση ήταν και ο απόστολος Ανδρέας. Οι ύμνοι της Εκκλησίας μας διαπιστώνουν και αυτοί την παραπάνω πραγματικότητα: «Εζήτησας Χριστόν την όντως ζωήν,  και ζητήσας πρώτος εύρες». (Ζήτησες τον Χριστό, που είναι η πραγματική ζωή, και επειδή την ζήτησες, πρώτος και την βρήκες).
Η βαθύτητα της αναζήτησης του Ανδρέα περί τα τίμια και αληθή της ζωής κάνει τον άγιο υμνογράφο να επικεντρώσει την προσοχή του και στο ιεραποστολικό πια έργο του αποστόλου. Όπως δηλαδή ο ίδιος στρεφόταν πάντα στο βάθος των πραγμάτων, εκεί που «η αλήθεια κρύπτεσθαι φιλεί», εκεί που αγαπά να κρύβεται η αλήθεια, κατά τον Έλληνα φιλόσοφο, έτσι και η δράση του ως αποστόλου λειτουργούσε στο βάθος της καρδιάς των ανθρώπων. Αυτό ήταν το ζητούμενο από τον άγιο Ανδρέα: πώς ο λόγος του θα κρούσει τις βαθειές χορδές της καρδιάς του ανθρώπου, πώς ο λόγος του σαν αγκίστρι θεϊκό θα σαγηνεύσει τον αληθινό άνθρωπο. «Ο τη τέχνη αλιεύς και τη πίστει μαθητής, ως βυθόν διερευνών τας καρδίας των πιστών, το άγκιστρον χαλά του λόγου, και σαγηνεύει ημάς». (Ο αλιέας κατά την τέχνη και μαθητής κατά την πίστη, διερευνώντας τις καρδιές των πιστών σαν να είναι βυθός, ρίχνει το αγκίστρι του λόγου και μας σαγηνεύει).
Κι αυτό βεβαίως επιτυγχανόταν με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος που είχε λάβει κατά την Πεντηκοστή ο άγιος Ανδρέας, με τη φλόγα που προσέλαβε και έγινε θεόληπτος. «Του Πνεύματος την φλόγα τη γλώσση προσλαβών, γέγονας, Απόστολε, θεόληπτος ανήρ, των ουρανίων τα κάλλη περιπολεύων». Ο σεμνός και αξιοσέβαστος από τη φύση του χαρακτήρας του αγίου, ενισχυόμενος από τη φλόγα της Πεντηκοστής τον έκανε, κατά τον υμνογράφο, σαν τεντωμένο βέλος, που τραυμάτιζε τους δαίμονες και θεράπευε τους τραυματισμένους από την απιστία ανθρώπους. «Εντείνας σε δυνατόν, ώσπερ βέλος, μακάριε, επαφήκεν εις τον σύμπαντα κόσμον ο Κύριος, τραυματίζων δαίμονας και δυσσεβεία τους ανθρώπους τραυματισθέντας ιώμενος».
Ο «αδίστακτος πόθος του να ακολουθεί θερμά τον Χριστό» έκανε τον άγιο Ανδρέα, σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο υμνογράφος του, να προσθέτει πόθο πάνω στον πόθο αυτό, τόσο ώστε να  μιμηθεί τον Κύριό Του και στον τρόπο του διά Σταυρού θανάτου Του. Με σταυρικό θάνατο τελειώθηκε και ο απόστολος, διαβαίνοντας πια κοντά σ’  Εκείνον τον οποίο πράγματι επόθησε σαν αληθινός μαθητής και σοφός μιμητής Του. «Πόθω πόθον προσθείς, διά σταυρού διαβαίνεις προς ον επόθησας, ως αληθής μαθητής και σοφός μιμητής γενόμενος του διά Σταυρού αυτού πάθους». Μακάρι «η φωτιά της αγάπης του Χριστού που περιέφερε στην καρδιά του» ο άγιος Ανδρέας, να ανάψει λίγο και στη δική μας καρδιά. Θα είναι η απόδειξη ότι πράγματι ο ερχομός του Χριστού που ευαγγελίστηκαν οι απόστολοι, σαν τον άγιο Ανδρέα, βρήκε την εκπλήρωσή του και σε εμάς. 
 
*****
Eικόνες από το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα στην κατεχόμενη Καρπασία (Kύπρος)
 

Παράδοση και μαρτυρίες

Η παράδοση θέλει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει αποβιβαστεί στο μέρος όπου είναι κτισμένο το μοναστήρι, όταν το καράβι, με το οποίο ταξίδευε, αναγκάστηκε να σταθμεύσει σε παρακείμενο λιμανάκι. Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε πηγή στο βράχο, το σημερινό αγίασμα, και προσέφερε νερό στους διψασμένους ταξιδιώτες. Στην ίδια τοποθεσία κτίστηκε αργότερα από τον καπετάνιο του καραβιού, του οποίου το τυφλό παιδί θεράπευσε ο Απόστολος, ναός αφιερωμένος στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.
Η πρώτη μαρτυρία, που υπάρχει για την ονομασία του λιμενίσκου, που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, είναι από τον Αγγλοσάξονα προσκυνητή Seawolf, του 1103 μ.Χ., που το αποκαλεί “λιμανάκι του Αποστόλου Ανδρέα”. Ο Seawoff δεν δίνει άλλες πληροφορίες και ούτε αναφέρει οτιδήποτε για την ύπαρξη μοναστηρίου στην περιοχή. Όμως, η αναφορά του αυτή είναι πολύ σημαντική, συνδέει το όνομα του Αποστόλου με το άκρο της Καρπασίας από τα βυζαντινά χρόνια, ένδειξη ότι η σχετική παράδοση για τον Απόστολο Ανδρέα ήταν διαδεδομένη από τότε. Μια άλλη σημαντική μαρτυρία με σαφή αναφορά, αυτή τη φορά, σε ύπαρξη μοναστηρίου στην περιοχή, γίνεται το 1191 από τον Άγγλο ιερωμένο Benedict of Peterborough (+1193), ο οποίος αναφέρει ότι ο τότε διοικητής της Κύπρου Ισαάκιος Κομνηνός (1185-1191) συνελήφθη από το Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο σε πολύ καλά οχυρωμένο μοναστήρι, “πού ονομαζόταν Ακρωτήριον του Αποστόλου Ανδρέα”. 

Φαίνεται ότι το όνομα του Αποστόλου επεκράτησε από τότε για το ακρωτήρι, αφού σημειώνεται σε παλαιούς χάρτες της Κύπρου με το όνομα “Capo de Sando Andrea”. Από τα κτίσματα του πρώτου αυτού μοναστηρίου δεν διασώθηκαν καθόλου ίχνη. Στη θέση τους ανηγέρθη αρκετά χρόνια αργότερα – κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα – ναός που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας, όχι όμως και τα κτίρια που τον περιέβαλλαν. Παρόμοια αναφορά στο όνομα του ακρωτηρίου γίνεται και από πολλούς περιηγητές, που επισκέφθηκαν την Κύπρο, τόσο κατά την περίοδο της λατινοκρατίας (1191-1571), όσο και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας (1571-1878). Ο Άγγλος περιηγητής Richard Pococke, που επισκέφθηκε Το μοναστήρι το 1738, αναφέρει πως ήταν τότε ακατοίκητο και πως ζούσαν σ’ αυτό παλαιότερα δύο ή τρεις μοναχοί.

(Κ. Κοκκινόφτα, “Το Μοναστήρι του Απ. Ανδρέα…”, Κυκκώτικα Μελετήματα Α’, Λευκωσία 1997, σσ. 205.)


 

Έρημο το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα χωρίς τον σταυρό του. Τον απέκοψαν οι τούρκοι κατακτητές.


 

Η πλατεία του Απ. Ανδρέα (1998) πριν την καταστροφή της από τους τούρκους με την ανοχή και συνδρομή δυστυχώς και δικών μας ανθρώπων.


 

Ιδού πως κατάντησαν οι ”ειδικοί” την πλατεία του Αγίου μας. Την όργωσαν κυριολεκτικά.


 

Η φωτογραφία αυτή λήφθηκε προτού γίνουν οι καταστροφικές εργασίες από την UNOPS που χάριν του ονόματος “τοπιοτέχνηση” κατάστρεψαν την όμορφη πλατεία σε χώρο άχρηστο και γεμάτο αγριόχορτα.
Η πλατεία προς τη νοτιοδυτική πλευρά. Στο βάθος ο δρόμος (το δεύτερο καντζιέλλι. Αριστερά το κέντρο του Απ. Ανδρέα. Δεξιά η χαβούζα [=δεξαμενή] όπου οι επισκέπτες έπιναν νερό για να ξαποστάσουν. Αριστερά από τη χαβούζα στο βάθος φαίνονται μέρος των κοιτώνων όπου κατέλυαν οι προσκυνητές. Στο βάθος κέντρο τα κρεοπωλεία (κάθε Σαββατοκύριακο ερχόταν κρεοπώλες από το Ριζοκάρπασο και πουλούσανε κρέας στους επισκέπτες.(Μέσσιος, Όττομος, Κάμηλος, Ττούλος, Στελιούρι, Όμπασιης και άλλοι.


Η μοναδική μοναχή του αποστόλου Ανδρέα.


Η Χαρακτηριστική σε όλους του Ριζοκαρπασίτες φιγούρα Τάκης του Ττοφουρκού, που από το 1974 υπηρετεί την χάρη του ενώ κάποιο άλλοι, εμείς δηλαδή τον εγκαταλείψαμε έρμαιο στα βρώμικα χέρια των κατακτητών.


Ο οικονόμος του Απ. Ανδρέα πάτερ Παπαζαχαρίας που από το 1974 στάθηκε άγρυπνος φύλακας του μοναστηριού κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.


 

Η παλιά εκκλησία.


 

Τα τάματα του Αποστόλου Ανδρέα. Σημάδια της πίστης των Ελλήνων της Κύπρου. 


Θαύμα του αγίου Ανδρέα: Κύπρια μάνα βρίσκει το χαμένο γιο της, ως Τούρκο δερβίση


«Ανεύρεσις απολεσθέντος υιού»
Στην εφημερίδα Φωνή της Kύπρου της 24/6.4.1912 (η διπλή ημερομηνία δηλώνει παλαιό και νέο ημερολόγιο) διαβάζουμε την ακόλουθη εντυπωσιακή είδηση:
Tην παρελθούσαν εβδομάδα, κατά τον μεταξύ Mερσίνης και Kύπρου πλουν, έλαβε χώραν εν τω ατμοπλοίω, εν ώ εταξίδευον και ημέτεροι συμπατριώται εκ Kαϊμακλίου επιστρέφοντες εκ Mερσίνας εις Kύπρον, συγκινητικώτατον δράμα οφειλόμενον εις θαύμα προνοίας Θείας μάλλον ή εις τυχαίαν σύμπτωσιν, όπερ εν λεπτομερείαις έχει ως εξής: Γυνή τις εξ Aλλαγιάς, Eλληνίς Oρθόδοξος, προ δεκαεξαετίας απώλεσε τον δωδεκαετή υιόν της, εις μάτην δε επί έτη πολλά αναζητούσα αυτόν ουκ έπαυσε θρηνούσα την συμφοράν της μηδεμίαν ανακούφισιν και παρηγορίαν ευρίσκουσα εν τω κόσμω. Eις τοιαύτην ευρίσκετο κατάστασιν, ότε, προ ολίγων εβδομάδων, είδε καθ’ ύπνους άνθρωπόν τινα ονόματι Aνδρέαν, όστις διεβεβαίου αυτήν ότι θα ανεύρη τον απολεσθέντα υιόν. Φιλόθρησκος και ευσεβής μετά πίστεως απέβλεψεν εις τον καθ’ ύπνους παρουσιασθέντα Ανδρέαν, ως τον Aπόστολον Aνδρέαν, εφ ώ και ήρχετο εις Kύπρον την παρελθούσαν εβδομάδα διά προσκύνημα εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέου μετά πίστεως ότι θα ανεύρισκε τον απολεσθέντα υιόν, ότε κατά τον πλουν, μετά θρήνων διηγείτο εις τους διερωτώντας αυτήν τα κατά την συμφοράν της και το όνειρον.
Mεταξύ των επιβατών ήσαν και τινές Δερβίσαι, ών είς μετά πολλού ενδιαφέροντος και παθητικοτάτης στάσεως παρηκολούθει την δυστυχή γυναίκα, ήν και πλησιάσας ιδιαιτέρως και λεπτομερέστερον μαθών τα κατ’ αυτήν ανεγνώρισεν αυτήν ως μητέρα του και εαυτόν ως υιόν της επιδείξας και το γνωστόν τη μητρί αυτού επί του προσώπου σημείον, εξ ού η μήτηρ εβεβαιώθη ότι είχεν ενώπιόν της τον προσφιλή υιόν της. H συγκινητική σκηνή της αναγνωρίσεως βεβαίως δεν περιγράφεται διά λόγων, αλλά ούτε επί νεκραναστάσει δύναται να υπάρξη τόση χαρά, θερμότατοι δε και διαρκείς υπήρξαν οι ασπασμοί και αι περιπτύξεις, καθ’ άς και εξηγήθη η απώλεια του αρπαχθέντος υπό Tούρκων εξισλαμισθέντος και εκπαιδευθέντος εις Tουρκικόν Iεροσπουδαστήριον. O φιλόστοργος υιός αμέσως απέβαλε το δερβισικόν της κεφαλής κάλυμμα, καθώς και την ενδυμασίαν, ξυρισθείς υπό ενός των ημετέρων συμπατριωτών, οίτινες παρόντες εις την συγκινητικήν σκηνήν μετέσχον της χαράς και εκοινώνησαν του ενθουσιασμού, εξεδήλωσε δε εαυτόν χριστιανόν, πιστόν της μητρός του τέκνον και περιεβλήθη χριστιανικήν ενδυμασίαν. Ήδη ευρίσκεται εις Kύπρον μετά της μητρός του εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέα, όθεν βραδύτερον θα διέλθωσιν εκ Λευκωσίας διά να μεταβώσιν εις Kύκκον.
Πηγή, αναδημοσίευση εδώ.
 
*****
Το σπήλαιο του Αγίου Ανδρέα στην Κωνστάντσα της Ρουμανίας
O Άγιος απόστολος Ανδρέας, ο οποίος εκχριστιάνισε τη Ρουμανία, είναι ο πολιούχος και προστάτης άγιος ολόκληρης της Ρουμανίας. Κατά την παραμονή του στη ρουμανική γη ένα μεγάλο μέρος το πέρασε σε μια σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην πόλη Κωνστάντσα της Ν.Α.Ρουμανίας η οποία τώρα είναι τόπος προσκυνήματος. Κοντά στη «Σπηλιά του Αγ.Ανδρέα» βρίσκονται 9 πηγές όπου σύμφωνα με την παράδοση έκανε τις πρώτες βαπτίσεις.Σκαμμένη μέσα σ' έναν βράχο σήμερα έχει τη μορφή ενός ναού. Στα 200 μέτρα απόσταση έχουν βρεθεί τα ίχνη αρχαίων κελλιών σκαμμένων μέσα σε βράχους.


 
Μετά από μακρά περίοδο ερημώσεως,στις αρχές του 20ου αιώνα,ένας δικηγόρος ο οποίος ταξίδευε στα μέρη εκείνα είδε επαναλαμβανόμενα όνειρα που του έδειχναν το μέρος όπου βρίσκεται η σπηλιά.Έτσι ανακαλύφθηκε ο πρώτος χριστιανικός ναός της ρουμανικής γης.

 
Μετά το 1990 χτίστηκε κοντά στη σπηλιά ένας μεγάλος ναός και εγκαταστάθηκε μια μοναστική αδελφότητα,ενω πρόσφατα χτίστηκε άλλος ένας ναός προς τιμήν της Αγίας Σκέπης. 

Η σχέση του Αγίου Ανδρέα με την σημερινή Σκωτία

 
 
Πηγή-Μετάφραση: Προσκυνητής
 
Τι μπορεί να ενώνει άραγε τα εδάφη της Σκωτίας (Kingdom of fife), τα τόσο απομακρυσμένα από τους Αγίους Τόπους και τα μέρη στα οποία κήρυξε ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας, αλλά και τα τόσο απομακρυσμένα πνευματικά από την αληθινή πίστη;
 Πώς γίνεται αυτή η χώρα να έχει ως προστάτη Άγιο (Patron Saint) τον Αποστολο Ανδρέα ο οποίος θεωρείται προστάτης της Ορθόδοξης Ρουμανίας και πολιούχος της Πάτρας;
 Σε αυτά τα μέρη ο Άγιος Ρεγούλος έφερε ένα μέρος των λειψάνων του Αγίου Ανδρέα πριν ο Μέγας Κωνσταντίνος μετακινήσει το σώμα του Αγίου Ανδρέα στην Κωνσταντινούπολη το 385. Μία άλλη εκδοχή είναι το λείψανο να μεταφέρθηκε εκεί από τον Άγιο Άκκα επίσκοπο του Χέξχαμ το 733.
 
 
 Εδώ τον χριστιανισμό δεν τον έφεραν οι Ιησουίτες όπως στην Λατινική Αμερική ή οι αιρετικοί προτεστάντες όπως στην Βόρεια Αμερική αλλά οι ακούραστοι μαθητές του Αποστόλου Ανδρέα Άγιοι Ρεγούλος και Άγιος Κολούμπα
 Αυτοί οι δύο άγιοι κατάφεραν να μαλακώσουν τις καρδιές των κελτικών φυλών αυτών των βόρειων περιοχών,των κάποτε θεωρούμενων ως άκρη του κόσμου και να δεχθούν τον χριστιανισμό (τον προ του σχίσματος ανόθευτο χριστιανισμό).
 Τα λέιψανα του Αγίου Ανδρέα βρίσκονταν στην περιοχή που και σήμερα ονομάζεται Saint Andrews.
 Μετά την αιματηρή Σκωτική Μεταρρύθμιση ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα (φωτογραφίες) στο Saint Andrews (το πιο ψηλό κτίριο στην Σκωτία την εποχή εκείνη), εγκαταλείφθηκε και ερείπωσε. Ταυτόχρονα με την καταστροφή του ναού και τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ προτεσταντών και καθολικών, χάθηκαν και τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα.
 
 
 Σήμερα οι Σκωτσέζοι θυμούνται τον Άγιο Άνδρεα διά της σημαίας τους (το σχήμα Χ από τον χιαστί σταυρό που σταύρωσαν τον Άγιο) και δια της εθνικής τους εορτής και κάποιων παραδόσεων [σημ. του blog μας: είναι ο χιαστί σταυρός στη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου (για τους 3 σταυρούς σ' αυτή τη σημαία δες εδώ). Βέβαια, η σχέση Αγγλίας και Σκωτίας κάθε άλλο παρά χωρίς προβλήματα υπήρξε στη μεσαιωνική και νεώτερη ιστορία].
 
 
Πάντως το σίγουρο είναι ότι η Ορθόδοξη κοινότητα του Αγίου Ανδρέα στο Εδιμβούργο θα τιμήσει τον προστάτη άγιό της όπως αρμόζει.
 
Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


Ο Απόστολος Ανδρέας, όπως είναι γνωστό, μαρτύρησε στην Πάτρα. Τα Ιερά του Λείψανα μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όταν αυτοκράτορας ήταν ο γιος του Μ. Κωνσταντίνου, Κωνσταντιος. Τη μεταφορά ανέλαβε ο αξιωματούχος Αρτέμιος (Άγιος Αρτέμιος) και έγινε στις 3 Μαΐου 357. Η Κάρα [=το κρανίο] του Αγίου Ανδρέου, ή έμεινε στην Πάτρα, ή επεστράφη αργότερα τον 9ο αιώνα από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄τον Μακεδόνα.

Στις 11 Απριλίου 1462 ο ηγεμόνας της πόλεως των Πατρών Θωμάς Παλαιολόγος, ο τελευταίος δεσπότης του Μωρηά και αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορα του Γένους Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, φεύγει από την Πάτρα και πηγαίνει στη Δύση, καθώς και η Πελοπόννησος είχε υποδουλωθεί πλήρως στους Τούρκους (1460). Ο Θωμάς Παλαιολόγος είχε πάρει μαζί του και την Τιμία Κάρα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, και την παρέδωσε στους Λατίνους για ασφαλέστερη φύλαξη. Ο Θωμάς Παλαιολόγος παρέδωσε αρχικά την Αγία Κάρα στον απεσταλμένο του πάπα Καρδινάλιο στην Αγκώνα. Από εκεί μεταφέρθηκε προσωρινά στην πόλη Νάρνη της Ομβρικής, όπου παρέμεινε παραπάνω από ένα χρόνο, μέχρις ότου απελευθερωθεί η περιοχή της Ρώμης, ώστε να γίνουν ανεμπόδιστα οι μεγαλοπρεπείς τελετές. Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε από τη Νάρνη στα πρόθυρα της Ρώμης, εκεί όπου άλλοτε ο Μ. Κωνσταντίνος είχε δει το όραμα "εν τούτω νίκα" . Εκεί το παρέλαβε ο Πάπας, και με μεγάλη πομπή μετακομίστηκε στη Ρώμη. Η κάρα του Πρωτοκλήτου παραδόθηκε στον πάπα Πίο τον Β' από τον έλληνα καρδινάλιο Βησσαρίωνα, ο οποίος εκφώνησε και υψηλό λόγο κατά την απόθεση της Τιμίας Κάρας στο ναό του Αγίου Πέτρου.
 
Πέρασαν 500 χρόνια. Το 1962 η Ι. Μητρόπολις Πατρών και ο Δήμος Πατρέων κατέβαλαν πολλές προσπάθειες προκειμένου η Ρώμη να αποδώσει τον "Θησαυρόν των Πατρέων" στην πόλη του μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου. Η ανταπόκριση ήταν θετική. Ο μεγαλεπήβολος πάπας Παύλος ο ΣΤ' αποφάσισε να επιστρέψει στην Πάτρα την Τιμία Κάρα, εις ένδειξη καλής θελήσεως. Αντιπροσωπεία του Πάπα Παύλου με επικεφαλής τον Καρδινάλιο Μπέα μετέφεραν την Τιμία Κάρα του Αποστόλου Ανδρέου από το ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και την παρέδωσαν στον Μητροπολίτη Πατρών Κωνσταντίνο στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, στην πλατεία Τριών Συμμάχων, ενώπιον χιλιάδων λαού, 20 αρχιερέων, του Προέδρου της Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, του κλήρου της Ι. Μητροπόλεως και πολλών άλλων επισήμων. Στη συνέχεια η Τιμία Κάρα με μεγαλειώδη πομπή μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ανδρέου, όπου εψάλη Δοξολογία με την παρουσία της διαδόχου Ειρήνης.

Ολόκληρο το χρονικό της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα, έγραψε ο τότε Αρχιμ. Νικόδημος Βαλληνδράς (ο πρ. Μητροπολίτης Πατρών), ο οποίος έγραψε και την
Ασματική Ακολουθία για το γεγονός αυτό.
Το χρονικό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εκκλησία" (15 Οκτωβρίου 1964, αριθ. 20) ενώ η Ακολουθία εκδόθηκε από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αθήναι 1964).
Η Ι. Μητρόπολις Πατρών είχε εκδώσει την εποχή εκείνη δύο ενημερωτικά φυλλάδια:
Το Χρονικόν των Τιμίων λειψάνων του πολιούχου Αποστόλου Ανδρέου (1963)
Αναμνηστικόν της Επανακομιδής της Ιεράς Κάρας Ανδρέου του Πρωτοκλήτου Πολιούχου Πατρών (1964).

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο γεγονός της επιστροφής της Τιμίας Κάρας στην Πάτρα διαδραμάτισε ο τότε Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αρχιμ. Ιερόθεος Τσαντίλης ( πρ. Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης). Τους επίσημους λόγους του Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου μετέφραζε στα γαλλικά ο αρχιμ. Δημήτριος Τρακατέλλης (νυν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής). Μεταξύ των προσκεκλημένων Αρχιερέων ήταν και ο εκ Πατρών μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Ιεζεκιήλ, ο οποίος και προέστη της παννυχίδος "ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών", της πρώτης δηλαδή νυκτερινής Θείας Λειτουργίας, που τελέστηκε στον παλαιό Ναό του Αγίου Ανδρέου, με τη συμμετοχή πλήθους πιστών, προσκυνητών της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου.

Ο τότε Μητροπολίτης Πατρών Κωνσταντίνος έγραψε σε σχετική εγκύκλιό του: "Συγκίνησις δυσπερίγραπτος πληροί τας ψυχάς. Παλμοί ιεροί διατρέχουν την πόλιν. Δάκρυα κυλούν εις τους οφθαλμούς. Επανέρχεται μετά 500 έτη από την Βασιλικήν του Αγίου Πέτρου Ρώμης εις την Βασιλικήν του Αγίου Ανδρέου Πατρών η Τιμία Κεφαλή του Πολιούχου ημών. Ουδέποτε άλλο άγγελμα συνήγειρε βαθύτερον την πόλιν ημών. Εις το βάθος του ορίζοντος εμφανίζονται τα οράματα των Παλαιολόγων, διαγράφει κύκλους ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός. Κυματίζει εις την αύραν του Πατραϊκού η σημαία της πόλεως με τον χιαστόν Σταυρόν. Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, άρχοντες και πάντες λαοί αινέσωμεν το όνομα Κυρίου. Άσωμεν αυτώ άσμα καινόν".
 
Αρχική πηγή: dimitrios
 
Ευχόμαστε ο άγιος Ανδρέας να προστατεύει όλο τον κόσμο, "πιστούς" & "άπιστους", και με τη μεσολάβησή του ο παράδεισος να βρεθεί για όλους μας ανοιχτός.

St. Philoumenos the New Hieromartyr of Jacob's Well

Central photograph of St. Philoumenos the New Righteous Hieromartyr, the Cypriot, at Jacob's Well where Christ spoke with St. Photini. Surrounding are other pictures and icons of St. Philoumenos and associated scenes. He was martyred on November 16th/29th 1979 (taken from here; for the center picture larger see here)


Full of Grace and Truth
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΔΩ
 
The Life of St. Philoumenos the New Hieromartyr

"The holy martyr of the 20th century, Philoumenos the Cypriot, came from the village of Orounta of the province of Morphou. From a young age, he along with his brother Elpidios apprenticed the sacred letters of Christ near their grandmother. They namely studied the lives of the Saints and hymns of the Church. The Saint at the time, along with his brother left for the Monastery of Stavrovouni and stayed there for five years. Afterwards, they both left for Jerusalem. Saint Philoumenos stayed in Jerusalem for 46 years. The Saint found a martyred death by fanatic Zionist Jews who massacred him in the evening while he was doing vespers at the Well of Jacob where he lived, a loyal guardian of the Holy Places and ways of centuries.

Icon of St. Philoumenos the New Hieromartyr (taken from here; more icons of new Saints and Holy Fathers available here)

The Church of Cyprus and especially the Holy Metropolis of Morphou today celebrate the memory of the martyr Saint Philoumenos the new, the Cypriot. The neomartyr was born in 1913 and was a child of George and Magdalene Hasapi or Ourountioti , and the twin brother of Archimandrite Elpidios. Even though his parents come from the village of Orounta of the metropolitan area of Morphou, they lived at the parish of St. Savvas in Nicosia, since his father had his own inn and bakery there. Together with his brother Elpidios, they showed a particular enthusiasm for prayer and read the lives of the Saints, particularly they where touched by the life of Saint John the Kalyvitis, who in some way made an impact on them, to the point of wanting to follow the life of monks. Also, apart from their mother, their grandmother Loxantra, had in particular influenced them in learning the ways of the Church and in developing a truly Orthodox conscience. At the age of 14 , the two brothers left for the Monastery of Stafrovouni and then left for Jerusalem, where they attended High School. After they finished High School in 1939, Elpidios served as a priest in different places and died on November 29th 1983. Philoumenos remained in Jerusalem and in 1979 was appointed as care taker of the Monastery of Saint Jacob's Well. While living there, on November 29, 1979 during the time when the Saint was doing vespers, he was murdered by Zionist Jews with an ax.

Icon of St. Philoumenos the New Hieromartyr (from here)

The week before, a group of fanatical Zionists came to the monastery at Jacob's Well, claiming it as a Jewish holy place and demanding that all crosses and icons be removed. Of course, the Saint pointed out that the floor upon which they were standing had been built by Emperor Constantine before 331 A.D. and had served as an Orthodox Christian holy place for sixteen centuries before the Israeli State was created, and had been in Samaritan hands eight centuries before that, (The rest of the original church had been destroyed by the invasion of the Shah Khosran Parvis in the seventh century, at which time the Jews had massacred all the Christians of Jerusalem.) The group left with threats, insults and obscenities of the kind which local Christians suffer regularly. After a few days, on November 29th, during a torrential downpour, a group broke into the monastery; the saint had already put on his epitrachelion for Vespers. The piecemeal chopping of the three fingers with which he made the Sign of the Cross showed that he was tortured in an attempt to make him deny his Orthodox Christian Faith. His face was cloven in the form of the Cross. The church and holy things were all defiled.The body of the Saint was handed over to the Orthodox six days after his massacre, but retained its flexibility and was buried in the cemetery of Mount Zion. After four years , as is customary his body was exhumed. It was found to be substantially incorrupt and had a beautiful scent. Then, the tomb was closed and was reopened during the Christmas of 1984, when the body was found to be partially incorrupt and was placed in a glass shrine in the northern part of the sacred Holy Altar in Mount Zion. Hieromartyr Philoumenos was ranked among the Saints of the Church of Jerusalem on August 30th 2008, and hence then, his incorrupt body was transferred to the pilgrimage of Jacob's Well where he found martyrdom for the love of Christ. His memory is honored on November 29th, especially in the community of Orounta with an all night long church service." (taken from here)

Another icon of St. Philoumenos, inscribed in many different languages (taken from here)

The transfer of the Sacred Relics of the hieromartyr Philoumenos the Cypriot to Jacob’s Well

By ARISTEIDI VIKETOU

"Twenty-nine years after his death by martyrdom by fanatical Jews, Saint Philoumenos the Hieromartyr the Cypriot «returned» to Jacob’s Well, the holy pilgrimage, where he served as abbot and the guardian. Recently the Metropolitan of Morphou, Neofytos, with the blessing of His Beatitude Patriarch of Jerusalem Theophilos, transported the relics of the holy martyr Philoumenos from Holy Zion, in Jerusalem, [where he was buried originally] to the Well of Jacob in the Palestinian town Nablus (Neapoli). The transfer coincided with the consecreation by the Patriarch Theofilos of the sacred church of St. Photini the Samaritan woman. The sacred relic, which remains essentially incorrupt and fragrant, is kept in a wooden reliquary and was placed in the right chapel of the church of St. Photini, which is devoted to the Hieromartyr Philoumenos. The Metropolitan of Morphou Neophytos spoke with us with much emotion about the transfer of the relics of the Holy Hieromartyr Philoumenos, stressing that it was the most important event for him in the ten years which he has been a bishop. «The Diocese of Morphou contributed to the honor of the Saint», explained Mr Neophytos. The sacred relic is clad with the sacred vestments. The skull of the Hieromartyr remained uncovered to be visible to pilgrims. The martyred St. Philoumenos suffered a terrible death, as men beat him mercilessly with an ax. «They hit him brutally on the head, and they cut his face both horizontally and vertically, so the whole top of the skull has been removed. We have a skull divided in half», said Metropolitan of Morphou Neophytos. Before the transfer of the relics the Divine Liturgy was performed in Holy Zion, while the blessing of the holy water service occurred for the altar of St. Philoumenos’ chapel in the church of St. Photini by Neophytos of Morphou, again with blessing of Patriarch Theophilos.


The Church of St. Photini at Jacob's Well in Nablus as it appears today. The church has a chapel dedicated to and the holy relic of St. Philoumenos the New Hieromartyr who served there. There is also a chapel dedicated to St. Justin the Martyr, who was from Nablus. (taken from here)


His righteous life, his martyrical end, and the miracles of the martyr Philoumenos revealed him as a true new Hieromartyr of the faith in the minds of believers. In 1999 at the initiative of Neofytou of Morphou, the service of the Hieromartyr Philoumenos was written by the hymnographer Dr. Charalambos Bousia. Iconography of the martyr is in the katholikon of the monastery of Stafrovounio, and the brotherhood of the monastery of Agios Nikolaos in Orountas compiled the life of the martyr Philoumenos. The blessed Geronda Seraphim of the monastery of St. Sava of Palestine said about the Hieromartyr Philoumenos «He was a holy man. He lived a righteous life, and that is why God made him worthy to become a martyr, giving him with the incorruption and fragrance of his body the grace of healing as an affirmation from above of his being in the land of the Righteous». The Well of Jacob, where St. Philoumenos was martyred is «a historically and spiritually important historical monument for three monotheistic religions», notes the Metropolitan Morphou Neophytos and explains: «because of the well of Jacob it is a sacred place for the Jews, and because of the Samaritan Woman and Christ it is a holy site for Christians, and Muslims consider the site holy, because Jacob is one of the prophets of Islam». The Hieromartyr Philoumenos, as related by his successor, Fr. Justin (who is from Kerkyra) «kept the Christian pilgrimage Christian, and therefore the region of Nablus did not become a Jewish settlement, which is why even Arabs consider Philoumenos as their own martyr», the Metropolitan of Morphou added that the Palestinian Authority gave permission to the inauguration of the church of St. Photini and the chapel of St. Philoumenos. Metropolitan Neophytos notes "It was the most important event for me in the ten years that I have been bishop". There was contrition at the sacred services which took place in an atmosphere of great devotion, as Bishops and priests from the Patriarchate of Jerusalem, clerics from the Metropolis of Morphou, the Monks of the Monastery of St. Nicholas Orountas who had written the life of the Holy Hieromartyr, clerics from Greece and a multitude of faithful from Greece and Cyprus all participated…" 
© 2001 Ο Φιλελεύθερος Λτδ. © 2001 The Liberal Ltd. - www.phileleftheros.com - Www.phileleftheros.com (amateur translation)


St. Philoumenos the New Hieromartyr (here)


For more information see here.
For the first icon of St. Philoumenos larger, and more pictures from his pilgrimage, see here & here.

The following post has a video from a Salutations service chanted to St. Philoumenos, in which his sacred relic can be seen, along with the Church of St. Photini, here.


Here is another video with pictures from the Church of St. Photini and St. Philoumenos.


For numerous videos from the service of the "Agiokatataxi" ("Numbering-among-the-Saints") at the Church of St. Photini, see here.


For the Patriarchal Proclamation of St. Philoumenos' Sainthood (in Greek), see here.

May St. Philoumenos intercede for us all and help us!

Icon of the Holy New Righteous Hieromartyr Philoumenos the Cypriot, of the Well of Jacob (taken from here)


 Απολυτίκιο. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτην.
Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου του βλάστημα * και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, * Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών, * και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας, πόθω κράζοντες * δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, * δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, * δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι!


Apolytikion of St. Philoumenos (amateur translation)
The offspring of Orountas, and from the root of Cyprus, and new Hieromartyr of the divine Well of Jacob, O faithful let us honor Philoumenos as a defender of our faith, and an eternal soldier of Christ’s truth, we fervently cry out, glory to Christ Who glorified you, glory to Him Who kept you incorrupt, glory to Him who revealed you as our benefactor towards heaven.

Κοντάκιο. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Τον ανατείλαντα ως άστρον νεαυγέστατον * τη Εκκλησία του Χριστού αρτίως μέλψωμεν, * μαρτυρίου ταις ακτίσι και θαυμασίων * ταις βολαίς νεοφανέντα ιερόαθλον, * ού ηφθάρτισε το σκήνωμα ο Ύψιστος, * πόθω κράζοντες χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Μεγαλυνάριο.
Χαίροις, της Ορούντης σεπτός βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτίμητος θησαυρός, χαίροις, Εκκλησίας της Μόρφου ωραιότητης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων υπόδειγμα!
(taken from here)


Megalynarion (amateur translation)
Hail sacred root of Orounta, hail very-precious treasure of the island of Cyprus, hail the beauty of the Church of Morphou, Philoumenos, new exemplar of martyrs!


Additional Troparion, in the Third Tone:
Vanquisher of daemons, dispeller of the powers of darkness, by thy meekness thou hast inherited the earth and reignest in the Heavens; intercede, therefore, with our Merciful God, that our souls may be saved.
(taken from here; see the link for additional information about St. Philoumenos)


November 16/29 Synaxarion excerpt on St. Philoumenos:


Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τ ατ μρα, γιος νδοξος Νέος ερομάρτυς Φιλούμενος Κύπριος, τοπίκλην Χασάπης, τ ερν Προσκύνημα το Φρέατος ακώβ διαφυλάσσων ελαβς κα πιστς ν γίοις Τόποις, κα βδομήκοντα ψυχν ξ βραίων τν Βάπτισιν τελέσας, βδομηκοντάκις δι πελέκεως τν κεφαλήν πλήττεται π φανατικο βραίου κα μαρτυρικς τελειοται, ν τει χιλιοστ ννεακοσιοστ βδομηκοστ και ννάτ (1979). Τ δ ερν ατο σκνος νακομισθν ερέθη φθορον κα εωδιάζον, διατηρούμενον χρι το νν διαλώβητον ν τ γί
Πόλει.

Στίχοι
ντως Φιλούμενος π Χριστο φιλετο
Κα πορφυρίδι περιεβλήθη λαμπρ τομαρτυρίου.
Φιλούμενος ρτι στυγνς πεκτάνθη
ς Θεν φιλν παρ᾿ ακβ τ Φρέαρ.
(from here)

Synaxarion (amateur translation)

On this day, we celebrate the Holy glorious New Hieromartyr Philoumenos the Cypriot, of the surname Chasapes, who preserved the Holy Pilgrimage of the Well of Jacob reverently and faithfully, and baptized seventy Jewish souls, and whose head was split seventy times with an axe by a fanatical Jew and was perfected in martyrdom, in the year 1979. His holy body was uncovered and found incorrupt and fragrant, and is kept now and ever unharmed in the Holy City.


For the full service of St. Philoumenos the New Hieromartyr in Greek, see here.
  
Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!

Two miracles of St. Philoumenos the New Hieromartyr 

 

St. Philoumenos the Cypriot, the New Hieromartyr of Jacob's Well. His scroll above reads the words of Christ: "And do not fear those who kill the body..." (from here)

Full of Grace and Truth
  
Two miracles of St. Philoumenos the New Hieromartyr (amateur translation/summary)

After a recent radio program from the Station of the Metropolis of Piraeus of the life of St. Philoumenos, the station received many messages with personal miracles of the Saint for the faithful. May this be offered to the glory of Christ and His new Hieromartyr Philoumenos, who celebrates on November 29 (new calendar).


First letter from Xanthi

Regarding the righteous life and martyrdom of St. Philoumenos, I learned of it from the Monastery of St. David in Evia, from a hierodeacon from the Metropolis of Morphou. In reality I was struck by his life, and especially his terrible martyrdom. Later, I found myself in Cyprus for work reasons, where I learned first-hand about the wonders of his earthly life and his heavenly glory. In August 2008 I was in the Holy Land, and I of course visited the Well of Jacob and the newly-built Church of St. Photini, to which was translated the relics of St. Philoumenos from the Patriarchal School. There I entreated the Saint fervently to grant us a child, as we had been married for eight years without having yet conceived a child. In reality, the Saint hearkened to our prayers, and he appeared full of glory to my brother, a hierodeacon, who said: “The children, Apostolos and Elizabeth, should not worry, for the temptation will soon pass and they will soon conceive a child, though they will try to adopt a child.” Thus we continued to try to have a child, but in the summer of 2009, we tried to adopt. Our joy was indescribable! However, our Lord's will was different: suddenly the adoption agency stopped our application, as we had just moved to Greece, and because of this the managers in Cyprus froze the application. As you can see, our saddness was great, as we saw our dream moving away! But besides this, we did not loose our courage, and we continued to pray to St. Philoumenos to grant us a child.


In reality, the same year my wife conceived our little girl, who was born on November 6th. It is worth noting that her due date was November 16th, the day of the Saint's martyrdom on the old calendar, as it is celebrated in the Holy Lands. Of course, before our child was born by the will of God, my hierodeacon friend saw a vision in which the Saint appeared full of glory and revealed the birth of our child! He saw the baby crawling to the Well of Jacob, and await there to be born! Our little girl took the Saint's name—through the prayer of naming—and today is 3 weeks old. We unworthy ones are so blessed, through the intercessions of St. Philoumenos to our Lord Jesus Christ, to receive this heavenly blessing.”

A. and E. B. from Xanthi


Second letter, from Moschato 
To the glory of God, and St. Philoumenos

I'm glad to have the opportunity to thank St. Philoumenos in this way. Let me share with you how I came to know this Saint.


We call upon him as “The Saint of Parking”, and I'll explain why.


It was the winter of 2008 when I was in my car in the area of Old Phalerou, and tried to find parking. I had a very important business meeting at 7, and I had tried for 20 minutes to find parking, and it was 6:55. On the radio I was listening to the Church of Piraeus talk about some martyr who was killed in Jerusalem, and due to my agony, I did not give care to the name of the new martyr, whether it was Philemon or Philoumenos. Loosing hope, I then said: “O Saint Philoumenos or Philemon, I didn't understand your name, but find me parking, and from now on I will honor you and seek you out.” I did not finish this phrase when miraculously I found a parking spot, and left at that instant for my work. I glorified the Saint, and could not believe my eyes.


Of course this could seem comical, that I connect the Saint with parking, but in Athens especially, the issue of parking is a great difficulty in the lives of people.


From then on my family calls upon the Saint for parking, and unbelievably quickly he works wonders.


Another time I had a rehearsal at the Greek Odeion in Exarcheia, and as I was afraid of that area (this was at the time of a famous murder) my friend and I entreated the Saint to find parking close to the Odeion. We could not believe that we found a spot right outside the door, and my friend was amazed, having never seen anything like this before. I told her about the Saint, and she was amazed, and the next day when we had another practice, she confirmed this. The same thing occurred, and so I said to her: “And what do you have to say now?” Then she began to ask me more about this Saint.


When I told my family about the Saint (I am married in Athens-Moschato, and my parents live in Corfu), all of them believed, with the exception of my father, who doubted until the following incident. It was Holy Friday 2009, and my father had to descend to the city for the Epitaphio to lead the church choir. During this period on Corfu, the area is almost impassible. He left early, but he was looking for 40 minutes for parking, to no avail. At that point he thought, “Why don't call upon that Saint to help me, as I am so worried right now?” And as soon as he finished this thought, he immediately found a spot in front of him! He related this to us with joy.


I will tell you one more incident. I had gone to Corfu to the monastery of St. Athanasios, and I spoke to the sister who was the director of the bookstore about St. Philoumenos, whom she had never heard of. I told her about a book with his life that I had found in Athens, so she would order it for the monastery. Later the same nun related to me: “I had descended to the city with some difficulty by the car of a woman who was helping the monastery. We tried to find parking for a long time, and being without any success, I told the woman: 'let us call upon St. Philoumenos', though we continued to not find a spot. Then I said: 'Help us find this, my Saint, and tomorrow I will go order the book with your life for the monastery's bookstore.' I said these words out loud, and at that instant, we found parking. We were struck by the Saint's speed, and we glorified God.”


So as to not go on and on with similar stories, I will say that there is much to relate. Of course beyond the subject of “parking”, the Saint has helped us many times when we call upon him.


If you decide to distribute some of these stories that I have related, I would rejoice, for thus the world could learn more about this new Saint, who helps us so much in our everyday lives!!


May we all have his blessing.
E.K., age 30, Moschato

Σκοτώνοντας τον παπά με τσεκούρι!

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ († 29 Νοεμβρίου 1979)


Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής, γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο, κατά κόσμον Αλέξανδρο, και από μικροί ξεχώριζαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 ετών, αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.

Εικ. από εδώ
Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του. 

Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις, υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες [=τους μοναχούς του Αγίου Τάφου], στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. 

Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού. [Σημείωση του blog μας: Το Φρέαρ (=πηγάδι) του Ιακώβ ανοίχθηκε από τον δίκαιο Ιακώβ της Παλαιάς Διαθήκης, εγγονό του Αβραάμ και έναν από τους "πατριάρχες" (πρόγονους) του εβραϊκού έθνους. Είναι λοιπόν ιερός τόπος για τους Εβραίους, γι' αυτό και η μανία να φύγει το ορθόδοξο μοναστήρι από εκεί. Εκτός του ότι ως ορθόδοξοι τιμάμε και τον άγιο Ιακώβ, εκεί έγινε & η συνάντηση του Ιησού με την αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτισσα και ο μνημειώδης διάλογός τους, που καταγράφεται στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 4. Έτσι ο τόπος είναι ιερός και για τους χριστιανούς, οι οποίοι, σημειωτέον, βρίσκονται εκεί από την αρχή του χριστιανισμού].

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν. Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού ["Ν": με τα οποία έκανε το σταυρό του]. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου, με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».


Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου. Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.
Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος.

Δείτε επίσης: Νέος μάρτυς του Χριστού, στρατιώτης Ευγένιος
Ο νεομάρτυρας π. Ιωάννης Καρασταμάτης της Σάντα Κρουζ
Παπάς παληκάρι δολοφονείται στην Εκκλησία!
Ρώσοι ηρωικοί παπάδες δολοφονημένοι

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Αφιέρωμα στο βίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Από το ορθόδοξο ιστολόγιο Απρογραμμάτιστα.
Κλικ εδώ!


Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του π. Σεραφείμ Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος, μια συγκλονιστική ανάλυση της σύγχρονης πνευματικότητας και του κινήματος της "Νέας Εποχής" (που τότε ήταν σχετικά στις αρχές του), βιβλίο που κυκλοφόρησε κρυφά στην ΕΣΣΔ (όπου ήταν απαγορευμένο) και εξαιτίας του κάποιοι εγκατέλειψαν το δρόμο που τραβούσαν, συνειδητοποιώντας κάποιες αλήθειες (και εδώ αγγλικά).
Καλή  ανάγνωση & καλό ταξίδι στους δρόμους της αναζήτησης και του έρωτα για την Αλήθεια, με την ευλογία του Θεού.

Η ευλογία της οικονομικής κρίσης & η λύση της


Φυσικά η οικονομική κρίση είναι μια τραγωδία. Τραγωδία, κυρίως, επειδή άνθρωποι αυτοκτονούν και ασφαλώς επειδή άνθρωποι υποφέρουν. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, οι αυτουργοί του οποίου θα δικαστούν μόνον από το Θεό - και εύχομαι να συγχωρεθούν, τόσο οι ίδιοι, όσο και τα εκατομμύρια θύματά τους!... Όμως κάθε τραγωδία δίνει στον άνθρωπο μια ευκαιρία, με την οποία μπορεί να τη μετατρέψει σε ευλογία.
Στο παρακάτω post συγκεντρώνονται μερικές τοποθετήσεις εκκλησιαστικών ανδρών για το ζήτημα.

1. Η Κρίση ως ευλογία Θεού και ευκαιρία μετανοίας (Μεσογαίας Νικόλαος)
ΟΟΔΕ-blog


Περιληπτικό διάγραμμα ομιλίας:
  •  Η Εκκλησία αντιδρά διαφορετικά ανάλογα με τις περιστάσεις. Χρονικές. Πολιτισμικές. Εθνικές.
  •  Η κρίση , ευκαιρία για νέα πορεία.
  •  Τα διάφορα επίπεδα της κρίσης.
  •  α’ Οικονομική κρίση
  •  Φόροι και χρέη.
  •  Παύση παραγωγής και ανάπτυξης.
  •  Ανεργία – μετανάστευση – φτώχεια
  •  Φορολόγηση φιλανθρωπικών ιδρυμάτων
  •  β’ Πολιτική κρίση
  •  Εκχώρηση διεκδικητικών δικαιωμάτων.
  •  Εκχώρηση αξιοπρέπειας.
  •  Πρόβλημα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (καστελόριζο – ΑΟΖ)
  •  γ’ Κοινωνική κρίση
  •  Απαξίωση κρατικής εξουσίας
  •  Πρόβλημα σε ασφάλεια – υγεία -παιδεία
  •  Αδυναμία της Εκκλησίας ως προς τις φιλανθρωπικές της δραστηριότητες
  •  Λαός που είναι ατίθασος και κακομαθημένος , με χαλασμένη νοοτροπία
  •  δ’ Πνευματική κρίση
  •  Ανομία – αποστασία – άρνηση για αλλαγή.
  •  Τα αίτια της κρίσεως
  •  Υπερκράτος – ηγεμονίσκοι – οικογενειοκρατία
  •  Η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας (“Αν ένας λαός δεν έχει μέσα του αίσθηση ιστορίας και συγκρότηση εθνικής συνοχής , αυτός ο λαός δεν υπάρχει”, Νταβουτογλου, Τούρκος ΥΠ.ΕΞ.”)
  •  Απαξίωση παραδοσιακών ιδανικών
  •  Απαξίωση Φιλοπατρίας, ιστορίας, πίστης απο το σύστημα.
  •  Ιστορική αμάθεια, ειρωνεία εθνικών προτύπων και ιδανικών.
  •  Επιστράτευση επιστήμης για να αντικατασταθεί η Ορθόδοξη ανθρωπολογία με μια νέα, απάνθρωπη.
  •  Νέφος ψευδοεπιχειρημάτων για την μετατροπή του Θεού σε “Όπιο”
  •  Λάσπη προς τους ιερείς και την εκκλησιαστική ηγεσία.
  •  Νέο οικογενειακό δίκαιο που οδηγεί στην αποσύνθεση της οικογένειας.
  •  Η αποστασία , η έλλειψη πίστης και αξιών ως βασική αιτία της κρίσης απελευθέρωση συνδέεται πάντοτε με την επάνοδο στην πίστη και την συσπείρωση στην Εκκλησία (ακόμα και ο Στάλιν αναγκάστηκε να επιτρέψει την πίστη) (παραλληλισμοί με Βαβυλώνα, Ρωμανία/Βυζάντιο, Ρωσία). Η
  •  Οικοδόμηση ελπίδας και προοπτικής πάνω στην Εκκλησία και τους Ιερείς μας.
  •  Τρόποι αντιμετώπισης.
  • «μακάριον τό έθνος ου εστι Κύριος ο Θεός αυτού» (Ψαλμ. 32/λβ΄:12)
  •  ”Επλήθυναν οι αμαρτιαι ημών ούκ έστιν εν τω καιρώ τούτω ούκ έστιν Αρχων και αμαρτίαι ημών ουκ εστί εω τω καιρώ τούτο ουκ εστίν Αρχων και Προφήτης και Ηγούμενος και Πνευματικός Πατήρ”
  •  To πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως η κρίση είναι πνευματική. Είναι κρίσης της σχέσης με το
  • Το δεύτερο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι ένα κήρυγμα μετανοίας και συνειδητοποίηση της απομάκρυνσης μας απο τον Θεό.
  • Το τρίτο πράγμα είναι αυτή η συνειδητοποίηση να γίνει πράξη και αλλαγή λογισμού.
  • Η λιτότητα ως Εκκλησιαστική στάση ζωής.Πολυφαγία. Περιττά έξοδα και δώρα λαϊκών, ιερέων και επισκόπων. Ματαιόδοξη αντίληψη που έχουμε πείσει τους εαυτούς μας οτι είναι αναγκαία.
  • Λιτότητα με λεβεντιά και ανδροπρέπεια.
  • Το τέταρτο, ενίσχυση της πίστης μας που σήμερα είναι νοθευμένη παραδοχή ενός ιδεολογήματος απομακρυσμένη από την πίστη των πατέρων μας
  • Το πέμπτο, καλλιέργεια των ελπίδων, “Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.”
  • Το έκτο, μας χρειάζεται προσευχή. Οχι νεκρή προσευχή του τύπου, αλλά ουσιαστική , καρδιακή.
  • Αξιοποίηση της ενορίας μας. Αξιοποίηση του κρυμμένου δυναμικού της κοινωνίας μέσα στην ενορία. Υπάρχει πίστη που δεν εκφράζεται εκκλησιαστικά, που είναι ζωντανή αλλά εκφράζεται αρνητικά.
  • Αγάπη και δυνατότητες.
  • Δυνατότητα της Εκκλησίας να ξυπνήσει κρυμμένες δυνάμεις, οικονομικές και εθελόντισμού.
  • Χρειάζεται κινητοποίηση των Ιερέων και όχι αδιαφορία.
  • Αποστολή της Εκκλησίας να ξυπνήσει τον λαό, τόσο στα πρακτικα ζητήματα, όσο και στο θέμα της πίστης.
  • Προσπάθεια κατήχησης του λαού.
  • Δεν είναι λύση μόνο με “δολώματα” να τραβήξουμε κόσμο. Πρέπει να προσφέρουμε έναν πυρήνα αληθείας. Να δημιουργήσουμε εκκλησιαστική κατήχηση. Να έχουν τα παιδιά βιώματα.
  •  Συντήρηση της μαγιάς της πίστεως, η οποία θα βοηθήσει να γίνει μία ανάσταση παρόμοια με αυτήν που συνέβη στις πρώην κομμουνιστικές χώρες.
  •  Αν εφαρμοστούν τα παραπάνω, μπορούν να συμβούν τρία πράγματα:
  •  α’ Να είσαι στο “καμίνι” της κρίσεως και να δροσίζεσαι πνευματικά.
  •  β’ Να σβήσει η φωτιά. Η παρουσία και πέντε ανθρώπων του Θεού θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα.
  •  γ’ Η ανακαίνιση της ιερατικής συνειδήσεως. Ο Ιερέας ως Προφήτης και οχι ως επαγγελματίας η κοινωνικός εργάτης. Ο δρόμος της θυσίας και του Σταυρού.
  • Η κρίση με βάση τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω θα μπορούσε να είναι όχι μόνο ευκαιρία αλλά και ευλογία. 

2. Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (π. Κων/νος Στρατηγόπουλος)


3. Μητροπολίτης Προικοννήσου π. Ιωσήφ: Οικονομική κρίση ή κρίση Θεού;
Κλικ εδώ!

Από την ομιλία του π. Ιωσήφ ανεβάζω μόνο ένα απόσπασμα από το τέλος. Παραθέτει ένα απόσπασμα από κείμενο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, με αφορμή την κρίση του 1929:

[...] Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ δανειστῶ τὰ φῶτα ἑνὸς συγχρόνου Ἁγίου, τοῦ Ἐπισκόπου Ζίτσης καὶ Ἀχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς (+1956), τοῦ «Νέου Χρυσοστόμου» τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἔζησε τὴν Παγκόσμια Οἰκονομικὴ Ὕφεση τοῦ 1929. Κάποιος ἱερέας Κόναν ["Ν": ίσως Κόνων] τοῦ ἔγραψε ρωτώντας τον ἀπὸ ποῦ προερχόταν ἡ κρίση ἐκείνη καὶ τί ἐσήμαινε αὐτή. Τοῦ ἀπάντησε, μεταξὺ ἄλλων: 
«Ἡ ‘crisis’ [κρίση] εἶναι ἑλληνικὴ λέξη καὶ σημαίνει ‘δίκη’… Ἕως τώρα οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ χρησιμοποιοῦσαν τὴ λέξη ‘δίκη’, ἀντὶ γιὰ τὴ λέξη ‘κρίση’, ὅποτε καὶ νὰ τοὺς εὕρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ἡ καινούργια λέξη ἀντικατέστησε τὴν παλιά, καὶ τὸ κατανοητὸ ἔγινε ἀκατανόητο. Ὅταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ἤ ἔπεφτε ἐπιδημία, ὅταν ἔρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοὶ καὶ ἄλλες συμφορές, λέγανε: ‘Θεία δίκη’! Καὶ αὐτὸ σημαίνει: κρίση μέσα ἀπὸ ξηρασίες, κρίση μέσα ἀπὸ πλημμύρες, μέσα ἀπὸ πολέμους, μέσα ἀπὸ ἐπιδημίες κ.λπ. 
Καὶ τὴ σημερινὴ χρηματικο-οικονομικὴ δυσκολία ὁ λαὸς τὴν θεωρεῖ ὡς Θεία δίκη, ὅμως δὲν λέει ἡ δίκη ἀλλὰ ἡ κρίση. Ἔτσι ὥστε ἡ δυσκολία νὰ πολλαπλασιάζεται μὲ τὸ νὰ γίνεται ἀκατανόητη! Ἐφόσον ὅσο ὀνομαζόταν μὲ τὴν κατανοητὴ λέξη ‘δίκη’, ἦταν γνωστὴ καὶ ἡ αἰτία, λόγῳ τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία, ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ Δικαστής, ὁ Ὁποῖος ἐπέτρεψε τὴν δυσκολία, ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη ‘κρίση’, λέξη ἀκαταλαβίστικη σὲ ὅλους, κανεὶς δὲν ξέρει πιὰ νὰ ἐξηγήσει οὔτε γιὰ ποιό λόγο, οὔτε ἀπὸ Ποιόν, οὔτε ὡς πρὸς τί; Μόνο σ’ αὐτὸ διαφέρει ἡ τωρινὴ κρίση ἀπὸ τὶς κρίσεις ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ξηρασία ἤ τὴν πλημμύρα ἤ τὸν πόλεμο ἤ τὴν ἐπιδημία ἤ τοὺς πνιγμοὺς ἤ κάποιους ἄλλους πειρασμούς. 
Μὲ ρωτᾶς γιὰ τὴν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης, ἤ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης! Ἡ αἰτία εἶναι πάντοτε ἡ ἴδια. Ἡ αἰτία γιὰ τὶς ξηρασίες, τὶς πλημμύρες, τὶς ἐπιδημίες καὶ ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἡ αἰτία καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ κρίση. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό! Μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς Θεο-αποστασίας, οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτὴ τὴν κρίση, καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐπέτρεψε, ὥστε νὰ ξυπνήσει τοὺς ἀνθρώπους, νὰ τοὺς κάνει ἐνσυνείδητους, πνευματικούς, καὶ νὰ τοὺς γυρίσει πρὸς Ἐκεῖνον. Στὶς μοντέρνες ἁμαρτίες – μοντέρνα καὶ ἡ κρίση. Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ὥστε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: χτύπησε τὶς τράπεζες, τὰ χρηματιστήρια, τὶς οἰκονομίες, τὸ συνάλλαγμα τῶν χρημάτων. Ἀνακάτωσε τὰ τραπέζια στὶς συναλλαγὲς σ’ ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάποτε στὸ ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικὸ μεταξὺ ἐμπόρων καὶ αὐτῶν ποὺ ἀνταλλάσσουν τὸ χρῆμα. Προκάλεσε σύγχυση καὶ φόβο. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ξυπνήσουν τὰ ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς, γιὰ νὰ ἔλθουν εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ πνευματικοποιηθοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὸ ἀγκυροβόλημα στὰ λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νὰ θυμηθοῦμε τὶς ψυχές μας, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνομίες μας καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν Ὕψιστο Θεό, τὸν Ζῶντα Θεό» (Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται, Ἀθήνα 2008, σσ. 33-35). 
Νομίζω ὅτι ὁ Ἅγιος τὰ λέει κατὰ γράμμα καὶ σ’ ἐμᾶς γιὰ τὴ σημερινὴ κρίση. Δὲν ἔχω καμμιὰ ἀμφιβολία. Ἔτσι εἶναι ἀκριβῶς! Κι ὅπως ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς θὰ ἐπέλεγε: «Διὰ ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα παιδευόμεθα, καὶ ἔτι παιδευθησόμεθα». Ναί, θ’ ἀκολουθήσουν κι ἄλλα, «τὴν μὲν γὰρ τῶν ἐπηρειῶν λύσιν ποθοῦμεν τε καὶ ζητοῦμεν, τοῖς δὲ πταίσμασι δι’ ἅ παιδευόμεθα καὶ προστίθεμεν» (Ὁμιλία ΛΘ΄ Ἐν Λιτῇ, ΕΠΕ 10, σσ. 500-502). Δυστυχῶς δὲν φαίνεται μετάνοια στὸν ὁρίζοντα, παρὰ τὸ ὅτι ἀντικειμενικά, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη λύση. Ἡ Θεία δίκη, λοιπόν, θὰ συνεχίζεται. Μέχρι πότε; Πάλι θὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς τὴν ἀπάντηση: «Ὅσο τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παραμείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νὰ παραιτηθοῦν μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ νὰ θυμηθοῦν τὴν ἀκαταλαβίστικη λέξη ‘crisis’, νὰ τὴ μεταφράσουν στὴ γλῶσσα τους, ὥστε μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μετάνοια νὰ φωνάξουν: «ἡ Θεία δίκη»! (ἔνθ. ἀνωτ., σσ. 35-36). Εὔχομαι ἡ μέρα αὐτὴ νὰ μὴν ἀργήσει!

Δείτε και: Η βιομηχανική επανάσταση και εμείς