ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Η Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου


Η Κυριακή ανάμεσα στις εορτές της Ανάληψης και της Πεντηκοστής είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία στους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
 
Για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

Τι είναι οι "Πατέρες της Εκκλησίας"
 
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος (Α΄ Σύνοδος της Νίκαιας) (& εδώ)

Κείμενο του αγίου Νεκταρίου για την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο
 

Η αίρεση του Αρείου και η Α' Οικουμενική Σύνοδος

Η πίστη των χριστιανών στην Αγία Τριάδα πριν από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο
 
Είναι άγιος ή όχι ο Κωνσταντίνος ο Μέγας;
   
Ο ρόλος του Αυτοκράτορα στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο

Ο Μ. Κων/νος, οι Αρειανοί, η Θεότητα του Ιησού και…ο Κώδικας Ντα Βίντσι!

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι

Οι 9 Οικουμενικές Σύνοδοι της Ορθοδοξίας

Άγιοι την 1η Ιουνίου 

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Μεξικό: ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι στην Κεντρική Αμερική


 

Η Μαρτυρία του Χριστού στα Σύγχρονα Έθνη

Βρίσκεται στην περιοχή San Andrés Hueyacatitla, Puebla, του Μεξικό. Δύο ώρες μακριά από την πόλη του Μεξικού.
Στους πρόποδες του βουνού Hueyacatitla και σε υψόμετρο 2550 Μέτρων σε ένα μικρό χωριό έντονα καθολικό, πού όμως έχει αγκαλιάσει το ΕλληνοΟρθόδοξο Μοναστήρι με αγάπη και χαμόγελο.
Σε αυτόν τον θρησκευτικό χώρο διατηρείται το μοναστήρι Εισόδια της Θεοτόκου αφιερωμένο στην Παναγία και η Μονή αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Εδώ διαμένουν ο Ηγούμενος Παύλος, ο Πατέρας Αλέξιος και ο Πατέρας Ιωάννης, και στην Μονή οι δύο μονοχές η Μακρίνα, και η Φιλοθέα.
Το μοναστήρι είναι ένα μικρό σπιτάκι με εσωτερική αυλή, αποτελείται από ένα μικρό παρεκλήσι και τα κελιά όπου διαμένουν οι μοναχοί.

 

Κάθε πρωί στις 5 ξεκινά η λειτουργική ζωή με τα αναγνώσματα, τις κατανυκτικές Ιερές ακολουθίες τις ψαλμωδίες. Στο μικρό μοναστήρι επικρατεί η ομορφιά η γαλήνη και η κατάνυξη.
Μετά τις πρωινές προσευχές ξεκινούν τα διακονήματα, αυτοσυντηρούμενο το μικρό αυτό μοναστήρι, με τάξη καταπιάνεται με τις καθημερινές υποχρεώσεις.
Τα ζωντανά, τον κήπο, τα λαχανικά και όλα όσα χρειάζεται για να καλύπτει τις διατροφικές του ανάγκες. Ανοιχτό από την αυγή μέχρι και την δύση του ηλίου σε Ορθόδοξους και μή.
“Το μοναστήρι και οι καρδιές μας είναι ανοιχτές σε όλο τον κόσμο” μας λέει ο Ηγούμενος πατέρας Παύλος. “την Ορθοδοξία δεν την υπηρετούμε μόνο μέσα στο παρεκκλήσι. Για μάς η κάθε μέρα είναι εορτή της Ορθοδοξίας”
Ο πυρήνας της μοναστικής ζωής εδώ στην ενδοχώρα του Μεξικού είναι η προσευχή, η κατάνυξη ο σεβασμός στην ζωή. Κάθε πρωί στις καθημερινές εργασίες είναι και η παραγωγή άρτου από τις δύο μοναχές.
Στην Μονή διατηρούν ένα μικρό εργαστήρι όπουμε πολύ αγάπη συμβάλλουν στα έξοδα του μικρού Μοναστηριού.
Μόλις ψηθούν τα παραδοσιακά μεξικανικά ψωμιά τοποθετούνται σε δίσκους και η μοναχή Φιλοθέα ξεκινά με το αγροτικό να τα μοιράσει στα μικρά “μπακάλικα” του χωριού. Κάποιες στάσεις γίνονται και σε φτωχικά σπίτια.
Άπορες οικογένειες που όμως με την συμβολή και αγάπη του Ορθόδοξου Μοναστηριού έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν κάποια εισοδήματα με τους άρτους που τους δίνουν οι μοναχές.
Το όνειρο τους είναι να αγοράσουν έναν χώρο λίγο πιο ψηλά στο βουνό και να γίνει εκεί το μοναστήρι. Μια επίπεδη επιφάνεια στο τεράστιο βουνο ανάμεσα από τα δέντρα, στη απόλυτη ησυχία. 



 


“Ζητούμε από τον Πατριάρχη μας μόνο την ευχή του” μας λέει ο Ηγούμενος πατέρας Παύλος.
“Είναι πολύ σημαντική η παρουσία των ορθοδόξων μοναχών εδώ στο χωριό επειδή οι άνθρωποι ψάχνουν αναζητούν την επαφή με τον Θεό.
Στην Δύση δυστυχώς η χειρότερη κρίση είναι το κενό στην καρδιά των ανθρώπων, που προκαλεί ένα μεγάλο πρόβλημα στην πνευματικότητά τους.
Η παρουσία μας είναι μέρος της εδώ καθημερινής ζωής όχι μόνο στους πιστούς αλλά και σε κατοίκους άλλων θρησκειών.
Βλέπετε μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί κάποιος να βρεί την θαλπωρή του πνευματικού πατέρα, αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν και δεν έχουν κάποιον να τους ακουσει να τους συμβουλέψει και να τους πεί κάποια λόγια για την πνευματική τους ζωή.
Για αυτό πρέπει να έχουμε ανοιχτές τις πόρτες του Μοναστηριού και της καρδιάς μας.


 

 Με αυτόν τον τρόπο χωρίς να κάνουμε κήρυγμα, εμφανίζουμε το σωστό πρόσωπο της Εκκλησίας μας και των Αγίων Πατέρων.
Παρόλο που είμαστε καλά εδώ στο χωριό, ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε ενα μεγάλο βήμα και να χτίσουμε τα μοναστήρια μας εις το βουνό και έτσι όχι μόνο οι μοναχοί και οι μοναχές αλλά όσοι πιστοι και επισκέπτες θέλουν, θα έχουν έναν χώρο προσευχής στην καρδιά της Κεντρικής Αμερικής και της Ι. Μητροπόλεως Μεξικού”. 


Ηγούμενος Πατέρας Παύλος
 

Ο Πατέρας Παύλος κατάγεται από την Βραζιλία ασπάστηκε την Ορθοδοξία και έζησε στο Άγιο Όρος για πέντε χρόνια όπου έμαθε και την ελληνική γλώσσα και έχει Βραζιλιάνικη και Ελληνική υπηκοότητα.
 

Πατέρας Αλέξιος
 

''Η Ορθοδοξία είναι για μένα ένας δρόμος όπου μπορώ να εμπεδώσω καλύτερα και πιο ζωντανά την παρουσία του Θεού. Υπάρχει μια συνεχής πρόσκληση Του να έχω ανοιχτή την καρδιά μου για να δεχθώ την Θεία Χάρη Του. Αυτή η Χάρη του Θεού δεν είναι κάτι που έρχεται μόνο μέ το ανθρώπινο έργο αλλά με την συνεργασία του Θεού.Η μοναστική ζωή για μένα είναι απλή ζωή η θεραπεία της καρδιά από τις αμαρτίες. Το Θαύμα για τον Πατέρα Αλέξιο είναι η συνεχόμενη μετάνοια''.
 

Αδελφή Μακρίνα
 

''Δεν είναι εύκολη η μοναχική ζωή, οταν μας ρωτάνε γιατί φορούμε τα μοναχικά ρούχα απαντώ “επειδή είμαι Ορθόδοξη Μοναχή”. Τότε πολλές φορές εμφανίζεται η ζήλια η αβεβαιότηττα. Νοιώθω πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι την διαφορά της μοναχικής ζωής μας με αυτή των Καθολικών. Πολλές φορές φεύγουν εντυπωσιασμένοι, προβληματισμένοι, παίρνουν κάτι θετικό στην καρδιά τους. Η Ορθοδοξία μου έδειξε τον δρόμο όχι μόνο για μια απλή ζωή αλλά τον δρόμο για την ταπεινοφροσύνη''.
 

Αδελφή Φιλοθέη
 

''Μ' αρέσει η ζωή αυτή επειδή μπορώ να έχω μια ελεύθερη επαφή με τον Θεό. Την στιγμή που ψέλνω νοιώθω έντονη την παρουσία του Θεού, αυτή την στιγμή νοιώθω πως είμαι μια αληθινή μοναχή. Έγινα Ορθόδοξη Μοναχή γιατί έξαχνα πάντα μια σχέση με τον Θεό που να μπορώ να βρώ τρόπο να απαντήσω στην αγάπη του. Είναι μια εμπειρία που μιλά στην καρδιά μου, με την δύναμη του Θεού που είναι πιο μεγάλη από την δική μου δύναμη”.



Δείτε επίσης:

Ορθόδοξη πνευματική ζωή στο Μεξικό (βίντεο)

Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας
The Orthodox New-Martyr of Mexico: Paul de Ballester-Convallier
Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (1997)
Λατινική Αμερική: λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία
Ένας σύγχρονος Σκωτσέζος Γέροντας
 

Γουατεμάλα : Από το ρωμαιοκαθολικισμό και το “χαρισματικό κίνημα” στην Ορθόδοξη Εκκλησία ! The explosive growth of Orthodoxy in Guatemala and Southern Mexico.
Οι προσωπικές (δικές μας) ευθύνες για το έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στα Έθνη (με αφορμή ένα γεγονός στη Γουατεμάλα).
Latin America: Peoples in Search of Orthodoxy
The Falling Asleep of Fr. Andres Giron of Guatemala – May His Memory Be Eternal!
 
Ορίστε και η σελίδα της Ορθόδοξης Μητρόπολης Μεξικού και Κεντρικής Αμερικής.
 
Επισκεφτείτε, αν θέλετε, και τις ενότητές μας Ινδιάνοι, Άγιοι Αμερικής, Φωτιστές & Ορθόδοξες ρίζες στη Δύση. Ο Θεός μαζί σας/μας. 

   
Ορθόδοξες μοναχές της Γουατεμάλας (από εδώ)

Ο μικρός μονομάχος - και μια ζωή γεμάτη εξετάσεις!..

Ο μικρός μονομάχος

Μουσική, στίχοι και ερμηνεία Διονύσιος Σαββόπουλος, από το δίσκο Μην πετάξεις τίποτα.
Σχολιασμός από τον εξαιρετικό π. Θεμιστοκλή Μουρτζανό, στο ιστολόγιό του Βήματα (το είδαμε εδώ). Σχόλιά του σε πολλά σύγχρονα τραγούδια δες εδώ.



Σε δημοτικό γηπεδάκι, το βραδάκι, συρμάτινο πλεχτό κι από πάνω ένα φωτάκι
τον σκούφο του φορώντας τριπλάρει ολομόναχο και λέει μονολογώντας:
Πώς μου την σπάνε οι γονείς μου, Θεέ μου, κι οι φριχτοί συμμαθηταί μου
και η Καίτη κι η μικρή της αδερφή από πλάι που παίρνει το μέρος τους και μου την σπάει
Μου την σπάνε αράδα θεολόγου στριμάδα, Λυκειάρχου προβοσκίς κι η φιλόλογος ψωνάρα, του Μεγάρου Μουσικής
η δημόσια εικόνα, τα παραισθησιογόνα, οι ομάδες, οι ροκάδες, οι σταθμοί και οι φυλλάδες
οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου κι ο προγυμναστής του φροντιστηρίου, όλος πιτυρίδα, μούσι και τσαντάκι
ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη
Δεκαπέντε χρονώ τι 'ναι αυτό το κενό που μου κρύβετε...
ορμάει με το μπουφαν του, τι σόι τόπος τυφλός κι ακυβέρνητος, βροντάει την μπασκέτα του
και πώς είμαι έτσι εγώ τερατόμορφος στο θόλο του απεράντου
Πολιτείας εφιάλτης ορθός, είμαι αυτός ο βυθός, ναι!
Είμαι κιόλας νεκρός, ναι! Λυσσασμένος για φως, ναι!
Το κοινό! Πού να βρίσκεται κρυμμένο, γιορτινό! Μακρινό κι αγαπημένο το κοινό!
Στον εαυτό μου να βουτήξω και στα βάθη του ν’ αγγίξω ουρανό.
Γέρνει ο ήλιος μες στων αφρών το περιδέραιο, σκόνες φωτεινές απ’ τις περσίδες ως το στέρεο
Κι αφήνεται στο πλάι με κάννες και τριαντάφυλλα και μέσα του βουτάει.
Στην στιγμή τα λαμπιόνια ανάβουνε, προβολείς του βυθού μας χτενίζουνε κι αποσπούν ένα ένα τα πρόσωπα
γελαστά προς τα εδώ ταξιδεύουνε με αλογάκια κουρδιστά κι ανεβαίνουνε καβαλώντας αυλές και μαντρότοιχους
στον ρυθμό μιας ομάδας που παίζαμε και μου λένε:
"Άμα κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου, δε θα βρεις τον εαυτό σου,
αλλά όλους τους άλλους τους μικρούς και τους μεγάλους
γιατί ο χρόνος είναι ένας και δεν πέθανε κανένας και αφήνει πάλι γένι, ένι μένι ντουντουμένι
σαν αυτόν τον στιχουργό που δεν βγήκε απ’ τ’ αβγό Και σε βρήκε στο ρεφρέν του κι άκου το ανακοινωθέν του..."
Η αφεντιά σου λοιπόν δεκαπέντε χρονών και βαρέθηκε κι απ’ την έξω ερημιά προς τα μέσα νερά καταδύθηκε.
Η από μέσα σου ελεύθερη πτώση της γενιάς σου το στίγμα θα δώσει αθλοφόρε του εσώτατου χώρου
και μετά θα μας δεις σε βουή καταιγίδας σαν τους κρίκους μακράς αλυσίδας
ή χλωρίδας που σπρώχνει διαρκώς μέσ᾿ απ’ τ’ άνοιγμα που `χει ο βλαστός τολουλούδι κι ας είσαι μικρός
της διάσωσης το έργο θα νιώσεις την συντήρηση ως πάθος θα υψώσεις όσο πάει καιπιο ακραία θα κινείσαι
και θα χάνεις τον εαυτό σου και θα είσαι τελευταίος κρίκος κι ένας της σειράς και της καδένας προς το φως...
Μας ακούει; θαρρώ πως κοιμάται και το γουώκμαν στο στήθος του ανάβει,
το αστεράκι του χειμώνα και το έν του νέου αιώνα του σχολειού του η τάξη είναι εκείξαφνική μουσική!
Των ηρώων η γενιά θα ονομαστεί, έρχονται απ’ το μέσα ταξίδι, στο κοινό Θεού και χώρας θα ορκιστεί,
ξεσφραγίζουν. Κυλάει ο βράχος στου αιώνα της την πρώτη ανθοφορία
σ’ ένα δάσος με λαμπάδες που δε θα 'βρεις μονάχος με της πόλης τον χιτώνα θα ντυθεί
θα με δει. Τον λαιμό του γυρνάει να με δει
σαν παιδί που απ’ το κοινότερο έχει χρεία
ο δικός μου μικρός μονομάχος. 

Ερμηνευτικά σχόλια

Ο μικρός μονομάχος: Είναι ένα παλιό σχετικά τραγούδι του σπουδαίου Έλληνα τραγουδοποιού, το οποίο μιλά για ένα δεκαπεντάχρονο νέο, έφηβο, στην ηλικία που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και που βλέπει τι τον ενοχλεί στον κόσμο. Εξετάζει και εξετάζεται. Βλέπει τους γονείς του να μην του φέρονται όπως θέλει. Τους συμμαθητές του να είναι στο δικό τους κόσμο, η στριμάδα του θεολόγου, η έπαρση και η δύναμη της εξουσίας του διευθυντή του σχολείου, αλλά και το γεγονός ότι η φιλόλογος του που έχει τα περισσότερα μαθήματα στην τάξη είναι στο δικό της κόσμο, βλέπει τους μαθητές αφ’ υψηλού, καθώς η ίδια συχνάζει στο Μέγαρο Μουσικής και δεν καταδέχεται να πλησιάσει τον τρόπο σκέψης και τις ανάγκες των παιδιών.

Τη ίδια στιγμή βλέπει στην κοινωνία να κυριαρχούν η δημόσια εικόνα, δηλαδή η έγνοια όλων για το image τους και την προβολή τους και όχι για την ουσία, τα παραισθησιογόνα, δηλαδή τα υποκατάστατα νοήματος ζωής, οι ομάδες, με τον φανατισμό και τη διαφθορά που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα να μην αφήνουν περιθώριο στη χαρά του αθλητισμού, οι ροκάδες, όλοι εκείνοι οι δήθεν επαναστάτες που έχουν την τσέπη γεμάτη, οι σταθμοί και οι φυλλάδες, δηλαδή τα ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με βάση τα συμφέροντά τους, οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου, όλα εκείνα τα γεγονότα που δείχνουν σημαντικά, όπως ηEurovision, η εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, οι τελικοί των διαγωνισμών στην τηλεόραση για τα πραγματικά και ανύπαρκτα ταλέντα, κι ο προγυμναστής του φροντιστηρίου, όλος πιτυρίδα, μούσι και τσαντάκι ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη, δηλαδή οι εκφραστές μιας παραπαιδείας, οι οποίοι δείχνουν ότι ξέρουν το πώς ένας νέος θα μπει στο Πανεπιστήμιο, χωρίς όμως να μάθει ουσιαστικά γράμματα, αλλά μόνο τεχνικές γνώσης.

Δεκαπέντε χρονώ τι 'ναι αυτό το κενό που μου κρύβετε: στην ψυχή του αναρωτιέται ποιο το νόημα της ζωής, γιατί όλα τα προηγούμενα τον οδηγούν σε ένα κενό. Παίρνει έτσι τη μπάλα του και παίζει μπάσκετ για να ξεχαστεί. Και την ίδια στιγμή νιώθει τερατόμορφος, γιατί αναζητεί την αλήθεια, στον θόλο ενός απέραντου ουρανού, που μας έχει πλασμένους για την αλήθεια. Δυστυχώς, όποιος αναζητεί το αληθινό σήμερα, θεωρείται ότι δεν μπορεί να σταθεί σε μια κοινωνία ευκολίας, εγκλωβισμού στον εαυτό και την εικόνα μας. Όμως το νόημα το βρίσκει κανείς όταν ψάξει στο βυθό του εαυτού του, στα βάθη της καρδιάς του, να βρει ποιος είναι και τι θέλει. Αυτή είναι μια εξέταση την οποία δεν τη θέλει το σύστημα που διακυβερνά τον κόσμο. Έτσι, αυτός που καταλαβαίνει ότι αν ταυτιστεί με την επιτυχία στον κόσμο αυτό, είναι κιόλας νεκρός, αποτελεί μία έκπληξη, γίνεται ο άνθρωπος που αναζητεί αγωνιωδώς, με λύσσα, με πολλή όρεξη το φως, την ελπίδα, τη ζωή. Γι’ αυτό και αναζητά κοινό, δηλαδή κι άλλους που να μπορούνε να χαρούνε σ’ αυτή την αναζήτηση. Και βουτά στα βάθη του εαυτού για να την πετύχει, για να βρει τον ουρανό, γιατί μόνο στη σχέση με το Χριστό βρίσκουμε νόημα κι αγάπη.

Γέρνει ο ήλιος μες στων αφρών το περιδέραιο: μία πρώτη λύση για να βρούμε το νόημα είναι η φύση. Το φως και η θάλασσα με την απεραντοσύνη τους. Και την ίδια στιγμή, ο καθένας μας στο δωμάτιο, στο δικό του χώρο να αφεθεί να βρει την ψυχή του. Θέλει κάννες, πόλεμο αυτό, με την τεμπελιά και τον συμβιβασμό, θέλει και τριαντάφυλλα, δηλαδή ομορφιά, αισθήματα, ζεστασιά και την ίδια στιγμή αγάπη για τους άλλους, για να βρεις ποιος είσαι, καθώς η αλήθεια περνά μέσα από τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, ιδίως στην εφηβεία. Στην ψυχή μας τα λαμπιόνια ανάβουνε, δηλαδή βγαίνει φως, και βγαίνουν όλες οι μορφές που μας αγαπούνε, όχι κατ’ ανάγκην οι γονείς ή οι δάσκαλοί μας, αλλά όσοι μπορούνε να τους εμπιστευτούμε επειδή το νιώθουμε ότι μας αγαπούνε και όλοι, αφού μας ξανασυναντήσουν,καβαλώντας αυλές και μαντρότοιχους, δηλαδή στην παιδικότητά μας, καθώς θα πρέπει να γίνουν παιδιά μαζί μας, θα μας πούνε... 

Άμα κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου, δε θα βρεις τον εαυτό σου, αλλά όλους τους άλλους τους μικρούς και τους μεγάλους γιατί ο χρόνος είναι ένας: ο καθένας μας κρύβει την παράδοση, την ιστορία, τους ήρωες και τους καταραμένους του παρελθόντος, τις αξίες, τα σωστά και τα λάθη του, το χρόνο του και την συνέχειά του. Χρειάζεται λοιπόν να εξετάζουμε το παρελθόν μας. Ό,τι είναι καλό να το κρατάμε και ό,τι δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό να το κρατάμε ως παράδειγμα για αποφυγή. Δεν μπορούμε να μην θυμόμαστε. Για να βρούμε τον εαυτό μας χρειάζεται να έχουμε μνήμη. Έτσι, την ίδια στιγμή θα βγούμε από την έξω ερημιά, δηλαδή από το να είμαστε με άλλους και στην ουσία να μην είμαστε, όπως συμβαίνει με τις καφετέριες και τα λαμπάκια σήμερα όπου όλοι κρατούνε ένα κινητό και μιλάνε στο FB, χωρίς να έχουν χρόνο και διάθεση να μοιραστούν αληθινές στιγμές με τους άλλους.

Η από μέσα σου ελεύθερη πτώση της γενιάς σου το στίγμα θα δώσει αθλοφόρε του εσώτατου χώρου: για να βρει κάποιος το νόημα χρειάζεται να εξετάσει τη γενιά του, όχι για να την απορρίψει, αλλά για να βγει μπροστά, για να εκφράσει αυτό που ο ίδιος έχει ανάγκη εντός της, ακόμη κι αν γύρω θα υπάρχει καταιγίδα, πόλεμος και απόρριψη. Τότε θα φανεί το άνοιγμα του λουλουδιού, δηλαδή εκείνη η μικρή χαραμάδα μέσα από την οποία το φως θα φωτίσει την ψυχή, η οποία θα νιώσει το χρέος και για τον κόσμο και θα αρχίσει το έργο της διάσωσης. Σώζοντας την ταυτότητά μας, βοηθούμε και τους άλλους να σωθούνε, γιατί έχουμε να τους προσφέρουμε. Θα συντηρήσουμε την μνήμη μας και την ίδια στιγμή θα υψωνόμαστε προς το φως, όντας οι τελευταίοι κρίκοι της καδένας, και όταν φωτίσουμε και φωτιστούμε, τότε θα νιώσουμε ότι στην καδένα προστίθενται και άλλοι.

Μας ακούει; Για τους μεγάλους μόνο οι νέοι είναι η λύση. Αν οι νέοι ξυπνήσουν και αποκτήσουν και πάλι την αίσθηση του χρέους. Στα αστεράκια που μπορούν να διαλύσουν το χειμώνα τον οποίο ζούμε. Να γίνουν το «έν», το σπουδαίο, το μοναδικό στον καινούριο αιώνα. Αυτοί και οι συμμαθητές και φίλοι τους, αρκεί να αποφασίσουν ότι μπορούν να γίνουν ήρωες, εκείνοι που πιστεύουν στο Θεό και την ίδια στιγμή στην πατρίδα, το κοινό, και ο βράχος που σφραγίζει το μνήμα του θανάτου που οι μεγάλοι έχουμε επιβάλει στην κοινωνία με τις αμαρτίες και τις κακίες μας και τον συμβιβασμό μας θα ξεσφραγιστεί. Τότε ένα δάσος με λαμπάδες φωτεινές θα ντυθεί με τον χιτώνα της πόλης και θα γίνει η αφετηρία για μια καινούρια αρχή. Και τότε ο μικρός μονομάχος θα παλέψει για τα πιο κοινά πράγματα, δηλαδή την αγάπη, την αλήθεια, την ελευθερία. Και θα σπρώξει και τους μεγαλύτερους να παλέψουν, να ξυπνήσουν, να αφήσουν τις εξετάσεις της υποκρισίας και να ανοιχτούν στις εξετάσεις ενός αγώνα για έναν κόσμο με ταυτότητα, επίγνωση και αίσθηση ότι δεν υπάρχουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά για όλους.

Η ζωή μας γεμάτη εξετάσεις

Η ζωή μας είναι μία συνεχής εξέταση. Εξεταζόμαστε στο σχολείο, εξεταζόμαστε στις σχέσεις με τους άλλους, εξεταζόμαστε στην εργασία μας, εξεταζόμαστε στη σχέση μας με το Θεό, εξεταζόμαστε και την ίδια στιγμή εξετάζουμε. Και το αποτέλεσμα των εξετάσεων είναι η επιτυχία ή η αποτυχία. Εξαρτάται από την προετοιμασία μας, από την υποδομή μας, από την διάθεσή μας να ανταποκριθούμε σε κριτήρια που άλλοι βάζουν. Το πρόβλημα είναι αν αυτά τα κριτήρια δεν συμφωνούν με τα δικά μας οράματα. 

Τότε έρχεται μια αποτυχία, η οποία δεν θα πρέπει να μας απογοητεύει, αλλά να μας κάνει είτε να εξετάζουμε και πάλι τα κριτήριά μας αν είναι ταιριαστά μ’ αυτό που είμαστε ή σ’ αυτό που στοχεύουμε ή να αλλάζουμε και τόπο και τρόπο που βλέπουμε τις εξετάσεις. Ίσως αυτοί που μας εξετάζουν να μην είναι ό,τι θέλουμε στη ζωή μας. Φίλοι, αφεντικά, πολιτικοί. Μπορεί όμως κι εμείς να μην έχουμε προσπαθήσει όσο έπρεπε. Να μην είχαμε το νου μας εγκαίρως προσανατολισμένο στο στόχο μας. Γι’ αυτό πάντοτε στις εξετάσεις χρειάζεται να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Να νικάμε την τεμπελιά, τη γνώμη των άλλων που συνήθως μας παρασέρνουν, αλλά και το άγχος, που μας κάνει να απογοητευόμαστε σα να πρόκειται να αποτύχουμε.

Υπάρχουν όμως και κάποιες εξετάσεις στις οποίες έχει σημασία να μην αποτύχουμε. Είναι αυτές που έχουν να κάνουν με το νόημα και το σκοπό της ζωής. Έχουν να κάνουν με την κριτική μας σκέψη έναντι της ζωής και έναντι όλων όσων μας παρουσιάζονται ως σωστά. Έχουν να κάνουν με τα όνειρά μας. 

Για να πετύχουμε σ’ αυτές χρειάζεται να βρούμε τον εαυτό μας. Ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και για το τι χρειάζεται να παλέψουμε στη ζωή μας. Το ίδιο και σε σχέση με το Θεό. Ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού και στη ζωή της Εκκλησίας, ζητά από εμάς αγάπη, αλήθεια και ελευθερία. Κι αυτά όλα τα βρίσκουμε καθημερινά ως προκλήσεις, τις οποίες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Να δείξουμε αγάπη εκεί που μας περιφρονούν. Να είμαστε αληθινοί εκεί που νιώθουμε την υποκρισία και την κοροϊδία εκ μέρους των άλλων ή εκεί που νιώθουμε ότι με τα ψέματα θα πετύχουμε. Να προσπαθούμε να είμαστε ελεύθεροι τόσο από τα πάθη και τις κακίες, όσο και από αυτό που εμείς θέλουμε, το οποίο όμως δεν μας βοηθά, ούτε είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι μια συνεχής μονομαχία με τη ζωή, την οποία καλούμαστε από τη νεότητά μας να μην την αφήσουμε στην άκρη, ούτε να την αντιμετωπίσουμε με ηττοπάθεια, παθητικότητα ή συμβιβασμό στο πνεύμα του κόσμου.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος έδινε για τις εξετάσεις στους νέους μια ωραία συμβουλή: να διαβάσετε σα να μην πρόκειται να σας βοηθήσει ο Θεός και όταν τελειώσετε με το διάβασμα σας να προσευχηθείτε σα να μην έχετε διαβάσει τίποτε. Και ο Θεός που μας αγαπά θα μας βοηθήσει να πετύχουμε ό,τι είναι προς όφελός μας. Γιατί δεν είναι το αποτέλεσμα αυτών εξετάσεων που επιθυμούμε εμείς πάντοτε αυτό που θα μας ωφελήσει πραγματικά. Ας Του έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη! Καλή επιτυχία και καλό καλοκαίρι!

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 28
17.5.2014/

Δες και:
Ο Μπαγάσας του Νικόλα του Άσιμου 
Διάλογος Active Member + Ιησού

Ενότητες:
Αθέατα περάσματα
Έφηβοι

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

"Η σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν' απευθύνει ευχαριστίες προς τον Κύριο & λέει μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο"...


Προσκυνητής, Διακόνημα


άγιος Νεκτάριος της Όπτινα] υπενθύμιζε επανειλημμένως στα πνευματικά του τέκνα να ευχαριστούν τον Κύριο για όλα τα ελέη του. Σαν παράδειγμα ειλικρινούς ευγνωμοσύνης ανέφερε τον Όσιο Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ:

Όσιος Ελεάζαρ του Ανζέρσκ

Ο Όσιος αυτός βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως της Σκήτης του Άνζέρσκ, πού τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει. Και μέσα από την καρδιά του πού πλημμύρισε από θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός: 
«Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή που έχεις δημιουργήσει για μας! Με τι μέσα και τι τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να σ' ευχαριστήσω για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη πού μου έχεις δώσει;».
Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, που έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία "Δόξα εν ύψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν άνθρώποις ευδοκία", ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο:
-Και συ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου μ' αυτά τα λόγια της δοξολογίας.

Και ο στάρετς (=γέροντας) Νεκτάριος υπογράμμισε αναστενάζοντας:
- Η σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν' απευθύνει ευχαριστήριες προσευχές προς τον Κύριο, και περιορίζεται να του απευθύνει συνεχώς μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο.


Και:

Η οικολογική καρδιά του πολιτισμού μας
Ένα διαμάντι από το θησαυρό της Ρωσίας
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Η θεά που καλείται "Γη" - ακρωτηριασμοί & εκτρώσεις στ΄όνομά της...
Επιστολή προς τους Ινδιάνους αδελφούς μας
Χορταράκι, ελέησον! Πουλάκι, ελέησον!

Η συγκλονιστική βιογραφία του μεγάλου άγιου της Ρωσίας Νεκταρίου της Όπτινα, έκδοση της ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ & ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Ανάληψη Χριστού - 29 Μαΐου 1453 (Άλωση)


Ανάληψη, μια άγνωστη γιορτή!

Ο αναληφθείς Χριστός, το σωτήριο χελιδόνι που μας οδηγεί στην αιώνια άνοιξη (άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Αφιέρωμα στην Ανάληψη του Χριστού

29 Μαΐου: "Επίθεση" στους Τούρκους!

Το Ισλάμ έρχεται - εμείς κοιμόμαστε;

Η τουρκοποίηση της Θράκης


Η Ορθοδοξία στην Τουρκία!

Türkçe dilinde Ortodokslukla ilgili metinler - Orthodoxy in Turkish - Ορθοδοξία στα τουρκικά

Η αγία Υπομονή, μητέρα του Κων/νου Παλαιολόγου (μνήμη 29 Μαΐου) (και εδώ παρακαλώ)

Άγιοι στις 29 Μαΐου! 

Θρύλοι για την Άλωση

Ο Πορθητής και οι οθωμανικές πηγές για την Άλωση

Επίσης:

Απαντήσεις σε κάθε είδους συκοφαντία σχετικά με την Άλωση και τους Ανθενωτικούς

Απαντήσεις σχετικά με τη συμμετοχή μοναχών σε αμυντικές προσπάθειες κατά των κατακτητών, συμπεριλαμβανομένης της Κων/πόλεως

Απαντήσεις σε συκοφαντίες κατά του Γενναδίου Σχολάριου, μέρος πρώτο (μέρος δεύτερο)


Τα Θέματα των Πανελληνίων Εξετάσεων...

 

...δε θα τα βρεις εδώ. Εδώ θα βρεις όμως κάποια άλλα θέματα, απ' τα οποία εξαρτάται στ' αλήθεια το μέλλον σου (αν είσαι έφηβος/έφηβη) ή το μέλλον του παιδιού σου, αν είσαι γονιός.
Οι Πανελλήνιες έχουν καταντήσει ο Εχθρός της μόρφωσης και της αγωγής των παιδιών μας, των πραγματικά πολύτιμων θησαυρών μας. Έχουν καταντήσει θηλιά άγχους, ένας άξονας - με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ορισμένων - γύρω απ' τον οποίο περιστρέφεται εποχιακά σχεδόν ολόκληρη η κοινωνία της χώρας μας. Και τι κατασκευάζουν; Άνεργους πτυχιούχους ή ρομπότ Εργάτες των πολυεθνικών.
Πολύ καλά κάνεις και ελπίζεις, αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα στη ζωή και άλλες ελπίδες, ασύγκριτα πολυτιμότερες, βεβαιότερες και φωτεινότερες!...

Τα δικά μας θέματα:

Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός... άλλου τύπου! (και σχετική ενότητα)
"Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!"
Αυτογνωσία Ζήσε πέρα από τα όρια!  
Η εσωτερική ειρήνη
Η δικτατορία των "πρέπει" - ή αλλιώς: ζήσε με έρωτα!  
Η οικολογική καρδιά του πολιτισμού μας   
Η αρμονία των πλασμάτων & η κληρονομιά του γέροντα Παΐσιου 
Άντε και πίστεψα - Τώρα τι κάνουμε;
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Επιστολή στον Υπουργό Παιδείας (παλιότερη, αλλά πάντα σημαντική για λόγους πρακτικούς, όχι θεωρητικούς)
Νεομάρτυρες της Κρίσης
Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους...
Για μητέρες, μανούλες, μαμάδες και τα παιδιά τους...
Το "Σύνδρομο της Κόλασης"

Ενότητες:

Άγιοι της διπλανής πόρτας
Ιστορίες Φωτός
Νεανική κουλτούρα
Αγάπη

Αθέατα περάσματα
Παιδιά
Γονείς
Έφηβοι
Γάμος 
Ο Χριστός στην Ασία
Ο Χριστός στα βάθη της Ασίας
Ο Χριστός στην Αφρική


Το βίντεο από εδώ.