Οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη – «Κλέος συζυγίας, αζύγων μέγα θαύμα» – και το ασκητήριο του Αγίου Παϊσίου στο όρος Σινά

Πνεύματος κοινωνία

Στην εποχή μας, όπου η ανυπακοή στο θέλημα του Θεού έχει παγιωθεί στη συνείδηση των περισσοτέρων ανθρώπων, ο θεσμός της οικογένειας περνά μεγάλη κρίση.

Και η κρίση αυτή περισσότερο επικεντρώνεται στην έλλειψη πραγματικής – εν Θεώ – αγάπης μεταξύ των συζύγων. Και η εν χριστώ αγάπη σέβεται την ελευθερία του άλλου, αλλά ταυτόχρονα δέχεται με ταπείνωση τον ρόλο του καθενός μέσα στην οικογένεια όπως ο Θεός τον έχει ορίσει.

Είναι συγκλονιστική λοιπόν η ιστορία του ζεύγους αυτών των Αγίων, του Γαλακτίωνος και της Επιστήμης. Και αυτό γιατί την ώρα της ομολογίας και του μαρτυρίου του συζύγου η αγία Επιστήμη πήγε κοντά του αυτόβουλα και συμμαρτύρησε μαζί του. Είχαν και οι δύο την μόνη αληθινή αγάπη, την αγάπη προς τον Νυμφίο τους Χριστό, και εκεί είχαν εντάξει και την δική τους συζυγική αγάπη. πηγή

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ 

(+ 5 Νοεμβρίου)

Οι άγιοι έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Και ο μεν Γαλακτίων ήταν υιός του Κλειτοφώντος και της Λευκίππης, Ελλήνων (δηλαδή ειδωλολατρών) και των δύο, οι οποίοι κατηχήθηκαν στη χριστιανική πίστη από κάποιο μοναχό ονόματι Ονούφριο και δέχτηκαν το άγιο βάπτισμα.

Από τότε διέθεταν τα πλούτη τους σε κάθε αγαθοεργία. Το γιο τους Γαλακτίωνα ανέθρεψαν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου”. Δηλαδή, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου. Και η παιδαγωγία αυτή δεν άργησε να φέρει τους θαυμαστούς καρπούς της. Ο Γαλακτίων όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε μία ωραία κόρη, την Επιστήμη ,την οποία ο ίδιος είλκυσε στο Χριστό.

Η δε Επιστήμη και αυτή είχε γονείς Έλληνες, κι όταν παντρεύτηκε τον Γαλακτίωνα, βαπτίστηκε κι η ίδια χριστιανή.

Αποφάσισαν από κοινού να διατηρήσουν την παρθενία τους και να ζήσουν με πλήρη αφιέρωση στον Θεό.

Η ζωή τους κυλούσε αφιερωμένη στην υπηρεσία του λόγου του Θεού και στη διακονία του πλησίον, ώσπου ξέσπασε ο διωγμός του Δεκίου. Τότε, ο μεν Γαλακτίων πήγε σε μοναστήρι του όρους Σινά, η δε Επιστήμη σε γυναικείο κοινόβιο. Αλλά η λαίλαπα του διωγμού έφθασε και στα μέρη εκείνα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί ο Γαλακτίων. Όταν πληροφορήθηκε αυτό η Επιστήμη, έτρεξε και παρακάλεσε τους διώκτες να συλλάβουν και αυτή προς ενίσχυση του συζύγου της.

Κι αφού ρωτήθηκαν για την πίστη τους και ομολόγησαν τον Χριστό, τους κτύπησαν με σφοδρότητα και τρύπησαν τα νύχια τους με μυτερά καλάμια.

Στη συνέχεια ακρωτηρίασαν με μαχαίρι τα χέρια και τα πόδια τους και τέλος τους έκοψαν τα κεφάλια. Κι ο μεν άγιος Γαλακτίων ήταν τότε τριάντα ετών, η δε αγία Επιστήμη δέκα έξι.

Ο άρχοντας Ούρσος, μη μπορώντας να τους πείσει να αλλαξοπιστήσουν, τους αποκεφάλισε (+ 250 μ.Χ.).

*****

Ο Άγιος Παΐσιος ερημίτης στο Θεοβάδιστον Όρος Σινά

Ο Γέροντας ζήτησε ευλογία να μείνη μόνος στην έρημο. Εγκαταστάθηκε στο ασκητήριο των αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, που αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο Κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την αγία Κορυφή, και απέχει λιγώτερο από μία ώρα από το Μοναστήρι...

Διακόσια μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και λίγο πιο πίσω είναι η Σκήτη που έμενε η αγία Επιστήμη με τις άλλες ασκήτριες... Άγια μέρη, ευλογημένα. Παρ όλη την αυχμηρότητά τους, εμπνέουν αυτά τα βράχια. Εκεί ψηλά λοιπόν, σαν αετός, έστησε ο Γέροντας την φωλιά του, έκανε μάλλον την πολεμίστρα του ο αετός του πνεύματος..Πολύ κοντά, «ωσεί λίθου βολήν», στο ασκητήριο είχε μια μικρή πηγούλα. Μάζευε το 24ωρο δυό-τρία κιλά νερό...

Έλεγε ο Γέροντας: «Πήγαινα με ένα τενεκάκι να πάρω νερό, για να κάνω τσάι ή να βρέξω λίγο το μέτωπο, λέγοντας τους χαιρετισμούς με ευγνωμοσύνη και τα μάτια μου πλημμύριζαν από δάκρυα. «Θεέ μου» έλεγα, «λίγο νερό να πίνω˙ δεν θέλω τίποτε άλλο». Τόσο πολύτιμο ήταν αυτό το λιγοστό νεράκι γι αυτόν που ήθελε να ζήση εκεί στην έρημο. Αλλά και αυτό ο Γέροντας το μοιραζόταν με τα άγρια ζώα και τα διψασμένα πουλιά της ερήμου.

– Γέροντα, πώς ζούσατε στο Σινά; τον ρώτησε κάποιος.

Απάντησε: «Η τροφή μου ήταν τσάι με παξιμάδι που το έκανα μόνος μου. Έκανα πέτουρα (λεπτά φύλλα ζύμης) και τα ξέραινα στον ήλιο. Γίνονταν τόσο σκληρά, που έσπαζαν σαν τζάμι. Καμμιά φορά έβραζα και ρύζι στουμπισμένο μέσα σε ένα κονσερβοκούτι. Αυτό ήταν και μπρίκι και κατσαρόλα και πιάτο και ποτήρι. Αυτό το κονσερβοκούτι και ένα κουτάλι λίγο πιο μικρό από της σούπας ήταν όλο το νοικοκυριό μου...

Για την αγία Αναστασία τη Ρωμαία & το σύγχρονο Χιλιανό μάρτυρα Ιωσήφ Μουνιόθ Κορτέζ (29 - 31 Οκτ.)

Ένα κλικ αγάπης στα:

Τεκμήρια του μαρτυρίου στο ιερό λείψανο της 19χρονης αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας!

Η αγία Αναστασία η Ρωμαία

Η αγία Αναστασία η Ρωμαία και η Μονή Οσίου Γρηγορίου (& η εμφάνισή της σε έναν ορθόδοξο Αφρικανό, τον Φουρτουνάτο...)

Κάνε φίλες - γνωριμίες με (διαφορετικές) έφηβες!...

The Great Martyr Saint Anastasia the Roman, 20 years old (feast day October 29), the holy protector of the women who suffer from breast cancer
 

Από εκεί και μετά (& ο σύγχρονος Χιλιανός μάρτυρας Ιωσήφ Μουνιόθ Κορτέζ)

 

Άγιος Ζηνόβιος ο Ιατρός και Ζηνοβία η αδελφή του (30 Οκτ.)

Η αγία μάρτυς Απολλωνία, προστάτις των οδοντιάτρων (30 Οκτωβρίου)

Saint Jose Munoz-Cortes the new martyr of Athens/ Greece, from Chile & Canada (+31 October 1997) 
 
Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (+ 31 Οκτ. 1997)

Άγιοι στις 28, 29, 30 & 31 Οκτωβρίου...

 

Μύρο και αίμα: Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης

Στέργιος Ν. Σάκκος, Ομότιμος Καθηγητής Εισαγωγής & Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Α.Π.Θ. († 2012) 

Πεμπτουσία

Αφιερώματα / Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης

 
Εικ. από Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης: Ο συγκλονιστικός βίος και το μαρτύριό του

Ο άγιος Δημήτριος, ένας άγιος που έχει τη χάρη του μαρτυρίου και τη δόξα της αγνότητας δεν μπορεί παρά ιδιαίτερα να μας συγκινεί.

Με τη νιότη του αγγίζει τα νιάτα.

Με τη ζωή του χαράζει δρόμους ζωής.

Με την πίστη του εμπνέει τους πιστούς.

Με το μαρτύριό του ανοίγει σ’ όλους έναν καινούργιο ορίζοντα, όπου το φως της αιωνιότητας αποκαλύπτει την πραγματική διάσταση της καθημερινότητας.

Γεννήθηκε στα τέλη του 3ου μ. Χ. αιώνα στη Θεσσαλονίκη κι ανατράφηκε σε οικογένεια επίσημη κι αριστοκρατική. Βαπτίστηκε νωρίς χριστιανός, και νεαρός αναδείχτηκε διδάσκαλος του ευαγγελίου. Το αληθινό του μεγαλείο όμως δεν θα το βρούμε στους τίτλους του αλλά σε δύο στοιχεία που αναβλύζουν από τη ζωή του και αρδεύουν την Ορθοδοξία το μύρο και το αίμα, που πρόσφερε στον Χριστό. Μέσα σ’ αυτά κλείνεται σαν σε πολύτιμες φιάλες το απόσταγμα της ύπαρξης του Δημητρίου, που παίρνει η Εκκλησία και κερνά μ’ αυτό τους πιστούς.

Γνώρισμα λαμπρό του αγίου είναι η παρθενία, που άσκησε με μία τέλεια αφιέρωση στον Θεό. Ο Δημήτριος κράτησε καθαρή τη σκέψη και την καρδιά του, αγνό το σώμα του και αγία την ψυχή του, δοσμένη ολοκληρωτικά στον Κύριο. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα¬μάς τον χαρακτηρίζει όσιο, παρθένο, πάγκαλο και παναμώμητο.

Δεν ήταν βέβαια μοναχός ούτε κληρικός. Παρέμεινε λαϊκός και είχε έργο του κύριο το κήρυγμα και τη διδασκαλία του ευαγγελίου. Προικισμένος με διδακτικό χάρισμα, συγκέντρωνε πλήθη Θεσσαλονικέων στη Χαλκευτική στοά και με παρρησία, «απτοήτω γλώσση» κατά τον Λέοντα Σοφό, ευαγγελιζόταν στον ειδωλολατρικό κόσμο τή βασιλεία του Θεού.

Κατέστησε έτσι τον εαυτό του ο άγιος σκεύος ευωδιαστό, που ανέβλυζε την οσμή της ζωής στους γύρω του (Β’ Κο 2,14.16). Κι όταν αργότερα οι χριστιανοί βρέθηκαν μηρός στο αγιασμένο νερό του πηγαδιού, μέσα στο οποίο ρίχτηκε το νεκρό σώμα του Μάρτυρα, αυθόρμητα συνεδύασαν το μύρο του τάφου με την ευωδία της αγνότητας και το είδαν ως σύμβολο παρθενίας. Σχολιάζει εμπνευσμένα ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας προσφωνώντας τον Δημήτριο: «Ω συ, που δεν φάνηκες μόνο ο ίδιος ευωδία Χριστού, αλλά και στους άλλους ανθρώπους συνιστούσες το «κενωθέν μύρον»· ω συ, που άφησες πρώτα μεν αίμα, τώρα δε μύρο απ’ τις πληγές σου η μάλλον και τώρα όχι λιγότερο από πριν αίμα διότι το σώμα σου, που πληγώθηκε από χτυπήματα και τραύματα τότε, ανέβλυσε μύρο. Επειδή καθόλου δεν του έλειπε η καθαρότητα και η αγνότητα και η παρθενία, μετέσχε κι αυτό στην ευωδία του πνεύματος το αίμα κατέστη το ίδιο μύρο».

♦ Αν το μύρο συμβολίζει την παρθενία του Δημητρίου,

♦ το αίμα δηλώνει το μαρτύριο του.

Ο άγιος υπήρξε παρθένος αλλά και ομολογητής· υπήρξε διδάσκαλος αλλά και αθλητής. Ομολόγησε την πίστη του μπροστά στον αυτοκράτορα του ρωμαϊκού κράτους -που βρέθηκε εκείνες τις μέρες στη Θεσσαλονίκη επιστρέφοντας από μία εκστρατεία- και άθλησε για το όνομα του Χριστού παλεύοντας με το θάνατο. Υπακούοντας στην προτροπή του αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο, πρώτος αυτός γεύθηκε τους καρπούς της διδασκαλίας του, το μαρτύριο, δηλαδή, και τη δόξα του, όπως ο καλός γεωργός μεταλαμβάνει πρώτος από τους καρπούς των κόπων του (Β’ Τι. 2,6). Φυλακισμένος μέσα στα λουτρά και αποδυτήρια του σταδίου, λογχίστηκε μόλις έγινε γνωστό όχι «ο Θεός του Δημητρίου» βοήθησε τον Νέστορα να νικήσει τον φοβερό μονομάχο Λυαίο. Το σώμα του ρίχτηκε μέσα σ’ ένα πηγάδι των λουτρών και το αίμα του πορφύρωσε το νερό μεταβάλλοντάς το σε μύρο.

Άλλα το μύρο και το αίμα του Δημητρίου θα έμενε περιβεβλημένο μόνο με ανθρώπινη αίγλη, αν το περιορίζαμε στο πλαίσιο μιας απλής θυσίας, μεγαλειώδους οπωσδήποτε και ηρωικής, όπως είναι κάθε θυσία ανθρώπου για μία πίστη. Η θυσία όμως του αγίου έχει άλλες διαστάσεις, που ξεφεύγουν από τα μέτρα αυτού του κόσμου και την περιβάλλουν με φωτοστέφανο θεϊκό. Συντελείται ως μίμηση Θεού και επιτελείται εν αγάπη, «καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυ¬τόν υπέρ ημών πρόσφορου και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας» (Εφ 5,1-2). Έτσι, ενώ τα κόκκαλα των ηρώων στηρίζουν τις πατρίδες και τις κοινωνίες, που συντηρούν την ανθρωπότητα, τα λείψανα των μαρτύρων στηρίζουν τις αγίες τράπεζες, που τρέφουν με αιώνια τροφή τη φθαρτή μας φύση. Και ο Δημήτριος, ο «σοφώτατος εν διδαχαίς και στεφανίτης εν μάρτυσιν», δεν έκανε τίποτε λιγότερο παρά μιμήθηκε τον Χριστό.

«Μύρον εκκενωθέν όνομά σου» είναι το όνομα του αγαπημένου στο Άσμα ασμάτων (1,3), στο οποίο οι πατέρες ακούνε το γλυκύτατο όνομα του Ιησού. Είναι το μύρο που χύνεται στον κόσμο, ο οποίος αποπνέει δυσοσμία και αποσυντίθεται από την ασέβεια και τη διαφθορά. Χύνεται με το λόγο και τη διδασκαλία του ευαγγελίου και αλλάζει την ατμόσφαιρα, μες στην οποία αναπνέουν οι ψυχές, δημιουργεί μία καινή κι όμορφη κτίση, ξαναγεννά καινούργιο κι ωραίο τον άνθρωπο. Αυτό το μύρο είχε πάνω του ο Δημήτριος και μοσχοβολούσε. Αίμα έσταξε ο Υιός του Θεού πάνω στο σταυρό, όταν η λόγχη τρύπησε την πανάχραντη πλευρά του, και με το αίμα του μπολιάζει την ετοιμοθάνατη ανθρωπότητα και της δίνει ζωή, την αγιάζει, τη θεώνει. Κι ο Δημήτριος με τα λογχισμένα του μέλη αναζωγράφισε μπροστά μας το πάθος του Χριστού και στάζοντας από το αίμα του προσφέρθηκε σ’ Εκείνον που έχυσε το τίμιο αίμα του γι’ αυτόν. Έγινε μιμητής Χριστού, μυροβλύτης και μεγαλομάρτυρας, δόξασε τον Κύριο και τώρα δοξάζεται από αυτόν.

Σήμερα η εκκλησία της Θεσσαλονίκης μαζί με τους άλλους θησαυρούς της κράτα ολοζώντανο στη μνήμη και στη ζωή της τον Δημήτριο, που κι αυτός από τη «Χώρα των ζώντων» προσεύχεται για τα παιδιά της, όπως και για τα παιδιά όλης της Ορθοδοξίας.

Ζει τήν προστασία του σε ποικίλους κινδύνους, επικαλείται την πρεσβεία του και γιορτάζει μαζί του τις νίκες που της χαρίζει ο Θεός, όταν εν ονόματι Χριστού κατατροπώνει αντίθεες και αντίχριστες δυνάμεις.

Χρειάζεται όμως να ακούει και τον «σοφό μάρτυρα», που δεν έπαυσε ποτέ να κηρύττει.

Χρειάζεται να μιμείται τον στρατιώτη του Χριστού, που κατεπάλαισε τον πονηρό. Το χρέος μας αυτό το συνοψίζει σε μία προτροπή του -προς τους θεσσαλονικείς ειδικά- ο Ισίδωρος, αρχιεπίσκοπος της πόλεως στα τέλη του 14ου αιώνα: «Εμείς, πατέρες και αδελφοί, που προεξάρχουμε σ’ αυτήν την πανήγυρη, ας μελετήσουμε τα μύρα του μυροβλύτου Δημητρίου και όπως εκείνα αναβλύζουν από τη θεία του σάρκα λόγω του αγιασμού και της καθαρότητας, έτσι κι εμείς να αρμόσουμε τους εαυτούς μας στην καθαρότητα και να τους ετοιμάσουμε, για να κατοικήσει μέσα μας το θείο Πνεύμα, ώστε να μπορέσουμε να πηγάσουμε άλλα μύρα ιερών χαρισμάτων».

Πηγή: Στεργίου Ν. Σάκκου, «Ο κατηχητής της Θεσσαλονίκης, Άγιος Δημήτριος» εκδ. Χριστιανική Ελπίς, Θεσ/νίκη 2004, σ. 103-109.

Και:

Ιστορικά στοιχεία για τον άγιο Δημήτριο

Είναι μυροβλύτης ή όχι ο άγιος Δημήτριος; - Ποιος είναι ο πολεμιστής που χτυπάει ο άγιος στην Εικόνα του;

Θαύματα του αγίου Δημητρίου στους μουσουλμάνους (& εδώ) 

Όταν ο άγιος Δημήτριος διαφώνησε... με το Χριστό! 

Τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου

Saint Demetrios the Great Martyr of Thessaloniki

Η τιμή του Αγίου Δημητρίου στους Σλάβους, Βουλγάρους & Ρώσους

 

To εγκώμιο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη

 

π. Ε. Παπανικολάου: Θεοτόκος, Άγ. Δημήτριος Μυροβλύτης & τα δώρα της ιεραποστολής της Ελλάδος στον κόσμο

 

Άγιοι στις 25, 26 & 27 Οκτωβρίου (μεταξύ αυτών και ο άγιος Λούπος, ο άγιος Νέστορας, αλλά και η μνήμη του Μεγάλου Σεισμού)

«Οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα» (άγιος Ανδρέας ο Οσιομάρτυς «ο εν τη Κρίσει», 8ος αιώνας μ.Χ.)

 

Η απάντηση αυτή ενός απλού ανθρώπου - αλλά φλεγόμενου από δυνατή πίστη και αγάπη - προς τον στρατιώτη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄, είναι ενδεικτική του πνεύματος που επικρατεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και βρήκε την έμπρακτη εφαρμογή του στο Βυζάντιο. Παρά τα προβλήματα, που είχε και η βυζαντινή κοινωνία και το βυζαντινό κράτος (όπως και κάθε άλλη κοινωνία και κράτος - και στην εποχή μας), ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση ότι ένας "κοινός θνητός" δικαιούται να απειθήσει στους νόμους και να ελέγξει δημόσια ακόμη και τον αυτοκράτορα, για χάρη της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Φυσικά, στη δική μας, ορθόδοξη παράδοση, κανένας άνθρωπος δεν είναι απλά "κοινός θνητός". Ως εικόνες Θεού και προσκεκλημένοι στη βασιλεία των ουρανών, όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάτι πολύ σημαντικό. Οι δε χριστιανοί, επίσης πολύ απέχουμε από το να είμαστε απλώς "κοινοί θνητοί" (ΠΡΟΣΟΧΗ: όταν η ζωή μας έχει μια πνευματική & ηθική σοβαρότητα).

Η ιστορία του αγίου οσιομάρτυρα Ανδρέα, που τιμάται στις 17 Οκτωβρίου:

Εικ. από εδώ

Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου.

Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. 

Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;». Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα». 

Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε.
Το λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο «τῆς Κρίσεως».
Η μνήμη του Αγίου Ανδρέα επαναλαμβάνεται και την 21η Οκτωβρίου, μετά των Άγιων Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου.  

Υμνογραφικά του αγίου (από εδώ)

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀσκητικῶς προγυμνασθεὶς ἐν τῷ Ὄρει, τὰς νοητὰς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τῇ πανοπλίᾳ ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ· αὖθις δὲ πρὸς ἄθλησιν, ἀνδρικῶς ἀπεδύσω, κτείνας τὸν Κοπρώνυμον, τῷ τῆς πίστεως ξίφει· καὶ δι’ ἀμφοῖν ἐστέφθης ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυς, Ἀνδρέα ἀοίδιμε.

Κοvτάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτάζει σήμερον, ἡ Βασιλεύουσα πόλις, ἑορτὴv ὑπέρλαμπρον, τῆς φωτοφόρου σου μνήμης, ἅπασαv προσκαλουμένη πόλιv καὶ χώραv· χαίρει γάρ, ὡς κτησαμένη θησαυρὸv μέγαν, τὸ πολύαθλόν σου σῶμα, Ἀνδρέα Μάρτυς, Ὀρθοδοξίας φωστήρ.

Μεγαλυνάριον.
Ἔμψυχος ἀνδρείας ὀφθεὶς εἰκών, τῶν Εἰκονομάχων, κατεπτόησας τὴν ἰσχύν, καὶ τῷ αἵματί σου, Ἀνδρέα ὑπογράφεις, τὴν τῶν σεπτῶν Εἰκόνων, τιμὴν ἐν Πνεύματι.

 

Δείτε επίσης, παρακαλώ:

 

Πέντε Άραβες γιατροί άγιοι της Ορθοδοξίας (17 Οκτωβρίου)

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς: ο Ιατρός, ο Ιστορικός, ο Λόγιος (18 Οκτωβρίου)

ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς εικονιζόμενος ως γιατρός (απεικόνιση του 7ου αι. μ.Χ.)

Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και οι Πράξεις των Αποστόλων υπό το φως της αρχαιολογικής έρευνας

Η Σύναξη όλων των αγίων Αναργύρων
 

Στο βιβλίο του καθηγητή Γ. Πιπεράκι Πανάγιον διαβάζουμε: "17 Οκτωβρίου: Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων (Β΄ Σύναξις, στην οποία περιλαμβάνονται και οι νεώτεροι, ως ο άγιος Λουκάς Κριμαίας κ.ά.). Υπάρχει ναός στην Αργυρούπολη Αθηνών".

 

Προφήτης Ωσηέ: η δύναμη της αγάπης

Η εικόνα της Παναγίας της Κορυφινής

Μοναχή Χριστοδούλη (1893-1997) ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ. ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ.

Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός, όταν...  

Ο άγιος μάρτυς Λογγίνος & ο 11χρονος άγιος νεομάρτυς Ιωάννης ο Τουρκολέκας, αδελφός του Νικηταρά (16 Οκτωβρίου)

 

Ο άγιος μάρτυς Λογγίνος ο εκατόνταρχος ο επί του Σταυρού 

Θέλω να γίνω... Λογγίνος!

Ο νεομάρτυρας άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας (16 Όκτωβρίου 1816)

 

Άγιοι των ημερών: η κληρονομιά μας...

 
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος & άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος

Αγία Χρυσή (& ταινία γι' αυτήν), αγία Παρασκευή η Επιβατηνή, άγιος Κοσμάς ο Μελωδός...

14 Οκτωβρίου 2023: Εκοιμήθη ο ασκητής Ιωσήφ, ο Ολλανδός πρώην ηθοποιός

Ο άγιος Λουκιανός (15 Οκτωβρίου) & η τέλεση της θείας λειτουργίας πάνω στο στήθος του

Τι είναι σήμερα;  

 

 

"Τα κορίτσια παίζουν πόλεμο" (& κερδίζουν!): βιβλιοπαρουσίαση

 

Ένα βιβλίο-ύμνος στη γυναικεία αγιότητα: το μαρτύριο ή ο οσιακός βίος, η ταπεινή, βασιλική πορφύρα ή η καθημερινή, έγγαμη βιοτή, όλα γίνονται δρόμοι προς την «άλλη ζωή», εκεί όπου δεν υφίσταται σπίλος ή ρυτίδα, αλλά μόνο χαρά αιώνια παρά τους πόδας του Κυρίου μας. Οι αγίες μας, κάθε εποχής και κάθε ηλικίας, παραμένουν «κορίτσια» λόγω της ακτινοβόλας αγιότητάς τους. Και «παίζουν» για να κερδίσουν το ύψιστο Έπαθλον μετά από «πόλεμο», που μόνο με τη Χάρη του Θεού νικάται (από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ).

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΚΩΣΤΑΣ

Η σελίδα του συγγραφέα στο Facebook

Του ίδιου: «Οι δυο μας πήραμε την Πόλη»: ένα μυθιστόρημα για κάθε καρδιά που χτυπάει για Χριστό & Ελλάδα, κι αναρωτιέται...

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Οι αιώνες της πυράγρας 15
Ονόµατα σαν στερεώµατα 19
Οι θάλασσες είναι πλατείες 20
Η αιωνιότητα είναι µαρτυριάρα 21

Η έκπληξη της ανεµώνης 22
Η πτυχή του βλεφάρου 24
Μερικοί νεκροί στα πορνοστάσια 25
Θα τρέχει κουτσό στον Χριστό 28
Η πετσέτα κι η τανάλια 30
Τσιγκέλια κι ανάποδα 31
«Δε θέλω να µού φοβείσθε» 33
Έρπει ήσυχο ένα πάθος 36
Το σπαργάνωµα των καλαµιών 39
Ένα µωρουδίστικο κεφάλι 40
Μικρές γενοκτονίες 42
Σε κάνουν τροφή για τις µέλισσες 43
Ένα µούδιασµα στα πόδια σου 44
Η καλύτερη ώρα να προσφέρεις λουλούδια 46
Τα µαθηµατικά της Ιστορίας 47
Πύον πάνω στα κεραµίδια 48
Μία αρκούδα ξαµολιέται στην Αγία 51

Έµπιστες συνεργάτριες 53
Μία Μάρθα και Μαρία µαζί 55
Μάµµη, φέρε µου λίγο λεµόνι! 57
Έχτισε σώµατα καλογριών 60
Ο τρόπος του θάρρους είναι αχτένιστος 62
Έπρεπε να ήσουν εκεί για να γνωρίζεις 64
Καρφωµένος στο χώµα
από την παρουσία της 67
Μία βασίλισσα κολατσίζει λάχανα 69
Μία βασίλισσα µαγειρεύει σε σπίτια 71
Τις πριόνισαν από τον λαιµό 72
Με αιχµηρό κέρατο από κριάρι 75
Σαν να κοιµούνται προς την Ανατολή 76
Η Αγία έµεινε κυρία 78
Οι Αγίες φεύγουν συντροφιές 80
Άγγελος Κυρίου φέρνει γαβάθες γάλα 82
Πέταξε σαν το µικρό πουλί 85
Η στιγµή στιγµιάζει 86
Στις αγιογραφίες είναι οι λίγες 88
Αγίους βγάζουµε απ' τους λίγους 90



ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η Ντανιέλα της Ζωής 93
Το άνω ατελιέ 97
Η σούπα µε το κρέας 99
Κοµµένη χαρά 99Κατεβήκαµε κάτω 100
Κλουβοτεχνική 101
Μία γιαγιά 102
Καρεκλοπόδαρα 103
Ξύλο µέχρι θανάτου 104
Κλινοσκεπάσµατα 106
Ξύλο µε την άκρη του όπλου 107
Θαύµατα 108
Πάλι τα ίδια σήµερα 108
Σηµασίες 109
Ο Θεός βοηθός 110
Τους αγγέλους να τροµοκρατώ; 111
Τα ξυλοπόδαρα 112
Η ανθοδέσµη 113
Η σφαίρα 114
Η αισθητική των νεφών 115
Η χαλασµένη Άνοιξη 117
Τα συρτάρια 118
Θυµωµένα τ' αστέρια 120
Το µεγάλο χατίρι 122
Οι ταξιανθίες 123
Ο Βόρειος Πόλος 125

Ο Νότιος Πόλος 126
Η µαργαρίτα 127
Ο σχιζοφρενής 128
Αλληλοσυγχώρεση 131
Η συγχώρηση 132
Η Αρετή 132
Σπλάχνα δίνουν σπλάχνα 134
Ο κάκτος 137
Η πεταλούδα 138
Φεύγει να πάει στον Δικό της 139

 
Το αγγείο που κουβάλαγε κρασί 141
Βίος 142
Μια φήµη ότι κρύφτηκε ο ήλιος 143
Λίγη ψυχή 144
«Εσείς βρωµάτε ακόµα και ζωντανοί» 145
Η γιρλάντα 147
Η σίγουρη στιγµή 148
Είχε προαίσθηµα ότι θα τη σφάξει 149
Η βέρα 150
Μυστική πράκτορας του Χριστού 151
Μπροσούρες 154

Ο ασύρµατος αρουραίος 155
Ο Μάης 157
Οι άυπνες 158
Έζησες την Ανάσταση 159
Η µαγκιά 161
Τα παγκούρια 162
Πέρσες 164
Το δράµα του τζαµιού 165

 
Σινιάλο 166
Το δοκάρι 167

Τριανταφυλλιές 168
Η υψηλή ραπτική 169
Η σχισµή 170
Κλαδιά 172
Το ροµπότ 173
Μέλλον 173
Το σούπερ µάρκετ 174
Για κάτι τέτοιους λόγους 175
Η γεωγραφική τοποθεσία 176

Αθώα 177

Το δαχτυλίδι 178
Καρδιά 180
Το ψαλίδι 180
Οι αγκαλιές 182
Το πεζούλι 183
Μου πήρες όλο το παιχνίδι 184
Γλυκιά µαγκιά 184

Το κούνηµα 185
Οι σηµειώσεις 186
Το γλυκό 186
Οι λέξεις έληξαν γλυκές 188
Το ύψος του παιδιού σου 189
Καλύτερος 191
Το σκουπιδόχαρτο 192
Η σιωπή της 194
Τα παρακάλια της σιωπής 195
Χωρίς φωλιά 196
Η λίµνη 197
Αχνό 198
Η γιαγιά ησυχία 199
Η ακέραια πίστη 200

 
Άµα φύγω, σ' αγαπώ 201
Ο ηλεκτρολόγος 202
Το όνειρο 203
Η τοιχογραφία 204
Τα αρώµατα 205
Το πείσµα της Ντανιέλας 206
Η καλή εκδίκηση 208
Τα σηµεία της κλήσεως 209
Η επιείκεια στα όνειρά της 211
Μία εικονίτσα ξεχωρίζει απ' τις άλλες 213
Ανατολή 215
Καλά στα λογικά της 216
Δελτίου καιρού 217
Ο δηµιουργός της µπόρας 218
Η απορία του λαµπυρίσµατος 220
Η σιωπή θα φωνάξει 221
Ένα λουλούδι στη ρίζα του ελάτου 222

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΙΘ΄ Αιώνια Ποιήµατα 225

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΝΓ΄ Μαρτυρικά 239

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Αιώνες Αγίων Γυναικών 269
Πνευµατικοί Λόγοι 269

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Το γράµµα 315
Πηγές. Για τη δηµιουργία του παρόντος έργου 319

 

11 Σεπτεμβρίου, μνήμες & άγιοι (& εκεί γύρω)...

 

Το εκκλησάκι της αγίας Θεοδώρας με τα δέντρα στη σκεπή (από εδώ)

«Ευ ζην, ευ θνήσκειν», 9 Σεπτεμβρίου 2016

Ο άγιος Bαρυψαβάς & το μυστηριώδες "αίμα του Χριστού" που είχε στην κατοχή του

 

Η Παναγία & τα τανκς των Ναζί (10 Σεπτεμβρίου)

 

Η Παναγία της αγριελιάς στο Τρίκερι (10 Σεπτεμβρίου)

Λιτανεία της εικόνας της Θεοτόκου που πλήρωσαν οι ναζί στρατιώτες, όταν σταμάτησαν τα τανκς έξω από τον Ορχομενό (από εδώ)

11 Σεπτεμβρίου (άγιοι & μνήμες) & καλή σχολική χρονιά...
 

Ένα θαύμα σε δημόσιο χώρο: ο σταυρός στο «Σημείο Μηδέν»΄(των δίδυμων πύργων) - & οι αντιδράσεις των αθεϊστών... 

Μνήμη πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρου Ζ΄ & λοιπών θυμάτων του Σινούκ († 11 Σεπτεμβρίου 2004)

Νεκτάριος, ο Πατέρας της Αυστραλίας & της Μαδαγασκάρης: ένας αγιασμένος επίσκοπος († 11 Σεπτεμβρίου 2004)

Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός... άλλου τύπου!

Αγία Θεοδώρα της Αρκαδίας (με τα 17 δέντρα στο εκκλησάκι της)
 

Φωτο από εδώ

 

Ο master chef του ουρανού (άγιος Ευφρόσυνος ο Μάγειρας)...

Οσία Θεοδώρα από την Αλεξάνδρεια

Άγιοι Διόδωρος, Διομήδης & Δίδυμος οι μάρτυρες
 
Αγία Ίας
 
Άγιοι Δημήτριος, Ευανθία η σύζυγος του και Δημητριανός ο γιός τους

Όσιοι Ηλίας ο Σπηλαιώτης και Αρσένιος
 
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων των Οσίων Σεργίου και Γερμανού των θαυματουργών

Ο άγιος Βαρυψαβάς & το μυστηριώδες "Αίμα του Χριστού" που είχε στην κατοχή του!...

Και:

 

Εκοιμήθη ο πατήρ Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος! (2018)

 
ΤΟ ΠΑΙΔΙ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ 

 

Η Εκκλησία στο σχολειό (διαβάστε το μετά τα links)

Κάθε ἐπιστήμονας εἶναι ὑποψήφιος ἥρωας καὶ ἅγιος...

Χρυσόστομος Σμύρνης, ο άγιος

Κουράστηκα, δε θα προσευχηθώ...

Κάνοντας το Θεό να χαμογελάει...

St. Euphrosynus the Cook of Alexandria (September 11), the saint of the cookery & the "food of Paradise" 

St. Theodora of Alexandria (September 11) 

 

Memory Eternal: Pope Petros & his companions († September 11, 2004)

Προδρομικά και επίκαιρα (29 Αυγούστου)

 

29 Αυγούστου: μνήμη της αποτομής της κεφαλής (αποκεφαλισμού) του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Μία από τις σημαντικότερες εορτές του έτους, από τις πιο αγαπητές στο λαό μας, όπως φαίνεται και από τις αμέτρητες εκκλησίες στα χωριά μας που γιορτάζουν αυτή τη μέρα. Νηστεία αλάδωτη, εκτός αν πέσει Σάββατο ή Κυριακή (που τρώμε λάδι).

Η διδασκαλία του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, η δραματικά επίκαιρη!...

Τίμιος Πρόδρομος: ο καλύτερος φίλος του Ηρώδη - Η ιστορική πορεία της τιμίας κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Oxford Historians Find The Bones of St John the Baptist - Επιστημονικές επιβεβαιώσεις σε λείψανα του τιμίου Προδρόμου - Ποια τα σωζόμενα σήμερα λείψανά του

Τρίτη: ημέρα αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο

Προδρομικά, του Αγιασμού & της Φυλακής, και όταν οι μάρτυρες τελούσαν τη θεία λειτουργία πάνω στο στήθος τους...

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ: Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ... (*)

Χαιρετισμοί & Παράκληση του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

ΤΟ ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑ  

Herod’s best friend! - The Beheading of the holy glorious Prophet, Forerunner and Baptist John (29 August)  

The Mystery of the Forerunner

 

(*) Για τον Μοναχισμό:

 

Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους – Μήπως ψάχνεις το ίδιο μ’ αυτούς;

 
Μοναχισμός: πρόταση "ανωτέρων σπουδών"

9 - 10 Αυγούστου, εορτή του αγίου Λαυρεντίου & μνήμη του Μάρκου Μπότσαρη

 

 

9 Αυγούστου (1823), ας θυμηθούμε το Μάρκο Μπότσαρη 

Μάρκος Μπότσαρης, μια αγνή μορφή της ελληνικής Επανάστασης

Αναζητώντας τον Μάρκο Μπότσαρη (βιβλίο)

Ο άγιος Λαυρέντιος, που τον έψησαν στη σχάρα, ο αποκεφαλισθείς πάπας άγιος Σίξτος & ο άγιος Ιππόλυτος (10 Αυγούστου)

Ο γενναίος άγιος Λαυρέντιος & οι θησαυροί της Εκκλησίας (& άλλοι άγιοι της 10ης Αυγούστου)