ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Άγιοι στις πόρτες του Οκτώβρη & του Νοέμβρη...

 
apolonia4Η αγία Απολλωνία, προστάτις των οδοντιάτρων (30 Οκτωβρίου)
Saint Jose Munoz-Cortes the new martyr of Athens/ Greece, from Chile & Canada (+31 October 1997) 
Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (+ 31 Οκτ. 1997)

31 Οκτωβρίου

Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, καὶ Νάρκισσος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70, Ἀριστόβουλος ὁ Ἀπόστολος, Ἐπίμαχος ὁ Αἰγύπτιος, Ἀνώνυμου Ἀπολογητοῦ, Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας, Στέφανος, Βαρνάβας, Τρόφιμος, Δορυμέδων, Κοσμᾶς, Δαμιανός, Σάββας, Βάσης, Ἀβράμιος καὶ ἡ συνοδεία αὐτῶν, Παιδὶ ὁ Μάρτυρας, Δώδεκα Κόρες, Σέλευκος καὶ Στρατονίκη οἱ σύζυγοι, Γορδιανός ὁ Μάρτυρας, Ἐπίμαχος ὁ Ρωμαῖος, Τρεῖς Μάρτυρες οἱ ἐν Μελιτινῇ, Νικόλαος ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴ Χῖο, Ἐγκαίνια τοῦ Πατριάρχου Εὐκτηρίων, Σπυρίδων καὶ Νικόδημος οἱ ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ρώσοι)
 
Νοέμβρης

Οι άγιοι Ανάργυροι της 1ης Νοεμβρίου & ο άγιος Δαβίδ της Εύβοιας
Μνήμη π. Ιωάννη Ρωμανίδη († 1 Νοε. 2001)
Άγιοι στις 1 & 2 του Νοέμβρη!

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Σοφία Βέμπο, η καλλιτέχνις και πατριώτισσα!...


Ένα αφιέρωμα στην περίφημη Σοφία Βέμπο, από την εξαιρετική εκπομπή "Αληθινά Σενάρια", που είδαμε στην τηλεόραση και επιθυμούμε από καρδιάς να μοιραστούμε μαζί σας.
Το λαμβάνουμε από το διαδικτυακό κανάλι του κ. Μιχάλη Μιχαλακόπουλου mic2bach. Το 2ο βίντεο από το διαδ. κανάλι του κ. Aimilios54.
Ας είναι αιωνία η μνήμη της και ας αναπαύεται η ψυχή της - και όλων των ανθρώπων - στη βασιλεία του Χριστού...

Για την αγία Αναστασία τη Ρωμαία (29 Οκτ.)

Important speech of the Patriarch of Alexandria and All Africa Theodoros II, in the Pan-African Parliament


ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΙΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ κάτω από το αγγλικό
 
Patriarchate of Alexandria
05/10/2015

Your Excellency Mr. Roger Nkodo Dang, President of the Pan-African Parliament, Your Excellencies Ladies and Gentlemen Parliamentarians of the African Continent,
I am here among you today following a kind invitation from our President, who comes from the beautiful country of Cameroon where I served in the past as Metropolitan, having Yaoundé as the Centre of my Ministry to the West African Countries.

As Primate of Orthodoxy in Africa I strive to provide a podium and voice to our suffering African brothers and sisters, especially the poor and orphaned children, who look to all of us through our common actions so that they too can live happily and look to the future with hope.

I am here today, in the temple of African Democracy, to convey to one of the most important African organization, the Pan-African Parliament, our present common anxieties, as well as our common hopes for the future of the poor and orphaned children of Africa, as well as our suffering brothers and sisters, who in spite of times and circumstances, remain faithful to the sacred institution of family, so that all of us on the African Continent can experience a better future in social progress, prosperity, security and peaceful coexistence and cooperation.

In our contemporary world unfortunately we are again experiencing in our everyday life the distressing results of religious fundamentalism. Our fellow humans are murdered or forced to leave their homelands and become refugees in search of a safe place for their children to live in, all because of their different religious beliefs. There is no doubt that behind every religious conflict there are hidden political conflicts and interests, as well as attempts at geopolitical reclassifications which do not take into account human lives.

However, you and we, in other words the political leaders and we the religious leaders, bear an ENORMOUS responsibility for the peaceful progress of our Continent and our world at large. It is on your political decisions, of coexistence and peace, that we must both structure our individual and common activities for reconciliation and mutual understanding, so that we can both plan for the future of our children outside of and beyond poverty and war; destruction and fear. 

Our Patriarchate, the Throne of the Apostle Mark, never once throughout its twenty centuries of existence, sheltered, supported, or promoted religious conflicts. Religious differences, like political ones, are solved through dialogue and mutual understanding. Our Patriarchate comes into contact with and exchanges points of view with other religious entities, while participates actively in all Christian dialogue with the other prominent monotheistic religions, namely Islam and Judaism.

As Pope and Patriarch of Alexandria, in awe and in fear of God, I try to the best of my abilities, to be helpful to the people of Africa, the ordinary people of toil, of disease and illiteracy, so that I can contribute as much as possible to the eradication of poverty, oppression and the exploitation of man by man. 

My presence here once again places me in front of the responsibilities which we all have, as political or spiritual leaders of our Continent, to strive even more vigorously to limit and eradicate these phenomena. We have to work and live together on this Continent in an environment of peace and progress. I therefore welcome with sincere joy and satisfaction, your cooperation with the Inter-Parliamentary Assembly for Orthodoxy. It is a political organization which has been highly regarded in the political realms worldwide for the past twenty-three years and through every means available it fights against poverty and destitution, for peace and coexistence between people across borders, races and cultures. I am sure that your collaboration with the Inter-Parliamentary Assembly for Orthodoxy will be productive for our great wounded continent. It will lead you to further collaborations in other places, such as the European Parliament.

We have been informed that for the first time this year by decision taken by the Plenary Session of the European Parliament, following the elections of 2014, that a permanent standing interparty committee has been formed, for religious freedom and tolerance. We also learned with great satisfaction that the Inter-Parliamentary Assembly for Orthodoxy has substantially contributed to the creation of this Standing Committee and furthermore has close cooperation with it. I believe that we also should move on to something more permanent which will focus on the collaboration and tolerance between different religions and will exceed good intentions and wishes. 

Your Excellency, Ladies and Gentlemen Parliamentarians,
Based on your recent decisions and declarations, you firm intention is to evolve this body, the Pan-African Parliament, into a major strategic organization for the entire Continent, so that the problems of our people can emerge as problems of the Continent. 

You have decided to seek solutions on technical projects and infrastructure which concerns the entire Continent; to create the necessary tools, the necessary groups of experts, which will allow you to address problems and formulate solutions on a continental level thus providing a more holistic approach to problems that are common to our continent and to contribute to the establishment of rules of law which will be common for the whole of our Continent. 

New technologies, which offer nowadays ever greater possibilities, constitute an valuable ally for you. Your efforts fill us with satisfaction and we discern through them a better future for all of us. This invaluable effort of Pan-African political understanding and perspective, which your Parliament is establishing, in order to be complete and comprehensive, should take into account both the social and cultural-religious dimensions of the people of Africa. It is on such a noble political level that we must approach the dialogue between cultures and the cooperation of religious expression in Africa. 

Every effort that has to do with the future of Africa, must have as its starting point and its reference, the cultural mutual understanding and cooperation of nations and people. The future of Africa, its prospects, is ultimately based on the possibility which we must develop, so that we can ensure principles and structures of peaceful coexistence and understanding. 

Our Patriarchate and I personally as Pope and Patriarch of the Great City of Alexandria, are ready to contribute to such a plan, such a perspective, for a permanent place for religious dialogue between the cultures within the framework of your parliament and your cooperation with the Inter-Parliamentary Assembly for Orthodoxy.
God bless you all!

See also

THE PATRIARCH OF ALEXANDRIA GIVES THE KEYNOTE ADDRESS TO THE PAN-AFRICAN PARLIAMENT
 
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΙΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

 
Εξοχώτατε Πρόεδρε του Παναφρικανικού Κοινοβουλίου κ. Ρότζερ Νκόντο Ντάνγκ,
Eξοχώτατοι κύριοι και κυρίες Βουλευτές της Αφρικανικής Ηπείρου,

Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας μετά από την ευγενή πρόσκληση του Προέδρου σας, ο οποίος προέρχεται από μια όμορφη χώρα το Καμερούν στο οποίο διακόνησα στο παρελθόν ως Μητροπολίτης έχοντας το Γιαουντέ ως Κέντρο της διακονίας μου στις χώρες της Δυτικής Αφρικής.

Ως Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας στην Αφρική, αγωνίζομαι να παρέχω βήμα και φωνή στους Αφρικανούς αδελφούς μας που ακόμη υποφέρουν, ιδιαίτερα τα άπορα και ορφανά παιδιά, που περιμένουν τη δική μας κοινή δράση για να ζήσουν ευτυχισμένα και να ατενίσουν το μέλλον με ελπίδα.

Βρίσκομαι σήμερα εδώ, στο ναό της Αφρικανικής Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταφέρω σε έναν από τους σημαντικότερους Αφρικανικούς οργανισμούς, το Παναφρικανικό Κοινοβούλιο, τις κοινές αγωνίες για το σήμερα, αλλά και τις κοινές μας ελπίδες για το αύριο των άπορων και ορφανών παιδιών της Αφρικής, και όσων αδελφών μας υποφέρουν, που σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων παραμένουν πιστοί στον ιερό θεσμό της οικογένειας για να ζήσουμε όλοι στην Αφρικανική Ήπειρο ένα καλύτερο μέλλον με κοινωνική πρόοδο, ευημερία, ασφάλεια και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία.

Στον σημερινό σύγχρονο κόσμο δυστυχώς, βιώνουμε ξανά, κάθε στιγμή στις μέρες μας, τα οδυνηρά αποτελέσματα του θρησκευτικού φανατισμού. Συνάνθρωποί μας, λόγω διαφορετικής θρησκευτικής πίστης δολοφονούνται ή αναγκάζονται να εκπατρισθούν και να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς, αναζητώντας ένα τόπο ασφαλή όπου να ζήσουν τα παιδιά τους. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι πίσω από κάθε θρησκευτική σύγκρουση υπάρχουν, κρύβονται πολιτικές αντιπαραθέσεις και συμφέροντα. Προσπάθειες για γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που δεν υπολογίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Όμως, εσείς και εμείς, δηλαδή οι πολιτικοί ηγέτες και εμείς οι θρησκευτικοί, φέρουμε μεγάλη ευθύνη για την ειρηνική πορεία της Ηπείρου μας και του κόσμου γενικότερα. Πάνω στις δικές σας πολιτικές αποφάσεις, συνύπαρξης και ειρήνης, πρέπει να δομήσουμε την δραστηριότητα καταλλαγής και αλληλοκατανόησης, ώστε να σχεδιάσουμε από κοινού το μέλλον των παιδιών μας έξω και πέρα από την φτώχεια και τον πόλεμο. Από την καταστροφή και τον φόβο.

Το Πατριαρχείο μας, ο Θρόνος του Αποστόλου Μάρκου, ουδέποτε μέσα στους είκοσι αιώνες ζωής του, δεν υπέθαλψε, δεν στήριξε και δεν ανέδειξε θρησκευτικές έριδες. Οι θρησκευτικές διαφορές, όπως και οι πολιτικές, λύνονται με τον διάλογο και την αλληλοκατανόηση. Το Πατριαρχείο μας βρίσκεται σε επαφή και ανταλλαγή απόψεων και με άλλες θρησκευτικές οντότητες και συμμετέχει ενεργά, σε όλους του χριστιανικούς διαλόγους με τις άλλες μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, δηλαδή τον μουσουλμανισμό και τον ιουδαϊσμό.

Ως Πάπας και Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, με δέος και φόβο Θεού προσπαθώ, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μου, να φανώ χρήσιμος στους λαούς της Αφρικής, στους απλούς ανθρώπους του μόχθου, της αρρώστιας και του αναλφαβητισμού, να συμβάλλω δε κατά το δυνατόν στην εξάλειψη της φτώχειας και της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η εδώ παρουσία μου, με θέτει για ακόμη μια φορά, πρό των ευθυνών που έχουμε άλλωστε όλοι εμείς, οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες της ηπείρου μας, προκειμένου να αγωνισθούμε δυναμικότερα για να περιορίσουμε και να εξαλείψουμε τα φαινόμενα αυτά. Είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργασθούμε και να ζήσουμε μαζί εδώ μέσα σε περιβάλλον ειρήνης και προκοπής. Χαιρετίζω λοιπόν με ανυπόκριτη χαρά και ικανοποίηση, την συνεργασία σας με την Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας. Είναι μια πολιτική οργάνωση που χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον πολιτικό κόσμο όλης της υφηλίου που εδώ και είκοσι τρία χρόνια μέσα από κάθε μέσο που διαθέτει παλεύει ενάντια στην φτώχεια και την ανέχεια, για ειρήνη και συνύπαρξη των ανθρώπων πέρα από σύνορα, φυλές και πολιτισμούς. Η συνεργασία σας αυτή είμαι βέβαιος πως θα φέρει καρπούς για την μεγάλη πληγωμένη ήπειρό μας. Θα σας οδηγήσει ακόμη σε συνεργασίες με άλλους χώρους, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Όλοι μας, άλλωστε, πληροφορηθήκαμε ότι για πρώτη φορά, φέτος μετά τις εκλογές, του 2014, με απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δημιουργήθηκε μόνιμη διακομματική Ομάδα για την ελευθερία της θρησκείας ή πίστης και τη θρησκευτική ανεκτικότητα. Πληροφορηθήκαμε με ικανοποίηση ότι η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας συνέβαλε ουσιαστικά στην δημιουργία αυτής της μόνιμης επιτροπής και επιπλέον έχει στενή συνεργασία μαζί της. Εκτιμώ ότι και εμείς πρέπει να προχωρήσουμε σε κάτι πιο μόνιμο που θα αφορά τον χώρο των θρησκειών και θα υπερβαίνει τα καλά λόγια και τα ευχολόγια.

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε, Κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Με βάση δικές σας πρόσφατες αποφάσεις και διακηρύξεις, σχεδιάζετε την εξέλιξη αυτού του Σώματος, του Παναφρικανικού Κοινοβουλίου, σε όργανο σημαντικών στρατηγικών αποφάσεων για όλη την ήπειρο, ώστε τα προβλήματα των λαών μας να αναδειχθούν ως προβλήματα όλης της ηπείρου.

Αποφασίσατε να αναζητήσετε λύσεις πάνω σε τεχνικά έργα και υποδομές που αφορούν όλη την Ήπειρο. Να δημιουργήσετε τα απαραίτητα εργαλεία, τις αναγκαίες ομάδες ειδικών, που θα σας επιτρέπουν να δείτε τα προβλήματα και τις λύσεις τους σε ένα επίπεδο πάνω από τις επιμέρους κρατικές οντότητες και τοπικά συμφέροντα. Να συμβάλλετε στην θεσμοθέτηση κανόνων δικαίου για όλη την Ήπειρό μας. Σταθερός σύμμαχός σας οι νέες τεχνολογίες που παρέχουν στις μέρες μας όλο και μεγαλύτερες δυνατότητες.

Η προσπάθειά σας μας γεμίζει ικανοποίηση και διακρίνουμε μέσα από αυτήν ένα καλλίτερο μέλλον για όλους μας. Αυτή η πολύτιμη προσπάθεια παναφρικανικής πολιτικής συνεννόησης και προοπτικής, την οποία εδραιώνει το κοινοβούλιο σας, προκειμένου να είναι άρτια και ολοκληρωμένη, πρέπει να λαμβάνει υπόψη της και τις κοινωνικές και πολιτισμικές- θρησκευτικές διαστάσεις των λαών της Αφρικής.

Σε ένα τέτοιο υψηλό πολιτικό επίπεδο πρέπει να προσεγγίσουμε τον διάλογο των πολιτισμών και την συνεργασία των θρησκευτικών εκφράσεων της Αφρικής. Κάθε προσπάθεια που αφορά το αφρικανικό μέλλον, πρέπει να έχει ως αφετηρία και αναφορά, την πολιτισμική αλληλοκατανόηση και συνεργασία λαών και ανθρώπων. Το μέλλον της Αφρικής, η προοπτική της, βασίζεται τελικά στην δυνατότητα που πρέπει να αναπτύξουμε ώστε να εξασφαλίσουμε αρχές και δομές ειρηνικής συνύπαρξης και κατανόησης.

Σε ένα τέτοιο σχέδιο, σε μια τέτοια προοπτική, το Πατριαρχείο μας και εγώ προσωπικά ως Πάπας και Πατριάρχης της μεγάλης πόλεως της Αλεξάνδρειας, είμαι έτοιμος να συμβάλλω ώστε να δομήσουμε έναν μόνιμο χώρο θρησκευτικού διαλόγου των πολιτισμών στα πλαίσια του κοινοβουλίου σας και της συνεργασίας σας με την Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας.
Ο Θεός να Σας ευλογεί όλους!

Δείτε επίσης:

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Τα παιδιά μου είναι στο Χριστό ;

 
Ο Χριστός με τα παιδιά5
Ευχή

Σε κάποιο αρχονταρίκι μιας μονής στο Άγιον Όρος ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση  

-          Καλησπέρα σας.

-          Καλησπέρα και σε σας.

-          Θα μείνετε μέρες στο μοναστήρι ;

-          Μόνο δύο μέρες.

-          Έχετε παιδιά;

-          Ναι, τρία.

-          Να σας ζήσουν. Στον Χριστό είναι τα παιδιά σας ; 

Το κριτήριο είναι ο Χριστός αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να είναι «καλά» τα παιδιά μας εξωτερικά˙ σπουδές, γάμοι, καλοπέραση, χρήμα, να κυλάει καλά η επίγεια ζωούλα μας. Για τη σωτηρία ούτε λόγος. Δεν με ενδιαφέρει αν τα παιδιά μου είναι στον Χριστό, με απασχολεί απλά να συμπληρώσουν τα κουτάκια της ζωής, αυτά για τα οποία παλεύει ο κόσμος. Δηλαδή : Να μεγαλώσεις, να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και στο τέλος να δεις εγγόνια και να τα χαρείς. Αν συμπληρώσεις αυτά τα κουτάκια πέτυχες! Αυτές οι καταστάσεις όμως δεν σώζουν από μόνες τους , δηλαδή δεν αρκεί απλά να κάνω έναν γάμο αλλά το που θα πάω τον γάμο. Στον αγιασμό ή στον γκρεμό;  Δεν φτάνει να κάνω παιδιά, διότι και τα ζώα γεννούν , αλλά σημασία έχει πού θα οδηγήσω αυτή τη νέα ζωή που μου εμπιστεύτηκε ο Χριστός. Δυστυχώς δεν βλέπουμε τα πράγματα σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο.

Δεν θέλουμε να δούμε τα παιδιά μας με κριτήριο τον Χριστό, διότι μας πονάει το θέμα, ιδιαίτερα αν τα παιδιά μας δεν είναι στον Δρόμο της σωτηρίας. Κάνουμε προσευχή να κάνει το παιδί μας έναν καλό γάμο για να το «αποκαταστήσουμε», αλλά δεν βάζουμε το γόνατο κάτω στην προσευχή για να ανοίξει ο Χριστός την καρδιά του και να μπει στον δρόμο της σωτηρίας.

Το ότι σαν γονείς θα δώσουμε όλοι λόγο αν οδηγήσαμε τα παιδιά μας στην σωτηρία , όπως φυσικά και οι ανάδοχοι για τα πνευματικά τους παιδιά δεν μας ενδιαφέρει.

Οι περισσότεροι γονείς έχουν τον λεγόμενο γονεϊκό «εγωϊσμό». Αν πεις ότι κάτι κάνουν λάθος τα παιδιά τους  ή οι ίδιοι στη διαπαιδαγώγηση, σε φάγανε . Δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, θέλουν να διαμορφώσουν τα παιδιά σύμφωνα με ένα κοσμικό μοντέλο του εγωϊσμού τους.

Ποιος ενδιαφέρεται αν το παιδί του εξομολογείται ; Αν είναι στον δρόμο του Θεού ; Και αν δεν είναι, ποιος γονιός γονατίζει κάθε βράδυ για να παρακαλέσει τον Χριστό; Δεν μας ενδιαφέρει η ψυχή του παιδιού μας , μας ενδιαφέρει απλά το σώμα του ώστε αν συμβεί κάτι να το πάμε στον γιατρό και εξωτερικά κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά. Από την άλλη, αν υπάρχουν ευθύνες σε μας δεν τις βλέπουμε και αν το πράγμα φτάσει στον γκρεμό λέμε την φράση «Εμ τι να κάνουμε, έτσι βγήκε, εγώ εξάλλου του έδωσα τα πάντα». Φυσικά στη λέξη πάντα, δεν είναι ο Χριστός, αλλά η υλική κτίση (ντύσιμο, φαγητό, σπουδές, βόλτες, χρήματα, χαβαλές).

Βλέπουμε τα παιδιά χειρότερα από τα κουτάβια. Πάμε στην Εκκλησία να κάνουμε παράκληση και δίνουμε τα ονόματα στον Ιερέα με μια σειρά κοσμικών αιτημάτων από πίσω

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να παντρευτεί το παιδί μου και να αποκατασταθεί»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να βρει δουλειά και να βγάζει λεφτά ακόμα και ας μην είναι τόσο ηθικό αυτό που θα κάνει»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να μου φέρει ένα εγγονάκι το παιδί μου και να  του δώσει το όνομά μου»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε να χωρίσει η κόρη μου γιατί αυτός δεν έχει λεφτά»

Σπάνια δέχεται η Παναγία αιτήματα όπως :

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να μπεί στον δρόμο της σωτηρίας»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να βρεί ένα καλό πνευματικό και να ωφεληθεί»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να κάνει ένα γάμο και να βαδίσει τον δρόμο του αγιασμού»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου να μετανοήσει και να βιώσει τον Χριστό»

«Αχ, Παναγία μου βοήθησε το παιδί μου ν' ανοίξει την καρδιά του στο  θέλημα  του Θεού»

«Αχ, Παναγία μου προστάτεψε το παιδί μου από κάθε δαιμονική πλάνη ώστε να έχει βοήθεια στο, δρόμο του Θεού»

«Αχ, Παναγία μου αν είναι η κόρη μου να μου φέρει εγγόνι να είναι ευλογημένο αν είναι πάλι να μη μου φέρει να είναι ευλογημένο, ότι είναι καλύτερο για τη σωτηρία »

«Αχ, Παναγία μου ο γιος μου μού είπε ότι θέλει να γίνει μοναχός, βοήθησέ τον να στερεωθεί στην απόφαση του ώστε ο δρόμος αυτός να είναι για τη σωτηρία του και ας μην τον ξαναδώ ποτέ».

Αν κάποιος γονιός είναι στη δεύτερη κατηγορία, τότε γνωρίζει πραγματικά την αποστολή που του έχει δοθεί και έχει καταλάβει την ευθύνη που του αναλογεί.

Οπότε για τη ζωή των παιδιών μας να μας ενδιαφέρει η σωτηρία τους και τίποτε άλλο, αυτό να παρακαλάμε. Όσον αφορά το πώς, αυτό είναι έργο του Κυρίου μου και της συνέργειας της ελευθερίας του ανθρώπου. Σε αυτή την αγωνία θα βοηθήσει και η δική μας προσευχή. 



"Ν": Επισκεφτείτε, παρακαλώ, τις ενότητες, στις οποίες τοποθετούμε την παρούσα ανάρτηση, καθώς και το:
Θ' αρνιόμουν το Χριστό, αν ήταν να σκοτώσουν τα παιδιά μου;

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Από τον άη Δημήτρη στην Αγία Σκέπη, την Εποποιία του 1940 και τη φρικτή Κατοχή...


Οι Σύροι πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη και ο άγιος Δημήτριος
 

Θεολόγος

Στον Ιερό Ναό του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου υπάρχει ένα ενδιαφέρον ψηφιδωτό, το οποίο βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νότιου πεσσού. Η εικόνα παριστά ολόσωμο το Μεγαλομάρτυρα να ακουμπά το χέρι του με προστατευτικό τρόπο στον ώμο ενός επίσης ολόσωμου διακόνου.

Κάτω από τα πόδια των δύο μορφών αναγράφεται το εξής: “Πανόλβιε, Χριστού μάρτυς, φιλόπολις/φροντίδα τίθη, και πολιτών και ξένων” (Μακάριε Μάρτυρα του Χριστού, εσύ που αγαπάς την πόλη σου, φρόντιζε και τους πολίτες της και τους ξένους).
Η αναφορά στους “ξένους” εικάζεται πως οφείλεται στη φροντίδα του αγίου προς τους αλλοεθνείς, οι οποίοι βοήθησαν τους Θεσσαλονικείς στην ανοικοδόμηση του Ναού από την καταστροφή που υπέστη περί το 620 – προσπάθεια στην οποία φέρεται πως συνέβαλε και ο εικονιζόμενος διάκονος.
Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας, ωστόσο, ότι η πόλη κατά την εποχή εκείνη, τον 7ο αι., υπήρξε τόπος υποδοχής προσφύγων από τη Συρία, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους λόγω αραβικής εισβολής. Συνέβη δηλαδή πριν από 14 περίπου αιώνες το ίδιο που συμβαίνει και στις μέρες μας…Μάλιστα, από τους κόλπους των προσφύγων αυτών προήλθε και ένας αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Σέργιος, περί το 700, ο οποίος και θεωρείται ως δεύτερος κτήτωρ του Ναού (βλ. σχετική ανάρτηση της Πεμπτουσίας, http://bitly.com/1gYeBbx)

πηγή Πεμπτουσία


Δείτε επίσης:
 
*****
 
Εικ. από εδώ
 
Επίσης:
 
Ο άγιος Χαράλαμπος, οι Ναζί & τα Φιλιατρά
1821 - Πώς τολμά η Εκκλησία να διεκδικεί μερίδιο 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
 
Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη Άγιος Αλέξανδρος Σμορέλλ, νεομάρτυρας από τους Ναζί
Ορθόδοξοι άγιοι του Παρισιού, νεομάρτυρες από τους Ναζί
Ο άγιος νεομάρτυρας Γκόραζντ της Τσεχίας
Έλληνες Νεομάρτυρες ιερείς στην Κατοχή και τον Εμφύλιο
 
Εικ. από εδώ
Not often you see a Nazi serpent in an icon
The Miracle of Saint Menas in El Alamein in 1942  
Orthodox New Martyrs in France vs Nazi

Saint Charalambos of Magnesia (vs Nazi)
Ορθόδοξο ΟΧΙ στη Χρυσή Αυγή  

 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Hymn to the African Saints

An orthodox hymn (canon) for the Saints of Africa (Eastern Orthodox Church)


African Orthodox Saints
Orthodox Saints of Africa (from the Brotherhood of St. Moses the Black)

Monica, child of God (in Christian forums - Black orthodox saints)
 
What is the hymn "canon", see here.
 
Tone 2

Ode I

Irmos: In the deep of old the infinite power overwhelmed pharohs whole army. But the incarnate word annihilated pernicious sin. Exceedingly glorious is the Lord, for gloriously hath He been glorified.

O saints of Africa, watch over us in thy loving kindness. O Paisius, Pachomius, Anthony, Macarius and Onuphrius, kindle in our hearts the love of Christ crucified.

O saints of Africa, prepare our hearts for the entrance of the Lord. O Thais, Theodora, Mary of Egypt, Catherine, Isidora and Perpetua, your souls magnify the Lord, the only lover of mankind.

O saints of Africa, show us the ravines of humility and the pinnacles of virtue. O Patapius, George, Moses, Isidore, Pambo, Menas, Cyprian, Athanasius, Sisoes and Maurice, help us to perceive God's will and have the courage to pursue it. O Consubstantial Trinity in God glorified, all saints of earth adore thee.

By the dread mystery of the incarnation of Christ, you gave birth O Virgin, to God the Word, whose voice is mightier than the noise of many waters.

Ode III

Irmos: By establishing me on the rock of faith, Thou hast enlarged my mouth over my enemies, and my spirit rejoiceth when I sing, there is none holy as our God, and none righteous beside thee, O Lord.

When it was revealed that the Lord Jesus Christ would come to church one day, your disciples ran ahead, bypassing a sickly—appearing pilgrim. Emulating the Good Samaritan, O Paisius, you stopped to assist him to the church. Looking down, you saw His nail-pierced feet, realizing that the monks had missed Christ in trying to get to see Him.

As Saint Anthony is the father of monasticism, you, O Pachomius, are the father of coenobitic monasticism, where those who have dedicated their lives to Christ live in small communities.

The audacity of demons did not deter you, O Anthony, from your unceasing prayer to God. After receiving instruction from Saint Paul of Thebes, you became strong in the Lord and in the power of His might. O magnificent Holy Trinity, one in essence and undivided, cast out our fears by Your perfect love.

Most Holy Virgin Theotokos, True Mother of God, when you speak, the mountains skip like rams and the hills like flocks of lambs. Nurture us with the grace of the Son of God. Lead us to the pasture where we may feed on the grass of the holy mysteries of Christ.

Sedation, Tone 4

Grace flowing wider than the Nile, enriched your souls with heavenly gifts, saints of Africa, as you stand before the throne of Christ, do not forget us, pray to Christ God, that He may save our souls.

A few of the Saints: ( l – r from lthe bottom) Sophia, Fulvainus-Matthew, Anthony, Elesbaan, Moses the Ethiopian, Cyprian, Djan-Darada, Maurice, Athanasius, and Mary of Egypt. (thanks to Bro. John Norman, the Brotherhood of St. Moses the Black Detroit Chapter, and St Innocent Orthodox Church in Redford MI). Icon from here.

Ode IV

Irmos: From a Virgin didst Thou come, not as an ambassador nor as an angel, but the very Lord Himself incarnate, and didst save me the whole man; wherefore I cry to thee Glory to Thy power, O Lord.

Teaching virtue to a pilgrim, holy Macarius, you instructed him to both flatter and insult the dead in their graves. They responded neither to praise nor affront; thus from them did the pilgrim learn dispassion.

Buried by Saint Paphnutius, O Onuphrius, you were fed by angels while imitating the life of Saint John the Baptist. Emulating the obedience of the Apostle Matthew and being instructed in discourse by the holy Paphnutius, O Thais, you quickly climbed the ladder of divine ascent, through a deep repentance. To the Holy Trinity, you cried out, "Thou who created me, have mercy on me."

O Queen of heaven, the Lord Jesus Christ did not forget the humility of his handmaid. The Archangel Gabriel brought you tidings of great joy. Those who love Him in spirit and in truth shall be blessed.

Ode V

Irmos: Thou who art the light of those lying in darkness, and the salvation of the despairing, O Christ my Saviour, I rise early to pray to Thee, O King of peace. Enlighten me with thy radiance, for I know no other God beside Thee.
  Abandoning the world of passion, O Theodora, you entered paradise through the narrow door of fasting, prayer and almsgiving. You discovered that fasting without works of repentance is like sewing with a needle that has no thread.

O tare turned to wheat by the blood of Christ, Saint Mary of Egypt, our righteous mother, bestow on us the willingness to apply the balm of confession. By the sign of the Cross, help us to trust only in God.

Not only did you astonish the scholars but you also brought them to the true faith, O Catherine. May we too be wedded to Christ by the ring of His eternal and ineffable love. O holy all-seeing Trinity, to You be glory and majesty, dominion and power.

O Harbor in the midst of the storm, rescue our drowning souls by the cross of your Son, O Mary, full of grace, lead us to the arms of Christ.

Ode VI 
 
Irmos: Whirled about in the abyss of sin, I appeal to the unfathomable abyss of thy compassion, from corruption raise me up, O God.

When the Lord chastened Saint Pitirim for 'traveling in the cities' mentally while living as a solitary, he was instructed to seek you, O Isidora, fool for Christ. The nuns, seeing only foolishness, did not discern your unceasing prayer to Christ God whom you loved with your heart, soul, mind and strength. Focusing on the rags upon your head, they missed your resplendent crown of love.

By purity of heart, you received the crown of martyrdom, O Perpetua. With equanimity under duress, you showed how to suffer persecution for righteousness' sake. By forcing yourself to endure affliction for a little while, you gained the eternal heavenly kingdom.

Though finding solitude as a hermit, O Patapius, you followed God's command to journey to the city. Yet even as a city upon a hill cannot be hid, so your prayerful life inspired many to follow after Christ. As Fashioner of mankind, You, O Lord, can cleanse us by our partaking of Your precious body and life-giving blood.

O Lady, the Holy Spirit descended upon your womb which then became more spacious than the heavens, containing the Uncontainable One.

Ode VII 

Irmos: When the golden image was worshipped in the plain of Dura, thy three children despised the godless order, thrown into the fire they were bedewed and sang: blessed art Thou, O God of our fathers.

Like Paul the Simple, O new martyr George of Damascus, you discerned the deception of heresy. O Lord, lift up Your countenance also upon us, so that we too may wear a simple garment of light, woven with the gifts of the Holy Spirit. O marvel of saints, Abba Moses of Ethiopia, you could swim across the Nile with a sword in your mouth, but you could not terrify Christ's humble servant, who feared only God. Pierced by the hopelessness of of lawless life, and frightened by the vision of the lake of fire, you came to Christ, taking the kingdom of God by force. Cease not to feed us on the sweet honeycomb of God's word.

In showing gratitude toward God for all things, O Isidore, you became a wellspring of wisdom. In obedience, you were like Saint John the Dwarf. In poverty of spirit, you were like Saint Poemen. In showing mercy, you were like Saint John the Almsgiver. In looking beyond faults and seeing needs, you were like Saint Serapion. O Trinity triumphant, before Whom all things visible and invisible bow down, save us.

Rejoice, thou Bride Unwedded, for the Holy One has done great things to you. His mercy never fails and His compassion never falters. Holy Mother of God, lead us to the gates of repentance, helping us to forgive everyone for everything.

Ode VIII

Irmos: O ye works, praise the Lord God, who descended into the fiery furnace with the Hebrew children and changed the flame into dew, and supremely exalted Him unto all ages.

As a disciple of St. Anthony, O Pambo, you learned to mortify the appetite, repent unceasingly, never to trust yourself, keep sober watch over thoughts, and avoid the pitfalls of idleness through work.

Like the Archangel Michael, you bravely fought the good fight, O Menas. You gladly exchanged the corruptible armor of the emperor for the breastplate of righteousness By obediently suffering for Christ's sake, you obtained the Lord's peace and favor. Proclaiming that one does not have God as his Father, if he does not have the church as his mother, O Cyprian of Carthage, you edified the Church. Holy, holy, holy are You, O God. May the precious ointment of your word invigorate our souls.


O Joy of All Who Sorrow, sanctify us by your intercession before your Son and our Saviour. For He who sat upon your arm is strong and mighty, True God of True God.

Ode IX

Irmos: God the Word, who came forth from God, and who by ineffable wisdom came to renew Adam after his grievous fall to corruption through eating, and who ineffably took flesh from the Holy Virgin for our sake, Him do we the faithful with one accord magnify with hymns.

 
O Athanasius, you brought many to the church, though banished many times by godless rulers. As the Apostle Mark brought the Gospel to Egypt, so you evangelized through writing. As a deacon, you helped formulate the Nicene Creed, understanding Christ to be fully human and fully divine. You defended Orthodoxy, against the heresies of Arius, who did not know Jesus, the Only-begotten Son of God.

Instructed by Saint Anthony, O Sisoes, your life shows that it is better to conquer the passions than to conquer the world.

Neither daunted by death in battle in the Alpine mountains, nor swayed from the faith by flattery, O Maurice, you led the Egyptian legion to Christ with joy. The Trinity in Unity, with love for mankind, causes all souls to rise to the blessed kingdom.

True Theotokos, in you the heavens bowed to touch the earth. O Virgin Undefiled, O bush unburned, your meekness allowed the condescension of the Son of God, through incarnation by the Holy Spirit. Thus have we been allowed to reach the Unreachable One.

Click

Τα Θρησκευτικά, η θρησκειολογία και η ευθύνη της Εκκλησίας (όπως τη νομίζω)...

 
Από εδώ
Image result for υπουργος παιδειας φιλης 
Την "τιμητική" του έχει ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης. Κάτι ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, κάτι το μάθημα των θρησκευτικών, ο κ. Φίλης είναι συνεχώς στο μάτι του κυκλώνα.
«Για ιστορικούς λόγους, το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι» αναφέρει ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή.
Ο υπουργός σημειώνει ότι «είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας» και ενημερώνει ότι «το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, θεσμικά αρμόδιο, επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις».
Το έγγραφο του υπουργού Παιδείας διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση που είχε καταθέσει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Νίκος Νικολόπουλος ύστερα από τη συνάντηση του υπουργού Παιδείας με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, αλλά και από συνέντευξη της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου.
 
Το σχόλιό μας:
 
Το ρεπορτάζ λέει όμως:
Ο υπουργός σημειώνει ότι «είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας» και ενημερώνει ότι «το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, θεσμικά αρμόδιο, επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις».
Αυτό αφήνει περιθώρια να μαθαίνει πάλι την Ορθοδοξία ο μαθητής, έστω και αν μαθαίνει και άλλες θρησκείες.
Το σχόλιό μου: Ναι, ας γίνει. Ας γίνει, επιτέλους, να ξεμπερδεύουμε. Έτσι, ώστε να κλείσουν τα στόματά τους οι κάθε λογής φανατικοί εχθροί του Χριστού και του ανθρώπου και να λήξει αυτό το ρεζιλίκι με τις ψευδείς απαλλαγές, που καταντούν αρνησιθρησκία (ποια αρνησιθρησκία; μήπως χριστιανοί είναι οι έφηβοί μας ή μήπως ξέρουν και οι ίδιοι τι είναι σ' αυτή τη δίνη, στην οποία τους έχουν / έχουμε ρίξει;)! Πολλοί δεν θέλουν να διδάσκονται την Ορθοδοξία, διότι (όπως ισχυρίζονται) "έχουν συνειδησιακό πρόβλημα"... Έ, ας μαθαίνουν όλες τις θρησκείες, που δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα!...
Για να λυτρωθούμε, επίσης, από το μαρτύριο του "καταργείται - δεν καταργείται, γίνεται πολυθρησκευτικό - παραμένει ομολογιακό, απαλλασσόμαστε ή όχι, αιτιολογημένα ή αναιτολόγητα" κτλ κτλ, που έχει καταντήσει κωμωδία!
Εκτός αυτών, είναι προτιμότερο να διδάσκεται η νεολαία τις θρησκείες στο σχολείο, παρά να τις διδάσκεται από τους ποικίλους προπαγανδιστές και διαφημιστές τους, μέσα στη σύγχυση και την αγωνία των προβληματισμών, των πειραματισμών και της δίχως εμπειρία έρευνας κάθε έφηβου. Η διδασκαλία αυτή, αν γίνεται παράλληλα με την παρουσίαση της Ορθοδοξίας (υπογραμμίζοντας και τις χαώδεις διαφορές μεταξύ των θρησκειών, όχι "στρώνοντάς τις" για να φανούν οι θρησκείες δήθεν ίδιες) θα καταδείξει περίτρανα ότι η αλήθεια βρίσκεται στο Χριστό και ο Χριστός βρίσκεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την ακριβή συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας.
Ασφαλώς, πάλι θεολόγοι θα γράψουν τα βιβλία και θεολόγοι θα τα διδάσκουν, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχουν άλλοι να το κάνουν.
Τέλος, μαζί με όλα αυτά, ας ξυπνήσει επιτέλους και η διοικούσα Εκκλησία από το λήθαργό της, ας καταλάβει ότι το Κράτος και το σχολείο είναι ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ αθεϊστικά και ας οργανώσει την κατήχηση των "πιστών" (όπως κατ' ευφημισμόν λέγονται στον τύπο κτλ οι πολλοί χριστιανοί ποικίλων αποχρώσεων). Ας ξυπνήσει! Αλλά δυστυχώς (και συγχωρέστε με που το γράφω έτσι) δεν βλέπουμε να ξυπνάει ακόμα και αν βροντούν κανόνια!!
Αν η Εκκλησία έκανε αυτό που πρέπει, δε θα μας ένοιαζε καθόλου η μορφή του μαθήματος. Αλλά δυστυχώς οι θεολόγοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν και κατήχηση στα ακατήχητα και πνευματικώς ΟΡΦΑΝΑ παιδιά, αντί να παραδίδουν απλώς το γνωστικό μάθημά τους...
(Ας μη μιλήσω για την ιεραποστολική ευθύνη καθενός από εμάς απέναντι στον κάθε πλανημένο ή περιπλανώμενο συνάνθρωπό μας, έφηβο, παιδί ή ενήλικα, Έλληνα ή αλλοδαπό - άλλη μια πονεμένη ιστορία, που συντελεί στο να περιμένουμε από το Κράτος να κάνει και ιεραποστολή, μέσω των Θρησκευτικών...).
Καταλαβαίνω ότι κάθε άποψη έχει τα ερείσματά της και δε διεκδικούμε εδώ κάποιο φανταστικό αλάθητο. Όπως αντιλαμβάνεστε, πάντως, αγαπητοί αδελφοί μπλογκοναύτες, ο ιστότοπος τούτος διαφωνεί με το να αρχίσουν οι αρχιερείς (ή οποιοσδήποτε άλλος χριστιανικός κύκλος) να πιέζουν για να παραμείνει το μάθημα "ομολογιακό" (και να συνεχίσει να αποτελεί μήλο της έριδος, οι δε θεολόγοι να γίνονται σακος του μποξ). Το σχολείο είναι του Κράτους, όχι της Εκκλησίας. Ας αφήσει λοιπόν η Εκκλησία το Κράτος να κάνει τη δουλειά του όπως ξέρει αυτό και ας κάνει επιτέλους και εκείνη τη δική της, αντί να επιμένει να κάνει το Κράτος το κατηχητικό έργο της Εκκλησίας!
Δε βλέπουμε, ωστόσο, να διαμαρτύρεται η Εκκλησία για τη φρικτή πίεση που επιβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα στους μαθητές ή για την πνευματική αλλοτρίωση που υφίσταται ο νέος άνθρωπος από όλα τα μέσα στην κοινωνία. Δεν αγωνίζεται δηλαδή η Εκκλησία, δεν πιέζει, ώστε το Κράτος να προστατεύσει το νέο και γενικά τον πολίτη από τη διαφθορά, την αλλοτρίωση και το την ψυχική εξάντληση, αλλά και την ανεργία κτλ. Φωνάζει μόνο όταν "θίγονται τα δικά της" (Θρησκευτικά) ή όταν μπαίνει στη μέση το σεξ (σύμφωνο συμβίωσης, ομοφυλοφιλία και πάει λέγοντας).
Φυσικά και γι' αυτά πρέπει να μιλήσει, αλλά όχι να τηρείται, για όλα τα άλλα, σιγή ιχθύος! Γιατί δε φωνάζει και δε χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, που το Κράτος εξαθλίωσε τον πολίτη (οικονομικά, κοινωνικά και πνευματικά); Γιατί δεν φωνάζει για το ξεπούλημα της χώρας; Αυτά δεν είναι προβλήματα των ορθόδοξων χριστιανών;
Αν δηλαδή πρέπει οι χριστιανοι να πιέσουμε κάποιον για πνευματικά θέματα, νομίζω πως αυτός πρέπει να είναι πρωτίστως (αν όχι αποκλειστικά) η θεσμική Εκκλησία - για να πράξει αυτά που οφείλει να πράττει - και δευτερευόντως (ή καθόλου) το Κράτος, που ούτως ή άλλως είναι παραδομένο "αλλού" και σε "άλλους". Στο Κράτος πρέπει ασφαλώς να ασκούνται πιέσεις, αλλά για να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει το Κράτος, όχι αυτά που πρέπει να κάνει η Εκκλησία.
Αυτά και σας ευχαριστώ για την κατανόηση.