Ένας μεγάλος πνευματικός αγωνιστής και διδάσκαλος της ορθόδοξης κληρονομιάς, που έσωσε πολλά κορίτσια από τα χαρέμια των αγάδων, ίδρυσε σχολεία, φύτεψε δέντρα και τελικά έδωσε και τη ζωή του για το Χριστό και το συνάνθρωπο.
Με την ευκαιρία της μνήμης του (24 Αυγούστου), διαβάστε το άρθρο κάνοντας κλικ εδώ!
 |
| Ο άγιος Κοσμάς διδάσκει το λαό. Εικ. από εδώ, όπου και βίντεο αφιέρωμα. |
Προσθέτουμε και αυτό, από το εξαιρετικό αφιέρωμα Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους:
Θαύματα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού σε μουσουλμάνους
[...] Τις πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν τις αντλούμε κυρίως από το συναξάρι του αγίου ιερομάρτυρα και ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού (μαρτύρησε στις 24 Αυγούστου 1779 και αυτή την ημέρα τιμούμε τη μνήμη του), γραμμένο από τον αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων Σάπφειρο Χριστοδουλίδη, το οποίο συμπεριέλαβε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Νέον Μαρτυρολόγιον (εκδ. Αστήρ, 1993, σελ. 201-208) και ο επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος στο βιβλίο του Κοσμάς ο Αιτωλός, έκδ. ορθοδόξου ιεραποστολικής αδελφότητος «Ο Σταυρός», Αθήναι 1998. Από εκεί μεταφέρω τα ακόλουθα:
Α. Από ταις Φιλιάταις οι πρώτοι Αγάδες επήγαν, διά να ιδούν τον Άγιον, και να ακούσουν την διδαχήν του, και επειδή ήτον καλοκαίρι, εκοιμήθηκαν έξω εις τον κάμπον. Και προς τας πέντε ώρας της νυκτός είδον ένα φως ουράνιον, ωσάν σύννεφον, οπού εσκέπαζε τον τόπον εκείνον, οπού εκάθητο ο Άγιος, το οποίον εδιηγούντο εις τους Χριστιανούς. Όθεν το πρωΐ εζήτουν να τους δώση την ευχήν του ο Άγιος από την καρδίαν του, και όχι από τα χείλη του.
Β. Άλλος πάλιν Τούρκος αξιωματικός από την Καββαΐαν, είχε δεινήν ασθένειαν φιάγγου, οπού δεν εδύνετο να χύση το νερόν του. Ούτος ακούοντας διά τον Άγιον, έστειλε τον δούλον του, παρακαλώντας τον να υπάγη εκεί, διά να τον ευχηθή, και διά μέσου του ίσως ο Θεός να τον ιατρεύση. Ο Άγιος δεν ηθέλησε να υπάγη, ονομάζοντας τον εαυτόν του αμαρτωλόν. Πάλιν έστειλεν ο Τούρκος τον δούλον του με ένα αγγείον νερόν, παρακαλώντας τον Άγιον να του το ευλογήση. Τότε βλέποντας την μεγάλην ευλάβειαν του Τούρκου ο Άγιος, του εμήνυσε να κάμη δύο προστάγματα, να μη πίνη ρακί, και να μοιράση το δέκατον του πλούτου του εις τους πτωχούς. Και αφού υποσχέθηκε να τα κάμη ευλόγησε νερόν, και πίνοντάς το ο ασθενής εις τέσσαρας ημέρας ιατρεύθη τελείως. Όθεν έκαμε μεγάλας ελεημοσύνας.
Γ. Κατά το φανάρι εις τόπον λεγόμενον Λυκουρίσι, ένας Τούρκος εξουσιαστής του τόπου, βλέποντας τον σταυρόν, οπού αφήκεν εκεί ο Άγιος, όταν εδίδαξε, καθώς είχε συνήθειαν, τον έβγαλεν από τον τόπον του, και τον έφερνεν εις το σπήτι του, διά να κάμη δύο στύλους του κρεββατιού, οπού είχεν εις την δραγάταν του. Αλλ ευθύς, ω του θαύματος! γίνεται μεγάλος σεισμός, και μη δυνάμενος να σταθή εις τους πόδας του, έπεσε κατά γης κυλιόμενος ώραν πολλήν, και αφρίζων, και τρίζων τους οδόντας του, ωσάν δαιμονισμένος. Ύστερον δε σηκωθείς από δύο Τούρκους οπού διάβαινον εκείθεν, και ελθών εις τον εαυτόν του, εγνώρισε πως τούτο το έπαθεν από θεϊκήν οργήν, διά την τόλμην οπού έλαβε, και έβγαλε τον τίμιον σταυρόν. Όθεν μόνος του τον επήγε, και τον εστερέωσε πάλιν εις τον τόπον, όπου ήτον και προτύτερα. Και κάθε ημέραν επήγαινε, και τον εφίλει με μεγάλην ευλάβειαν. Και άλλην φοράν οπού επέρασεν εκείθεν ο ιερός διδάσκαλος, έδραμεν αυτός ο ίδιος Τούρκος εις προσκύνησίν του, και εδιηγείτο παρρησία εις όλους το θαύμα, και εζήτει ταπεινώς την συγχώρησιν.
Α. Από ταις Φιλιάταις οι πρώτοι Αγάδες επήγαν, διά να ιδούν τον Άγιον, και να ακούσουν την διδαχήν του, και επειδή ήτον καλοκαίρι, εκοιμήθηκαν έξω εις τον κάμπον. Και προς τας πέντε ώρας της νυκτός είδον ένα φως ουράνιον, ωσάν σύννεφον, οπού εσκέπαζε τον τόπον εκείνον, οπού εκάθητο ο Άγιος, το οποίον εδιηγούντο εις τους Χριστιανούς. Όθεν το πρωΐ εζήτουν να τους δώση την ευχήν του ο Άγιος από την καρδίαν του, και όχι από τα χείλη του.
Β. Άλλος πάλιν Τούρκος αξιωματικός από την Καββαΐαν, είχε δεινήν ασθένειαν φιάγγου, οπού δεν εδύνετο να χύση το νερόν του. Ούτος ακούοντας διά τον Άγιον, έστειλε τον δούλον του, παρακαλώντας τον να υπάγη εκεί, διά να τον ευχηθή, και διά μέσου του ίσως ο Θεός να τον ιατρεύση. Ο Άγιος δεν ηθέλησε να υπάγη, ονομάζοντας τον εαυτόν του αμαρτωλόν. Πάλιν έστειλεν ο Τούρκος τον δούλον του με ένα αγγείον νερόν, παρακαλώντας τον Άγιον να του το ευλογήση. Τότε βλέποντας την μεγάλην ευλάβειαν του Τούρκου ο Άγιος, του εμήνυσε να κάμη δύο προστάγματα, να μη πίνη ρακί, και να μοιράση το δέκατον του πλούτου του εις τους πτωχούς. Και αφού υποσχέθηκε να τα κάμη ευλόγησε νερόν, και πίνοντάς το ο ασθενής εις τέσσαρας ημέρας ιατρεύθη τελείως. Όθεν έκαμε μεγάλας ελεημοσύνας.
Γ. Κατά το φανάρι εις τόπον λεγόμενον Λυκουρίσι, ένας Τούρκος εξουσιαστής του τόπου, βλέποντας τον σταυρόν, οπού αφήκεν εκεί ο Άγιος, όταν εδίδαξε, καθώς είχε συνήθειαν, τον έβγαλεν από τον τόπον του, και τον έφερνεν εις το σπήτι του, διά να κάμη δύο στύλους του κρεββατιού, οπού είχεν εις την δραγάταν του. Αλλ ευθύς, ω του θαύματος! γίνεται μεγάλος σεισμός, και μη δυνάμενος να σταθή εις τους πόδας του, έπεσε κατά γης κυλιόμενος ώραν πολλήν, και αφρίζων, και τρίζων τους οδόντας του, ωσάν δαιμονισμένος. Ύστερον δε σηκωθείς από δύο Τούρκους οπού διάβαινον εκείθεν, και ελθών εις τον εαυτόν του, εγνώρισε πως τούτο το έπαθεν από θεϊκήν οργήν, διά την τόλμην οπού έλαβε, και έβγαλε τον τίμιον σταυρόν. Όθεν μόνος του τον επήγε, και τον εστερέωσε πάλιν εις τον τόπον, όπου ήτον και προτύτερα. Και κάθε ημέραν επήγαινε, και τον εφίλει με μεγάλην ευλάβειαν. Και άλλην φοράν οπού επέρασεν εκείθεν ο ιερός διδάσκαλος, έδραμεν αυτός ο ίδιος Τούρκος εις προσκύνησίν του, και εδιηγείτο παρρησία εις όλους το θαύμα, και εζήτει ταπεινώς την συγχώρησιν.
 |
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, με σκηνές του μαρτυρίου του. Φορητή εικόνα Ι. Κ. Αγίας Άννης - Καρυών (19ος αι.). Από το βιβλίο Οι Άγιοι του Αγίου Όρους του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου (εκδ. Μυγδονία). Φωτο από εδώ, όπου και βιογραφία του αγίου. |
Δ. Ένας από τους Αγαρηνούς οπού εθανάτωσαν τον Άγιον, επήρε το επανωκαμίλαυκόν του [το μαύρο πέπλο που φορούν οι μοναχοί πάνω από το καλυμμαύχι τους στο κεφάλι] και γυρίζοντας εις τον χότζαν το έβανεν εις το κεφάλι του, και επεριγέλα τον Άγιον. Και παρευθύς δαιμονισθείς έβγαλε τα ρούχα του και έτρεχε φωνάζοντας, πως αυτός εθανάτωσε τον ασκητήν. Όθεν μανθάνοντας τούτο ο Πασσιάς, επρόσταξε, και τον έβαλαν εις τα σίδερα, και εκεί κακώς ο κακός εξέψυξεν [ξεψύχησε].
Ε. Ως γνωστόν, ο άγιος είχε λάβει από το Θεό ένα συγκλονιστικό προορατικό χάρισμα, που τον ανέδειξε στον κατ’ εξοχήν τιμώμενο ως προφήτη της εποχής του, αλλά και του νέου Ελληνισμού. Οι προφητείες του (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται αναφορές στους βαλκανικούς πολέμους, στο Β΄ Παγκ. Πόλεμο, σε εφευρέσεις όπως το τηλέφωνο, η τηλεόραση, τα αεροπλάνα κ.τ.λ.) καταγράφονταν από ακροατές του και κυκλοφορούσαν σε ελληνόφωνα και αλβανόφωνα χειρόγραφα. Στο προαναφερόμενο βιβλίο του επ. Αυγουστίνου, σελ. 350, διαβάζουμε τη γνωστή προφητεία του στο νέο από το Τεπελένι, που αργότερα έγινε ο Αλή πασάς:
Ε. Ως γνωστόν, ο άγιος είχε λάβει από το Θεό ένα συγκλονιστικό προορατικό χάρισμα, που τον ανέδειξε στον κατ’ εξοχήν τιμώμενο ως προφήτη της εποχής του, αλλά και του νέου Ελληνισμού. Οι προφητείες του (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται αναφορές στους βαλκανικούς πολέμους, στο Β΄ Παγκ. Πόλεμο, σε εφευρέσεις όπως το τηλέφωνο, η τηλεόραση, τα αεροπλάνα κ.τ.λ.) καταγράφονταν από ακροατές του και κυκλοφορούσαν σε ελληνόφωνα και αλβανόφωνα χειρόγραφα. Στο προαναφερόμενο βιβλίο του επ. Αυγουστίνου, σελ. 350, διαβάζουμε τη γνωστή προφητεία του στο νέο από το Τεπελένι, που αργότερα έγινε ο Αλή πασάς:
«Θα γίνης μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσης όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξης την Πρέβεζα, την Γάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι, και αυτό το τάχτι του Κουρ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλι θα πας, μα με κόκκινα γένια. Αυτή είναι η θέλησι της θείας προνοίας. Ενθυμού όμως εις όλην την διάρκειαν της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τους χριστιανούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία εις τους διαδόχους σου».Ο Αλή πασάς, ως γνωστόν, δεν τήρησε τη συμβουλή του αγίου και δεν έμεινε η εξουσία στους διαδόχους του. Και πήγε όντως στην Κωνσταντινούπολη «με κόκκινα γένια»: απεστάλη η κομμένη κεφαλή του από το Χουρσίτ πασά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου