Αποκλείστηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Τζούντο επειδή έκανε το σταυρό του πριν από παιχνίδι στους Ολυμπιακούς Αγώνες!

 
Μαρία Ασμαφυλίδου Γκέργκη

«Πριν από 15 μέρες έλαβα την απόφαση με την οποία έχω αποκλειστεί για 5 μήνες από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Τζούντο για παραβίαση των θρησκευτικών της κανόνων. Συγκεκριμένα, επειδή έκανα τον σταυρό μου πριν μπω σε παιχνίδι στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Έχω αποκλειστεί απ’ όλα τα τουρνουά, καμπ και αγώνες προετοιμασίας.

Ο Θεός μου έδωσε τα πάντα, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στην καριέρα μου και για μένα είναι τα πάντα και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σε καμία περίπτωση. Δόξα σ’ Αυτόν και Σε ευχαριστώ για όλα.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ».

 

Ο Σέρβος αθλητής Nemanja Majdov αρνήθηκε να απολογηθεί που έκανε το σταυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, αφού, όπως ισχυρίστηκε, η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο τον απέκλεισε από όλους τους αγώνες και τα στρατόπεδα εκπαίδευσης για πέντε μήνες.

 

 

Προσθήκη στις 22 Σεπτ. 2024:

 

Διαψεύδει η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο ότι ο Νεμάνια Μάιντοβ τιμωρήθηκε επειδή έκανε το σταυρό του

Ποια είναι η μοίρα του καλού σ’ αυτόν τον κόσμο και ποια είναι η πορεία του;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Περίβλεπτος

Όποιος ενεργεί έτσι, ώστε να υποτιμηθούν οι δίκαιοι άνθρωποι, εν τέλει υποτιμά τον ίδιο του τον εαυτό και ανυψώνει τον δίκαιο άνθρωπο.

Όποιος βάζει την πέτρα στο δρόμο του δίκαιου ανθρώπου, ο ίδιος σκοντάφτει σ’ αυτήν και αναγκάζει τον δίκαιο άνθρωπο να ανεβεί την ανηφόρα απ’ όπου διακρίνεται πιο ξεκάθαρα ο δίκαιος δρόμος.

Όποιος φυσά, για να σβήσει την φλόγα του δίκαιου ανθρώπου, εν τέλει την δυναμώνει περισσότερο και σβήνει την δική του φλόγα.

Στην τρικυμιώδη θάλασσα του κόσμου ο Θεός είναι ο βράχος, πάνω στον οποίο ο δίκαιος άνθρωπος σώζεται, ενώ ο άθεος τσακίζει το πλοίο του.

Στην τρικυμιώδη θάλασσα της ζωής ο δίκαιος είναι πέτρα πάνω στην οποία σκοντάφτει ο αμαρτωλός άνθρωπος. Ο αμαρτωλός άνθρωπος, που επιθυμεί να σπάσει βίαια αυτή την πέτρα, πέφτει τελικά στην τρύπα πού κάλυπτε η πέτρα.

Όποιος πετάει σκόνη ενάντια στον αέρα τυφλώνεται. Όποιος πετάει πολλές πέτρες στην λίμνη βυθίζεται κάποια στιγμή ο ίδιος.

Πολλές φορές, μοιάζει σαν να επιτρέπει ο Θεός η δικαιοσύνη να είναι άοπλη και απροστάτευτη σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτό όμως το κάνει για να δείξει την δύναμή Του, γιατί το νήμα της δικαιοσύνης είναι πιο δυνατό από το σκοινί της αδικίας. Ο τύραννος ορμάει να κόψει το νήμα της δικαιοσύνης αλλά εν τέλει μπερδεύεται σ’ αυτό και σκοτώνεται.

Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον δίκαιο Ιώβ αλλά εν τέλει τον ανύψωσε στον ουρανό. Την στιγμή πού ο Ιώβ φαινόταν αδύναμος, νίκησε τον σατανά. Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον βασιλιά Ηρώδη και το πέτυχε, γιατί ο Ηρώδης δεν του πρόβαλλε καμία αντίσταση. Και τη στιγμή πού ο Ηρώδης φαινόταν πανίσχυρος, καταστράφηκε.

Πολλές φορές, όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, σ’ αυτή τη ζωή, φαίνονται αδύναμα, αλλά εν τέλει είναι πιο δυνατά και από τα αστέρια και τούς τεράστιους ωκεανούς.

Προσέξτε και διδαχθείτε από τις παρακάτω περιπτώσεις πού ήταν μία ενάντια στην άλλη και προσέξτε, το δίδαγμα πού δίνουν: ο Μωυσής και ο Φαραώ, ο Δαβίδ και ο Γολιάθ, ο Ιώβ και ο σατανάς, η Ιερουσαλήμ και η Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και ο Δαρείος, οι Απόστολοι και η Ρώμη. Αν μπορείτε να κατανοήσετε τα διδάγματα πού έδωσε ο Θεός με αυτά τα ξεκάθαρα παραδείγματα θα αναφωνήσετε από χαρά μαζί με τον θείο Δαβίδ: Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. (Ψαλμός 19, 8).

Τότε θα κατανοήσετε, με τη λογική σας και με την καρδιά σας και θα ασπαστείτε τα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου: Αλλά αυτούς πού ο κόσμος τους θεωρεί μωρούς, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους σοφούς, κι αυτούς πού ο κόσμος τους θεωρεί ανίσχυρους, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους κατά κόσμο ισχυρούς. Κι αυτούς πού, ο κόσμος τους θεωρεί παρακατιανούς και περιφρονημένους εκείνους διάλεξε ο Θεός, και τα μηδενικά, για να καταργήσει όσους θαρρούν πως είναι κάτι (Α’ προς Κορινθίους 1, 27).

Ποια λοιπόν είναι η μοίρα του καλού σ’ αυτόν τον κόσμο και ποια είναι η πορεία του; Σε καμία άλλη ιστορία αυτού του κόσμου δεν μπορείς να δεις τόσο φανερά την απατηλή αδυναμία του καλού και την ακαταμάχητη δύναμή του όσο στην ιστορία του Ιησού Χριστού. Αυτός ο πιο Γνωστός ήρθε στον κόσμο σαν Άγνωστος. Αυτός ο πιο Δίκαιος καταδικάστηκε ως Άδικος. Αυτός ο πιο Ισχυρός επέτρεψε να τον σκοτώσουν σαν τον πιο Αδύναμο. Και τι συνέβη στο τέλος; Στο τέλος ήλθε η νίκη Του και η δόξα Του.

Ήλθε η νίκη Του και η δόξα Του και η ήττα και η ντροπή εκείνων πού δεν Τον δέχτηκαν, δεν Τον αναγνώρισαν και Τον βασάνισαν. Βέβαια δεν έφτασε το αληθινό τέλος.

Γιατί όταν θα φτάσει το τέλος τότε θα φανεί όλη η μεγαλοσύνη της νίκης Του και όλη η λάμψη της δόξας Του. Τότε θα φανεί όλη η φρίκη της ήττας και της ντροπής αυτών πού Τον κυνήγησαν και Τον βασάνισαν.

Κάθε φορά πού οι εχθροί του καλού, οι εχθροί του Θεού έστησαν παγίδα στον Χριστό οι ίδιοι έπεσαν σ’ αυτήν. Όταν Τον υποτίμησαν οι ίδιοι υποτιμήθηκαν, όταν θέλησαν να Του κλείσουν το στόμα οι ίδιοι σιώπησαν. Πράγματι όλα όσα έπραξαν για την ντροπή Του τελικά τα έπραξαν για την δόξα Του και για τη δική τους ντροπή. Έτσι συνέβη τότε έτσι συμβαίνει και σήμερα.

Οποιοσδήποτε σήμερα θα εναντιωθεί στον Χριστό θα πέσει και θα καταστραφεί και θα δώσει την ευκαιρία να λάμψει περισσότερο η δύναμη και η δόξα του Χριστού. Έτσι συμβαίνει ακόμη και σήμερα, έτσι θα συμβαίνει και αύριο μέχρι το τέλος του κόσμου…

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και τα Σημεία. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”.

Το φαινόμενο Τζόκοβιτς

Ολυμπιακοί Αγώνες: Ο Τζόκοβιτς δωρίζει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα το πριμ της σερβικής κυβέρνησης, για το χρυσό του μετάλλιο

sport24

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς αποφάσισε να δωρίσει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα της πατρίδας του το πριμ που έλαβε από την σερβική κυβέρνηση, έπειτα από την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έγραψε ιστορία στο Παρίσι αφού με την επικράτησή του επί του Κάρλος Αλκαράρθ στον τελικό του μονού ανδρών στο ολυμπιακό τουρνουά κατέκτησε το πολυπόθητο για εκείνον χρυσό μετάλλιο, για να μην υπάρχει πλέον κάτι που να λείπει από την τεράστια τροπαιοθήκη του (ένας από τους μόλις πέντε τενίστες/τενίστριες που κατακτά το Golden Slam).

Ωστόσο, πέρα από την τεράστια κλάση που δείχνει στα κορτ ακόμη και στην ηλικία των 37 ετών, ο 24 φορές νικητής σε Grand Slams φρόντισε να δείξει το μεγαλείο του και εκτός γηπέδου, αποφασίζοντας να δωρίσει το χρηματικό έπαθλο που του έδωσε η κυβέρνηση της χώρας του για την κατάκτηση της κορυφής στους 33ους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό ήταν της τάξης των 200.000 ευρώ, με τον "Νόλε" να αποφασίζει να μην κρατήσει για τον εαυτό του και την οικογένειά του αυτά τα χρήματα αλλά να τα μοιράσει σε σερβικά ιδρύματα, ώστε να τα καρπωθούν άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Αξίζει να σημειωθεί πως μετά από τις πρώτες 12 ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, η Σερβία έχει πάρει δύο μετάλλια, και τα δύο χρυσά, αφού πέρα από τον Τζόκοβιτς έχουν κατακτήσει την κορυφή και οι Ζοράνα Αρούνοβιτς και Νταμίρ Μίκετς στο μεικτό ομαδικό των 10μ. αεροβόλο πιστόλι της σκοποβολής.

*****

Απόσπασμα από το μακροσκελές άρθρο του Διονύση Σκλήρη Νόβακ Τζόκοβιτς: Η φωνή των αποκλεισμένων από τη «συμπερίληψη»:

Το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο του Νόβακ Τζόκοβιτς επέστεψε μια μεγάλη σταδιοδρομία, η οποία περιλαμβάνει 24 τίτλους Grand Slam, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεκόρ 10 τίτλων στο Αυστραλιανό Όπεν. Γίνεται μάλιστα ο μόλις πέμπτος παίκτης στην ιστορία του αθλήματος, ο οποίος επιτυγχάνει το λεγόμενο «Golden Slam», δηλαδή έχει επιπλέον κερδίσει τον χρυσό ολυμπιακό τίτλο. Οι άλλοι τέσσερις αθλητές, οι οποίοι έχουν πετύχει κάτι ανάλογο είναι ο Ραφαέλ Ναδάλ, η Σερένα Ουίλιαμς, ο Αντρέ Αγκάσι και η Στέφι Γκραφ.

Είναι, όμως, εντυπωσιακή η δημοτικότητα του αθλητή, ο οποίος λίγα μόλις χρόνια αφότου είχε καταστεί διεθνές μαύρο πρόβατο, καθώς είχε αρνηθεί να εμβολιαστεί για τον κορονοϊό, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από αγώνες, ακόμη και την κράτησή του σε χώρο κράτησης παράτυπων μεταναστών στην Αυστραλία. Ο ύψιστος φετινός άθλος του απέσπασε μία συνολική επιδοκιμασία από όλο το φίλαθλο κοινό, καθώς μάλιστα ο 37χρονος πλέον υπεραστέρας του τένις, ο Σέρβος Τζόκοβιτς, κατόρθωσε να νικήσει τον νεότερο και πλέον φέρελπι μεγάλο αστέρα του αθλήματος, τον Ισπανό Κάρλος Αλκαράθ.

Ο Τζόκοβιτς έχει, πάντως, καταστεί ιδιαιτέρως ένα σύμβολο για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους αποκλεισμένους από μία ολυμπιακή εορτή, η οποία έχει ως κύριο σύνθημά της τη συμπερίληψη. Θα άξιζαν ορισμένοι στοχασμοί για αυτό το παράδοξο, αφορμώμενοι από τη λαϊκή λατρεία, ιδίως στη Σερβία, προς τον Τζόκοβιτς, αλλά και σχετικοί προς ορισμένα βασικά διακυβεύματα της εποχής μας. [...]

Η επίστεψη του Νόβακ Τζόκοβιτς με το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην ολοκλήρωση μιας σταδιοδρομίας με νίκη επί του νεαρού Αλκαράθ έχει οδηγήσει στη μεγάλη δημοφιλία και πανθομολογούμενη καταξίωση ενός αθλητή που τελειώνει με ιδεώδη τρόπο μια απολύτως νικηφόρα καριέρα, αφήνοντας τη σκυτάλη σε νέες γενιές, όπως συμβαίνει και με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς στο μπάσκετ. Υπάρχει, όμως, κάτι περισσότερο: Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού αναγνωρίζει στον Τζόκοβιτς μια λαϊκή αντιστασιακότητα. 

 

Φωτο από εδώ, όπως και οι δύο επόμενες

Σε μια Ολυμπιάδα, όπου ο Μυστικός Δείπνος «κρύφτηκε» πίσω από το παγανιστικό «Συμπόσιο των Θεών», ο Τζόκοβιτς επέδειξε με παρρησία το χριστιανικό σύμβολο του σταυρού εντός της πρωτεύουσας του εκκοσμικευμένου ρεπουμπλικανισμού, η οποία διακατέχεται από αλλεργία στα θρησκευτικά σύμβολα. Πρόκειται για μια σταυρική αρρενωπότητα που διεκδίκησε την ορατότητά της, με αποτέλεσμα να ταυτιστούν μαζί του όλοι όσοι διεκδικούν παραδοσιακές μορφές οικογένειας, οι οποίες πλήττονται όχι λόγω του εποικοδομήματος του «woke ολοκληρωτισμού», όπως θέλει η κλισέ έκφραση, αλλά λόγω του όντως υπαρκτού καπιταλιστικού «βελούδινου ολοκληρωτισμού», ο οποίος αποσαρθρώνει τις κοινωνίες στην απεδαφικοποιημένη τρέχουσα εκδοχή του. Μυστικό του Τζόκοβιτς είναι, επίσης, ότι αποτελεί μία ήρεμη και ήπια δύναμη, τονίζοντας κυρίως τον συναισθηματικό του αυτοέλεγχο.

Βεβαίως, είναι ποικίλα τα στοιχεία της προσωπικότητας και της ιστορίας του Τζόκοβιτς που για πολλούς τον καθιστούν μία σύγχρονη «μορφή του μεσσιανικού». Κατ’ αρχήν, η δυνατότητά του να μπαινοβγαίνει στον κόσμο της ελίτ μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτήν που βλέπουμε σε υπερήρωες των κόμικς. Γεννημένος στη Σερβία, δηλαδή στη μη αφομοιώσιμη μαύρη τρύπα της Ευρώπης, στη «μικρή Ρωσία» κατά τη δυτική οριενταλιστική ματιά, ανδρώθηκε αθλητικώς υπό τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς και κατόρθωσε να πρωτεύσει στο πλέον εμβληματικό άθλημα των ελίτ, στο τένις. 

Στη συνέχεια, όμως, η επιμονή του να αμφισβητεί την κυρίαρχη βιοπολιτική τον οδήγησε ακόμη και «να λογισθεί μετά παρατύπων μεταναστών», επανερχόμενος με τον πλέον εικαστικά εύγλωττο τρόπο στη θέση του αουτσάιντερ, αυτού που μπουζουριάζεται στο κρατητήριο μαζί με τους homines sacres των ανθρώπων χωρίς διαβατήρια. 

 

Το γεγονός ότι πέρασε ξανά από τη φυλακή στη νίκη των γηπέδων τον κατατάσσει, κυρίως για τους Ορθόδοξους θαυμαστές του, στην κατηγορία των τροπαιοφόρων αγίων, όπως ο βαλκανικός άγιος Δημήτριος του Σιρμίου και της Θεσσαλονίκης που οδήγησε σε πνευματική νίκη στη ρωμαϊκή αρένα ή ο άγιος Γεώργιος που αποτελεί σύμβολο του σερβικού εθνισμού ως θριαμβευτής επί του τερατώδους.
Ο Τζόκοβιτς είναι λαοφιλής στην ιδιαίτερη πατρίδα του επίσης επειδή πρωτοστάτησε στον αγώνα να μην παραδοθούν τα σερβικά δάση στην εταιρεία Rio Tinto για εξόρυξη λιθίου. Με άλλα λόγια, σε έναν κόσμο εξημερωμένων διαφορετικοτήτων, υπερασπίστηκε την άγρια ετερότητα της δασικής φύσης. Σε μια εποχή αφομοιώσιμων κοινωνικών ομάδων, στάθηκε συχνά στην πλευρά του αναφομοίωτου άλλου, του ανθρώπου χωρίς κρατικές ιδιότητες (για να παραφράσουμε τον Ρόμπερτ Μούζιλ). Υπήρξε ένα «σημείον αντιλεγόμενον», ήταν μοναδική η ικανότητά του να εμπνέει εξίσου φανατική αγάπη και μίσος, διθυράμβους και ύβρεις, αποδεχόμενος αμφότερα με χαρακτηριστική θυμική αυτοσυγκράτηση, όπου ο αθλητικός αυτοέλεγχος συναντά τη χριστιανική πραΰτητα.

Γιατί δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι είναι Ορθόδοξος Χριστιανός. Αυτή τη στιγμή ο «Άξονας της Αντίστασης» στη νεοαποικιακή παγκοσμιοποίηση είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός (σε μία περισσότερο σλαβική εκδοχή του) και το σιιτικό Ισλάμ, δηλαδή οι δύο ομολογίες, οι οποίες μειονεκτούν αριθμητικώς εντός κάθε αντίστοιχης θρησκείας (Χριστιανισμό και Ισλάμ εν γένει), έχουν περισσότερα χαρακτηριστικά οργανικού εξισωτισμού και έτσι παρουσιάζουν τη μέγιστη διαφοροποίηση από το πνεύμα του Προτεσταντισμού και της woke κουλτούρας που θεμελιώνεται στην ηθική και τη δυνητική ισότητα. Τη στιγμή αυτή μάλιστα, η woke ιδεολογία, παρά τα χειραφετητικά της προτάγματα, έχει καταστεί ασμένως το κύριο ιδεολογικό εποικοδόμημα του αμερικανοκίνητου πολιτισμικού ιμπεριαλισμού και της δυτικής νεο-αποικιοκρατίας σε σύγχρονες «ιριδοφορίες» που αντιγράφουν τις άλλοτε σταυροφορίες στο όνομα της χριστιανικής πίστης.

Βεβαίως, το woke κίνημα έχει στοιχεία αναστοχασμού και αυτοκριτικής, λ.χ. είναι χαρακτηριστική η προνομιακή θέση που επεφύλαξε η Γαλλία σε αλγερινής καταγωγής αθλητές, όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ δεν είναι τυχαία και η υποστήριξη προς την Αλγερινή πυγμάχο, σε αγώνες με επίκεντρο ένα ποτάμι όπου άλλοτε είχαν πνιγεί εκατοντάδες Αλγερινοί διαδηλωτές από τη γαλλική αστυνομία. Σε αυτή την αυτοκριτική διάθεση, το woke κίνημα ακολουθεί άλλωστε τους προκατόχους του, τη μετανοητική διάθεση του Χριστιανισμού και τη μεθοδική αμφιβολία του Διαφωτισμού. Κανένα, όμως, από αυτά τα (όντως θαυμαστά) χαρακτηριστικά δεν εμπόδισε τα πνευματικά αυτά κινήματα να καταστούν καθεστωτικές ιδεολογίες και εποικοδομήματα του ολοκληρωτικού καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ένας Σέρβος, ένας Ορθόδοξος, ένας φυλακισμένος, ένας οικολόγος προστάτης της άγριας δασικής φύσης της Σερβίας και εν ταυτώ ένας πορθητής του τένις, δηλαδή του εμβληματικού κάστρου των ελίτ, έχει χτυπήσει μια λαϊκή φλέβα σε σπάνιο βαθμό. Ασφαλώς, οποιαδήποτε αγιογραφία ενός αθλητή μπορεί να εκπέσει σε ειδωλολατρία και οποιοσδήποτε μεσσιανισμός σε αντιδραστικότητα. Αυτό που θα μείνει εντέλει μετά από το πέρασμα του Τζόκοβιτς από το άθλημα του τένις είναι κυρίως η διερώτηση για το τι πραγματικά σημαίνει συμπερίληψη σήμερα και για το ποιος είναι πραγματικά ο αποκλεισμένος που διεκδικεί την ορατότητα και τη φωνή του. Μια διερώτηση που παραμένει πάντα ανοικτή και ανθιστάμενη σε εύκολους αφορισμούς.

Νόβακ Τζόκοβιτς: «Χρυσός» ομολογητής, δίδαξε ελευθερία Χριστού μέσα στην καρδιά της Νέας Τάξης

Αποσπάσματα από το άρθρο του Ελευθέριου Ανδρώνη (Sportime)

...Ο τεράστιος άθλος του χρυσού ολυμπιονίκη Νόβακ Τζόκοβιτς που συγκίνησε την υφήλιο, πολύ περισσότερο από μια αθλητική νίκη, είναι μια πνευματική νίκη. Ένας θρίαμβος του φωτός απέναντι στο ψηλαφητό σκότος της Νέας Εποχής. Μία νίκη του ζωοποιού Σταυρού, απέναντι στις σατανοκίνητες εξουσίες που σταυρώνουν την αλήθεια. Μια δικαίωση της ελευθερίας του προσώπου απέναντι στη δικτατορία που θέλει να σκλαβώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει αριθμό για ψηφιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα στεφάνωμα για τον χριστοφόρο άνθρωπο, απέναντι στον δαιμονόπληκτο μετα–άνθρωπο. Και ένα ράπισμα στο νεοταξικό σύστημα που δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από την καθολική υποταγή...

 

...Σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται για να διαφημιστεί η ατζέντα της Νέας Τάξης στην κατάπτυστη τελετή έναρξης (και λήξης), σε καμπάνιες, σε σύμβολα, σε προσωπικό, σε χορηγίες, σε media. Και σκεφτείτε ότι ένας μόνο άνθρωπος με ακλόνητη πίστη στον Θεό, κατάφερε να διαλύσει όλο αυτό το βρώμικο νέφος προπαγάνδας, να βγει στην κορυφή και να λάμψουν οι αρετές του σε όλον τον κόσμο. Και πάνω απ’ όλα να μυρίσει λίγο νοητό λιβάνι, να διαλύσει όλη αυτή τη δυσωδία και τη πνευματική χολέρα που αναδύεται στην πόλη του Σηκουάνα...

 

 

...Για δείτε σημειολογία όμως: παίρνοντας τον τελευταίο, χρυσό πόντο, η πρώτη κίνηση του Νόβακ ήταν να πετάξει το υλικό «όπλο» του και να στραφεί αμέσως στο πνευματικό. Πετάει με ανακούφιση τη ρακέτα του που με τόση μαεστρία χειρίζεται, για να γονατίσει και να κάνει το σταυρό του μπροστά στα μάτια όλης της οικουμένης, δείχνοντας ψηλά τον Θεό και ευγνωμονώντας για τις ευλογίες Του.

 

Οι μύες τεντωμένοι, συσπώνται ακόμα από την υπερπροσπάθεια. Ο Νόβακ ξεσπάει και κλαίει σαν μικρό παιδί. Όλος ο ανελέητος πόλεμος που δέχεται για χρόνια από το σύστημα, τώρα μοιάζει με έναν απόηχο από παράσιτα. Τώρα είναι πρωταγωνιστής ο Θεός, η Ορθοδοξία, η Σερβία και ο Νόλε [=Νόβακ Τζ.]. Τώρα είναι μια ακόμα ρωγμή στο νεοταξικό σύστημα, που βρήκε χώρο ο Θεός να φωτοβολήσει την παρουσία Του...

 

Όχι, δεν ήταν μόνο το χρυσό που του έλειπε. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Ήταν ένα «χρυσό» τάμα που εκπληρώθηκε. Τα λόγια του Χριστού που βγαίνουν πάντα αληθινά: «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Με τέτοιες μαρτυρίες διαπερνούν οι χριστιανοί το βαρύ καταπέτασμα του κόσμου. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι η νίκη του Νόλε ήταν νίκη υπέρ της ανθρωπότητας. Διότι στην απέναντι όχθη βρίσκονται εκείνοι που εργάζονται μανιωδώς για την απανθρωποποίηση του ανθρώπου. Και όποιος απομένει να φωτίζει ακόμα τον δρόμο της αρετής και της σωτηρίας, δεν μπορεί παρά να εργάζεται υπέρ του ανθρώπινου γένους...

 

...Αν εσύ απαξιώνεις την πίστη στον Θεό, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να τη στηρίξει. Αν φρίττεις στη θέα του Σταυρού, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να τον ασπάζεται με αγάπη. Αν θες να σβήσεις τα έθνη, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί για να εξυμνήσει την πατρίδα του. Αν αποδομείς την οικογένεια, ένας Νόλε είναι πάντα εκεί να φιλήσει με δάκρυα την κορούλα του. Αν θες να σπρώξεις την ορθοδοξία στο περιθώριο, ένας Νόλε θα την επανατοποθετεί στο επίκεντρο, εκεί που της αξίζει. Αν ασελγείς στο Ολυμπιακό πνεύμα, ένας Νόλε θα σου θυμίζει πάντα ποια είναι η αξία του...

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έδειξε τον Ορθόδοξο Σταυρό σε όλη τη οικουμένη και ταπείνωσε τους διοργανωτές της θλιβερής τελετής έναρξης

 

Διαφορετικό

Την απάντησή του στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι έδωσε ο Νόβακ Τζόκοβιτς μέσα στο κορτ. 

Ως τέτοιον τον αναγνωρίζουμε όλοι εμείς οι απανταχού Ελεύθεροι Άνθρωποι, πόσο μάλλον όταν ταυτιζόμαστε μαζί του λόγω της Ορθόδοξης πίστης και ομολογίας του, μία ομολογία που δεν δίστασε στιγμή φυσικά να κάνει και μετά τον πρώτο του αγώνα στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού όπου και έδειξε τον Σταυρό του ως κίνηση αποδοκιμασίας για την αισχρή τελετή έναρξης, όλου του οχετού woke κουλτούρας και προώθησης της νεοεποχητικής παρά φύσιν ατζέντας που προώθησαν μη σεβόμενοι την πίστη, την φυσιολογία, τον πολιτισμό και τέλος το ίδιο αθλητικό περιεχόμενο της διοργάνωσης που έχει κάποια ιδανικά και ιδεώδη με αρχαία προέλευση!

Ως ελάχιστη κίνηση αναγνώρισης της βλασφημίας που πράξανε με την εξομοίωση του Μυστικού Δείπνου με αισχρές εικόνες σοδομισμού και ανεξέλεγκτο φαγοπότι, η Διοργάνωση του Παρισιού προέβει σε επίσημη ανακοίνωση Συγνώμης προς την Καθολική Εκκλησία και όσους Χριστιανούς στο φρόνημα τους πείραξε η σκηνή αυτή!

Νόβακ Τζόκοβιτς, συνέχισε να τους γλεντάς με Ορθόδοξο φρόνημα, αγόρι μου, και ας σε θεωρούν μη Gentleman οι λάτρεις του Τέννις λόγω του αυθορμητισμού σου και της εκτός των πλαισίων της υποκρισίας ευγενούς στάση ς σου σε όλες τις εκφάνσεις του παιχνιδιού σου! Μείνε Λιοντάρι πάντοτε και με ομολογιακό φρόνημα! Σε θαυμάζουμε, ο Θεός μαζί σου.  

Αγαπάει πολύ τη χώρα μας & το απέδειξε: O Νόβακ Τζόκοβιτς ευχαρίστησε την Ελληνίδα δημοσιογράφο στα ελληνικά

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, κρατώντας το τρόπαιο των ATP Finals, μίλησε στην «Comsote TV» και δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει στα ελληνικά τη δημοσιογράφο.

Στον μεγάλο τελικό, ο Νόβακ Τζόκοβιτς έκαμψε την αντίσταση του Γιανίκ Σίνερ και χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα, κέρδισε με 2-0 σετ (6-3, 6-3) και κατέκτησε τον τίτλο στο ATP Finals. Ο Σέρβος πρωταθλητής, έφτασε τα επτά τρόπαια στην εν λόγω διοργάνωση και ξεπέρασε τα έξι του Ρότζερ Φέντερερ, όντας πλέον ο πολυνίκης του θεσμού.

«Έμεινα κι εγώ έκπληκτος από το επίπεδο τένις που έπαιξα στα τελευταία δύο παιχνίδια. Νομίζω ότι ο Γιάνικ κατάλαβε από την αρχή ότι είμαι πολύ καλά. Είχα πολύ καθαρά χτυπήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα και ήμουν πολύ πιο επιθετικός από την προηγούμενη συνάντηση μαζί του», είπε μεταξύ άλλων o Σέρβος τενίστας Νόβακ Τζόκοβιτς.

Στις δηλώσεις του στη διάρκεια απονομής του τροπαίου ο Τζόκοβιτς τόνισε: «Ήταν μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας μου, στέφθηκα με νίκη επί του γηπεδούχου ήρωα, που έπαιξε υπέροχο τένις αυτή την εβδομάδα».

Στο τέλος, είπε «ευχαριστώ» στη δημοσιογράφο Μαρίζα Γεωργίτση με την ίδια να του απαντά «εμείς ευχαριστούμε». 

Νόβακ Τζόκοβιτς: «Είμαι πρώτα Χριστιανός Oρθόδoξoς και μετά αθλητής»

Διαφορετικό

Ο σπουδαίος τενίστας δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει την αγάπη του για την Ορθοδοξία. Κάθε φορά πριν μπει στο κορτ ο Σέρβος σταρ, προσεύχεται και κάνει τον σταυρό του. Όπως άλλωστε τονίζει: «Η πίστη μου στον Χριστό είναι πάνω από τους 70 τίτλους που έχω κερδίσει από την αρχή της καριέρας μου».

 

«Ο σημαντικότερος τίτλος της ζωής μου, είναι αυτός που έλαβα τον Απρίλιο του 2011. Πήρα το Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Σάββα, ιδρυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας από τον Πατριάρχη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ειρηναίο». 

Το παράσημο αυτό αποτελεί την υψηλότερη διάκριση στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Του αποδόθηκε για τη σημαντική συμβολή του, στην ανακαίνιση εκκλησιών στην πατρίδα του, τη Σερβία.

Το φιλανθρωπικό έργο του διάσημου τενίστα είναι αξιοσημείωτο. Χρηματοδοτεί ένα δωρεάν εστιατόριο για άστεγους και άπορους. Πριν από λίγο καιρό το Ίδρυμα Novak Djokovic συνέβαλε με 94.000 ευρώ στην ανακαίνιση σχολείου στην πόλη Pozega.

Η τύχη των νέων της χώρας του δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αθλητή. Το 2015, το ίδρυμά του σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα κατήρτισε πρόγραμμα πρόσβασης των νεαρών Σέρβων στην εκπαίδευση και την ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Χαιρετίζοντας τη γενναιοδωρία του, η UNICEF τον έχρησε πρέσβη καλής θέλησης στη Σερβία τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.

(Να τονιστεί ότι ο κατώτατος μισθός στη Σερβία ορίζεται σε λιγότερο από 200 ευρώ το μήνα).

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του. Είναι ένας πιστός Χριστιανός που βίωσε τα παιδικά του χρόνια, σε μία χώρα που ταλανίζονταν από βίαιες συγκρούσεις, εξαιτίας του πολέμου μεταξύ Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Πλέον ζει ευτυχισμένος, απολαμβάνοντας τον τίτλο του καλύτερου τενίστα στον κόσμο, μαζί με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Με τη γυναίκα του Jelena, γνωρίστηκαν στο γυμνάσιο όπου φοιτούσαν στο Βελιγράδι και παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 2014. 

 

 

Ο Έλληνας που αρνήθηκε να συμμετάσχει στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και έγινε γκράφιτι στη Σερβία

Άκης Τσελέντης / Facebook

 

Στη Σερβία βομβάρδιζαν με ουράνιο, πολιτισμένοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Κι ένας Έλληνας είπε όχι. Αλλά δεν θα το ακούσετε στα ΜΜΕ.

Έτσι τιμούν τους ήρωες οι Ορθόδοξοι Σέρβοι. Ένα μεγάλο γκράφιτι στο κέντρο Dorcel του Βελιγραδίου με τον Έλληνα αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού Μαρίνο Ριτσούδη, ο οποίος αποτάχτηκε από το Πολεμικό Ναυτικό γιατί αρνήθηκε να λάβει μέρος στους βομβαρδισμούς κατά της Σερβίας το 1999.

Ο Ριτσούδης καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και κυνηγήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη, αρνήθηκε ακόμα και την οικονομική ενίσχυση που του προσέφερε η Σερβία προκειμένου να τον τιμήσει.

Στην απολογία του στο ναυτοδικείο Πειραιά όπου δικάστηκε είπε: «είχα δύο δρόμους να διαλέξω επέλεξα αυτόν που έχετε πάνω από εσάς» δείχνοντας την εικόνα του Χριστού πάνω από το προεδρείο «τον οποίο και εγώ βάζω πάνω απ’ όλα γιατί ο νόμος του Θεού είναι πάνω από όλους. Είναι η συνείδηση του καθενός.»

Σήμερα εργάζεται σαν καπετάνιος σε γιοτ αλλά οι Σέρβοι δεν τον ξέχασαν και το πρόσωπο του κοσμεί τους δρόμους του Βελιγραδίου. Φυσικά εμείς εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε μόνο εφήμερος καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές, γελοίες influencers και παίκτες τηλεοπτικών παιχνιδιών.

  

Κίνημα 21 / facebook

 

Από το γέροντα Αρσένιο Μπόκα & τον άγιο Φιλούμενο στον απόστολο Ανδρέα (28-30 Νοε)

Ένα κλικ αγάπης και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, παρακαλώ, στο:

Από το γέροντα Αρσένιο Μπόκα & τον άγιο Φιλούμενο (τον σύγχρονο μάρτυρα) στον απόστολο Ανδρέα (28-30 Νοε)

 

"Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Μην αγανακτήσεις, προς δόξαν Θεού"

Ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος - ο βίος του, ο Σταυρός και η Κάρα του

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Βάλτε όλοι σας παρακαλώ το Γέροντα Ιουστίνο στις προσευχές σας (το ζήτησε ο ίδιος πριν λίγο) από το Φρέαρ του Ιακώβ [εκεί όπου μαρτύρησε ο άγιος Φιλούμενος], έγινε πάλι απόπειρα, να τον κάψουν αυτή τη φορά. Γκρέμισαν την πόρτα και έβαλαν φωτιά, μαύρισε όλο το μπροστινό μέρος και τον κυνηγούσαν πάλι μέσα στο μοναστήρι του. Ξέρανε ότι ήταν μόνος του γιατί απαγόρεψαν την μετακίνηση των κατοίκων εκτός σπιτιού.

Υπέρ υγείας: Γέροντος Ιερομονάχου Ιουστίνου.

Άννα - Από Πνευματική Ομάδα Αγ. Γαλήνης. Viber (από εδώ)

Δίπλα: Το μαρτύριο του αγίου Φιλούμενου (29 Νοε 1979), από αυτό το άρθρο για το πρόσωπό του.

 

 

Απόδοση της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου & Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

Μνήμη οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη & γέροντα Γεώργιου Καλτσίου του Ομολογητή / Άγιος Ονήσιμος, ο προστάτης των φυλακισμένων, και οι συν αυτώ (21-22 Νοεμβρίου)

Δείτε παρακαλώ / Click:
 
Μνήμη αγίου Ιάκωβου Τσαλίκη (αφιέρωμα)

Για την αγιοκατάταξη του π. Ιακώβου
 
Τρεις σύγχρονοι άγιοι & οι αφρικανικοί λαοί

π. Γεώργιος Καλτσίου ή Η κατά Χριστόν τρέλα

Όραμα θείου Φωτός σε ρουμάνικη φυλακή

Ρουμάνοι νεομάρτυρες επί κομουνισμού

The anti-Human

Βρέθηκε άφθορο το λείψανο του π. Γεωργίου Καλτσίου (Δεκ. 2013) 

"Και όμως γίνεται!" [Η αγία Κικιλία (Σεσίλια) της Ρώμης, 22 Νοε]
  
St. Iakovos (Jacob) Tsalikis of Evia a sun of love, a living incarnation of the Gospel (November 22)

Akathist to St. Iakovos Tsalikis of Evia (+1991) 

Three contemporary Orthodox Saints & the African peoples: Saints Porphyrios of Kafsokalyvia (an area, whose name means "the hut burner", on Holy Mount Athos), Paisios the Hagiorite and Jacob of Evia...

Άγιοι στις 22, 23 & 24 Νοεμβρίου...

 

Οἱ Ἅγιοι Φιλήμων ὁ Ἀπόστολος, Ἀρχιππος, Ὀνήσιμος καὶ Ἀπφία (22 Νοεμβρίου) 

Άγιος Ονήσιμος, ο προστάτης των φυλακισμένων (από την εορτή του στις 15 Φεβρ.)

Σύλλογος συμπαραστάστασεως κρατουμένων "Ο Ονήσιμος" (ας τον γνωρίσουμε)

Σέρβοι στο Κοσσυφοπέδιο Αρμένιοι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ Εξουθένωση – γενοκτονία 30.9.2023

 

Φωτεινή γραμμή (Φίλοι του Τάματος του Έθνους)

1.Σέρβοι στὸ Κοσσυφοπέδιο ἀναγκάζονται ἀκόμη καὶ σήμερον νὰ ἀντιστέκωνται!!!!!!

 

Ἀντιθέτως, τρισάθλιοι κακοῦργοι δολοφόνοι Οὐτσεκάδες πραγματοποιοῦν ἐνταντικότατες ἐξουθενωτικὲς ἐκκαθαρίσεις, διὰ νὰ μὴ μείνῃ οὔτε ἕνας Ὀρθόδοξος Γιουγκοσλάβος.

 

2. Ξεριζώθηκε μέσα σὲ λίγες ὧρες σχεδὸν τὸ σύνολο τοῦ ἀρμενικοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὸ Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ἄνω τῶν 100.000 (σχεδὸν τὸ 80% τοῦ πληθυσμοῦ) ἔχουν φθάσει στὴν Ἀρμενία ἐξουθενωμένοι ἀπὸ τοὺς ἀδίστακτους μουσουλμάνους ςἈζέρους!!!!!!!.

 

3.Τοὺς γείτονες ἀδελφοὺς Σέρβους βοηθήσαμε μὲ χιλιάδες τόνους ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες.

Ὁ εὐλαβέστατος, εὐσεβέστατος, ταπεινός, ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος Πατριάρχης τοῦ Βελιγραδίου κυρὸς Παῦλος εὐγνωμόνως μᾶς ἀπέστελνε συνεχῶς Σέρβους Ἱεράρχες διὰ νὰ συλλειτουργοῦν μὲ Ἕλληνες Ἱεράρχες εἰς τὴν Ἁγία Λαύρα καὶ ἀλλαχοῦ!!!!.

 

Χαρακτηριστικὸν εἶναι ἡ ἀγωνιστικὴ συμπεριφορὰ τοῦ τότε Πρωτοσυγκέλου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας θαρραλέου πατρὸς Φιλαρέτου.

 

Ὁ π. Φιλάρετος ἐρχόταν μὲ γιουγκοσλαβικὰ ἐπιβατικὰ ὀχήματα μὲ Σέρβους Μητροπολίτες διὰ νὰ συλλειτουργήσουν μὲ Ἰεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν Ἁγίαν Λαύραν καὶ ἀλλαχοῦ, ὅπως προείπαμε. Τὴν ἄνοιξιν τοῦ 1995, Ἕλληνες ἀγρότες εἶχαν κόψει τὴν Ἑλλάδα μας στὰ δύο, διεκδικοῦντες τὰ δίκαια δικαιώματά των.

 

Τότε δὲν ὑπῆρχον ἄλλες ἐναλλακτικὲς λύσεις διελεύσεων, ὅπως σήμερον!!!!!!

 

Ὁ π. Φιλάρετος Μίτσεβιτς ἐπλησίαζε τοὺς ἀγρότες μας καὶ τοὺς ἔλεγε:

 

«Εὐλογεῖτε, εὐλογεῖτε! Σέρβοι Μητροπολίται… Ἁγία Λαύρα λειτουργήσομε μαζὶ μὲ Ἕλληνες Ἱεράρχες! Εὐλογεῖτε, εὐλογεῖτε!»…

 

Σὲ ἐλάχιστα λεπτὰ τῆς ὥρας οἱ ἀγρότες μας μὲ τὰ σπαστὰ ἑλληνικὰ τοῦ πατρὸς Φιλαρέτου ἔσκασαν στὰ γέλια καὶ ὁ ἀποκλεισμὸς διὰ τοὺς Σέρβους ἐλύθη καὶ ἔσπασε τὸ ἐμπάργκο γιὰ τοὺς Σέρβους Ἱεράρχες!!!!

 

Ὁ ἀσκητικότατος καὶ εὐλαβέστατος Πατριάρχης Βελιγραδίου μᾶς ἔστελνε τιμητικὲς διακρίσεις (συνημμένως ὁ Μεγαλόσταυρος τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἐπιδώσει σὲ κανένα ἄλλο ὅπως σὲ ἐμᾶς).

 

ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΕΡΒΙΑΣ

 

4. Διερωτώμεθα πῶς νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἐξουθενωμένους Ἀρμένιους ἀδελφούς;;;;;;

 

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΛ. 2103254321

ΠΟΙΟΝ ΡΩΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
"Μέσα από το παράθυρο της φυλακής", εκδόσεις "Ορθόδοξη Κυψελη"

Ρωμιοί της Πόλης

Οδοιπόρος είμαι και φιλοξενούμενος σ’ αυτή τη ζωή. Έτσι μιλούσαν παλαιότερα οι ηλικιωμένοι. Το όραμά τους ήταν διαυγές και τα αισθήματά τους για τη ζωή ήταν ξεκάθαρα. Αυτό το όραμα στα χρόνια μας θάμπωσε.

Η αντίληψη της πραγματικότητας στην εποχή μας θόλωσε. Αδερφοί μου! Και τα δύο παραπάνω είναι σημαντικά, πολύ σημαντικά… Για ποιο λόγο το όραμά μας, για τη ζωή, θάμπωσε όπως θαμπώνει το τζάμι του παραθύρου και δεν διακρίνεται τίποτε;

Για ποιο λόγο βυθιστήκαμε σε μια τέτοια κατάσταση, ώστε να μην μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι άνεμοι φυσούν από την Ανατολή και από την Δύση; Ξεχάσαμε ότι είμαστε οδοιπόροι σ’ αυτή τη ζωή, και ούτε που ρωτάμε κανένα για τον δρόμο που πρέπει να πάρουμε.

Φτιάξαμε την εστία του σπιτιού μας στην μέση του δρόμου έχοντας την ελπίδα ότι η φωτιά της θα κρατήσει για χιλιάδες χρόνια… Λησμονήσαμε πως είμαστε φιλοξενούμενοι. Αφεθήκαμε στο ξένο σπίτι σαν να βρισκόμασταν σε ξενοδοχείο, φωνάζοντας τόσο δυνατά μέσα σ’ αυτό, σαν να ήμασταν εμείς οι ιδιοκτήτες του.

Γι’ αυτό το λόγο το χέρι του αόρατου Οικοδεσπότη μας ραπίζει, και μας πονάει. Παραπονιόμαστε στο Θεό αλλά συνεχίζουμε τα ίδια. Θα πείτε: Μα εμείς ρωτάμε για το σωστό δρόμο. Ποιόν ρωτάτε;

Εάν δύο οδοιπόροι πορεύονταν σ’ έναν άγνωστο τόπο, για πρώτη φορά, δίχως να ρωτάνε κανένα, για το σωστό δρόμο, θα λέγατε πως αυτοί παραφρόνησαν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους σήμερα. Όλοι οι μοντέρνοι λαοί συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.

Οι λαοί αυτοί αρέσκονται περισσότερο να λέγονται μοντέρνοι παρά χριστιανικοί. Για τους λαούς αυτούς ο δρόμος του Θεού μετατράπηκε σε δρόμο για σουλάτσο. Αυτοί οι λαοί, τον ιερό τόπο του Κυρίου, το πέρασαν για το χάνι που διασκεδάζουν οι μεθυσμένοι.

Ποιος θα μας υποδείξει τον δρόμο; Για ποιο δρόμο ρωτάμε; Στην Βίβλο οι δρόμοι δεν είναι άπειροι. Υπάρχει ο δρόμος του Θεού και ο δρόμος της κακίας, ο ίσιος δρόμος και ο στραβός δρόμος, ο δρόμος της αλήθειας και ο δρόμος του ψέματος,

ο δρόμος της δικαιοσύνης και ο δρόμος της αδικίας, ο δρόμος του φωτός και ο δρόμος του σκοταδιού, ο δρόμος της σωτηρίας και ο δρόμος της καταστροφής, ο δρόμος της ελεημοσύνης και της ασπλαχνίας, ο δρόμος των ευσεβών και ο δρόμος των εχθρών του Θεού.

Εμείς με λίγα λόγια θα ονομάζουμε τον πρώτο δρόμο, δρόμο του Θεού, και τον άλλο δρόμο, δρόμο της κακίας. Για ποιο δρόμο εσείς ρωτάτε; Αν ρωτάτε για τον δρόμο του Θεού, τότε ρωτήστε μόνο τον Κύριο.

Αυτός θα σας δείξει τον δρόμο του Θεού. Αν όμως ρωτάτε για τον δρόμο της κακίας, τότε ρωτήστε τον εαυτό σας και τους συνοδοιπόρους σας οι οποίοι γνωρίζουν όσο και εσείς. Ρωτήστε τις μάντισσες και τις χαρτορίχτρες, οι οποίες παίρνουν πληροφορίες από εκείνον τον αποστάτη του Θεού, για να κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Αδερφοί μου, η δική μας γενιά, εμείς, μοιάζουμε με ταξιδευτές που βρίσκονται κάτω από την επιρροή κάποιας μαγγανείας – μαγείας.

Το φυσικό είναι, όταν οι οδοιπόροι πορεύονται σ’ έναν άγνωστο δρόμο, να ρωτάνε κάποιον που γνωρίζει, κάποιον που πέρασε τον ίδιο δρόμο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αυτό είναι εύλογο για όσους δεν βρίσκονται κάτω από την επιρροή κάποιας μαγγανείας. Οι σημερινοί όμως οδοιπόροι επηρεασμένοι από κάποια υπερφυσική επιρροή συνταξιδεύουν, και παρόλο που δεν γνωρίζει κανείς τους τίποτε, δεν ρωτάνε κανένα και τίποτε για το δρόμο.

Αδερφοί μου, για ποιο λόγο η Ευρώπη έχασε τον σωστό δρόμο και χάθηκε στη δύσβατη έρημο; Επειδή απέστρεψε το βλέμμα της από τον Χριστό, τον μεγάλο οδηγό, και άρχισε να συμβουλεύεται για το σωστό δρόμο τους φιλοσόφους της, τους πολιτικούς της, τους διανοούμενούς της και όλους τους άλλους που ήταν απαίδευτοι και ψευδοπροφήτες.

Η Ευρώπη πήρε την απόφαση να μην αποτείνεται σ’ Εκείνο, τον Χριστό. Έπαψε ν’ απευθύνεται σ’ Εκείνον που κατέβηκε από τα ουράνια και στα ουράνια αναλήφθηκε, αφού σταυρώθηκε και έχυσε το αίμα Του γι’ αυτήν.

Πήρε την απόφαση να αποτείνεται σ’ εκείνους που από μόνοι τους αποκλήθηκαν οδηγοί και εισέσπρατταν χρήματα για τις συμβουλές τους. Ο προφήτης Ησαΐας εμπνευσμένος από το πνεύμα του Θεού προφητεύει το μέλλον της ανθρωπότητας:

και τι βλέπει; – Εκεί θα υπάρξει οδός καθαρά, οδός, η οποία θα ονομασθεί αγία… Δεν θα υπάρξει πλέον φόβος να παραπλανηθούν (Ησαΐας 35,)

Η Ευρώπη αποφάσισε, ήδη από παλιά, πριν από χίλια χρόνια, να φύγει από τον δρόμο του Θεού. Δεν μπορεί εύκολα να ξαναγυρίσει σ’ αυτόν τον δρόμο επειδή ο δρόμος του Θεού έχει μόνο οδηγό τον Χριστό.

Ένας μόνον είναι ο δρόμος του Θεού, οι δρόμοι της κακίας είναι εκατοντάδες. Το χέρι του Κυρίου ραπίζει τον άνθρωπο στους δρόμους της κακίας και μόνον στο δρόμο του Θεού "χαϊδεύει" τον άνθρωπο.

Στους δρόμους της κακίας συντροφιά του ανθρώπου είναι ο σατανάς, ενώ στον δρόμο του Θεού ο άνθρωπος έχει σύντροφο τον Χριστό. Αδελφοί μου, η ιερή οδός του Κυρίου δεν είναι δύσβατη, και έχει οδοδείκτες, γι’ αυτό ας μην παραπονιόμαστε για αυτήν, που δεν την βλέπουμε, δεν την ξέρουμε κτλ…

Επειδή απ’ αυτήν την οδό πορεύτηκαν οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές, οι άγιοι ασκητές και ερημίτες, και χιλιάδες και εκατομμύρια χριστιανοί. Την ίδια οδό πορεύτηκαν οι καλύτεροι πρόγονοί σας και πριν τον Άγιο Σάββα και μετά τον Άγιο Σάββα.

Δεν πρέπει να λέτε: δεν γνωρίζουμε την οδό αυτή. Αυτή η οδός είναι η πιο γνωστή οδός στη χριστιανική ιστορία και στη δική σας εθνική ιστορία. Στην ιερή οδό του Κυρίου ο Θεός ευλογεί τον ιερό λαό Του. Αμήν.

Ο ύμνος της αγάπης (Α' Κορ. 13, 1-8) στη ρουμανική γλώσσα, Μαρία Κομάν

Τι είναι ο ύμνος της αγάπης του αποστόλου Παύλου, αν δε γνωρίζετε, δείτε εδώ παρακαλώ. Ευχαριστώ. Χριστός ανέστη.

TRINITAS TV

Άγιοι Σαράντα (9 Μαρτίου): Ιστορικά στοιχεία & το Μυστηριώδες μοναστήρι που έδωσε το όνομα στην ομώνυμη πόλη της Αλβανίας

 

 

Άγιοι Σαράντα (9 Μαρτίου): Ιστορικά στοιχεία

(Απόσπασμα από τη μελέτη Αρχαίοι διωγμοί και Μάρτυρες – Ιστορικά στοιχεία για τους αρχαίους διωγμούς κατά των χριστιανών και τους μάρτυρες της Εκκλησίας)

***

Ο Τούρκος που τιμούσε τους αγίους Σαράντα!...

*** 

Άγιοι Σαράντα: Το Μυστηριώδες μοναστήρι που έδωσε το όνομα στην πόλη

cognoscoteam.gr

Του Λεωνίδα Παππά, Πολιτικού Μηχανικού – MSc Monument Restoration

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Βρίσκεται στην κορυφή ενός εκ των δύο λόφων που καλύπτουν την παραλιακή πόλη του Ιωνίου από την ανατολική πλευρά, σε υψόμετρο 220μ και σε απόσταση 700μ από τη θάλασσα.  Στον δεύτερο και ψηλότερο λόφο βρίσκονται τα ερείπια του Λυκουρσίου με το ομώνυμο κάστρο.  Σύμφωνα με τα λεγόμενα παλαιοτέρων, υπήρχε μονοπάτι που συνέδεε το μοναστήρι με την πόλη αλλά σήμερα δεν είναι ευδιάκριτο στο βραχώδες και απότομο πρανές.

Η ΚΑΚΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑ

Μέχρι την δεκαετία του 40’ έστεκε όρθιος ο κύριος όγκος των περιμετρικών τοιχοποιιών του μεγάλων διαστάσεων (42x30m) ναού. Το 1944 βομβαρδίστηκε από αγγλικά αεροπλάνα, κατά τη διάρκεια επιχείρησης των συμμαχικών δυνάμεων κατά των Γερμανών, μετατρέποντας το σε ένα σωρό από πέτρες.

Σώζονται αρκετές φωτογραφίες, με σημαντικότερες αυτές του Ιταλού αρχαιολόγου Luigi Ugolini. Ο τελευταίος με εντολή της φασιστικής κυβέρνησης, ηγούνταν μίας μεγάλης αποστολής αρχαιολογικών ανασκαφών τη δεκαετία του 30’, στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου (Νότια Αλβανία). Το 1937, ο παππούς και η γιαγιά μου (Βαγγέλης και Αλεξάνδρα) συμμετείχαν στην τελευταία και μάλλον την πρώτη μετά από αιώνες λειτουργία που τέλεσε ο τότε Μητροπολίτη Αργυροκάστρου Παντελεήμων Κοτόκος.

Η λαμπρότητα των άλλων μνημείων της περιοχής, όπως το Βουθρωτό, η αρχαία Φοινίκη, τα ψηφιδωτά της αρχαίας πόλης του Αγχιασμού (σήμερα Άγιοι Σαράντα)  κ.α. άφησαν σε δεύτερη μοίρα το συγκεκριμένο μνημείο. Μάλιστα την περίοδο της κομουνιστικής δικτατορίας (1945-1990) ο χώρος είχε μετατραπεί σε στρατιωτικό στρατόπεδο καταστρέφοντας περαιτέρω σημαντικά αρχαιολογικά τεκμήρια.

ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ

Μια ομάδα ξένων αρχαιολόγων που επισκεφτήκαν το μοναστήρι την δεκαετία του ’90, παρατήρησαν κάτι  που τους εντυπωσίασε  και κατόπιν δικών τους συστάσεων η αλβανική αρχαιολογία το αναβάθμισε σε Μνημείο Α’ Κατηγορίας. Στο υπόγειο του μεγάλου ναού, στις πλευρές των εσωτερικών τοιχωμάτων (σε εσοχές) ήταν τοποθετημένα ανθρώπινα οστά. Κατά πάσα πιθανότητα επρόκειτο για Άγια Λείψανα, μαρτύρων της χριστιανικής πίστης. Είναι η μοναδική κατακόμβη που υπάρχει  όχι μόνο στην Ήπειρο αλλά σε όλα τα ηπειρωτικά Βαλκάνια. Αντίστοιχες έχουμε στο νησί της Μήλου, στην Κύπρο και φυσικά οι πολλές της Ρώμης.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Για το μοναστήρι που έδωσε το όνομα στην πόλη των Αγίων Σαράντα, οι ιστορικές αναφορές είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Στο βιβλίο του Β. Μπαρά (1887-1964) «Το Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου» φιλοξενούνται οι περιγραφές τριών χρονικογράφων της Ηπείρου, του Π. Αραβαντινού, του Κοσμά του Θεσπρωτού και του Δ. Ευαγγελίδη, χωρίς ιδιαίτερα ιστορικά στοιχεία. Περιορίζονται μόνο στην περιγραφή του μεγάλων διαστάσεων κτίσματος και την εκτίμηση τους για το χρόνο κατασκευής, τοποθετώντας το στους πρώτους μ.Χ. αιώνες.

Ο Δ. Ευαγγελίδης, επισκέφτηκε τους Αγίους Σαράντα το 1913. Σε κείμενο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων» (10,285-286,1913) κάνει μία πιο λεπτομερή περιγραφή, προσθέτοντας ένα σημαντικό ιστορικό στοιχείο, την πυρπόληση της μονής από τους μουσουλμάνους, μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Λυκουρσίου το 1878.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Στην δυτική πλευρά, στις τοιχοποιίες του υπογείου, σώζεται μία επιγραφή με εντοιχιζόμενα κεραμικά [ + ΕΒΟΗΘΙΤΩΔΟΥΛΟΣΟΥΚΥΡΙΑΚΟ ]. Ελληνικές κεραμικές επιγραφές εμφανίστηκαν μετά τους καθαρισμούς και στην δυτική πλευρά αλλά είναι φθαρμένες και δεν αποκρυπτογραφήθηκαν.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την ταυτοποίηση του μνημείου είναι οι αγιογραφίες των κελιών του υπογείου (κρύπτης).   

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»  

Μετά την πτώση της κομουνιστικής δικτατορίας (1991), στις τρεις δεκαετίες που ακολούθησαν,  έγιναν κάποιες περιοδικές και με πολύ αργούς ρυθμούς ανασκαφές.

Ο πρώην Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Μνημείων της Αλβανίας Gazment Muka δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό “Monumentet” (2002) μία μελέτη για το μνημείο στην οποία πρότεινε και μία αναπαράσταση. Η πρόταση αυτή κυκλοφορεί ευρέως, είναι και στην πινακίδα εισόδου του αρχαιολογικού χώρου,  ωστόσο παρά την προσωπική εκτίμηση για τον αείμνηστο καθηγητή (Ιστορίας Τέχνης) δεν την αναδημοσιεύω θεωρώντας ότι έχει πολλές αυθαιρεσίες.  

Στην περσινή προσκυνηματική επίσκεψη της ενορίας του Αγίου Χαραλάμπους, ανήμερα της εορτής των Αγίων Σαράντα (9 Μαρτίου), σε μία από τις εσοχές της κατακόμβης εντόπισα όνομα χαραγμένο σε πέτρα, πιθανών του μάρτυρα . Όσες φορές πήγα να τη φωτογραφήσω , το υπόγειο ήταν κλειδωμένο, η εξώπορτα του αρχαιολογικού χώρου ορθάνοιχτη και παρά τη σήμανση της πινακίδας για έκδοση εισιτηρίου 200λεκ (1.60 ευρώ) δεν υπήρχε ούτε ταμείο ούτε φύλακας.

Στην προ ημερών τελευταία επίσκεψη μου, το ίδιο σκηνικό ως προς την «υποδοχή», ωστόσο  είχαν προχωρήσει αρκετά οι καθαρισμοί στο δάπεδο του ναού και του περιβάλλοντα χώρου. Εκτός από την  κάτοψη του ναού που πλέον είναι ευανάγνωστη, εμφανίστηκαν  νέα εντυπωσιακά στοιχεία:

1) Στο εσωτερικό του κυρίως ναού, διακρίνεται  ένα ορθογώνιο κτίσμα 6.80x11m το οποίο μπορεί να προϋπήρχε και να ενσωματώθηκε στον μεγάλων διαστάσεων ναό 30x42m. Πιθανόν το κτίσμα αυτό να ήταν προχριστιανικός βωμός. Εκπληκτική η αναλογία των διαστάσεων του  11/6.8 = 1.6178, είναι η αναλογία της Χρυσής Τομής (φ=1.6180) που χρησιμοποιούσαν στο χτίσιμο των αρχαιοελληνικών ναών. Το διαφορετικό δάπεδο του, ενισχύει την άποψη του προγενέστερου κτίσματος, ωστόσο η ακριβής ενσωμάτωση του και ο ανατολικός προσανατολισμός δεν αποκλείει και την σύγχρονη κατασκευή με το ναό, λειτουργώντας ως εξέδρα μπροστά από το ιερό του ναού.  Είναι ένα θέμα που χρήζει περαιτέρω  έρευνας.

2) Πίσω από το ιερό του ναού, εμφανίστηκε ένα κτίσμα κυκλικό προς οβάλ με διάμετρο 6-7m. Το γεγονός ότι ήταν γεμάτο με θραύσματα κεραμικών από μεγάλα πιθάρια δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι επρόκειτο για αποθήκη τροφίμων ή αφιερωμάτων . Αντίστοιχες αποθήκες έχουμε στην Κνωσό,  τις Μυκήνες  κ.α.

3) Το δάπεδο της δυτικής πλευράς του ναού  είναι με πλίνθους (τούβλα), κάτι που δεν συνηθίζεται. Δάπεδο με πλίνθους έχουμε στο συγκρότημα του Γαλερίου στη Θεσσαλονίκη, δεν γνωρίζω να υπάρχει κάπου αλλού.

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Σχεδόν όλες οι παλαιοχριστιανικές βασιλικές, καλύπτονταν με ξύλινη στέγη και χωρίζονταν σε κλίτη με εσωτερικούς πεσσούς ή κιονοστοιχίες.  Τον συγκεκριμένο ναό δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις ούτε μονόχωρο ούτε τρίκλιτο. Το κεντρικό κλίτος πλαισιώνεται με τρεις μεγάλες κόγχες ανά πλευρά (νότια και βόρεια), με διάμετρο περίπου 9 μέτρα δημιουργώντας στην κάτοψη 7 ημικυκλικές κόγχες (3+3+1 του ιερού) που καλύπτονταν με  τετρατοσφαίρια. Οι εσωτερική πεσσοί – σε σχήμα σταυρού – ενώνονταν με ημικυκλικά τόξα ενώ τα 3 μεγάλα τετράγωνα 9χ9 μ καλύπτονταν κατά πάσα πιθανότητα με σταυροθόλια.  Πρόκειται για ένα μοναδικό αρχιτεκτόνημα που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία από τις δεκάδες άλλες βασιλικές της περιοχής αλλά και όλης της τότε αυτοκρατορίας.

Στην προαναφερθείσα μελέτη τους Gazment Muka, ο καθηγητής βλέπει κοινά στοιχεία (και μάλλον έχει δίκιο) με την μεγάλη Βασιλική της Ρώμης που ξεκίνησε να χτίζει ο Μαξέντιος το 308 και ολοκλήρωσε ο Μ. Κωνσταντίνος μετά την εκθρόνιση του πρώτο από τον δεύτερο το 312.

Οι διαπιστώσεις των νέων ευρημάτων, όπως και όλο το κείμενο δεν διεκδικούν επιστημονική εγκυρότητα. Είναι συμπεράσματα προσωπικά που όπως αναφέρω πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις έχουν σκοπώ να κεντρίσουν το ενδιαφέρων σπουδαστών του τόπου μας και όχι μόνο.