"Ν": Η αναβολή του συνεδρίου θεωρούμε ότι είναι - συν Θεώ - μια νίκη του ορθοδόξου χριστιανικού λαού εναντίον της πανθρησκείας και του οικουμενισμού (δηλ. της εσφαλμένης ιδέας ότι όλες οι θρησκείες πρέπει να θεωρούνται περίπου εξίσου αληθινές).
Την είδηση, για την οποία συγχαίρουμε, την είδαμε καθώς ετοιμάζαμε ανάρτηση για το συνέδριο. Την παραθέτουμε και στη συνέχεια θα αφήσουμε και όσα άλλα είχαμε στο πρόγραμμα. Ευχαριστώ.
trikalain
Το προγραμματισμένο διαθρησκευτικό
συνέδριο, που είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί από 1 έως 3 Νοεμβρίου
στα Τρίκαλα αναβάλλεται.
Το συνέδριο, το οποίο περιλάμβανε συμμετοχές εκπροσώπων από
διαφορετικές θρησκείες, όπως Ορθόδοξους Αρχιερείς, Ραβίνους και
Μουσουλμάνους ιεροδιδασκάλους, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην τοπική
κοινωνία, κυρίως από χριστιανικά σωματεία και θρησκευτικούς φορείς.
Ο Δήμαρχος Τρικκαίων Νίκος Σακκάς, δήλωσε στο trikalaIN.gr
πως το συνέδριο αναβάλλεται όχι εξαιτίας των αντιδράσεων, αλλά λόγω
ανειλημμένων υποχρεώσεων βασικών συμμετεχόντων, όπως ο Ραβίνος και ο
Μουφτής.
Να θυμίσουμε πως το συνέδριο
που συνδιοργανώνανε ο Δήμος Τρικκαίων, η πρεσβεία της Ομοσπονδιακής
Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα και το Διόρθοδοξο Κέντρο της
Εκκλησίας της Ελλάδας, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις το τελευταίο διάστημα στα Τρίκαλα και όχι μόνο
Στο πρόγραμμα που έχει
κυκλοφορήσει αναφέρονταν η συμμετοχή υπουργών, πανεπιστημιακών,
ορθόδοξων αρχιερέων, Ραβίνων και Μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων, καθώς και
του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων.
Ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του trikalaIN.gr, οι δύο μητροπολίτες του νομού, δεν επρόκειτο να παραστούν στο διαθρησκευτικό συνέδριο.
Το πρόγραμμα του συνεδρίου ήταν το παρακάτω:
Τοποθετήσεις ορθοδόξων χριστιανών γι' αυτό:
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Τὸ συνέδριο τῆς ματαιότητος στὰ Τρίκαλα
Από την ιστοσελίδα της
Στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης γιὰ τὴν
πραγματοποίηση τοῦ 1ου διαθρησκευτικοῦ συνεδρίου στὰ Τρίκαλα, δικαίως
ὑπῆρξαν τοπικὲς καὶ πανελλαδικὲς ἀντιδράσεις, ποὺ ἤδη προκάλεσαν καὶ τὴν
ἀντίδραση τοῦ Μητροπολίτη Σταγῶν καὶ Μετεώρων, ὁ ὁποῖος διεμήνυσε ὅτι
δὲν θὰ συμμετέχει οὔτε θὰ παράσχει ἄδεια γιὰ οἰκουμενιστικὴ Θ.
Λειτουργία στὰ Μετέωρα. Μάλιστα, διέψευσε καὶ τὴν ἀνακοινωμένη συμμετοχὴ
καὶ τῶν Μητροπολιτῶν Τρίκκης καὶ Θεσσαλονίκης .
Αὐτὴ τὴ φορὰ τὰ ἀντανακλαστικὰ τῆς
Ἐκκλησίας, κλήρου καὶ λαοῦ λειτούργησαν σωστὰ καὶ ἀπέτρεψαν τὴ συμμετοχὴ
Ὀρθοδόξων Μητροπολιτῶν σὲ οἰκουμενιστικὴ ἐκδήλωση.
Ἀναρωτιόμαστε, ὅμως, ποιά ἡ χρησιμότητα
τέτοιων συνεδρίων. Οἱ θιασῶτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ, διακηρύσσουν ὅτι
γίνονται στὰ πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, τῆς ἄμβλυνσης τῶν
θρησκευτικῶν παθῶν καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν λαῶν. Ὅμως, συνιστᾶ
ἀφέλεια νὰ πιστεύουν ὅτι μὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια θὰ πείσουν τοὺς
Ἑβραίους καὶ τοὺς Ἰσλαμιστὲς νὰ ἀγαπήσουν τοὺς ἀλλοπίστους, τὴ στιγμὴ
ποὺ τὸ Ταλμοὺδ καὶ τὸ Κοράνι διδάσκουν τὴν ἐξόντωση τῶν «ἀπίστων». Ἄραγε
θὰ γίνουν αὐτὲς οἱ ἀναφορὲς στὸ συνέδριο ἢ θὰ παρουσιαστοῦν αὐτὲς, ὁ
Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλὰμ, ὡς θρησκεῖες ἀγάπης καὶ κατανόησης;
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ
δὲν χρειάζονται οἰκουμενιστικὰ συνέδρια γιὰ νὰ σεβαστοῦν τοὺς
ἀλλοθρήσκους. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν Ἰουδαϊσμό, ὁ χριστιανισμὸς
δὲν ἀντιμετωπίζει τοὺς ἀλλοθρήσκους ὡς ἐχθρούς, ἀλλὰ ὡς παραπλανημένα
παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, στὰ ὁποῖα ὀφείλει κάθε πιστὸς νὰ προσφέρει ἀγάπη καὶ
ἔμπονη προσευχὴ γιὰ τὸ φωτισμὸ καὶ τὴ σωτηρία τους.
Ἡ διοργάνωση οἰκουμενιστικῶν ἐκδηλώσεων
δὲν εἶναι δεῖγμα ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους, ἀλλὰ δεῖγμα ἀδιαφορίας
τόσο γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς
ἀλλοθρήσκους, οἱ ὁποῖοι ἐπαναπαύονται στὶς κοσμικὲς διακηρύξεις περὶ
ἀνοχῆς καὶ παγκόσμιας εἰρήνης καὶ δὲν προβληματίζονται γιὰ νὰ
ἀναζητήσουν τὴν ἀλήθεια. Δὲν εἶναι συνέδρια διαλόγων ὅπως
τιτλοφοροῦνται, ἀλλὰ συνέδρια ποὺ σκοπὸ ἔχουν νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὸ ἀσεβὲς
δόγμα «ὅλοι πιστεύουμε στὸν ἴδιο θεὸ» καὶ νὰ παρασύρουν ὅσους
περισσότερους ἀνθρώπους μποροῦν σὲ αὐτὴ τὴν πλάνη.
Ἡ ἀγάπη ποὺ προσφέρει ὁ Οἰκουμενισμός,
δὲν περιέχει τὸ Χριστὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι γνήσια, ἀλλὰ κοσμικὴ
ἀγάπη, ποὺ εὔκολα μπορεῖ νὰ καταρρεύσει καὶ νὰ μετατραπεῖ σὲ μῖσος.
Ἄλλωστε, ἡ ἀγάπη ἀποδεικνύεται μὲ τὶς πράξεις καὶ ὄχι μὲ λόγια, ἀπὸ τὰ
ὁποῖα μᾶς ἔχουν χορτάσει οἱ οἰκουμενιστές, στάζοντας συνήθως δηλητήριο ἢ
ἐξαπολύοντας ἀπειλὲς σὲ ὅσους ἐπιμένουν νὰ ἀκολουθοῦν τὸν ἀσφαλῆ δρόμο
τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἁγίων.
Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος σχετικὰ μὲ τὶς
διαθρησκειακὲς ἐκδηλώσεις: «Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ ξεκινοῦν μὲ καλὴ
διάθεση. Ἀλλά, ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες,
ἕνα σωρό – ἄκρη δὲν βρίσκεις –, γιὰ νὰ φέρουν τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο,
πῶς νὰ βοηθήσουν; Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση, αὐτὰ εἶναι κουρελοῦδες τοῦ
διαβόλου. Γίνεται εἰρήνη μὲ ἁμαρτωλὸ συνεταιρισμό; Πῶς μπορεῖ νὰ ἔρθη ἡ
εἰρήνη, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν συμφιλιωθοῦν μὲ τὸν Θεό; Μόνον ὅταν
συμφιλιωθῇ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ἔρχεται καὶ ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ ἡ
ἐξωτερική. Γιὰ νὰ συμφιλιωθῇ ὅμως ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ἔρθη
σὲ συναίσθηση, νὰ μετανοήση, νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ
τότε ἔρχεται ἡ Χάρις καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ὁπότε μπορεῖ νὰ
βοηθήση καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη γύρω του» .
Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ποὺ
προτεραιότητά τους ἔχουν τὸν Χριστό, δὲν μποροῦν νὰ συμμετέχουν σὲ
ἐκδηλώσεις ὅπου ἀνακατεύεται ἡ ὀρθὴ πίστη μὲ τὶς δαιμονικὲς θρησκεῖες
καὶ ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἐξομοιώνεται μὲ τὸν ψευδοπροφήτη Μωάμεθ. Αὐτοὶ
οἱ συγκρητισμοὶ ἔχουν θέση μόνο στὶς μασονικὲς στοὲς καὶ ὄχι στὴν
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ αὐτὸ καλοῦμε τοὺς Θεσσαλοὺς ἀδελφούς
μας νὰ ἀπέχουν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀσεβεῖς ἐκδηλώσεις ὥστε νὰ καταδειχθεῖ μὲ
τὴ λαϊκὴ ἀποδοκιμασία, ὅτι καὶ πάλι ὁ πιστὸς λαὸς εἶναι ὁ φύλακας τῆς
Ὀρθόδοξης πίστης.
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, Προηγουμένου Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ἁγίων Μετεώρων:
Δημόσια τοποθέτηση γιά τό Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων
Ακτίνες
Προσφάτως
πληροφορηθήκαμε ὅτι ἡ Διεύθυνση Παιδείας Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ τοῦ Δήμου
Τρικκαίων διοργανώνει στίς ἀρχές Νοεμβρίου 2024 στά Τρίκαλα διαθρησκευτικό
συνέδριο Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Μουσουλμάνων καί Ἑβραίων. Μάλιστα δέ πρόκειται
γιά τό πρῶτο μιᾶς σειρᾶς ἀναλόγων συνεδρίων πού ἕπονται.
Τό
σχεδιαζόμενο συνέδριο δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ ἐφαρμογή στήν πράξη τῶν
σχεδίων καί τῶν πρακτικῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ
καί τῆς πανθρησκείας.
Δέν εἶναι, ἄλλωστε,
τυχαῖο ὅτι στήν διοργάνωση τοῦ συγκεκριμένου συνεδρίου πρωτοστατοῦν δύο Ὑπουργοί
μέ πρωταγωνιστικό ρόλο στήν μετάλλαξη τῆς πατρίδος μας καί τῆς ὀρθοδόξου
πίστεώς μας. Ὁ πρῶτος κ. Κυριάκος Πιερακάκης, μέσῳ τῆς ἐξαρθρώσεως τῆς ἑλληνορθοδόξου
παιδείας (Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος) συνεχίζοντας τό καταστρεπτικό καί διαλυτικό ἔργο
τῆς προκατόχου του κ. Κεραμέως. Τό καταστροφικό αὐτό κυβερνητικό ἔργο στόν χῶρο
τῆς παιδείας, μέσῳ τῆς ἀποχριστιανοποίησης καί ἀφελληνοποίησης, τῆς σεξουαλικῆς
διαπαιδαγώγησης ἀκόμη καί στά νήπια, τῆς ἐπιβολῆς τῆς ΛΟΑΤΚΙ ἀτζέντας στά σχολεῖα,
καί τόσα ἄλλα, λειτουργεῖ ἀλλοτριωτικά γιά τά παιδιά μέ τραγική συνέπεια,
μεταξύ ἄλλων, τήν πρωτοφανή καί τρομακτική αὔξηση τῆς παιδικῆς παραβατικότητας
καί ἐγκληματικότητας!!!
Ὁ δεύτερος,
κ. Δημήτριος Παπαστεργίου, συνεχίζοντας μέ ἰδιαίτερο ζῆλο τό ἔργο τοῦ
προκατόχου του κ. Πιερακάκη στό Ὑπουργεῖο Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, μέσῳ τοῦ
ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς πού ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβάλει
στούς πολίτες, μᾶς εἰσάγει στήν χοάνη τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ἄλλωστε ὁ
πολιτικός συγκρητισμός πού ἐκφράζει ἡ Παγκοσμιοποίηση (μέ στόχο μία Παγκόσμια
Κυβέρνηση) εἶναι ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο μοχλούς στήριξης τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ
δεύτερος εἶναι ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός μέ σκοπό τήν ἐπιβολή τῆς
πανθρησκείας.
Γιά τά οὐσιώδη
αὐτά τῆς Πίστεώς μας ζητήματα ἔχουμε στό παρελθόν δημοσιεύσει σχετικά κείμενα. Ἡ
ἐπικινδυνότητα τῶν θεμάτων καί ἡ συχνότητα μέ τήν ὁποία αὐτά ἀνακύπτουν, μᾶς ἀναγκάζουν
νά ἐπανερχόμαστε ἐπωνύμως καί γραπτῶς κάθε φορά πού ἀπαιτεῖται γιά τήν ἐνημέρωση
τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας.
Τόνιζε
χαρακτηριστικά ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Οὐδέποτε μειώθηκε τόσο τό Πρόσωπο
τοῦ Χριστοῦ καί ἀπειλήθηκε ὁ Χριστιανισμός, ὅσο στά ὅρια τῆς συγκροτούμενης ἀπό
τήν “Νέα Ἐποχή” “Πανθρησκείας”. Οἱ συναντήσεις τῆς πανθρησκειακῆς κινήσεως τῆς
Ν. Ἐποχῆς (Ἀσσίζη, 1,2 καί 3) [καί ἄλλες πού ἀκολούθησαν] δέν ἀφήνουν
πιά ἀμφιβολία. Μέ τή συμμετοχή καί ἐκπροσώπων τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου προωθεῖται
ἡ “Πανθρησκεία”, στήν ὁποία ἰσοπεδώνεται καί ἀναιρεῖται κυριολεκτικά τό Πανάγιο
Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ συμφυρόμενον μέ ὅλες τίς “κατασκευασμένες” “θεότητες” τοῦ
κόσμου τῆς πτώσεως. Ποτέ δέν ἀμφισβητήθηκε τόσο ἄμεσα καί ἀπόλυτα ἡ
μοναδικότητα καί ἀποκλειστικότητα τοῦ Χριστοῦ ὡς Σωτήρα τοῦ κόσμου. Καί μόνο
γι’ αὐτό εἶναι ἡ “Νέα Ἐποχή” ἡ μεγαλύτερη πρόκληση ἱστορικά γιά τήν Ὀρθοδοξία.
Αὐτό, πού δέν πέτυχε ὁ Διάβολος μέ τούς διωγμούς καί τίς αἱρέσεις, τό ἐπιδιώκει
τώρα μέ τόν ἀνανεωμένο “οἰκουμενισμό” τῆς Πανθρησκείας».
Δυστυχῶς ὅλοι
αὐτοί οἱ διαχριστιανικοί καί διαθρησκειακοί διάλογοι καί συναντήσεις
πραγματοποιοῦνται ὄχι ἁπλῶς μέ τήν ἀνοχή, ἀλλά ἀντιθέτως μέ τήν ἐνεργή
συμμετοχή καί πρωτοβουλία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων, ἀποδεικνύοντας μέ καταφανή τρόπο ὅτι δέν πορεύονται «ἑπόμενοι
τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» καί δέν ἀκολουθοῦν τίς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν
καί Τοπικῶν Συνόδων.
Ὅμως, στήν Ἅγία
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας «οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν
νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι
αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς
τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν
τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες…».
(Μετάφραση: Οὔτε
Πατριάρχες, οὔτε Σύνοδοι (Ἱεραρχῶν) μπόρεσαν ποτέ νά εἰσαγάγουν νέα στοιχεῖα
(στά ἱερά δόγματα), διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας εἶναι αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας,
ἤτοι ὁ ἴδιος ὁ λαός, ὁ ὁποῖος θέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητο καί
σύστοιχο μέ τό θρήσκευμα τῶν Πατέρων αὐτοῦ. Πράγμα πού στήν πράξη προσπάθησαν
καί πολλοί μετά τό σχίσμα [1054] Πάπες καί Πατριάρχες λατινόφρονες, χωρίς νά ἐπιτύχουν
τίποτε).
Γι’ αὐτό καί
δέν πρέπει, σέ καμμία περίπτωση, νά ὑπάρξει ἀδράνεια, χαλάρωση, ἐφησυχασμός,
φόβος ἤ δειλία ἐκ μέρους τῶν πιστῶν. Ἀπαιτεῖται ἀνδρεῖο καί ἐν Χριστῷ ὁμολογιακό
φρόνημα, θάρρος, πνευματική λεβεντιά, ἐπαγρύπνηση, κινητοποίηση, πληροφόρηση
καί παρεμβάσεις τέτοιες, πού θά σταθοῦν ἀνάχωμα στόν οἰκουμενιστικό ὀλετήρα τῆς
Νέας Ἐποχῆς καί θά ἀναχαιτίσουν τίς ὀλέθριες σκοπιμότητες τοῦ διαχριστιανικοῦ
καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ὁ μακαριστός
καί ἅγιος κληρικός καί μύστης τῶν Ἱερῶν Κανόνων π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος
περιέγραφε, ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, μέ τά πιό μελανά γράμματα καί καυτηρίαζε
τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:
«Ὑπό τόν ἐπάρατον
Οἰκουμενισμόν δέν κρύπτεται ἁπλῶς μία αἵρεσις. Κρύπτεται αὐτή αὕτη ἡ ἄρνησις τοῦ
ἀποκαλυπτικοῦ χαρακτῆρος τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως... Κατά τοῦτο ὁ Οἰκουμενισμός
εἶναι χείρων πάσης αἱρέσεως... Πᾶσαι αἱ χριστιανικαί αἱρέσεις, καί αἱ πλέον
βλάσφημοι, οὐδέ διενοοῦντο κἄν νά ἀμφισβητήσωσι τήν μοναδικότητα καί ἀποκλειστικότητα
τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς ἀληθείας ἐξ ἀποκαλύψεως... Ἐνῷ διά τόν Οἰκουμενισμόν πᾶσαι
αἱ Θρησκεῖαι ἔχουσιν στοιχεῖα ἀληθείας καί στοιχεῖα πλάνης, ὁ δέ Χριστιανισμός
δέν ἀποτελεῖ εἰμή μίαν Θρησκείαν μεταξύ τῶν λοιπῶν... Πολλά τέρατα ἐγέννησεν
ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ Ἅδης, ἀλλ’ ἰσομέγεθες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οὐδέν!».
Εἶναι καθῆκον
ὅλων μας νά μήν σιωπήσουμε. Εἶναι καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ὀρθόδοξη
δογματική μας συνείδηση, τόν διαχρονικό ἁγιοπνευματικό λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν
Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων, τόν αὐθεντικό καί ζωντανό λόγο τῶν
συγχρόνων γερόντων μας καί ὅλων ὅσοι παραμένουν πιστοί στήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας
καί πορεύονται «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι».
Ἄς μᾶς ἀξιώσει
ὁ Πανοικτίρμων Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, τοῦ Ἁγίου Οἰκουμενίου (μέλους τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, 325 μ.Χ.) καί πάντων τῶν Ἁγιομετεωριτῶν ἁγίων, νά παραμείνουμε πάσῃ
δυνάμει καί παντί σθένει «πιστοί ἄχρι
θανάτου»
στήν παραδεδομένη Ὀρθόδοξη Πίστη μας καί τήν ἀναλλοίωτη ἀλήθεια τῶν Ἁγίων
Πατέρων μας.
[1]
Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Δοκίμια Ὀρθόδοξης Μαρτυρίας, ἐκδ. Ἄθως, σ. 46
[3] Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, Τά δύο ἄκρα (Οἰκουμενισμός καί
Ζηλωτισμός), ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, Ἀθήνα
1997, σελ. 26-27.
[4] Ἀποκ.
2, 10
Δείτε σχετικά
και:
-Αντιδράσεις για διαθρησκευτικό συνέδριο που προγραμματίζεται στα Τρίκαλα
Γιώργος Αποστολάκης (βουλευτής Επικρατείας της ΝΙΚΗΣ): Πρόβα πανθρησκείας στα Τρίκαλα!
trikalain & στη σελίδα του στο Facebook
Διαθρησκευτικό συνέδριο ορθοδόξων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων ανακοινώθηκε με συμμετοχή δυο Μητροπολιτών (Τρίκκης και
Θεσσαλονίκης), με χαιρετισμό και ιεράς μονής των Μετεώρων, οπού θα
τελεσθεί θεία λειτουργία και περιήγηση των συνέδρων. Κατόπιν θα
ακολουθήσει επίσκεψη στη Συναγωγή και στο Τζαμί.
Το σωματείο ιεροψαλτών Τρικάλων θα ψάλλει ορθοδόξους ύμνους, οι
εβραίοι σεφαραδίτικα και οι μουσουλμάνοι αραβικη-οθωμανικη μουσική.
Με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι ο Δήμος Τρικκαίων οργανώνει τριήμερο
διαθρησκειακό συνέδριο ορθοδόξων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων
(1-3 Νοεμβρίου 2024) με ομιλητές Ραβίνο, Χότζα και γνωστούς
οικουμενιστές καθηγητές θεολογίας του ΑΠΘ. Ουρά, ως συνήθως, το
Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Με μεγαλύτερη ακόμα λύπη διαβάσαμε στο Πρόγραμμα ότι θα χαιρετίσουν
(όπερ σημαίνει ότι εγκρίνουν;) την διαθρησκειακή σύναξη ο Μητροπολίτης
Τρίκκης κ. Χρυσόστομος και Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος. Θέλουμε να
πιστεύουμε ότι η συμμετοχή τους δεν είναι συνειδητή και ότι καλόπιστα
παραπλανήθηκαν από τους εξωεκκλησιαστικούς διοργανωτές, ιδίως από τα
πολιτικά πρόσωπα. Ο καιρός θα το δείξει. Η καλλίτερη διάψευση θα είναι η
ακύρωση της συμμετοχής τους. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε τον διάδοχο
του γίγαντα της Ορθοδοξίας κυρού Διονυσίου Τρίκκης ως συμμέτοχο σε μία
τέτοια πανθρησκειακή δράση!
Μας είναι γνωστό ότι την ιδέα της διαθρησκειακής αυτής προσέγγισης
είχε ήδη από το Ιανουάριο 2023 ο τότε δήμαρχος Τρικκαίων και τώρα
υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης κ. Παπαστεργίου. Το είχε συμφωνήσει με
την πρεσβεία της Γερμανίας και το «Διορθόδοξο Κέντρο’ της Εκκλησίας της
Ελλάδος με «κυρίαρχη ιδέα το ρόλο των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών
γενικότερα και ειδικότερα στη σύγχρονη εποχή…» Τη συμμετοχή της
Γερμανικής Πρεσβείας αδυνατούμε ακόμη να την καταλάβουμε. Ο δήμαρχος
έγινε υπουργός και το «σχέδιο» υλοποιούν οι διάδοχοι… Πάντως θα
συμμετάσχουν οι κ.κ. Παπαστεργίου και Πιερρακάκης.
Οι πολιτικοί υπηρέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων μπορούν να κάνουν αυτά
που θέλουν και εντέλλονται. Εμείς όμως οι -ακόμα- Ορθόδοξοι Χριστιανοί
οφείλουμε να αντιδρούμε με νήψη και υγιές ομολογιακό φρόνημα. Δεν
ξεγελιόμαστε από τις προσχηματικές διακηρύξεις των διαθρησκειακών
οικουμενιστών ότι τα συνέδρια αυτά γίνονται για δήθεν την ειρηνική
συνύπαρξη των θρησκειών, για την αλληλοκατανόηση κ.λπ.
Μετά το χτύπημα των διδύμων πύργων της Νέας Υόρκης στις 11
Σεπτεμβρίου του 2001, παρατηρήθηκε αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για την
οργάνωση διαθρησκειακών συναντήσεων και διαλόγων, και μάλιστα με την
παρότρυνση και ενθάρρυνση πολιτικών, διακόνων της Νέας Τάξεως πραγμάτων,
υπό το πρόσχημα της καταπολεμήσεως της τρομοκρατίας, της οποίας τα
αίτια είναι κυρίως η πολιτική καταπίεση των λαών, η κοινωνική αδικία και
η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους ισχυρούς σε διακρατικό
επίπεδο. Δίκαια χαρακτηρίσθηκαν ως συναντήσεις και διάλογοι «κατ’
επιταγήν» των ισχυρών, στους οποίους δυστυχώς υπακούουν και κάποιοι
εκκλησιαστικοί ηγέτες.
Είναι διπλός ο στόχος αυτών των συναντήσεων. Από τη μία πλευρά
προσπαθούν να μεταθέσουν την ευθύνη από την πολιτική στην θρησκεία, να
παρουσιάσουν δηλαδή πως υπεύθυνες για την τρομοκρατία δεν είναι η
φτώχεια και η καταπίεση των λαών, αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός. Και
από την άλλη επιδιώκουν να ενισχύσουν τον συγκρητισμό, την ανάμειξη
πολιτισμών και θρησκειών, την οικοδόμηση του πολυπολιτισμικού μοντέλου
της Νέας Εποχής, της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Η εποχή του Ιχθύος
(Ιησούς Χριστός Θεού Υιός) τελείωσε με το τέλος της δεύτερης χιλιετίας,
και αρχίζει τώρα από το 2001 η εποχή του Υδροχόου, του Αντιχρίστου, ο
οποίος βέβαια ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο έχει να ισοπεδώσει και
να εξισώσει τις θρησκείες, ώστε να παύσει να ισχύει η διακήρυξη του
Ευαγγελίου ότι μόνον ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, η αλήθεια και η
ζωή, και να παραμείνουν έτσι οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο σκότος και
στην πλάνη.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο παγκόσμιος Οικουμενισμός με την τριπλή του
διάσταση, οικονομική, πολιτική και θρησκευτική, αποτελεί σήμερα μια από
τις μεγαλύτερες απειλές κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για ένα
παγκόσμιο κίνημα του Διεθνούς Σιωνισμού που έχει σαν μοναδικό σκοπό την
δημιουργία μιας νέας τάξεως πραγμάτων, δηλαδή την πολιτική, οικονομική,
και θρησκευτική ενοποίηση της ανθρωπότητας.
Το τρίτο σκέλος αυτής της διαδικασίας, δηλαδή η θρησκευτική
ενοποίηση, είναι ο γνωστός σε όλους μας Διαχριστιανικός και
Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, μια φοβερή αίρεση, η οποία κυριάρχησε σ’
ολόκληρο τον 20ο αιώνα και συνεχίζει να κυριαρχεί μέχρι σήμερα, η οποία,
σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των σκοτεινών κέντρων, πρόκειται να
οδηγήσει στην δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας, της εφιαλτικής
Πανθρησκείας.
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με λύπη και απογοήτευση, διότι βλέπουμε
ότι οι πονηροί διοργανωτές τέτοιων οικουμενιστικών/συγκρητιστικών
κινήσεων προσπαθούν να παγιδεύσουν εκκλησιαστικά πρόσωπα και θεσμούς,
πολλές φορές καλοπροαίρετους, για να εμφανίσουν τις κινήσεις τους ως
δήθεν ανεκτές και συμβατές με το Ορθόδοξο πνεύμα.
Λυπούμαστε που κατάφεραν να εγκλωβίσουν στις δράσεις τους στα Τρίκαλα
δύο Μητροπολίτες και την κοινότητα των ιεροψαλτών μας ώστε να
παρουσιάζονται ως θιασώτες της κινήσεως του πανθρησκειακού
Οικουμενισμού. Προσευχόμαστε και είμαστε βέβαιοι ότι θα αντιληφθούν την
αληθινή διάσταση του εγχειρήματος και θα απόσχουν.
Έτσι, θα χαρούν τα πνεύματα των τοπικών μας Αγίων και του Αγίου Δεσπότη μας Διονυσίου Τρίκκης!
Θα επανέλθουμε με πολλές πληροφορίες για τον διαθρησκειακό οικουμενισμό και το σύνδεσμό του με τη διεθνή μασονία.
Του ίδιου (από εδώ):
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»;
ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΟΙΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ «KAICIID»;
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΟΥΜΕ; ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ;
Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ ΠΟΥ «ΚΟΛΛΑΕΙ»;
Χωρίς να θέλουμε να «αθωώσουμε» τον Δήμο Τρικκαίων και τους αρμόδιους αυτοδιοικητικούς που «τρέχουν» το πρόγραμμα και την οργάνωση του Συνεδρίου αυτού (του Συνεδρίου της ματαιότητος, όπως εύστοχα χαρακτηρίσθηκε από την -πάντα άγρυπνη στα θέματα οικουμενισμού- Εστία Πατερικών Μελετών), ούτε και τα πολιτικά πρόσωπα (κ.κ. Πιερακάκης και Παπαστεργίου) που πρόθυμα υποστηρίζουν τέτοιες δράσεις, πρέπει να παραδεχθούμε τα εξής:
Απ’ ό,τι φαίνεται ο πραγματικός εμπνευστής και διοργανωτής του Συνεδρίου αυτού δεν είναι άλλος από την «Εκκλησία της Ελλάδος» που εν προκειμένω ενεργεί δια του «Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος». Το ΔΚΕΕ, ως γνωστό, υπάγεται στην Ιερά Σύνοδο και προεδρεύεται από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο.
Τουτέστιν η ίδια η διοίκηση της «Εκκλησίας της Ελλάδος» διοργανώνει, υποθέτω και χρηματοδοτεί ,το συνέδριο αυτό.
Ήδη το ΔΚΕΕ οργάνωσε και «έτρεξε» με χρηματοδότηση της Εκκλησίας της Ελλάδος παρόμοια, μεγαλύτερης έκτασης, διαθρησκειακή δράση με ανάλογο συνέδριο (με ραβίνο, με ιμάμη και ορθόδοξο κληρικό) στην Αθήνα την περίοδο Ιανουαρίου-Μαΐου 2024.
Για του λόγου το αληθές επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ΔΚΕΕ όπου με υπερηφάνεια διαφημίζεται η δράση με φωτογραφικό υλικό και video.
Στόχος, λένε, είναι να γνωρίσουν οι συμμετέχοντες σε βάθος τις θρησκευτικές κοινότητες της πρωτεύουσας, την ιστορία και τους λατρευτικούς της χώρους και να αξιοποιήσουν παιδαγωγικά τις δυνατότητες που προσφέρονται για την ανάπτυξη του διαθρησκευτικού και διαπολιτισμικού διαλόγου στο πλαίσιο σχολικών δραστηριοτήτων, ώστε να αποφεύγονται τυχόν συγκρούσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Υποκριτική η δικαιολογία.
Αληθινός στόχος είναι ο θρησκευτικός συγκρητισμός του τύπου «όλες οι θρησκείες είναι καλές». Και παραπέρα: «όλες είναι πνευματικά μονοπάτια».
Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι αυτό που και το ίδιο το ΔΚΕΕ ομολογεί στην ανάρτησή του, δηλαδή ότι τις δράσεις αυτές «διοργάνωσε σε συνεργασία με τον διακρατικό οργανισμό KAICIID».
Τι είναι το «KAICIID»; Σύμπραξη κρατών και θρησκευτικών ηγετών με ιδρυτικό παρατηρητή την «Αγία Έδρα». Δράση: ο διαθρησκειακός διάλογος. Δεν μας λένε όμως ποιος είναι ο τελικός σκοπός των δράσεών τους.
Who We Ar: “Η KAICIID είναι ένας μοναδικός διακυβερνητικός οργανισμός: μέσω της δομής διπλής διακυβέρνησής μας, ενός Συμβουλίου Κομμάτων που αποτελείται από Κράτη και ενός Διοικητικού Συμβουλίου που αποτελείται από θρησκευτικούς ηγέτες, συγκεντρώνουμε οπαδούς διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων, θρησκευτικούς ηγέτες και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Το Συμβουλευτικό μας Φόρουμ, με πάνω από 60 θρησκευτικούς ηγέτες από τις σημαντικότερες θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις του κόσμου, μας επιτρέπει να συνδεόμαστε και να δικτυώνουμε κοινότητες από όλο τον κόσμο. Τα κράτη μέλη μας, η Δημοκρατία της Αυστρίας, το Βασίλειο της Ισπανίας, το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και η Αγία Έδρα ως ιδρυτικός παρατηρητής και το διοικητικό συμβούλιο αποτελούν εγγυητές της ανεξαρτησίας των προγραμμάτων μας από τα συμφέροντα οποιασδήποτε χώρας, ή οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα. Είμαστε συγκλητές και διευκολυντές, φέρνοντας θρησκευτικούς ηγέτες, υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και ειδικούς στο τραπέζι του διαλόγου, ώστε να μπορούν να βρουν κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα.”
What We Do: «Το KAICIID προωθεί τον διάλογο μεταξύ ανθρώπων και κοινοτήτων που διαφορετικά δεν θα έρχονταν σε επαφή, αλλά η συνεργασία των οποίων είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση αποτελεσματικών, μακροπρόθεσμων λύσεων σε παγκόσμιες προκλήσεις. Εκπαιδεύσαμε χιλιάδες ηγέτες σε όλο τον κόσμο να χρησιμοποιούν το διάλογο για την προώθηση του θρησκευτικού πλουραλισμού, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παροχή φωνής σε ευάλωτες ομάδες, την καταπολέμηση της ρητορικής μίσους, την προστασία ιερών τόπων, την προώθηση της διαθρησκειακής εκπαίδευσης και ανταλλαγής και την οικοδόμηση συνεκτικών κοινοτήτων χωρίς αποκλεισμούς. Επίσης, αξιοποιήσαμε τη δύναμη των τοπικών πλατφορμών, οι οποίες διαθέτουν την εμπιστοσύνη και την τεχνογνωσία για να πραγματοποιήσουν βιώσιμες αλλαγές. Στην KAICIID, χρησιμοποιούμε τον διάλογο τόσο ως μέσο όσο και ως σκοπό: από τη σύλληψη της στρατηγικής μέχρι τον τρόπο με τον οποίο ενθαρρύνουμε τη συνεργασία, μέχρι τον τρόπο που συνεργαζόμαστε με τους εταίρους μας για να οικοδομήσουμε ειρηνικές, δίκαιες κοινωνίες.»
