Η απάντηση αυτή ενός απλού ανθρώπου - αλλά φλεγόμενου από δυνατή πίστη και αγάπη - προς τον στρατιώτη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄, είναι ενδεικτική του πνεύματος που επικρατεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και βρήκε την έμπρακτη εφαρμογή του στο Βυζάντιο. Παρά τα προβλήματα, που είχε και η βυζαντινή κοινωνία και το βυζαντινό κράτος (όπως και κάθε άλλη κοινωνία και κράτος - και στην εποχή μας), ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση ότι ένας "κοινός θνητός" δικαιούται να απειθήσει στους νόμους και να ελέγξει δημόσια ακόμη και τον αυτοκράτορα, για χάρη της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Φυσικά, στη δική μας, ορθόδοξη παράδοση, κανένας άνθρωπος δεν είναι απλά "κοινός θνητός". Ως εικόνες Θεού και προσκεκλημένοι στη βασιλεία των ουρανών, όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάτι πολύ σημαντικό. Οι δε χριστιανοί, επίσης πολύ απέχουμε από το να είμαστε απλώς "κοινοί θνητοί" (ΠΡΟΣΟΧΗ: όταν η ζωή μας έχει μια πνευματική & ηθική σοβαρότητα).
Η ιστορία του αγίου οσιομάρτυρα Ανδρέα, που τιμάται στις 17 Οκτωβρίου:
Εικ. από εδώ
Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου.
Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν.
Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;». Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα».
Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν
άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον
έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με
κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε.
Το
λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν
νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο «τῆς Κρίσεως».
Η μνήμη του Αγίου Ανδρέα επαναλαμβάνεται και την 21η Οκτωβρίου, μετά των Άγιων Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου.
Υμνογραφικά του αγίου (από εδώ)
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀσκητικῶς
προγυμνασθεὶς ἐν τῷ Ὄρει, τὰς νοητὰς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τῇ
πανοπλίᾳ ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ· αὖθις δὲ πρὸς ἄθλησιν, ἀνδρικῶς
ἀπεδύσω, κτείνας τὸν Κοπρώνυμον, τῷ τῆς πίστεως ξίφει· καὶ δι’ ἀμφοῖν
ἐστέφθης ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυς, Ἀνδρέα ἀοίδιμε.
Κοvτάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτάζει
σήμερον, ἡ Βασιλεύουσα πόλις, ἑορτὴv ὑπέρλαμπρον, τῆς φωτοφόρου σου
μνήμης, ἅπασαv προσκαλουμένη πόλιv καὶ χώραv· χαίρει γάρ, ὡς κτησαμένη
θησαυρὸv μέγαν, τὸ πολύαθλόν σου σῶμα, Ἀνδρέα Μάρτυς, Ὀρθοδοξίας φωστήρ.
Μεγαλυνάριον.
Ἔμψυχος
ἀνδρείας ὀφθεὶς εἰκών, τῶν Εἰκονομάχων, κατεπτόησας τὴν ἰσχύν, καὶ τῷ
αἵματί σου, Ἀνδρέα ὑπογράφεις, τὴν τῶν σεπτῶν Εἰκόνων, τιμὴν ἐν
Πνεύματι.
Δείτε επίσης, παρακαλώ:
Πέντε Άραβες γιατροί άγιοι της Ορθοδοξίας (17 Οκτωβρίου)
ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ (18 Οκτωβρίου)
Η Σύναξη όλων των αγίων Αναργύρων
Στο βιβλίο του καθηγητή Γ. Πιπεράκι Πανάγιον διαβάζουμε: "17 Οκτωβρίου: Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων (Β΄ Σύναξις, στην οποία περιλαμβάνονται και οι νεώτεροι, ως ο άγιος Λουκάς Κριμαίας κ.ά.). Υπάρχει ναός στην Αργυρούπολη Αθηνών".
Προφήτης Ωσηέ: η δύναμη της αγάπης
Η εικόνα της Παναγίας της Κορυφινής
Μοναχή Χριστοδούλη (1893-1997) ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ. ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ.
Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός, όταν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου