Διαβάστε το άρθρο εδώ παρακαλώ!
Και:
Για τη μνήμη του κυρ Φώτη Κόντογλου († 13 Ιουλίου)
Ένα κλικ αγάπης και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας για τις γιορτές των αγίων μας...
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2025
Γιατί διψούμε για Αγίους;
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
ΒΗΜΑΤΑ (φωτο)
Η δίψα για να συναντήσουμε Αγίους ή για να μάθουμε για τη ζωή τους εκπλήσσει στους καιρούς μας. Όταν σε έναν κόσμο στον οποίο σήμα κατατεθέν είναι το άτομο και ο εαυτός, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν το βλέμμα της καρδιάς τους στην αναζήτηση μορφών που είχαν ως κύριο στοιχείο της ζωής τους την παραίτηση από το εγώ, αναρωτιόμαστε γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει. Είναι θέμα περιέργειας για κάτι που ξεπερνά τα μέτρα της ζωής μας; Είναι μία βαθύτερη υπόμνηση της ψυχής μας ότι όσο κι αν οι επιθυμίες μας ικανοποιούνται, στην κανονική ή και στην εικονική πραγματικότητα, κατά βάθος δεν έχουμε βρει το νόημα που υπερβαίνει τον χρόνο, που μας δίνει ελπίδα που ξεπερνά τον θάνατο, που μας κάνει να παρηγοριόμαστε με αυτό που δεν έχουμε;
Προφανώς και τα παραπάνω είναι ερμηνείες. Στην πράξη όμως υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, την οποία αξίζει να προσέξουμε. Είναι το ότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να υπάρχει εν σχέσει. Δεν μπορεί μόνος του. Αυτή η συγκλονιστική σκηνή από το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη “Γένεση”, εκεί όπου ο πρωτόπλαστος Αδάμ ονοματίζει όλα τα ζώα που περνούν από μπροστά του στον Παράδεισο, δείχνοντας ότι δεν είναι ανώνυμα, αδιάφορα, χρήσιμα απλώς, αλλά οικεία, διότι μόνο τον οικείο τον αποκαλείς με το όνομά του, διαπιστώνει ότι ο ίδιος είναι μόνος του και δεν έχει ύπαρξη όμοια με αυτόν.
Δεν του αρκεί η σχέση με τον Θεό. Δεν φτάνει ο Θεός, αν δεν υπάρχει και ο άνθρωπος. Και τότε ο Θεός δημιουργεί, “ποιεί”, τη γυναίκα εκ των πλευρών του Αδάμ, για να δώσει στον άνθρωπο να αντιληφθεί ότι μόνο η σχέση της αγάπης νοηματοδοτεί αληθινά την ύπαρξη και της δίνει αυθεντικό περιεχόμενο ζωής.
Οι άνθρωποι λοιπόν αναζητούμε Αγίους. Γι’ αυτό και η τηλεοπτική σειρά για τον Άγιο Παΐσιο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο και η ταινία για τον Άγιο Νεκτάριο παλαιότερα. Αυτό εξηγεί και την ανάγνωση βιβλίων που αναφέρονται στη ζωή σύγχρονων Αγίων και μάλιστα γεροντάδων.
Ως εδώ τα πράγματα θυμίζουν την αποδοχή των συναξαριών, των βίων των Αγίων στην ιστορία του κόσμου και της Εκκλησίας. Ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα, η αγαπημένη αφήγηση για νεώτερους και μεγαλύτερους. Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μας για Αγίους, μάθαμε τι σημαίνει Εκκλησία μέσα από αυτές τις αφηγήσεις, είχαμε ως κέντρο της ζωής μας τις γιορτές των Αγίων και νιώθαμε ότι οι Άγιοι είναι η βάση για να πορευτούμε. Να τους μιμηθούμε στην πίστη και στη στάση τους στις δυσκολίες της ζωής.
Η εποχή μας, μέσω του Διαδικτύου, έχει επαναφέρει σε μεγάλο βαθμό, και ένα στοιχείο του παρελθόντος που δεν θα έπρεπε να δεσπόζει στις προτεραιότητές μας. Είναι αυτό της ερμηνείας του μέλλοντος. Κυκλοφορούνται βίντεο στο διαδίκτυο όχι προς ωφέλεια των ανθρώπων ή προς μετάνοια, αλλά ως μελλοντολογία και προφητολογία. Αυτά τα βίντεο φέρνουν φόβο και επιθετικότητα εναντίον του κόσμου. Όχι μετάνοια για τις δικές μας αμαρτίες, όπως είναι η αυθεντική παράδοση της ασκητικότητας, αλλά επίθεση εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις των προφητολόγων. Και η επίθεση στρέφεται εναντίον των ποιμένων της Εκκλησίας, επισκόπων και κληρικών, που δεν κηρύττουν επανάσταση, που είναι συμβιβασμένοι, που δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι, όπως υποστηρίζουν, άλλοτε ανοιχτά, άλλοτε κεκαλυμμένα, οι προφητολογούντες.
Ο άγιος όμως δείχνει την αγάπη και την μετάνοια. Δεν κατακρίνει, αλλά επισημαίνει την απόσταση από τον Χριστό. Ας διψάμε γι’ αυτούς τους Αγίους που μας δείχνουν την ανάγκη για σχέση με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Αυτός ο δρόμος σώζει.
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 16 Ιουλίου 2025
Δείτε, παρακαλώ, και:
Κουρουπάκη: «Η Ευρώπη ξυπνάει, η Ελλάδα επιχορηγεί παρακμή και αποσιωπά σφαγές» / «Η άρνηση άρσης ασυλίας βουλευτών για τα Τέμπη, είναι πράξη θεσμικής προδοσίας»
Διμέτωπη επίθεση στην κυβερνητική ακινησία αλλά και στον πολιτιστικό σχετικισμό εξαπέλυσε από το βήμα της Βουλής η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ στον Βόρειο Τομέα Αθηνών Ασπασία Κουρουπάκη, με δύο διακριτές αλλά βαθιά συνδεδεμένες παρεμβάσεις που έθιξαν τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής ευθύνης και του πολιτισμικού προσανατολισμού της χώρας.
«Η Ευρώπη ξυπνάει. Η Ελλάδα;»
Με φόντο τις συνεχιζόμενες διώξεις των Ελληνορθόδοξων Χριστιανών στη Συρία, η κα Κουρουπάκη αναρωτήθηκε αν η Ελλάδα θα παραμείνει «θεατής της ιστορίας» ενώ ο πολιτισμικός της ιστός καίγεται μαζί με τις εκκλησίες της Δαμασκού και του Χαλεπίου.
Η ίδια αποκάλυψε ότι ήδη από τις πρώτες αναφορές βίας κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της περιοχής, είχε υποβάλει επισήμως επιστολή προς τον Υπουργό Εξωτερικών με συγκεκριμένες προτάσεις δράσης:
- Άσκηση διεθνούς πίεσης μέσω του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
- Δημιουργία Παρατηρητηρίου Θρησκευτικών Ελευθεριών για τη Συρία
- Συνεργασία με το Πατριαρχείο Αντιοχείας
- Παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και καθεστώς προστασίας για τους διωκόμενους
- Αποστασιοποίηση από καθεστώτα που νομιμοποιούν την ισλαμιστική βία
Η αντίδραση της κυβέρνησης; «Γενικόλογη. Χωρίς σχέδιο. Ψυχρή» ήταν η περιγραφή της βουλευτού, η οποία δεν δίστασε να καταγγείλει την απάθεια της Αθήνας την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει ψηφίσματα υπέρ των διωκόμενων χριστιανών, ύστερα και από την τρομοκρατική επίθεση στον ναό του Αγίου Ηλία στη Δαμασκό με 25 νεκρούς.
«Η προστασία των Ελληνορθόδοξων δεν είναι απλώς θέμα ανθρωπισμού, είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας και διεθνούς ευθύνης», τόνισε, καλώντας την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τον «διπλωματικό καθωσπρεπισμό» και να αναλάβει ενεργό δράση.
Η τοποθέτησή της:
«Η Ευρώπη ξυπνάει. Η Ελλάδα;
Στη Συρία, η ιστορία των Ελληνορθόδοξων Χριστιανών γράφεται ξανά με αίμα. Εκκλησίες βομβαρδίζονται, οικογένειες διαλύονται, παιδιά μεγαλώνουν με τον φόβο και γυναίκες εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα. Οι μαρτυρίες από τη Δαμασκό και το Χαλέπι δεν είναι απλώς ανατριχιαστικές, είναι κραυγές απόγνωσης.
Πρώτη απ’ όλους, με επιστολή μου προς τον Υπουργό Εξωτερικών που του επέδωσα και ιδιοχείρως σε δια ζώσης συνάντηση λίγες μέρες μετά, κατέθεσα συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις ζητώντας το αυτονόητο: να προστατεύσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Τους Ελληνορθόδοξους της Συρίας που κρατούν ζωντανή την πίστη και την ελληνική παρουσία σε μια γη που φλέγεται. Τι προτείναμε:
Διεθνή πίεση και καταγγελία των διώξεων σε ΟΗΕ, ΕΕ και διεθνή φόρα. Ίδρυση Παρατηρητηρίου Θρησκευτικών Ελευθεριών με επίκεντρο τη Συρία. Συνεργασία με το Πατριαρχείο Αντιοχείας για στήριξη των κοινοτήτων. Ανθρωπιστική βοήθεια και ειδικό καθεστώς προστασίας για τους διωκόμενους. Διπλωματική αποστασιοποίηση από καθεστώτα που νομιμοποιούν την ισλαμιστική βία.
Και όμως, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν ψυχρή. Γενικόλογη. Χωρίς σχέδιο. Σαν να μην ακούει. Σαν να μην βλέπει. Πόσοι ακόμη πρέπει να πεθάνουν για να κινητοποιηθούμε; Πόσες εκκλησίες να γίνουν στάχτη; Πόσα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατρίδα και πίστη;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μόλις ενέκρινε ψήφισμα για την προστασία των Χριστιανών στη Συρία, μετά την τρομοκρατική επίθεση στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Ηλία στη Δαμασκό. 25 νεκροί! Η Ελλάδα, ως χώρα με ιστορικούς, πολιτισμικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με τη Συρία, δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη. Η προστασία των Ελληνορθόδοξων δεν είναι απλώς θέμα ανθρωπισμού, είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας και διεθνούς ευθύνης.
Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει να κρύβεται πίσω από διπλωματικές ευγένειες. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να δράσει! Πριν είναι αργά».
«Η κολποσκόπηση μιας αλλόκοτης Τέχνης»
Με δεύτερη τοποθέτησή της, η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ άνοιξε τον διάλογο για τα όρια της σύγχρονης Τέχνης, με αφορμή δύο πρόσφατα παραδείγματα: την παράσταση «Η Νύφη και το Καληνύχτα Σταχτοπούτα» στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπου περιλαμβάνεται σκηνή κολποσκόπησης, και την έκθεση «Η Τέχνη του Αλλόκοτου» στην Εθνική Πινακοθήκη με έργα που, όπως τόνισε, «βλάσφημούν τη θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού».
«Δεν θεωρούμε πρόοδο τον εξευτελισμό της Πίστης και της Γυναίκας», ανέφερε χαρακτηριστικά, θέτοντας το ερώτημα: «Υπάρχει όριο ανάμεσα στην ελευθερία και την ασυδοσία; Ποιος το θέτει; Και με ποια κριτήρια;»
Για τη ΝΙΚΗ, τα όρια τα ορίζει η «συνείδηση και ο σεβασμός σε αρχές και αξίες», καθώς –όπως προειδοποίησε– η ώθηση της κοινωνίας προς το ακραίο και το προκλητικά αλλόκοτο κινδυνεύει να απονευρώσει την ίδια τη συλλογική ανοσία απέναντι στην προσβολή.
Η τοποθέτησή της:
1.Πώς εξελίχθηκαν σε ακραία τα όρια της Τέχνης?
2. Η κολποσκόπηση μιας αλλόκοτης Τέχνης..
Ένα καίριο ερώτημα στη σημερινή εποχή είναι αν υπάρχουν τελικά όρια στην Τέχνη και πόσο κοντά βρίσκεται η έννοια της ελευθερίας με εκείνη της ασυδοσίας. Το Φεστιβάλ Αθηνών φιλοξενεί την Παράσταση ” Η Νύφη και το Καληνύχτα Σταχτοπούτα” στην διάρκεια της οποίας λαμβάνει χώρα κολποσκόπηση της πρωταγωνίστριας!
Πριν λίγο καιρό, στην Εθνική Πινακοθήκη και στην έκθεση της “Τέχνης του Αλλόκοτου” εκτέθηκαν έργα με παραμορφωμένα και βλάσφημα χαρακτηριστικά ως προς την θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού. Και τα ακραία όρια του προκλητικά παραδεκτού συνεχώς μετατίθενται. Διαχωρίζεται τελικά το παραδεκτό και το απαράδεκτο και απο ποιόν;
Στη ΝΙΚΗ πιστεύουμε πως τα όρια τα θέτει η συνείδηση και ο σεβασμός σε αρχές και αξίες. Δεν θεωρούμε πως είναι πρόοδος ο εξευτελισμός της Πίστης και της Γυναίκας. Η ώθηση της Κοινωνίας προς το ακραίο ενέχει τον κίνδυνο απενοχοποίησης του αλλόκοτου και αποδοχής της προσβολής.
***
Η διπλή παρέμβαση της κας Κουρουπάκη δεν είναι απλώς πολιτική διαμαρτυρία· είναι μια ρητή δήλωση ταυτότητας, καθώς η ΝΙΚΗ επιχειρεί να κατοχυρώσει χώρο στον δημόσιο διάλογο όχι μόνο ως φορέας εθνοκεντρικής πολιτικής αλλά και ως κίνημα πολιτισμικής και ηθικής αντίστασης απέναντι σε αυτό που θεωρεί «παρακμή των αξιών».
Σε μια συγκυρία όπου η κρατική εξωτερική πολιτική δείχνει αμήχανη και η καλλιτεχνική παραγωγή διανύει περίοδο προκλητικού σχετικισμού, η τοποθέτηση της μοιάζει να απευθύνεται όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην ίδια την ελληνική κοινωνία: Τι είδους Πολιτεία θέλουμε; Και τι είδους Πολιτισμό αντέχουμε;
Κουρουπάκη: «Η άρνηση άρσης ασυλίας βουλευτών για τα Τέμπη, είναι πράξη θεσμικής προδοσίας»
Η βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών της ΝΙΚΗΣ Ασπασία Κουρουπάκη, καταγγέλλει την απόρριψη του αιτήματος για άρση ασυλίας 14 βουλευτών σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών. Επέκρινε τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Νέα Αριστερά επειδή δήλωσαν «παρών», τονίζοντας πως η στάση αυτή δεν είναι ουδέτερη αλλά συνιστά συνενοχή στη συγκάλυψη και την ατιμωρησία.
Η κ. Κουρουπάκη χαρακτήρισε το αίτημα ως έσχατο μέσο για τη διερεύνηση ευθυνών και την απόδοση δικαιοσύνης, υποστηρίζοντας ότι δεν συνιστούσε κατάλυση της Δημοκρατίας. Τόνισε τη θεσμική ευθύνη των βουλευτών να τιμούν την ψήφο του λαού και να μη λειτουργούν με γνώμονα την κομματική πειθαρχία ή τη συναδελφική αλληλεγγύη.
Καταλήγοντας, επεσήμανε πως με την απόρριψη του αιτήματος από 158 βουλευτές, η κυβερνητική πλειοψηφία και τα «συστημικά κόμματα» απέρριψαν μία τελευταία ευκαιρία για διαφάνεια και δικαιοσύνη σχετικά με τις πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν στην πολύνεκρη τραγωδία.
Ολόκληρη η παρέμβαση της κας Κουρουπάκη:
«ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά αρνήθηκαν σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής να στηρίξουν μαζί μας την άρση ασυλίας για τα Τέμπη. Ψήφισαν απλά «παρών». Παρών στην συγκάλυψη. Παρών στην ατιμωρησία. Παρών στην ντροπή. Το «παρών» δεν είναι ουδέτερο. Είναι συνενοχή.
Τελικά, τι είναι η εσχάτη προδοσία; Βαρύς ο ορισμός της. Σκληρός! Όμως, συγκρίνεται με το βάρος ή την σκληρότητα που έζησε κάποιος που έχασε το παιδί του σε μια στιγμή; Νομοταγείς πολίτες, φορολογούμενοι, ευσυνείδητοι, που πίστεψαν στην Πατρίδα και εμπιστεύθηκαν κυβερνώντες για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, μεγάλωναν τα παιδιά τους, τα σπούδαζαν και τα καμάρωναν. Αλλά σε ένα ταξίδι ενός ασφαλούς μέσου μεταφοράς όλα τελείωσαν! Οι γονείς και οι συγγενείς έχασαν τα πάντα.
Οι βουλευτές, εκλεγμένοι από τον λαό, έχουμε υποχρέωση, τηρώντας το Σύνταγμα, να προστατεύουμε τον λαό μας. Να τιμούμε την ψήφο που μας ανέδειξε. Να καταγγέλλουμε τις αστοχίες και τις αδικίες και να διαφωνούμε όταν το επιβάλει η συνείδησή μας. Όχι να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μιας κομματικής πειθαρχίας, μιας συναδελφικής αλληλεγγύης ή μιας ενδεχόμενης εντολής συγκάλυψης.
Το αίτημα για άρση ασυλίας 14 βουλευτών για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος και της κατάχρησης εξουσίας απορρίφθηκε από 158 βουλευτές. Το αίτημα από μόνο του ΔΕΝ κατέλυε την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Ήταν ένα έσχατο μέσο για την αποκάλυψη της αλήθειας, την απόδοση δικαιοσύνης και την τιμωρία φυσικών, ηθικών και πολιτικών αυτουργών, που αναμένουν τόσο οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων της εγκληματικής τραγωδίας των Τεμπών όσο και η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών.
Σήμερα, η κυβερνητική πλειοψηφία και τα συστημικά κόμματα απέρριψαν μία έσχατη λύση για τις αίσχιστες πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης».
Τρίτη 15 Ιουλίου 2025
ΓΙΑΤΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ;
Προσκυνητής / Ιερός Ναός Αγίων Ταξιαρχών Ιστιαίας
Εκείνη την εποχή, ο Αμαρφάλ, βασιλιάς της Σεναάρ, ο Αριώχ, βασιλιάς της Ελλασάρ, ο Χοδολλογομέρ, βασιλιάς της Ελάμ, και ο Θαργάλ, βασιλιάς των Εθνών, κήρυξαν τον πόλεμο στο Βαλλά, βασιλιά των Σοδόμων, στο Βαρσά, βασιλιά των Γομόρρων, στο Σινόβ, βασιλιά της Αδαμά, στο Συμοβόρ, βασιλιά της Σεβωείμ, και στο βασιλιά της Βαλάκ (Βέλα), δηλαδή της Σηγώρ.
Οι τελευταίοι ήταν 12 χρόνια υπόδουλοι στο Χοδολλογομέρ, και το δέκατο τρίτο έτος επαναστάτησαν. Έτσι συγκέντρωσαν τα στρατεύματά τους στην Αλμυρά (Νεκρά) θάλασσα.
Τον επόμενο χρόνο όμως, ο Χοδολλογομέρ και οι σύμμαχοι του συνέτριψαν τους γίγαντες των πόλεων Ασταρώθ και Καρναΐν, τους Ομμαίους της πόλεως Σαυή, και τους Χορραίους στα βουνά Σηείρ, μέχρι τη Φαράν, που βρίσκεται στην έρημο, νότια της Χαναάν. Έπειτα κατέστρεψαν όλη τη χώρα των Αμαληκιτών και νίκησαν τους Αμορραίους.
Τότε οι βασιλιάδες των Σοδόμων, των Γομόρρων, της Αδαμά, της Σεβωίμ και της Βαλάκ, παρατάχτηκαν στην κοιλάδα της Νεκράς Θάλασσας, για πόλεμο εναντίον του Χοδολλογομέρ και των συμμάχων του.
Οι βασιλιάδες των Σοδόμων και των Γομόρρων νικήθηκαν στη μάχη. Κατά την υποχώρηση τους, επειδή η κοιλάδα είχε πολλούς λάκκους με πίσσα, ο στρατός των Σοδόμων και των Γομόρρων έπεσαν εκεί μέσα, ενώ όσοι γλίτωσαν έφυγαν προς τα βουνά. Οι νικητές λεηλάτησαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα και πήραν όλα τα αποθέματα τροφίμων. Πήραν ακόμη αιχμάλωτο τον ανηψιό του Αβραάμ, το Λωτ, που κατοικούσε στα Σόδομα, μαζί με την οικογένειά του και όλα τα υπάρχοντα του, και έφυγαν.
Κάποιος όμως που γλίτωσε, ήρθε και τα ανάγγειλε όλα αυτά στον Αβραάμ. Αυτός κατοικούσε κοντά στη Δρυ του Μαμβρή του Αμορραίου, αδερφού του Εσχώλ και του Αυνάν, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι του Αβραάμ. Όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι αιχμαλωτίστηκε ο ανιψιός του, εξόπλισε 318 από τους υπηρέτες του και καταδίωξε τους τέσσερις βασιλιάδες ως τη Δαν. Τη νύχτα χώρισε τους άντρες του σε μικρές ομάδες, επιτέθηκε στους εχθρούς και τους κατατρόπωσε. Τους καταδίωξε ως τη Χοβά, αριστερά της Δαμασκού και πήρε πίσω όλα τους τα λάφυρα. Έφερε πίσω και τον ανηψιό του το Λωτ, μαζί με την οικογένειά του και όλα του τα υπάρχοντα, αλλά και τους άλλους αιχμαλώτους.
Καθώς ο Αβραάμ επέστρεφε, βγήκε ο βασιλιάς των Σοδόμων να τον προϋπαντήσει στην κοιλάδα Σαβύ. Επίσης και ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, που ήταν και ιερέας του ύψιστου Θεού. Ο Μελχισεδέκ έφερε στον Αβραάμ ψωμί και κρασί και τον ευλόγησε. Ο Αβραάμ τότε έδωσε στο Μελχισεδέκ το ένα δέκατο απ’ όλα του τα λάφυρα.
Ο βασιλιάς των Σοδόμων ζήτησε από τον Αβραάμ μόνο τους άντρες του και του είπε να κρατήσει για τον εαυτό του τα λάφυρα. Αλλά ο Αβραάμ κράτησε μόνο ότι έφαγαν οι άντρες του, έδωσε και στο Μαμβρή και τα αδέρφια του το μερίδιό τους από τα λάφυρα, και τα υπόλοιπα τα επέστρεψε στο βασιλιά των Σοδόμων. (1)
Βιβλικό Κείμενο (Γένεσις 14:21–24): εἶπεν δὲ βασιλεὺς Σοδόμων πρὸς Ἀβράμ Δός μοι τοὺς ἄνδρας, τὴν δὲ ἵππον λάβε σεαυτῷ. εἶπεν δὲ Ἀβρὰμ πρὸς βασιλέα Σοδόμων Ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον, ὃς ἔκτισεν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, εἰ ἀπὸ σπαρτίου ἕως σφαιρωτῆρος ὑποδήματος λήμψομαι ἀπὸ πάντων τῶν σῶν· ἵνα μὴ εἴπῃς ὅτι Ἐγὼ ἐπλούτισα τὸν Ἀβράμ. πλήν ὧν ἔφαγον οἱ νεανίσκοι καὶ τῆς μερίδος τῶν ἀνδρῶν τῶν συμπορευθέντων μετ᾽ ἐμοῦ, Ἐσχώλ, Αὐνάν, Μαμβρή· οὗτοι λήμψονται μερίδα.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας προβάλλουν τον Αβραάμ ως πρότυπο πνευματικής καθαρότητας και ακρίβειας πίστεως. Η άρνησή του να λάβει δώρα δεν ήταν απλώς μια πράξη ταπεινοφροσύνης, αλλά μια θεολογικά θεμελιωμένη στάση.
Λέει ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Ο Αβραάμ δεν ήθελε να συνδεθεί με τον ασεβή βασιλέα. Προτιμούσε να στερηθεί παρά να δώσει αφορμή να δοξαστεί η αμαρτία. Το να παίρνεις από τον ασεβή είναι σαν να δέχεσαι τον τρόπο ζωής του».
Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: «Ο δίκαιος Αβραάμ ήξερε ότι τα Σόδομα θα καταστραφούν. Πώς λοιπόν να κρατήσει ως ευλογία τα δώρα εκείνου που είναι σκεύος καταστροφής; Ο Θεός θα ευλογήσει αυτόν που δεν βάζει τίποτα ακάθαρτο στα χέρια του».
Ο Μέγας Βασίλειος: «Δεν πρέπει ο πιστός να έχει κοινωνία με τα έργα του σκότους, ακόμη και αν αυτά προσφέρονται με ένδυμα ευεργεσίας. Ο Αβραάμ απέφυγε την ντροπή του να πλουτίσει από χέρια ανόσια».
Και ο Ψαλμωδός: «ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου» για να ερμηνεύσει ο Π. Τρεμπέλας: «Δέχομαι εὐγνωμόνως τοὺς ἐλέγχους τοῦ δικαίου, διότι θὰ μὲ παιδαγωγήσῃ συμπαθῶς καὶ θὰ μὲ ἐπιπλήξῃ, ἀλλ’ ἔλαιον καὶ μῦρον ἁμαρτωλοῦ καὶ παρανόμου, θέλοντος νὰ μὲ περιποιηθῇ, ἂς μὴ χυθῇ ποτὲ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου. Δὲν θέλω τίποτε ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Διότι ἀκόμη καὶ εἰς τὰς εὐτυχίας καὶ εὐημερίας των ὄχι μόνον δὲν τοὺς ζηλεύω, ἀλλὰ προσεύχομαι νὰ μὴ μετάσχω εἰς αὐτάς».
Οι Πατέρες αναγνωρίζουν ότι πίσω από την άρνηση του Αβραάμ υπάρχει διάκριση. Να μη φανεί πως ο Θεός τον ευλόγησε μέσω ανθρώπων ασεβών, ώστε να μη δοθεί καμιά αφορμή για σκάνδαλο.
Στον αντίποδα αυτής της πατερικής στάσης, παρατηρείται στις μέρες μας το φαινόμενο να αποδέχονται ακόμη και εκκλησιαστικά πρόσωπα και φορείς, δωρεές, χορηγίες ή “ευεργεσίες” από πρόσωπα κοσμικά και ηθικά επιλήψιμα ή αλλόθρησκα και το χειρότερο, από άτομα που κινούνται στον αποκρυφιστικό χώρο. Το γεγονός αυτό εγείρει σοβαρά θεολογικά και ποιμαντικά ερωτήματα.
Αποδεχόμενοι χορηγίες από ανθρώπους, εταιρείες, οργανισμούς που προωθούν αντιχριστιανικές πολιτικές, από επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται με ηθικά αμφιλεγόμενα μέσα (καζίνο, τυχερά παιχνίδια, αισχρά προϊόντα), σχετικοποιούν στη συνείδηση των πιστών την καθαρότητα που πρέπει να διέπει τις ενέργειες εκκλησιαστικών προσώπων και απογειώνουν την μη αποδεκτή ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!
Έτσι, δημιουργείται σύγχυση, που οδηγεί στο ερώτημα αν τελικά «όλα είναι αποδεκτά» αρκεί να υπάρχει χρήμα. Πολύ φοβάμαι πως αυτές οι ενέργειες θέτουν εν αμφιβόλω την ιεραποστολική καθαρότητα της Εκκλησίας, που καλείται να είναι «αγία καί άμωμος». Δίνουν την εντύπωση ότι η Εκκλησία συμβιβάζεται με τον κόσμο, όπως δεν έκανε ποτέ ο Αβραάμ.
Αντιστρατεύεται δε την πνευματική διάκριση, διότι, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «Ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ φυλάσσεται ἀπό τήν παραμικρή κοινωνία με τό σκοτάδι».
(1) Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ (ΓΕΝΕΣΗ ΚΕΦ. 14) ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025
Ερώτηση Ασπασίας Κουρουπάκη (ΝΙΚΗ): Το ελληνικό κράτος αναγνωρίζει τα βυζαντινά χρυσόβουλα και τους οθωμανικούς τίτλους ιδιοκτησίας;
Αυτή είναι μια ερώτηση που κρύβει όλες τις απαντήσεις...
Διάβασα με ενδιαφέρον μία ερώτηση που κατατέθηκε στον αρμόδιο υπουργό στη Βουλή. Αναφέρεται στα περίφημα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα!
Την περίοδο της κραταιάς ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (της βυζαντινής), οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, της Κωνσταντινούπολης δηλαδή, εξέδωσαν πολλά και πανίσχυρα χρυσόβουλα κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα και της περιουσίες των μοναστηριών (πολλά από τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα), την Αθωνικής Πολιτείας του Αγίου Όρους, της Αυτοκρατορικής Μονής του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, της μεγάλης Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων.
Όταν καταλύθηκε η αυτοκρατορία και οι αραβικές και μουσουλμανικές φυλές βρέθηκαν να κυριαρχούν στις περιοχές, οι μουσουλμάνοι ηγεμόνες, χαλίφιδες και σουλτάνοι, στηριζόμενοι στα βυζαντινά χρυσόβουλα, εξέδιδαν φιρμάνια με τα οποία και πάλι προστατεύονταν οι Μονές και τα Πατριαρχεία. Τότε δεν υπήρχε το μεγάλο μωσαϊκό εθνικών κρατών που υπάρχει σήμερα. Τότε δεν υπήρχαν άλλοι τίτλοι ιδιοκτησίας, ούτε άλλες καταγραφές σε εθνικά κτηματολόγια. Έτσι διαφυλάχθηκαν μοναστήρια και Πατριαρχεία.
Στην περίφημη δίκη της μονής Βατοπεδίου πριν από λίγα χρόνια, το Πρωτοδικείο της Ξάνθης αμφισβητούσε την νομιμότητα και εγκυρότητα των βυζαντινών χρυσοβούλων. Μολονότι φυλακίσθηκε ο Ηγούμενος, όταν με απαλλακτικό βούλευμα απαλλάχθηκε όλων των κατηγοριών, αφενός ελάχιστα ΜΜΕ το προέβαλαν, αφετέρου είχε ήδη γίνει μεγάλη ζημιά στο κύρος των χρυσοβούλων. Η "μικρή" χώρα μας δεν μπόρεσε να καταλάβει τότε σε πόσο μεγάλο κίνδυνο έθεσε την Μεγάλη Ελλάδα της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας.
Προ ημερών κατατέθηκε στη Βουλή ερώτηση σχετικά με την αναγνώριση των βυζαντινών χρυσοβούλων και των μετέπειτα φιρμανίων. Αν αναγνωρίζονται αυτοί οι τίτλοι, τότε εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα των Μονών και των Πατριαρχείων και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα άλλο σύγχρονο κράτος. Δεν βρεθήκαμε ξαφνικά στα μέρη αυτά ουρανοκατέβατοι. Υπάρχει ιστορική συνέχεια, ιστορική μνήμη, ιστορική διαδρομή αναμφισβήτητη. Η βουλευτής Ασπασία Κουρουπάκη έθεσε πολύ ορθά το ζήτημα! Το σωστό, να το λέμε. Ειλικρινά τι θα απαντήσει ο αρμόδιος υπουργός;
Ε, όχι και το Σαμαρά, βρε παιδιά!
90 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και γνωστές προσωπικότητες, συνυπέγραψαν μια διακήρυξη που περιγράφει τα χάλια μας και ορίζει κάποιους δρόμους για την έξοδο από αυτήν. Και στη συνέχεια τονίζει ότι "ευτυχώς υπάρχουν" ηγετικές προσωπικότητες
"...με κυβερνητική εμπειρία, ακεραιότητα, παιδεία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό, που διαθέτουν το απαιτούμενο κύρος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Προσωπικότητες που έχουν πίστη στην ευρωπαϊκή παράδοση και στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας αλλά και έχουν έμπρακτα αποδείξει ότι βλέπουν την Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της Δύσης και όχι ως ουραγό, που αντιλαμβάνονται τις διεθνείς συμμαχίες της Ελλάδας ως πλαίσιο προώθησης του εθνικού της συμφέροντος, όπως, άλλωστε λειτουργούν όλες οι κυρίαρχες χώρες.
Που να έχουν αυτοτελές όραμα και σχέδιο για την Ελλάδα, δίχως να παραδίδονται στο εκάστοτε έξωθεν εισαγόμενο αφήγημα. Που να γνωρίζουν να οικοδομούν συμμαχίες και να διαμορφώνουν στόχους. Προσωπικότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του μέλλοντος των νεώτερων γενεών και των γενεών που έρχονται. Που να έχουν την ικανότητα να δρομολογήσουν μία νέα εποχή για την Ελλάδα".
Αυτές τις προσωπικότητες τις καλούν να επιστρατευθούν για τη σωτηρία της πατρίδας μας.
Αν και δεν κατονομάζεται ο Αντώνης Σαμαράς, κατά γενική ομολογία το κείμενο δημοσιεύθηκε για να στηρίξει την διαφαινόμενη δική του προσπάθεια για νέο (ξανά) πολιτικό κόμμα, πατριωτικό υποτίθεται πλέον, που θα διαδεχτεί το Μητσοτάκη.
Ιδού ολόκληρο το κείμενο με τις υπογραφές του.
Από τα σχόλια σε αυτή την αναδημοσίευση, τα λέει όλα ένα, που αναφέρει:
Όσο κι αν συμφωνώ με όσα λέτε, όσο κι αν σας εμπιστεύομαι πολλούς από τους υπογράφοντες, με το Σαμαρά δεν συντάσσομαι γιατί μου έχουν ακόμη μείνει κάποια ψήγματα μνήμης.
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί οι 90 συνυπογράφοντες περιμένουν κάτι καινούργιο (ή "παλιοκαινούργιο") και δεν πλαισιώνουν τη ΝΙΚΗ. Γράφουν ότι τα μικρά "κόμματα διαμαρτυρίας" δεν μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση. Από πού κι ώς πού είναι "κόμμα διαμαρτυρίας" η ΝΙΚΗ; (Η οποία σημειωτέον έχει επισημάνει και έχει προτείνει λύσεις για όλα τα προβλήματα που επισημαίνουν οι 90 στο κύριο σώμα του κειμένου τους! *).
Αν φοβάσαι ότι είναι ακόμα μικρή, έλα κοντά και βοήθησε να γίνει μεγάλη, να φουντώσει η Επανάσταση που ξεκίνησε και να γίνει κυβέρνηση απελευθέρωσης! Αλλιώς πάμε για νιοστή φορά σε ξαναζεσταμένο φαΐ από το ψυγείο της νέας τάξης πραγμάτων. Μια από τα ίδια. Και οι 90 "πατριώτες" δεν είναι τίποτ' άλλο παρά λαγοί του συστήματος.
* Για του λόγου το αληθές: https://nikh.gr/, https://www.youtube.com/@NIKH-Greece (βίντεο)
(Οι φωτο από εδώ)
Κωνσταντίνος Γρίβας: «Μόνο η ΝΙΚΗ έχει μια υψηλή στρατηγική για τον ελληνισμό»
Ρrime news / 17 Μαρτίου 2025
Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητὴς Γεωπολιτικῆς στὴν Στρατιωτικὴ Σχολὴ Εὐελπίδων, μίλησε στὴν ἐκδήλωση μὲ θέμα: «Τὸ Βορειοηπειρωτικὸ στὸ νέο διεθνὲς καὶ περιφερειακὸ περιβάλλον».
Τὴν ἐκδήλωση διοργάνωσε τὸ Κέντρο Ἐρευνῶν Μελετῶν καὶ Ἐπιμόρφωσης «ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΖΙΜΟΓΙΑΝΝΗΣ», τὸ ὁποῖο τελεῖ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Δημοκρατικοῦ Πατριωτικοῦ Λαϊκοῦ Κινήματος τῆς ΝΙΚΗΣ.
Στην ομιλία του αναλύει το θέμα της Βορείου Ηπείρου στο νέο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον. Ο Γρίβας εξηγεί την ιστορική και στρατηγική σημασία της περιοχής και πώς αυτή σχετίζεται με τη γεωπολιτική κατάσταση της Ελλάδας και των διεθνών δυνάμεων, ιδιαίτερα κατά τον 20ό αιώνα.
Σχολιάζει τη στάση των μεγάλων δυνάμεων, όπως οι Αγγλοσάξονες και οι Ρώσοι, και πώς αυτές χρησιμοποιούσαν την Ελλάδα ως “φράγμα” ενάντια στη Ρωσία. Τονίζει πως η Ελλάδα και η Βόρειος Ήπειρος ήταν σημαντικοί γεωπολιτικοί παράγοντες για την ισχυροποίηση της δυτικής στρατηγικής, αλλά οι διεθνείς ισορροπίες εμπόδισαν την ολοκληρωτική ενσωμάτωσή τους στην ελληνική επικράτεια.
Ο κ. Γρίβας αναφέρεται στην ιστορική πραγματικότητα της επανάστασης του 1821 και το ρόλο της στην αλλαγή της παγκόσμιας γεωπολιτικής, υπογραμμίζοντας το παράδοξο της ελληνικής ανεξαρτησίας που ταυτόχρονα την καθιστούσε ελεγχόμενη και εξαρτημένη από τις μεγάλες δυνάμεις. Επισημαίνει τη στρατηγική ανάγκη για την Ελλάδα να παραμείνει μικρή και ελεγχόμενη, κάτι που θα εξηγούσε γιατί η Βόρεια Ήπειρος δεν ενσωματώθηκε πλήρως στην Ελλάδα. Παράλληλα, επισημαίνει τη συνέχιση της κουλτούρας εξάρτησης και υποτέλειας στην Ελλάδα και την ανάγκη για την αποκατάσταση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανεξαρτησία και την στρατηγική της ισχύ.
Συνεχίζοντας, εκφράζει έναν βαθύ προβληματισμό για την πορεία της Ελλάδας στην παγκόσμια γεωπολιτική και πολιτισμική σκηνή, θέτοντας το ερώτημα αν η χώρα μας θα καταφέρει να διατηρήσει την εθνική της ταυτότητα και την πολιτιστική της κληρονομιά ή θα οδηγηθεί σε μια κατάσταση εξάρτησης και αποδυνάμωσης.
Ο κ. καθηγητής αναφέρεται στην ιστορική θέση της Ελλάδας ως κληρονόμου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ανάγκη για έναν πολιτισμικό αναστοχασμό, καθώς και τη σημασία της ορθοδοξίας, της ελληνικής ιστορίας και της πολιτισμικής κληρονομιάς για τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής. Ταυτόχρονα, ενσωματώνει μια βαθιά ανησυχία για τη γεωπολιτική ανισότητα που δημιουργείται στην περιοχή, λόγω της τουρκικής φιλοδοξίας για ανασύσταση της αυτοκρατορίας και της έλλειψης μιας ισχυρής στρατηγικής από την Ελλάδα για να αντεπεξέλθει.
Ο κ. Γρίβας διαπιστώνει ότι η Ελλάδα έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου είτε θα επιλέξει να αναδείξει την πολιτιστική της δύναμη και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο πολιτισμικό και γεωπολιτικό σύστημα, είτε θα γίνει θύμα των εξωτερικών πιέσεων και επιθέσεων.
«Το μήνυμα είναι σαφές: η Ελλάδα πρέπει να στηρίξει τη θέση της, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του πολιτισμού της και της ορθοδοξίας, και να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα, με ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Μιλάμε για έναν αγώνα για την πολιτιστική επιβίωση και την αναγνώριση του ελληνικού ρόλου στον κόσμο του 21ου αιώνα».
Ολόκληρη η ομιλία εδώ:
Των αγίων μας & του Γένους (14 - 15 Ιουλίου)
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης - Άγιοι Κήρυκος & Ιουλίττα (14+15 του Ιούλη)
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο διδάσκαλος του Γένους
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης & Θετικές Επιστήμες
Η φιλία του Ρήγα Φεραίου με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη
15 Ιουλίου, του αγίου Βλαδίμηρου του Κιέβου
Ο άγιος Ντόναλντ & οι εννέα κόρες του (15 Ιουλίου)
Η εικ. από την ανάρτηση Και όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει άγιο με το όνομα Ντόναλντ!
Άλλοι άγιοι στις 14 & 15 του Ιούλη...
*****
Η Ορθοδοξία των αγίων Πατέρων ως οδός της ζωής - Με αφορμή την ανάμνηση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, την Κυριακή μεταξύ της 13ης έως 19ης Ιουλίου.
Σάββατο 12 Ιουλίου 2025
Ο άγιος Παΐσιος και ο αγώνας της ΝΙΚΗΣ
Η ΝΙΚΗ έχει ανακηρύξει προστάτη άγιο του αγώνα της τον άγιο Παΐσιο. Γιορτάζει σήμερα, 12 Ιουλίου.
Δημοσιεύουμε ορισμένες στιγμές συνάντησης του αγίου Παϊσίου & του ιερού και έντιμου (παρά τον ανοίκειο πόλεμο που δέχεται) αγώνα της ΝΙΚΗΣ:
Εικ. από εδώ
Κωνσταντίνος Καρακατσάνης: Από τον Άγιο Παΐσιο έως τα κρίσιμα σύγχρονα ζητήματα βιοηθικής.
Η σπάνια, αυθεντική και εφ’όλης της ύλης μαρτυρία του κ. Κωνσταντίνου Καρακατσάνη, Καθηγητή Πυρηνικής Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Μέλους του Βουλευτηρίου της ΝΙΚΗΣ & της Επιτροπής Δεοντολογίας), τόσο για τα 19 χρόνια προσωπικής επαφής του με τον Άγιο Παΐσιο, όσο και για δεκαετίες έρευνας επάνω στην αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και τις επιστημονικές προκλήσεις της Βιοηθικής.
Μία πραγματική κατάθεση ψυχής, που ξεκινά από το βίωμα των χαρισμάτων του Αγίου Παϊσίου και την ατράνταχτη απόδειξη της γνησιότητας της χειρόγραφης επιστολής του Αγίου «Σημεία των Καιρών -666» για τις νέες ταυτότητες, και φθάνει έως έως τα πλέον κρίσιμα ζητήματα επιστήμης και βιοηθικής: τον εγκεφαλικό θάνατο, τη βάση της ψυχιατρικής, την ομοιοπαθητική, τις αμβλώσεις.
«Θεολογία τοῦ Φιλότιμου»: Τό «μυστικό» τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης εἶχε πολλά πνευματικά τέκνα μέ διαφορετικό βαθμό πνευματικῆς συγγενείας. Τά περισσότερα φιλότιμα παιδιά του ἀπό μεγάλη εὐλάβεια καί πνευματική συστολή, ἀλλά καί ἀπό τόν ἔνθεο φόβο, μήπως ἀδικήσουν τόν θεόπνευστον καί χαριτωμένο λόγο του, σιωποῦν, βιώνοντας ἀπό τώρα τό «μυστήριο τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Ἄλλοι, θεωρώντας ὅτι θά ἦταν μεγάλη καί ἀσυγχώρητη παράλειψη νά μήν τεθεῖ ὁ λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν, γιά νά φωτίσει τόν συγκεχυμένο κόσμο μας, τολμοῦν, μέ ἐπίγνωση τῆς τόλμης τοῦ ἐγχειρήματος, νά ἀναμεταδώσουν κάτι ἀπό τόν φωτισμένο λόγο τοῦ Ἁγίου.
Ὁ γράφων, ἔχοντας ἀναξίως τήν εὐλογία νά ἔχει πνευματική ἐπικοινωνία ἐπί δέκα ἐννέα συναπτά ἔτη μέ τόν Ἅγιο, τολμᾶ, παρ’ ὅλη τήν ἐκ τῶν παθῶν του πνευματική ἀμβλυωπία, νά διαφωτίσει τό «μυστικό» τῆς τόσον εὐάρεστης εἰς τόν Κύριον πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου.
Τολμοῦμε νά ἐκφέρουμε τήν ταπεινή γνώμη ὅτι ὁ Ἅγιος μέ τήν ζωή του καί τήν διδασκαλία του ὑπεγράμμισε τήν ὑπέρτατη, κεφαλαιώδη καί καταλυτική σπουδαιότητα, τήν ὁποίαν ἔχει τό ΦΙΛΟΤΙΜΟ γιά τήν θεάρεστη πίστη, προσευχή καί μετάνοια. Ὁ Ἁγιος, ὅπως εὐστοχώτατα ἀναγράφεται εἰς τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν του «…ἔσχεν ὡς πῦρ ἐν τῇ καρδίᾳ [του] φιλοτιμίαν θαυμαστήν ἐκπηγάζουσαν ἐκ τῆς ἀμέτρου εὐγνώμονος ἀγάπης πρός τόν Δεσπότην καί Κύριον»[i]. Θά μποροῦσαν οἱ θέσεις του αὐτές να ἀποκληθοῦν Θεολογία τοῦ Φιλοτίμου.
Πῶς ὅμως ἐννοοῦσε τήν βιωματική αἴσθηση αὐτῆς τῆς πίστης, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας; Ὁ Ἅγιος ἔλεγε ὅτι ἐάν ὁ Χριστιανός ἀναλογισθεῖ α) τό μέγεθος τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, τήν θυσιαστική Του ἀγάπη, τήν Σταυρική Του θυσία μέ τήν ὁποία ξέπλυνε ὅλες τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὅλα τά γεγονότα τῆς θεϊκῆς Οἰκονομίας, καί β) τήν δική του ἀγνωμοσύνη, ἡ καρδία τοῦ Χριστιανοῦ θά πρέπει νά λιώνει ἀπό ἄμετρη ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη (χαρακτηριστικά τοῦ φιλοτίμου) πρός τόν Θεόν.
Τότε ὁ Χριστιανός, κινούμενος μόνον ἀπό τά προαναφερθέντα χαρακτηριστικά τοῦ ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, θά προσεύχεται διαπύρως μέ ὅλο του τό εἶναι, ἐκζητώντας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά «ὅλον τόν Ἀδάμ», καθώς καί γιά τά προβλήματα τῶν ἐμπερίστατων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν του, καί θά ἀποκτᾷ ἔτσι ἀδιάψευστη ἐσωτερική μαρτυρία τῆς θεϊκῆς παρηγορίας καί τοῦ θεϊκοῦ ἐλέους. Τότε ἡ «προσευχή [θά] εἶναι χαρά, εὐχαριστίαν ἀναπέμπουσα».[ii]
Ἐπίσης, ἡ ἐργασία τῆς μετανοίας, ὄχι ὡς ἁπλῆς ἀναγνώρισης τῶν ἡμαρτημένων μας, ἀλλά ὡς ἐργασίας, ἡ ὁποία ἐκπηγάζει ἐκ τῆς ἀμέτρου εὐγνώμονος ἀγάπης καί βαθείας εὐγνωμοσύνης γιά τήν θυσιαστική ἀγάπη μέ τήν ὁποία μᾶς ἀγάπησε ὁ Κύριος, θά ἀποτελεῖ ἐπίσης γνήσιο καί μοναδικό καρπό τοῦ ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ. Περαιτέρω, ἡ ἐργασία αὐτή τῆς μετανοίας βιώνεται στήν πράξη ὡς διαρκής ἀγαπητική ἀναφορά τοῦ νοῦ στόν ὑπαρξιακό χῶρο τῆς καρδιᾶς, γιά τήν θεραπεία καί τόν ἁγιασμό της.
Τέτοια πίστη, προσευχή καί μετάνοια, οἱ ὁποῖες ἐκπηγάζουν μέ τρόπο φυσικό ἀπό τήν ὑπερευαίσθητη καρδία τοῦ φιλοτίμου ἀνθρώπου ἤθελε ὁ Ἅγιος νά ἔχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἀπομένει στούς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου νά ἀξιοποιήσουν, γιά τήν ὀρθή οἰκοδομή τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, τήν μεγάλη αὐτή θεολογική σύνθεση –τήν Θεολογία τοῦ Φιλοτίμου–, ἡ ὁποία ἐπιτελοῦσε θαύματα.
Παγκόσμιε, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ καί διδάσκαλε, Πάτερ Παῒσιε,
«Ὁ τῷ πυρί τῆς ἀγάπης ὡς λαμπάς ἀναλωθείς…ὁ λαλῶν πυρίνῃ γλώσσῃ…ὁ προσενεχθείς ὡς θυσία τῷ κόσμῳ ἅπαντι…ὁ ἔχων ὡς πῦρ ἐν τῇ καρδίᾳ [του] φιλοτιμίαν θαυμαστήν ἐκπηγάζουσαν ἐκ τῆς ἀμέτρου εὐγνώμονος ἀγάπης πρός τόν Δεσπότην καί Κύριον…ὁ ἰατρείαν παρέχων ἀνέλπιστον…ὁ οἰόμενος [θεωρῶν] τήν νηστείαν ὡς τερπνήν ἀπόλαυσιν…ὁ ἐκχέων εὐωδίαν Χριστοῦ…ὁ διδάξας ὅτι ἐν χαρᾷ θλίψεις οἱ βαστάζοντες σωτηρίαν εὑρίσκουσι…ὁ νυχθημερόν δαπανώμενος τοῦ ἀναπαῦσαι τόν πλησίον…ὁ παντός τοῦ κόσμου ἀφανής εὐεργέτης…ὁ συμπάσχων τοῖς πάσχουσι…ὁ κτησάμενος ζῆλον πύρινον ὡς ὁ Ἠλιοῦ…ὁ ἔχων ἀκένωτον θησαυρόν ἀγάπης…ὁ ἀγωνισάμενος ἕως θανάτου…ὁ φέρων ἄλγη ἀσθενειῶν ἀγαλλόμενος…ὁ ἄριστος ἰατρός παθῶν καί νόσων χαλεπῶν… ὁ τήν οἰκουμένην στηρίζων…ὁ καύσει καρδίας προσ[ενεχθείς] τῷ κόσμῳ ἅπαντι…τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Κυρίου ὁ μιμητής…»[iii],
πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν πρός τόν φιλεύσπλαγχνον Κύριον, ὅπως Τόν δοξολογοῦμεν καί Τόν εὐχαριστοῦμεν ἐκ βαθέων γιά τήν ὑπερφυῆ, πανάπειρον, πανάφατον καί φρικτήν Οἰκονομίαν Του.
Ὁ ἀναξίως ἠλεημένος
Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης
Μέλος τοῦ Βουλευτηρίου τῆς ΝΙΚΗΣ | Ἐπικεφαλῆς Τομέως Δεοντολογίας
Σουρωτή, 13-7-2024
——
[i] Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2015, σελ. 40.
[ii] Ἰσαάκ Σύρου Ἀσκητικά, Ἐκδόσεις Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη, 1977, σελ. 84, ὑποσημείωση.
[iii] Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2015.
Πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο από τον Άγιο Παΐσιο
Έγραφε προ δεκαετίας ο Δημήτρης Νατσιός, Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, για τους παιδαγωγικούς λόγους του Αγίου Παϊσίου.
Εν πρώτοις μια φράση από τον σπουδαίο Δημ. Καμπούρογλου: «Όλα τα έθνη
για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που
πρέπει να στραφεί πίσω».
Είναι βέβαιο ότι ο σοφός αθηναιογράφος, όπως ονομάστηκε, εννοούσε την
παράδοσή μας, που δεν είναι κάτι το νεκρό, αλλά η ζωντανή φωνή των
κεκοιμημένων. Μόνο οι νεκροί λαοί έχουν παράδοση νεκρή. «Εμείς θα
γινόταν να ζήσουμε χωρίς τους νεκρούς;» αναρωτιέται ο ποιητής.
Υπακούοντας, λοιπόν, στην προτροπή του συγγραφέα, θα στρέψουμε το βλέμμα
μας πίσω, για να δούμε, εν συντομία, και να καμαρώσουμε τον δάσκαλό,
όπως μας τον προβάλλει η έξοχη παράδοσή μας. Και θα κλείσουμε με τα
λόγια, του αγίου Γέροντα Παϊσίου.
Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει η λέξη δάσκαλος; «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Η λέξη δάσκαλος, σύμφωνα με μία ετυμολογική ερμηνεία, πολύ όμορφη, γι’ αυτό ίσως να είναι και παρετυμολογία, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα, συνηρημμένο, δάω-ώ, που σημαίνει φωτίζω. (Από δω η δάδα, το δαδί). Με ενεστωτικό διπλασιασμό γίνεται δαδάσκω και διδάσκω. Από το διδάσκω παράγεται ο διδάσκαλος. Άρα δάσκαλος και Παιδεία, γενικότερα, στα καθ’ ημάς, σημαίνει φως. (Οι Δάσκαλοι του Γένους, ονομάζονταν Φωτιστές του Γένους) Γράφει ο Πλάτων: «Παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι, αλλά άναψαι αυτήν». Παιδεία είναι, όχι το γέμισμα ενός άδειου δοχείου (ο εγκέφαλος του παιδιού), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως δηλαδή. Σήμερα τι κάνουμε στα σχολεία; Εγκαταλείψαμε, σβήσαμε την ψυχή του παιδιού και στραφήκαμε στον εγκέφαλό του, γεμίζοντάς τον με περιττές, πολλές φορές, πληροφορίες. Γι’ αυτό οι μαθητές δεν αγαπούν το σχολείο και το πετροβολούν.
Ίσως και τις καταλήψεις πρέπει να τις εκλάβουμε σαν κραυγή απόγνωσης των νέων για τον χαμένο δάσκαλο, για την ανύπαρκτη παιδεία. Ανηφορίζουμε την ιστορία, την παράδοση και στεκόμαστε με θαυμασμό στον δεύτερο χρυσό αιώνα, μετά του Περικλή, του Ελληνισμού. Στον χρυσό αιώνα των Πατέρων της Εκκλησίας. Γράφει ο ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι «αρχέτυπον βίου, νόμος έμψυχος και κανών αρετής». Επαναλαμβάνει ο άγιος τον Πλούταρχο στο εξαίσιο «περί παίδων αρετής» πόνημά του. Έλεγε ο Πλούταρχος. «Διδασκάλους ζητητέον τοις τέκνοις, οι και τοις βίοις εισίν αδιάβλητοι και τοις τρόποις ανεπίληπτοι και ταις εμπειρίαις άριστοι».
Ζωντανή η παράδοση των αρχαίων στους Πατέρες, με μία διαφορά. Οι αρχαίοι αποβλέπουν στην αρετή, στην καλοκαθαγία. Οι Πατέρες και δή διά στόματος του αγίου Χρυσοστόμου θα πουν: «Παιδεία εστί μετάληψις αγιότητος».
«Τα τέκνα ημών της εν Χριστώ Παιδείας μεταλαβέτωσαν», γράφει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στους «Στρωματείς». Αν βέβαια πεις σήμερα σε κάποιον διά βίου αμαθή του νυν υπουργείου ότι σκοπός της Παιδείας είναι η απόκτηση αρετών και η αγιότητα κινδυνεύεις με… λιθοβολισμό, σε αναμένει ο χλευασμός. Παιδεία για τους νυν φωταδιστές δεν είναι μόρφωση, παίδευση, καλλιέργεια χαρακτήρων και εμφύσηση αξιών, αλλά απονομή βεβαιώσεων τυπικών προσόντων, ένα άχρηστο χαρτί με το οποίο θα συνωστίζεται ο νέος στους βουλευτικούς προθαλάμους εκλιπαρώντας μία θέση ημιαπασχόλησης. Πίσω στους Πατέρες. Έλεγε ο άγιος Γρηγόριος «καλών των διδασκάλων καλοί και οι μαθηταί». «Τούτο διδασκάλου αρίστον, το δι’ εαυτού παιδεύειν α λέγει» αυτό είναι το γνώρισμα του αρίστου δασκάλου, το να διαπαιδαγωγεί, επιβεβαιώνοντας τα όσα διδάσκει με το προσωπικό του παράδειγμα, βροντοφωνάζει ο ιερός Χρυσόστομος, και προσθέτει την θεμελιώδη αρχή της εν Χριστώ Παιδείας, «έκτεινον την της αγάπης σαγήνην, ίνα μη το χωλόν εκτραπή, ιαθή δε μάλλον», άπλωσε τα δίχτυα της αγάπης, για όλους τους μαθητές σου. Αν δεν αγαπάς, αν δεν ξεχειλίζει η καρδιά από αγάπη για τα παιδιά, ματαιοπονείς. Τα παιδιά νιώθουν αυτήν την αγάπη και σου προσφέρουν, ως αντίδωρο, μία ανθοδέσμη με άνθη μυρίπνοα από την ψυχή τους.
Τον τύπο τούτο του Έλληνα δασκάλου, του μεταλαμπαδευτή των τιμαλφών αξιών του Γένους, τον πολέμησαν και τον κλόνισαν οι απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αναγεννήσεις, αναπτερώσεις και λοιπά ηχηρά φληναφήματα. Μες στις σχολικές τάξεις, αντί να ρέουν τα γάργαρα νάματα της εξαίσιας παράδοσής μας, τα οποία ξεδιψούν δασκάλους και μαθητές, εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις, που αναδίδουν τα βαλτόνερα Δύσης και Ανατολής. Και ιδού οι προκοπές μας!! Και όμως υπήρχαν άνθρωποι, όταν οι περισσότεροι ήταν βυθισμένοι στην αποκάρωση της ψευτοευημερίας, που έβλεπαν την επερχόμενη βοθρόπτωση, υλική και πνευματική. (Μιας υλικής κατάρρευσης προηγείται πάντοτε μια πνευματική εξαθλίωση και ήττα).
Ο οσιακής μνήμης γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο κατά κόσμον… ολιγογράμματος άγιος μοναχός, μας άφησε πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο. Αν στα διάφορα σεμινάρια που διοργανώνονται «με το κιλό» κάθε χρόνο, για τους δασκάλους ακούγαμε τα λόγια του Γέροντα και όχι τις ανούσιες και ανιαρές τιποτολογίες, που μας σερβίρουν οι σχολικοί σύμβουλοι και οι άσχετοι, συνήθως και ασήμαντοι εισηγητές τους, ίσως η Παιδεία να ξανακαθόταν στον βασιλικό της θρόνο. Σκύβω, λοιπόν, με πολλή ευλάβεια και αντλώ από το βιβλίο «με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», λίγα λόγια του αγίου Γέροντα, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο. Εν πρώτοις για το θέμα των απεργιών, που το ακούμε αυτές τις ημέρες. Έλεγε ο Γέροντας: «-Εγώ λέω στους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν τα Θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν. Αλλιώς τι φταίνε τα παιδιά να χάνουν μαθήματα!».
Μιλά για την πληθώρα των μαθημάτων και δραστηριοτήτων, με τα οποία
καταπλακώσαμε τα παιδιά, ενώ το σημαντικότερο γι’ αυτήν την ηλικία είναι
το παιχνίδι, το ομαδικό και όχι τα ψυχοφθόρα ηλεκτρονικά. (7ωρα από την
Α’ Δημοτικού, ξένες γλώσσες και υπολογιστές, λες και μιλάμε για
διανοητικές μηχανές).
«Σήμερα φορτώνουν τα παιδιά ένα σωρό και τα μπερδεύουν. Τα μπουχτίζουν
στα γράμματα χωρίς πνευματικό αντιστάθμισμα. Στα σχολεία τα παιδιά
πρέπει πρώτα να μαθαίνουν τον φόβο Θεού. Μικρά παιδιά να πάνε να μάθουν
αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά-ενώ Αρχαία να μην μάθουν-μουσική, το ένα, το
άλλο… Τι να πρωτομάθουν; Όλο γράμματα και αριθμούς και εκείνα που είναι
να μάθουν, για την Πατρίδα τους, δεν τα μαθαίνουν. Ούτε πατριωτικά
τραγούδια ούτε τίποτε».
Ο οξυδερκής Γέροντας γνωρίζει πως η γλώσσα μας, μαζί με την πίστη, αποτελούν τα απόρθητα αμυντήρια της εθνικής μας συνείδησης.
«Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μία νέα γλώσσα. Η ελληνική όμως
γλώσσα είναι “γλώσσα” από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής! Το δόγμα
της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση. Γι’ αυτό
οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα
στην ελληνική γλώσσα και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Αν
δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να
πλανηθή. Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία! Μετά από λίγο
θα έρχωνται Γερμανοί να διδάσκουν Αρχαία στα δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε
θα καταλάβουν οι δικοί μας την αξία που έχουν τα Αρχαία Ελληνικά, αφού
πρώτα γίνουν ρεζίλι, και θα πουν: “Για δες η Εκκλησία που κρατούσε τα
Αρχαία”!
Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα
ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η
Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι
φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό. Το Ευαγγέλιο
γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο. Μετά οι Έλληνες
προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλάβους. Σε μερικούς δεν συμφέρει να
υπάρχη η Ελλάδα. “Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».
Πληγή πυορροούσα σήμερα για την πατρίδα η φυγή των νέων στο εξωτερικό.
Τα σπουδαιότερα μυαλά λεηλατούνται από τους ξένους, σε συνδυασμό με την
δημογραφική απίσχνανση, οδηγούμαστε σε ιστορική ευθανασία.
«Πάντα λέω στα παιδιά που πάνω έξω για σπουδές: “Να πάτε, αφού το
θέλετε, αλλά να προσέξετε να μη χάσετε την πίστη σας, να πάρετε μόνον
τις γνώσεις τους. Και προπαντός μην ξεχάσετε να γυρίσετε πίσω στην
Πατρίδα. Η Ελλάδα σας περιμένει. Έχετε χρέος να την βοηθήσετε. Να είστε
κοντά στους Έλληνες, για να μην αναγκάζωνται οι καημένοι να τρέχουν στο
εξωτερικό, για να βρουν έναν γιατρό ή έναν ειδικό για μία επιστήμη. Πολύ
να προσέξετε να μην ψυχραθή η καρδιά σας. Οι Ευρωπαίοι είναι ψυχροί. Η
Αμερική πάλι είναι μόνο για να πλουτίζη κανείς υλικά και να χρεωκοπή
πνευματικά».
Και τέλος τα χρυσά του λόγια για το έργο του δασκάλου.
«Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά
είναι άγραφες κασέτες ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή
μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν
προσέξη, μπορεί να πάρη μεγάλο μισθό από τον Θεό. Να φροντίζη να διδάσκη
στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να
περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας
σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνη. Τίποτε δεν
πάει χαμένο κάποια στιγμή θα πιάση τόπο.
Και πάντα με το καλό, με επιείκεια, με αγάπη να φέρωνται στα παιδιά. Να προσπαθούν να ξυπνάνε το φιλότιμό τους. Το παιδί θέλει αγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά την στερούνται τελείως στο σπίτι. Αν οι δάσκαλοι αγαπήσουν τα παιδιά, θα τους αγαπήσουν και εκείνα, και τότε θα κάνουν πιο εύκολα το έργο τους. Εμάς ο δάσκαλος με την βέργα μας χτυπούσε, όταν έβλεπε αταξία, αλλά αγαπούσε τα παιδιά και τα παιδιά τον αγαπούσαν. Δεν είχε δικά του παιδιά και τα αγαπούσε τα παιδιά πολύ. Γι’ αυτό λέω ότι καλοί είναι οι γονείς που γεννούν πολλά παιδιά και γίνονται πολύτεκνοι, αλλά καλύτεροι είναι οι σωστοί εκπαιδευτικοί που αναγεννούν του κόσμου τα παιδιά και γίνονται υπέρ-υπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν αναγεννημένους ανθρώπους στην κοινωνία, και έτσι γίνεται καλύτερη».
Αν ζούσαμε σε κράτος ελληνικό και όχι στο ψευτορωμαίικο
χαρτοβασίλειο, στο μνημονιακό απολειφάδι και παίγνιο των Φράγκων, στα
παιδαγωγικά τμήματα αυτά θα διδάσκονταν και όχι οι μαγαρισιές της
Ρεπούση και των ομοϊδεατών της.
Δημήτρης Νατσιός
Η Μαρία Εζνεπίδου (ανηψιά του αγίου Παϊσίου) & ο Αθανάσιος Ρακοβαλής (από τους σημαντικότερους βιογράφους του, σήμερα βουλευτής Επικρατείας της ΝΙΚΗΣ) μιλούν σε βαρυσήμαντη εκδήλωση της ΝΙΚΗΣ για τον προσωπικό αριθμό (πολύ περισσότερα εδώ):
Και κλείνουμε με τη σημερινή (12 Ιουλίου 2025) ανακοίνωση:
«Τιμούμε σήμερα τον Άγιο Παΐσιο, προστάτη Άγιο του Κινήματος μας»
Τιμούμε τον Άγιο Παΐσιο, τον προστάτη Άγιο του Δημοκρατικού Πατριωτικού Λαϊκού Κινήματος ΝΙΚΗ
Σήμερα, 12 Ιουλίου, τιμούμε την ιερή μνήμη της κοίμησης του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, προστάτη Αγίου του Κινήματός μας.
Ο Άγιος Παΐσιος στάθηκε κοντά σε κάθε άνθρωπο με λόγο παρηγορητικό, απλότητα, πίστη και φως ελπίδας, διδάσκοντάς μας την αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, την ταπείνωση και την υπομονή στις δοκιμασίες.
Σήμερα, που η πατρίδα μας περνά μια περίοδο δοκιμασίας, με ακρίβεια, ανασφάλεια και κοινωνική αδικία, θυμόμαστε τα λόγια του:
«Η Ελλάδα θα περάσει δυσκολίες, αλλά στο τέλος θα θριαμβεύσει γιατί την αγαπά η Παναγία.»
και
«Ο Θεός θέλει τη συνεργασία μας. Να κάνουμε κι εμείς κάτι, κι Εκείνος θα κάνει ό,τι εμείς δεν μπορούμε.»
Μας καλεί να σταθούμε με πίστη και υπομονή απέναντι στις δυσκολίες και να μην χάσουμε την ελπίδα, εργαζόμενοι με ενότητα για το καλό του τόπου μας.
Το παράδειγμα της ζωής του Αγίου Παϊσίου, γεμάτο προσφορά και πνευματικό αγώνα, παραμένει πηγή έμπνευσης για όλους μας σε αυτή την κρίσιμη εποχή, όπου η πίστη και η αλληλεγγύη είναι πολύτιμα στη ζωή μας και στον κοινό μας αγώνα για την αναγέννηση της πατρίδας μας.
Ως Κίνημα ΝΙΚΗ, τον τιμούμε σήμερα με προσευχή και ευγνωμοσύνη, ζητώντας την ευχή και την πρεσβεία του, ώστε να συνεχίσουμε την πορεία μας με καθαρότητα καρδιάς, αγάπη και αποφασιστικότητα για την Ελλάδα που μας αξίζει.
Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών.
"Ν": Από τη μπλογκοπαράγκα μας:
Η πιο επαναστατική σκηνή στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση
Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου»
Πώς άνθρωποι πιστοί φθάνουν στην αθεΐα (άγιος Παΐσιος)
Ἅγιος Παΐσιος: «Χριστός γεννᾶται!»
"Ούτε τώρα θα χαθούμε..." (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Στη φυλακή με τον Άγιο Παΐσιο...
Άγιος Παΐσιος: «Έτσι όπως κινείστε, πού να φθάσετε στο σηµείο να έχετε επικοινωνία µε τα ζώα, µε τα πουλιά!»
Η
μαρτυρία του π. Ν. Λουδοβίκου (ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους
Έλληνες διανοητές) για τους Ορθοδόξους αγίους της εποχής μας
Έμαθα, Άγιέ μου, ότι μυροβλίζεις....
Άγιος Παΐσιος προς φοιτητές: «Να δοξάσετε τον Θεό διά της επιστήμης»
Θεσσαλονίκη: Το άγνωστο γκράφιτι του αγίου Παϊσίου & η ιστορία του
Saint Paisios in the Youth Culture of Greece (photos + video)
Το γκράφιτι του αγίου Παϊσίου στη Σάμο
Λυκόσχημος Αμνός (ραπ ιστορίες & ορθόδοξη κληρονομιά)
Άθεοι, αναζητητές, άγιοι & ερημίτες
Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ: ένας ακόμη μεγάλος άγιος, 11 Ιουλίου
Μνήμη αγίων Σωφρονίου και Παϊσίου (11 & 12 Ιουλίου)
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2025
Η Ρωμηοσύνη και οι αιματηροί διωγμοί των Ορθοδόξων Ρωμηών της Συρίας
Τι είναι η Ρωμηοσύνη; Ποια τα γεωγραφικά της όρια; Ποια η θέση της Ελλάδας μέσα σ' αυτήν; Τι γίνεται στη Συρία; Τι μπορεί ή τι πρέπει να γίνει; Τι ξημερώνει αύριο;
Ο Θεόδωρος Ρηγινιώτης, υπεύθυνος της Θεματικής Ομάδας Πολιτισμού της ΝΙΚΗΣ, και ο Χαράλαμπος Αβραμίδης, εκπαιδευτικός, στην εκπομπή ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ με τον Γιάννη Καραβίδα (28/6/25).
Και:
Αναζητώντας τη Ρωμιοσύνη (ως νέα πολιτική και πολιτισμική πρόταση)
ΝΙΚΗ: Ένα Κίνημα βγαλμένο από τήν ρωμαίικη παράδοσή μας.
Τὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Σινᾶ εἶναι δικό μας Μοναστήρι, γιατί εἶναι ρωμαίικο Μοναστήρι
Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασε ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)