ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί! - Η χριστιανική απάντηση...

Ενώ ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να προοδεύει, ο τρίτος κόσμος αντιμε-τωπίζει φτώχεια, επιδημίες, πολέμους, μόλυνση του περιβάλλοντος, παιδική θνησιμότητα. Πόσο φτωχές είναι όμως στην πραγματικότητα οι χώρες του τρίτου κόσμου και πόσο πλούσιες οι "ανεπτυγμένες"; Δείτε το παρακάτω βίντεο, τα συμπεράσματα δικά σας (από εδώ).


O Χριστιανισμός προσφέρει την λύση στο κοινωνικό πρόβλημα... 
Η Ορθοδοξία έχει λύσεις που μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα 
(π. Νεκτάριος Κιούλος, Ορθόδοξο Κογκό)

 

Μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό έχει δημιουργήσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα η πρόσφατη οικονομική κρίση, που ξεκίνησε από την Αμερική και απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη μας με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Το γεγονός αυτό απέδειξε την παταγώδη αποτυχία των κοινωνικών συστημάτων, πού θεοποίησαν τον «μαμωνά» και στήριξαν τις ελπίδες τους στην βιομηχανική πρόοδο και την αλματώδη τεχνική ανάπτυξη.

Παράλληλα λησμόνησαν τον άνθρωπο και ιδίως τον Δημιουργό και κτίστη του κόσμου.

Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές τα 2/3 του πληθυσμού της γης υποσιτίζονται και ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες. Σήμερα πού τα αγαθά αρκούν για την διατροφή όλων των ανθρώπων, αλλά δυστυχώς απουσιάζει η δίκαιη μεταχείριση και κυριαρχεί ή σπατάλη.

Μερικοί ίσως να ισχυρισθούν ότι τα θέματα αυτά ξεφεύγουν από τον θρησκευτικό προβληματισμό. Όμως αγνοούν ότι η χριστιανική διδασκαλία αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν ψυχοσωματική οντότητα και αυτό διαφαίνεται από τον Ευαγγελικό νόμο αλλά και την πράξη της Εκκλησίας.

Ιδιαίτερα η πρωτοχριστιανική Εκκλησία των Ιεροσολύμων όχι μόνο διακήρυξε αλλά και έκανε πράξη την χριστιανική κοινοκτημοσύνη με το κοινό ταμείο και τις «αγάπες».

Οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας στην διδασκαλία τους αναφέρονται και στα κοινωνικά ζητήματα καταδικάζοντας την αδικία και τον παράνομο πλούτο. Συγχρόνως σαν γνήσιοι ποιμένες του λαού συστηματοποιούν την φιλανθρωπία, ιδρύοντας φιλανθρωπικά ιδρύματα και περιθάλπουν τους φτωχούς, τους ασθενείς και τους κοινωνικά αδυνάτους.



Μητροπολίτης Κισσάμου Ειρηναίος, ένας αγωνιστής υπέρ του λαού
 
Η Εκκλησία στα 2.000 χρόνια της ιστορικής παρουσίας της στην γη, παράλληλα με το βασικό της έργο, που είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου και η σωτηρία του άνθρωπου δεν παύει μέσα από τις ενορίες και τα μοναστήρια να υπηρετεί και τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων. Αυτό φαίνεται από τα εκατοντάδες φιλανθρωπικά ιδρύματα που σήμερα διαθέτει στην Ελλάδα, αλλά και την κινητοποίηση που γίνεται σε κάθε δύσκολη περίσταση του λάου.

Ένα ακόμη άγνωστο κεφάλαιο για τους πολλούς είναι η σύγχρονη ανθρωπιστική προσφορά της Εκκλησίας στις χώρες της εξωτερικής ιεραποστολής στην Αφρική, την Άπω Ανατολή και την Λατινική Αμερική όπου θριαμβεύουν η απανθρωπιά, η κοινωνική αδικία, η εκμετάλλευση, η πείνα και η φτώχεια.

Μερικοί αναζητούν τις ευθύνες στο Θεό γι' αυτή την κατάσταση αντί να τις αναζητήσουν στην απάτη, την ασπλαχνία και την αδικία που δυστυχώς κυριαρχούν στους δήθεν πολιτισμένους. Σήμερα τα κοινωνικά προβλήματα αντί να λυθούν, περιπλέκονται, γίνονται οξύτερα, γιατί εκείνοι που έχουν επάρκεια όπως ζητεί ο Χριστός προτιμούν να τα σπαταλούν. Πόσο δίκιο είχε ο Αυγουστίνος όταν έλεγε: «Τα περιττά των πλουσίων είναι τα αγαθά των φτωχών»!

Δυστυχώς σήμερα έχομε λησμονήσει και τον ευλογημένο από τον Θεό θεσμό της εργασίας οδηγώντας χιλιάδες συνανθρώπους μας στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση. Για να σταματήσει η οικονομική κρίση και να λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα θα πρέπει να αναζητηθούν και τα πνευματικά αίτια, γιατί η πνευματική κρίση που περνά σήμερα η ανθρωπότητα είναι ακόμη μεγαλύτερη από την οικονομική. Μπορεί να υπάρξουν λύσεις όχι μόνο κοινωνικές και οικονομικές, αλλά και πνευματικές.

Οι λαοί σήμερα χρειάζονται πνευματική αφύπνιση για να γνωρίσουν τις χριστιανικές αρχές για τον πλούτο, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την αγάπη.

Η Ορθοδοξία έχει λύσεις που μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα, όταν κυρίως εμείς οι χριστιανοί καλλιεργήσουμε στην ζωή μας την ορθοδοξία και την ορθοπραξία.

Και:
 

Η παιδική δουλεία στη βάση της Βιομηχανικής Επανάστασης
Οι 1118 του Βατοπαιδίου...
Φώτης: ερημίτης σε αστικό τοπίο, που προσφέρει λουλούδια & δε φοβάται την κρίση!...

Ο π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, που αγωνίζεται επίσης για την αποφυλάκιση και την πνευματική στήριξη κρατουμένων διεθνώς. 

Ένας λαός + μια κρίση – ένας Χριστός = 3.124 αυτοκτονίες
Οι άγιοι αναρχικοί 
Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους...  
Αμερικανίδα καλλιτέχνις, ερημίτισσα των δασών  
Από άθεος ροκάς, ιεραπόστολος που παλεύει για ένα λαό
Μια συνάντηση στα δάση - δασολόγος ασκητής στη Σιβηρία Επικερδείς Επενδύσεις - Αειφόρος Ανάπτυξη!...
π. Νικ. Λουδοβίκος: «Η σημερινή κρίση, υπό το φώς της Ορθόδοξης Θεολογίας»

Διαβάστε και: Παύλος, ο άγιος πατριάρχης των Σέρβων
Ο δεσπότης των τρόλεϋ: Σιατίστης Αντώνιος
Αγωνιζόμενοι κατά της αδικίας και της φτώχειας (λίγοι από τους πολλούς): άγιοι Βασίλειος και Χρυσόστομος, Σαμψών ο Ξενοδόχος, Φιλάρετος ο Ελεήμων, Μελάνη η Ρωμαία, Φιλοθέη η Αθηναία, Παρασκευή η Επιβατινή, Ιωάννης Βατάτζης ο Νέος Ελεήμων (αυτοκράτορας), και οι νεότεροι άγιοι Ελισάβετ Θεοδώροβνα, Ιωάννης της Κρονστάνδης, Ιωάννης Μαξίμοβιτς (Σαγκάης & Σαν Φρανσίσκο), Μαρία Σκόμπτσοβα, Γερόντισσα Γαβριηλία π. Νικόλαος Κογιώνης, π. Ευέλθων Χαραλάμπους.
Δες και πολλές σύγχρονες περιπτώσεις στην ενότητά μας Παπάδες που "λένε".

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Το τραγικό είναι ότι η ευημερία της δύσης είναι χτισμένη πάνω στην καταλήστευση του λεγόμενου "τρίτου" κόσμου. Θυμάμαι σε μια συζήτηση σχετική, ένας γνωστός μου κατέληξε να ισχυριστεί ότι πολύ καλά κάνει και εκμεταλλεύεται η δύση τον ορυκτό πλούτο της Αφρικής, αφού οι αφρικανοί δεν είναι σε θέση να το κάνουν (αλλιώς θα πήγαιναν χαμένα τα σπάνια ορυκτά από τα οποία φτιάχτηκε το i-phone του), και ότι οι ίδιοι φταίνε που είναι φτωχοί - ας μην έκαναν 10 παιδιά ο καθένας (περί αποικιοκρατίας μούγκα).

Ποιος από τους δύο κόσμους, λοιπόν, έχει περισσότερο ανάγκη την ορθοδοξία, ο "τρίτος" ή ο "πρώτος"; Εμείς τη διώχνουμε από τη ζωή μας ως μπας κλας κατάλοιπο, οι μαύροι αδερφοί μας τη ρουφάνε σαν σφουγγάρια. Νομίζω φταίει το ότι εκείνοι, ζώντας πιο κοντά στη φύση (και στο θάνατο), έχουν ζωντανή μέσα τους τη συνείδηση ότι δεν μπορεί να είναι ο άνθρωπος η ανώτερη δύναμη στον κόσμο. Γι' αυτό λάτρευαν/λατρεύουν θεότητες. Οι "πολιτισμένος", αντίθετα, δυτικός λατρεύει τον εαυτό του μόνο, κι όλα τα άλλα τα θεωρεί αμορφωσιά των γιαγιάδων...

Τη βλέπω την Κυρία να μεταναστατεύει στους τροπικούς, αφού εδώ είναι ανεπιθύμητη:(