«Από τον ουρανό φωτίστηκε ο σοφός σου νους, πάτερ, και άστραψε προς τον κόσμο το φως της γνήσιας διδασκαλίας, από το οποίο φωταγωγείται το σύστημα των μοναχών καθώς λυτρώνεται από το σκοτάδι των παθών».
Ο άγιος Κασσιανός λοιπόν μας δείχνει ότι το ταξίδι της ζωής χρειάζεται τρεις αποταγές. Η μία έχει να κάνει με το κοσμικό φρόνημα. Με την άρνησή μας να συσσχηματιστούμε με τις προτεραιότητες της ζωής αυτής, όπως ο πολιτισμός εν χρόνω θέτει. Είναι οι Λαιστρυγόνες, αυτοί δηλαδή που καταπίνουν όποιον δεν τους μοιάζει και έχουν αρνηθεί την καρδιά που φιλοξενεί, την δύναμη που γίνεται τρυφερότητα και ποντάρουν μόνο στα όπλα τους, τα χρήματά τους, τα αγαθά τους, τη εξουσιαστική παντοδυναμία τους. Είναι όλοι όσοι θεωρούν τον Θεό ως τίποτα και τον άνθρωπο και τον κόσμο ως το παν. Είναι οι Κύκλωπες, οι οποίοι έχουν μείνει στην νοσταλγία του παρελθόντος, όταν παραδόσεις, έθιμα, κανόνες έκαναν τον άνθρωπο να αισθάνεται αυτάρκης και να μη θέλει να προοδεύσει, να βρει την αλήθεια και να την ζήσει όχι πολεμώντας τον συνάνθρωπό του, αλλά κάνοντας χώρο γι’ αυτόν.
Είναι οι πρεσβύτεροι αδελφοί της παραβολής του ασώτου υιού, οι οποίοι διεκδικούν την αποκλειστικότητα της αλήθειας, διότι βλέπουν μόνο την δική τους συμμόρφωση και δεν νιώθουν την αγάπη για τον άλλο που μπορεί και να περιπλανιέται, να σφάλλει, αλλά δεν έχει πάψει να αναζητεί την αλήθεια. Είναι οι Ποσειδώνες, οι οποίοι επιστρατεύουν ως νόημα της ζωής τους το εγώ τους, την απαίτηση, την ζήλια, τον φθόνο, την κακία και έχουμε πολλούς από δαύτους στην ζωή μας. Είναι τα Φοινικικά εμπορεία, τα οποία πουλούνε ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, ώστε να μας δείξουν ότι η ζωή αξίζει μόνο στην ευχαρίστηση των αισθήσεων στην εκπλήρωση του ιδίου θελήματος, στο ΝΑΙ σε όλες τις επιθυμίες μας. Είναι οι Αιγυπτιακές πόλεις, στις οποίες θριαμβεύουν τα μεγάλα έργα της επιστήμης, τα μεγάλα κατορθώματά της, τα οποία τα βλέπουμε από μακριά και από κοντά, τα θαυμάζουμε και πιστεύουμε ότι με την βοήθεια όλων αυτών των έργων μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι, να ζήσουμε όπως θέλουμε, να μη φοβόμαστε τίποτα, να γίνουμε σοφοί.
Η δεύτερη αποταγή έχει να κάνει με τη απόφαση να αφήσουμε στην άκρη τις συνήθειες και τις γνώσεις που νομίζουμε ότι μας δίνουν νόημα. Βεβαίως, μας προσφέρει γνώσεις πολλές το ταξίδι της ζωής, ιδίως όταν το πλοίο μας εισέρχεται σε όλους τους πρωτοϊδωμένους λιμένες. Τίποτα το ανθρώπινο δεν είναι προς περιφρόνηση. Ωστόσο, εάν δεν έλθουμε εις εαυτόν διαπιστώνοντας ότι χωρίς προσανατολισμό, χωρίς τέλος αιωνιότητας, χωρίς αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον, χωρίς τελικά σπίτι και Πατέρα, αλλά μόνο με την παρατήρηση και την οικειοποίηση του κόσμου ως κτήματός μας, τα ψέματα κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Γιατί το φθάσιμο στην Ιθάκη, στο σπίτι που είναι η Εκκλησία, είναι ο τελικός προορισμός μας. Και ο πλούτος του σπιτιού που μας δίνει είναι η μετάνοια που ζούμε για τα πάθη μας, αλλά και η αγάπη του Πατέρα που ανοίγει την αγκαλιά Του για να μας δώσει ξανά να νιώσουμε ότι σοφία και πείρα έχει όποιος πλούτισε από την αλήθεια της ταπείνωσης, της αρετής, της χαράς να είναι παιδί της οικογένειας του Θεού, εκεί όπου όλα είναι δικά του τελικά, αλλά για να τα μοιραστεί στην ατελείωτη γιορτή της θείας λειτουργίας.
Κι αυτό είναι η τρίτη αποταγή. Το να ζούμε την χαρά του Χριστού. Το ταξίδι στον κόσμο δόθηκε στους περισσότερους από εμάς ως πορεία ζωής. Χρειαζόμαστε όμως πλοηγούς σε αυτό το ταξίδι. Ανθρώπους που θα μας εμπνεύσουν, όπως οι άγιοι και οι πνευματικοί μας πατέρες. Ο τρόπος που επέλεξε ο άγιος Κασσιανός. Μπορεί να μη μας δόθηκε η οδός της μοναχικής αποταγής. Όμως έχουμε την ευκαιρία, ενθυμούμενοι ότι η ζωή μας νοηματοδοτείται στον Χριστό, στην άσκηση, στην αρετή, στην αγάπη, στην υπέρβαση των παθών, να παλεύουμε με τον εαυτό μας, να μην αφήσουμε τον πειρασμό μιας ελευθερίας χωρίς τον Θεό να μας κυριεύσει, να μην τον «κουβανούμε μέσα μας», αλλά να εμπιστευθούμε την Εκκλησία στον τρόπο της. Και με την μετάνοια να είμαστε αεί επιστρέφοντες στην χαρά του Κυρίου μας!
Κέρκυρα, 28 Φεβρουαρίου 2021 - Του Ασώτου υιού
ΤΑ ΘΕΛΩ ΟΛΑ (Κυριακή του Ασώτου)
Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος για την Κυριακή του Ασώτου
Η παραβολή του ασώτου είναι μυσταγωγική (& εδώ)
Η περίοδος και οι Κυριακές των Απόκρεω
Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι ή αλλιώς η επιστροφή του Ασώτου
Όπου κι αν έχεις πέσει, σε περιμένει. Έλα πίσω!
The parable of the prodigal son is a mystagogic parable
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου