ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Περί Gay Pride


Οι Γιορτές Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας (Gay Pride – διεθνής θεσμός, τώρα και στην Ελλάδα) είναι ένας ακόμα πειρασμός που πρέπει να περάσουμε και να ξεπεράσουμε ως ορθόδοξοι χριστιανοί.
Στο θέμα αυτό, απ’ αυτή την ασήμαντη και κατάξερη μπλογκονησίδα, συντάσσομαι μ’ εκείνους που κλαίνε κι όχι μ’ εκείνους που αγανακτούν και φωνάζουν.
Εκείνοι που κλαίνε (προσευχόμενοι από καρδιάς για το φωτισμό του λαού μας και τη σωτηρία των αμαρτωλών) πιθανόν να φέρουν αποτέλεσμα: και τη θρυλική παρέλαση των ομοφυλόφιλων να αποτρέψουν και να βοηθήσουν στη σωτηρία ψυχών. Εκείνοι που φωνάζουν και διαμαρτύρονται αγανακτισμένοι, δε βλέπω να φέρουν αποτέλεσμα: και την παρέλαση δεν θα αποτρέψουν (εκτός μόνο με τη βία – πράγμα που θα ακύρωνε κάθε έννοια χριστιανισμού στις πράξεις τους) και τους ομοφυλόφιλους και φίλους των ομοφυλόφιλων θα διώξουν ακόμα πιο μακριά απ’ την Εκκλησία και το Χριστό, δηλ. θα μειώσουν – με δική τους ευθύνη – τις πιθανότητες επιστροφής και σωτηρίας τους!
Θα παρακαλέσω θερμά και ταπεινά, ν’ αναρωτηθούμε γιατί δεν θέλουμε να πραγματοποιηθούν τα Gay Prides και η ομοφυλοφιλική παρέλαση. Επειδή θεωρούμε ότι «θίγεται το κοινό ηθικό αίσθημα»; Επειδή «ατιμάζονται» οι ορθόδοξες (ή ελληνορθόδοξες) πόλεις Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Επειδή υποσυνείδητα νιώθουμε να απειλείται κάποιος πνευματικός «ζωτικός μας χώρος» και θέλουμε να τον διαφυλάξουμε;

Και οι τρεις παραπάνω λόγοι θεωρώ ότι δεν έχουν βάσεις στην πραγματικότητα.
Προσωπικά, θα ήθελα να μη γίνουν οι εκδηλώσεις, για δύο λόγους:
α) Επειδή, κατά τους αγίους διδασκάλους της ανεκτίμητης πνευματικής μας κληρονομιάς (που είναι διδάσκαλοι της αγάπης, της καθαρής καρδιάς και της ένωσης με το Θεό), η ομοφυλοφιλία είναι ένα πάθος που παγιδεύει τον άνθρωπο και τον απομακρύνει απ’ το Θεό – όπως και πολλά άλλα πάθη, που φωλιάζουν μέσα στον καθένα μας, εκτός απ’ τους αγίους: η απληστία, ο εγωισμός, η πορνεία (σεξ χωρίς αγάπη και φυσικά χωρίς γάμο [ο γάμος θα έπρεπε να σημαίνει οπωσδήποτε αγάπη, έτσι έχει θεσπιστεί στην πραγματικότητα αυτός ο θεσμός στην Ορθοδοξία, όταν είναι σωστός]), ο θυμός, η φιλαργυρία και ένα σωρό άλλα… Οι εκδηλώσεις αυτές παρουσιάζουν το πάθος ως υγεία, άρα εξαπατούν τους ανθρώπους και τους εμποδίζουν να το δουν ως πάθος, που είναι, και να παλέψουν εναντίον του.
β) Επειδή θεωρώ ότι διεθνώς η ομοφυλοφιλία, όπως και η πορνεία και η σεξουαλική διαστροφή κάθε είδους, προπαγανδίζεται και επιχειρείται η εξάπλωσή της σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους. Με τη διαφήμιση αυτή λοιπόν, που εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια προπαγάνδας, περνιούνται αρνητικά πρότυπα στα παιδιά μου και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Δηλ. η «Ομοφυλοφιλική Υπερηφάνεια» είναι, κατά τη γνώμη μου, μια απάτη, που έχει θύματά της τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.
Γι’ αυτό, κάθε αντίδραση ενάντια σε τέτοιες δραστηριότητες θα πρέπει να στρέφεται υπέρ των ομοφυλοφίλων, αλλά κατά της ομοφυλοφιλίας. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι «ο εχθρός», αλλά το θύμα άλλων, σκοτεινών κυκλωμάτων που τους ποδηγετούν.
Συνεργοί σ' αυτή την απάτη γίνονται οι Δήμοι που φιλοξενούν τις εκδηλώσεις, αγνοώντας τις αντιδράσεις (π.χ. 20.000 υπογραφές στη Θεσσαλονίκη), ενώ σε άλλες περιπτώσεις σπεύδουν να ευαισθητοποιηθούν υποκριτικά σε αιτήματα μειοψηφιών. Η γνώμη μας; Δεν πρόκειται για κανενός είδους ευαισθησία, αλλά για υποταγή στις νεοταξίτικες επιδιώξεις ξένων κύκλων. Οι ενδεδειγμένες αντιδράσεις; Κατά τη γνώμη μου, ο ευθύς διάλογος, είτε με επιστολές είτε με προσωπικές συναντήσεις, αν είναι δυνατόν, και πάντα με επιχειρήματα (που θα ξεκινάνε από το γιατί πιστεύουμε στο Θεό και πώς βλέπει η Ορθοδοξία τον άνθρωπο - πράγματα που αγνοούν οι συνομιλητές μας) και σεβασμό προς το συνομιλητή, ό,τι κι αν πιστεύει. Δε βλέπω να έχουμε εξαντλήσει το σεβασμό μας και τις ιεραποστολικές μας προσπάθειες, ώστε να πούμε πως τώρα πια χρειάζεται αυστηρότητα (προς τους αυτουργούς της απάτης, επαναλαμβάνω, όχι προς τα θύματα).
Δεν είναι εχθρός μου αυτός ο άνθρωπος, ώστε να με δει να "στέκομαι απέναντί του", να φωνάζω και πιθανόν να βρίζω. Είναι φίλος μου και ως φίλος μπορώ να του πω κάτι (αύριο), αν θέλει να με ακούσει. Φωτο από εδώ.

Για το θέμα των αντιδράσεων των ορθόδοξων χριστιανών αδελφών μου, θα καταθέσω επίσης ταπεινά τη γνώμη μου:
Υπογραφές που μαζεύτηκαν, ειρηνικές συγκεντρώσεις (που θα καπελωθούν, φοβάμαι, από θερμόαιμους), προσευχή κ.τ.λ. κάτι καλό θα φέρουν. Κάθε βίαιη αντίδραση όμως θα έχει αρνητικά αποτελέσματα – και θα μας δυσφημίσει και θα αποδιώξει τους εμπλεκόμενους στις εκδηλώσεις αδελφούς μας και τις εκδηλώσεις δε θα αποτρέψει (που κι αν τις αποτρέψει πάλι παραμένουν οι δύο πρώτες αρνητικές συνέπειες). Ας μην ξεχνάμε πως το ξέσπασμα των ομοφυλόφιλων και η αναζήτηση «υπερηφάνειας» οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ρατσισμό που αντιμετωπίζουν ως πρόσωπα από τη δήθεν χριστιανική, αλλά στ’ αλήθεια υποκριτική και ηθικιστική, κοινωνία μας. Ακόμη κι ένα αγόρι που φανερώνει μια θηλυπρέπεια στο σχολείο (το οποίο δεν είναι απαραίτητα ομοφυλόφιλος) αντιμετωπίζεται με απίστευτο ρατσισμό – έτσι γίνεται ομοφυλόφιλος από τους άλλους, όχι από τον εαυτό του, ούτε «από τη φύση».
Πότε αγκάλιασα εγώ έναν αμαρτωλό, όχι αφού μετανοήσει, αλλά για να τον βοηθήσω να μετανοήσει βλέποντας την αξία και την ομορφιά της αγάπης;
Πότε η θεσμική Εκκλησία (πλην εξαιρέσεων) κατήχησε στα σοβαρά τον ελληνικό λαό, για να τον βοηθήσει να καταλάβει το σωστό και το λάθος;

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη
Φυσικά, πολλοί «ορθόδοξοι» γύρω μας νιώθουν απέχθεια ή και μίσος κατά των «αμαρτωλών» και δεν καταλαβαίνουν πόσο σκοτεινιασμένη είναι η δική τους καρδιά! Ας ξαναδιαβάσουν την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, παρακαλώ, να δουν ποιος είχε μεγαλείο ψυχής: ο «πιστός» και «καθαρός» ή ο «προδότης» και το «μίασμα»;
Τα Gay Prides θα τελειώσουν σύντομα, αφού – ίσως – θα έχουν ανοίξει πληγές σκανδάλων κατά της Εκκλησίας στο σώμα της κοινωνίας μας. ΑΦΟΥ τελειώσουν όλα, θα πάει κανείς δεσπότης ή κάποιος όμιλος ορθοδόξων να μιλήσει μ’ εκείνους τους ανθρώπους, να δει τέλος πάντων τι θέλουν και πώς θα τους βοηθήσουμε να πλησιάσουν το Χριστό; Θα τους αντιμετωπίσει κανείς ως ανθρώπους; Θα παραδεχτούμε πως είμαστε κι εμείς τόσο αμαρτωλοί όσο κι αυτοί, με άλλες αμαρτίες ίσως, και πως όλοι μαζί ως συν-αμαρτωλοί ζητάμε να μπούμε στο δρόμο που οδηγεί στο Θεό;
Τους ξεγράψαμε; Και ποιος μας έδωσε το δικαίωμα να ξεγράψουμε κάποιον; Εδώ τους φονιάδες δεν ξεγράφουμε. Τους ομοφυλόφιλους γιατί; Και τι μήνυμα θα δώσουμε τελικά στα παιδιά μας;
Ο αναμάρτητος, ας ρίξει την πρώτη πέτρα, είχε πει Κάποιος...
Τέλος πάντων, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.
Το ιστολόγιο Κατάνυξις νομίζω πως είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Δείτε μια πνευματική αντίδραση που ανακοινώνει (και που ήδη τσάντισε κάποιους, που θα μας βάλουν σε μπελάδες). Ο Θεός να την ευλογήσει.
Θα παρακαλέσω επίσης να διαβάσετε, αν θέλετε, αυτό το post, που περιέχει: α) μια ορθόδοξη τοποθέτηση για την ομοφυλοφιλία, β) αναφορές στην προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας διεθνώς, που ανέφερα πιο πάνω.
O Χριστός μαζί μας - και μαζί σας, και με όλο τον κόσμο.

ΥΓ. Η φωτο της αρχής είναι από το άρθρο του π. Ν. Μανώλη Το παρδαλό δαιμόνιο, σχετικό με το θέμα μας.

ΥΓ. 2: Στο Κίεβο, που το δικαστήριο "απαγόρευσε" το Gay Pride, προς δόξαν των ορθόδοξων αντιδράσεων, οι ομοφυλόφιλοι κατέβηκαν ως ακτιβιστές και μειοψηφία υπό διωγμό. Τα ερωτήματα είναι: α) σώθηκε καμιά ψυχή από τις αντιδράσεις των ορθοδόξων; β) προσέγγισε ποτέ κάποιος ορθόδοξος (π.χ. κάποιος δεσπότης) τους ομοφυλόφιλους, ως πρόσωπα ή φορείς, ώστε να υπάρχει μια πιθανότητα σωτηρίας κάποιων απ' αυτούς ή από εμάς (γιατί έχουμε κι ευθύνη για τη σωτηρία των άλλων, υπενθυμίζω)...
Η είδηση (από εδώ):
Παρά τη δικαστική απόφαση που απαγόρευε τη διεξαγωγή του Gay Pride στο κέντρο του Κιέβου, περίπου 100 άτομα συγκεντρώθηκαν τελικά, σε άλλο σημείο της ουκρανικής πρωτεύουσας. Εκατοντάδες αστυνομικοί βρέθηκαν στο σημείο για να αποτρέψουν τυχόν επεισόδια. Στο πλευρό των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων βρέθηκαν και αρκετοί εκπρόσωποι από ευρωπαϊκές χώρες. Το παρών έδωσε και μια μικρή ομάδα διαδηλωτών από τη Γερμανία με επικεφαλής τον αντιδήμαρχο του Μονάχου. Σε μικρή απόσταση, θρησκευτικές και ακροδεξιές οργανώσεις πραγματοποίησαν αντισυγκέντρωση. Ένταση επικράτησε όταν η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές ατόμων, που επιχείρησαν να επιτεθούν στους συγκεντρωμένους. Τόσο η ουκρανική εκκλησία όσο και αρκετές παραθρησκευτικές οργανώσεις προβάλουν σθεναρή αντίσταση στην αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στην Ουκρανία.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ "νεκρέ" σε διαβάζω συχνά και ήθελα να κάνουμε έναν ειλικρινή και φιλικό διάλογο πάνω στην τοποθέτησή σου περί μη βίας και αντιδράσεων για το θέμα αυτό. Ασφαλώς ως ορθόδοξοι χριστιανοί τασσόμαστε κατά της βίας αφού αυτό διδαχθήκαμε από την ελληνορθοδοξία μας. Η άποψή σου πως πρέπει να συμπαθούμε τους αμαρτωλούς και να απεχθανόμαστε την αμαρτία επίσης είναι κοινώς αποδεκτή. Το ερώτημα όμως είναι αν έτσι δείχνουμε σιωπηλά την αποδοχή μας σε όλες αυτές τις πράξεις! Εννοώ, δεν πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιο όριο στην ανοχή μας σε όλες αυτές τις συμπεριφορές που αν ξεπεραστούν, η βία επιβάλλεται για την τήρηση της τάξης, του δικαίου και της ηθικής; Θα μου πεις δες γύρω σου, για ποιά ηθική μιλάς; Και θα σου απαντήσω, πως αν στο όνομα της αγάπης για τους κλέφτες σταματήσουμε να τους κυνηγούμε, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα; Αν στο όνομα της μη βίας σταματούσαμε να κυνηγάμε τους βιαστές ή τους δολοφόνους θα είχαμε καλύτερο αποτέλεσμα πιστυεύεις; Μήπως τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα όπως χειρότερα θα γίνουν αν μείνουμε σε συμπεριφορές όπως αυτές που προτείνεις; Μήπως έκαναν λαθος οι πρόγονοί μας που πολέμησαν τους εχθρούς του έθνους, είτε Τούρκους είτε Γερμανούς; Μήπως θα μπορούσαν με την αγάπη να τους αντιμετωπίσουν καλύτερα από ότι με τον ένοπλο αγώνα που έκαναν; Δεν τους ονομάζουμε αγίους εκείνους; Γιατί το κάνουμε; Θεωρώ πως η στάση σου αυτή μπορεί να είναι σωστή μόνο σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ επίπεδο και όχι σε κοινωνικό. Στον ομοφυλόφιλο γείτονά μου ας δειξω αγάπη και ας κάνω προσευχή να διορθωθεί. Σε επίπεδο κοινωνίας όμως η στάση σου μου μοιάζει όχι απλά ουτοπική αλλά και επικίνδυνη. Και αυτό γιατί τα ματάκια των παιδιών είναι ευαίσθητα και αυτά τα αίσχη δεν μπορεί να προβάλλονται και να λέμε πως η βία είναι κάτι χειρότερο από αυτά. Προσωπικά είμαι κατά της βίας αλλά αν έρχονταν στην περιοχή μου την Πάτρα, σου λέω ειλικρινά πως με όλη την ορθοδοξία και την αγάπη που νιώθω για το Θεό και τον πλησίον που νιώθω μέσα μου και θα φώναζα και θα κυνηγούσα και θα έδερνα κιόλας αν αυτό θα τους έκανε να σταματήσουν το χάλι αυτό. Θα ήθελα την απάντησή σου και θα ήθελα να σε ξαναευχαριστήσω και πάλι για την ομορφη ιστοσελίδα σου.

Φιλικά
ένας καθημερινός αναγνώστης σου
Χρήστος Πάτρα

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Αγαπητέ αδελφέ, σε καλωσορίζω και σ' ευχαριστώ για τον ευγενικό σου τόνο.
Βία ας δείξει το κράτος, όχι όπτε γουστάρει κάθε φορέας εξουσίας, αλλά όταν πρέπει να προστατεύσει αθώους από άλλη βία. Οι ομοφυλόφιλοι δεν κάνουν εγκλήματα. Τα φεστιβάλ τους δεν αποτελούν βία, για να απαντηθούν με οποιασδήποτε μορφής βία, είτε απ' το κράτος είτε από πολίτες. Γι' αυτό, η περίπτωση αυτή δεν είναι καθόλου όμοια με των κακοποιων που αναφέρεις.
Στους κακοποιούς χρειάζεται άσκηση βίας για να συλληφθούν, όμως όταν δικαστούν χρειάζεται αγάπη, μήπως και κερδηθούν. Αγάπη δεν σημαίνει ασυδοσία ή κατάργηση των φυλακών. Σημαίνει ότι το σωφρονιστικό σύστημα θα είναι - ακριβώς - σωφρονιστικό. Δε θα υπάρχει ούτε για να ικανοποιεί το ένστικτο εκδίκησης της κοινωνίας ούτε για να συνεχίζουν τη δράση τους "από μέσα" οι νονοί της νύχτας κτλ. Και σωφρονισμός θα συμβεί μόνο όταν ο δικαστής και ο δεσμοφύλακας κρατούν δέσμιο τον κακοποιό επειδή τον αγαπούν κι όχι επειδή τον μισούν.
Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι κακοποιοί. Οι εγκέφαλοι πίσω από τη gay προπαγάνδα, ίσως πρέπει να θεωρηθούν κακοποιοί, αυτοί πάντως σίγουρα βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Οι εντός Ελλάδας το πολύ να είναι βαποράκια τους (μεταφορικά μιλώντας).
Αν δεν λειτουργήσουμε έτσι σε επίπεδο κοινωνίας, ούτε σε προσωπικό επίπεδο θα φερθούμε έτσι. Εξάλλου το θέμα είναι η σωτηρία εαυτών και αλλήλων, είτε στο ένα είτε στο άλλο επίπεδο. ΔΕΝ κινδυνεύουμε εμείς από τους ομοφυλόφιλους. Τα παιδιά μας δέχομαι ότι κινδυνεύουν να παρασυρθούν, ΕΠΕΙΔΗ:
α) δεν τα διαπαιδαγωγούμε σωστά,
β) η θεσμική Εκκλησία (παπάδες και δεσποτάδες) δεν διαπλάθει χριστιανούς, αλλά αδιαφορεί. Συγγνώμη, αλλά αυτό βλέπω. ΜΑΚΑΡΙ να κάνω λάθος. Οι φωτεινές εξαιρέσεις φοβάμαι πως μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Χρειαζόμαστε δηλ. ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ!!! 365 μέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο, στις γειτονιές και στις πόλεις μας, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και στα σπίτια μας, ίσως, και τότε δε θα μας φταίει ούτε θα νιώθαμε να μας "απειλεί" κανένας gay ακτιβιστής! Αντίθετα, θα βγαίναμε να του μιλούσαμε έτσι που να καταλάβαινε τι θέλουμε να του πούμε (τώρα τι θέλουμε να του πούμε, ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι;).
Ποιος λοιπόν θα έβγαινε κερδισμένος, αν φώναζες και έδερνες όπως λες; Εσύ; Τα παιδιά σου; Η κοινωνία; Οι ομοφυλόφιλοι; Ή ο διάβολος;
Είναι άραγε ωραίο θέαμα για τα παιδικά μάτια που αναφέρεις, να βλέπουν παπάδες ή λαϊκούς με σταυρούς και εικόνες να μαλλιοτραβιούνται με ομοφυλόφιλους στους δρόμους, αντί να τους αφήσουν να πάνε στην ευχή του Θεού;
ΜΕΤΑ το show - όλο τον υπόλοιπο χρόνο - ας μιλήσουμε για το Χριστό. Ή και κατά τη διάρκεια του show ας μιλήσουμε για το Χριστό. Μπορείς να μιλήσεις για το Χριστό; Εγώ μπορώ; Να βρίζω ή να βαράω είναι εύκολο - να μιλήσω για το Χριστό θέλει πνευματικό επίπεδο. Αυτό όμως θα πει πως είμαστε ορθόδοξοι, αλλιώς ας καθίσουμε στ' αβγά μας. Μόνο ζημιά κάνουμε, από κάθε άποψη.
Ακόμα κι αν τους "σταματήσουμε", τι έγινε; Τους δείραμε - μπράβο μας! Θα πάρουν παράδειγμα τα παιδιά μας να πάνε στην εκκλησία ή μήπως να συμπαθήσουν την ομοφυλοφιλία; Και οι νέοι θύματα της ομοφυλοφιλίας, θα πλησιάσουν ποτέ παπά ή εκκλησία μετά απ' αυτό; Ούτε εκείνοι ούτε τα παιδιά μας (που κι εκείνοι παιδιά μας είναι - ή παιδιά του αδελφού μας!).
Όσο για τον πόλεμο με τους Τούρκους και τους Γερμανούς, δες σε παρακαλώ το post μας "Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;".
Είναι ανθρώπινο να πολεμάς. Άγιος όμως γίνεται ο μάρτυρας, όχι ο πολεμιστής. Πόσα εγκλήματα έγιναν στους πολέμους κατά των εχθρών; Πόσοι εμφύλιοι, πόσες σφαγές αμάχων (από εμάς), πόσα βασανιστήρια; Κι ούτε που λευτερωθήκαμε: τη μια φορά πέσαμε στους Βαυαρούς, την άλλη στους Εγγλέζους κι αιματοκυλίστηκε ο τόπος με τον Εμφύλιο!
Δε μπορώ λοιπόν να δω κάτι καλό σ' αυτά. Η αληθινή επανάσταση είναι η πνευματική επανάσταση, αυτή που έκαναν οι πρώτοι χριστιανοί και κάνουν οι άγιοι όλων των εποχών.
Σ' ευχαριστώ. Ο Χριστός να σε ευλογεί. Δόξα τω Θεώ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ "Νεκρέ", ούτε βία, ούτε ανοχή. Μήπως σε εκφράζει η περίεργη σιωπή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, που τελικά ως αποτέλεσμα έχει (και γράφτηκε αυτό και σε ιστοσελίδα εκκλησιαστικών ειδήσεων) να θεωρείται ότι επιτέλους η Ιεραρχία "εκμοντερντίζεται"; Κήρυξε πανστρατιά προσευχής μήπως ο αρχιεπίσκοπος; Εκανε αγρυπνία το προηγούμενο Σάββατο σε κάποια εκκλησία του Κέντρου της Αθήνας; Το άρθρο σου δεν τα ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Ούτε φωνασκίες με εκφράζουν, ούτε αγαπησιάρικοι τόνοι. Δεν πρόκειται εδώ για εκδήλωση αγάπης σε ομοφυλόφιλους, αλλωστε κανένα σοβαρό ομοφυλόφιλο δεν εκφράζουν αυτά τα φαιδρά πανηγύρια. Εδώ πρόκειται για ανοιχτό προπαγανδιασμό της ομοφυλοφιλίας.
Και θα προσθέσω κάτι που θα σε ξενίσει: Αυτά που γράφω, τα γράφω ως κάποιος που υπήρξε και ομοφυλόφιλος και πάλεψα και παλεύω, με τη χάρη του θεού, με το πάθος αυτό. Αλλά δεν έκλεισα ποτέ τα μάτια μου, δεν έφτασα στο σημείο να θέλω να κάνω τον εαυτό μου πρότυπο για όλους. Ξέρω από πρώτο χέρι ότι πολλά νέα παιδιά, είτε στρέφονται στην ομοφυλοφιλία επειδή μπούχτισαν ήδη από τις πολλαπλές ετεροφυλικές σχέσεις (και μετά δεν μπορούν να ξεφύγουν), είτε πέφτουν θύματα της ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας, του πνεύματος "να δοκιμάσω και αυτό, δεν τρέχει τίποτα".
Μην υιοθετείς, λοιπόν, τόσο αγαπησιάρικους τόνους στο κείμενό σου, γιατί καταντά αφέλεια. Και στα γράφει αυτά κάποιος που ξέρει το ζήτημα από μέσα...
Γιάννης, Αθήνα

Ανώνυμος είπε...

Μου έγραψες πως οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι εγκληματίες, δεν ασκούν βία για να τους ασκηθεί βία. Ναι, αυτός που κάνει ότι κάνει στο κρεβάτι του ίσως να μην είναι κακοποιός, αυτόν ας μην τον ενοχλήσει κανείς αν δεν βγαίνει να το διαφημίσει, αλλά δεν μιλάμε προφανώς για αυτούς. Άλλο αυτό και άλλο το όργιο που γίνεται στους δρόμους των πόλεων που είναι απόλυτα διεστραμμένο και δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Αυτοί είναι όσο ένοχοι είναι και οι κοινοί εγκληματίες, και περισσότερο ίσως, άσχετα αν ασκούν βία ή όχι. Πάρε ως παράδειγμα τους παιδεραστές! Ούτε αυτοί ασκούν βία. Πιστεύεις πως κακώς έχουν κυρώσεις φυλάκισης και σωφρονισμού; Γιατί να μην δεχθούμε αυριο και τους παιδεραστές με την αγάπη που περιγράφεις να κάνουν παρόμοιες παρελάσεις και εμείς να συνεχίσουμε να μιλάμε για το Χριστό και να κάνουμε ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ και να τους αφήσουμε και αυτούς ατιμώρητους για να κάνουν ότι κάνουν και να αυτοδιαφημίζονται, να κάνουν κόμματα και να οργανώνουν την διαστροφή τους; Θεωρείς πως έτσι θα έχουν περισσότερες ελπίδες σωτηρίας; Η κοινωνία θα προκόψει ή θα πατώσει τελείως; Αξίζουν αυτά τα δικαιώματα που υπερασπίζονται; Σου λέω κατηγορηματικά πως όχι. Εγώ ξέρω μια παροιμία που λέει "ο φόβος φυλάει τα έρμα". Αν βγάλεις το φόβο ... τα έχασες τα έρμα. Η βία λοιπόν (σωματική αλλά και ψυχολογική) φοβίζει και συγκρατεί. Ο κάθε γονιός θα ασκήσει σωματική και ψυχολογική βία για να αναθρέψει τα παιδιά του. Όχι για να τα εκδικηθεί, αλλά για να τα τιμωρήσει με σκοπό να τα φοβίσει ώστε να μην πάθουν χειρότερο κακό στο μέλλον. Και με αυτή τη λογική, σου γράφω ότι θα τους κυνηγούσα. Επειδή πραγματικά όλες αυτές οι ψυχές θα πάνε χαμένες αν τους δώσεις αέρα και θα διαφθείρουν και άλλες, για αυτό πρέπει και επιβάλλεται τόσο η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας όπως ακριβώς της κτηνοβασίας και της παιδεραστίας αλλά και η απαγόρευση με κάθε μέσο (με βία ή όχι) αυτών των αισχρών παρελάσεων. Προσωπικά δεν θέλω να δείρω κανέναν, δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου...όμως θα τους κυνηγήσω να φύγουν μακριά από τα σπίτια μας, τα χώματά μας τα οποία είναι αγιασμένα με αίμα μαρτύρων και ηρώων που ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ και ΣΚΟΤΩΣΑΝ, όχι για να έχουμε την ελευθερία μας εμείς έτσι αφηρημένα να κάνει ο καθένας ότι θέλει, αλλά για να ακολουθεί η κοινωνία μας το δρόμο του Χριστού. Και όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος... Είναι μεγάλο λαθος αυτό που λες πως άγιος δεν γίνεται ο πολεμιστής. Τόσοι άγιασαν πολεμώντας για την πίστη μας και την ελευθερία μας και μάλιστα έβλεπαν ακόμα και την Παναγία ολοζώντανη μπροστά τους! και μεις τι τους λέμε; Τσάμπα; Με ποιό δικαίωμα αφήνουμε τις αξίες που μας παρέδωσαν και δίνουμε τόπο σε τέτοια αίσχη; Στο όνομα της ΜΗ ΒΙΑΣ;;; Γράφεις τέλος για τους πρώτους χριστιανούς! Θα σε παρακαλέσω να μου πεις τι έγινε με τον Ανανία και τη Σαπφείρη! Αν για ένα ψεύδος και για μια επιδειξιομανία ο Θεός τους αφαίρεσε τη ζωή (όχι απλά τους άσκησε βία), τοτε τι περισσότερο θα έκανε σε όλους αυτούς Τον καθυβρίζουν με τον πιο χυδαίο τρόπο ντυμένοι και ως ιερείς ακόμα ακόμα; Μήπως είμαστε εμείς πιο φιλάνθρωποι από το Θεό μας που αφαίρεσε τη ζωή αυτών των δύο; Μη γένοιτω να είπομεν κάτι τέτοιο...Για τα Σόδομα και τα Γόμορα δε χρειάζεται να αναφέρω κατι! Το είδος αυτό της αμαρτίας είναι τόσο αποκρουστικό που κάνει τον άνθρωπο χειρότερο από τα ζώα! Σκέψου σε παρακαλώ και ξαναδιάβασε πολλές φορές αυτά που σου γράφω γιατί στο θέμα αυτό η άποψή σου σου ξαναλέω πως για μένα δεν είναι απλά ουτοπική αλλά είναι επικίνδυνη. Ελπίζω να μην με παρεξηγείς ... σε εκτιμώ και σε ξαναευχαριστώ για τον κόπο και τον αγώνα σου και στο έχω γράψει πολλές φορές και στο παρελθόν αλλά ανώνυμα. Πλέον επειδή σε "ενοχλώ" συχνά θα βάζω και το όνομά μου για να συννενοούμαστε!

Χρήστος Πάτρα

Ανώνυμος είπε...

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/06/blog-post_5845.html

δεν πρόλαβε ο κόραξ να λαλήσει τρεις και να και η σχετική ανάρτηση που θεμελειώνει τα επιχειρήματά μου! Αδελφέ μου νεκρέ όσο δίνεις τόπο η αμαρτία εξαπλώνεται και οι αμαρτωλοί αποθρασύνονται. Όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν το λάθος τους αλλά θα μας επιβάλλουν και το λάθος τους ως σωστό. Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά αλλά εγώ επειδή έχω σε ρώτάω με ποιό τρόπο θα τα προστατέψω από αυτά που βλέπουν και ακούνε σήμερα. Οι ώρες που περνάω μαζί τους αναγκαστικά είναι περιορισμένες. Αν τους κυνηγήσεις λοιπόν αυτούς τους άθλιους, ναι μεν δεν τους θεραπεύεις, αλλά σταματάς αυτή την αθλιότητα ή τουλάχιστον δείχνεις πως μέχρι εδώ είναι η ανοχή. Η βία δεν είναι η μεγαλύτερη αμαρτία από ολες, αυτή είναι προπαγάνδα αυτών που έγραψες πως διοργανώνουν αυτές τις παρελάσεις και έχουν το μεγαλύτερο κρίμα από όλους.

Ανώνυμος είπε...

ξέχασα να το γράψω στο παραπάνω σχόλιό μου,

Χρήστος Πάτρα
(για να συνεχίσουμε το διάλογο)

Ανώνυμος είπε...

να διορθώσω το κόραξ με το αλέκτωρ!!! (δεν έχω πιει το καφέ μου και δεν έχει ανοίξει το μάτι ακόμα! χαχα)

Χρήστος Πάτρα
Καλημέρα

Ragusho είπε...

Αγαπητέ Νεκρέ, συμφωνώ 100% με την άποψή σου. Όπως εγώ είμαι καραεγωίσταρος και πόρνος και και και έτσι και οι αδελφοί μας έχουν το αυτό το πάθος της αρσενοκοιτίας που πρέπει να καταπολεμήσουν και να παλέψουν εναντίον του. Δεν είμαστε εμείς οι καλοί και αυτοί οι ψωριάριδες. Ίσα ίσα που καμιά φορά και "εμείς της εκκλησίας" αρεσκόμαστε στο φαίνεσθαι και δεν κοιτάμε τον βόθρο που κρύβεται μέσα μας. Ποιός από μας μπορεί να βγει δημόσια και να παραδεχτεί τα πάθη του; Ελάχιστοι. Αυτοί τουλάχιστον το παραδέχονται. Δεν το βλέπουν σαν πάθος μεν αλλά τουλάχιστον δεν κρύβονται όπως εμείς.

Να σαι καλά, ο Θεός μαζί σου.

Τάσος 27 Γιάννενα

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας.
Δεν ξέρω τι να πρωτο-απαντήσω, κι έτσι θα γράψω ένα δυο πράγματα και για τα υπόλοιπα ας βγει συμπέρασμα απ' όσα ήδη έχω γράψει...
Λοιπόν, όσοι αγίασαν πολεμώντας δεν αγίασαν επειδή πολέμησαν, αλλά παρά το ότι πολέμησαν. Και στη συντριπτική πλειοψηφία είναι μάρτυρες. Ο Μ. Βασίλειος ζητά 3ετή αποχή από τη θεία κοινωνία γι' αυτούς που σκοτώνουν σε πόλεμο (εννοεί πάντα αμυντικό, γιατί για επιθετικό τους βάζει με τους φονιάδες και ζητά 20ετή αποχή). Δες το άρθρο όπου σε παρέπεμψα στο προηγούμενο σχόλιο. Άρα δεν υπάρχει αγιότητα στον πόλεμο.
Τα παιδιά μας θα τα προστατεύσουμε φτιάχνοντάς τους την πνευματική πανοπλία της πίστης και της αγάπης και όλων των αρετών. Αυτό και μόνον. Τότε και μέσα στο βούρκο δεν κινδυνεύουν. Τα λοιπά μόνο δικαιολογίες είναι, αδελφέ, και ΠΑΝΤΑ θα φέρουν αντίθετο αποτέλεσμα. Θα καλλιεργήσουν την απιστία και την αποστασία απ' το Θεό ή τη σκληρότητα και την αλαζονεία, τον ηθικισμό και το φανατισμό.
Οι παιδεραστές κακοποιούν τα παιδιά (και μπορεί να είναι του ίδιου ή του άλλου φύλου με τα θύματά τους). Δεν είναι το ίδιο.
Ότι γίνεται gay προπαγάνδα το επισήμανα κι εγώ. Πώς θα την αντιμετωπίσουμε; Προπηλακίζοντας τους ομοφυλόφιλους; ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΑΣ έτσι, τροφή της δίνεις.
Χρειάζεται κατήχηση και ιεραποστολή (και προσευχή και νήψη και κάθαρση της καρδιάς) για να κινηθούν βουνά. Αυτό και μόνον.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Για τα λοιπά, ο νοών νοείτω.
Ευχαριστώ θερμά. Ο Χριστός μαζί σας.

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά δεν βάζω τον εαυτό μου παραπάνω από κανέναν. Όλοι οφειλέτες είμαστε. Άρα Ragusho συμφωνώ με αυτό που λες για το βόθρο που κρύβουμε μέσα μας. Ο Θεός να μας ελεήσει... Όμως εγώ απλά λεώ πως αν κάποιος διαδίδει πως το κακό είναι καλό, η βρωμιά είναι καθαρότητα και μάλιστα θέλει να κάνει και επίδειξη του πάθους του, τότε η διαστροφή αυτή είναι επικίνδυνη και για τους υπόλοιπους σε μια κοινωνία. Δεν μπαίνω σε σύγκριση αν είναι αυτοί ή εμείς καλύτεροι. Δεν μου απάντησε κανείς αν ήταν λάθος που πολέμησαν ακόμα και με σπαθί αυτοί που υπερασπίστηκαν την πίστη και τη πατρίδα μας. Και τελικά έχουμε σκεφτεί γιατί αυτοί οι άγιοι ήρωες που έχυσαν το αίμα τους δεν έκατσαν να πουν πως θα κάνουμε προσευχή και μόνο! Γιατί και προσευχή έκαναν και ο Θεός βοήθησε τον ΕΝΟΠΛΟ αγώνα τους. Μήπως ήταν λιγότερο πιστός ο Μακρυγιάννης ή ο Κολοκοτρώνης από εμάς; Τι υπερασπίστηκαν όλοι αυτοί; για ποιό λόγο πολέμησαν και δεν είπαν πως είναι θέλημα Θεού να είμαστε σκλαβωμένοι; Μα φυσικά για να έχουμε τη δυνατότητα να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αξίες και ιδανικά σε ένα κόσμο που δεν θα είναι τέλειος βέβαια, αλλά τουλάχιστον θα μπορούμε να λέμε το άσπρο άσπρο και το μαυρο μαύρο. Και όχι να φτάνουμε στο σημείο της σημερινής κατάντιας ... Προπυλακίζοντας τους gay δεν τους δίνουμε τροφή, αυτό το παίρνουν από μόνοι τους. Άλλωστε σιγοντάρονται από την Αμερικανική πρεσβεία, από το κράτος και τους άρχοντές του, από τα ΜΜΕ και όλο το συνάφι. Εμείς απλά κάνουμε ομολογία πως εδώ είναι η ορθόδοξη Ελλάδα και αυτά τα αίσχη δεν έχουν τόπο. Συμπαθούμε και συμπάσχουμε με τους ομοφυλόφιλους αλλά η αποδοχή της κατάντιας του κυρίου της φωτογραφίας που είναι περήφανος να κυλιέται στο βούρκο δεν μπορει να γίνει ποτέ σε αυτή τη χώρα. Να είστε όλοι καλά!

Χρήστος Πάτρα

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Αδελφέ, σε χαιρετώ και πάλι.
Μην ονομάζεις "αγίους ήρωες" τους ήρωες του 1821, γιατί σφάλλεις. Έκαναν πολλές αμαρτίες, ακόμη και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Ίσως ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης που αναφέρεις έκαναν τις λιγότερες, αλλά υπήρχαν χιλιάδες άλλοι πολεμιστές. Ας μην προτρέχουμε.
Το να πούμε πως ήταν λάθος που πολέμησαν, είναι πάνω απ' τις δυνάμεις μας. Δες όμως πόσα κακά έγιναν το 21 και ποια "λευτεριά" μας ήρθε και κρίνε μόνος σου. Πρέπει όμως να θυμίσουμε πως ο άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός π.χ. ή άλλοι άγιοι της Τουρκοκρατίας δεν κήρυξαν ένοπλο αγώνα.
Αν ο ένοπλος αγώνας είχε κάτι καλό, θα πολεμούσαν και οι πρώτοι χριστιανοί κατά των Ρωμαίων διωκτών τους. Σε παρακαλώ, μη μπερδεύεις τα πράγματα. Ο ένοπλος αγώνας είναι για τη γη, το μαρτύριο για τον ουρανό. Εμείς ως αμαρτωλοί μπορεί να νιώθουμε γήινοι, μα να μη λεμε πως αυτό είναι ο χριστιανισμός.
Προπηλακίζοντας τους gay δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αμαρτάνουμε και φυσικά να τους στερεώνουμε στο πείσμα για τα δικαιώματά τους. Αγάπη ζητάνε. Σίγουρα ελάχιστοι είναι όντως ανακατεμένοι σε σκοτεινούς κύκλους. Μόνο με αγάπη μετακινείς έναν άνθρωπο.
Επιπλέον, όποιος νομίζει πως δικαιούται - με οποιαδήποτε αιτολογία - να προπηλακίζει ή να βαράει έναν άνθρωπο, θα το κάνει και για άλλο λόγο και τελικά για κάθε λόγο που νομίζει αυτός. Και αυτό το παράδειγμα θα πάρουν και τα παιδιά του, ή, αν είναι υγιέστερα απ' αυτόν, θα φύγουν μακριά απ' τις "αξίες" που τους διδάσκει...
Όσο για τους ήρωες του 21, εκείνοι πολέμησαν κατά βαρβάρων με γιαταγάνια και παλούκια. Δεν είναι το ίδιο.

Ανώνυμος είπε...

Όχι νεκρέ μου, δεν σφάλλω καθόλου. Οι ήρωες δεν πολέμησαν μόνο για τη γη. Και φυσικά έκαναν αμαρτίες αλλά και όλοι οι άγιοι έκαναν αμαρτίες. Όμως αυτοί πολέμησαν, θυσιάστηκαν δηλαδή και για την πίστη τους πρώτα πρώτα όπως αυτό το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης. Ο Σαμουήλ, νομίζω, ο καλόγερος στο Κούγκι που τίναξε τόσους Τούρκους στον αέρα, στην ουσία αυτοκτονώντας αλλά που δεν πρόλαβε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει πιστεύεις φίλε μου "νεκρέ" πως χάθηκε ή άγιασε; Εγώ θεωρώ πως άγιασε! Εσύ μάλλον πως χάθηκε. Πολέμησε για τη γη και αυτός; Όχι ασφαλώς! Όπως σου έγραψα και στο πρώτο μου μήνυμα, νομίζω πως η αγάπη για τους ομοφυλόφιλους και η συμπάθεια για την κατάστασή τους είναι επιτακτική και το λέω ειλικρινά αυτό. Άλλο τόσο επιτακτική είναι όμως και Η ΜΗ ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ (και ειδικά σε όλο το μεγαλείο που αυτή παρουσιάζεται στα gay pride), και Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ (βίαια ή μη δεν έχει σημασία). Πιστεύεις πως με τη μη αντίδραση θα διορθωθεί έστω και ένας από αυτούς ή πως θα περάσουν στο επόμενο στάδιο; Για τα νηπειαγωγεία το διάβασες αυτό που σου έστειλα; Ποιά είναι η γνώμη σου; Μήπως αν απαγορέψουμε, έστω και με τη βία αυτές τις παρελάσεις, μαζευτούν και δεν προχωρήσουν και στα χειρότερα; Αφού είναι φως φανάρι πως το σχέδιο είναι οργανωμένο και θα έχει και συνέχεια. Συγνώμη που σε ενοχλώ αλλά για μένα το θέμα είναι καίριο γιατί έχω παιδιά και επίσης την αγαπημένη μου πατρίδα τη βλέπω να χάνεται από όλες τις απόψεις και θέλω να είναι ξεκαθαρισμένα κάποια πράγματα τουλάχιστον σε εμάς που λέμε πως είμαστε χριστιανοί, με τα όποια χάλια μας! Να με συμπαθάς αν μοιάζει το ύφος μου αυστηρό. Στο ξαναείπα και στο ξαναλέω πως και σε εκτιμω και σε διαβάζω συχνά και με έχεις βοηθήσει πολύ με τις αναρτήσεις σου. Θέλω όμως να μου απαντήσεις συγκεκριμένα σε αυτά που σε ρωτάω και σε ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία!

Χρήστος Πάτρα

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ "νεκρέ" θέλω τη γνώμη σου πάνω στα θέματα που έθιξα όχι για να κοντραριστούμε ή να σε στριμώξω αλλά επειδή ψάχνω την σωστή ορθόδοξη στάση σε αυτά τα θέματα. Θέλω να ακούσω την άλλη αποψη, την δική σου οπτική, πιο αναλυτικά και σου εξηγώ το προβληματισμό μου. Η θέση μου είναι πως αύριο θα περάσει η ομοφυλοφιλία και στα βιβλία των σχολείων αν δεν αντιδράσουμε στα gay pride. Εσύ τι πιστεύεις, δεν αξίζει να αντιδράσουμε για αυτό; Ειρηνικά ή με φωνές δεν ξέρω, αλλά αν μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια δεν είναι σαν να αποδεχόμαστε το κακό που έρχεται και να το υποβοηθούμε; Δεν θα έχουμε μερίδιο ευθύνης με μια στάση ανοχής στην αμαρτία που δεν εμποδίσαμε να εξαπλωθεί; Επειδή με ενδιαφέρει η γνώμη σου σε ρωτω και επειδή μέχρι τώρα δεν μου έχεις απαντήσει...ας αφήσουμε τους ήρωες του 21 στην άκρη!

Χρήστος Πάτρα

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Και βέβαια πρέπει να αντιδράσουμε! Επείγει μάλιστα, γιατί ενώ εμείς κοιμόμαστε ο εχθρός δουλεύει ασταμάτητα. Εχθρός όμως - ας το έχουμε υπόψιν - είναι ένας: ο διάβολος.
Οι άνθρωποι όργανά του είναι απλώς θύματα και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Σε κείνους και για κείνους που κινούν τα νήματα, ασφαλώς χρειάζεται να μιλήσουμε και αυστηρά. Πόσο αυστηρά και πώς να μιλήσουμε, δεν ξέρω, ας πουν οι σημερινοί γέροντες και πατέρες.
Όμως οι έντονες αντιδράσεις στους δρόμους θεωρώ ότι μόνο αρνητικό κλίμα δημιουργούν και ούτε που αποτρέπουν τίποτε. Και είναι και τροφή για τα (εκ του πονηρού κινούμενα, έστω και εν αγνοία ορισμένων) ΜΜΕ.
Εξάλλου, ο κάθε ομοφυλόφιλος, όπως κι ο κάθε αιρετικός ή άθεος, που βρίσκεται μπροστά μας, κατά κανόν δεν είναι εγκέφαλος, αλλά θύμα και πρέπει να στοχεύουμε και στη δική του προσέγγιση και σωτηρία.
Να κινηθούμε εναντίον των αιρέσεων, εναντίον της μασονίας, της Νέας Εποχής, της ηθικής διαφθοράς, σίγουρα επείγει! Όμως πάντα ν' αγαπάμε το συνάνθρωπο, όπου κι αν έχει πέσει, ό,τι κι αν κάνει. Έχουμε όμως κατακτήσει μέσα μας αυτή την αγάπη;
Αν όχι, ίσως είναι καλύτερα ν' αφήσουμε την αντίδραση για κάποιους που την έχουν κατακτήσει κι εμείς ν' αγωνιστούμε για την κατάκτησή της, ώστε κάποια στιγμή με τη χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού, ΑΠΑΘΩΣ, ΟΧΙ ΕΜΠΑΘΩΣ να δίνουμε τις μάχες μας.
Η αντίδρασή μας, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να έχει άξονες όπως:
α) Μια σταθερή εκκλησιαστική ζωή, με αρκετή προσευχή και αγώνα ενάντια στα πάθη μας, ώστε να μπορούμε και να δώσουμε σωστή μάχη και ν' αναθρέψουμε κατά Χριστόν τα παιδιά μας. Τότε, δε θα φοβόμαστε για τα παιδιά μας. Προσευχή, πνευματικός ΚΑΙ ηθικός αγώνας, ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, με αγάπη φυσικά, όχι σκληρότητα και καταπίεση, και πρωτίστως με το παράδειγμά μας παρά με λόγια.
β) Ορθόδοξη μαρτυρία στους γύρω μας, που θα αποπνέει και το ήθος και την πίστη μας και θα ενημερώνει για τα επίμαχα θέματα, αλλά ΚΑΙ θα παρουσιάζει την ομορφιά και την αλήθεια του Χριστού και της Ορθοδοξίας. Δύσκολος αγώνας, γιατί χρειάζεται ν' απολογούμαστε για πολλά, αλλά και να ξέρουμε την ορθόδοξη διδασκαλία, την αγ. Γραφή, τους αγίους κ.π.ά.
γ) Όποιος μπορεί ας παρεμβαίνει και στον τύπο ή στο Διαδίκτυα με κείμενα, επιστολές, σχόλια κτλ. Όποιος μπορεί ας γράφει βιβλία ή βίντεο ή ό,τι άλλο, με τη βοήθεια του Θεού. Να βγάζουν αγάπη όμως, όχι μίσος. Αν δεν την έχουμε, άσ' το καλύτερα...
δ) Όποιος μπορεί, ας προσεγγίζει τους απέναντι, τους εχθρούς της πίστης μας. Διάλογος μαζί τους. ΑΛλά δεν είναι για όλους! Και όποιος το επιχειρήσει, πρέπει να έχει και διαρκή σύνδεση με το Θεό (μέσω προσευχής κλπ) και με τον πνευματικό του. Εγώ π.χ. δεν είμαι για κάτι τέτοιο.
Ο διάλογος αυτός και κάποιους μπορεί να φέρει στο Χριστό και θα δείξει στον πολύ κόσμο, που έχει άγνοια, την ορθόδοξη αλήθεια και ομορφιά. Ο διάλογος πρέπει να γίνεται διαρκώς και με όλα τα ηθικά μέσα. Αυτό είναι η απολογητική και η ιεραποστολή της Ορθοδοξίας.
Αν ο διάλογος και οι παρεμβάσεις γίνουν αληθινά επικίνδυνες για κάποιους, ας ετοιμαστεί ο αδελφός για ταλαιπωρίες, πόλεμο, προβλήματα και στο τέλος για το μαρτύριο. Αυτό βέβαια είναι για τους πολύ λίγους.
Αυτά, πρόχειρα και βιαστικά. Ας συμπληρώσουν κι άλλοι. Υπάρχουν αγωνιστές κληρικοί και αγωνιστικές πνευματικές συντροφιές. Ας τους πλησιάσουμε. Ας φτιάξουμε και νέες αν δεν υπάρχουν. Ας δράσουμε μέσα στις ενορίες μας. Έχει ο Θεός.

Ανώνυμος είπε...

σε τίποτα από όσα γράφεις δεν διαφωνώ. Ίσα ίσα που αυτά είναι πρώτα από όλα. Αγάπη και προσευχή για τις εικόνες του Θεού και είναι κυριευμένες από το διάβολο. Απλά δεν ξέρω αν είναι αρκετά, ή μάλλον αν εμείς είμαστε "αρκετοί" για να στηριχθούμε μόνο σε αυτά. Όπως και να χει σε ευχαριστώ που μου απάντησες και συγνώμη που σε ζάλισα.

Χρήστος Πάτρα

Ανώνυμος είπε...

Άλλο πράγμα είναι το "σωστό" να εκπροσωπείται από "1000 Ιουδαίους" και η "αμαρτία" να είναι "μια αδύναμη γυναίκα", τότε ναι ... δεν την πετάς τη πέτρα, δείχνεις έλεος και κερδίζεις μια ψυχή. Όμως όταν "1000 Ιουδαίοι" (αιρέσεις, θρησκείες, παραθρησκείες, ανωμαλίες, ΜΜΕ, άρχοντες κλπ) εκπροσωπούν την αμαρτία και 1 ανήμπορη γυναίκα (εκκλησία) βάλλεται από παντού (κυριολεκτικά), τότε δεν πας να πεις στην γυναίκα αυτή, μην φωνάζεις και μην αμύνεσαι γιατί μοιάζει πως θες να την ξεκάνεις. Ούτε κοιτάς να σώσεις τους 1000 Ιουδαίους γιατί πάλι κινδυνεύεις έτσι να χάσεις την γυναίκα που βάλετται από παντού. Όλοι ξέρουμε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η διάκριση!

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Ακριβώς αυτή τη διάκριση αναζητούμε, αδελφέ...
Αυτή όμως η διάκριση, τουλάχιστον στην άθλια καρδιά μου, συγχώρεσέ με, λέει πως η Εκκλησία ποτέ δεν είναι μια αδύναμη γυναίκα, αλλά το σώμα Χριστού, με κεφαλή το Χριστό και μέλη αγγέλους και αγίους, όχι μόνον εμάς.
Ο Χριστός σώζει την Εκκλησία, όχι εμείς. Εμείς, αν κάνουμε κάτι, πέρα απ' την προσωπική σωτηρία μας, είναι να βοηθήσουμε να σωθεί εν Χριστώ ο συναμαρτωλός αδελφός μας. Πέτρες δεν υπάρχουν για τους χριστιανούς (για να τις πετάξουν οι χριστιανοί, εννοώ), μόνο για τους Ιουδαίους.
Δυστυχώς όμως συνήθως πέτρες πετάμε και πολύ σπάνια νοιαζόμαστε για το συναμαρτωλό. Νοιαζόμαστε για την ψυχή μας και τους ημετέρους, με αρκετή αλαζονεία. Όταν μάθουμε να νοιαζόμαστε και για τον αμαρτωλό, θα είμαστε χριστιανοί. Δεν κάνω το δάσκαλο. Ακόμα και για μαθητής είναι ανάξιος.
Παραπάνω γράφω κάποιες ταπεινές σκέψεις. Αυτές σημαίνουν αντίδραση. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μην αντιδρούμε. Να αντιδρούμε, αλλά για σωτηρία, όχι για απώλεια.
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

να το πούμε αλλιώς, όταν τα κύματα είναι πελώρια και το καράβι της εκκλησίας χτυπιέται βάναυσα και χάνονται άνθρωποι μέσα από αυτό, καλό είναι να κοιτάμε να αγαπήσουμε και να σώσουμε πρώτα τον πλησίον μας που είναι αδερφός μας και κρατιέται με δυσκολία και ας αφήσουμε τους πορωμένους που βρίσκονται μακριά από αυτό και κοιτούν να γκρεμίσουν τους αδερφούς μας στο έλεος του Θεού! Δεν είπε κανείς να πάρουμε πέτρες...στην Γεωργία δεν τραυματίστηκε κανείς ούτε είδα κανέναν χριστιανό με πέτρα, αλλά οι κινητοποιήσεις ήταν δυναμικές και είχαν αποτέλεσμα. Με τα σιγοψυθιρίσματα δεν γίνεται τίποτα...ο Χριστός βεβαίως σώζει την εκκλησία αλλά δεν θέλει εμάς να καθόμαστε, μας καλεί εμείς να κάνουμε ότι μπορούμε και οτι δεν μπορούμε εμείς, θα το κάνει Εκείνος. Τη πέτρα του τάφου του Λαζάρου τη κύλησαν οι μαθητές, όχι ο Χριστός. Ας μην έχουμε την περηφάνεια πως με την προσευχή θα κυλήσει η πετρα...θέλει δραση και ιδρώτα ο αγώνας ενάντια στο κακό και δεν είναι μόνο πνευματικός αλλά και σωματικός!