Απόσπασμα
από την Δογματική και Συμβολική Θεολογία (Γ’) του καθηγητή Ν. Ματσούκα, από το
κεφάλαιο «Η ύπαρξη του Θεού».
«Πάντως
η φιλοσοφία, κατά βάση η διαρχική, αφού χώρισε οξύτατα αισθητό και νοητό κόσμο,
επέβαλε τον ένα νοητό και ακίνητο Θεό. Τούτο το διαρχικό σύστημα κυριαρχεί
καταθλιπτικά και πάνω σε μοναστικά συστήματα. Εν πάση περιπτώσει, σ’ αυτό το
χάσμα μεταξύ αισθητού και νοητού κόσμου κρίκος και μέσο επικοινωνίας δεν είναι
μονάχα η νοούσα ψυχή, που έτσι κι αλλιώς συγγενεύει κατά φύση με το νοητό
κόσμο, αλλά και μεσάζουσες δαιμονικές θεότητες, όπως είναι, λόγου χάρη, ο
δαίμων Έρως στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Σ’ όλες αυτές τις μορφές ζωής παράλληλα
με τα φυσικά και ανθρώπινα ευρήματα υφίστανται σχεδόν κατά κανόνα ένα είδος
αποκάλυψης της ίδιας της θεότητας. Τούτο παρατηρείται και σε φιλοσοφικούς
κύκλους. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, λόγου χάρη, ο Σωκράτης στη μάντισσα Διοτίμα
αποδίδει το περιεχόμενο της τόσο υψηλής ομιλίας του.
Η
Χριστιανική διδασκαλία, που αποτυπώνεται στα βιβλικά κείμενα και στα περαιτέρω
εκκλησιαστικά μνημεία, προβάλλει καταρχήν μια παράσταση περί Θεού ριζικά
διαφορετική από ότι προβάλλουν η ειδωλολατρία και η διαρχική φιλοσοφία, η οποία
οξύτατα διαχωρίζει αισθητό και νοητό κόσμο. Τούτη η φιλοσοφική κληρονομιά στη
σκέψη απλών και διανοούμενων ατυχώς δυσκολεύει τα μέγιστα να κατανοήσει κανείς
το ριζικά διαφορετικό βιβλικό και εκκλησιαστικό Θεό από τους θεούς της
ειδωλολατρίας και της φιλοσοφικής διαρχίας. Αυτονόητα, βέβαια, τέτοια δυσκολία
δεν έχει ουσιαστική ισχύ σ’ εκείνον που ζει την πείρα της εκκλησιαστικής ζωής.
Με άλλα λόγια, ο βιβλικός Θεός βιώνεται μέσω αυτής της πείρας με τρία άκρως
βασικά χαρακτηριστικά: 1) Ενώ είναι κατά πάντα υπερβατικός, συνάμα είναι
συνδεδεμένος ενεργειακά με ολάκερη την συμπαντική πραγματικότητα.
Φύση και υπερφύση, φυσική και μεταφυσική θεωρούνται πράγματα λειτουργικά συνδεδεμένα. Και τούτο συμβαίνει, επειδή η υπερβατικότητα του Θεού νοείται όχι τοπικά και χρονικά, αλλά μονάχα ουσιαστικά. Ο υπερβατικός Θεός απέχει από τον κόσμο φύσει και ουσία, όχι τόπω και χρόνω. Και τούτο προέρχεται από το γεγονός ότι είναι ο άκτιστος Δημιουργός, ενώ τα πάντα είναι κτίσματα. 2) Τίποτα απολύτως δεν παρεμβάλλεται, ως μεσάζουσα πραγματικότητα, μεταξύ Θεού και κόσμου. Όλα τα αισθητά πράγματα, η αγγελότητα και η ανθρωπότητα επικοινωνούν με το Θεό μέσω ενεργειών. 3) Ο βιβλικός Θεός, πάντοτε ουσιοποιός και ζωοδότης στην κτίση και την ιστορία, είναι κινητικός, κοινωνικός και ιστορικός· μέσω ενεργειών συνάπτει σε κοινωνικά πλαίσια διαπροσωπικές σχέσεις με τα λογικά πλάσματά του.
Φύση και υπερφύση, φυσική και μεταφυσική θεωρούνται πράγματα λειτουργικά συνδεδεμένα. Και τούτο συμβαίνει, επειδή η υπερβατικότητα του Θεού νοείται όχι τοπικά και χρονικά, αλλά μονάχα ουσιαστικά. Ο υπερβατικός Θεός απέχει από τον κόσμο φύσει και ουσία, όχι τόπω και χρόνω. Και τούτο προέρχεται από το γεγονός ότι είναι ο άκτιστος Δημιουργός, ενώ τα πάντα είναι κτίσματα. 2) Τίποτα απολύτως δεν παρεμβάλλεται, ως μεσάζουσα πραγματικότητα, μεταξύ Θεού και κόσμου. Όλα τα αισθητά πράγματα, η αγγελότητα και η ανθρωπότητα επικοινωνούν με το Θεό μέσω ενεργειών. 3) Ο βιβλικός Θεός, πάντοτε ουσιοποιός και ζωοδότης στην κτίση και την ιστορία, είναι κινητικός, κοινωνικός και ιστορικός· μέσω ενεργειών συνάπτει σε κοινωνικά πλαίσια διαπροσωπικές σχέσεις με τα λογικά πλάσματά του.
Δείτε επίσης:
Φιλόσοφοι και αρχαία θρησκεία
Αρχαία φιλοσοφία και χριστιανισμός
Η ιστορία της σχέσης ανθρώπου και Θεού
"Περί Θεού" (σειρά άρθρων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου