Ο κορωνοϊός βάζει τέλος στα ιερά συσσίτια λόγω της έλλειψης εθελοντών!

Εκκλησία online

Κορωνοϊός: Συνεχίζονται τα ποικίλα και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιεροί ναοί σε όλη την χώρα εξαιτίας της πανδημίας.

Ύστερα από την μεγάλη αποκάλυψη της «Ορθόδοξης Αλήθειας» ότι αρκετοί ναοί απειλούνται να βάλουν «λουκέτο» εξαιτίας των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων ακολουθούν τα σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν στις κοινωνικές δομές της Εκκλησίας, αφού οι εθελοντές αδυνατούν πλέον να προσφέρουν τη διακονία τους.
Ιερείς και πιστοί αγωνιούν για το μέλλον των δομών και παρακαλούν «ο Θεός να βάλει του χέρι του».

«Η κατά διαστήματα απαγόρευση εισόδου των πιστών στους ναούς, καθώς και η για τρεις εβδομάδες απαγόρευση της ιεροπραξίας στους ιερείς -που εντάσσονται στα παράλογα μέτρα αποτροπής της μετάδοσης του ιού, ο όποιος δεν μεταδίδεται με τον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά μεταδίδεται εντός των εκκλησιών κατά την άποψη των ειδικών- έχουν κρατήσει αρκετούς ανθρώπους μακριά μας, όπως όσους προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στο πολυδιάστατο ενοριακό έργο» αναφέρει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού της Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως, Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου και κάνει γνωστό με βαθύτατη λύπη ότι πλέον τα συσσίτια δεν λειτουργούν.

«ΤΑ ΔΙΑΚΟΨΑΜΕ»

«Από το Νοέμβριο του 2020 αναγκαστήκαμε να διακόψουμε την παροχή συσσιτίου.

Ο υπεύθυνος και οι εθελοντές του μαγειρείου, τρομοκρατημένοι από τον επιβαλλόμενο φόβο μόλυνσης και θανάτου, βρέθηκαν σε δυσκολία στο να συνεχίσουν το έργο τους.

Παράλληλα, ακόμα και εκείνοι που δεν υποβλήθηκαν από τον φόβο, βρέθηκαν απειλούμενοι από τα δυσβάσταχτα οικονομικά πρόστιμα για τις εξόδους από τον κατ’ οίκον περιορισμό, αφού αρχικά δεν προβλέπονταν μετακίνηση για εθελοντές.

Αργότερα, και αφού η μη σχετική πρόνοια οδηγούσε τα πράγματα σε κοινωνική έκρηξη, δόθηκε η δυνατότητα μετακίνησης σε εθελοντές, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να αποδεικνύεται με ειδικά έγγραφα και βεβαιώσεις.

Από την αγάπη των ενοριτών, αλλά και από το πρόγραμμα παροχής τροφίμων από τον οργανισμό «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, μπορέσαμε και διατηρήσαμε την παροχή τροφίμων σε ωφελούμενους».

ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εθελοντές ο π. Σεραφείμ σημειώνει ότι «πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν από ανιδιοτελή επιλογή.

Δεν πρέπει όμως να παραθεωρούμε ότι είναι μεγάλης ηλικίας, ενώ κάποιοι ανήκουν και σε ευπαθείς ομάδες. Οι προϊστάμενοι των ναών και των ενοριακών έργων με σεβασμό στη διάθεση των ανθρώπων, αλλά ακούγοντας και τους ειδικούς, κάποιους από τους εθελοντές θα έπρεπε να τους αποτρέψουν από τη συμμετοχή τους στις δράσεις.

Ακόμα και αν οι ίδιοι δεν φοβούνται ή βάζουν τον συνάνθρωπο πάνω από τον εαυτό τους, δεν θα πρέπει να είμαστε ανάλγητοι στα όσα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα υποβάλλει. Επίσης, σίγουρα, κάποιοι φοβούνται και ίσως θα έψαχναν να βρουν δικαιολογίες για να αποφύγουν τη συμμετοχή τους.

Η φιλανθρωπία και τα έργα της, σε φέρνουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, και μάλιστα σε ορισμένες δομές με ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν επισταμένη προσοχή στα της υγείας τους και της καθαριότητας τους, εξαιτίας των συνθηκών στις οποίες διαβιούν».

Συνεπώς, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο συντονισμός του φιλανθρωπικού, αλλά και εν γένη του όλου ενοριακού έργου είναι πλέον μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

«Στη διακονία διάθεσης ρουχισμού, η έλλειψη εθελοντών έχει αποθέσει ένα τεράστιο όγκο ρούχων στο πνευματικό μας κέντρο και αδυνατώ να φανταστώ πώς θα γίνει η διαλογή και διάθεσή τους» υπογραμμίζει ο π. Σεραφείμ.

«ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΩΣ ΕΠΑΙΤΕΣ. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ»

Ο ίδιος θεωρεί, ωστόσο, ότι με εμπιστοσύνη στον Θεό θα καταφέρουμε να επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα και να υπάρξει μία ομαλότητα στην λειτουργία των ναών.

«Καλούμαστε να αυξήσουμε την προσευχή μας για την έξοδο από αυτό το δύσκολο παγκόσμιο πρόβλημα» σημειώνει ο π. Σεραφείμ και συμπληρώνει ότι η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα που οδηγούν στην εξαθλίωση τονίζοντας πως «το ίδιο συμβαίνει και με τους ναούς και τα όποια παρακολουθήματά τους.

Από την, κατά καιρούς, επιβολή απαγόρευσης προσέλευσης των πιστών στον ναό, του ορισμού ανώτατου αριθμού εκκλησιαζόμενων, αλλά και της οικονομικής αδυναμίας, τα έσοδα των ναών έχουν εκμηδενιστεί.

Αυτό έχει ως συνέπεια να μην μπορούμε να εκπληρώσουμε τις πάγιες υποχρεώσεις λειτουργίας και συντήρησης των ναών και να μην υπάρχει καμία δυνατότητα να σκεφτούμε για εξυπηρέτηση των φιλανθρωπικών δράσεων με πρόσληψη προσωπικού.

Οι ιερείς λειτουργούσαμε και λειτουργούμε ως επαίτες, για να μπορούν να λειτουργούν οι ναοί και οι δομές που αφορούν την φιλανθρωπία ή την νεότητα.

Σήμερα, ντρεπόμαστε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης των δραστηριοτήτων της εκκλησιαστικής κοινότητας, όταν οι ίδιοι βρίσκονται κάτω από δυσβάστακτες καταστάσεις εξαιτίας της παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης».

Επίσης, επισημαίνει ότι «εφόσον στον εθελοντή δεν μπορείς να επιβάλεις μέτρα και κανόνες και εφόσον τα οικονομικά των ναών δεν επιτρέπουν την πρόσληψη προσωπικού, τότε για ομαλότητα και επιστροφή στην κανονικότητα προσφεύγουμε στη λαϊκή ρήση: ο Θεός να βάλει το χέρι του».