Αλήθειες που πρέπει να λέγονται γράφει (κατά τη γνώμη μου, φυσικά) ο π. Παντελεήμων στο παρακάτω άρθρο, για το θέμα που έδωσε, επιτέλους, ψωμί σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και bloggers τις τελευταίες μέρες: να φορολογηθούν τα εκκλησιαστικά οικήματα ή όχι; Γιατί το κράτος "ευνόησε την Εκκλησία", σκανδαλίζοντας πάλι κάθε λογικό άνθρωπο με ανοιχτό μυαλό;
Πριν σας το σερβίρω, θα ήθελα να συνοψίσω μερικές σκέψεις:
Πριν σας το σερβίρω, θα ήθελα να συνοψίσω μερικές σκέψεις:
Από τη φορολογία δεν απαλλάσσονται τα εκκλησιαστικά οικήματα γενικά, αλλά μόνο οι χώροι λατρείας (π.χ. ναοί) και πολιτισμικής ή ανθρωπιστικής προσφοράς. Οικήματα, που η Εκκλησία τα εκμεταλλεύεται εμπορικά (π.χ. τα νοικιάζει), φορολογούνται.
Τι; Ναοί και πολιτισμικά+φιλανθρωπικά κέντρα δε φορολογούνται; Ωπ! Τι έχουμε εδώ; Φοροαπαλλαγές της Εκκλησίας; Τρέξτε, παιδιά!
Όχι, δεν έχουμε κάτι τέτοιο, γιατί, όπως προκύπτει παρακάτω (ψάξτε το, ντετέκτιβς):
α) απαλλαγμένοι από το φόρο είναι οι χώροι λατρείας όλων των θρησκειών που υπάρχουν στην Ελλάδα (τζαμιά, συναγωγές κ.λ.π.) κι όχι μόνο οι εκκλησιές μας·
β) απαλλαγμένοι από το φόρο είναι όλοι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί ανθρωπιστικού+πολιτισμικού χαρακτήρα και όχι μόνο οι αντίστοιχοι χώροι της Ορθόδοξης Εκκλησίας...
Έχω όμως και δυο ερωτήσεις για κείνους που (όπως έχουν κάθε δικαίωμα) φωνάζουν να φορολογηθούν ΚΑΙ οι ναοί και οι χώροι ανθρωπιστικής προσφοράς (για κείνους που φωνάζουν, λέω, όχι για κάθε συνάνθρωπό μας που το εκφράζει ως άποψη):Τι; Ναοί και πολιτισμικά+φιλανθρωπικά κέντρα δε φορολογούνται; Ωπ! Τι έχουμε εδώ; Φοροαπαλλαγές της Εκκλησίας; Τρέξτε, παιδιά!
Όχι, δεν έχουμε κάτι τέτοιο, γιατί, όπως προκύπτει παρακάτω (ψάξτε το, ντετέκτιβς):
α) απαλλαγμένοι από το φόρο είναι οι χώροι λατρείας όλων των θρησκειών που υπάρχουν στην Ελλάδα (τζαμιά, συναγωγές κ.λ.π.) κι όχι μόνο οι εκκλησιές μας·
β) απαλλαγμένοι από το φόρο είναι όλοι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί ανθρωπιστικού+πολιτισμικού χαρακτήρα και όχι μόνο οι αντίστοιχοι χώροι της Ορθόδοξης Εκκλησίας...
α) Θεωρούν τη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης (και μάλιστα την επιβολή του φόρου οικημάτων) δίκαιη και συνετή ή άδικη και υπερβολική; Αν ισχύει το δεύτερο, τότε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα; Να καταργηθεί για όλους μια άδικη+υπερβολική φορολογική επίθεση ή να επιβληθεί αυτή η άδικη+υπερβολική φορολογία ΚΑΙ στην Εκκλησία, απλά για να μην ξεφύγουν οι αλήτες οι παπάδες, που τους μισούμε ή που, τέλος πάντων, έχουμε μια βαθιά και υποσυνείδητη ιστορική προκατάληψη εναντίον τους;
β) Τι άποψη έχουν για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης; Πιστεύουν πως τα λεφτά που τσιμπάει από την τσέπη μου και την τσέπη του διπλανού μου, και που θα τσιμπήσει αν φορολογήσει ναούς, χώρους συσσιτίων, πνευματικά κέντρα κ.λ.π., αξιοποιούνται σωστά, για τη λύτρωση της πατρίδας μας από την ξένη κατοχή και της κοινωνίας από τη δυστυχία και την αποδόμηση, ή σπαταλιούνται σε πρόχειρες και βιαστικές κινήσεις ή -ακόμα χειρότερα- ροκανίζονται από κοσουμαρισμένους απατεώνες και τρωκτικά;
Αν πιστεύουν το πρώτο (πως τα λεφτά που εισπράττει το κράτος πάνε για καλό σκοπό), τότε είναι ειλικρινείς που φωνάζουν και μπορούμε να το συζητήσουμε. Και φυσικά η Εκκλησία ΠΡΕΠΕΙ να συμβάλει όσο μπορεί. Αν όμως πιστεύουν πως οι εισπράξεις πάνε σε προχειρότητες και τρωκτικά, τότε μπορούν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς θέλουν; Να ΑΡΠΑΞΕΙ το φορομπηχτικό κράτος τα χρήματα της Εκκλησίας και να χάσει;
Να λέμε ξεκάθαρες κουβέντες, για να καταλαβαινόμαστε... Καλές οι προκαταλήψεις και ο σκληρός ιδεολογικός πόλεμος, καλή και η προπαγάνδα στα blogs, για να περνάει η ώρα δηλαδή [δείτε αυτό π.χ., με links σε πολλές καταγγελίες διαφθοράς κληρικών (όλες αληθινές;), όχι όμως με πόνο, αλλά με ιδεολογικό μίσος - γιατί και οι ορθόδοξοι κάνουμε κριτική στους ιερείς & αρχιερείς μας (μερικές φορές τρομερά σκληρή), αλλά για να βοηθήσουμε στη σωτηρία όλων, όχι για να γκρεμίσουμε την ορθόδοξη κληρονομιά μας, θεωρώντας την ένα σωρό σκουπίδια], αλλά η σαφήνεια και η ειλικρίνεια καλύτερη.
Και τώρα μπορείτε να διαβάσετε:
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Προχτές, μαζί με την εξαγγελία περί νέας φορολόγησης των οικημάτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, η κρατικοδίαιτη υπάλληλος-δημοσιογράφος της ΕΡΤ, αναφέρθηκε στην απαλλαγή της Εκκλησίας από το έκτακτο μέτρο, πλην των οικημάτων πού αξιοποιούνται εμπορικά, και παρέπεμψε όλους ημάς τους φιλοθεάμονες καταναλωτές-τηλεθεατές σε σχετικό ρεπορτάζ. Εκεί δύο κυρίες, μέσης ηλικίας και επιμελώς στολισμένες (είναι δύσκολο σήμερα σε μια άκρως καταναλωτική κοινωνία να διακρίνει κανείς σε ποιά κοινωνική τάξη ανήκει κάποιος) τόνιζαν και ξανατόνιζαν πώς πάντα η Εκκλησία εξαιρείται από τα φορολογικά, "πράγμα άδικο εξάλλου" , αφού "αυτή έχει τα φράγκα"(sic). Βεβαίως, δεν υπήρξε τρίτος ερωτώμενος/η πού να προβάλει κάποια διαφορετική άποψη και πιστεύω πώς δεν υπάρχει σεβαστό ποσοστό ανάμεσα στους ταλαίπωρους συνανθρώπους-συμπολίτες μας, πού να σκέφτεται διαφορετικά.
Η εκκλησιομαχία και το αντίχριστο πνεύμα δεν έλειψε ποτέ από την "φιλόχριστη" Ελλάδα. Πρόσφατο παράδειγμα ο "πολυπολιτισμικός" βουλευτής, που, από μηδενικό της σόου μπιζ, κέρδισε εντέλει το δικαίωμα να μετεωρίζεται στην Βουλή, σύμφωνα με παλαιότερη στιχουργία του και δυσανασχετεί για την πραγματικότητα του αγιασμού και του εκκλησιασμού στα Σχολεία. Αυτό το παράδειγμα μόνο από την αμέσως σύγχρονη πραγματικότητα.
Δυστυχώς οι αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις και οι εκκλησιομάχοι προωθητές της ενημέρωσης και της πληροφόρησης έχουν καταστήσει τον απώτερο σκοπό τους πραγματικότητα. Η Εκκλησία έχοντας "λαϊκή βάση" , για να χρησιμοποιήσουμε έναν τετριμμένο κοσμικοπολιτικό όρο, συμπεριλαμβάνεται δυστυχώς στην πίτα διάγραμμα της λαΐκής αποδοκιμασίας και δυσαρέσκειας μαζί με τους ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς, δημοσίους λειτουργους και άλλες εστίες διαφθοράς, κατέχοντας για την κοινή μέση γνώμη -πάντα- ένα ιδιαίτερο κομμάτι. Δεν είναι βέβαια μυστικό πως η πλειονότητα, αν όχι το συντριπτικό σύνολο των αγανακτισμένων, σε σχετικούς δημοσίους διαλόγους θεωρεί την Εκκλησία σύμμαχο και συνδαιτημόνα στο αισχρό συμπόσιο του κερδοσκοπικού ωφελιμισμού των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων και αποκλίνουσα από τις παραδοσιακές της αξίες και τον πιστό της λαό.
Δεν θα αναλωθούμε σε σχετικές και τετριμμένες αυτοκριτικές, που εξυπηρετούν μάλλον το δραματικό στοιχείο και δίνουν πλέον έναν τόνο υποκριτικής απολογητικής από την μεριά μας. Νομίζω πως η Εκκλησία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο στον λαό και τα έργα και τις προθέσεις της. Η ανάγκη δημόσιας πληροφόρησης για το κοινωνικό της έργο είναι αγιογραφικά ερειδόμενη και αυτό ακριβώς έκαμε και ορθώς έκαμε η Ιερά Σύνοδος μέσω σχετικής εγκυκλίου την οποία παραθέτουμε παρενθετικά:
Αντί οποιοδήποτε σχολίου του ιστολογίου μας, για την φίμωση των χριστιανομάχων και την ορθή ενημέρωση του πάλαι ποτέ υπερήφανου λαού που κατήντησε παραπλανημένο πόπολο:
Η Εκκλησία της Ελλάδος, ελπίζουσα ότι ο δημοσιογραφικός θόρυβος, ο οποίος προκλήθηκε σχετικώς προς την φορολόγηση της Εκκλησίας, οφείλεται σε έλλειψη λεπτομερούς ενημερώσεως όσων τον προκάλεσαν, επιθυμεί να ενημερώσει δημοσίως ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Ιερές Μητροπόλεις με τα εκκλησιαστικά τους ιδρύματα, οι Ιερές Μονές και οι Ενορίες, οι οποίες είναι ξεχωριστά μεταξύ τους νομικά πρόσωπα, καταβάλλουν κάθε χρόνο στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. τις παρακάτω νομοθετημένες φορολογικές υποχρεώσεις τους:
Φόρο επί των κατ’ έτος μισθωμάτων, που εισπράττουν από ακίνητα, με συντελεστή 20% επί της αξίας τους,
Συμπληρωματικό φόρο επί των εισοδημάτων τους από οικοδομές και εκμισθώσεις γαιών με συντελεστή 3%,
Προκαταβολή του φόρου (για το επόμενο έτος) με συντελεστή 55% επί της αξίας του παραπάνω συμπληρωματικού φόρου,
Φόρο επί της ακίνητης περιουσίας τους με συντελεστή 3‰ επί της αντικειμενικής αξίας τους (εκτός εάν πρόκειται για οικοδομήματα λατρευτικής, εκπαιδευτικής, θρησκευτικής η κοινωφελούς χρήσεως π.χ. Ι. Ναοί, γηροκομεία, χώροι συσσιτίων),
Φόρο επί των κληρονομιών και δωρεών με συντελεστή 0,5% επί της αξίας τους,
Τέλος χαρτοσήμου και δικαιώματα ΟΓΑ συνολικού ποσοστού 2,40% επί κάθε χρηματικής παροχής πιστών προς τους Ι. Ναούς λόγω ιεροπραξιών.
Επίσης τα παραπάνω νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας παρακρατούν και αποδίδουν στις Δ.Ο.Υ. τα παρακάτω φορολογικά έσοδα:
Φόρο μισθωτών υπηρεσιών για τους εκκλησιαστικούς υπαλλήλους και συνεργάτες τους, που αμείβονται από τον προϋπολογισμό τους,
Φ.Π.Α. με τους προβλεπομένους συντελεστές για υπηρεσίες και αγαθά,
Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 8% σε όλα τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών,
Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 4% σε όλα τα δελτία αποστολής αγαθών και με συντελεστή 1% για τα υγρά καύσιμα.
Τέλος, η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να τονίσει αφ’ ενός ότι η απαλλαγή από τον φόρο ακινήτης περιουσίας για τα ακίνητα λατρευτικής, θρησκευτικής και κοινωφελούς χρήσεως ισχύει από το έτος 2008 για όλα τα θρησκεύματα και δόγματα, που έχουν ακίνητη περιουσία εντός Ελλάδος, και αφ’ ετέρου ότι, παρότι τα έσοδά Της προέρχονται μέχρι σήμερα από το υστέρημα πιστών και χρησιμοποιούνται για την συντήρηση των θρησκευτικών και κοινωφελών Της ιδρυμάτων, ουδέποτε ζήτησε κάποια άνιση φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τους υπολοίπους φορολογούμενους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της Χώρας.Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
Παράλληλα, θα πρέπει να υπερτονιστεί, όχι σαν σοφιστική και τραγωδική αντιπαράθεση αλλά σαν εναργής δραματική πραγματικότητα, στην οποία ο κοινός νους αρνείται να ενσκήψει πως, αν η φορολογία επί των εκκλησιαστικών επεκταθεί και σε αυτά τα οικήματα που εξαιρούνται, αυτομάτως θα φορολογηθούν, χιλιάδες μερίδες συσσιτίων, μυριάδες είδη πρώτης ανάγκης από εκκλησιαστικά "κοινωνικά παντοπωλεία" και φιλανθρωπικά συστήματα, η στέγη αναξιοπαθούντων και γερόντων. Με λίγα λόγια και χωρίς να φοβόμαστε την δύναμη των λέξεων θα φορολογηθεί ο πόνος και η παράκληση των πλέον αδυνάτων.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα νέο κύμα αγανακτισμένων, που θα αποτελείται πλέον από τους ελαχίστους της γης. Και εδώ πρέπει να πετάξουμε την μάσκα και να τα πούμε ορθά κοφτά: Το κράτος δεν ευεργετεί, αλλά φοβάται και υπολογίζει την Εκκλησία, εξαιρώντας τα φιλανθρωπικά οικήματα από την φορολόγηση. Το κράτος αδύναμο και ανίκανο να ανταπεξέλθει σε πρακτικούς μηχανισμούς προνοίας και φροντίδας, επαναπαύτηκε στην ζωντανή φροντίδα της Εκκλησίας. Το κράτος διαπιστώνει, ίσως χωρίς να λείψουν ίχνη ιδεολογικής και πολιτικής δυσαρέσκειας, πως έχει ανάγκη την Εκκλησία. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ευαρέσκεια αλλά για κοινή πολιτική κίνηση.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα νέο κύμα αγανακτισμένων, που θα αποτελείται πλέον από τους ελαχίστους της γης. Και εδώ πρέπει να πετάξουμε την μάσκα και να τα πούμε ορθά κοφτά: Το κράτος δεν ευεργετεί, αλλά φοβάται και υπολογίζει την Εκκλησία, εξαιρώντας τα φιλανθρωπικά οικήματα από την φορολόγηση. Το κράτος αδύναμο και ανίκανο να ανταπεξέλθει σε πρακτικούς μηχανισμούς προνοίας και φροντίδας, επαναπαύτηκε στην ζωντανή φροντίδα της Εκκλησίας. Το κράτος διαπιστώνει, ίσως χωρίς να λείψουν ίχνη ιδεολογικής και πολιτικής δυσαρέσκειας, πως έχει ανάγκη την Εκκλησία. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ευαρέσκεια αλλά για κοινή πολιτική κίνηση.
Η Εκκλησία δεν ευεργετήθηκε, η Εκκλησία κέρδισε το αφορόλογητο των φιλανθρωπικών καταστημάτων και των ενοριών της με την παρουσία της και την προσφορά της στην κοινωνία. Και φυσικά όλα αυτά στηρίζονται και τελούνται από το υστέρημα του φτωχού. Ουσιαστικά, πρόκειται για νίκη του ίδιου του πολίτη, όσο και αν δεν το συνειδητοποιεί. Σε μία άλλη παράμετρο, άσχετη με την ανάρτηση όσο και σχετική το Κράτος δεν θα υποκαταστήσει-υποσκελίσει-υπερκοντίσει την Εκκλησία ποτέ. Και κάτι εξ ίσου σημαντικό: οι μηχανισμοί φορολόγησης δεν βαραίνουν τους εξαιρούμενους αλλά τους φορολογούντες. Το "διαίρει και βασίλευε" και η τακτική του "αποδιοπομπαίου τράγου" είναι πάντα σε τετριμμένη χρήση από τις εκάστοτε εξουσίες...
Δυστυχώς, η φορολόγηση όλων μας είναι μία ζοφερή πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε έναν κλοιό πού όλο σφίγγει με θύματα όχι τους πολλούς πλέον αλλά τους πάντας πλην ολίγων. Σαν συνετοί και φρόνιμοι ιερωμένοι θα μπορούσαμε να συστήσουμε τα νόμιμα τα οποία στηρίζονται και στην αγία Γραφή "απόδοτε τα του Καίσαρος των Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ".
Είναι δύσκολο όμως να στηρίξεις μια τέτοια κοινωνική και πολιτική θεολογία πάνω από ένα πτώμα πού σήπεται και ιδιαιτέρως αν αυτό το πτώμα ανήκει στην ίδια σου την μάνα. Η Εκκλησία δήλωσε πως ακολουθώντας την Παράδοση της θα βάλει πλάτες στην πατρίδα για το χατήρι του λαού. Όμως πάντα για το χατήρι του λαού και της πατρίδας. Κάθε άλλη θεώρηση και προσδοκία από μέρους των κρατούντων αλλά και των κρινόντων είναι μία ακόμα ψευδαίσθηση. Και αυτό το γνωρίζουν και το υπολογίζουν καλώς.
Δυστυχώς, η φορολόγηση όλων μας είναι μία ζοφερή πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε έναν κλοιό πού όλο σφίγγει με θύματα όχι τους πολλούς πλέον αλλά τους πάντας πλην ολίγων. Σαν συνετοί και φρόνιμοι ιερωμένοι θα μπορούσαμε να συστήσουμε τα νόμιμα τα οποία στηρίζονται και στην αγία Γραφή "απόδοτε τα του Καίσαρος των Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ".
Είναι δύσκολο όμως να στηρίξεις μια τέτοια κοινωνική και πολιτική θεολογία πάνω από ένα πτώμα πού σήπεται και ιδιαιτέρως αν αυτό το πτώμα ανήκει στην ίδια σου την μάνα. Η Εκκλησία δήλωσε πως ακολουθώντας την Παράδοση της θα βάλει πλάτες στην πατρίδα για το χατήρι του λαού. Όμως πάντα για το χατήρι του λαού και της πατρίδας. Κάθε άλλη θεώρηση και προσδοκία από μέρους των κρατούντων αλλά και των κρινόντων είναι μία ακόμα ψευδαίσθηση. Και αυτό το γνωρίζουν και το υπολογίζουν καλώς.
Αυτά από τον παπά Παντελεήμονα... Δείτε και: Το χριστιανικό κράτος
9 σχόλια:
Η φορολόγηση των ιερών ναών, όπως αναπτύσσεται και στο αφιέρωμα του «Νεκρού», είναι κάτι που κατ’ αρχήν θα ξένιζε ακόμα και έναν έντιμο άθεο. Αν όμως η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται επιρρεπής σε παρεξηγήσεις, ή και σκόπιμες ακόμα, διαβολές σχετικά με τη νομοθεσία που διέπει την Εκκλησία και την φορολόγησή της, γι’ αυτό δεν φταίει κανείς άλλος, από την ίδια την διοικούσα Εκκλησία, η απαντητική της οποίας είναι δυστυχώς σαθρή. Στο βαθμό δε, που ο ευγενής μας blogger την υιοθετεί, παραπλανάται και ο ίδιος, όσο και οι αναγνώστες του.
Ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα ψύχραιμα:
1) Με βάση την κοινή λογική, οι ιεροί ναοί, ή οι ευκτήριοι οίκοι των υπολοίπων δογμάτων και αναγνωρισμένων θρησκειών στην Ελλάδα, θα έπρεπε να εξαιρούνται από την φορολόγηση, δεδομένου ότι δεν αποφέρουν κέρδη στους ιδιοκτήτες τους. Την ίδια όμως ώρα, το κράτος φορολογεί τα σπίτια των Ελλήνων, ακόμα και όταν αποτελούν μοναδική ιδιοκτησία τους και δεν αποφέρουν κέρδη, καθώς προορίζονται για ιδιοκατοίκηση. Η εισηγητική έκθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου μάλιστα, διατρανώνει πως το ειδικό τέλος ακινήτων που καλούνται να πληρώσουν οι έλληνες πολίτες, αποτελεί μέτρο ευεργετικό της περιουσίας τους, καθώς «επιβάλλεται σε περιουσία της οποίας η πραγματική αξία εξαρτάται απολύτως από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και συνεπώς εμπεριέχει σαφή στοιχεία εμμέσου ανταποδοτικότητας». http://www.tanea.gr/files/1/2011/tropologia-akinita.pdf
Με άλλα λόγια, η ρύθμιση λέει στον ελληνικό λαό: Αν δεν πετύχουν τα μέτρα που λαμβάνουμε και οδηγηθούμε σε πτώχευση, η αξία των ακινήτων σας θα πέσει. Το ειδικό τέλος προασπίζει την αξία των ακινήτων σας, ακόμα και αν χρειάζεται να θυσιάσετε ένα μικρό μέρος από αυτήν για να σώσετε την υπόλοιπη.
Όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, όσο δίκαιο ή άδικο είναι το επιχείρημα αυτό όταν απευθύνεται στον έλληνα πολίτη, άλλο τόσο δίκαιο ή άδικο είναι όταν απευθύνεται προς την Εκκλησία. Με δύο διαφορές: α) Η μεν Εκκλησία έχει περιουσία τέτοια ώστε να μπορεί να καταβάλλει το αντίτιμο του τέλους, ενώ χιλιάδες Έλληνες αδυνατούν και β) Οι ιεροί ναοί εξαιρούνται του τέλους αυτού.
Θα μπορούσε βεβαίως να αντιτάξει κανείς, πως από το τέλος αυτό εξαιρέθηκαν τα κοτέτσια και οι μικρές στάνες – τα οποία ωστόσο είναι τελείως απαραίτητα για την επιβίωση ορισμένων κτηνοτρόφων μας σε απομακρυσμένα χωριά. Μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο η διοικούσα Εκκλησία;
2) Οι ιεροί ναοί, δεν είναι μονάχα χώροι ιεροπραξιών. Είναι και χώροι συλλογής χρημάτων. Αν υποθέσουμε πως το σύνολο των χρημάτων αυτών πηγαίνει για αγαθοεργίες, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως για αγαθοεργίες πηγαίνουν και τα χρήματα που κατατίθενται για τα «Χωριά S.O.S.», το «Χαμόγελο του Παιδιού», το Γηροκομείο και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα – τα οποία ωστόσο δεν εξαιρούνται της εισφοράς.
3) Αν δεν θελήσουμε να αντιμετωπίσουμε αβασάνιστα την υπόθεση της συλλογής χρημάτων από τα παγκάρια των Εκκλησιών (σ’ αυτά προστίθενται αναγκαστικά και τα πάσης φύσεως τάματα για «θαυματουργές εικόνες» κλπ.), αν δηλαδή θελήσουμε να μάθουμε πώς αντιμετωπίζει η διοικούσα Εκκλησία τους πόρους των πιστών, θα αντιμετωπίσουμε ρυθμίσεις και δηλώσεις λίαν ενδιαφέρουσες. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα:
Το 2004, η παραπαίουσα κυβέρνηση Σημίτη κάνει ένα δώρο προς την Εκκλησία, προκειμένου να ρεφάρει όσο μπορεί προεκλογικά, για την κόντρα που είχε μαζί της για το ζήτημα των ταυτοτήτων: Καταργεί την φορολογία 25% επί των ακαθαρίστων και πάσης φύσεως εισπράξεων των ιερών ναών, που είχε θεσπιστεί το ‘45, (Αναγκαστικός Νόμος 536) έναντι της υποχρέωσης του κράτους να μισθοδοτεί τους ιερείς. Την κατάργηση αυτή, μπορεί να θαυμάσει πας ενδιαφερόμενος στο άρθρο 15 του ν.3220 του 2004 (http://www.taxheaven.gr/laws/law/index/law/149). Έκτοτε, παρότι το κράτος εξακολουθεί να μισθοδοτεί τους ιερείς, δεν λαμβάνει το 25% που προοριζόταν γι’ αυτό από τα παγκάρια, τα τάματα και τις πάσης φύσεως ιεροπραξίες. Μήπως όμως πριν από την κατάργηση του νόμου αυτού, η Εκκλησία έδινε όπως είχε υποχρέωση, αυτό το 25%;
Την απάντηση μας την δίνει ο σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Κύριος Αμβρόσιος, από το πλέον επίσημο δημόσιο βήμα: Την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ΦΕΚ Β588, 20.04.2004.
Κάτω από τον υποκριτικό όσο και επίμαχο τίτλο «Χρηστή διαχείριση του ιερού χρήματος» (βάσει ποιας θεολογίας ιεροποιείται το χρήμα που δωρίζεται στην Εκκλησία άραγε;), ο Αμβρόσιος ομολογεί εμμέσως πως η Εκκλησία πραγματοποιούσε μέχρι τότε φοροδιαφυγή. Ο ζηλωτής της αληθείας, μπορεί να αναζητήσει το ΦΕΚ στο site του Εθνικού Τυπογραφείου (http://www.et.gr). Όσο για τους υπολοίπους, ας ρίξουν μια ματιά στην παρακάτω χαρακτηριστική παράγραφο:
«Αποδίδουμε μεγάλη σημασία και ιδιαίτερη προσοχή στην έντιμη διαχείριση του ιερού χρήματος. Επειδή δε η χρηστή διαχείριση είναι συνυφασμένη με την διαφάνεια, προσδιορίζουμε ως εξής τον τρόπο της οικονομικής διαχειρίσεως των Ενοριακών Ναών:
Καταργούνται οριστικά και αμετάκλητα όπου υπάρχουν:
1. Τα πάσης φύσεως ανεπίσημα, δεύτερα και μυστικά λογιστικά βιβλία. Εφ’ εξής (sic) κάθε μορφής παράλληλη, μυστική και ανεπίσημη διαχείριση του ενοριακού Ναού θα θεωρηθεί παράνομος.
2. Οι πάσης φύσεως καταθέσεις σε τραπεζικούς Λογαριασμούς στο όνομα φυσικών προσώπων (Προσωπικός Λογαριασμός ή «Κοινός Λογαριασμός» στο όνομα Εφημερίων, Επιτρόπων κλπ.)…»
Ο καλός Μητροπολίτης, δεν νοιώθει καμία συστολή για τις συστάσεις του. Αντιθέτως, νοιώθει υποχρεωμένος να επισημάνει πως, παρότι καταργήθηκε το 25% υπέρ του Δημοσίου (οπότε η Εκκλησία παύει να κρατά διπλά βιβλία και να βάζει τα λεφτά από το παγκάρι σε λογαριασμούς Επιτρόπων κλπ.), παραμένουν δύο φόροι που προορίζονται για το ταμείο πρόνοιας των ιερέων (ΤΑΚΕ) και για την Αποστολική Διακονία. Επειδή λοιπόν η Εκκλησία εξακολουθεί να είναι υποχρεωμένη να δίνει το 7% των εισπράξεων για το ταμείο των ιερέων, καθώς και το 3% για την Αποστολική Διακονία, θα πρέπει κατά τον Κύριο Αμβρόσιο, να μην παίρνουν και πολύ αέρα οι παπάδες θεωρώντας πως μπορούν πλέον να υπολογίζουν σε αυτό το 7% επί ολόκληρου του ποσού. Όχι πατέρες!
«Κατά την καταμέτρηση των εισπράξεων, καταρτίζεται και υπογράφεται Πρακτικό Καταμετρήσεως. Στο Πρακτικό αυτό αναγράφεται μεν το σύνολο των εισπράξεων, αλλά την ίδια στιγμή το συνολικό χρηματικό ποσό διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες: ποσοστό 10% ως «τακτικό» έσοδο και ποσοστό 90% ως έσοδο «εκ δωρεών». Η απόδοση οφειλών, τόσο προς το ΤΑΚΕ (7%), όσο και προς την Αποστολική Διακονία (3%) εφ εξής θα υπολογίζεται επί τη βάσει των «τακτικών» εσόδων.
Αντιλαμβάνεστε τους λόγους, ένεκα των οποίων οι προς την Ιεράν Μητρόπολιν οικονομικές υποχρεώσεις θα υπολογίζονται επί τη βάσει του συνόλου (sic) των πραγματικών εισπράξεων (ποσοστόν 100%), συμπεριλαμβανομένων δηλ. και των υπό την ένδειξη «ποσοστό 90% έσοδο εκ δωρεών» μεγεθών».
Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο κάθε ενδιαφερόμενος αναγνώστης, ο σεβάσμιος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, ζητά από τον κλήρο της Μητρόπολής του, ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, κρατώντας τις προβλεπόμενες εισφορές μονάχα από το 10% των εισπράξεων, ενώ τα ποσοστά που αντιστοιχούν στον ίδιο θα υπολογίζονται επί του 100% των εισπράξεων! Και ως γνωστόν, ο Μητροπολίτης δεν λογοδοτεί πουθενά!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αν είναι άδικη η καταβολή τέλους ακινήτου περιουσίας εκ μέρους της Εκκλησίας για τους ναούς, η αδικία αυτή υπερκαλύπτεται από τα προνόμια που δίνονται στην διοικούσα Εκκλησία και τα μοναστήρια (άλλη αμαρτωλή ιστορία αυτή!). Κι αν οι Μητροπολίτες θεωρούν πως η Εκκλησία έχει αδικηθεί από την Πολιτεία στο πανθομολογούμενα κατάπτυστο μέτρο του ειδικού τέλος ακινήτων, ας δεχθούν πρώτα την ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ του 50% της προσωπικής τους περιουσίας (που θα αποδειχθεί με ένα άνοιγμα των προσωπικών τους τραπεζικών λογαριασμών), την οποία δημιούργησαν από το αίμα και τον ιδρώτα του ευσεβούς λαού και του ελληνικού κλήρου. Όλα τα υπόλοιπα, είναι κροκοδείλια δάκρυα και καθαρός φαρισαϊσμός.
Αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Θα ήθελα να επισημάνω μόνο τα εξής:
Ένα κείμενο που δημοσιεύεται στην Εφημ. της Κυβερνήσεως δεν αποτελεί προτροπή σε απάτη, ούτε ομολογία απάτης. Αν ήταν έτσι, η ομολογία αυτή θα γινόταν εν κρυπτώ, όχι επίσημα και φανερά. "Κλοπή" που γίνεται φανερά δεν αποτελεί κλοπή.
Κατά πόσον ο μητροπολίτης Καλαβρύτων αισθάνεται συστολή κ.τ.λ. ή όχι, δε μπορείτε να το ξέρετε. Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρετε ότι τα χρήματα του παγκαριού των ναών (που κατ' εσάς είναι και χώροι συλλογής χρημάτων) είναι ελάχιστα. Ίσως είναι λάθος να κρυφτούν κάποια απ' αυτά και να μη φορολογηθούν, για να επιβιώσουν οι ναοί (θα το λέγατε λάθος για μια μικρή επιχείρηση που φυτοζωεί, ή μόνο για τους ναούς είναι λάθος, κατά τη γνώμη σας;), αλλά δεν είπε κανείς πως δε γίνονται και λάθη στη διοίκηση της Εκκλησίας, τη διαχείρηση των πόρων της κ.τ.λ.
"Ιερό χρήμα" ποτέ δε θα χαρακτήριζε το χρήμα ένας ιερωμένος. Ο τίτλος ασφαλώς δεν γράφτηκε από τον Καλαβρύτων.
Τέλος, η ιδέα ότι οι μητροπολίτες έχουν σχηματίσει περιουσία από... τον ιδρώτα & το αίμα του ελλ. λαού, και πρέπει... να τους πάρει το κράτος το 50% είναι κυριολεκτικά αστεία. Αυτό θα μπορούσατε να το πείτε για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που λανσάρουν στη ζωή μας άχρηστα προϊόντα ή και ελαττωματικά, πλασάροντάς τα με διαφησμίσεις που στοχεύουν στο συναίσθημα ή μας παραπληροφορούν συνειδητά. Ή ακόμη για τους μεγαλογιατρούς+δικηγόρυς ή ακόμη και για τους αστέρες του τραγουδιού, του ποδοσφαίρου, της τηλεόρασης κ.τ.λ., που παίρνουν χιλιάρικα από τον κοσμάκη εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη του (οι γιατροί κτλ) ή πουλώντας του αέρα. Και πάλι, εγώ δεν το λέω, αλλά αν δούμε το πράγμα έτσι "επαναστατικά", όπως το θέτετε...
Φυσικά, αυτό θα νομίζετε πως ισχύει και για την Εκκλησία, όμως (εκτός του ότι οι αθεϊστικές ή άλλες πεποιθήσεις κάποιου δεν είναι σοβαρό επιχείρημα για τη συκοφάντηση της Εκκλησίας ως συμμορίας απατεώνων), η τεράστια περιουσία εκείνων των καπιταλιστών -που αληθινά ξεζουμίζουν το λαό- ή των stars κ.τ.λ. δε συγκρίνεται ούτε γι' αστείο με την όποια περιουσία διαθέτει (ποια περιουσία;) ένας επίσκοπος. Όλα τα υπόλοιπα φρονώ πως είναι κροκοδείλια δάκρυα και καθαρός φαρισαϊσμός...
Αντιγράφω από: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/03/blog-post_19.html. Κείμενο Σπύρου Μπαζίνα.
...Πρέπει να το πούμε απλά και ξεκάθαρα. Η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας θα πλήξει αυτούς που ωφελούνται από το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της, τα ορφανά, τις χήρες, τους γέροντες, τους αρρώστους, τους αστέγους, τους πεινασμένους τους φυλακισμένους, τον απλό λαό δηλαδή και αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Έτσι, η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν είναι μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης. Εκτός βέβαια αν γίνεται κατάχρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας από μέλη της Εκκλησίας, κληρικούς η λαϊκούς, πράξη η οποία βέβαια εμπίπτει στα όρια του ποινικού νόμου και πάντως όχι του φορολογικού νόμου.
Εντελώς αντίθετα, η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι αντιλαϊκό μέτρο κοινωνικής αδικίας. Οι λίγο η πολύ βολεμένοι αφαιρούν από την φτωχούς και τους άκληρους κοινωνικούς πόρους για να πληρώσουν αυτοί λιγότερο. Η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι μια ακόμη φορολόγηση του φτωχού, του μισθοσυντήρητου του χαμηλοσυνταξιούχου και του πολύτεκνου. Εκ πρώτης όψεως, δίκιο φαίνεται να έχουν όσοι λένε ότι οποιαδήποτε φορολόγηση πρέπει να επιβάλλεται επί του περισσεύματος, όχι του σημερινού ελλείμματος της Εκκλησίας.
Όμως, σε μια εποχή τέτοιας ανάγκης του λαού δεν νοείται η Εκκλησία να έχει περίσσευμα. Όλες οι δυνάμεις πρέπει να δαπανώνται στη διακονία του λαού. Και επομένως, περίσσευμα για να δοθεί στο Κράτος ώστε να πληρώσουν λιγότερα αυτοί που έτσι κι αλλιώς έχουν περισσότερα από αυτούς που εξαρτώνται από το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, δεν υπάρχει.
Η φορολόγηση των δωρεών προς την Εκκλησία είναι η αποθέωση του παραλόγου. Όποιοι βοηθούν, είτε από το περίσσευμα είτε από το υστέρημα τους, την Εκκλησία στο έργο της, γιατί το θεωρούν αξιόλογο, καλούνται να ενισχύσουν ένα σπάταλο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό Κράτος, το οποίο τώρα λέει ότι έβαλε μυαλό.
Όσα λεφτά και να δαπανήσει όμως το Κράτος για σχολεία, κατασκηνώσεις, νοσοκομεία, γηροκομεία η ορφανοτροφεία, δεν μπορεί να φτάσει την ποιότητα που προσφέρουν οι πιστοί εθελοντές της Εκκλησίας. Αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ένα τέτοιο Κράτος θα ενδιαφερθεί να συνεχίσει ένα τέτοιο κοινωνικό έργο με τους πόρους που θα αφαιρέσει από την Εκκλησία.
Η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας όμως σηματοδοτεί και κάτι άλλο. Η φιλανθρωπία γεννήθηκε με την γέννηση της Εκκλησίας. Δεν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Άλλο αν όλες οι αρχαίες δοξασίες παρουσιάζονται σήμερα σαν ξαναζεσταμένη περσινή σούπα με κάποια μπαχάρια φιλανθρωπίας με αποκλειστικό σκοπό να παρασύρουν αφελείς, πονηρούς η κουρασμένα παλικάρια και να τους απομακρύνουν από την Εκκλησία (λαμβάνοντας με το αζημίωτο σαν αντάλλαγμα την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου που η Εκκλησία φυλλαττει σαν κόρη οφθαλμού). Και η Εκκλησία ανδρώθηκε μεν με τους διωγμούς αλλά σταθεροποιήθηκε με τις φορολογικές απαλλαγές που οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες μας έδωσαν στην Εκκλησία.
Η φορολόγηση της Εκκλησίας αποτελεί αντιστροφή αυτής της πολιτικής των τελευταίων δυο χιλιετιών και αρχή διωγμών για την Εκκλησία. Είναι και αυτό αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης που οδηγεί στην συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια ώστε έτσι οι λίγοι να εξαγοράσουν την ελευθερία των πολλών.
Η Εκκλησία είναι ένα φυσικό εμπόδιο σε αυτή την εξέλιξη και πρέπει να παραμεριστεί, με την σκανδαλολογία και τον διασυρμό των ταγών της, με την αφαίρεση της περιουσίας της και άλλα πολλά που ζούμε αυτήν την εποχή, όχι τυχαία και συμπτωματικά.
Η Εκκλησία, δηλαδή, η Ιεραρχία, ο κλήρος, οι μοναχοί και ο πιστός λαός, αυτό το γνωρίζει και δεν την φοβίζει. Αν η Ιεραρχία λυγίσει, ο μη γένοιτο, η Εκκλησία θα αναδείξει ηγέτες από τις τάξεις του κλήρου, των μοναχών αλλά και των λαϊκών.
Αν ο "Νεκρός για τον Κόσμο" έμπαινε στον κόπο να αναγνώσει την εγκύκλιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων στις παραπομπές που δώσαμε, στην ίδια την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θα έβλεπε πως οι λέξεις "ιερό χρήμα" είναι γραμμένες από το θείο του χεράκι - και πως δεν βρίσκονται σε τίτλο, αλλά στο ίδιο το περιεχόμενο της εγκυκλίου.
Επίσης θα έβλεπε πως ο θεόπτης Μητροπολίτης, αναφερόμενος στο "ιερό χρήμα", δεν κάνει λόγο μόνον για τα δήθεν φτωχά παγκάρια, αλλά για τα πάσης φύσεως έσοδα των ναών, το ύψος των οποίων γνωρίζει ο οιοσδήποτε έχει τελέσει γάμο, κηδεία, ή μνημόσυνο.
Ουδείς βεβαίως είναι σε θέση να υποχρεώσει έναν "Νεκρό για τον Κόσμο" να διαβάσει την εγκύκλιο του θεόπτη επισκόπου του, ούτε να σχολιάσει τις εντολές του προς τους ιερείς να κλέβουν το ταμείο τους. Και δεν είναι τυχαίο: Προφανώς ένας "Νεκρός", ούτε μάτια έχει για να διαβάσει, ούτε στόμα για να διαμαρτυρηθεί.
Δε νομίζω να γράφω κάπου πως ο συγκεκριμένος επίσκοπος είναι θεόπτης. Αντίθετα, επισημαίνω πως γίνονται και ατοπήματα στη διοίκηση της Εκκλησίας και στη διαχείρηση των εσόδων της.
Αν ο μητροπ. γράφει "ιερό χρήμα" (όντως, δεν το διάβασα και τι να περιμένεις από ένα "νεκρό";), θεωρώ την έκφρασή του άστοχη και ξεσηκωμένη από αλλού.
Παρόλα αυτά, μία περίπτωση, ή κάποιες περιπτώσεις, σφαλμάτων δεν αρκούν για να ακυρώσουν το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, όπως (καθώς έχει τονιστεί, αν και αυτονόητο) η ύπαρξη διεφθαρμένων λειτουργών στο σύστημα υγείας, το δικαστικό σύστημα, την εκπαίδευση, την πολιτική και παντού δεν ακυρώνει την αξία των θεσμών.
Καλό είναι να κάνουμε το διαχωρισμό, για να μην πέφτουμε οι ίδιοι στο λάκκο που είναι ανοιγμένος για άλλους - λάκκο που λέγεται "επισήμανση σκανδάλων" και πέφτουμε μέσα = βρίσκουμε δικαιολογίες μείωσης της Εκκλησίας στη συνείδησή μας.
Φυσικά, το ζήτημα το βλέπουν εντελώς διαφορετικά ένας χριστιανός (που θεωρεί ότι η Εκκλησία είναι το σώμα Χριστού, όλοι οι χριστιανοί μαζί, και ότι η ένταξή του σ' αυτό παρέχει το δρόμο προς την ενότητα με το Θεό, για όσους το επιθυμούν - δρόμο που δε χάνει την αξία του όσοι "αμαρτωλοί" παπάδες και δεσποτάδες κι αν υπάρχουν) και ένας άπιστος ή άθεος, που θεωρεί πως τέτοιος δρόμος και τέτοια ενότητα δεν υπάρχει, άρα η Εκκλησία είναι μια οργάνωση παπάδων που έχει λόγο ύπαρξης μόνο όταν τρέφει πεινασμένους, αξιοποιώντας τη σχετική διδασκαλία του Χριστού (μια και κάνει το λάθος να Τον πιστεύει για Θεό - ή πρέπει να κάνει αυτό το λάθος για να μην υποκρίνεται)...
Η Εκκλησία διαιρείται σε διοικούσα Εκκλησία (στην οποία αναφερθήκαμε) και στην Εκκλησία ως κοινότητα πιστών. Την διάκριση αυτή, την κάναμε από την πρώτη στιγμή στο κείμενό μας.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, (με την υποστήριξη υποθέτουμε, της πλειοψηφίας των πιστών), επιμένει να παραμένει Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και "επικρατούσα θρησκεία" των Ελλήνων με συνταγματική κατοχύρωση, απολαμβάνοντας τα προνόμια μιας τέτοιας θέσης.
Η Εκκλησία της Ελλάδος και γενικότερα η "ελληνορθόδοξη Εκκλησία" όπως εκφράζεται δια της πλειοψηφίας των Πατριαρχείων που κατέχει, αποτελεί επίσης θεμελιώδη συνιστώσα της νέας ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας.
Με δεδομένο ότι το ελληνικό κράτος δεν ταυτίζεται με την εκκλησιαστική κοινότητα, οι μη "πιστοί" Έλληνες (όπως και αν αντιλαμβάνεται κανείς την έννοια του "πιστού"), έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα να ενδιαφέρονται και να ελέγχουν την συμπεριφορά της διοικούσας Εκκλησίας, ακριβώς για τους δύο λόγους που εκθέσαμε παραπάνω.
Ας μην το ξεχνάνε αυτό τα ενεργά μέλη της Εκκλησίας, εκτός και αν προτιμούν να υποβιβάσουν τον θεσμό που εκπροσωπούν κοινωνικά, σε μια εσωστρεφή σέκτα. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο, οφείλουν να παραιτηθούν της όποιας κρατικής προστασίας.
Υ.Γ.: Το θεοπτικό αξίωμα του επισκόπου ως ιδεώδες, αναλύεται στο κείμενο "Περί θείας και ουρανίου ιεραρχίας", που παραδοσιακά αποδίδεται από την Εκκλησία στον Διονύσιο τον Αεροπαγίτη.
Δημοσίευση σχολίου