Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός (3)

...άλλου τύπου!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ (1) και (2)

Κάθισε, φίλη μου/φίλε μου!
Το καφεδάκι σου είναι έτοιμο - ξέρω πως έχεις σκληρή δουλειά και δεν έχεις καθόλου ώρα για καφέ, αλλά, αν χαλαρώσεις λίγα λεπτά, έχω να σου πω κάτι που νομίζω πως θα σ' ενδιαφέρει, κι ακόμη πιο πολύ, νομίζω πως θα σου είναι πολύ χρήσιμο. Είσαι;

Φωτο από εδώ

Σ' αυτό το τεύχος γίνεται αναφορά στα επαγγέλματα:

ΒΙΟΛΟΓΟΣ και τα συναφή, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΚΔΟΤΗΣ, ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ, ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ.

Συνεχίζουμε την ξενάγησή μας -μ' έναν πολύ μυστήριο τύπο ξεναγό!!- στον κόσμο των επαγγελμάτων!!... Λοιπόν, τι θέλεις να δεις;
 

Μήπως θέλεις να γίνεις βιολόγος; Νευρολόγος; Ανθρωπολόγος; Φυσιολόγος;

Λοιπόν, τον 4^ο αιώνα μ.Χ., ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, που χαρακτηρίστηκε «Πατήρ Πατέρων και φιλόσοφος φιλοσόφων», έγραψε ένα από τα πιο κλασικά έργα βιολογίας και ανθρωπολογίας της αρχαιότητας, το Περί κατασκευής του ανθρώπου (ολόκληρο εδώ). Μ’ αυτό συμπλήρωσε το μεγάλο έργο Εξαήμερος του αδελφού του, του αγίου Βασιλείου, που μιλούσε για όλη τη δημιουργία (συνδύαζε την επιστήμη της εποχής του με τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης για τη δημιουργία του κόσμου και έθετε και τις σωστές βάσεις για τη σχέση επιστήμης και θρησκείας), αλλά κοιμήθηκε (πέθανε) και δεν πρόλαβε να γράψει για τη δημιουργία του ανθρώπου. Έτσι ο αδελφός του, ο άγιος Γρηγόριος, έγραψε αυτό το έργο, που περιέχει τις πιο εξελιγμένες –για την εποχή του–  επιστημονικές πληροφορίες για το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου. [Δες μια εξαιρετική μελέτη, που αναδεικνύει σύγχρονες επιστημονικές και βιοηθικές επισημάνσεις από αυτό το έργο του αγίου Γρηγορίου].

Βέβαια, σχετικοί με το επάγγελμα που λαχταράς είναι και όλοι οι άγιοι γιατροί, για τους οποίους γράψαμε αναλυτικότερα εδώ, ενώ στην εποχή μας υπάρχουν και άγιοι γιατροί (π.χ. ο άγιος Λουκάς, κορυφαίος Ρώσος χειρούργος, καθηγητής του πανεπιστημίου της Τασκένδης) αλλά και άλλοι ορθόδοξοι γιατροί, που συνδύασαν επιστημονική έρευνα και βαθιά μελέτη της ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς. Αυτό δεν είναι ασήμαντο, γιατί τους δείχνει το δρόμο, ώστε να μην παγιδευτούν στα όρια της επιστήμης ξεχνώντας τον άνθρωπο, αλλά και τον ουρανό.

Ένας τέτοιος γιατρός στην εποχή μας (που ζει ακόμη – Μάρτης 2011) είναι ο Γεώργιος Πιπεράκις, καθηγητής της Ιατρικής Αθηνών, που εκτός από τα επιστημονικά του έργα, έγραψε και έργα για τις ασθένειες που κυριαρχούν σε χώρες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, αλλά έκανε και σημαντικές έρευνες για τη ζωή αγίων από διάφορες χώρες, όπως η Αλάσκα, η Ισπανία, η Κίνα κ.ά. Έγραψε επίσης το Πανάγιον, ένα μνημειώδες έργο, κατάλογο όλων των καταγεγραμμένων ορθόδοξων αγίων όλων των λαών της Γης.

 

Είναι επίσης και αγιογράφος, όπως ο άγιος γιατρός Λουκάς ο ευαγγελιστής, και απέδωσε ζωγραφικά τη μορφή πολλών αρχαίων αγίων, συνοδεύοντας τις βιογραφίες τους.

Μήπως θέλεις να γίνεις δημοσιογράφος;

Ξέρεις βέβαια πως η δημοσιογραφία μπορεί να γίνει ένα ιερό επάγγελμα (μάλλον «λειτούργημα»), για το καλό των ανθρώπων, που θα πολεμάει την αθλιότητα και την ανηθικότητα απ’ όπου κι αν προέρχεται, αλλά κι ένα τρομερά ανήθικο και διεφθαρμένο επάγγελμα, που θα τα κάνει πλακάκια με την εξουσία και με τα κυκλώματα του πλούτου (μεγάλες εταιρίες), για να γεμίζει η τσέπη του δημοσιογράφου, αλλά να αδειάζει η ψυχή του! Και, στη μέσω όλων αυτών, μπορεί να γίνει κι ένα κουτσομπολίστικο επάγγελμα, που θ’ ασχολείται με τα προσωπικά των διάσημων, δηλαδή στην ουσία θα τους διασύρει, για να γελάει σε βάρος τους ο καθένας…

Στις δυο τελευταίες περιπτώσεις, δύσκολα ο δημοσιογράφος θα κερδίσει τη μεγαλύτερη αποκλειστικότητα, τον ουρανό. κάποιος «περίεργος τύπος», που τον έλεγαν Ιησού, είπε κάποτε στους ανθρώπους: 

«Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά χάσει την ψυχή του; Ή τι μπορεί ο άνθρωπος να δώσει αντάλλαγμα για την ψυχή του;» (κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφ. 16, στίχος 26). 

Και είπε επίσης: 

«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς στη Γη, όπου φθείρονται ή μπαίνουν κλέφτες και τους κλέβουν, αλλά συγκεντρώστε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν υπάρχει φθορά και κλέφτες – γιατί όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί είναι και η καρδιά σου» (κατά Ματθαίον, κεφ. 6, στίχοι 19-21).  

Αυτά βέβαια ισχύουν για όλα τα επαγγέλματα!

Ας διαλέξει λοιπόν ο καθένας τι τον ενδιαφέρει κι ας ζήσει (αλλά κι ας ασκήσει το επάγγελμά του) ανάλογα.

Πάντως έχω να σου προτείνω μια καλή σχολή δημοσιογραφίας. Τη σχολή του πατέρα της δημοσιογραφίας, του αγίου ευαγγελιστή Λουκά, που έγραψε το κατά Λουκάν ευαγγέλιο και τις Πράξεις των αποστόλων, δυο τρομερά ρεπορτάζ, τόσο τρομερά που μπήκαν μέσα στην Καινή Διαθήκη και βοήθησαν ν’ αλλάξει ο κόσμος και χιλιάδες άνθρωποι προς το καλύτερο! Το πρώτο απ’ αυτά τα ρεπορτάζ μιλάει για τη ζωή του Χριστού και το δεύτερο για τη ζωή των πρώτων χριστιανών (από πρώτο χέρι, γιατί κι ο ίδιος ήταν ένας απ’ αυτούς) και τις περιπέτειες των αποστόλων Πέτρου και Παύλου, του οποίου ήταν συνεργάτης και τον έζησε από κοντά.

Ο άγιος Λουκάς είναι πατέρας της δημοσιογραφίας, όχι μόνο γιατί έγραψε αυτά τα δύο βιβλία, αλλά και γιατί είναι φανερό πως έγραψε τα δύο πρώτα κεφάλαια του κατά Λουκάν ευαγγελίου παίρνοντας μια από τις πιο σπουδαίες συνεντεύξεις που έχουν γίνει ποτέ, ή ίσως την πιο σπουδαία: συνέντευξη από την Παναγία! Έτσι έγραψε πολλές πληροφορίες για τη ζωή της, τη γέννηση του Χριστού και τα παιδικά Του χρόνια, αλλά και την ιστορία της γέννησης του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που η μητέρα του, η αγία Ελισάβετ, ήταν συγγενής της Παναγίας και οι δύο άγιες μητέρες είχαν συναντηθεί όταν ήταν έγκυοι.

Η αρχαία παράδοση του χριστιανισμού λέει πως ο άγιος Λουκάς ζωγράφισε την Παναγία, μάλιστα έφτιαξε τρεις εικόνες της, για τις οποίες δες εδώ. Ήταν λοιπόν κι ένας καλλιτέχνης, αλλά και ένας πολύ ευσυνείδητος δημοσιογράφος: δεν είχε φωτογραφική μηχανή (αφού ήταν αρχαία εποχή), αλλά ζωγράφισε το πρόσωπο που του έδωσε τη μεγάλη συνέντευξη. Επίσης πρόσεξε πάρα πολύ να είναι ακριβής και αληθινός σ’ αυτά που γράφει, γι’ αυτό και έδωσε πολλά χρονολογικά και άλλα ιστορικά στοιχεία για τα διάφορα γεγονότα που εξιστορεί (δες π.χ. τους δύο πρώτους στίχους των κεφαλαίων 2 και 3 του κατά Λουκάν).

Κατά μία άποψη, αν και δεν είναι σίγουρο, ο Λουκάς είχε γνωρίσει και το Χριστό και είχε γίνει μαθητής του. Στο ευαγγέλιό του μιλάει για δύο μαθητές, που αγαπούσαν πολύ το Χριστό και τον συνάντησαν μετά την ανάστασή του στο δρόμο για τους Εμμαούς, όπου είχαν μια πολύ σημαντική συζήτηση. Το όνομα του ενός από τους δυο μαθητές δεν το γράφει και ίσως να ήταν ο ίδιος ο Λουκάς, αλλά το έκρυψε από ταπείνωση.

Προς Εμμαούς, ο Ιησούς συζητά με 2 μαθητές του, το Λουκά και τον Κλεόπα (από εδώ). Υπάρχει και πολύ ενδιαφέρον διαδικτυακό club Emmaous.

 

Αλλά ήταν και επιστήμονας (γιατρός), που άφησε την επιστήμη του για να κάνει αυτό που αγαπούσε, να ακολουθήσει τον απόστολο Παύλο και να βοηθήσει στη διάδοση του μηνύματος του Χριστού, για χάρη των ανθρώπων όλων των λαών. Ο Παύλος λέει γι’ αυτόν προς τους χριστιανούς από τις Κολοσσές της Φρυγίας: «σας ασπάζεται ο Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός» (προς Κολοσσαείς, κεφ. 4, στίχος 14), πράγμα που φανερώνει και πόσο αξιαγάπητος χαρακτήρας ήταν. Και τελικά έδωσε και τη ζωή του για το Χριστό, αφού θανατώθηκε για τη χριστιανική του πίστη στη Θήβα. Για τον τάφο του στη Θήβα και τα ιερά λείψανά του (που μεταφέρθηκαν στην Πάδοβα της Ιταλίας) έχει γίνει σοβαρή επιστημονική έρευνα που αξίζει να τη διαβάσεις εδώ.

Κατάλαβες λοιπόν τώρα τι θα μάθει όποιος φοιτήσει στη «σχολή δημοσιογραφίας» του αγίου Λουκά του ιατρού, του αγαπητού, του καλλιτέχνη, του ιστορικού ερευνητή, του δημοσιογράφου, του μάρτυρα. Και πώς θα φοιτήσει σ’ αυτή τη σχολή; Μελετώντας (παράλληλα με τις συμβατικές σπουδές του) τα βιβλία και τη βιογραφία του διαχρονικού αγίου δασκάλου της δημοσιογραφίας, θα καταλάβει μόνος του τι πρέπει να κάνει.

Θέλω πολύ όμως να σου μιλήσω και για μερικούς άλλους συναδέλφους σου που άφησαν εποχή.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο άγιος Νέστορας ο Χρονικογράφος της Ρωσίας, που έζησε το 12^ο αιώνα και έγραψε την ιστορία της Ρωσίας κατά τα έτη 850-1110 μ.Χ. Εκεί περιγράφει και το βάφτισμα των Ρώσων, υπό τον άγιο Βλαδίμηρο, στιγμή που σηματοδοτεί την ουσιαστική αρχή της ρωσικής ιστορίας και του υψηλού και αγιασμένου ρωσικού πολιτισμού (δες Ν. Ζερνώφ, Οι Ρώσοι και η Εκκλησία τους, εκδ. Αστήρ 1972, αλλά και Η Θηβαΐδα του Βορρά, έργο των μοναχών Σεραφείμ Ρόουζ και Γερμανού Ποντμοσένσκυ, που θα αναφέρουμε παρακάτω). Ο άγιος Νέστορας ήταν μοναχός στο μοναστήρι των σπηλαίων του Κιέβου (Λαύρα των Σπηλαίων, ένα από τα πιο σημαντικά ορθόδοξα μοναστήρια παγκοσμίως) και το σώμα του φυλάσσεται εκεί άφθαρτο.

Το βάπτισμα του ρωσικού λαού (από εδώ). Κάτω δεξιά εικονίζεται ο άγ. Νέστωρ να το καταγράφει. Η τοποθέτησή του στην εικόνα φυσικά είναι καλλιτεχνικός αναχρονισμός, αφού έζησε δύο αιώνες μετά.

Επίσης ταξιδιωτικά χρονικά εξαιρετικής σημασίας άφησαν οι άγιοι Ιωάννης Μόσχος (το Λειμωνάριο), Παλλάδιος Ελενουπόλεως (το Λαυσαϊκόν) κ.ά., που ταξίδεψαν σε τόπους με πολλούς ασκητές και κατέγραψαν τη ζωή τους, τις περιπέτειές τους, τις αρετές και την αγιότητά τους – αλλά και πολλές ιστορίες αμαρτωλών, που έχασαν το δρόμο τους και την ψυχή τους, και άλλων που μετανόησαν και την κέρδισαν.

Τη δημοσιογραφία άσκησαν, με τρόπο εξαιρετικά σημαντικό για τους συνανθρώπους τους, και εκείνοι που κατέγραψαν τα μαρτύρια αγίων, έκαναν δηλαδή ρεπορτάζ του μαρτυρίου τους! Τέτοιοι καταγραφείς υπήρξαν από την αρχαιότητα (μαρτυρούνται π.χ. στη βιογραφία του αγίου μεγαλομάρτυρα Γοβδελαά, που πρίγκηπα της Περσίας), αλλά και στα νεότερα χρόνια, όπως ο Καισάριος Δαπόντες, που κατέγραψε μέσα στη φυλακή το μαρτύριο του Αλβανού αγίου Χρήστου του Κηπουρού.

Αλλά και οι βιογράφοι των αγίων επίσης είναι συνάδελφοί σου, όπως ο άγιος Συμεών ο Μεταφραστής, για τον οποίο ήδη μιλήσαμε, που μάλιστα παραιτήθηκε από τη δουλειά του ως υψηλόβαθμους υπαλλήλου της βυζαντινής αυτοκρατορίας για ν’ αφοσιωθεί σ’ αυτό που τόσο αγαπούσε, αλλά και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ένας μεγάλος συγγραφέας και άγιος, που βοήθησε πνευματικά τους υπόδουλους Έλληνες επί Τουρκοκρατίας και, ανάμεσα στα άλλα βιβλία του, κατέγραψε τη βιογραφία πολλών νεομαρτύρων, δηλαδή ηρωικών ορθόδοξων απ’ όλους τους λαούς των Βαλκανίων, που προτίμησαν βασανιστήρια και θάνατο από το ν’ αρνηθούν το Χριστό και να γίνουν μουσουλμάνοι.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (από το post Ο άγ. Νικόδημος, οι σύγχρονοι Γέροντες & η παγκοσμιοποίηση)

Στην εποχή μας, εκδότης περιοδικού (αλλά και μεταφραστής και συντάκτης πολλών σημαντικών άρθρων) ήταν ο άγιος αγωνιστής ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, ένας νέος της Αμερικής, πρώην άθεος, που έγινε ορθόδοξος μετά από σοβαρή έρευνα και εγκατέλειψε την περιπλάνηση στην αθεΐα, το βουδισμό ζεν και την αμαρτωλή ζωή, την παραδομένη στα πάθη. Αξιοσημείωτο είναι ότι αρνήθηκε μια λαμπρή καριέρα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και προτίμησε να δουλέψει ως σερβιτόρος, επειδή δε βρήκε στους κύκλους των πανεπιστημιακών την αγάπη για την αλήθεια, που ήταν «το μόνο που ήθελε πραγματικά να γνωρίσει». 
Κάποια στιγμή, μαζί με το Ρώσο φίλο του Γκλεμπ Ποντμοσένσκυ, άνοιξαν ένα βιβλιοπωλείο στο Σαν Φρανσίσκο και άρχισαν να τυπώνουν το περιοδικό The Orthodox Word, που μετέφερε τη γνώση της ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς στην αγγλική γλώσσα και στο αμερικάνικο κοινό. Οι δυο φίλοι εγκαταστάθηκαν σ’ ένα δασωμένο βουνό της Καλιφόρνιας κι από εκεί τύπωναν το περιοδικό τους, επιλέγοντας μάλιστα παμπάλαιες τεχνικές και δίνοντας έτσι ένα παράδειγμα αυτοσυγκράτησης απέναντι στην εκρηκτική τεχνολογική πρόοδο, αυτοσυγκράτησης απόλυτα απαραίτητης στην εποχή μας, λόγω του καταναλωτισμού, της αλλοτρίωσης των ανθρώπων και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Η βιογραφία του π. Σεραφείμ ΑΞΙΖΕΙ να διαβαστεί από κάθε νέο άνθρωπο (ιδίως αν ΔΕΝ πιστεύει στο Θεό) και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μυριόβιβλος (δες & το σημερινό site του The Orthodox Word, που συνεχίζει να κυκλοφορεί).

Εκδότης εφημερίδας, συγγραφέας και αγιασμένος δημοσιογράφος ήταν και ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, που αγωνίστηκε όσο λίγοι για την πνευματική ωφέλεια των συνανθρώπων του. Δες γι’ αυτόν λίγα εδώ, με link προς αναλυτικότερη βιογραφία του.

Αυτοί είναι και οι άγιοι συνάδελφοί σου, αν επιθυμείς ν’ ασχοληθείς με εκδόσεις (βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών) σε οποιοδήποτε πόστο:

Η αίσθηση του π. Σεραφείμ για την επείγουσα ανάγκη για εργασία κατευθυνόταν περισσότερο στην εκδοτική δραστηριότητα της αδελφότητας [του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας, που είχε ιδρύσει μαζί με το Γκλεμπ]. Η κύρια μέριμνά του ήταν να παραγάγει όσο το δυνατόν περισσότερο ψυχωφελές υλικό σε περιορισμένο χρόνο και με περιορισμένα μέσα. […]

Η βαρύτητα που έδωσε ο π. Σεραφείμ στην εκτυπωτική δραστηριότητα της αδελφότητας γέννησε μια τεράστια λογοτεχνική παραγωγή. Αμέσως μετά από την ανάπαυσή του [=την κοίμησή του, δηλ. το θάνατό του σε ηλικία 49 χρονών το 1982], ο αναδεξιμιός του, αδελφός Λαυρέντιος, σημείωσε ότι «ο π. Σεραφείμ ήταν σε θέση να παραγάγει έναν χείμαρρο άρθρων και βιβλίων σε σχετικό σύντομο χρονικό διάστημα – μόνο δεκαεπτά χρόνια – καλύπτοντας κάθε θέμα που θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον για τον ορθόδοξο αναγνώστη».

Ο π. Σεραφείμ πραγματοποιούσε το μεγαλύτερο μέρος του γραψίματός του στο ταπεινό κελί του [=μια ξύλινη καλύβα στα δάση], με μια παλιά χειρωνακτική γραφομηχανή, συχνά κάτω από το φως ενός κεριού. Επάνω από το γραφείο του κρέμασε τις φωτογραφίες δυο σεβάσμιων ανδρών που είχαν προπορευτεί στη διάδοση της ορθόδοξης πατερικής θέσης για τον κόσμο μέσω των εκδόσεων: του Ιβάν Κιριέφσκι και του αρχιμανδρίτη Κωνσταντίνου από το Τζόρντανβιλ. Αντίθετα προς μερικούς συγγραφείς, ο π. Σεραφείμ δεν χρειαζόταν χρόνο για να προθερμανθεί κάνοντας περιπάτους κ.λ.π. προκειμένου να γράψει. Όποτε εύρισκε χρόνο πήγαινε γρήγορα στο κελί του και άρχιζε αμέσως την εργασία. Πρώτα έκανε ένα σχέδιο ή έφτιαχνε τη δομή χειρόγραφα και έπειτα δακτυλογραφούσε ένα άρθρο με βάση αυτό το προσχέδιο. Έγραφε γρήγορα, ρίχνοντας μια ματιά στο προσχέδιο περιστασιακά. Και όπως έγραφε, συχνά έκανε το σταυρό του. […]

Με πνεύμα μοναχικής ταπείνωσης, ο π. Σεραφείμ απέφευγε να υπογράφει τα κείμενά του. […] Όταν οι πατέρες Σεραφείμ και Γερμανός [=όνομα του Γκλεμπ, όταν έγινε μοναχός] μετακινήθηκαν στην έρημο [=στα δάση της Καλιφόρνιας], ακολούθως δεν αναφέρονταν ως συντάκτες στις σελίδες του περιοδικούς τους. Τα περισσότερα χρόνια, παρόλο που ο π. Σεραφείμ τύπωνε το περιοδικό-φαινόμενο για την ορθόδοξη λογοτεχνία, το όνομά του δεν εμφανιζόταν σε αυτό. […]

Η μετάφραση καταλάμβανε τουλάχιστον ίσο μέρος του χρόνου του π. Σεραφείμ με το γράψιμο. […] «Αυτή είναι η χαρά μου» συνήθιζε να λέει στον π. Γερμανό. Προ πάντων, οι πατέρες προσπάθησαν να διατηρήσουν μια αίσθηση ταπείνωσης μπροστά στα κείμενα που μετέφραζαν και σεβασμού προς τα θέματα και τους συγγραφείς.

Ο π. Σεραφείμ δεν περιόριζε τη μεταφραστική του εργασία στο κελί του ή στο γραφείο του, αλλά εργαζόταν και στην τράπεζα [=τραπεζαρία]. Στα γεύματα, μετέφραζε δυνατά από κάποιο πνευματικό θησαυρό από τη Ρωσία. καθώς οι αδελφοί άκουγαν και ωφελούνταν από την ανάγνωση, η μετάφραση καταγραφόταν σε κασέτα. Αργότερα, η κασέτα μεταγραφόταν σε χαρτί από κάποιον από τους βοηθούς των πατέρων και έπειτα η μεταγραφή ελεγχόταν προσεκτικά από τους ίδιους…» (π. Δαμασκηνού Κρίστενσεν, π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του, εκδ. Μυριόβιβλος, τόμ. Β΄, σελ. 426-429).

Ορίστε κι ο τρόπος που κανόνισε μια αντιδικία με υπάλληλό του ο άγιος αγωνιστής και εκδότης παπά Χαράλαμπος Βασιλόπουλος:

Η οικονομική κατάσταση δεν ήταν ρόδινη. Αρκετές φορές ο Γέροντας [ο π. Χαράλαμπος] ζήταγε πίστωση χρόνου για να εξοφλήσει τα οφειλόμενα στους εργαζομένους. Κι εκείνοι έκαναν πάντα υπομονή, γιατί ξέρανε πως δεν επρόκειτο να χάσουν ούτε δραχμή. Ένας λινοτύπης όμως ακολουθεί άλλη τακτική. Καταγγέλλει την Πανελλήνιον Ορθόδοξον Ένωσιν, στην οποία ανήκαν οι «εκδόσεις Ορθοδόξου Τύπου», με πνευματικό προϊστάμενο τον αρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, για καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων. Δεν τον έπεισε η υπόσχεση του π. Χαράλαμπου ότι θα ετακτοποιείτο το ζήτημα.

Αυτή η καταγγελία ήτανε βέβαια προσβολή για το Γέροντα. Έγιναν όμως τα προβλεπόμενα και εξοφλήθηκε ο λινοτύπης, και στη συνέχεια εγκατέλειψε και την εργασία του στο τυπογραφείο.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα ο λινοτύπης αυτός, που είχε διακόψει τη σχέση εργασίας με την Π.Ο.Ε., εμφανίστηκε στο τυπογραφείο. Ήτανε βράδυ. Επισκέφτηκε τον αείμνηστο Γέροντα και του είπε πως είχε ανάγκη από δουλειά κι ότι από αρκετό καιρό είναι άνεργος. Ήμουν παρών στη συνάντηση εκείνη και γνώριζα πόσο είχε στεναχωρήσει το Γέροντα […]. «Ε» λέω μέσα μου, «τώρα θα του τα ψάλει ο π. Χαράλαμπος».

Δε συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Τον υποδέχεται με καλοσύνη. Τον ρωτάει για την υγεία του, το σπίτι του, την οικογένειά του. δεν του κάνει διόλου λόγο για την προγενέστερη συμπεριφορά του. δεν προσπαθεί να τον αποφύγει και να τον αποπέμψει με τυπική ευγένεια, αλλά αμνησίκακος [=χωρίς κρατάει κακία], με ανεξίκακη καλοσύνη, τον ρωτάει: «Ποια βάρδια σ’ εξυπηρετεί;». «Θα προτιμούσα βραδινή» απαντάει εκείνος. «Ε, τότε κατέβα κάτω και πιάσε δουλειά τώρα!» του λέει ο Γέροντας (Μιχ. Τσώλης, Ο μακαριστός Γέροντας αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 1996, σελ. 96-97).

Ο π. Χ. Βασιλόπουλος, με το ξεφτισμένο ράσο, τα σκισμένα παπούτσια και την παλιο-τσάντα, που όταν την έψαχνε στο λεωφορείο (όπου την είχε ξεχάσει με τα χειρόγραφα ενός βιβλίου μέσα) οι υπάλληλοι του ΚΤΕΛ γελούσαν: "Αυτή είναι για πέταμα, παπά μου! Ποιος θα σου την κλέψει;". Ας έχεις την ευχή του, συνάδελφέ του, ώστε να του μοιάσεις...

Τι θέλεις να γίνεις;

Μαθηματικός;

Μεγάλη μαθηματικός στην Αίγυπτο τον 3^ο αιώνα μ.Χ. (ώς τις αρχές του 4^ου) υπήρξε η αγία Αικατερίνα. Γι’ αυτό μάλιστα την ονόμαζαν έτσι (κατά μία εκδοχή, Al Katarin = η πάνσοφη), ενώ το πραγματικό της όνομα ήταν Πανδώρα. Στις εικόνες της ζωγραφίζεται να κρατάει μαθηματικά όργανα, ενώ το πανεπιστήμιο του Παρισιού την είχε αναγορεύσει προστάτιδα αγία του.

Το γενναίο αυτό κορίτσι, που είχε σπουδάσει όλες τις γνώσεις της Αιγύπτου, παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα Μαξιμίνο και του ζήτησε να σταματήσει ο διωγμός εναντίον των χριστιανών. Συνελήφθη αμέσως και αντιμετώπισε σε δημόσιο διάλογο 50 (ή 150) ρήτορες και φιλοσόφους της Αιγύπτου, που είχαν πάρει εντολή να την πείσουν να γυρίσει στην ειδωλολατρία. Όχι μόνο δεν την έπεισαν, αλλά εκείνη τους έπεισε να γίνουν χριστιανοί, μιλώντας τους με επιχειρήματα από την αρχαία ελληνική γραμματεία, αρχίζοντας από τον Όμηρο. Οι άνθρωποι αυτοί συνελήφθησαν επίσης και θανατώθηκαν μαζί με την αγία, και είναι άγιοι της Ορθοδοξίας.

Όσο ήταν στη φυλακή, η γενναιότητά της έκανε τον εκατόνταρχο Πορφύριο με 500 ειδωλολάτρες Ρωμαίους στρατιώτες να γίνουν χριστιανοί, το ίδιο και τη Φαυστίνα, σύζυγο του αυτοκράτορα. Όλοι αυτοί κέρδισαν το φωτεινό στεφάνι του μαρτυρίου, ακολουθώντας την αγία στον παράδεισο.

Η αγία Αικατερίνα, με τον τροχό του μαρτυρίου της (είχε γύρω γύρω λεπίδες) και με βιβλία & μαθηματικά όργανα. Εικόνα του μεγάλου σύγχρονου αγιογράφου Φώτη Κόντογλου, από εδώ. Βρίσκεται στο παρεκκλήσι του Ερυθρού Σταυρού.

Αυτή λοιπόν η νεαρή μαθηματικός, η τόσο μορφωμένη, δε μετρούσε μόνο αριθμούς και σχήματα, αλλά έσωζε ανθρώπους, αποκαλύπτοντάς τους τη σοφία που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και αγιάζει τον άνθρωπο. Το σώμα της ανακαλύφθηκε στο Σινά, άφθαρτο, γύρω στον 9^ο αι. μ.Χ., όπου το μετέφεραν άγγελοι, γιατί μετά τον αποκεφαλισμό της κάποιοι θέλησαν να την ατιμάσουν, και τότε το μοναστήρι του Σινά άλλαξε και, από μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Χριστού, έγινε αφιερωμένο σ’ αυτήν. Εκεί φυλάσσεται ακόμα το σώμα της ως πολύτιμο κειμήλιο.

Ατυχώς, κάποιοι ισχυρίζονται ότι η αγία Αικατερίνα «δεν είναι πραγματικό πρόσωπο», παρά το σώμα της που φυλάσσεται στο Σινά, επειδή πριν τον 9^ο αιώνα δεν έχουμε πληροφορίες γι’ αυτήν. Ο ισχυρισμός αυτός όμως δεν είναι σοβαρός, γιατί κι άλλοι άγιοι αποκαλύπτονται μετά από αιώνες μέσα από όνειρα και οράματα σε πολλούς ανθρώπους, όπως ο άγιος Ραφαήλ, που μαρτύρησε στη Μυτιλήνη το 15^ο αιώνα, για τον οποίο δεν ξέραμε τίποτα πριν τα μέσα του 20^ού αιώνα, παρόλο που ήταν σημαντικός στρατιωτικός γιατρός, με σπουδές στην Ευρώπη, υψηλόβαθμος αξιωματικός του Βυζαντίου (παραιτήθηκε από το στρατό και έγινε μοναχός στη Μυτιλήνη) και μεγαλομάρτυρας.

Λοιπόν, τι θέλεις να γίνεις;

Ψυχολόγος;

Η επιστήμη της μελέτης της ανθρώπινης ψυχής (κι όχι απλά της συμπεριφοράς) έφτασε σε μεγάλα ύψη στην Ορθοδοξία. Γίγαντες του πνεύματος την υπηρέτησαν, ιδιαίτερα μοναχοί και ασκητές. Δύο από τους σημαντικότερους μπορώ να πω πως είναι ο άγιος Μάξιμος, που έγραψε Περί Θελήσεως και τα Κεφάλαια περί αγάπης (τα έργα του εδώ!), και ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, συγγραφέας της Κλίμακας. 
Όμως και πολλοί άλλοι ορθόδοξοι άγιοι, όχι μόνο Βυζαντινοί, αλλά και Ρώσοι και από άλλα έθνη, έγραψαν πολλά και σημαντικά έργα στα οποία μελετούν την ψυχή του ανθρώπου.

Ο σκοπός βέβαια αυτής της μελέτης είναι θεραπευτικός. Η θεραπευτική τους μέθοδος αποσκοπεί στην απελευθέρωση του ανθρώπου από τα πάθη (δηλ. απ’ ό,τι του προκαλεί εξάρτηση, όχι μόνο σωματική, όπως π.χ. το αλκοόλ, αλλά και πνευματική, όπως ο εγωισμός, το μίσος, η ζήλεια, η ιδιοτέλεια, η κακία, ο φανατισμός κ.τ.λ.), για να μπορέσει να εγκατασταθεί στη «νοερή καρδιά» του η αγάπη. Έτσι, για το σκοπό αυτό, ανέλυσαν τα πάθη και τις διάφορες μορφές τους, την αγάπη, τα χαρακτηριστικά της και το δρόμο προς αυτήν, με τρόπο (ας μου επιτραπεί να το πω) αξεπέραστο.

Ίχνη της ιδέας των αγίων Πατέρων για την ανθρώπινη ψυχή βρίσκουμε στην ψυχανάλυση. Μόνο που η ψυχανάλυση, επειδή είναι θεμελιωμένη σε αθεϊστικές βάσεις, θεωρεί φυσική κατάσταση του ανθρώπου αυτή στην οποία ζούμε τώρα (μαζί με τα πάθη μας, που εδρεύουν στο υποσυνείδητο), ενώ οι άγιοι θεωρούν κατάσταση ασθένειας την κοινή κατάσταση του ανθρώπου (του «εμπαθούς», που δηλ. ακόμα κυριαρχούν μέσα του τα πάθη) και φυσική κατάσταση θεωρούν το να είσαι άγιος, δηλαδή σε ενότητα αγάπης με τον Τριαδικό Θεό και με όλα τα όντα. Είναι μια άλλη ψυχοθεραπεία, που αξίζει να τη σπουδάσεις και να τη γνωρίσεις –και, πιστεύω, και να την εφαρμόσεις.

Τι θέλεις να γίνεις;

Κτηνίατρος;
Οι πνευματικοί διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας, που έγιναν κυριολεκτικά "ένα με τα πλάσματα", πολλές φορές θεράπευσαν, βοήθησαν ή και ανέστησαν ζώα!... Παραδείγματα:

Στον άγιο Μάρκο τον ασκητή, κορυφαίο διδάσκαλο της ορθοδοξίας με παγκόσμια εμβέλεια (οι Βυζαντινοί είχαν μια παροιμία, ότι πρέπει ν' αποχτήσεις βιβλίο του ακόμα κι αν χρειαστεί να το πληρώσεις με όλα τα υπάρχοντά σου - εδώ η βιογραφία και τα έργα του), ήρθε μία ύαινα και έφερε τον τυφλό σκύμνο της (το παιδάκι της) και έδειχνε σαν να παρακαλούσε τον άγιο για θεραπεία. Ο άγιος αφού προσευχήθηκε, έφτυσε στα μάτια του σκύμνου και θεραπεύθηκε. Μετά από λίγες ημέρες η ύαινα του έφερε δώρο το δέρμα μεγάλου κριού. Ο ασκητής το πήρε, αφού έδωσε στην ύαινα να καταλάβει ότι δεν πρέπει να βλάπτει τα πρόβατα των φτωχών.

Ο άγιος Μάρκος ο ασκητής μελετώντας και γράφοντας

Στην φυλακή, όπου ευρίσκονταν φυλακισμένος ο άγιος Γεώργιος από τον συγκάθεδρο του Διοκλητιανού, τον Μαγνέντιο, προσήλθε ο γεωργός Γλυκέριος παρακαλώντας τον άγιο να αναστήσει τον βούν [=βόδι], που του ήταν απαραίτητος στην εργασία του. Η ανάσταση του ζώου που ενήργησε ο άγιος Γεώργιος οδήγησε τον ειδωλολάτρη Γλυκέριο σε άφοβη ομολογία πίστης στον Θεό των Χριστιανών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και το μαρτύριό του. Ο Γλυκέριος εγκατέλειψε την προτέρα πίστη του και κατέστη ουσιαστικά κληρονόμος της αιωνίου ζωής χάριν του θαύματος που ενεργήθη. 
Τον άγιο Μόδεστο, πατριάρχη Ιεροσολύμων, αξίωσε ο Θεός να ενεργήσει άπειρα θαύματα. [...] Άλλωστε πάλι διερχόμενος το κέντρο της Ιερουσαλήμ συνάντησε φτωχό να θρηνεί την δυστυχία του, επειδή ψόφησε ο μόσχος του [=το μοσχάρι του]. Ο Μόδεστος τον λυπήθηκε και, αφού προσευχήθηκε, ανέστησε το ζώο. Η φήμη των θαυμάτων του διαδίδονταν στην πόλη πιστοποιώντας την αγιότητα του αρχιεπισκόπου και τη χάρη που έλαβε από τον Θεό. Τα θαύματα ανάστασης οδήγησαν Ιουδαίους στην πίστη στο πρόσωπο του Ιησού, στο όνομα του οποίου επιτελούνταν φανερώνοντας την θεία Του δόξα, έγιναν όμως η αιτία να κατηγορηθεί ο άγιος ως μάγος, να συλληφθεί και να μαρτυρήσει (335 μ.Χ.). Ο άγιος Μόδεστος θεωρείται προστάτης των γεωργών και ιατρός των ζώων, γι' αυτό υπάρχουν και κτηνιατρικές κλινικές που φέρουν τ' όνομά του.

Ο άγιος Μόδεστος (εικόνα από εδώ)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...