ης
Ιωάννας Σκαρλάτου, εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα, εκδ.Παραμυθία - See
more at:
http://www.imommy.gr/books/6plus/article/4890/to-daxtylidi-ths-sapoynofoyskas/#sthash.1mzKOwlS.dpuf
Το δαχτυλίδι της σαπουνόφουσκας
Το δαχτυλίδι της σαπουνόφουσκας
της
Ιωάννας Σκαρλάτου, εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα, εκδ.Παραμυθία - See
more at:
http://www.imommy.gr/books/6plus/article/4890/to-daxtylidi-ths-sapoynofoyskas/#sthash.1mzKOwlS.dpuf
της
Ιωάννας Σκαρλάτου, εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα, εκδ.Παραμυθία - See
more at:
http://www.imommy.gr/books/6plus/article/4890/to-daxtylidi-ths-sapoynofoyskas/#sthash.1mzKOwlS.dpuf
Ιωάννα Σκαρλάτου. Εικονογράφηση Πέγκυ Φούρκα. Εκδόσεις Παραμυθία.
Βασισμένο σε αληθινές εφηβικές ιστορίες.
Σελίδες: 144
Από εδώ.
Μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα παίζει το γνωστό διαδικτυακό παιχνίδι '' The second life''...
αγαπά πολύ την εικόνα που έχει ...
κάποια στιγμή μπερδεύεται ...
που είναι η αλήθεια...
που η εικονική πραγματικότητα...
αποφασίζει να βάλει τέρμα στη ζωή της...
Ξάφνου, βρίσκεται στην εντατική με την καρδιά της να παλεύει και παλεύει μέχρι που σταματά...
προσεύχεται για μια δεύτερη ευκαιρία και ένας άγγελος από τη Μυτιλήνη εμφανίζεται...
ο Ταξιάρχης
Της προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία...με τρεις όρους...
θα προλάβει...
θα μπορέσει η Ζέφη να γυρίσει πίσω;
θα καταφέρει να κερδίσει τη ζωή της από την αρχή;...
Απόσπασμα:
....Κοιτάζω ψηλά και βλέπω τον ουρανό. Μια ολόλαμπρη πανσέληνος στέκει από πάνω μας.
Η Ματρώνα σταματά και γυρνά προς το μέρος μου.
« Πιάσε με» μου λέει απλώνοντας το χέρι της
« Γιατί;»
« Μην φοβάσαι… πλησιάζουμε…»
« Επιτέλους…»
« Απλά, θα πρέπει να περάσουμε πρώτα από τη γέφυρα των χαμένων στιγμών…»
« Γέφυρα;»
« Είναι μπροστά μας» λέει και μου δείχνει ένα μικρό, πέτρινο πέρασμα.
« Χαμένων στιγμών;»
« Ναι…»
«Και γιατί μου το αναφέρεις; Είναι δύσκολο το
πέρασμα;»
« Δεν θα πρέπει να κοιτάς δεξιά και αριστερά…
Θα πρέπει να φορέσεις και αυτή τη μάσκα οξυγόνου» μου λέει, προσφέροντάς μου μία μακρουλή, πλαστική λευκή μάσκα.
« Γιατί;»
« Η αισιοδοξία είναι το οξυγόνο του ουρανού…»
« Ορίστε;»
« Ζέφη, μη ρωτάς, απλά, φόρεσέ την και δώσε
μου το χέρι σου, περνάει ο χρόνος μας.»
« Εσύ δεν θα φορέσεις μάσκα;»
« Δεν τη χρειάζομαι, έλα γρήγορα!»
Με γρήγορες κινήσεις, φορώ τη μάσκα και αγγίζω το χέρι της. Για λίγα δευτερόλεπτα τα βλέμματα μας συναντιούνται. Αν και η ασχήμια του προσώπου της μου προκαλεί φόβο, τα μάτια της
είναι τόσο ζεστά που μου δημιουργούν ένα ασυνήθιστο αίσθημα ασφάλειας.
Μπαίνουμε κάτω από την πέτρινη γέφυρα και αρχίζουμε να τη διασχίζουμε. Το κορίτσι, σφίγγει τα μάτια της και με τραβάει να πάμε πιο γρήγορα. Και εκεί που αναρωτιέμαι γιατί δεν πρέπει να κοιτάξουμε δεξιά κι αριστερά, φωνές ακούγονται…
« είμαι η Μαρία…»
«είμαι ο Σταύρος…»
«είμαι η Χριστίνα…»
«είμαι η Τόνια…»
«η Αριάδνη…»
«όχι εδώ… κοιτάξτε… είμαι ο Νίκος, κοιτάξτε με, σας
παρακαλώ…»
«ο Μιχαήλ, εδώ… εδώ, έχω ανάγκη από την προσοχή
σας…»
«Σας παρακαλούμε, η Ναταλία είμαι, εμένα κοιτάξτε,
αφήστε τους άλλους, εμένα..»
Οι φωνές γίνονται τόσο έντονες, που αρχίζουν να πνίγουν την ατμόσφαιρα. Δεν αντέχω, στρίβω το κεφάλι μου, ψάχνοντας να βρω την πηγή τους. Και εκεί, που γυρίζω, βλέπω τον τοίχο, σαν μια τεράστια οθόνη αφής, να είναι γεμάτος από δεκάδες ζευγάρια υγρά μάτια.
«Μην κοιτάς!» στριγγλίζει η Ματρώνα και μου τραβά το
χέρι, κάνοντας τις αναπνοές μου πολύ γρήγορες.
Τα παρακάλια τους μετατρέπονται σε κραυγές και εγώ αισθάνομαι τα πόδια μου να χάνουν την βαρύτητά τους. Νομίζω, ότι θα σωριαστώ στο δάπεδο. Ξεσπάω σε αναφιλητά και κοντοστέκομαι.
«Σ΄ έχουμε ανάγκη, μη μας ξεχνάς… είμαι η Μαρία… ο
Σταύρος… η Χριστίνα… είμαι η Τόνια…, η Αριάδνη…»
« Πάψτε!» φωνάζει η Ματρώνα και σπρώχνοντας την
μέση μου, προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα πόδια μου.
«Λίγο ακόμα Ζέφη, τρέξε, σε λίγο θα΄μαστε έξω…»
Το δαχτυλίδι της σαπουνόφουσκας (αναζήτηση στο Google)
Τα Μωρά της Λίμνης
Η Μυρτώ είναι μια νεαρή φωτογράφος, η οποία ξεκινάει την επαγγελματική
σταδιοδρομία της σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο των Αθηνών. Την πρώτη ημέρα
της εργασίας της, περνώντας από το Γυναικολογικό Τμήμα, χωρίς να το
περιμένει, θα ζήσει μια από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της ζωής
της.
Με έναν ξεχωριστό τρόπο, θα συναντήσει από κοντά "Τα Μωρά της Λίμνης",
όλα αυτά τα μωρά των παλίνδρομων κυήσεων, που φεύγουν για τον Ουρανό,
πριν ακόμα γεννηθούν και μέσα από αυτή την απρόσμενη συνάντηση μαζί
τους, η ψυχή της θα ελευθερωθεί...
Αλήθεια, πώς μπορεί ν' αλλάξει η ζωή μιας γυναίκας σε μια πρωινή αίθουσα
αναμονής ενός γυναικολογικού τμήματος;...
Τα "Μωρά της Λίμνης" περιμένουν να σας διηγηθούν την δική τους μοναδική
ιστορία! Ακολουθήστε τα! Το ταξίδι ξεκινάει! (από εδώ)
Η Ιωάννα Σκαρλάτου γεννήθηκε στην Αθήνα, έχοντας καταγωγή την όμορφη Αμοργό. Είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας παιδικών και εφηβικών βιβλίων. Είναι τακτικό μέλος του Ελληνικού Κύκλου του Παιδικού Βιβλίου. Βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Παραμυθία, Ψυχογιός, Ακρίτας, Παρρησία, Σμυρνιωτάκης και εάν και οι ιστορίες της έχουν βραβευτεί τρεις φορές από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και το 2014 τιμήθηκε με το Α Βραβείο στον κρατικό Ιταλικό Διαγωνισμό Λογοτεχνίας Associazone Amici dell Umbria για το παιδικό βιβλίο της "Χριστούγεννα στην κοιλιά της μαμάς μου", εκείνη θεωρεί πώς το μεγαλύτερο βραβείο που μπορεί κάποιος να κερδίσει είναι, χρησιμοποιώντας μικρές χρωματιστές λεξούλες, να ταξιδεύει μαζί με τα παιδιά σε ψηλότερους "Ουρανούς".
Είναι παντρεμένη με τον Αλέξανδρο Μεταξά και έχουν δύο παιδιά.
Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
 |
| Κλικ εδώ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου