Ο Άγιος Χρήστος ο Κηπουρός - Saint Christos the Gardener

Κοινωνία Αγίων & εκεί από NOCTOC

Ο Άγιος Χρήστος γεννήθηκε στην Αλβανία. Ζούσε όμως στην Κωνσταντινούπολη, όπου εξασκούσε το επάγγελμα του κηπουρού.
Μια μέρα ενώ πουλούσε μήλα στην αγορά της Πόλης, ήρθε ένας Τούρκος κι ήθελε ν΄αγοράσει όλα τα μήλα σε εξευτελιστική τιμή. Ο Χρήστος αντιστάθηκε κι ήρθαν σε φιλονικία. Ο Τούρκος κάκιωσε και θέλοντας να τον εκδικηθεί πήγε και τον κατήγγειλε ότι δήθεν είπε πως θα γίνει Μωαμεθανός. Ο κριτής ερώτησε τον Χρίστο αν αυτό αληθεύει. «Για τ' όνομα του Θεού», απάντησε ο φτωχός κηπουρός, «ποτέ δεν είπα τέτοιο λόγο. Εγώ είμαι Χριστιανός και δεν είναι δυνατόν ν΄αλλάξω την πίστη μου κι αν λάβω μύρια βάσανα». Τότε ο κριτής διέταξε και τον κτύπησαν δυνατά με βέργες. Του 'φεραν μάλιστα ένα κτύπημα στην κεφαλή και λούστηκε στα αίματα. Μετά τον έδεσαν, τον πήραν στη φυλακή και έσφιξαν τα πόδια του στο τιμωρητικό ξύλο.
Έτυχε τότε να είναι στη φυλακή και ο γνωστός λόγιος μοναχός Καισάριος Δαπόντες. Τον λυπήθηκε και παρακάλεσε τους θεσμοφύλακες να τον ελευθερώσουν από το ξύλο και τον άφησαν. Μάλιστα κατάφερε να βρει λίγο φαγητό και του το πήρε. «Ευχαριστώ, πάτερ» του είπε ο Χρήστος, «αλλά γιατί να φάω; Μήπως πρόκειται να ζήσω; Ας αποθάνω, λοιπόν για τον Ιησού Χριστό μου πεινασμένος και διψασμένος». Κι έβγαλε κι έδωσε στον Καισάριο μίαν ακόνη από ατσάλι, που είχε στη ζώνη του. «Να το δώσεις αυτό» είπε, «να μου κάνουν μερικές λειτουργίες και μνημόσυνα για την ψυχή μου».
Την ίδια μέρα ήρθαν και πήραν τον Μάρτυρα από τη φυλακή και τον οδήγησαν έξω της πόλεως. Αυτός ειρηνικά έκλινε τον αυχένα και παρέδωσε τον εαυτό του στον Ιησού Χριστό. Έτσι ο κυπουρός της Πόλης άφησε τα περβόλια του Βοσπόρου για να γίνει κηπουρός του ουράνιου Παραδείσου.
Τον αποκεφάλισαν στις δώδεκα Φεβρουαρίου του 1748. ο μοναχός Καισάριος Δαπόντες έγραψε τον βίο και το μαρτύριό του.
Η μνήμη του Αγίου Χρήστου του Κηπουρού εορτάζεται στις 12 Φεβρουαρίου. 

Από το βιβλίο «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» του Χαράλαμπου Επαμεινώντα.

Saint Christos was born in Albania. However, he lived in Constantinople, where he exercised the profession of gardening.

One day while he was selling apples in the town market, a Turk came and wanted to buy all the apples in a humiliating price. Christos resisted and they came to a brawl. The Turk became angry and by wanting to take avenge, he went to the authorities and reported that Christos allegedly had said that he will become a Muslim. The judge asked Christos if this was true. "In the name of God," replied the poor gardener, "I never said such words. I am a Christian and can not change my faith even if I must be put into great suffering. Then the judge ordered and Christos was beaten vigorously with sticks. They even gave him a blow on the head and his head was soaked in blood. After that, he was tied up, taken to prison, and his legs were put in the punitive wood. 
At that time, it happened that the famous scholar monk Caesarius Dapontes was also in prison. He felt pity for Christos and asked the guardians to release his legs from the punitive wood and they released him. Caesarius Dapontes even managed to find some food and took it to him. "Thank you, Father" said Christos, "but why should I eat? Will I even live? Let me then die for my Lord Jesus Christ hungry and thirsty. And he took out and gave Caesarius a whetstone made from steel, which he was carrying on him. "Sell it," he said, "and make some liturgies and memorial services for my soul.
" That same day, the guards came and took the Martyr from prison and led him outside the city. He peaceful put his neck down and gave himself to Jesus Christ. So, the gardener of Constantinople left the gardens of the Bosporus to become a gardener of the heavenly Paradise.
He was decapitated on the twelveth of February 1748. The monk Caesarius Dapontes wrote about the life and suffering of the Martyr. 
The memory of Saint Christos the Gardener is celebrated on February 12. 

From the book "FOR THE LOVE OF CHRIST" by Charalambos Epaminondas.

Η ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία: Ελληνικά & Αλβανικά.