 |
| Ο άγιος Ονούφριος |
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για το γυμνισμό. Συγχωρέστε με, αν σας σκανδαλίσω άθελά μου, λόγω της αφροσύνης μου, αδελφοί μπλογκοναύτες, είτε διερχόμενοι είτε ναυαγήσαντες στη μπλογκονησίδα μας.
Ο γυμνισμός είναι ένα επαναστατικό αίτημα υπέρβασης των κοινωνικών συμβάσεων και του υποκριτικού ηθικισμού - δηλ. της δήθεν σεμνότητας, που όμως κρύβει από κάτω σκληρότητα και άλλα πάθη. Επομένως, ως βάση είναι σωστός. Επίσης είναι απόλυτα κατανοητή η επιθυμία των ανθρώπων να μη χρειάζονται πλέον τα ρούχα: ας μην ξεχνάμε ότι, κατά την Αγία Γραφή, στον παράδεισο οι άνθρωποι "ήταν γυμνοί και δεν ντρέπονταν", όχι γιατί ήταν ανόητοι, αλλά γιατί ήταν πνευματικά αγνοί. Η ντροπή ήρθε με το προπατορικό αμάρτημα και σημαίνει την απώλεια της εμπιστοσύνης και της αγάπης μεταξύ μας.
Εικ.: Ο Θεός (με τη μορφή του Χριστού, γιατί δε μπορούμε να Τον ζωγραφίσουμε αλλιώς) ευλογεί τον άνθρωπο-εικόνα Του, πρόσωπο προς πρόσωπο (από το βιβλίο Θρησκευτικών της Β΄ Λυκείου).
Για να έχει όμως και σωστά αποτελέσματα η πρακτική αυτή, θα έπρεπε οι άνθρωποι να είναι άγιοι, δηλ. να μη βλέπουν το διπλανό τους και τον ίδιο τον εαυτό τους με σεξισμό και η στάση τους να μην οδηγεί σε σεξουαλική ελευθεριότητα, για την οποία παραπέμπω εδώ.
Ο άνθρωπος, ιστορικά, δεν είναι ο πρωτόπλαστος πριν την πτώση, αλλά ο εαυτός μας όπως τον ξέρουμε, μετά την πτώση και με μια ζωή γεμάτη πτώσεις. Αν βλέπεις το γυμνό συνάνθρωπό σου με αγάπη, χωρίς σεξισμό, αν δεν έχεις την ιδέα ότι είναι καλό και σωστό να "πηγαίνουν όλοι με όλες" ή "με όλους" χωρίς φραγμούς, ή κι αν έχεις αυτή την ιδέα γιατί νομίζεις πως τους φραγμούς τους έθεσαν κάτι κομπλεξαρισμένοι ανέραστοι τύποι ή παπάδες, τότε, φίλε μου / φίλη μου, έχω να σε προσκαλέσω στην Ορθοδοξία.
Βέβαια - άλλο ένα θέμα, που οφείλεται στα συνεχή στραβοπατήματα του δυτικού αιρετικού χριστιανισμού, αλλά και σε άστοχες επιρροές που δεχτήκαμε εμείς τα τελευταία χρόνια, αγνοώντας κάπως τις πνευματικές μας ρίζες - ένας γυμνιστής, όπως κι ένας χίπις κι ένας αναρχικός και μια φεμινίστρια κ.τ.λ., πιθανόν έχει αποκηρύξει και τη θρησκεία και το Θεό, αγνώντας φυσικά ότι η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία κι ότι υπάρχει άμεση γνώση του Θεού (άρα και βεβαιότητα για την ύπαρξή Του) και μια ορθόδοξη παράδοση χωρίς ηθικισμό. Το "θεό" που έχει αποκηρύξει αυτός δεν τον πιστεύουμε ούτε εμείς!
Σ' αυτό τον πνευματικό δρόμο καλώ κάθε ανατρεπτική ψυχή, κάθε επανασταστημένο αδελφό μου άνθρωπο. Αληθινά, δεν υπάρχει πιο επαναστατημένος άνθρωπος από έναν πραγματικό ορθόδοξο χριστιανό, ιδιαίτερα από έναν άγιο.Το ότι γιορτάζουμε γυμνούς αγίους και αγίους που έζησαν ως τρελοί στο περιθώριο της κοινωνίας το αποδεικνύει, νομίζω. Ναι ή όχι;
Εικ.: Στιγμιότυπο από τη ζωή του αγίου Βασιλείου της Μόσχας. Ο άγιος εικονίζεται δύο φορές (δύο σκηνές στην ίδια εικόνα).
Για μια βόλτα στα στέκια μας:
Ο Δρόμος προς το Φως: οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας & οι αντίστοιχοι των θρησκειών
Η αρμονία των πλασμάτων και η κληρονομιά του γέροντα Παΐσιου
Ταρσώ, η "τρελή για το Χριστό": ελεύθερη, ακατανόητη και αγία
Ο άθεος (;) διά Χριστόν σαλός των Εξαρχείων
Ο νέος που καταράστηκε το Θεό (και έγινε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ)
Ένα παιδί με την Ασκήτρια
Έρωτας, σεξ, γάμος & μοναχισμός
Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά
Βάλε φωτιά στις σκέψεις μου!
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Ένας άστεγος, μια τυρόπιτα & μια πνευματική σόμπα δώρο του Χριστού
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
 |
| Ο άγιος Πέτρος ο Αθωνίτης ο Θεοφόρος |
3 σχόλια:
Από τον Άγιο Νούφρη έβγαλες ποστ για το γυμνισμό;;! Λατρεύω τις στροφές που παίρνει το μυαλό σου, αδελφέ! =D =D Κάπου αλλού διάβασα ότι υπερέβη την εντολή "ο έχων δύο χιτώνας..." :)
Βοήθειά μας ο Άγιος!
Ὁ Σεραπίων, τοῦ ὁποίου τὴν ζωὴ μᾶς διηγεῖται ἡ Λαυσαϊκὴ Ἱστορία, ὁ ἐπονομαζόμενος «Σινδονίτης», διότι μία σινδόνη, ἕνα λινὸ πουκάμισο, τοῦ χρησίμευε γιὰ μοναδικὸ ροῦχο, εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ περιβάλλεται τὴν στολὴ τῆς διὰ Χριστὸν μωρίας: τὴν γυμνότητα. Μοναχὸς στὴν νεότητά του, ἀσκήθηκε μὲ πολλὴ ζέση στὴν μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τὶς ὁποῖες μποροῦσε νὰ ἀπαγγέλλει ἀπὸ στήθους. Ἀλλὰ προτιμώντας ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια ἑνὸς μοναστηριακοῦ κελλιοῦ τὴν πείνα, τὴν δίψα καὶ τὴν ἀνασφάλεια τῶν πέντε δρόμως διάλεξε τὸν πλανόδιο βίο καὶ πέρασε τὸν χρόνο του ταξιδεύοντας. Καθισμένος μιὰ μέρα στὴν ἄκρη ἑνὸς δρόμου εἶδε ἕνα ζητιάνο νὰ τρέμει ἀπὸ τὸ κρύο καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ «σεντόνι» του. «Ποιός σ’ ἔγδυσε ἔτσι;» ρώτησε ἕνας περαστικός. – «Αὐτό», ἀπάντησε ὁ Σεραπίων δείχνοντας τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ κρατοῦσε στὰ χέρια του. Ἐν συνεχείᾳ φτάνει ἕνας ἄνθρωπος ποὺ συρόταν πρὸς τὴν φυλακὴ γιὰ χρέη. Ὁ Σεραπίων πουλᾶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοῦ δίνει τὰ χρήματα νὰ πληρώσει. «Ποῦ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιό σου;», τὸν ρωτᾶ ὁ ὑποτακτικός του. – «Ἀδιαλείπτως, ἀπαντᾶ ὁ σαλός, μοῦ ἐπανελάμβανε: πώλησε ὅ,τι ἔχεις καὶ δῶσ’ τα στοὺς φτωχούς. Τὸ ἄκουσα».
. Στὴν Ρώμη ἄκουσε νὰ μιλᾶν γιὰ μιὰ παρθένο, ποὺ ἀπὸ εἴκοσι χρόνια ζοῦσε ἔγκλειστη, χωρὶς νὰ δέχεται κανέναν, χωρὶς νὰ μιλᾶ σὲ κανέναν. Κατόρθωσε νὰ τὴν δεῖ.
— «Τί καθέζη;» τῆς εἶπε.
— «Οὐ καθέζομαι, ἀλλὰ ὁδεύω», ἀπάντησε.
— «Ποῦ ὁδεύεις;»
— «Πρὸς τὸν Θεόν».
— «Ζῆς ἢ ἀπέθανες;»
— Λέγει αὐτῷ˙ «Πιστεύω εἰς τὸν Θεὸν ὅτι ἀπέθανον· ζῶν γὰρ σαρκί τίς οὐ μὴ ὁδεύσῃ;».
— Λέγει αὐτῇ˙ «Οὐκοῦν ἵνα με πληροφορήσῃς ὅτι ἀπέθανες ποίησον ὃ ποιῶ, ἔξελθε καὶ πρόελθε».
. Αὐτὴ διαμαρτυρήθηκε. Ἀλλὰ ὁ «τρελὸς» ἔχοντας φθάσει στὴν κατάσταση τῆς ἀπαθείας, τῆς πλήρους «ἀδιαφορίας», τῆς ἔδωσε νὰ καταλάβει πὼς λέγοντας νεκρὴ ἔπρεπε νὰ τὸ ἀποδείξει. Ὑποχώρησε στὰ ἐπιχειρήματά του καὶ βγῆκε. Φθάνοντας κοντὰ σὲ μιὰ ἐκκλησία λέει ὁ Σεραπίων: «Καὶ τώρα, ἂν θέλεις νὰ μὲ πείσεις πὼς εἶσαι νεκρὴ γιὰ τὸν κόσμο, “ἐκδυσαμένη κατ’ ἐμὲ πάντα σου τὰ ἱμάτια ἐπὶ τῶν ὤμων θὲς καὶ πάρελθε μέσην τὴν πόλιν ἐμοῦ προλαμβάνοντος τῷ σχήματι τούτων”». Σκανδαλισμένη ἡ παρθένος ἀρνήθηκε. «Οἱ ἄνθρωποι θὰ μὲ περάσουν γιὰ τρελή». – «Καὶ λοιπόν; Ἂν εἶσαι νεκρὴ γιὰ τὸν κόσμο, τί σὲ νοιάζει τί σκέφτονται;». Ἐκείνη ἀρνήθηκε. «Ἴδε οὖν, μηκέτι μέγα φρόνει ἐπὶ σεαυτῇ ὡς πάντων εὐλαβεστέρα καὶ ἀποθανοῦσα τῷ κόσμῳ», λέει ὁ Σεραπίων. «Εἶμαι ἴσως πιὸ νεκρὸς ἀπὸ σένα καὶ ἀπεδείχθη, καθὼς περπατοῦσα γυμνὸς δίχως ντροπή». Τὸ μάθημα, παρατηρεῖ ὁ Παλλάδιος, ὑπῆρξε πολὺ ὠφέλιμο γιὰ τὴν παρθένο αὐτή, καθ’ ὅτι τὴν παρεκίνησε σὲ περισσότερη ταπείνωση.
Ευχαριστώ, για τα σχόλιά σας, αδελφοί.
Βοήθειά μας οι άγιοι, και σε όλο τον κόσμο...
Δημοσίευση σχολίου