Από την Ομάδα Έρευνας της Αγίας Ζωής και Πορείας Αγίου & Δικαίου Λαζάρου, Τετραημέρου και Φίλου Του Χριστού, που έχει κέντρο το προσκύνημα του αγίου Λαζάρου στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά, όπου καθώς φαίνεται βρίσκονται και τα ιερά του λείψανα (αναλυτικά σε αυτή την ανάρτηση).
Ένα κλικ αγάπης & αναστάσιμης ελπίδας, επίσης, παρακαλώ, στα:
Ο Σπύρος Καλαϊτζαντωνάκης, με καταγωγή από Ρέθυμνο και Χανιά, είναι
πτυχιούχος της Εκκλησιαστικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Είναι
επαγγελματίας αγιογράφος, καταξιωμένος στην Ελλάδα και το εξωτερικό,
και διαμένει μόνιμα στο Ρέθυμνο. Τοιχογραφίες του κοσμούν ναούς στην
ιδιαίτερη πατρίδα του (όπως ο μητροπολιτικός ναός Ρεθύμνου και πολλοί
άλλοι), αλλά και σε Γερμανία, Η.Π.Α και Ρωσία, καθώς και στο Άγιο Όρος,
ενώ φορητές εικόνες του βρίσκονται σε πολλά μέρη του κόσμου. Είναι
έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Η σύζυγός του είναι καθηγήτρια
φιλόλογος, διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας.
Πολιτικοποιημένος από τα φοιτητικά του χρόνια, εντάχθηκε στη ΝΙΚΗ το
2021 μετά από προτροπή του ιδρυτικού μέλους της (μακαριστού) Ευγένιου
Τζιμογιάννη, νιώθοντας την ανάγκη της προάσπισης των εθνικών μας
συμφερόντων, των ορθοδόξων ιδανικών μας και της στήριξης του θεσμού της
οικογένειας, που βάλλονται ποικιλοτρόπως σήμερα. Για τους ίδιους λόγους
αποδέχτηκε την πρόταση του προέδρου της ΝΙΚΗΣ Δημήτρη Νατσιού να
συμμετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο του Κινήματος για τις Ευρωεκλογές του
2024.
ΕΡ: Είναι γνωστό ότι η ΝΙΚΗ είναι ένα κίνημα ανθρώπων που
πιστεύουν στον Χριστό. Κάποιος που δεν πιστεύει στον Χριστό (επειδή π.χ.
είναι άθεος) ή έστω είναι αδιάφορος για τη θρησκεία, έχει λόγους να
ψηφίσει ΝΙΚΗ;
Οι άνθρωποι της ΝΙΚΗΣ έχουν τονίσει επανειλημμένως ότι σέβονται το
θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας και του αυτεξουσίου, οπότε και κάθε
άνθρωπο. Διαφωνούμε με επιλογές που προσκρούουν στις αξίες μας. Οι
θέσεις της ΝΙΚΗΣ είναι ξεκάθαρες και είμαστε περήφανοι γι’ αυτές. Όποιος
τις ασπάζεται είναι καλοδεχούμενος στο Κίνημά μας, όποιος δεν τις
ασπάζεται διαλεγόμαστε, αυτό είναι το νόημα της Δημοκρατίας.
Παράλληλα, οι πολιτικές μας θέσεις θεωρώ ότι μπορούν να γίνουν
αποδεκτές από κάθε καλοπροαίρετο ψηφοφόρο, επειδή «ακουμπούν» στα
προβλήματα του λαού και της πατρίδας μας και επειδή με την εφαρμογή τους
μπορούμε να μιλούμε για μια βιώσιμη κοινωνία όπου θα μπορούμε να ζούμε
και για όχι ένα δυστοπικό μέλλον που απλά θα επιβιώνουμε.
ΕΡ: Η ΝΙΚΗ πώς βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τι έχει να προσφέρει στην Ελλάδα η συμμετοχή της στο Ευρωκοινοβούλιο;
Όπως έχει πει και ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ κ. Δημήτριος Νατσιός, «δεν
είμαστε ούτε ευρωλάγνοι ούτε ευρωφοβικοί». Με θλίψη διαπιστώνουμε τα
τελευταία χρόνια ότι η Ε.Ε. δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της δημιουργίας
της, δηλαδή να γίνει η Ένωση «των λαών και των πατρίδων». Η Ευρώπη
λειτουργεί με ένα κεντρικό διευθυντήριο, το οποίο στραγγαλίζει τα κράτη –
μέλη της και περιορίζει την ανεξαρτησία τους. Από την άλλη, τα θετικά
στοιχεία που έχει η Ε.Ε. και κάποιες οδηγίες της που είναι στον σωστό
δρόμο, η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν τα
εφαρμόζουν, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μας εκθέτουν αλλά να δεχόμαστε και
μια σειρά από πρόστιμα.
Με τη συμμετοχή της στο Ευρωκοινοβούλιο η ΝΙΚΗ θα αποδείξει ότι
υπάρχει και άλλος δρόμος, πέρα από αυτόν της απόλυτης άρνησης ή της
απόλυτης υποταγής. Θα δείξει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να
πολιτεύεται η Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της Ε.Ε. και όχι ως παρίας ή ως
καρπαζοεισπράκτορας.
ΕΡ: Η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ δεν
στραγγαλίζει την εθνική μας ανεξαρτησία; Πώς θα συμβιβαστούν αυτά τα
δύο; Γιατί να μην απορρίψουμε το ευρώ, όπως υποστηρίζουν κάποιοι;
Νομίζω είναι άλλο πράγμα να μπούμε σε μια συζήτηση για το αν θα
έπρεπε να εισέλθουμε στη ζώνη του ευρώ και άλλη συζήτηση για το αν θα
πρέπει να βγούμε από το ευρώ και, αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις.
Προφανώς και είμαστε υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας, της αυτονομίας και της
αυτάρκειας. Για να φτάσουμε αυτήν τη στιγμή να είμαστε αυτάρκεις,
δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε, ιδιαίτερα στο
ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, η οποία είναι απαραίτητη αν
θέλουμε να συζητάμε για αυτάρκεια.
Στις θέσεις της ΝΙΚΗΣ για την οικονομία και το νόμισμα αναφέρεται ότι
ποτέ δεν υπήρξε σοβαρή μελέτη, ούτε για την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή
Ένωση, αλλά ούτε για την έξοδό μας από αυτήν. Όταν φωνάζουμε «έξω από
την Ε.Ε. και το ευρώ», χωρίς βασική αυτάρκεια και με ενισχυμένη την
απειλή των γειτόνων μας, δεν έχουμε πειστική απάντηση για ποιο λόγο ένας
διεθνής προμηθευτής καυσίμων, φαρμάκων ή τροφίμων θα αποδεχθεί πληρωμή
σε δραχμές. Οι «καλοπροαίρετοι» βοηθοί της εξόδου μας από το ευρώ, απλά
μας στέλνουν από έναν μεγαλοκηδεμόνα σε άλλον.
Ποιος δεν θα επιθυμούσε την πατρίδα του ελεύθερη από κηδεμόνες; Όμως,
για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει πρώτα να σταθούμε στα πόδια μας, να
δυναμώσουμε ως κοινωνία, ως οικονομία, ως συνείδηση, ως υπόσταση. Ας
αφοσιωθούμε σε αυτά λοιπόν.
ΕΡ: Μερίδα συμπατριωτών μας πιστεύει ότι, ως λαός, είμαστε γενικά μεγαλομανείς, μπαταξήδες, τεμπέληδες και κουτοπόνηροι. Ότι πρέπει επειγόντως να σταματήσουμε να φαντασιωνόμαστε πως τα άλλα κράτη «αιωνίως μας χρωστάνε» επειδή είμαστε «εκείνοι που έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού» (τα φώτα του πολιτισμού σήμερα τα δίνουν εκείνοι που αναπτύσσουν την επιστήμη, την τεχνολογία και την οικονομία και όχι εμείς, που είμαστε πολύ πίσω σε όλους αυτούς τους τομείς) και να νιώσουμε απλώς ευγνωμοσύνη για τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, που μας έχουν πληρώσει εκατομμύρια ευρώ, και ντροπή για τον εαυτό μας, που δεν νοικοκυρευόμαστε ώστε να πληρώσουμε τα χρέη μας. Πώς θα σχολιάζατε όλα αυτά;
Να ξεκινήσω την απάντηση λέγοντας ότι πολλές ευρωπαϊκές έρευνες
διαψεύδουν πανηγυρικά όσους μας κατηγορούν για τεμπέληδες, γιατί είμαστε
ένας από τους πιο εργατικούς λαούς της Ευρώπης. Γενικά αυτά που
αναφέρετε νομίζω ότι χαρακτηρίζουν μια μερίδα εαυτοφοβικών συμπατριωτών
μας, οι οποίοι πιστεύουν ότι για κάποιο λόγο πρέπει διαρκώς οι Έλληνες
να είναι υπόλογοι και κατηγορούμενοι. Προφανώς δεν φτάνω στο άλλο άκρο,
να πω ότι οι Έλληνες τα έχουν όλα καλώς καμωμένα, αλλά να δούμε πού
πραγματικά έχει φταίξει ο ελληνικός λαός και πού τον κατηγορούν άδικα.
Αν οι ευρωπαίοι ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν, δεν θα μας έπνιγαν με
τα ασφυκτικά μέτρα που μας χρέωσαν, σε αγαστή συνεργασία με τα κόμματα
που κυβέρνησαν και αυτά που υπέγραψαν τα μνημόνια. Αυτό επιβεβαιώνεται
από πολλούς ευρωπαίους «θεσμικούς», οι οποίοι μετά από χρόνια
παραδέχτηκαν ότι η συνταγή που ακολούθησαν με τα μέτρα εναντίον της
Ελλάδος ήταν λανθασμένη. Αποδεικνύεται επίσης από το αδιανόητο ξεπούλημα
των τιμαλφών μας για να «σωθούμε». Επαναλαμβάνω όμως ότι πρέπει να
δούμε σε ποια σημεία φταίξαμε και εμείς, γιατί δυστυχώς δεν βλέπω να
έχουν εξαλειφθεί οι παθογένειες που μας έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση.
ΕΡ: Ποια είναι, κατά τη ΝΙΚΗ, τα σοβαρότερα πανευρωπαϊκά προβλήματα και πώς η χώρα μας μπορεί να συμβάλει στην επίλυσή τους;
- Η αθρόα λαθρομετανάστευση
-Ο ισλαμικός κίνδυνος
-Το αίσθημα ανασφάλειας
-Η ηθική παρακμή των ευρωπαίων
-Η καταστροφή των αγροτών
-Η οικονομική εξαθλίωση των ευρωπαίων πολιτών
-Οι πολεμικές εμπλοκές
-Οι ανελευθερίες που εφαρμόζονται σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, οι οποίες
προέρχονται κυρίως από τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό που υλοποιείται.
Η χώρα μας μπορεί να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων αρχικά
κάνοντας την διάγνωση και αναδεικνύοντάς τα, σε μια Ευρώπη που
στρουθοκαμηλίζει και δεν παραδέχεται τα προβλήματά της. Δευτερευόντως,
λέγοντας αλήθειες και δείχνοντας τον σωστό δρόμο. Για να γιατρέψεις μια
αρρώστια πρέπει να ξεκινήσεις με την διάγνωση και μετά να πας στην
θεραπεία. Και η θεραπεία πολλές φορές είναι επίπονη.
ΕΡ: Ποια είναι, κατά τη ΝΙΚΗ, τα σοβαρότερα προβλήματα της πατρίδας μας και τι πρέπει να συμβεί για την επίλυσή τους;
Βασικό σύνθημα της ΝΙΚΗΣ είναι το «η πατρίδα μας χρειάζεται Παιδιά
και Παιδεία». Από την απαξίωση αυτών των δυο ξεκινούν όλα τα προβλήματα
της πατρίδας μας. Καμία κυβέρνηση δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το
δημογραφικό, ακόμα και τώρα που έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν. Εμείς
θέλουμε Υπουργείο Δημογραφικής Ανάπτυξης που να υπηρετεί την ελληνική
παραδοσιακή οικογένεια και όχι Υπουργείο Μετανάστευσης που υπηρετεί την
πληθυσμιακή μας αντικατάσταση.
Όσον αφορά στην παιδεία, όλα τα κόμματα αδιαφορούν για την εξόφθαλμη
αφαίρεση των αξιών μας και την παρείσφρηση ανήθικου και αντεθνικού
περιεχομένου στην εκπαιδευτική ύλη.
Όπως βλέπουμε, στο πολιτικό «γίγνεσθαι», «δεξιοί» και «αριστεροί»
πλήττουν τον Ελληνισμό και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια σε μία σειρά από
θέματα, τα οποία άπτονται της ταυτότητάς μας και διαλύουν τον κοινωνικό
ιστό. Η ΝΙΚΗ, πιστή στις αξίες της Ρωμηοσύνης, είναι εδώ για να προάγει
αυτές τις αξίες και στην παρακμάζουσα Ευρώπη και για να αντισταθεί
απέναντι στον εθνομηδενισμό της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της.
ΕΡ: Η Ιστορία αποδεικνύει πως, όσοι δεν υποτάσσονται στα
μεγάλα – και διεθνή – πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, εξοντώνονται.
Τι ελπίδα έχει η ΝΙΚΗ να επιβιώσει και μάλιστα να νικήσει αυτούς τους
πανίσχυρους κύκλους συμφερόντων και να φέρει πραγματική ελευθερία και
ευημερία στη χώρα μας;
Η ΝΙΚΗ δημιουργήθηκε με σκοπό και επιθυμία να γίνει η ένωση των
καλοπροαίρετων Ελλήνων. Με την βοήθεια του λαού και του Θεού, πιστεύουμε
ακράδαντα ότι είμαστε το πραγματικά διαφορετικό στην πολιτική σκηνή και
μπορούμε να παλέψουμε για να φέρουμε μια πραγματική αλλαγή στην πατρίδα
μας, βασισμένη στις αξίες μας και τις παραδόσεις μας.
Είναι ξεκάθαρο ότι σε όλη την Ευρώπη οι λαοί ξυπνούν και αρχίζουν να
αντιδρούν στα σχέδια υποδούλωσης που εφαρμόζει το «ευρωιερατείο των
Βρυξελλών», οι ευρωπαϊκές ελίτ, οι πολυεθνικές και οι ντόπιοι
τοποτηρητές όλων αυτών. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να
αφουγκραστούν τους Ευρωπαίους που δεν επιθυμούν την μετατροπή της
Ευρώπης σε ισλαμική ήπειρο, σε έναν χυλό παραδόσεων, ηθών, γλωσσών και
θρησκειών και σε άθυρμα των μεγάλων συμφερόντων.
ΕΡ: Τι εμπειρία έχετε, εσείς προσωπικά, από χώρες του εξωτερικού;
Εξαιτίας της επαγγελματικής μου δραστηριότητας, έχω προσωπική
αντίληψη της ζωής και της οργάνωσης κρατών, στα οποία έχω εργαστεί ως
αγιογράφος ή τα οποία έχω επισκεφθεί κατ’ επανάληψη, είτε ως προορισμούς
διακοπών είτε ως χώρες μόνιμης διαμονής προσφιλών μου προσώπων. Έτσι
έχω διαμείνει μακρά ή σύντομα χρονικά διαστήματα τόσο σε χώρες της Ε.Ε.
όσο και χώρες εκτός Ευρώπης ή ανένταχτες, που αργότερα προσχώρησαν σε
αυτήν (Αυστρία, Γερμανία, Γεωργία, Χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας,
Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο –ως μέλος τότε της Ένωσης– Ιταλία, Βέλγιο,
Ρωσία, Καναδά, Η.Π.Α κ. ά).
Επίσης, ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Ρεθύμνου στο μακρινό παρελθόν, εκτός
της εμπειρίας μου από την επίσκεψή μου στο Ευρωκοινοβούλιο, ήμουν
ενήμερος σχετικά με τους στόχους ίδρυσης, τους θεσμούς και την οργάνωση
της Ε.Ε και μάλιστα από ευρωβουλευτές, όπως ο Γεώργιος Σαριδάκης.
ΕΡ: Αν εκλεγείτε, έχετε κάποιες προτεραιότητες για το τι θα κάνετε στο Ευρωκοινοβούλιο;
Κατ’ αρχήν έχω υποχρέωση να υπερασπιστώ την ιδεολογική τοποθέτηση των
ψηφοφόρων που θα με τιμήσουν με την ψήφο τους, σχετικά με τα
ελληνορθόδοξα ιδανικά, που αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα καθενός που τα
ασπάζεται, αφού διανύουμε μια περίοδο δικαιωματισμού και ως εκ τούτου
κανείς δεν πρέπει να είναι μονόπλευρος.
Εκτός αυτής της βασικής αρχής, θα μεταφέρω και θα προασπίσω στο
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα ζητήματα της περιφέρειάς μου, τα οποία βιώνω ως
πολίτης, αλλά και κάθε άλλης ελληνικής περιφέρειας στο πλαίσιο του
κοινοβουλευτικού έργου της ΝΙΚΗΣ.
Κοινή ραδιοφωνική συνέντευξη του Νίκου Παπαδόπουλου βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης της ΝΙΚΗΣ και του Καλαϊτζαντωνάκη Σπυρίδωνα, υποψήφιου Ευρωβουλευτή με την ΝΙΚΗ, σε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης, στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Studio Rethymno 9.80 (19-04-2024):
Η καθημερινότητα των ασθενών στα νοσοκομεία φανερώνει την προσωπικότητα
και το χαρακτήρα του καθενός. Άλλος ανυπόμονος, άλλος γκρινιάρης, άλλος
χαϊδεύεται, άλλος κρύος κι απλησίαστος, άλλος πρόθυμος και καλοδιάθετος,
άλλος υπομονετικός και αγόγγυστος, άλλος υπερευαίσθητος στον πόνο και
την ταλαιπωρία, άλλος στωικός και ατάραχος, άλλος διαχυτικός και
φλύαρος. Ωστόσο η κοινή ζωή, η υπερβολική εγγύτης με ανθρώπους που
δεν γνώριζες, η κοινή μοίρα - ο πόνος και η ασθένεια - το απόλυτο
ξεβόλεμα, η παραίτηση από αναγκαίες ή προσφιλείς δραστηριότητες, ο
αποχωρισμός από τους οικείους διαμορφώνουν ένα νέο πρόσωπο σε κάθε
ασθενή. Γίνονται πράγματα που θα ήταν αδιανόητα υπό άλλες συνθήκες.
Έχεις
μάθει να κοιμάσαι στο σκοτάδι και στην ησυχία του υπνοδωματίου σου,
αλλά τώρα κοιμάσαι παρόλο που ο διπλανός σου έχει το φως του αναμμένο ή
ροχαλίζει και στο διάδρομο πηγαινοέρχονται γιατροί και νοσηλευτές
κάνοντας αρκετή φασαρία - όχι πάντα δικαιολογημένη. Σε ξυπνούν δέκα φορές
το βράδυ και ίσως λίγο "βάναυσα" οι νοσηλευτές που έρχονται στο διπλανό
κρεβάτι ή σε σένα ή σε ενοχλούν τα βογγητά του διπλανού και πάλι
βρίσκεις κουράγιο και μένεις ήρεμος και ξανακοιμάσαι. Δεν ανεχόσουν τη
γκριμάτσα του δικού σου ανθρώπου και τώρα ανέχεσαι όλες τις σωματικές
ανάγκες ξένων ανθρώπων, μάλιστα δείχνεις και προσωπικό ενδιαφέρον γιατί
ξέρεις ότι σύντομα θα βρεθείς στην ίδια δύσκολη θέση. Δεν καταδεχόσουν
να σε εξυπηρετήσει κανείς και τώρα έχεις απόλυτη ανάγκη για τα πάντα. Τα
δέχεσαι ταπεινά και ευγνωμόνως.
Νόμιζες ότι χωρίς εσένα δεν κινείται το
μικροσύμπαν της ζωής σου - οικογένεια, δουλειά, γειτονιά - κι όμως όλοι
συνεχίζουν να πορεύονται και χωρίς εσένα και το αποδέχεσαι. Ανοίγεις
την καρδιά σου και λες τον πόνο σου και τα οικογενειακά σου εσύ που
ήσουν λιγομίλητος και φρόντιζες να κρατάς καλά κρυμμένα τα μυστικά σου.
Ακούς ατέλειωτες ιστορίες κι αισθάνεσαι τον πόνο των άλλων σαν δικό σου,
εσύ που ήσουν αδιάφορος και κοίταζες μόνο τα δικά σου προβλήματα και
τις δικές σου έγνοιες. Κι αναρωτιέσαι: "Πού ζούσα τόσον καιρό; Γιατί
όταν είμαι καλά, δεν σηκώνομαι να επισκεφθώ ένα νοσοκομείο; να ταΐσω
έναν καθηλωμένο ασθενή; να προσφέρω ένα ποτήρι νερό; ν΄ακούσω μια
πονεμένη ιστορία;"
Μια ολιγοήμερη διαμονή στο νοσοκομείο ίσως
χρειάζεται πού και πού για να επανατοποθετούμαστε, να εκτιμούμε τα
αυτονόητα της ζωής μας και να θυμόμαστε την ανθρωπιά μας.
*Σκέψεις
πριν από το επικείμενο χειρουργείο... πάντοτε ευγνώμων για την
περιποίηση στη Β΄Ορθοπεδική του Νοσοκομείου "Παπαγεωργίου". [2010]
Οι Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής
είναι αφιερωμένες σε συγκεκριμένα θέματα, όχι τυχαία. Η α΄ Κυριακή (της
Ορθοδοξίας) περιέχει την απόδειξη της πραγματικής σάρκωσης του Θεού σε
άνθρωπο - που αποδεικνύεται από το ότι μπορεί να ζωγραφιστεί. Η β΄
Κυριακή (του αγ. Γρηγορίου Παλαμά) αφορά στη θέωση.
Η γ΄ Κυριακή (της Σταυροπροσκύνησης) αφορά στη δύναμη του Τιμίου
Σταυρού και στην ενίσχυση των χριστιανών για τον πνευματικό αγώνα τους. Η
δ΄ Κυριακή (του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος) αφορά στη θεραπευτική μέθοδο
της Ορθοδοξίας (για τη θεραπεία του ανθρώπου από τα πάθη του, ώστε να
γίνει άγιος).
Τέλος, η ε΄ Κυριακή (της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας) είναι
η απόδειξη όλων των προηγούμενων: πώς ένας άνθρωπος βουτηγμένος στην
αμαρτία, κυριολεκτικά εξαρτημένος από την αμαρτία, αλλάζει ζωή και
γίνεται μεγάλος και θαυματουργός άγιος! Ένα κλικ αγάπης και αυτοσυνειδησίας, λοιπόν, στα: Δωρεάν πορνεία, αγάπη & αγιότητα
Τι μέρα είναι σήμερα (Παρασκευή 19/4/2024); Εύκολη η απάντηση: είναι η
Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου, οι τελευταίοι Χαιρετισμοί. Η μέρα που
διαβάζουμε στην εκκλησία ολόκληρο το αριστουργηματικό ποίημα των
Χαιρετισμών της Θεοτόκου, το οποίο είχαμε ακούσει αποσπασματικά,
χωρισμένο σε τέσσερα μέρη (τέσσερις «Στάσεις»), τις προηγούμενες
τέσσερις Παρασκευές της Μεγάλης Σαρακοστής.
Παρασκευές της Μ. Σαρακοστής = Χαιρετισμοί. Σήμερα λοιπόν είναι η
ημέρα των Χαιρετισμών. Όπως προχθές, την Τετάρτη, ήταν του Μεγάλου
Κανόνα. Και πριν μερικές μέρες ακόμη, Κυριακή, ήταν της
Σταυροπροσκύνησης. Και μεθαύριο, την Κυριακή, είναι της οσίας Μαρίας της
Αιγυπτίας (της μετανοημένης πόρνης, που ασκήτεψε στην έρημο σχεδόν 50
χρόνια και εξελίχθηκε σε θαυματουργή αγία, δίνοντας ένα υπόδειγμα αγώνα
για ριζική αλλαγή σε όλους μας).
Έτσι αντιλαμβανόμαστε τις μέρες εμείς οι χριστιανοί. Ή μάλλον, έτσι
τις αντιλαμβανόμασταν όταν είχαμε ακόμα ζωντανή σχέση με τον πολιτισμό
μας, την πνευματική μας παράδοση και κληρονομιά. Σήμερα, όσο παράξενο κι
αν σας φαίνεται, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που διατηρούν αυτή τη
ζωντανή σχέση. Ζουν ανάμεσά μας, κινούνται συνήθως αθέατοι ή φαίνονται
λίγο παράταιροι στην – επιτρέψτε μου – ξεχαρβαλωμένη εποχή μας, αλλά
υπάρχουν, έχουν ρίζες και αντλούν δύναμη και ποιότητα ζωής από αυτές τις
ρίζες τους – που είναι και δικές μας ρίζες, αλλά για τους περισσότερους
από μας είναι κομμένες και άγνωστες πλέον ρίζες. Ξέρουμε όμως ότι το
δέντρο που δεν έχει πια ρίζες ξεραίνεται.
Αν έχω ακόμη σύνδεση με τις ρίζες μου (τις ρίζες που περιλαμβάνουν το
Ευαγγέλιο, τους βίους των αγίων, τις αρχαίες και πάντα υπέροχες τελετές
της Εκκλησίας…), είναι σίγουρο πως δε θα κακοποιήσω κανέναν, δε θα
εξαπατήσω κανέναν, δε θα εκμεταλλευτώ την αδυναμία κανενός, δε θα φάω το
σπίτι μιας οικογένειας επειδή μου χρωστάει χρήματα, δε θα κερδοσκοπήσω
σε βάρος ενός ασθενή ή ενός πελάτη μου, δεν θα εκθέσω δημόσια την
προσωπική ζωή κανενός, δε θα συμπεριφερθώ ανέντιμα και ανήθικα. Αν
φυσικά έχω σοβαρή σύνδεση με τις ρίζες μου, όχι επιφανειακή και
υποκριτική.
Η σοβαρή αυτή σύνδεση με τις ρίζες μας σημαίνει ευαίσθητη συνείδηση –
υπερευαίσθητη μάλιστα – και όχι χοντροκομμένη και πωρωμένη. Και ο
πολιτισμός αυτός, που μεταφέρεται μέσω της Ορθοδοξίας, καταβάλλει κάθε
προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση των συνειδήσεων και την απόρριψη της
υποκρισίας και της τυπολατρίας. Γι’ αυτό εξάλλου το Τριώδιο (οι
εκκλησιαστικές Απόκριες, που είναι η περίοδος αυτοκριτικής και
μετάνοιας, για να προετοιμαστούμε για τη Μ. Σαρακοστή) αρχίζει με την
ανάγνωση (στη λειτουργία της πρώτης Κυριακής) του Ευαγγελίου με την
παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, που διηγήθηκε ο Ιησούς Χριστός
και περνάει ακριβώς το μήνυμα ενάντια στην υποκρισία, την τυπολατρία και
την αλαζονεία.
Αν τώρα – ας το πω και αυτό – το κράτος ήθελε σοβαρά να αντιμετωπίσει
τα προβλήματα της βίας, της εγκληματικότητας ανηλίκων, της
κερδοσκοπίας, της διαφθοράς και όλες τις σύγχρονες πληγές του Φαραώ που
διαρκώς διογκώνονται, θα φρόντιζε να συνδέσει τους Έλληνες με τις ρίζες
τους, και μάλιστα από τη νηπιακή ηλικία, μέσω του σχολείου. Δεν το κάνει
αυτό, ούτε το θέλει, γι’ αυτό το μάθημα των Θρησκευτικών είναι εντελώς
υποβαθμισμένο, ιδίως στο δημοτικό σχολείο (όπου οι δάσκαλοι αφήνονται
ανενόχλητοι να μην το κάνουν καθόλου αν δεν το επιθυμούν), γι’ αυτό και
δεν γίνεται προσπάθεια να συνδεθούν τα παιδιά στην πράξη με τον
εκκλησιασμό, τα μυστήρια και την πνευματική ζωή των ίδιων των προγόνων
τους – τουλάχιστον τα παιδιά που είναι Έλληνες και ορθόδοξοι χριστιανοί,
διότι βεβαίως τα παιδιά με αλλοδαπή καταγωγή και άλλη θρησκεία δεν
γίνεται να υποχρεωθούν να συνδεθούν με το χριστιανισμό, αν και θα ήταν
σωστό να τον διδάσκονται, εφόσον αποτελεί την πνευματική παράδοση αυτού
του τόπου.
Μια πνευματική παράδοση – το επαναλαμβάνω – αγάπης, φιλανθρωπίας, δικαιοσύνης και εντιμότητας.
Σημειώνω ότι η Ορθοδοξία δεν είναι πνευματική παράδοση μόνο των
Ελλήνων, αλλά και άλλων εθνών, όπως οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι
Ρουμάνοι, αλλά και οι Βούλγαροι, όπως και οι χώρες της Βαλτικής κ.λ.π.
Ενώ και οι πληθυσμοί της Συρίας, της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης και των
άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί πριν την
επέλαση του Ισλάμ σε αυτές με την αραβική κατάκτηση. Και σ’ αυτές τις
χώρες υπάρχουν και σήμερα πάρα πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί, που μάλιστα
χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους «Ρουμ Ορτοντόξ», δηλαδή Ορθόδοξους Ρωμαίους
(Ρωμιούς, δηλαδή Βυζαντινούς). Όλους αυτούς τους ξεχάσαμε, δεν τους
θεωρούμε αδέρφια μας, δεν τους συμπαρασταθήκαμε ποτέ στα βάσανά τους,
αλλά στρέφουμε τα μάτια μας μόνο σε άλλες κατευθύνσεις… Δυστυχώς.
Τέλος πάντων, σήμερα είναι η Παρασκευή του Ακαθίστου. Οι ορθόδοξοι
χριστιανοί αντιλαμβανόμαστε τις μέρες και κανονίζουμε το βασικό μας
πρόγραμμα – τι θα φάμε, πού θα πάμε, τι θα κάνουμε το απόγευμα ή το
βράδυ – ανάλογα με τις γιορτές και τις νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το ίδιο συμβαίνει όταν είναι Ψυχοσάββατο ή όταν είναι το Πρωτοκύριακο
(η Κυριακή της Ορθοδοξίας) ή όταν είναι της Παναγίας ή όταν είναι του
Τιμίου Σταυρού (που νηστεύουμε) ή όταν είναι του Μεγάλου Αγιασμού (των
Φώτων) ή όταν είναι του Άη Γιάννη (29 Αυγούστου, που νηστεύουμε) ή όταν
είναι της Πεντηκοστής κ.λ.π. κ.λ.π. Παίρνουμε δύναμη και μηνύματα απ’
αυτές τις μέρες – και με τη δύναμη του Θεού, που γίνεται δύναμη δική
μας, ανεβαίνουμε.
Δόξα τω Θεώ. Έξω μπορεί να λυσσομανά ο άνεμος των συμφορών και των
προβλημάτων, αλλά εμείς γιορτάζουμε, έχουμε πίστη, έχουμε ελπίδα, έχουμε
αισιοδοξία, προφανώς οφείλουμε να έχουμε και ΑΓΑΠΗ, και ανεβαίνουμε.
«Ραντεβού στον Ακάθιστο» λοιπόν, όπως έλεγε κάποιος. Όπου κι αν
βρίσκεστε, κάπου κοντά θα υπάρχει μια εκκλησία και υποθέτω ότι κατά τις 7
μμ θ’ ακούσετε την καμπάνα. Αν έρθετε, θα είμαστε μαζί, όπου κι αν
βρισκόμαστε. Εφόσον είμαστε μέσα στην εκκλησία, είμαστε μαζί. Όλοι οι
ορθόδοξοι χριστιανοί, όλου του πλανήτη – σε εμπόλεμες ζώνες, σε
παραγκουπόλεις του τρίτου κόσμου, σε τεχνολογικά και οικονομικά
ανεπτυγμένες κοινωνίες, σε χωριά, σε πόλεις, σε μοναστήρια, σε σαβάνες ή
ερήμους, παντού. Όχι μόνο εμείς όλοι μαζί, αλλά και οι ψυχές των
κεκοιμημένων μας και ο Χριστός, η Παναγία, οι άγιοι και οι άγγελοι. Η
πιο σπουδαία σύναξη!
Ραντεβού εκεί λοιπόν. Είναι μια από τις τελευταίες στάσεις πριν τη
Μεγάλη Εβδομάδα. Κι εκεί πάλι θα συναντηθούμε και θα οδεύσουμε μαζί για
το Γολγοθά (μάλιστα πολλοί ανεβαίνουν ήδη σε Γολγοθά μια ζωή) ή μάλλον,
μέσω του Γολγοθά, θα οδεύσουμε μαζί για την Ανάσταση!
Ξαφνικά τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης ανακάλυψαν την δημογραφική μας κατάρρευση. Αφορμή στάθηκε ένα
σχόλιο στο twitter. Όμως η ΝΙΚΗ παρακολουθεί το ζήτημα από την πρώτη
στιγμή που μπήκε στην Βουλή και έχει θέσει ως απόλυτη προτεραιότητά της
το ζήτημα αυτό.
Δύο χρόνια μετά από σχετική απόφαση της
ολομέλειας του ΣτΕ, και κατόπιν δικού μας σχετικού κοινοβουλευτικού
ελέγχου, η Κυβέρνηση αναγκάζεται να συμμορφωθεί και να επαναφέρει την
έκπτωση στο ηλεκτρικό ρεύμα που είχαν οι πολύτεκνοι.
Έχουμε ήδη διεκδικήσει να ληφθούν μέτρα
όπως η θέσπιση πλήρους αφορολόγητου για τις 27.000 πολύτεκνες
οικογένειες, το οποίο όμως η κυβέρνηση, δια στόματος του υπουργού της κ.
Θεοχάρη, απέρριψε ως «αντίθετο στην φορολογική δικαιοσύνη».
Παράλληλα δε, ύστερα από κοινοβουλευτική παρέμβαση της ΝΙΚΗΣ, κατέστη
αφορολόγητο το επίδομα μητρότητας των ελευθέρων επαγγελματιών, κάτι που
δεν προβλεπόταν αρχικά στο σχετικό νομοσχέδιο.
Η ΝΙΚΗ έχει ένα όραμα για την ανάσχεση του δημογραφικού και μια συγκροτημένη πολιτική που θα περιλαμβάνει:
Ισχυρά φορολογικά και κοινωνικοασφαλιστικά κίνητρα στις πολύτεκνες
και τρίτεκνες οικογένειες αλλά και σε όσους Έλληνες του Εξωτερικού
επιλέξουν να επαναπατριστούν με τις οικογένειές τους.
Προώθηση της αποκέντρωσης και ενίσχυση των υποδομών παιδείας και
υγείας της υπαίθρου γιατί η αστυφιλία και η στεγαστική κρίση αποτρέπουν
τη δημιουργία πολυμελών οικογενειών.
Τον προσανατολισμό όλων των επενδύσεων από το real estate στον
αγροτικό και βιομηχανικό τομέα, ούτως ώστε να δημιουργηθούν θέσεις
εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς που θα μπορούν να συντηρήσουν πολυμελείς
οικογένειες.
Την αξιοποίηση των πόρων του Εθνικού Κέντρου Αλληλεγγύης και των
συναφών φορέων κοινωνικής πρόνοιας για την έγκαιρη και αποτελεσματική
αντιμετώπιση φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας αντί της ιδεοληπτικής
προώθησης της ατζέντας των ΛΟΑΤΚΙ+.
Αντικίνητρα στις εμβρυοκτονίες.
Την αποκατάσταση του σεβασμού στις οικογενειακές αρχές και τις
ορθόδοξες παραδόσεις που μάς κράτησαν όρθιους στο διάβα των αιώνων.
Η δημογραφική κατάρρευση φέρει
τις υπογραφές όσων κυβέρνησαν, ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν τον τόπο με
ιδεοληψίες, οι οποίες ενοχοποίησαν κάθε φωνή που μίλησε με ειλικρινή
αγάπη και ανησυχία για την προστασία του αγέννητου παιδιού και της
μητέρας του.
Ήρθε όμως η ώρα να τους αφήσουμε πίσω!
Να πάρουμε οι Έλληνες πίσω την αξιοπρέπεια που μάς στέρησαν!
Να διεκδικήσουμε το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών μας!
Πέντε μεγάλες Ιερές Μονές του Αγίου Όρους και 32 ακόμη Μοναστήρια της Ελλάδας, κλείνουν πύλες στην Κυβέρνηση και όσους Βουλευτές ψήφισαν ή δεν καταψήφισαν τον άθεο νόμο περί "γάμου" ομοφύλων, ώστε δια της τεθλασμένης να τους δοθεί και το δικαίωμα υιοθεσίας ανυποψίαστων παιδιών...
Επειδή και η σιωπή είναι συνενοχή, 37 συνολικά, ως τώρα, Μοναστήρια, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μεγάλου Σπηλαίου, αποδοκιμάζουν τους παραπάνω Βουλευτές, αρνούνται
να τους καλέσουν στις εθνικοθρησκευτιικές εκδηλώσεις τους και να τους
αποδώσουν κάθε είδους τιμή, εκφράζοντας την επιθυμία να μην έρθουν στα
Μοναστήρια, γιατί, συν τοις άλλοις, είναι βέβαιο πως θα τα ακούσουν για τα καλά και έξω από τα δόντια!
Δείτε παρακάτω τα Μοναστήρια που σηκώνουν την νέα Επανάσταση, όπως έκαναν και το ΄21, όπως έκαναν πάντα, αυτά, τα μεγάλα και αιώνια κάστρα του Γένους!
ΔΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ
Το σκάνδαλο του ότι η περίφημη Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι δημόσια, αλλά ιδιωτική, και κατά το μεγαλύτερο ποσοστό ΜΗ ελληνική, είναι ένα μόνιμο αγκάθι στην εθνική μας ανεξαρτησία, που δε βλέπουμε να απασχολεί τους Έλληνες πολιτικούς.
Για να μην τρελαινόμαστε, ορίστε πολύ απλά τι γράφει για την Τράπεζα της Ελλάδος η Βικιπαίδεια:
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι κρατική αλλά Ανώνυμη Εταιρεία. Έχει ειδικά προνόμια, ειδικές αρμοδιότητες αλλά και περιορισμούς, όπως ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ως εμπορική τράπεζα και το ποσοστό του ελληνικού κράτους στη μετοχική της σύνθεση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 35% όπως ορίζεται στο καταστατικό της (αρχικώς το όριο αυτό ήταν 10%). Διαφέρει από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία διατηρούσε το προνόμιο έκδοσης χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα ως το 1928. Κατά τη διατύπωση του άρθρου 29 του καταστατικού, «Ο Διοικητής και οι Υποδιοικητές διορίζονται για μία εξαετία, με Προεδρικό Διάταγμα, μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, κατόπιν προτάσεως του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας». Το κύρος και η ισχύς της θέσης είναι τέτοια ώστε πολλοί πρώην Διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος έχουν μετέπειτα τοποθετηθεί ως Υπουργοί σε διάφορες Κυβερνήσεις, ενώ τέσσερις από αυτούς (Αλέξανδρος Διομήδης, Εμμανουήλ Τσουδερός, Ξενοφών Ζολώτας και Λουκάς Παπαδήμος) έχουν διατελέσει Πρωθυπουργοί της χώρας σε έκτακτες περιπτώσεις. Κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους η Τράπεζα της Ελλάδος και τα μέλη των οργάνων της δεν ζητούν ούτε δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση. Βάσει του καταστατικού, κανείς αντιπρόσωπος του Δημοσίου δεν έχει δικαίωμα να ελέγξει τα βιβλία της τράπεζας σε κανένα από τα καταστήματά της, πλην του επιτρόπου του κράτους, ο οποίος μπορεί να ζητήσει στοιχεία αλλά υποχρεούται να τηρεί αυστηρή εχεμύθεια. ...
Για το φλέγον αυτό θέμα κατέθεσε ερώτηση στην κυβέρνηση η ΝΙΚΗ μέσω του βουλευτή Θεσσαλονίκης Ν. Παπαδόπουλου.
Το ταπεινό μας ιστολόγιο παρακαλεί όλους τους επισκέπτες του να διαβάσετε το κείμενο της ερώτησης και να παρακολουθήσετε το βίντεο με τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή. Και στη συνέχεια, αν φυσικά συμφωνείτε, να το προωθήσετε παντού. Είναι μέγιστο θέμα εθνικής ανεξαρτησίας, άγνωστο στους πολλούς και ανέγγιχτο πολιτικά. Αν συμφωνείτε. Ευχαριστώ.
Προς
τον κ. Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Κωστή Χατζηδάκη
Θέμα:
«Λειτουργία και Ρόλος της Τράπεζας της Ελλάδος»
Κύριε
Υπουργέ
Πρόσφατα,
σε επίκαιρη ερώτηση που έγινε σχετικά με την επιβολή προμήθειας στους Καταθετικούς
λογαριασμούς, απαντήσατε ότι «Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι η μόνη αρμόδια για την
εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων… και το Υπουργείο δεν μπορεί να επεμβαίνει στην
τιμολογιακή πολιτική και για λόγους ανταγωνισμού και για λόγους ουσίας».
Η
απάντηση αυτή θα ήταν ικανοποιητική αν η Τράπεζα της Ελλάδος λειτουργούσε για
τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού.
Διαβάζοντας
όμως όσα καθορίζονται στο Καταστατικό της, συνάγονται τα εξής συμπεράσματα για τον
ρόλο της:
-
Μπορεί να καθορίζει την νομισματική πολιτική του κράτους, αλλά το Ελληνικό Δημόσιο
δεν έχει κανένα δικαίωμα σε αυτήν, ούτε μπορεί να κάνει οποιονδήποτε έλεγχο στον
τρόπο λειτουργίας και στα οικονομικά αποτελέσματα της.
-
Κατέχει και διαχειρίζεται τα επίσημα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, στα
οποία περιλαμβάνεται και ο χρυσός.
-
Είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, δηλαδή έχει εμπορική λειτουργία, είναι
επενδυτής και ταυτόχρονα ελεγκτής της νομισματικής πολιτικής του Κράτους, εγείροντας
ερωτήματα σχετικά με ποιο τρόπο διασφαλίζεται ότι δεν ενεργεί με γνώμονα την κερδοσκοπία.
-
Οι κάτοχοι του μετοχικού κεφαλαίου της ΤτΕ είναι άγνωστοι στον ελληνικό λαό και
δεν γνωρίζουμε εάν εκπροσωπούν ξένα συμφέροντα;
Εν
όψει όλων των παραπάνω
Ερωτάται
ο αρμόδιος Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών:
1)
Για ποιο λόγο δημόσιου συμφέροντος η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν ελέγχεται από το Δημόσιο,
ενώ έχει τόσο σημαντικές αρμοδιότητες στην οικονομική ζωή της Ελλάδος;
2)
Ποιοι είναι οι Μέτοχοι της ΤτΕ και γατί δεν δημοσιεύεται η σύνθεση του μετοχικού
κεφαλαίου της;
Ο
ερωτών Βουλευτής
Νικόλαος
Δ. Παπαδόπουλος
Ο διάλογος στη Βουλή, με τις απαντήσεις της Κυβέρνησης (διά του υφυπουργού Οικονομικών Χ. Θεοχάρη) και τη δευτερολογία του βουλευτή της ΝΙΚΗΣ (από εδώ):
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: Μήπως ακόμη ένα εργαλείο καταδυνάστευσης του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού;
Το
κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τον κάθε σταυρό που έρχεται στη
ζωή μας είναι ότι δεν τον διαλέγουμε εμείς αλλά ο Θεός. Δεν έχουμε
καμμία δυνατότητα επιλογής. Επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι η ξαφνική
εμφάνιση του σταυρού στην ζωή μας. Στα καλά καθούμενα και μάλιστα όταν
δεν το περιμέναμε.
Όταν
κάποιος αποφασίσει να υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις του στρατού
(καταδρομείς, αλεξιπτωτιστές, βατραχάνθρωποι, πεζοναύτες), γνωρίζει ότι η
εκπαίδευση είναι σκληρή, οι απαιτήσεις υπεράνθρωπες, ο κίνδυνος
μεγάλος. Κύρια άσκηση στις δυνάμεις αυτές είναι, η ξαφνική και απρόσμενη
διαταγή για εκτέλεση δύσκολων αποστολών, με κόπο ασυνήθιστο και
ενέργεια εξοντωτική.
Αλλά,
επειδή αυτός που κατατάσσεται το θέλει και το επιθυμεί, είτε για δόξα
είτε για περιπέτεια είτε για να μεθύσει από τις ορμόνες που παράγει ο
οργανισμός όταν κινδυνεύει, συμμετέχει σε όλα τα γυμνάσματα που
απαιτούνται με όρεξη-πόθο-πείσμα και χαίρεται όταν επιλεγεί για τις
δυνάμεις αυτές.
Αν
όμως κάποιος αναγκαστεί να υπηρετήσει, χωρίς να το θέλει, τότε η ζωή
του γίνεται κόλαση και η κάθε προσπάθειά του αποβλέπει στο πως να
ξεφύγει από την εκπαίδευση αυτή.
Έτσι
και στη ζωή μας, όταν έρθει σταυρός που δεν διαλέξαμε και δεν
περιμέναμε, ενώ συγχρόνως δεν αγωνιζόμαστε να γνωρίσουμε και να βιώσουμε
τις εντολές του ευαγγελίου ούτε εμπνέεται η ζωή μας από αυτές, τότε
αγανακτούμε, απελπιζόμαστε, τα βάζουμε με τον Θεό, καταριόμαστε το
πεπρωμένο μας και άλλα πολλά.
Είμαστε
νέοι και υγιείς και ξαφνικά αποκτούμε ανίατη νόσο ή μένουμε ανάπηροι·
παντρευόμαστε και αναπάντεχα πεθαίνει ο σύντροφος της ζωής μας·
αποκτούμε παιδιά που εμφανίζουν προβλήματα διάφορα ή είναι προβληματικά
τα ίδια εξαιτίας λάθος επιλογών τους ή σκοτώνονται σε δυστύχημα ή
φονεύονται από εγκληματίες· ζούμε άνετα και όμορφα και έρχεται ξαφνικά
ένας σεισμός, μια πλημμύρα, μια πυρκαγιά και δεν μένει τίποτα όρθιο. Να
μερικά τραγικά συμβάντα που έρχονται ξαφνικά να ανατινάξουν κάθε επίγεια
ευτυχία μας.
Πως
θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Πως δεν θα απελπιστούμε και δεν θα
καταρεύσουμε; Πως δεν θα στραφούμε στην αυτοκτονία-ευθανασία, στα
ναρκωτικά, στα ηρεμιστικά, στο μεθύσι ή και σε άλλους θεούς και
πρακτικές έξω από την πίστη μας; Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες
απαντήσεις, χωρίς βέβαια να εξαντλούμε το θέμα, το οποίο είναι τεράστιο
και απαιτεί μεγάλη περαιτέρω έρευνα.
α´. Την μάχη αντιμετωπίσεως του κάθε σταυρού δεν μπορούμε να την δώσουμε μόνοι μας.
Θα
την δώσει ο χριστιανός καταφεύγοντας εις Εκείνον, ο Οποίος του δίδει
και τον σταυρόν. Η προσευχή είναι το κύριο βοηθητικό μέσο και βεβαίως ο
εν γένει αγιασμός του κάθε ανθρώπου. Μόνος του ο χριστιανός δεν μπορεί
να τα επιτύχει αυτά. Εκ προτέρου είναι βέβαιον ότι θα αποτύχει. Και
εκείνος ο οποίος θα πει ότι εγώ αισθάνομαι τον εαυτό μου με δυνάμεις και
αν θέλω μπορώ, εμπαίζει τον εαυτό του. Χρειάζεται προσευχή με ένταση,
συνεχή προσπάθεια, ακαταπόνητη και ασταμάτητη. Ένας από τους βασικούς
λόγους που έρχεται ο σταυρός είναι για να προσευχηθούμε. «Κύριε, εν
θλίψει εμνήσθην σου (Ησ. 26,16). Η ησυχία, ή άνετη και απερίσπαστη ζωή
μας κοιμίζει και εξουδετερώνει κάθε ενέργεια και προσπάθεια προς νήψη,
άσκηση, μετάνοια.
β´. Όσον μπορούμε αυτή την μάχη να την διεξάγουμε μαζί με άλλους αδελφούς.
«Ου
γαρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι στο εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω
αυτών» (Ματθ. 18,20). Όπου ο Θεός μας έχει δώσει την δυνατότητα ενός
αδελφού, μιας αδελφής που θα ανοίξουμε την καρδιά μας που θα πούμε τον
πόνο μας, μη την αφήνουμε αυτή την δυνατότητα, τάχα από μία υπερηφάνεια ή
τάχα να μη ζαλίσουμε, να μη κουράσουμε τον άλλον. Υποχρέωση και του
άλλου είναι να κουρασθεί από μας και εμείς πάλι να τον ξεκουράσουμε
αλλιώς. Εκεί υπάγεται και η χρησιμοποίηση της βοηθείας, την οποία η
Εκκλησία παρέχει εις τον άνθρωπο, εκεί υπάγεται γενικώς το ότι ο σταυρός
είναι το σύμβολον όχι του ατομισμού, αλλά είναι το σύμβολον της
Εκκλησίας.
Ο
εγωϊστής, ο ατομιστής άνθρωπος θα καταπλακωθεί από τον σταυρόν, μόνον
με μια κοινή τοιαύτη αντίληψη, βοηθείται. Και ένας τέτοιος τρόπος είναι
ίσως και ο ωραιότερος.
γ´. Να ξεχνάμε τον σταυρό μας αναλογιζόμενοι τον σταυρό των άλλων.
Πόσες
φορές συνέβη να γνωρίσουμε ανθρώπους που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν
αφάνταστα μεγαλύτερους σταυρούς από εμάς. Κάποτε μια γυναίκα έχασε τον
άνδρα της ενώ ήταν 60 ετών και έκλαιγε απαρηγόρητη. Κάποια άλλη χήρα,
που πήγε να την συλλυπηθεί, την υπενθύμισε ότι εκείνη έχασε τον άνδρα
της από δυστύχημα ενώ ήταν μόλις 22 ετών και με δύο μικρά παιδιά. Τότε η
γυναίκα σταμάτησε να κλαίει, γιατί σκέφθηκε υπάρχουν και χειρότερα.
δ´. Ας έχουμε ως πρότυπο τον Σίμωνα τον Κυρηναίο
που
τον αγγάρευσαν, ενώ γύριζε κατακουρασμένος από τον αγρό του και την
πολύωρη εργασία του, για να σηκώσει τον σταυρό του Κυρίου (Μαρκ. 15,21).
Αυτή η συμμετοχή του στο μαρτύριο του Χριστού και η συμπαράσταση του
τον αγίασε και τον αξίωσε της τιμής που απολαμβάνει μέσα στην Εκκλησία
μας. Ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν το σταυρό μας, βοηθώντας τους άλλους να
σηκώσουν τον σταυρό τους. Έτσι θα αξιωθούμε και εμείς κάποιος Κυρηναίος
να μας βοηθήσει στην άρση του δικού μας σταυρού.
ε´. Να σκεπτόμαστε ότι υπάρχει σκοπιμότητα του Θεού που μας δίδει σταυρό.
Όταν είμαστε άρρωστοι, να ξέρουμε δεν υπάρχει αναίτια και χωρίς σκοπιμότητα αυτή η αρρώστια.
Όταν έχουμε τροχαία ατυχήματα, βλάβες αυτοκινήτου, είτε από αμέλεια δική μας είτε των άλλων, να ξέρουμε ότι υπάρχει σκοπιμότητα.
Όταν έχουμε δυσκολίες, φερ’ ειπείν οικονομικές, εξυπηρετείται θεία σκοπιμότης με τις δυσκολίες μας αυτές.
Κι
όταν έχουμε πνευματικές δυσκολίες με τον εαυτό μας, όταν βλέπουμε ότι
δεν προχωρούν τα πράγματα όσο καλά θα έπρεπε να προχωρούν εις το έθνος
μας, εις το σπίτι μας, εις την Εκκλησία, παντού, να έχουμε υπ’ όψη μας
το «μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5,4).
Μόνο και μόνο για το πνευματικό αυτό πένθος και για την ανάλογη
παράκληση που θα λάβουμε, αξίζει η εμφάνιση δυσκολιών στη ζωή μας.
στ´. Εν τέλει ο σταυρός είναι ευεργεσία του Θεού για μας.
Οποιοσδήποτε
διαβάσει ιστορία ή παρατηρήσει από μόνος του την ζωή, θα διαπιστώσει
ότι εκείνοι οι λαοί πρόκοψαν, οι οποίοι είχαν να αγωνισθούν με εμπόδια
και αντιξοότητες. Αντίθετα, όταν ήρθαν γενεές οι οποίες τα βρήκαν όλα
έτοιμα, άρχισε η κατάπτωση. Τα παιδιά που αναγκάζονται να στρώσουν το
τραπέζι της ζωής μόνα τους, παίρνουν δύναμη και ευεξία την οποίαν δεν
έχουν τα παιδιά που τα βρίσκουν όλα στρωμένα.
Συνεπώς
πρέπει να καταλάβει ο άνθρωπος, ότι δεν μπορούσε να αφήσει ο Θεός τον
σταυρό, εάν δεν ήταν αυτός ένας τρόπος ευεργεσίας προς τον άνθρωπο. Ο
Θεός είναι αγάπη και δεν μπορεί να επιτρέψει καταστάσεις και γεγονότα
που δεν αποσκοπούν στο καλό μας.
Εν
τέλει και οι εντολές του, που είναι σταυρικές κι αυτές, είναι για να
μας ευεργετήσει ο Θεός και όχι για να μας παιδέψει απλώς. Αν
αγωνιζόμαστε να τις τηρήσουμε και αν φροντίζουμε να μας εμπνέουν στη
στράτα της ζωής μας, τότε η ξαφνική και διαλεγμένη από τον Θεό σταυρική
ευεργεσία, όχι μόνο δεν θα μας εκπλήττει και δεν θα μας νευριάζει, αλλά
αντιθέτως θα μας οδηγεί σε δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό. Δόξα
τω Θεώ πάντων ένεκεν λοιπόν.
