Αν και το βιβλίο είναι πλέον πολύ γνωστό, θεώρησα καλό να μη λείπει μια παρουσίαστή του από τη μικρή μπλογκονησίδα μας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ, ΑΞΙΖΕΙ.
Α. Περιεχόμενα (από εδώ, όπου μπορείτε και να το παραγγείλετε)
Προς τον αναγνώστη
Βιογραφική αναφορά 13
ΜΕΡΟΣ 1ο
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Οι ρίζες μου 18
Άρης ο υπνωτιστής 21
Αλεξάνδρα 31
Κάτι αόρατο με δέρνει 35
Ένα περίεργο όνειρο 36
Δημοσθένης ο μασόνος 40
ΜΕΡΟΣ 2ο
Η ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
Η πρώτη επίσκεψη στο Άγιον Όρος 46
Η συνάντησή μου με το Γέροντα Παΐσιο 51
Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνεις στη ζωή μου; 57
Ο Σταυρός ευωδιάζει 58
Το όραμα 61
Οι πρώτες μου «πνευματικές» δοκιμές 64
Τα «μικρά» χαρίσματα του Γέροντα 73
Η «μέθοδος» διδασκαλίας του Γέροντα - Άγιο Πνεύμα 80
Η μεγάλη ευλογία 85
Ο φύλακας άγγελος 88
Η αγάπη του 89
ΜΕΡΟΣ 3ο
ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ
Η συνάντηση με τη Σουάμι Γιογκαμουγκανάντα 98
Η μέθοδος Σίλβα - Mind Control 107
Από τα «μαλλιά» στο Άγιον Όρος 118
Η Πορταΐτισσα 119
«Το πνευματικό κράνος» 127
Επεξήγηση 132
ΜΕΡΟΣ 4ο
Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Ινδία 136
Η συνάντηση στο Μπεναρές (Varanassi) 140
Το ταξίδι προς τον Babaji το σαρκωμένο «θεό» 149
Ιμαλάια: Στο άσραμ του δασκάλου των δασκάλων 157
Στο Νέο Δελχί στο άσραμ του Σρι Αουρομπίντο 172
Μουνγκυρ: Το άσραμ του Σατυανάντα 174
Αλαχαμπάντ: Η δεύτερη συνάντηση με τον Babaji 194
Τα πνευματικά γεγονότα 210
Η μαρτυρία της Γερόντισσας Γαβριηλίας 228
Τι ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη τους 232
Ξανά στο άσραμ του Σρι Αουρομπίντο 237
ΜΕΡΟΣ 5ο
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Στο Άγιον Όρος μετά την Ινδία 242
Φως ή Σκοτάδι 247
Το δαιμόνιο, ο άγγελος και η Παναγία 254
Η «εγχείρηση» 265
Ο μπαρμπα Ηλίας - ο διά Χριστόν σαλός 272
«Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» 276
Ο θάμνος 280
Ο Γέροντας αστράφτει 282
Η θεραπεία του εγκεφάλου 288
Στρατός 291
Ο Γέροντας Πορφύριος 299
Η ευχή και το μαντρά 309
Η θεία ευχαριστία 323
Διαφορά χριστιανικού Μυστηρίου και μαγικής πράξης 328
Εμπειρία Θεού 328
Μία διευκρίνιση 337
ΜΕΡΟΣ 6ο
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ... ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ
Η βασική άγνοια 340
Κοινωνικές αντιλήψεις και πρακτικές των Ινδουϊστών 345
Γιόγκα: Θρησκεία ή επιστήμη; 364
«Αρμονική ζωή» ή η τέχνη της παραπλάνησης; 371
Μετεμψύχωση ή Ανάσταση; 376
Η επίδραση της Γιόγκα στο σώμα και στο νου 381
Οι «θεοί» του ινδουϊσμού 394
«Τα είδωλα των εθνών δαιμόνια» 416
Από την Παλαιά Διαθήκη 436
Το ψάρεμα 438
Κάρμα Γιόγκα. Μία μέθοδος δουλοποίησης ανθρώπων 445
Διαλογισμός και αυτοΰπνωση 453
Η στάση της προσευχής και η στάση του διαλογισμού 482
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 486
Η πίστη 492
Επίλογος 506
Βιογραφική αναφορά 13
ΜΕΡΟΣ 1ο
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Οι ρίζες μου 18
Άρης ο υπνωτιστής 21
Αλεξάνδρα 31
Κάτι αόρατο με δέρνει 35
Ένα περίεργο όνειρο 36
Δημοσθένης ο μασόνος 40
ΜΕΡΟΣ 2ο
Η ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
Η πρώτη επίσκεψη στο Άγιον Όρος 46
Η συνάντησή μου με το Γέροντα Παΐσιο 51
Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνεις στη ζωή μου; 57
Ο Σταυρός ευωδιάζει 58
Το όραμα 61
Οι πρώτες μου «πνευματικές» δοκιμές 64
Τα «μικρά» χαρίσματα του Γέροντα 73
Η «μέθοδος» διδασκαλίας του Γέροντα - Άγιο Πνεύμα 80
Η μεγάλη ευλογία 85
Ο φύλακας άγγελος 88
Η αγάπη του 89
ΜΕΡΟΣ 3ο
ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ
Η συνάντηση με τη Σουάμι Γιογκαμουγκανάντα 98
Η μέθοδος Σίλβα - Mind Control 107
Από τα «μαλλιά» στο Άγιον Όρος 118
Η Πορταΐτισσα 119
«Το πνευματικό κράνος» 127
Επεξήγηση 132
ΜΕΡΟΣ 4ο
Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Ινδία 136
Η συνάντηση στο Μπεναρές (Varanassi) 140
Το ταξίδι προς τον Babaji το σαρκωμένο «θεό» 149
Ιμαλάια: Στο άσραμ του δασκάλου των δασκάλων 157
Στο Νέο Δελχί στο άσραμ του Σρι Αουρομπίντο 172
Μουνγκυρ: Το άσραμ του Σατυανάντα 174
Αλαχαμπάντ: Η δεύτερη συνάντηση με τον Babaji 194
Τα πνευματικά γεγονότα 210
Η μαρτυρία της Γερόντισσας Γαβριηλίας 228
Τι ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη τους 232
Ξανά στο άσραμ του Σρι Αουρομπίντο 237
ΜΕΡΟΣ 5ο
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Στο Άγιον Όρος μετά την Ινδία 242
Φως ή Σκοτάδι 247
Το δαιμόνιο, ο άγγελος και η Παναγία 254
Η «εγχείρηση» 265
Ο μπαρμπα Ηλίας - ο διά Χριστόν σαλός 272
«Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» 276
Ο θάμνος 280
Ο Γέροντας αστράφτει 282
Η θεραπεία του εγκεφάλου 288
Στρατός 291
Ο Γέροντας Πορφύριος 299
Η ευχή και το μαντρά 309
Η θεία ευχαριστία 323
Διαφορά χριστιανικού Μυστηρίου και μαγικής πράξης 328
Εμπειρία Θεού 328
Μία διευκρίνιση 337
ΜΕΡΟΣ 6ο
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ... ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ
Η βασική άγνοια 340
Κοινωνικές αντιλήψεις και πρακτικές των Ινδουϊστών 345
Γιόγκα: Θρησκεία ή επιστήμη; 364
«Αρμονική ζωή» ή η τέχνη της παραπλάνησης; 371
Μετεμψύχωση ή Ανάσταση; 376
Η επίδραση της Γιόγκα στο σώμα και στο νου 381
Οι «θεοί» του ινδουϊσμού 394
«Τα είδωλα των εθνών δαιμόνια» 416
Από την Παλαιά Διαθήκη 436
Το ψάρεμα 438
Κάρμα Γιόγκα. Μία μέθοδος δουλοποίησης ανθρώπων 445
Διαλογισμός και αυτοΰπνωση 453
Η στάση της προσευχής και η στάση του διαλογισμού 482
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 486
Η πίστη 492
Επίλογος 506
Β. Απόσπασμα (από εδώ)
Οι αναζητήσεις µου
Θεωρώ τον εαυτό µου «τυχερό», γιατί γνώρισα στη ζωή µου σηµαντικούς ανθρώπους, σαν το γέροντα Παΐσιο για παράδειγµα. Με βοήθησαν πάρα πολύ στο δρόµο µου. Μου δώρισαν «θαυµαστές εµπειρίες» και απάντησαν µε αυτόν τον τρόπο στα δύσκολα ερωτήµατα µε τα οποία πάλευα για πολλά χρόνια.
Ζούσα και κινιόµουν βουτηγµένος µέσα σε ένα µυστήριο. Ο κόσµος, η ζωή ένα τεράστιο µυστήριο… Το πιο κοντινό µου µυστήριο ήταν ο εαυτός µου. Ο εαυτός µου… αυτός ο άγνωστος.
∆εν µπορούσα να ζήσω, χωρίς να έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήµατα. Μου ήταν αδύνατο.
Οι άνθρωποι γύρω µου, η κοινωνία, ζούσαν χωρίς να ασχολούνται καν µε τέτοιου είδους απορίες. Η ζωή της κοινωνίας είναι προγραµµατισµένη µε βάση κάποιες «οικονοµικές» αξίες. Η ζωή των ατόµων είναι προγραµµατισµένη. Η ζωή µου ήταν προγραµµατισµένη. Κάποιοι άλλοι είχαν σκεφτεί για µένα, πριν από µένα.
Θα πάρω το πτυχίο µου, θα πάω στρατό, θα πιάσω µια καλή δουλειά, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά, οικογένεια, θα πάω µερικά ταξίδια-διακοπές, θα βγω στη σύνταξη, θα πεθάνω… Το σχέδιο ήταν έτοιµο… Ωραία… και γιατί να τα κάνω όλα αυτά; Ποιο είναι το νόηµα, ο σκοπός της ζωής;
∆εν το άντεχα αυτό… δεν το µπορούσα… µε τρέλαινε η ιδέα ότι θα περάσει έτσι ζωή µου, χωρίς να ξέρω τι µου γίνεται… Πόνος… Όλος αυτός ο όγκος της κοινωνίας, όλο αυτό το τεράστιο πλήθος που έκανε ακριβώς αυτό, µε πίεζε να… συµµορφωθώ και να ξεχάσω τις ερωτήσεις µου, να παραιτηθώ από την προσπάθεια να βρω απαντήσεις… δεν υπάρχουν απαντήσεις, υπάρχει µόνο η χαζοµάρα φώναζε όλη τους η ύπαρξη.
Με απασχόλησε το θέµα, αν θα έπερεπε να βγουν στη φόρα όλα αυτά… και από την πείρα µου, γνωρίζω επίσης και την αντίδραση των ανθρώπων, γιατί µίλησα σε µερικούς… γι’ αυτά. …Υπάρχει κίνδυνος… αποκτάς εχθρούς, όταν µιλάς για την Αλήθεια… Η εποχή µας αγαπά το ψέµα…
Ποιος ξέρει, αν δε θα γεννηθούν άνθρωποι που θα έχουν τα ίδια ερωτήµατα και τις ίδιες αγωνίες;… Ουσιαστική βοήθεια µπορεί να µην είναι, αλλά είναι µια ένδειξη, µια µαρτυρία… Να, κάποιος λέει ότι υπάρχουν αυτά τα θαυµάσια · αυτά τα τεράστια · δεν είναι παραµύθια · δεν είναι µύθοι, φαντασίες… Τα έζησα · τα άκουσα · τα είδα µε τα µάτια µου · τα ένοιωσα µε το δέρµα µου. ∆εν είναι ένα κουράγιο αυτό να συνεχίσουν το δρόµο; … Ψάξτε και θα βρείτε! Εγώ έψαξα και βρήκα.
∆εν είχα, δεν έχω τίποτε το ιδιαίτερο. Μόνο ότι ήθελα να βρω, να µάθω. Ποιος είµαι; Πού βρίσκοµαι; Τι γίνεται σ’ αυτό τον κόσµο; Πού θα πάω; Τι γίνεται µετά το θάνατο; Πώς πρέπει να ζήσω; Τι είναι σηµαντικό και τι ασήµαντο;… ΝΑΙ, βρήκα! ΝΑΙ απάντησα! Μάλλον µου δόθηκαν · µου χαρίστηκαν ως δώρο ανεκτίµητο αυτές οι απαντήσεις και µπορώ σήµερα να συνεχίσω να ζω, γεµάτος ευγνωµοσύνη γι’ αυτούς που έδωσαν ζωή, γνώση, αγάπη σε εµένα τον ανάξιο.
«Ο άνθρωπος, ενώ ήταν τιµηµένος και προορισµένος για ανώτερη ζωή, δεν το κατάλαβε· συνέκρινε τον εαυτό του µε τα ανόητα κτήνη και έγινε όµοιος µε αυτά».
Όµως… υπάρχουν άνθρωποι, ναι υπάρχουν, που µπορούν να ελευθερώσουν το νου τους, την ψύχή τους, που µπορούν να επικοινωνήσουν και να δεχτούν πνευµατικά µηνύµατα που έχουν τη δύναµη και τη διάθεση να αλλάξουν ό,τι χρειάζεται να αλλαχθεί προς το καλύτερο, που έχουν την τόλµη να κάνουν τη µεγάλη βουτιά, που ταπεινά λαχταρούν να φτάσουν στην πνευµατική πηγή του κόσµου, στην πηγή της ζωής, στο Πνεύµα, στο Άγιο Πνεύµα, στο Θεό…
Η αµφισβήτηση
∆εν ήθελα να εξαπατηθώ. Παρόλα τα θαυµαστά γεγονότα που είχα δει από τον π. Παΐσιο… τον αµφισβητούσα. ∆εν πίστευα τις εξηγήσεις που έδινε. Μπορεί αυτός να το βλέπει έτσι, η πραγµατικότητα όµως να τον ξεπερνά. Μπορεί να κατέχει ένα τµήµα της αλήθειας, µπορεί κάποια άλλα τµήµατα της αλήθειας να υπάρχουν και σ’ άλλα συστήµατα σκέψης και σ’ άλλες θρησκείες.
Αποφάσισα λοιπόν να δώσω ίσες ευκαιρίες και στους Ινδουιστές γιόγκι. Για να είµαι τελείως ανεπηρέαστος και ανοιχτός, έβγαλα συµβολικά από πάνω µου το σταυρουδάκι που είχε φτιάξει µε τα χέρια του ο γέροντας και πήγα στην Ινδία ανοιχτός… καλοπροαίρετος.
Έτσι βρέθηκα στην Ινδία και έζησα για µήνες µέσα στα άσραµ µαζί µε τους Σουάµι και τους γκουρού.
Απόκτησα εµπειρίες και από τους δύο χώρους. Πάλεψαν µέσα στην ψυχή µου. Μπόρεσα να συγκρίνω την ποιότητα και την προέλευσή τους.
Ήταν χωρίς κίνδυνο η στάση; Όχι, κινδύνεψα πολύ. ∆εν τα έβγαλα πέρα µε τις δικές µου δυνάµεις. Αν δε βοηθούσε ο Θεός, θα είχα καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Συνάντηση µε τον BABAJI
To δωµάτιο που έµενε ο Babaji ήταν αποµονωµένο από τα υπόλοιπα κτήρια, είχε ιδιαίτερη είσοδο και ήταν στολισµένο εξωτερικά µε πολύχρωµα γυαλιστερά πλακάκια. Πολύ γύφτικο για τα γούστα µου. Στην είσοδο µε σταµάτησε κάποιος Ευρωπαίος. «Εδώ δεν µπορείς να µπεις» είπε και µου εξήγησε τα σχετικά. Ο άνθρωπος ντρεπόταν και ήταν µουδιασµένος. Ο λόγος ήταν ότι παρουσίαζε ένα γελοίο θέαµα. Κρατούσε ένα καλάµι στο χέρι, φορούσε ένα αστείο σκουφάκι και είχε µια ψάθα για ασπίδα. Του είχαν αναθέσει να φυλάει την είσοδο του Babaji. Ένοιωθε άσχηµα και ήθελε να δικαιολογηθεί.
Τον λυπήθηκα. Κάθισα λίγο µαζί του και µου είπε την ιστορία του. Γνώριζε κάµποσα χρόνια τον γκουρού. Ήθελε να πάρει κάποια προαγωγή στην εταιρεία του, και γι’ αυτό ήρθε να παρακαλέσει τον Babaji να χρησιµοποιήσει τις δυνάµεις του, γι’ αυτό το λόγο. «Φυσικά θα µπορούσα να γράψω ένα γράµµα µόνο, αλλά προτίµησα να έρθω ο ίδιος», είπε. Γι’ αυτό άραγε δεχόταν αυτό το γελοίο ρόλο;… Επίτηδες τον γελοιοποιούσαν; ή τον συνήθιζαν έτσι στην απόλυτη υπακοή και επέβαλαν την εξουσία τους πάνω του µ’ αυτό τον τρόπο;
Το βράδυ, κάποιος µού είπε ότι έβγαζε το ψωµί του διδάσκοντας στην Αµερική τους ανθρώπους να αναπνέουν. ∆ηλαδή αναπνευστικές κινήσεις γιόγκα! Επάγγελµα και αυτό! Σιγά-σιγά θα µας διδάσκουν πώς να περπατάµε, σκέφτηκα!
Το πρωί, ξύπνησα, µε την ανατολή και ανέβηκα σ’ ένα λόφο έξω από το άσραµ, όπου συνάντησα τη Ν. να µου λέει ότι έχουµε αργήσει και πρέπει οπωσδήποτε να πάµε στην πρωινή τελετή µπροστά στον γκουρού. Μας κάναν µάλιστα παρατήρηση, γιατί αργήσαµε, αυτό δεν επιτρεπόταν. Ήταν ασέβεια στο πρόσωπό του.
Αυτή τη φορά ο Babaji δεχόταν τους µαθητές του στην αυλή του δωµατίου του. Μπήκαµε και εµείς εκεί. Ήταν λίγο στενά. Κάθισα προς τα πίσω και παρακολουθούσα όλος απορία. Κάποιος µού έκανε παρατήρηση έντονη, γιατί υπήρχε ένα µικρό ιερό µε φωτογραφίες και ζωγραφιές ανθρωπόµορφων ζώων ή ζωόµορφων ανθρώπων που ήταν θεοί. Κι εγώ χωρίς να έχω πρόθεση, τούς… πρόσβαλα καθήµενος µέσα στο χώρο του ιερού.
Πάλι τα ίδια. Η θέα αυτού του Babaji ήταν αλλόκοτη. Έβλεπα µπροστά ένα θέαµα φοβερό. Από την άλλη µεριά ήταν µόνο ένας… χοντρός νέος άνθρωπος.
Πάλι µας πλησίασαν… πάλι µας προέτρεψαν να πάµε να τον προσκυνήσουµε… ∆εν πήγαµε!!! Η άλλη η φίλη µας ήταν ξαπλωµένη και δεν το κουνούσε από το κρεβάτι. Το αίµα που έχανε ήταν ένας… καθαρισµός. Ευλογία του γκουρού!!… Αυτή την εξήγηση είχαν δώσει… Πέρασαν όλοι από
µπροστά του, εκτός από εµάς, και µετά σκορπίσαµε. Μας βρήκαν ύστερα από λίγο και µας είπαν να φύγουµε από το άσραµ. ∆εν τους άρεσε η συµπεριφορά µας! Τι είχαµε κάνει; Επειδή δεν προσκυνήσαµε;!!… Έπεσα σε δίληµµα. Να φύγω; Χωρίς να βγάλω συµπέρασµα; Χωρίς να καταλήξω κάπου; Μα γι’ αυτό είχα έρθει στην Ινδία. Να φύγω µε άδεια χέρια;
Ζήτησα να δω τον γκουρού. Πήγαν να ρωτήσουν και σε λίγο γύρισαν να µε οδηγήσουν κοντά του. Καθώς έµπαινα στην αυλή του, έκανα το σταυρό µου και ζήτησα βοήθεια από το Θεό. ∆εν ξέρω τι µου έκανε από µακριά, αλλά το µυαλό µου δε λειτουργούσε καλά. Κάπως σαν να… έφυγε. Βρέθηκα να προχωρώ προς το µέρος του. Όταν έφτασα στα δύο µέτρα, κοίταζα να καθίσω κάπου, γιατί νόµιζα ότι θα συζητούσαµε.
Με κοίταξε άγρια… φοβισµένα… και µε αηδία. Μάζεψε τα πόδια του και έστρεψε το πρόσωπό του στο πλάι, σαν να µην ήθελε να µε δει, σαν να µε φοβόταν, σαν να µε σιχαινόταν και στρίγκλισε δυνατά.
- Get out!
Τα έχασα ακόµα πιο πολύ. Κοίταξα µε απορία.
- Get out! στρίγκλισε δυνατότερα .
- Only one question…, είπα .
- No questions, here! get out.
Έκανα µεταβολή και έφυγα ζαλισµένος. Ήµουν γεµάτος απορία. Τι συµπεριφορά ήταν αυτή; …Συνάντησα τις φίλες µου, τυχαία βγαίνοντας έξω από την αυλόπορτά του.
- Εµείς φεύγουµε οπωσδήποτε, εσύ θα έρθεις;
Οι φίλες µου ήταν φεµινίστριες. Με το Χριστιανισµό είχαν εχθρικές µάλλον σχέσεις, ενώ έβλεπαν µε κάποια θετική διάθεση τα διάφορα περί τη γιόγκα και τη µαγεία. Γι’ αυτό µου έκανε εντύπωση η διαπίστωση και η παραδοχή που έκανε µία από αυτές.
- Καλέ, τι ήταν αυτός;… Πέσε και προσκύνησέ µε!… Ενώ η δικιά µας η θρησκεία είναι γλυκιά. Αυτός έχει µια αγριίλα.
Την κοίταξα παραξενεµένος. Είχε ξεπεράσει την ιδεολογία της…
Θεωρώ τον εαυτό µου «τυχερό», γιατί γνώρισα στη ζωή µου σηµαντικούς ανθρώπους, σαν το γέροντα Παΐσιο για παράδειγµα. Με βοήθησαν πάρα πολύ στο δρόµο µου. Μου δώρισαν «θαυµαστές εµπειρίες» και απάντησαν µε αυτόν τον τρόπο στα δύσκολα ερωτήµατα µε τα οποία πάλευα για πολλά χρόνια.
Ζούσα και κινιόµουν βουτηγµένος µέσα σε ένα µυστήριο. Ο κόσµος, η ζωή ένα τεράστιο µυστήριο… Το πιο κοντινό µου µυστήριο ήταν ο εαυτός µου. Ο εαυτός µου… αυτός ο άγνωστος.
∆εν µπορούσα να ζήσω, χωρίς να έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήµατα. Μου ήταν αδύνατο.
Οι άνθρωποι γύρω µου, η κοινωνία, ζούσαν χωρίς να ασχολούνται καν µε τέτοιου είδους απορίες. Η ζωή της κοινωνίας είναι προγραµµατισµένη µε βάση κάποιες «οικονοµικές» αξίες. Η ζωή των ατόµων είναι προγραµµατισµένη. Η ζωή µου ήταν προγραµµατισµένη. Κάποιοι άλλοι είχαν σκεφτεί για µένα, πριν από µένα.
Θα πάρω το πτυχίο µου, θα πάω στρατό, θα πιάσω µια καλή δουλειά, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά, οικογένεια, θα πάω µερικά ταξίδια-διακοπές, θα βγω στη σύνταξη, θα πεθάνω… Το σχέδιο ήταν έτοιµο… Ωραία… και γιατί να τα κάνω όλα αυτά; Ποιο είναι το νόηµα, ο σκοπός της ζωής;
∆εν το άντεχα αυτό… δεν το µπορούσα… µε τρέλαινε η ιδέα ότι θα περάσει έτσι ζωή µου, χωρίς να ξέρω τι µου γίνεται… Πόνος… Όλος αυτός ο όγκος της κοινωνίας, όλο αυτό το τεράστιο πλήθος που έκανε ακριβώς αυτό, µε πίεζε να… συµµορφωθώ και να ξεχάσω τις ερωτήσεις µου, να παραιτηθώ από την προσπάθεια να βρω απαντήσεις… δεν υπάρχουν απαντήσεις, υπάρχει µόνο η χαζοµάρα φώναζε όλη τους η ύπαρξη.
Με απασχόλησε το θέµα, αν θα έπερεπε να βγουν στη φόρα όλα αυτά… και από την πείρα µου, γνωρίζω επίσης και την αντίδραση των ανθρώπων, γιατί µίλησα σε µερικούς… γι’ αυτά. …Υπάρχει κίνδυνος… αποκτάς εχθρούς, όταν µιλάς για την Αλήθεια… Η εποχή µας αγαπά το ψέµα…
Ποιος ξέρει, αν δε θα γεννηθούν άνθρωποι που θα έχουν τα ίδια ερωτήµατα και τις ίδιες αγωνίες;… Ουσιαστική βοήθεια µπορεί να µην είναι, αλλά είναι µια ένδειξη, µια µαρτυρία… Να, κάποιος λέει ότι υπάρχουν αυτά τα θαυµάσια · αυτά τα τεράστια · δεν είναι παραµύθια · δεν είναι µύθοι, φαντασίες… Τα έζησα · τα άκουσα · τα είδα µε τα µάτια µου · τα ένοιωσα µε το δέρµα µου. ∆εν είναι ένα κουράγιο αυτό να συνεχίσουν το δρόµο; … Ψάξτε και θα βρείτε! Εγώ έψαξα και βρήκα.
∆εν είχα, δεν έχω τίποτε το ιδιαίτερο. Μόνο ότι ήθελα να βρω, να µάθω. Ποιος είµαι; Πού βρίσκοµαι; Τι γίνεται σ’ αυτό τον κόσµο; Πού θα πάω; Τι γίνεται µετά το θάνατο; Πώς πρέπει να ζήσω; Τι είναι σηµαντικό και τι ασήµαντο;… ΝΑΙ, βρήκα! ΝΑΙ απάντησα! Μάλλον µου δόθηκαν · µου χαρίστηκαν ως δώρο ανεκτίµητο αυτές οι απαντήσεις και µπορώ σήµερα να συνεχίσω να ζω, γεµάτος ευγνωµοσύνη γι’ αυτούς που έδωσαν ζωή, γνώση, αγάπη σε εµένα τον ανάξιο.
«Ο άνθρωπος, ενώ ήταν τιµηµένος και προορισµένος για ανώτερη ζωή, δεν το κατάλαβε· συνέκρινε τον εαυτό του µε τα ανόητα κτήνη και έγινε όµοιος µε αυτά».
Όµως… υπάρχουν άνθρωποι, ναι υπάρχουν, που µπορούν να ελευθερώσουν το νου τους, την ψύχή τους, που µπορούν να επικοινωνήσουν και να δεχτούν πνευµατικά µηνύµατα που έχουν τη δύναµη και τη διάθεση να αλλάξουν ό,τι χρειάζεται να αλλαχθεί προς το καλύτερο, που έχουν την τόλµη να κάνουν τη µεγάλη βουτιά, που ταπεινά λαχταρούν να φτάσουν στην πνευµατική πηγή του κόσµου, στην πηγή της ζωής, στο Πνεύµα, στο Άγιο Πνεύµα, στο Θεό…
Η αµφισβήτηση
∆εν ήθελα να εξαπατηθώ. Παρόλα τα θαυµαστά γεγονότα που είχα δει από τον π. Παΐσιο… τον αµφισβητούσα. ∆εν πίστευα τις εξηγήσεις που έδινε. Μπορεί αυτός να το βλέπει έτσι, η πραγµατικότητα όµως να τον ξεπερνά. Μπορεί να κατέχει ένα τµήµα της αλήθειας, µπορεί κάποια άλλα τµήµατα της αλήθειας να υπάρχουν και σ’ άλλα συστήµατα σκέψης και σ’ άλλες θρησκείες.
Αποφάσισα λοιπόν να δώσω ίσες ευκαιρίες και στους Ινδουιστές γιόγκι. Για να είµαι τελείως ανεπηρέαστος και ανοιχτός, έβγαλα συµβολικά από πάνω µου το σταυρουδάκι που είχε φτιάξει µε τα χέρια του ο γέροντας και πήγα στην Ινδία ανοιχτός… καλοπροαίρετος.
Έτσι βρέθηκα στην Ινδία και έζησα για µήνες µέσα στα άσραµ µαζί µε τους Σουάµι και τους γκουρού.
Απόκτησα εµπειρίες και από τους δύο χώρους. Πάλεψαν µέσα στην ψυχή µου. Μπόρεσα να συγκρίνω την ποιότητα και την προέλευσή τους.
Ήταν χωρίς κίνδυνο η στάση; Όχι, κινδύνεψα πολύ. ∆εν τα έβγαλα πέρα µε τις δικές µου δυνάµεις. Αν δε βοηθούσε ο Θεός, θα είχα καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Συνάντηση µε τον BABAJI
To δωµάτιο που έµενε ο Babaji ήταν αποµονωµένο από τα υπόλοιπα κτήρια, είχε ιδιαίτερη είσοδο και ήταν στολισµένο εξωτερικά µε πολύχρωµα γυαλιστερά πλακάκια. Πολύ γύφτικο για τα γούστα µου. Στην είσοδο µε σταµάτησε κάποιος Ευρωπαίος. «Εδώ δεν µπορείς να µπεις» είπε και µου εξήγησε τα σχετικά. Ο άνθρωπος ντρεπόταν και ήταν µουδιασµένος. Ο λόγος ήταν ότι παρουσίαζε ένα γελοίο θέαµα. Κρατούσε ένα καλάµι στο χέρι, φορούσε ένα αστείο σκουφάκι και είχε µια ψάθα για ασπίδα. Του είχαν αναθέσει να φυλάει την είσοδο του Babaji. Ένοιωθε άσχηµα και ήθελε να δικαιολογηθεί.
Τον λυπήθηκα. Κάθισα λίγο µαζί του και µου είπε την ιστορία του. Γνώριζε κάµποσα χρόνια τον γκουρού. Ήθελε να πάρει κάποια προαγωγή στην εταιρεία του, και γι’ αυτό ήρθε να παρακαλέσει τον Babaji να χρησιµοποιήσει τις δυνάµεις του, γι’ αυτό το λόγο. «Φυσικά θα µπορούσα να γράψω ένα γράµµα µόνο, αλλά προτίµησα να έρθω ο ίδιος», είπε. Γι’ αυτό άραγε δεχόταν αυτό το γελοίο ρόλο;… Επίτηδες τον γελοιοποιούσαν; ή τον συνήθιζαν έτσι στην απόλυτη υπακοή και επέβαλαν την εξουσία τους πάνω του µ’ αυτό τον τρόπο;
Το βράδυ, κάποιος µού είπε ότι έβγαζε το ψωµί του διδάσκοντας στην Αµερική τους ανθρώπους να αναπνέουν. ∆ηλαδή αναπνευστικές κινήσεις γιόγκα! Επάγγελµα και αυτό! Σιγά-σιγά θα µας διδάσκουν πώς να περπατάµε, σκέφτηκα!
Το πρωί, ξύπνησα, µε την ανατολή και ανέβηκα σ’ ένα λόφο έξω από το άσραµ, όπου συνάντησα τη Ν. να µου λέει ότι έχουµε αργήσει και πρέπει οπωσδήποτε να πάµε στην πρωινή τελετή µπροστά στον γκουρού. Μας κάναν µάλιστα παρατήρηση, γιατί αργήσαµε, αυτό δεν επιτρεπόταν. Ήταν ασέβεια στο πρόσωπό του.
Αυτή τη φορά ο Babaji δεχόταν τους µαθητές του στην αυλή του δωµατίου του. Μπήκαµε και εµείς εκεί. Ήταν λίγο στενά. Κάθισα προς τα πίσω και παρακολουθούσα όλος απορία. Κάποιος µού έκανε παρατήρηση έντονη, γιατί υπήρχε ένα µικρό ιερό µε φωτογραφίες και ζωγραφιές ανθρωπόµορφων ζώων ή ζωόµορφων ανθρώπων που ήταν θεοί. Κι εγώ χωρίς να έχω πρόθεση, τούς… πρόσβαλα καθήµενος µέσα στο χώρο του ιερού.
Πάλι τα ίδια. Η θέα αυτού του Babaji ήταν αλλόκοτη. Έβλεπα µπροστά ένα θέαµα φοβερό. Από την άλλη µεριά ήταν µόνο ένας… χοντρός νέος άνθρωπος.
Πάλι µας πλησίασαν… πάλι µας προέτρεψαν να πάµε να τον προσκυνήσουµε… ∆εν πήγαµε!!! Η άλλη η φίλη µας ήταν ξαπλωµένη και δεν το κουνούσε από το κρεβάτι. Το αίµα που έχανε ήταν ένας… καθαρισµός. Ευλογία του γκουρού!!… Αυτή την εξήγηση είχαν δώσει… Πέρασαν όλοι από
µπροστά του, εκτός από εµάς, και µετά σκορπίσαµε. Μας βρήκαν ύστερα από λίγο και µας είπαν να φύγουµε από το άσραµ. ∆εν τους άρεσε η συµπεριφορά µας! Τι είχαµε κάνει; Επειδή δεν προσκυνήσαµε;!!… Έπεσα σε δίληµµα. Να φύγω; Χωρίς να βγάλω συµπέρασµα; Χωρίς να καταλήξω κάπου; Μα γι’ αυτό είχα έρθει στην Ινδία. Να φύγω µε άδεια χέρια;
Ζήτησα να δω τον γκουρού. Πήγαν να ρωτήσουν και σε λίγο γύρισαν να µε οδηγήσουν κοντά του. Καθώς έµπαινα στην αυλή του, έκανα το σταυρό µου και ζήτησα βοήθεια από το Θεό. ∆εν ξέρω τι µου έκανε από µακριά, αλλά το µυαλό µου δε λειτουργούσε καλά. Κάπως σαν να… έφυγε. Βρέθηκα να προχωρώ προς το µέρος του. Όταν έφτασα στα δύο µέτρα, κοίταζα να καθίσω κάπου, γιατί νόµιζα ότι θα συζητούσαµε.
Με κοίταξε άγρια… φοβισµένα… και µε αηδία. Μάζεψε τα πόδια του και έστρεψε το πρόσωπό του στο πλάι, σαν να µην ήθελε να µε δει, σαν να µε φοβόταν, σαν να µε σιχαινόταν και στρίγκλισε δυνατά.
- Get out!
Τα έχασα ακόµα πιο πολύ. Κοίταξα µε απορία.
- Get out! στρίγκλισε δυνατότερα .
- Only one question…, είπα .
- No questions, here! get out.
Έκανα µεταβολή και έφυγα ζαλισµένος. Ήµουν γεµάτος απορία. Τι συµπεριφορά ήταν αυτή; …Συνάντησα τις φίλες µου, τυχαία βγαίνοντας έξω από την αυλόπορτά του.
- Εµείς φεύγουµε οπωσδήποτε, εσύ θα έρθεις;
Οι φίλες µου ήταν φεµινίστριες. Με το Χριστιανισµό είχαν εχθρικές µάλλον σχέσεις, ενώ έβλεπαν µε κάποια θετική διάθεση τα διάφορα περί τη γιόγκα και τη µαγεία. Γι’ αυτό µου έκανε εντύπωση η διαπίστωση και η παραδοχή που έκανε µία από αυτές.
- Καλέ, τι ήταν αυτός;… Πέσε και προσκύνησέ µε!… Ενώ η δικιά µας η θρησκεία είναι γλυκιά. Αυτός έχει µια αγριίλα.
Την κοίταξα παραξενεµένος. Είχε ξεπεράσει την ιδεολογία της…
Η άποψη του συγγραφέα για τη γιόγκα (απόσπασμα από το βιβλίο), στην οποία εμβάθυνε επί σειρά ετων, δημοσιεύεται εδώ.
Το βιβλίο μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα αγγλικά από την Αδελφότητα του Αγίου Γερμανού της Αλάσκα. Λεπτομέρειες στο site των εκδόσεών της και, για την ακρίβεια, εδώ.
1 σχόλιο:
Απλά βιβλίο κόσμημα αδερφέ
Δημοσίευση σχολίου