ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Πέτρου + Παύλου, των 12 Αποστόλων & άλλων φίλων...



Επιλέξτε κέρασμα:

Πέτρος και Παύλος + οι άγιοι 12 απόστολοι (29 & 30 Ιουνίου)
Πέτρος, ο Αρνητής που Αγάπησε
Η διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου για το Χριστό (σε αντιπαραβολή με τη διδασκαλία του Ισλάμ γι' Αυτόν)


Εικ. από εδώ
Αγάπη, ελευθερία και δουλεία στον απόστολο Παύλο
Ο απόστολος Παύλος και οι γυναίκες
Μήπως ο Παύλος έκαψε τη Ρώμη;
Παύλος, το χριστιανικό ανάλογο του Μωάμεθ

Paul, the Christian equivalent to Mohammed
THE SYNAXIS OF THE HOLY TWELVE APOSTLES (June 30) [εικ.]
 
Άγιοι απόστολοι, γιατροί, Μογγόλοι και κηπουροί στις 28, 29 & 30 του Ιούνη (+ ένα βιβλίο)... [παρακαλώ, οπωσδήποτε μπείτε]
ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (από την προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου)  
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (φωτο)

H παρεξηγημένη αγιότητα
Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός όταν... 

Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;
 
 
 
 
Ιούλιος...
 

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Μην είσαι sexy…



Ευχή
 
Σήμερα, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, εκκλησιαστήκαμε σ’ ένα όμορφο εξωκκλήσι, έξω από ένα χωριό.
Στο μικρό αυτό πανηγύρι συμμετείχαν και αρκετές νέες, μοντέρνες γυναίκες, έφηβες κοπέλες και μικρά κορίτσια. Όλες ντυμένες απλά, με παντελόνια μεν (τζιν), αλλά όμορφα και σεμνά.
Βλέποντάς τις, ήθελα να τους πω κάτι. Όμως, αφού δε με γνώριζαν, ντράπηκα να τους μιλήσω, μήπως παρεξηγηθώ. Θα το γράψω λοιπόν εδώ, ελπίζοντας να φτάσει στους αποδέκτες του.
Οι σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ μαζί τους είναι οι εξής:
– Κορίτσια, έτσι να ντύνεστε κάθε μέρα, όπως ήρθατε εδώ ντυμένες σήμερα. Γιατί στην εποχή μας, εποχή παρακμής του πολιτισμού και διάλυσης των ανθρώπινων σχέσεων, κάποιοι έχουν πείσει τις γυναίκες να κυκλοφορούν ημίγυμνες, νομίζοντας ότι δήθεν γίνονται πιο όμορφες έτσι.
Ας μην υποκρινόμαστε: αυτό το ντύσιμο δεν οφείλεται στη ζέστη, αλλά στην επιθυμία να γίνει η γυναίκα σεξουαλικά επιθυμητή από τους άντρες. Ίσως δεν το καταλαβαίνετε, αλλά αυτό είναι το βάθος του «σέξι» ντυσίματος, έστω και υποσυνείδητα.
Αυτό όμως (ας ξεκινήσουμε με αυτή τη διαπίστωση) δεν ταιριάζει σε χριστιανές. Αφού ήρθατε στην εκκλησία, άρα είστε χριστιανές. Μια χριστιανή δεν γδύνεται για να προσελκύσει τα αντρικά βλέμματα, ούτε προσπαθεί να είναι «σέξι», αλλά αντίθετα προσπαθεί να είναι σεμνή και απλή, για να αρέσει πρώτα στο Χριστό και την Παναγία και μετά στους ανθρώπους. Η ομορφιά της χριστιανής γυναίκας είναι η σεμνότητά της και η ίδια θέλει οι άντρες να τη βλέπουν ως αδελφή τους, όχι ως σεξουαλικό αντικείμενο για εκμετάλλευση.
Χριστιανή, αδελφή μου, κόρη μου, δεν είσαι μόνο την ώρα που έχει πάει σε μια εκκλησία ή σ’ ένα μοναστήρι ή σ’ έναν άγιο για προσκύνημα. Χριστιανή είσαι κάθε μέρα, όλο το χρόνο, όλη σου τη ζωή. Αλλιώς πέφτουμε σ’ αυτό που οι νέοι άνθρωποι διαρκώς καταγγέλλουν και αποστρέφονται, στην υποκρισία. Αφού λοιπόν είσαι κάθε μέρα χριστιανή, ας ντύνεσαι επίσης κάθε μέρα ως χριστιανή, όχι μόνον όταν πηγαίνεις στην εκκλησία.
Δείτε πώς ντύνονταν οι νέες γυναίκες της οικογένειάς σας στο παρελθόν – ιδίως στα χωριά, που τα πράγματα ήταν πιο απλά και πρακτικά, γιατί στις πόλεις συχνά υπήρχε και αρκετή υποκρισία. Δείτε επίσης στις εικόνες πώς είναι ντυμένες οι αγίες και η Παναγία. Φυσικά, δε σας λέω να ντύνεστε σαν αρχαίες γυναίκες, αλλά ούτε να μένετε σχεδόν γυμνές, δήθεν επειδή είστε σύγχρονες.
Γυμνά είναι τα πρόβατα που κρέμονται στα τσιγκέλια του κρεοπωλείου.

 Πραγματική ζωή ή κρεοπωλείο;

Κι εδώ πάμε στο δεύτερο στοιχείο του θέματός μας, που δεν έχει οπωσδήποτε σχέση με τη θρησκευτική πίστη, αλλά με το πώς θέλετε να σας βλέπουμε εμείς, οι άντρες.
Ο Νίκος Ξυλούρης – ξέρετε ποιος ήταν και είναι – σε κάποια κρητική παραδοσιακή ηχογράφηση τραγουδούσε μια μαντινάδα:
Όλα σου είναι όμορφα, μα πιο πολύ μ’ αρέσει
ο κόσμος σου ο ψυχικός, που απ’ όλα υπερέχει.
Αυτή είναι η αληθινή ομορφιά, που κάνει όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες να είναι όμορφες. Η «εμφάνιση μοντέλου», που προπαγανδίζεται στην εποχή μας, κάνει τις γυναίκες αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης κάθε είδους και μάλιστα πολλές, που δεν έχουν εμφάνιση ή σωματότυπο (μάθαμε όλοι τώρα νέες λέξεις) παρόμοιο με αυτά τα πρότυπα, τις σπρώχνει προς την κατάθλιψη ή τη νευρική ανορεξία.
Ο αισθησιασμός είναι η σημαία της εποχής μας. Αισθησιακό («σέξι») ντύσιμο, αισθησιακοί χοροί, αισθησιακά τραγούδια (όχι ερωτικά, όχι τραγούδια αγάπης, αλλά τραγούδια σεξουαλικότητας), αισθησιακά αρώματα, αισθησιακή συμπεριφορά… Όλα αυτά, εκείνοι που καθορίζουν τη ζωή και τη σκέψη μας κατά το συμφέρον τους, τα ονομάζουν «θηλυκότητα».
Κατά τα άλλα όμως, ο σύγχρονος (κατευθυνόμενος) πολιτισμός σάς έχει μετατρέψει σε άντρες – σας έχει πείσει ότι δεν είναι σημαντική και συναρπαστική ζωή το να είσαι σύζυγος και μητέρα, αλλά μόνο το να κάνεις καριέρα, και για την ερωτική και ψυχολογική σου ικανοποίηση να έχεις και ένα «σύντροφο» (όχι σύζυγο) ή πολλούς συντρόφους, ενώ αργότερα, όταν νιώσεις την ανάγκη, να επιδιώξεις να κάνεις με κάποιον κι ένα παιδί… Παιδί, που θα σου το μεγαλώνουν επαγγελματίες, γιατί εσύ έχεις τη δουλειά σου.
Και για ποιον θα εργάζεσαι; Για σένα φυσικά, όχι για κάποιον άλλο (ή, άντε, «για την κοινωνία», όχι όμως για την οικογένειά σου).
Το ίδιο κι εμείς οι άντρες, έχουμε πέσει στην ίδια παγίδα: να κάνουμε καριέρα και να εργαζόμαστε για τον εαυτό μας (ή, άντε, αν και λίγοι το σκέφτονται αυτό, «για την κοινωνία»). Όχι για την οικογένειά μας – δεν υπάρχει αυτό στην εποχή μας, η αξία του να ζω και να εργάζομαι πρωτίστως για κάποιον άλλο, δεν υπάρχει πια στη σκέψη μας, δεν μας το εξηγεί κανείς, ούτε οι γονείς μας, ούτε το σχολείο, ούτε φυσικά η τηλεόραση, το διαδίκτυο και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου πολλοί περνάνε το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους.
Αποτέλεσμα, η μοναξιά και η θλίψη, με επιφανειακές χαρές.

Προσοχή: στον πολιτισμό μας, πάντα η γυναίκα εργαζόταν (όχι οι «αριστοκράτισσες»). Εργαζόταν είτε ως αγρότισσα, είτε ως βιοτέχνιδα, και παράλληλα ήταν σύζυγος, νοικοκυρά και μητέρα. Εργαζόταν και μοχθούσε για την οικογένειά της. Και οι άντρες, όταν ήταν σωστοί και ηθικοί, εργάζονταν για την οικογένειά τους, όχι για τον εαυτό τους. Και οικογένεια για τον άντρα και τη γυναίκα δεν ήταν μόνο τα παιδιά τους, αλλά και ο/η σύζυγος (τώρα λέμε «σύντροφος», γιατί φοβόμαστε τη δέσμευση), οι γονείς τους (δυο μανάδες και δυο πατεράδες, που έτσι τους αποκαλούσαν, όχι τον πεθερό «κύριε Γιάννη» και την πεθερά «κυρία Μαρία», ή σκέτο «Γιάννη» και «Μαρία») και κατ’ επέκτασιν τα αδέρφια και όλοι οι συγγενείς (που είχαν αλληλεγγύη, είτε σε οικονομικά θέματα, είτε σε θέματα προστασίας από εχθρούς, κατακτητές, εκμεταλλευτές κ.λ.π.).
Μέσα σε πολλές από αυτές τις οικογένειες βέβαια συνέβαιναν και παρατράγουδα, και καταπίεση και μίση και αντιπαραθέσεις για την κληρονομιά και πολλά άλλα, αλλά, όταν λειτουργούσαν σωστά και ισορροπημένα, ήταν ο χώρος προστασίας και ψυχοσωματικής ανάπτυξης του ανθρώπου, εφ’ όρου ζωής.
Τα αρνιά στα τσιγκέλια του χασάπη δεν έχουν οικογένεια. (Συγχωρέστε με, φίλοι κρεοπώλες, η βολή δεν είναι για εσάς, αλλά για εκείνους που έχουν μετατρέψει το σύγχρονο άνθρωπο σε σφαχτό για τα δικά τους τσιγκέλια).
Από πού ξεκινήσαμε και πού πήγαμε, ε; Τέλος πάντων, κορίτσια, αν θέλετε, ακούστε έναν άντρα (παντρεμένο και πατέρα κόρης)… Θηλυκότητα δεν είναι ο υπερτονισμός της σεξουαλικότητας. Ούτε σας κάνει όμορφες αυτό – όμορφες είστε από μόνες σας, δε χρειάζεται να βλέπετε εκπομπές (ή «ριάλιτι») μόδας, ούτε να παρακολουθείτε τι κάνει η μία και η άλλη διάσημη, που ίσως στο βάθος υποφέρει από εθισμούς, μοναξιά και ψυχολογικά προβλήματα. Περισσότερο ισορροπημένα θα σας καθοδηγήσει το να παρακολουθείτε τι κάνει η μητέρα σας ή – αν έχετε – η γιαγιά σας, παρά οι «celebrities» (άλλη μια λέξη που μάθαμε και μηρυκάζουμε όλοι τώρα)…
Κι αν συναντήσετε ποτέ καμιά διασημότητα («celebrity»), ίσως χρειαστεί να την παρηγορήσετε με δυο λόγια αγάπης και μια αγκαλιά (να, αυτή η συμπαράσταση είναι όντως στοιχείο θηλυκότητας), γιατί εκείνη μπορεί να έχει χάσει το δρόμο της και να βουλιάζει στη δυστυχία και την αυτοκαταστροφή, ενώ η μητέρα σας και η γιαγιά σας είναι σπάνιο να έχει πάθει κάτι τέτοιο.
Κάποτε (δε θυμάμαι πού το διάβασα αυτό) ρώτησαν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι πώς κατάφεραν να μείνουν ενωμένοι τόσες δεκαετίες. Εκείνοι απάντησαν: «Ζήσαμε σε μια εποχή, που, όταν κάτι χαλούσε, το φτιάχναμε. Δεν το πετούσαμε».
Αυτά είναι σκέψεις που ξεκίνησαν από μερικά κομψά, αλλά ταπεινά φούτερ, ένα μπλουτζίν χωρίς τρύπες και ένα ζευγάρι απλά αθλητικά παπούτσια, στην αυλή μιας μικροσκοπικής εκκλησούλας του Αγίου Πνεύματος. Μάλλον όλα τα ωραία εκεί αρχίζουν, στην εκκλησία…
Ευχαριστώ.

Συμπλήρωμα

Πολιτισμός κατά του ανθρώπου: Α΄ Μέρος - Β΄ Μέρος
Θέλεις σεξ;

Σεξ στην εφηβεία
Η πιο sexy απ' όλες...
Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο... 
 
Περί γάμου και συζυγικής απιστίας
Έρωτας, σεξ, γάμος και μοναχισμός
Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής
Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι ευχαριστώ!
Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς)


ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!
Αυτογνωσία
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Είσαι ο άνθρωπός μου;
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...
Προσευχές από τους «τελειωμένους»...
 
Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι
H παρεξηγημένη αγιότητα
Άγιος Πορφύριος: Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους
 
Σχιζοφρένεια ή πίστη στον Ι. Χριστό "δι' αγάπης ενεργουμένη";
Ο ταχυδρόμος του Θεού - Σ’ ένα δάσος του Όρεγκον μ' ένα πιστόλι...
Πάτερ, τι θέλει ο Θεός να γίνω στη ζωή μου;
 

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Γιόγκα για εγκύους; Γιόγκα για παιδιά;


Φωτο από το Διαδίκτυο. Αν και θα ήθελα να τη σχολιάσω, δεν το κάνω. Οι αναρτήσεις πιο κάτω είναι αρκετές. Ευχαριστώ.
 

Αν δεν το έχετε διαβάσει, το υπενθυμίζω, με την παράκληση να το διαβάσετε, αν θέλετε φυσικά, εδώ.

Υπενθυμίζω επίσης:

Είναι η γιόγκα λατρεία δαιμονικών θεών; (με την άποψη ανθρώπων που άσκησαν ή ασκούν τη γιόγκα)
«Είμαι πολύ καλά. Κάνω ρέικι, γιόγκα, μιλάω με αγγέλους…»
Απλές προτάσεις για υγεία, ευεξία, αρμονία & αιώνια ζωή!...  

Γιόγκα, θεραπευτές, γκουρού και μια ψυχή που έψαχνε να βρει το δρόμο της...

Μια μελέτη για τη γιόγκα που θεωρώ σημαντική είναι και εδώ.
Ευχαριστώ.

Ιεραποστολή: η παγκόσμια κατάσταση και οι δυνατότητές μας


Σταυρούλα Παντελάκη
Εκφωνήθηκε στον Ι.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαϊδαρίου την Κυριακή της Ορθοδοξίας (Μ.Τεσσαρακοστή 2019)

Living my way
ΟΟΔΕ

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας έχει ορίσει την ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας να τιμάται η εξωτερική ιεραποστολή.

Η Αποστολική Διακονία διοργανώνει εβδομάδα αφιερωμένη στην εξωτερική ιεραποστολή, η οποία ξεκινάει σήμερα και σε όλες της Μητροπόλεις της χώρας διοργανώνονται εκδηλώσεις ιεραποστολικού ενδιαφέροντος. Έντυπα μοιράζονται στις ενορίες και σε όλους τους ναούς της χώρας μας βγαίνει δίσκος και καλούνται οι πιστοί να ενισχύσουν την ιεραποστολή σε Αφρική, Ασία, Λατινική Αμερική και Ωκεανία. Μέσω της Αποστολικής Διακονίας, σε κάποιον Ορθόδοξο ιεραποστολικό σύλλογο ή απευθείας σε κάποια Ορθόδοξη Μητρόπολη του εξωτερικού μπορεί ο καθένας να συνεισφέρει από το υστέρημα της τσέπης του, αλλά από το περίσσευμα της καρδιάς του.

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στην παρουσία της Ορθοδοξίας ανά τον κόσμο βλέπουμε πως η Ορθοδοξία συνήθως διατηρεί ένα πιο χαμηλό προφίλ απέναντι στην δημοσιότητα και στο επίκεντρο των γεγονότων. Η αλήθεια της όμως και το μήνυμα που μεταφέρει δεν την αφήνει να χαθεί ή να παραπέσει μέσα στην πληθώρα και την δυναμικότητα άλλων φορέων ετεροδόξων ή ετεροθρήσκων.

Έτσι, αυτή τη στιγμή με πληροφορίες πολύ πρόσφατες μαθαίνουμε ότι στην Ινδία έχει πάει ιεραποστολική ομάδα προκειμένου να προετοιμάσει το βάπτισμα και την είσοδο στην Ορθοδοξία περίπου 1000 ανθρώπων, εκ των οποίων υπολογίζεται περίπου ότι οι 50-100 είναι πρώην Προτεστάντες πάστορες. Είναι ήδη βέβαια γνωστή στην Καλκούτα της Ινδίας η δράση της μοναχής Νεκταρίας, η οποία έχει φτιάξει ένα ίδρυμα για ορφανά κορίτσια, την ‘’Θεοτόκο’’, και τέσσερα σχολεία. Πριν 3-4 μήνες περίπου ξεκίνησε η ανέγερση της πρώτης Ορθόδοξης εκκλησίας στην Σαμόα, ένα κράτος αποτελούμενο από μικρά νησιά, βόρεια της Νέας Ζηλανδίας. Νέα μητρόπολη δημιουργήθηκε στην Αφρική, συγκεκριμένα στο ανατολικό Κονγκό, η Επισκοπή Κισαγκάνι. 


Στην γειτονική μας Τουρκία δε όλο κι αυξάνονται οι βαπτίσεις και οι κρυπτοχριστιανοί. Όμως λόγω του κινδύνου και του φόβου της κυβέρνησης και της μουσουλμανικής κοινωνίας γενικότερα, οι πληροφορίες που φτάνουν σε μας είναι και παραμένουν ανεπίσημες. Δεν είναι τυχαίο όμως το γεγονός ότι μαθαίνονται οι λειτουργίες ιερών ναών μετά από πάρα πολλά χρόνια, η αναστήλωσή τους –έστω και υπό το πρόσχημα του πολιτιστικού ενδιαφέροντος- και η γενικότερη αναζωπύρωση του έργου των εκεί μητροπόλεων. Ακόμα, μητροπολίτες όπως οι Μεξικού Αθηναγόρας και Μπραζαβίλ και Γκαμπόν Παντελεήμων (στην χώρα δηλαδή των Πυγμαίων) δηλώνουν ότι οι ντόπιοι κάτοικοι αναζητούν από μόνοι τους την Ορθοδοξία. Κι αυτά είναι μερικά από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Η Ορθοδοξία διαδίδεται όλο και μακρύτερα, όλο και περισσότερο. Είναι ελάχιστες οι χώρες πλέον στις οποίες δεν έχει φτάσει καθόλου το μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Γιατί όμως τέτοια έμφαση να στηρίξουμε την ιεραποστολή, ακόμα και τώρα που ζούμε σε μια εποχή που κυβερνά το διαδίκτυο, η πληροφόρηση είναι πιο γρήγορη από ποτέ, οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί και θεωρητικά οι ελευθερίες του σύγχρονου ανθρώπου είναι πιο κατοχυρωμένες από ποτέ; Κι όμως… Σήμερα η ανάγκη για την ενίσχυση των Ορθοδόξων αδελφών μας στο εξωτερικό και η διακήρυξη του Ευαγγελίου σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Πρώτα από όλα, αν και είμαστε στον 21ο αιώνα το επιθετικό Ισλάμ ακόμα προσφέρει μάρτυρες κυρίως στην Αφρική και σε χώρες της Ανατολής. Μεγάλο και τραγικό παράδειγμα η Συρία ή ακόμα και το Ιράκ, όπου οι χριστιανοί δεν τολμούν να μιλήσουν καν στις αρχές για να τους προστατεύσουν.

Η Κίνα έχει εξαπολύσει κυνήγι μαγισσών απέναντι σε οποιονδήποτε έχει ένα διαφορετικό θρήσκευμα πέρα από τις παραδοσιακές ανατολικές θρησκείες. Η μανία που δείχνει απέναντι στους Χριστιανούς, όλων των δογμάτων, είναι τρομακτική και την εκδηλώνει με φυλακίσεις, με γκρέμισμα εκκλησιών, κάψιμο σταυρών, κ.α.

Η ΜΚΟ "Ανοιχτές Πόρτες" ανακοίνωσε πως το 2018 περίπου 4300 χριστιανοί σκοτώθηκαν λόγω της πίστης τους, ανεξαρτήτως δόγματος. 245 εκατομμύρια Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί και Προτεστάντες) διώκονται καθημερινά, εννοώντας με τον όρο δίωξη είτε βιαιότητες είτε καθημερινή διακριτική καταπίεση. Σε όλο τον κόσμο 1847 εκκλησίες (διπλάσιες από ό,τι γνωρίζουμε για το 2017) δέχτηκαν επίθεση, έκλεισαν ή κάηκαν και γενικά καταστράφηκαν. Για την Ελλάδα έχουμε στοιχεία από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για το 2017, όπου ο αριθμός αυτός ανέρχεται στις 537, εκ των οποίων οι 525 είναι ναοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πάλι σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος οι επιθέσεις ήταν αυξημένες.

Τι γίνεται στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο; Εκεί υπάρχει ίσως μεγαλύτερη δίψα για την Ορθοδοξία. Η Δύση έχει φτάσει σε ένα πνευματικό τέλμα, βρίσκεται στην ανάγκη του επαναπροσδιορισμού των αξιών της, με τον υλισμό και τον ατομισμό να γίνονται το κέντρο της κοσμοθεωρίας του σύγχρονου ανθρώπου. Σίγουρα κι η οικονομική κρίση ανέδειξε ένα μεγάλο πνευματικό κενό. Είναι απίστευτο να διαβάζει κανείς ειδήσεις που αναφέρουν για την αύξηση των wiccans (ουσιαστικά μάγων), για τους ιερείς που προβαίνουν σε ριζοσπαστικές λύσεις προκειμένου να αυξήσουν το ποίμνιό τους και κάνουν εκπτώσεις σε θέματα όπως οι εκτρώσεις ή διοργανώνουν ειδικές λειτουργίες για τους ομοφυλόφιλους, κτλ. και γενικότερα ο Χριστιανισμός να παίρνει μια φθίνουσα πορεία στην ζωή των δυτικών. 


Μια συγκινητική φωτογραφία, που φανερώνει πως η Ορθοδοξία ενώνει τους ανθρώπους. Ο επίσκοπος Μπουρούντι και Ρουάντας της Αφρικής Ιννοκέντιος στον Καύκασο, σε επίσκεψή του στη Γεωργία, την ημέρα εορτής της αγίας Νίνας της Ισαποστόλου και Φωτίστριας της Γεωργίας (από εδώ).

Σε όλα αυτά η Ορθοδοξία έχει μια απάντηση και μια λύτρωση να προσφέρει. Αν μη τι άλλο, έχουμε έναν θησαυρό να μοιραστούμε. Δεν είναι ένα κεκτημένο που το κρατάμε πεισματικά για μάς.

Κι ενώ η Εκκλησία μας σήμερα τιμάει και προβάλλει το θαυμαστό έργο της εξωτερικής ιεραποστολής, ας μην ξεχνάμε πόσο σημαντική είναι και η εσωτερική ιεραποστολή, δηλαδή ο επιτακτικός επανευαγγελισμός των ήδη βαπτισμένων Ορθοδόξων, ή οι υπόλοιποι Έλληνες ετερόδοξοι χριστιανοί που ανήκουν είτε στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, είτε σε κάποια από τις άπειρες προτεσταντικές ομάδες κι ακόμα χειρότερα σε κάποια από τις εξίσου άπειρες σέκτες ανατολικής επιρροής.

Ο αείμνηστος καθηγητής της Ιεραποστολικής στην Θεολογική σχολή Αθηνών Ηλίας Βουλγαράκης έλεγε ότι: "Η ιεραποστολή δεν είναι μόνο θέμα των ιεραποστόλων αλλά και όλων των πιστών τόσο στο σύνολό τους ως Εκκλησίας, όσο και καθενός ξεχωριστά." Ο καθένας μας λοιπόν είναι εν δυνάμει ιεραπόστολος.

Είναι κατανοητό βέβαια πως πολλοί από εμάς εδώ θα νιώθουμε αδύναμοι ή ανίκανοι να συνεισφέρουμε σε αυτό το μεγάλο έργο που δεν τελειώνει ποτέ. Είναι έτσι όμως; Τι πιο εύκολο για να δικαιολογηθεί κανείς να πει ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει, δεν μπορεί να αφήσει τις υποχρεώσεις του, δεν ξέρει να μιλάει ξένες γλώσσες, κτλ, κτλ. Ή και πάλι είναι αρκετό να συνεισφέρουμε οικονομικά όσο κι όσοι μπορούμε μια φορά το χρόνο; Όχι, φυσικά. Ο Θεός όμως έχει προικίσει τον καθένα μας με κάποιο τάλαντο: Ο χρόνος που ’χουμε στην επίγεια ζωή και η δυνατότητα για προσευχή είναι τα βασικότερα και κάτι που κατέχουμε όλοι. Είναι υποχρέωση και καθήκον του κάθε χριστιανού να βάλει σε λειτουργία τα τάλαντα που του έχει δώσει ο Θεός και να τα αξιοποιήσει γι’ αυτό τον σκοπό. Και όλα μπορούν να αξιοποιηθούν! Είτε είναι η δίψα για μελέτη, είτε είναι το χάρισμα της προσφοράς, είτε είναι η αγάπη κι η προσευχή. Ειδικά αυτά τα δύο που οφείλουμε να καλλιεργούμε όλοι μας.

Το ύψιστο όμως μέσο της ιεραποστολής μετά την προσευχή είναι η διακονία. Αυτή άλλωστε μαζί με την διακριτική στάση των Ορθοδόξων ιεραποστόλων ήταν κι είναι η ειδοποιός διαφορά έναντι των προτεσταντών και των παπικών ιεραποστόλων. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα κατ’ εμέ είναι η Γερόντισσα Γαβριηλία, μια ορθόδοξη μοναχή που πέρα από τον πνευματικό της πλούτο στις αποσκευές της είχε και την τέχνη της φυσιοθεραπείας. Με αυτή ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ινδία. Έλεγε λοιπόν ‘’Through the feet to the heart’’ , μέσω των ποδιών δηλαδή στην καρδιά, εννοώντας πως με τις μαλάξεις που τους έκανε στα πόδια –αντιμετώπιζε κυρίως περιστατικά λεπρών που υπέφεραν από πόνους στα άκρα- έφτανε να τους αγγίξει και βαθύτερα.


Είναι πολύ γνωστή και η αποστομωτική απάντηση που έδωσε σε ξένο ιεραπόστολο που την μάλωσε, γιατί δεν μάθαινε να μιλάει την τοπική γλώσσα, κι εκείνη του απάντησε πως μιλάει πέντε: <<Η πρώτη είναι το χαμόγελο, η δεύτερη είναι τα δάκρυα, η τρίτη είναι το άγγιγμα, η τέταρτη είναι η προσευχή, η πέμπτη είναι η αγάπη. Με αυτές τις πέντε γλώσσες γυρίζεις όλη τη γη και όλος ο κόσμος είναι δικός σου. Όλους τους αγαπάς το ίδιο. Ασχέτως θρησκείας και έθνους. Ασχέτως με όλα. Παντού υπάρχουν άνθρωποι του Θεού. Και δεν ξέρεις αυτός που βλέπεις σήμερα, αν αύριο δε θα είναι ο Άγιος… >> Αυτό που έκανε εκείνη βέβαια ήταν κάτι μοναδικό και δεν συστήνεται σε όλους. Ο βίος της όμως μας έδωσε μαθήματα, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν στην καθημερινότητά μας: στο σπίτι μας, στην γειτονιά μας, στην ενορία μας κι έπειτα όλο και παραπέρα.

Πριν ολοκληρώσω θα ήθελα να κάνω και μια μικρή αναφορά με το νέο φαινόμενο της εποχής μας, όπου η ιεραποστολή χτυπάει την πόρτα μας. Χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες πολέμου καταφθάνουν στην χώρα μας καθημερινά. Πλέον κάποιοι από αυτούς μένουν και στις γειτονιές μας. Δίνεται έτσι η δυνατότητα μέσω της προσφοράς και της διακονίας στους κατατρεγμένους να τους δείξουμε τον πνευματικό πλούτο που κρύβει αυτή η χώρα και να τους προσφέρουμε σανίδα σωτηρίας σε κάθε επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε πως αυτό που εμείς τώρα βλέπουμε ως κάτι δικό μας που αρνούμαστε να το μοιραστούμε, στο Βυζάντιο ήταν δεδομένο το εντελώς αντίστροφο. Ας δοκιμάσουμε με τον τρόπο που μας υποδεικνύει η πίστη μας να τους προσεγγίσουμε και ο Κύριος θα φροντίσει για όλα τα υπόλοιπα.

Θα ήθελα να κλείσω με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου με τα λόγια του ίδιου του Αγίου Πορφυρίου για το πώς πρέπει ο καθένας μας να βλέπει και να αντιμετωπίζει την ιεραποστολή:

“Να είμαστε ζηλωτές. Ζηλωτής είναι εκείνος που αγαπάει ολόψυχα τον Χριστό και στο όνομά Του διακονεί τον άνθρωπο. Αγάπη στον Θεό και στους ανθρώπους, αυτό είναι ζευγάρι, δεν χωρίζει. Πάθος, πόθος, δάκρυα, με κατάνυξη, όχι σκόπιμα. Όλα από καρδιά!

Ο φανατισμός δεν έχει σχέση με τον Χριστό. Να είσαι χριστιανός αληθινός. Τότε κανένα δεν θα παρεξηγείς, αλλά “η αγάπη σου πάντα θα στέγει”. Και στον αλλόθρησκο, χριστιανός. Δηλαδή να τον τιμάς, άσχετα με τη θρησκεία του, με έναν ευγενικό τρόπο. Μπορείς να περιποιηθείς έναν οθωμανό, όταν έχει ανάγκη, να του μιλήσεις, ν' αναστραφείς μαζί του. Να υπάρχει σεβασμός της ελευθερίας του άλλου. Όπως ο Χριστός ίσταται επί την θύραν και κρούει, χωρίς να την παραβιάζει, αλλά περιμένει την ψυχή μόνη της κι ελεύθερα να Τον δεχτεί, έτσι κι εμείς να στεκόμαστε μπροστά στην κάθε ψυχή.

Στην ιεραποστολική προσπάθεια να υπάρχει λεπτός τρόπος, ώστε οι ψυχές να δέχονται ό,τι προσφέρουμε -λόγια, βιβλία- χωρίς ν' αντιδρούν. Και κάτι ακόμη. Λίγα λόγια. Τα λόγια ηχούν στ' αυτιά και εκνευρίζουν πολλές φορές. Η προσευχή και η ζωή έχουν απήχηση. Η ζωή συγκινεί, αναγεννά και αλλοιώνει, ενώ τα λόγια μένουν άκαρπα. Η καλύτερη ιεραποστολή γίνεται με το καλό μας παράδειγμα, την αγάπη μας, την πραότητά μας.
Στις συζητήσεις, λίγα λόγια για τη θρησκεία και θα νικήσετε. Αφήστε εκείνον που έχει άλλη γνώμη να ξεσπάσει, να πει, να πει… Να αισθανθεί ότι έχει να κάνει μ' έναν ήρεμο άνθρωπο. Να επιδράσετε με την καλοσύνη σας και την προσευχή σας κι έπειτα του μιλάτε λίγο. Δεν κάνετε τίποτε, αν τα πείτε έντονα, αν του πείτε, παραδείγματος χάριν, “είπες ψέμα!”. Και τι θα βγει; Είστε “ως πρόβατα εν μέσω λύκων”. Τι να κάνετε; Ν' αδιαφορείτε εξωτερικά, αλλά να προσεύχεσθε μέσα σας. Να είστε έτοιμοι, καταρτισμένοι, με παρρησία, αλλά και με αγιότητα, πραότητα, προσευχή.

“Με τη σιωπή, την ανοχή και την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά”

“Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε. Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτε. Ούτε και με τις υποδείξεις. Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό, αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσουμε.

Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του. Εμείς, με την αγάπη μας, με τη λαχτάρα μας στην αγάπη του Θεού, θα προσελκύσουμε την χάρη, ώστε να περιλούσει τους άλλους, που είναι πλησίον μας, να τους ξυπνήσει, να τους διεγείρει προς τον θείο έρωτα. Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους.

Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του. Με τις προσευχές μας θα κάνουμε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.

Να γνωρίζετε και το άλλο. Οι ψυχές οι πεπονημένες, οι ταλαιπωρημένες, που ταλαιπωρούνται από τα πάθη τους, αυτές κερδίζουν πολύ την αγάπη και την χάρη του Θεού. Κάτι τέτοιοι γίνονται άξιοι και πολλές φορές εμείς τους κατηγορούμε.

Θυμηθείτε τον Απόστολο Παύλο, τι λέει: “Ού δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις”.

Όταν το θυμάστε αυτό, θα αισθάνεσθε ότι αυτοί είναι πιο άξιοι κι από σας και από μένα. Τους βλέπουμε αδύνατους, αλλά όταν “ανοίξουνε” στον Θεό, γίνονται πλέον όλο αγάπη κι όλο θείο έρωτα. Ενώ είχανε συνηθίσει αλλιώς, τη δύναμη της ψυχής τους τη δίνουν μετά όλη στον Χριστό και γίνονται φωτιά από αγάπη Χριστού. Έτσι λειτουργεί το θαύμα του Θεού μέσα σε τέτοιες ψυχές, που λέμε “πεταμένες”.

Είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας να επιμένουμε να γίνουν οι άλλοι καλοί. Στην πραγματικότητα, θέλουμε εμείς να γίνουμε καλοί κι επειδή δεν μπορούμε, το απαιτούμε απ' τους άλλους κι επιμένουμε σ' αυτό. Κι ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή, εμείς πολλές φορές στενοχωρούμεθα κι αγανακτούμε και κατακρίνουμε.

Η αγάπη να είναι μόνο εν Χριστώ. Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έλθει η ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι' αυτόν. Με τη σιωπή, την ανοχή και κυρίως με την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά.

Ν' αγωνιζόμαστε να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση”

“Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη, Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας, όταν κυριεύεται απ' το κακό. Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνο όταν ο άλλος είναι παρών, αλλά κι όταν δεν είναι. Ν' αγωνιζόμαστε να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου, που δεν την εγκρίνουμε, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζουμε -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μη μας βλέπει.

Να μην αγανακτούμε μ' εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθεοι, διώκτες κ.λ.π. Η αγανάκτηση κάνει κακό. Τα λόγια τους, την κακία τους να μισήσουμε, τον άνθρωπο, όμως, που τα είπε να μην τον μισήσουμε, ούτε ν' αγανακτήσουμε εναντίον του. Να προσευχηθούμε γι' αυτόν. Ο χριστιανός έχει αγάπη και ευγένεια και φέρεται ανάλογα.

Εγκράτεια της γλώσσης -μέγα πράγμα! Κατά ένα μυστικό τρόπο, η σιωπή ακτινοβολεί στον πλησίον.


Συμπλήρωμα
 
Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής
Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες»
Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός»

Διαδικτυακή Ιεραποστολική Ομάδα "Η Μαρτυρία του Χριστού στα σύγχρονα έθνη"
Orthodox Christian Mission Center (ΗΠΑ)
Ορθόδοξη Ιεραποστολή
Στον ορθόδοξο αμπελώνα της Αφρικής

Ιστότοπος για τους Αφρικανούς αγίους
Ουγκάντα – Κένυα: Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Αφρικής
Πρωτοπόροι Έλληνες Ιεραπόστολοι στην Αφρική
π. Κοσμάς Γρηγοριάτης, ο Φίλος & Φωτιστής της Αφρικανικής Γης
Ιερείς της Μαύρης Αφρικής και 10 Ιεραποστολικά Βίντεο
Ο Χριστός στην Αφρική
Επιστολή ορθόδοξου χριστιανού προς τους αδελφούς μας Ινδιάνους

  
Ορθόδοξες ρίζες στη Δύση
Ορθοδοξία στη Σκανδιναβία
Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης - Η Ορθοδοξία στους σύγχρονους δυτικούς λαούς

Ο Χριστός στην Ασία 
Ο Χριστός στα βάθη της Ασίας 

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

"Στην Ευρώπη ως Ορθόδοξος Έλληνας": Μνήμη Ρήγα Φεραίου († 24 Ιουνίου 1798) !



Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων 
ΔΗΜΟΦΑΝΤΗΣ

Στις 24 Ιουνίου το Έθνος τιμά τη μνήμη του Εθνομάρτυρος Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου). Ο Ρήγας θανατώθηκε από τους Τούρκους στις 24.6.1798 στον πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου. 

Μαζί του θανατώθηκαν άλλοι επτά συναγωνιστές: Ο Ευστράτιος Αργέντης από τη Χίο, ο Δημήτριος Νικολίδης από τα Ιωάννινα, ο Αντώνιος Κορωνιός από τη Χίο, ο Ιωάννης Καρατζάς από την Κύπρο, ο Θεοχάρης Τουρούντζιας από τη Σιάτιστα και οι αδελφοί Ιωάννης και Παναγιώτης Εμμανουήλ από την Καστοριά. Τους είχαν συλλάβει οι Αυστριακοί με επαναστατικό υλικό και τους παρέδωσαν μέσω Σεμλίνου στους Οθωμανούς. 
Οι υπόλοιποι σύντροφοι του Ρήγα απέφυγαν την εκτέλεση, διότι είχαν αυστριακή και όχι οθωμανική υπηκοότητα. Μεταξύ αυτών ήσαν οι αδελφοί Μαρκίδες Πούλιου (γιοι του Μάρκου Πούλιου) από τη Σιάτιστα, οι οποίοι τύπωναν τα κείμενα του Ρήγα στη Βιέννη. 

Ο Ρήγας παραμένει πάντα επίκαιρος, διότι επέτυχε να συνδυάσει την Ορθόδοξη πίστη του και την ελληνική παιδεία με ορισμένα στοιχεία που παρέλαβε επιλεκτικά από τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και από τα κείμενα της Γαλλικής Επαναστάσεως. Η ευρυμάθειά του και ο σεβασμός του στην ελληνορθόδοξη παράδοση τον βοήθησαν να μην είναι ένας απλός αντιγραφεύς ξένων ιδεών, αλλά να επιλέγει εκείνα τα στοιχεία που θεωρούσε χρήσιμα για την απελευθέρωση και την πνευματική αναγέννηση των Ελλήνων.
Ο Ρήγας αποτελεί θαυμαστό παράδειγμα των συνθέσεων που επιτυγχάνει κατά καιρούς ο Ελληνισμός. Των συνθέσεων, οι οποίες βοηθούν να πηγαίνουμε μπροστά χωρίς, όμως, να αποκοπτόμαστε από τις ρίζες μας και από το παρελθόν μας. Επειδή κάποιοι υπερτονίζουν την επίδραση του Διαφωτισμού στο έργο του Ρήγα, θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω ορισμένες διαπιστώσεις, οι οποίες καταδεικνύουν ότι ήταν πρωτίστως ευλαβής Ορθόδοξος Χριστιανός. Απέρριπτε δηλαδή τον αθεϊσμό, τον ντεϊσμό και τις αντιχριστιανικές τάσεις του Δυτικού Διαφωτισμού.
Με τη βοήθεια των μελετητών του Ρήγα Δημήτρη Καραμπερόπουλου και Γιώργου Καραμπελιά διαπιστώνουμε ότι:

  • Ο Ρήγας στον Θούριό του επικαλείται τον Θεό και τον Σταυρό: «Νά κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρόν», και «ας πούμε απ’ την καρδιά μας ετούτα στον Θεόν».
  • Σε ένα άλλο ποίημά του, τον Ύμνον Πατριωτικόν, αναφέρεται στην Ορθοδοξία: «Ὀποιος λοιπόν είναι καλός κι Ορθόδοξος Χριστιανός με τ’ άρματα στο χέρι ας δράμη σαν ξεφτέρι το Γένος του να σώση…».
  • Στα ανακριτικά έγγραφα της αυστριακής Αστυνομίας καταγράφεται ότι ο Ρήγας δηλώνει ως κύριο σκοπό της ζωής του τη σωτηρία της ψυχής του και την απελευθέρωση της Ελλάδος. Η σωτηρία της ψυχής είναι καθαρά χριστιανική αντίληψη.
  • Στα ίδια έγγραφα οι Αυστριακοί καταγράφουν ότι ο Ρήγας είχε μαζί του δέκα ελληνικά αντίτυπα της Καινής Διαθήκης.
Στην Ευρώπη ως Ορθόδοξος Έλληνας. Αυτός ήταν ο Ρήγας. 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 


Παρακαλώ, και:

Η φιλία του Ρήγα Φεραίου με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη 

Τι μας αφορά πιο πολύ; Η Άλωση της Βαστίλης ή της Κωνσταντινούπολης;
Το Βυζάντιο, εμείς και ο κόσμος
Μαυρόλυκοι, Ανταρόλυκοι και Game of Thrones


Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης & η Ορθοδοξία στο δυτικό κόσμο  

Ιστοσελίδα για το ρωμέικο πολιτισμό μας. Προσέξτε ιδιαίτερα τα κείμενα του π. Ιωάννη Ρωμανίδη.
O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός 
Η βιομηχανική επανάσταση και εμείς
Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη


Ιστορικά θέματα για τη Ρώμη (Βυζάντιο)
Ιστορικά θέματα για την Οθωμανοκρατία και την Επανάσταση
Ιστορικά θέματα για τον Νεότερο Ελληνισμό

Πώς τοποθετήθηκαν μέσα στο έτος οι εορτές των γεγονότων της Καινής Διαθήκης


Οι γιορτές στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Η Παναγία Εγκυμονούσα, έργο της αγιογράφου Σοφίας Παπάζογλου,
στο ναό του αγίου Ελευθερίου Αχαρνών (εδώ).

Παίρνοντας ως χρονολογική αφετηρία την αρχή της ινδίκτου, δηλαδή την 1η Σεπτεμβρίου, που ήταν πρωτοχρονιά κατά τους αιώνες της διαμορφώσεως του εορτολογίου μας, διακρίνουμε κάποια προσπάθεια διατηρήσεως της ιστορικής συνέχειας στις βασικές τουλάχιστον εορτές, όπου τούτο ήταν δυνατό. 
Έτσι η σύλληψη του Προδρόμου, το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας [κατά Λουκάν, κεφ. 1], τοποθετείται στις 23 Σεπτεμβρίου, στην παλαιά πρώτη του έτους, και η γέννηση της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου πιθανόν μετά τη μετάθεση της πρωτοχρονιάς στην 1η του μηνός αυτού. 
Έπονται τα εισόδια της Θεοτόκου και η εορτή των Χριστουγέννων, με τις μνήμες των προφητών που ελκύσθηκαν στην προεόρτιο περίοδό της (*), η περιτομή, η υπαπαντή, τα γεγονότα του πάθους και της αναστάσεως και η πεντηκοστή και το έτος κατακλείεται τον Αύγουστο με την κοίμηση της Θεοτόκου και το θάνατο του Βαπτιστού. 
Πλήρης ιστορική κατάταξη δεν ήταν εξ υπαρχής δυνατή, αφού, με βάση τον προσδιορισμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, θα έπρεπε ο ευαγγελισμός να τοποθετηθεί εννιά μήνες πριν (25 Μαρτίου (**)), έξι μήνες πριν από αυτόν η σύλληψη του Βαπτιστού (23 Σεπτεμβρίου) [σύμφωνα με το κατά Λουκάν 1, 36] και εννιά μήνες μετά η γέννησή του (24 Ιουνίου), όπως και η σύλληψη της αγίας Άννης εννέα μήνες πριν από το γενέσιον της Θεοτόκου (9 Δεκεμβρίου – 8 Σεπτεμβρίου). Πάντοτε υπήρχε η έννοια της συμβατικότητας του εορτολογικού σχήματος. 
[...] Εκτός από τις μνήμες των προφητών και των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, των κατά σάρκα προπατόρων του Χριστού, που κατέλαβαν [...] την προ των Χριστουγέννων περίοδο, οι μνήμες των αγίων καθορίζονταν κυρίως την ημέρα του θανάτου τους, την γενέθλιο εν Θεώ ημέρα τους. [...] 

Φουντούλης, Ι. (1993). Λειτουργική Α ́. Εισαγωγή στη Θεία Λατρεία. Θεσσαλονίκη, σ. 117-120.

Ράλλης Θεόδωρος, "Μετά την Θεία Λειτουργία"

(*) "Ν": Δηλαδή οι μνήμες πολλών προφητών της Παλαιάς Διαθήκης τοποθετήθηκαν στην προεόρτιο περίοδο των Χριστουγέννων (μέσα στη νηστεία πριν τα Χριστούγεννα) επειδή εκείνοι προφήτευσαν τον ερχομό του Χριστού. Παραδείγματα οι προφήτες Αβδιού (19 Νοεμβρίου), Ναούμ, Αββακούμ και Σοφονίας τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, Αγγαίος και Δανιήλ μέσα Δεκεμβρίου.

(**) Από εδώ: ...Γιατί, ήδη ο Χριστιανός ιστορικός Sextus Julius Africanus κατόπιν έρευνας, είχε πει πως ο Ευαγγελισμός έγινε στις 25 Μαρτίου, οπότε η γέννηση του Χριστού πρέπει να έγινε στις 25 Δεκεμβρίου. 

Το θεολογικό νόημα της γιορτής και ο καθαγιασμός του χρόνου 

Ο Χριστιανισμός είναι αναμφιβόλως θρησκεία ‘εξ αποκαλύψεως’. Η αποκάλυψη όμως αυτή δεν αφορά στο εορτολόγιο, πολύ δε περισσότερο στο ημερολόγιο. Αυτά ή προϋπήρχαν του χριστιανισμού, όπως τα ημερολόγια, ή διαμορφώθηκαν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας με την πάροδο των αιώνων επί τη βάσει στοιχείων παλαιοτέρων του χριστιανισμού ή και νέων. 
Μέσα στην Καινή Διαθήκη [...] δεν υπάρχει προδιαγραφή ούτε για τον τρόπο μετρήσεως του κοσμικού χρόνου ούτε για τον καταρτισμό του εορτολογίου. [...] Έτσι και ο κοσμικός χρόνος γίνεται τύπος του μέλλοντος αιώνος και πρόγευση της μελλούσης ζωής [...].Τη μεταμόρφωση αυτή του κοσμικού χρόνου επέτυχε η Εκκλησία, με την καθοδήγηση ασφαλώς του αγίου Πνεύματος, διά του εορτολογίου της. Η μεταμόρφωση δε αυτή και υπέρβαση συνίσταται στο ότι το ημερολόγιο γίνεται εορτολόγιο. Ο κατάλογος των ημερών μετατρέπεται σε κατάλογο εορτών. Όλες οι ημέρες του έτους επενδύονται με ένα ιερό περιεχόμενο, έτσι ώστε η διαδοχή των ημερών να γίνεται διαδοχή εορτών. Έτσι όλος ο βίος του πιστού γίνεται μια διαρκής εορτή, όπως εμφαντικά τονίζουν οι πατέρες. Ζη στη γη, αλλά στον ουρανό πολιτεύεται. [...] 

Εικ. από εδώ & εδώ

Εξ άλλου με το εορτολόγιό της η Εκκλησία προγεύεται την υπέρχρονη πραγματικότητα της ουρανίου βασιλείας ουσιαστικά καταργώντας τον κοσμικό χρόνο, αφού γεγονότα του παρελθόντος τα φέρνει κάθε φορά στη μνήμη της όχι σαν άπαξ τελεσθέντα, αλλά σαν κατ’ έτος, και καθ’ ημέραν ακόμα, πραγματικά και μυστηριακά επαναλαμβανόμενα.
Όταν δηλαδή γιορτάζει επί παραδείγματι τη γέννηση, [...], την ανάσταση του Χριστού, [...] δεν τα θυμάται απλώς, αλλά τα ξαναζεί ως παρόντα, όπως ακριβώς όλα για το Θεό είναι παρόντα, είτε έγιναν στο παρελθόν, είτε γίνονται τώρα ή θα γίνουν στο μέλλον. Έτσι βιώνει την ανάσταση του Χριστού την ημέρα του Πάσχα κάθε έτους σαν ‘σήμερον’, σαν την ημέρα δηλαδή της ιστορικής Κυριακής αναστάσεως του έτους 33 μ.Χ.
Η υμνογραφία μας σαφώς απηχεί αυτή την πατερική θεολογική αντίληψη για το λειτουργικό χρόνο όταν σε κάθε γιορτή διαρκώς επαναλαμβάνει και βεβαιώνει ότι το εορταζόμενο γεγονός δεν έγινε μόνο τον καιρό εκείνο της θείας επί γης παρουσίας, αλλά γίνεται, τρόπον τινά επαναλαμβάνεται και ‘σήμερον’ το τότε τελεσθέν εφάπαξ. [...]
Αυτή η υπέρβαση του κοσμικού χρόνου και η είσοδος στο θείο λειτουργικό χρόνο έχει κι άλλες συνέπειες ακόμα περισσότερο ριζοσπαστικές. Το ‘σήμερον’ δεν αφορά μόνο στην κατ’ έτος μυστηριακή επανάληψη του ιερού γεγονότος, αλλά θραύοντας κι αυτό το καιρικό σχήμα διαχέεται στον καθημέραν βίο της Εκκλησίας. Έτσι γιορτάζουμε την ανάσταση του Κυρίου κατά το Πάσχα κάθε χρόνο, αλλά και κάθε Κυριακή [...]. Κι όχι μόνο κάθε Κυριακή, αλλά σε κάθε λειτουργία, οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδος, κι αν τελεσθεί. [...] 

Φωτο από εδώ

Για τον άνθρωπο η κατ’ έτος επανάληψη των ιερών σωτηριωδών γεγονότων και η παρουσία των ιερών προσώπων των αγίων κατά την καθιερωμένη ημέρα της ετήσιας μνήμης τους, παραμένει σταθερό σημείο αναφοράς σ’ αυτά και αφορμή οικειώσεως του μηνύματός τους και βιωματικής προσεγγίσεως σ’ αυτό. Αυτό ακριβώς εκμεταλλευόμενη η Εκκλησία φορτίζει τις ημέρες αυτές μ’ όλο το διδακτικό περιεχόμενο που προσιδιάζει στην κάθε μια, μυώντας έτσι τους πιστούς στο μυστήριο της σωτηρίας με κάθε δυνατό κατηχητικό τρόπο, με το ανάγνωσμα, την υμνολογία, το κήρυγμα, την εικόνα και με αισθητότερες ακόμα αναπαραστάσεις των ιερών αυτών γεγονότων, όπου τούτο ήταν δυνατό και σκόπιμο (βάπτιση του Κυρίου, σταύρωση, ταφή, ανάσταση κ.λπ.).  
Έτσι, κάθε έτος αποτέλεσε, με το ενυφασμένο σ’ αυτό εορτολόγιο, την μικρογραφία της ιστορίας του κόσμου, του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου. [...] Η επαναφορά δε κατ’ έτος των ίδιων εορτολογικών θεμάτων δεν αποτελεί αιτία κορεσμού και ανιαρή υπόθεση ρουτίνας, αλλά αφορμή ανανεώσεως της κατηχήσεως και εμπεδώσεώς της διά της επαναλήψεως που είναι ‘μητέρα της μαθήσεως’, νέων εμβαθύνσεων στα θέματα της πίστεως και ενδεχομένως νέων αποφάσεων και προαγωγής στην εν Χριστώ ζωή. 
Έτσι αποκτά νόημα και η λαϊκή ευχή, που συνδέεται με τους επί μέρους μεγάλους εορτολογικούς σταθμούς· ‘και του χρόνου’ ή ‘χρόνια πολλά’. Δεν πρόκειται απλώς για ευχή για την παράταση της επιθυμητής οπωσδήποτε επίγειας ζωής, αλλά παροχής νέων ευκαιριών μαθητείας στο σχολείο της Εκκλησίας και οικειώσεως των σωτηριωδών αληθειών της πίστεως. Όπως οι εικόνες είναι το ‘βιβλίο των αγραμμάτων’, έτσι και το εορτολόγιο είναι το σχολείο των πιστών, γραμματισμένων και αγραμμάτων.

Φουντούλης, Ι., στο ίδιο, σ. 112-116.

Πηγή: Φάκελος Μαθήματος Θρησκευτικών Α΄ Λυκείου, σελ. 86 & 88.

Δείτε επίσης, αν θέλετε:

Από το Πάσχα ώς του Αγίου Πνεύματος
"Παιδιά, ξέρετε τι είναι σήμερα;"
Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός όταν...
Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός
Κύριε... μήπως είστε ο Χριστός;
Τι δεν έχεις, Κύριε, να Σου το δώσω...


Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής
Το φαινόμενο της αθεΐας στη σύγχρονη Ελλάδα
Διαμάντια από τη διδασκαλία του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη
Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι

Βιβλία με αγίους της διπλανής πόρτας

Άρθρα για μεγάλες χριστιανικές εορτές
 
Το μυστικό των Παρθενομαρτύρων
H παρεξηγημένη αγιότητα
"Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή" (άγιος Πορφύριος)
Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;
Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής
Το Μανιφέστο του Αταίριαστου