Τι και πώς
Και τώρα Σεπτέμβρης...
Καλόν μήνα, καλή εκκλησιαστική χρονιά, καλές ελπίδες, καλόν αγώνα, καλή δύναμη.
Και τώρα Σεπτέμβρης και να... λογαριαστούμε μαζί του.
Αυτός να βάλει την αθωότητα μιας παλαιάς σχολικής ποδιάς, την προσμονή της καινούργιας σχολικής τσάντας, και τις φωτιές της Σμύρνης και της Πόλης κι' εμείς όσα προδώσαμε και όσα απαρνηθήκαμε.
Και τώρα Σεπτέμβρης... και οι νύχτες μου αξημέρωτες: Ευωδιάζουν τα μεθύσκοντά με ώριμα σταφύλια των σμυρνέϊκων αμπελιών, οι κραυγές των προσφύγων ουρλιάζουν στο μαξιλάρι μου, οι φωτιές της Σμύρνης πνίγουν τις ανάσες, η γιαγιά μου στην Πόλη τρέχει πανικόβλητη, το βυζαντινό μας σπίτι κλειδώνεται βιαστικά, τα ασπροκέντια μένουν ορφανά, τα μολύβια που κάποτε αγόραζε ένα κορίτσι (που ήμουν εγώ) γράφουν μοναχικούς κύκλους που καταλήγουν πάντα σε έναν κόμπο δάκρυ, πηχτό σαν αίμα και μαύρο σαν τις ψυχές αυτών που μας ορφάνεψαν και μας ορφανεύουν ακόμη...
Οι δικοί μας έγιναν ήρωες. Δεν θέλουμε άλλους ήρωες, πια. Έχουμε και μας περισσεύουν.
Είμαστε οι παντοτινοί πρόσφυγες, που θέλουμε να γίνουμε καθημερινοί άνθρωποι.
Προσωπικά, επιθυμώ να νοιάζομαι για τα φασολάκια που μαγειρεύω, για τα χαμόγελα στο εικονοστάσι μου, να παίζω "ματιές" με τον παππούλη τον Πορφύριο, να αναθυμιέμαι τις αρχαίες πλαστελίνες και την κυρα Χαρίκλεια -την δασκάλα μου- (από κοντά και τις ετικέτες "τετράδιον της μαθητρίας...") και όταν κουράζομαι να είμαι ευτυχής, να δακρύζω για την γιαγιά μου που δεν ξαναείδε την ΑγιαΣοφιά.
Και τώρα Σεπτέμβρης... Και να που βρισκόμαστε πάλι με τους άγριους με τις γραβάτες που ονομάζουν νόμο την ανθρωποφαγία τους και απειλούν -χαμογελώντας πάντα- πως ό,τι απέμεινε από ανθρωπιά και χρήμα ταπεινών, θα το αρπάξουν ετούτο τον χειμώνα για να ...σώσουν την πατρίδα!
Και τώρα Σεπτέμβρης και μισώ την σωτηρία και τους σωτήρες.
Θέλω να χαθώ στην αγκαλιά Σου και στα λιβάνια Σου και νάσαι η μόνη μου πατρίδα, αφού κανείς εκτός Σου δεν μπορεί να με αγαπήσει όπως εγώ αγάπησα τα μέλια των Σεπτέμβρηδων όταν ακόμη υπήρχε πατρίδα, έρωτας και αξιοπρέπεια.
Και τώρα Σεπτέμβρης... και φέρνω τα κομματάκια της αθωότητας που περίσσεψαν από την καταστροφή και τα ακουμπώ στα πόδια Σου.
Θέλεις να παίξουμε;
Η Μαμά Σου Σε αφήνει. Την ρώτησε ένας Γέροντας, για λογαριασμό μου...
Και:
Ζήσε την κάθε στιγμή...
Καλή χρονιά! (1 Σεπτέμβρη)
Άγιοι της 1ης & 2ας Σεπτεμβρίου
Ένας στυλίτης ιεραπόστολος (άγιος Συμεών ο Στυλίτης)
Οι άγιες 40 παρθενομάρτυρες
Πόσα κορίτσια γιορτάζουν σήμερα και δεν το ξέρουν!
Ο ...άλλος Άγιος Αντώνιος (Βεροίας), 1η Σεπτεμβρίου
Όσιος Νικόλαος Κουρταλιώτης (1 Σεπτ.) και άλλοι άγιοι της Κρήτης
Και τώρα Σεπτέμβρης...Καλόν μήνα, καλή εκκλησιαστική χρονιά, καλές ελπίδες, καλόν αγώνα, καλή δύναμη.
Και τώρα Σεπτέμβρης και να... λογαριαστούμε μαζί του.
Αυτός να βάλει την αθωότητα μιας παλαιάς σχολικής ποδιάς, την προσμονή της καινούργιας σχολικής τσάντας, και τις φωτιές της Σμύρνης και της Πόλης κι' εμείς όσα προδώσαμε και όσα απαρνηθήκαμε.
Και τώρα Σεπτέμβρης... και οι νύχτες μου αξημέρωτες: Ευωδιάζουν τα μεθύσκοντά με ώριμα σταφύλια των σμυρνέϊκων αμπελιών, οι κραυγές των προσφύγων ουρλιάζουν στο μαξιλάρι μου, οι φωτιές της Σμύρνης πνίγουν τις ανάσες, η γιαγιά μου στην Πόλη τρέχει πανικόβλητη, το βυζαντινό μας σπίτι κλειδώνεται βιαστικά, τα ασπροκέντια μένουν ορφανά, τα μολύβια που κάποτε αγόραζε ένα κορίτσι (που ήμουν εγώ) γράφουν μοναχικούς κύκλους που καταλήγουν πάντα σε έναν κόμπο δάκρυ, πηχτό σαν αίμα και μαύρο σαν τις ψυχές αυτών που μας ορφάνεψαν και μας ορφανεύουν ακόμη...
Οι δικοί μας έγιναν ήρωες. Δεν θέλουμε άλλους ήρωες, πια. Έχουμε και μας περισσεύουν.
Είμαστε οι παντοτινοί πρόσφυγες, που θέλουμε να γίνουμε καθημερινοί άνθρωποι.
Προσωπικά, επιθυμώ να νοιάζομαι για τα φασολάκια που μαγειρεύω, για τα χαμόγελα στο εικονοστάσι μου, να παίζω "ματιές" με τον παππούλη τον Πορφύριο, να αναθυμιέμαι τις αρχαίες πλαστελίνες και την κυρα Χαρίκλεια -την δασκάλα μου- (από κοντά και τις ετικέτες "τετράδιον της μαθητρίας...") και όταν κουράζομαι να είμαι ευτυχής, να δακρύζω για την γιαγιά μου που δεν ξαναείδε την ΑγιαΣοφιά.
Και τώρα Σεπτέμβρης... Και να που βρισκόμαστε πάλι με τους άγριους με τις γραβάτες που ονομάζουν νόμο την ανθρωποφαγία τους και απειλούν -χαμογελώντας πάντα- πως ό,τι απέμεινε από ανθρωπιά και χρήμα ταπεινών, θα το αρπάξουν ετούτο τον χειμώνα για να ...σώσουν την πατρίδα!
Και τώρα Σεπτέμβρης και μισώ την σωτηρία και τους σωτήρες.
Θέλω να χαθώ στην αγκαλιά Σου και στα λιβάνια Σου και νάσαι η μόνη μου πατρίδα, αφού κανείς εκτός Σου δεν μπορεί να με αγαπήσει όπως εγώ αγάπησα τα μέλια των Σεπτέμβρηδων όταν ακόμη υπήρχε πατρίδα, έρωτας και αξιοπρέπεια.
Και τώρα Σεπτέμβρης... και φέρνω τα κομματάκια της αθωότητας που περίσσεψαν από την καταστροφή και τα ακουμπώ στα πόδια Σου.
Θέλεις να παίξουμε;
Η Μαμά Σου Σε αφήνει. Την ρώτησε ένας Γέροντας, για λογαριασμό μου...
Και:
Ζήσε την κάθε στιγμή...
Καλή χρονιά! (1 Σεπτέμβρη)
Άγιοι της 1ης & 2ας Σεπτεμβρίου
Ένας στυλίτης ιεραπόστολος (άγιος Συμεών ο Στυλίτης)
Οι άγιες 40 παρθενομάρτυρες
Πόσα κορίτσια γιορτάζουν σήμερα και δεν το ξέρουν!
Ο ...άλλος Άγιος Αντώνιος (Βεροίας), 1η Σεπτεμβρίου
Όσιος Νικόλαος Κουρταλιώτης (1 Σεπτ.) και άλλοι άγιοι της Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου