Συναξαριστής
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του
βασιλέως Νουμεριανού (243 - 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από
την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος.
Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και
βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε
και, για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για
γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν
ειδωλολάτρισσα ["Ν": εστιάδα, όπως αναφέρεται παρακάτω - σημ.: κανονικά οι εστιάδες έπρεπε να μείνουν παρθένες για 30 χρόνια. Αν ο Πολέμων ήταν επιφανής ειδωλολάτρης, κάπως θα κατόρθωσε να παρακάμψει το ζήτημα. Αλλά ο τρόπος θανάτωσης των αγίων - θάφτηκαν ζωντανοί - ήταν ακριβώς η τιμωρία που επιβαλλόταν στις εστιάδες αν παρέβαιναν τον όρκο παρθενίας τους].Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο. Το μαρτύριο άρχισε. Αλλά η καρτερία και η επιμονή των μαρτύρων εξέπληξε τον Κλαύδιο, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του πίστεψε στον Χριστό. ["Ν": κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους, έκλεισαν την αγία ως σκλάβα σε ένα πορνείο, όμως ένα λιοντάρι από το κοντινό δάσος ήρθε και την προστάτευσε από τη βία εναντίον της. Εκείνη έφερε στο χριστιανισμό τουλάχιστον ένα άντρα που είχε έρθει να την επισκεφτεί ως "πελάτης" (άρθρα περί πορνείας και πορνών εδώ)].
Στην συνέχεια έριξαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία μέσα σε λάκκο και τους ενταφίασαν ζωντανούς. Ήταν το έτος 283 μ.Χ.
ΣΤΙΧΟΙ
Εις τον Κλαύδιον
Φυγὼν θάλασσαν Κλαύδιος, τὴν τῆς πλάνης.
Ἔνδον θαλάσσης βάλλεται παρὰ πλάνων.
Εις την Ιλαρίαν
Ἱλαρία τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,
Θεοῦ πρόσωπον ἱλαρώτατα βλέπει.
Εις τους Μαύρον και Ιάσων
Σὺν αὐταδέλφῳ τέμνεται Μαύρῳ κάραν,
Ἀδελφὰ τούτῳ συμφρονήσας Ἰάσων.
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 - 284 μ.Χ.). Σ' αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία, για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του.
Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα, τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιους του, μαζί με τους στρατιώτες, τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
Εικ. από εδώ, όπου άρθρο του π. Γ. Δορμπαράκη για το άγιο ζεύγος
21/4/2011: Βρέθηκαν τα οστά των αγίων Χρύσανθου και Δαρείας -Σύμφωνα με μελέτες στην Ιταλία
Σοβαρές ενδείξεις ότι δύο σκελετοί που βρέθηκαν στη βόρειο Ιταλία
ανήκουν σε ένα ζευγάρι πρωτοχριστιανικών αγίων ισχυρίζονται ότι έχουν
ιταλοί επιστήμονες. Η ανάλυση των σκελετών που είχαν παραμείνει
σφραγισμένοι επί αιώνες στην κρύπτη ενός καθεδρικού ναού της περιοχής
Ρέτζιο Εμίλια μέχρι πρόσφατα, φαίνεται να υποστηρίζει τον μύθο ["Ν": sic] του
Χρύσανθου και της Δαρείας, οι οποίοι πιστεύεται ότι θάφτηκαν ζωντανοί
κατά τη διάρκεια διωγμών στη Ρώμη γύρω στον 3ο αιώνα μ.Χ.
Αν και δεν υπάρχει τρόπος να αναγνωριστούν οι σκελετοί με απόλυτη βεβαιότητα, «όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε συγκλίνουν στην άποψη ότι τα οστά που βρέθηκαν ανήκουν πράγματι στον Χρύσανθο και τη Δαρεία», λέει ο επικεφαλής της έρευνας και παλαιοπαθολόγος στο πανεπιστήμιο της Γένοβας Ετσιο Φουλκέρι.
Μετά την εξέταση των ευρημάτων που είδαν το φως τυχαία το 2008, κατά τη διάρκεια εργασιών αναστύλωσης ενός ναού, αποκαλύφθηκε ότι τα οστά του ενός από τους δύο σκελετούς ανήκαν σε μια μικρόσωμη γυναίκα με στενή λεκάνη και αιχμηρό πηγούνι, που όταν πέθανε ήταν περίπου 25 ετών. Όσο για τον δεύτερο σκελετό εκείνος φαίνεται ανήκει σε ένα νεαρό άντρα ηλικίας 17 - 18 ετών.
Τα οστά δείχνουν ότι έζησαν μια ζωή χωρίς έντονη σωματική εργασία και ότι πιθανότατα ανήκαν στην ανώτερη κοινωνική τάξη, καθώς έπασχαν και οι δύο από δηλητηρίαση από μόλυβδο, χαρακτηριστική και αποκλειστική ασθένεια των πατρικίων λόγω των συστήματος ύδρευσης, στο οποίο μόνο εκείνοι είχαν πρόσβαση.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Χρύσανθός ήταν γιος του ρωμαίου συγκλητικού Πολέμονα, ο οποίος ως έφηβος προσηλυτίσθηκε στον χριστιανισμό. Ο πατέρας του εξαγριώθηκε από το γεγονός και για να τον συνετίσει κανόνισε να παντρευτεί την Δαρεία, η οποία ήταν εστιάδα, δηλαδή παρθένα ιέρεια της θεάς Εστίας.
Όμως το σχέδιο του Πολέμονα είχε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς και η Δαρεία ασπάστηκε τον χριστιανισμό και το νεαρό ζευγάρι έδωσε όρκους αγάπης, αλλά και παρθενίας. Όταν έγινε γνωστό όχι μόνον αυτό, αλλά και το γεγονός ότι οι δυο τους είχαν προσηλυτίσει πολλούς ρωμαίους στον χριστιανισμό, καταδικάστηκαν σε θάνατο, βασανίστηκαν και τελικά θάφτηκαν ζωντανοί.
Πολύ αργότερα τα οστά τους μεταφέρθηκαν από τη Ρώμη αρκετές φορές. Παρόλο που υπάρχουν περισσότερο ενδείξεις παρά αποδείξεις, η ραδιοχρονολόγηση των οστών έδειξε ότι η ημερομηνία του θανάτου τους συμπίπτει με εκείνη που θέλει η χριστιανική παράδοση να μαρτύρησαν.
"Ν": Δείτε ενδιαφέρουσες τεκμηριώσεις για άλλους αγίους στην ενότητά μας ιερά λείψανα.
Αν και δεν υπάρχει τρόπος να αναγνωριστούν οι σκελετοί με απόλυτη βεβαιότητα, «όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε συγκλίνουν στην άποψη ότι τα οστά που βρέθηκαν ανήκουν πράγματι στον Χρύσανθο και τη Δαρεία», λέει ο επικεφαλής της έρευνας και παλαιοπαθολόγος στο πανεπιστήμιο της Γένοβας Ετσιο Φουλκέρι.
Μετά την εξέταση των ευρημάτων που είδαν το φως τυχαία το 2008, κατά τη διάρκεια εργασιών αναστύλωσης ενός ναού, αποκαλύφθηκε ότι τα οστά του ενός από τους δύο σκελετούς ανήκαν σε μια μικρόσωμη γυναίκα με στενή λεκάνη και αιχμηρό πηγούνι, που όταν πέθανε ήταν περίπου 25 ετών. Όσο για τον δεύτερο σκελετό εκείνος φαίνεται ανήκει σε ένα νεαρό άντρα ηλικίας 17 - 18 ετών.
Τα οστά δείχνουν ότι έζησαν μια ζωή χωρίς έντονη σωματική εργασία και ότι πιθανότατα ανήκαν στην ανώτερη κοινωνική τάξη, καθώς έπασχαν και οι δύο από δηλητηρίαση από μόλυβδο, χαρακτηριστική και αποκλειστική ασθένεια των πατρικίων λόγω των συστήματος ύδρευσης, στο οποίο μόνο εκείνοι είχαν πρόσβαση.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Χρύσανθός ήταν γιος του ρωμαίου συγκλητικού Πολέμονα, ο οποίος ως έφηβος προσηλυτίσθηκε στον χριστιανισμό. Ο πατέρας του εξαγριώθηκε από το γεγονός και για να τον συνετίσει κανόνισε να παντρευτεί την Δαρεία, η οποία ήταν εστιάδα, δηλαδή παρθένα ιέρεια της θεάς Εστίας.
Όμως το σχέδιο του Πολέμονα είχε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς και η Δαρεία ασπάστηκε τον χριστιανισμό και το νεαρό ζευγάρι έδωσε όρκους αγάπης, αλλά και παρθενίας. Όταν έγινε γνωστό όχι μόνον αυτό, αλλά και το γεγονός ότι οι δυο τους είχαν προσηλυτίσει πολλούς ρωμαίους στον χριστιανισμό, καταδικάστηκαν σε θάνατο, βασανίστηκαν και τελικά θάφτηκαν ζωντανοί.
Πολύ αργότερα τα οστά τους μεταφέρθηκαν από τη Ρώμη αρκετές φορές. Παρόλο που υπάρχουν περισσότερο ενδείξεις παρά αποδείξεις, η ραδιοχρονολόγηση των οστών έδειξε ότι η ημερομηνία του θανάτου τους συμπίπτει με εκείνη που θέλει η χριστιανική παράδοση να μαρτύρησαν.
"Ν": Δείτε ενδιαφέρουσες τεκμηριώσεις για άλλους αγίους στην ενότητά μας ιερά λείψανα.
Άλλη εικόνα των αγίων, από τον ιερό ναό αγίου Νεκταρίου Πατρών
Σχόλιο του π. Γ. Παπαβαρνάβα για το άγιο ζεύγος (Παρέμβαση)
Ο βίος καί η πολιτεία τους μάς δίνουν τήν αφορμή νά τονίσουμε τά ακόλουθα:
Ἀπολυτίκιον
Πρώτον. Στήν καθημερινή μας ζωή τά πράγματα δέν έρχονται
πάντοτε όπως εμείς τά θέλουμε ή τά προγραμματίζουμε, καί γι’ αυτό
στενοχωρούμεθα, μάλιστα δέ κάποιες φορές μέχρις απελπισίας. Πρέπει,
όμως, νά γνωρίζουμε ότι τίποτε από αυτά πού μάς συμβαίνουν δέν είναι
τυχαίο, αλλά είναι όλα μέσα στό σχέδιο τής αγάπης τού Θεού, ο οποίος
διευθύνει τόν κόσμο καί τήν ιστορία καί φροντίζει γιά τήν προκοπή καί
τήν σωτηρία μας. Άλλωστε, δέν υπάρχει τύχη καί κανένα από τά γεγονότα
τής ζωής μας δέν είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων.
Γιά όλα έχουμε εμείς τήν ευθύνη, εφ’ όσον είμαστε ελεύθεροι, καί όταν αφήνουμε τόν εαυτό μας στά χέρια τού Θεού γιά νά τόν διευθύνη, τότε διευθετεί Εκείνος τά πάντα κατά τόν καλύτερο τρόπο. Επειδή ο Θεός δέν δημιούργησε τόν κόσμο γιά νά τόν εγκαταλείψη στήν συνέχεια, αλλά τόν διευθύνει ο Ίδιος προσωπικά καί φροντίζει γιά όλους τούς ανθρώπους, καί γιά τόν καθένα ξεχωριστά, χωρίς, όμως, νά παραβιάζη ποτέ τήν ελευθερία κανενός. Επομένως, τά πάντα διευθύνονται από τήν άκτιστη πρόνοια καί τήν αγάπη τού Θεού. Αρκεί εμείς νά κάνουμε υπακοή στό θέλημά Του καί νά δεχόμαστε όλα τά γεγονότα πού συμβαίνουν στήν ζωή μας μέ ευχάριστη καί δοξολογική διάθεση, μέ ψυχραιμία καί μέ τήν βεβαιότητα πώς ό,τι θέλει ή επιτρέπει ο Θεός είναι όλα γιά τό καλό μας.
Γιά όλα έχουμε εμείς τήν ευθύνη, εφ’ όσον είμαστε ελεύθεροι, καί όταν αφήνουμε τόν εαυτό μας στά χέρια τού Θεού γιά νά τόν διευθύνη, τότε διευθετεί Εκείνος τά πάντα κατά τόν καλύτερο τρόπο. Επειδή ο Θεός δέν δημιούργησε τόν κόσμο γιά νά τόν εγκαταλείψη στήν συνέχεια, αλλά τόν διευθύνει ο Ίδιος προσωπικά καί φροντίζει γιά όλους τούς ανθρώπους, καί γιά τόν καθένα ξεχωριστά, χωρίς, όμως, νά παραβιάζη ποτέ τήν ελευθερία κανενός. Επομένως, τά πάντα διευθύνονται από τήν άκτιστη πρόνοια καί τήν αγάπη τού Θεού. Αρκεί εμείς νά κάνουμε υπακοή στό θέλημά Του καί νά δεχόμαστε όλα τά γεγονότα πού συμβαίνουν στήν ζωή μας μέ ευχάριστη καί δοξολογική διάθεση, μέ ψυχραιμία καί μέ τήν βεβαιότητα πώς ό,τι θέλει ή επιτρέπει ο Θεός είναι όλα γιά τό καλό μας.
Όταν έχη κανείς υπομονή καί κυρίως εμπιστοσύνη στήν
πρόνοια καί τήν αγάπη τού Θεού, τότε μέ τό πέρασμα τού χρόνου
καταλαβαίνει ότι όλα εκείνα πού φάνταζαν κάποτε ως αντιξοότητες,
αναποδιές καί αποτυχίες αποδεικνύεται πώς είναι στήν πραγματικότητα
μεγάλες ευλογίες καί ανεκτίμητα δώρα τού Θεού. Δυστυχώς, όμως, κάποιες
φορές η επιπολαιότητα καί η ανυπομονησία μας δέν μάς επιτρέπουν νά
γευθούμε τά ευεργετικά αποτελέσματα τών δωρεών τού Θεού. Εάν ο άγιος
Χρύσανθος δέν έκανε υπομονή μέ τήν Δαρεία, τήν οποία νυμφεύθηκε μέ τόν
τρόπο πού είδαμε, τότε δέν γνωρίζουμε άν εκείνη θά σωζόταν καί μάλιστα
άν θά αναδεικνυόταν οσία καί μάρτυς.
Όταν ο τρόπος τής ζωής μας είναι σύμφωνος μέ τό θέλημα
τού Θεού, τότε είμαστε ανοικτοί στήν Χάρη Του καί έτσι γίνεται στήν ζωή
μας αυτό πού θέλει ο Θεός. Στήν αντίθετη περίπτωση, ενδεχομένως ο Θεός
νά μήν θέλη νά συμβούν στήν ζωή μας κάποια γεγονότα, αλλά τά επιτρέπει,
επειδή σέβεται απεριόριστα τήν ελευθερία μας, τήν οποία Εκείνος μάς
χάρισε. Στήν πρώτη περίπτωση ο Θεός ευδοκεί, δηλαδή ευαρεστείται γι’
αυτό πού γίνεται, ενώ στήν δεύτερη περίπτωση παραχωρεί.
Δεύτερον. Η αγάπη μεταξύ τών συζύγων δοκιμάζεται
καθημερινά καί γι’ αυτό πρέπει συνεχώς νά ανανεώνεται καί νά αυξάνη, γιά
νά μπορή νά αντέχη στίς καθημερινές δυσκολίες τού βίου. Ο τρόπος
διατηρήσεως καί αυξήσεώς της είναι η συνεχής επικοινωνία μέ τόν Θεό διά
τής προσευχής, επειδή ο Θεός είναι ο χορηγός τής τέλειας αγάπης. Η αγάπη
στήν αυθεντική της μορφή είναι καρπός τού Αγίου Πνεύματος, τό οποίο
κατοικεί στήν καθαρή από τά πάθη καρδιά τού ανθρώπου. Συνήθως,
παραπονούμαστε γιά τό ότι δέν μάς αγαπούν οι άλλοι. Αλλά τό πρόβλημα δέν
είναι τό άν μάς αγαπούν, αλλά τό άν εμείς αγαπάμε. Όταν κανείς αγαπά
αληθινά τότε κάνει υπομονή καί φροντίζει νά λαμβάνη τίς όποιες αποφάσεις
του μέ ηρεμία καί μετά από θερμή προσευχή.
Στό σημείο αυτό θά πρέπη νά τονισθή ότι μπορεί κανείς μέ
τήν Χάρη τού Θεού νά αγαπά όλους τούς ανθρώπους, αλλά είναι αδύνατο νά
είναι μέ όλους φίλος, επειδή η φιλία θέλει δύο. Δηλαδή, δέν μπορείς νά
είσαι φίλος μέ τόν άλλον άν εκείνος δέν τό θέλη, αλλά μπορείς νά τόν
αγαπάς, φροντίζοντας, όμως παράλληλα, νά παραμένης ανεπηρέαστος από τήν
ενδεχόμενη αρνητική συμπεριφορά του καί έτσι νά διασφαλίζης τήν
εσωτερική σου ειρήνη. Ο άγιος Νεκτάριος όταν πληροφορήθηκε, τότε πού
βρισκόταν στήν Αίγυπτο, ότι κάποιοι τόν συκοφαντούν μέ σκοπό νά τόν
διώξουν, είπε τά εξής αξιομνημόνευτα: «Εγώ τούς αγαπώ καί είναι αρκετόν
ίνα διατηρώ γαλήνην εντός μου».
Όποιος έχει εσωτερική πληρότητα καί νόημα ζωής, αυτός
είναι όντως μακάριος, αφού κατορθώνει νά παραμένη ανεπηρέαστος από τήν
αρνητική συμπεριφορά τών άλλων, καί επομένως ελεύθερος νά αγαπά καί νά
χαίρεται αληθινά τήν ζωή του.
Tὴν σύμπνουν ξυνωρίδα τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν, Χρύσανθον ἁγνείας τὸ ἄνθος καὶ Δαρείαν τὴν πάνσεμνον· τῇ πίστει ἑνωθέντες γὰρ σεπτῶς, ἐδείχθησαν τοῦ Λόγου κοινωνοί, ἐναθλήσαντες νομίμως ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ σῴζουσι τοὺς ψάλλοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι' ἡμῶν πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἐπιγνώσει, πᾶσαν ἔλιπες, πατρῴαν πλάνην, καὶ Χριστῷ κατηκολούθησας Χρύσανθε, ᾧ καὶ προσάγεις Δαρείαν τὴν πάνσεμνον, καὶ σὺν αὐτῇ τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μεθ' ἧς πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ὡς κρίνον χρυσαυγές, τήν ὀσμήν εὐσεβείας, ἐμπνεύσας δαψιλῶς, Χρύσανθε Ἀθλοφόρε, πρὸς γνῶσιν σωτήριον, τήν Δαρείαν ἐφείλκυσας, μεθ᾽ἧς ἤθλησας, καὶ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τροπωσάμενος, πρός ἀκηράτους παστάδας, ἀξίως ἐπήρθητε.
Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ ὡραιότατον κάλλος ἐπόθησας καὶ τὰ ὁρώμενα κάλλη παρέδραμες, καὶ προσηγάγω τῷ Χριστῷ, χρυσέοις Μάρτυς λόγοις σου, Χρύσανθε μακάριε, τὴν Δαρείαν τὴν ἔνδοξον, ἄθλους διανύσασαν, καὶ τυράννους αἰσχύνασαν, μεθ' ἧς ἡμῶν μνημόνευσε πάντων, τῶν πίστει τελούντων τὴν μνήμην ὑμῶν.
Μεγαλυνάριον
Σύμφρονες ὁμόζυγοι Ἀθληταί, οἱ τοῦ Ζωοδότου, πειθαρχήσαντες τῷ ζυγῷ, χαίρετε ἀπαύστως, Χρύσανθε καὶ Δαρεία, τῆς παγκαλοῦς ἁγνείας, τερπνὰ ἀλάβαστρα.
Παραπομπές
Παρακαλώ, δείτε επίσης:
Περί γάμου & μοναχισμού
Οι νεόνυμφοι σταυρωμένοι άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα και η αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία (ή Ξένη ή Ξένια) από την Καλαμάτα (3 Μαΐου)
Οι πρωτοχριστιανοί άγιοι σύζυγοι Ακύλας και Πρίσκιλα (13 Φεβρουαρίου)
Άγιοι Αδριανός και Ναταλία: ένα άγιο ζευγάρι που άντεξε τα πάντα! (26 Αυγούστου)
Οι πρωτοχριστιανοί άγιοι σύζυγοι Ακύλας και Πρίσκιλα (13 Φεβρουαρίου)
Άγιοι Αδριανός και Ναταλία: ένα άγιο ζευγάρι που άντεξε τα πάντα! (26 Αυγούστου)
Άγιοι Έσπερος & Ζωή και τα παιδιά τους, άγιοι Κυριακός & Θεόδουλος: μια οικογένεια δούλων νικά τις εξουσίες του κόσμου! (2 Μαΐου)
Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη: υπόδειγμα για παντρεμένους και μοναχούς (5 Νοεμβρίου)
Άγιοι Ευστάθιος και Θεοπίστη & τα παιδιά τους άγιοι Αγάπιος και Θεόπιστος οι μάρτυρες, που κάηκαν ζωντανοί μέσα σε χάλκινο βόδι (20 Σεπτεμβρίου)
Γάμος, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η χριστιανική συζυγία. (Συμβουλές προς τον σύζυγο)
Γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι; από αγάπη, από έρωτα ή για να κάνουν πολλά παιδιά;
Ένας νέος ερωτεύεται...
Του αγίου Βαλεντίνου - Μια ορθόδοξη θεώρηση, όντως γεμάτη έρωτα... Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η χριστιανική συζυγία. (Συμβουλές προς τον σύζυγο)
Γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι; από αγάπη, από έρωτα ή για να κάνουν πολλά παιδιά;
Ένας νέος ερωτεύεται...
Μήνυμα του Κρήτης Ειρηναίου: “Αναγκαίος σήμερα ο απλός Γάμος”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου