Ο "Άνθρωπος του Θεού" στον Αντέννα αύριο Παρασκευή 27 Ιανουαρίου

 

Η ταινία που τόσο αγαπήθηκε - αλλά και πολεμήθηκε - "Ο Άνθρωπος του Θεού" ("Man of God"), που αφηγείται τη ζωή του αγίου Νεκταρίου, θα προβληθεί από τον Antenna TV αύριο, Παρασκευή 27 Ιανουαρίου, από τις 9.30 μ.μ.

Για την ταινία: 

Πρεμιέρα για την ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού» (που αφηγείται τη ζωή του αγίου Νεκταρίου) στις 26 Αυγούστου 2021 

«Είδαμε το "Ο Άνθρωπος του Θεού" με τον Άρη Σερβετάλη στο ρόλο του Αγίου Νεκταρίου»

ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ...

Φωτο από εδώ

ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

«Μια ηλικιωμένη γυναίκα μπήκε σε ένα λεωφορείο και κάθισε.

Στην επόμενη στάση, μια αλαζονική και κακότροπη νεαρή ανέβηκε και κάθισε δίπλα στη γριά, χτυπώντας την με τις πολλές τσάντες της.

Βλέποντας ότι η γυναίκα ήταν σιωπηλή, ένας νεαρός άνδρας ρώτησε τη γριά γιατί δεν παραπονέθηκε και δεν αντέταξε όταν χτυπήθηκε με τις σακούλες.

Η γριά απάντησε χαμογελώντας:

- «Δεν χρειάζεται να είμαι αγενής ή να μαλώνω για κάτι τόσο ασήμαντο, καθώς το ταξίδι μου με αυτό το κορίτσι είναι τόσο σύντομο, καθώς θα κατέβω στην επόμενη στάση».

Αυτή η απάντηση αξίζει να γραφτεί με χρυσά γράμματα:

«Δεν υπάρχει λόγος να μαλώνουμε για κάτι τόσο ασήμαντο, γιατί το ταξίδι μας μαζί είναι πολύ σύντομο».

 

Ο καθένας από εμάς πρέπει να καταλάβει ότι ο χρόνος μας σε αυτόν τον κόσμο είναι τόσο σύντομος που το να τον γεμίζουμε με καυγάδες, άχρηστες διαφωνίες, ζήλια, ασυγχώρητη, αγανάκτηση και μια συνεχή επικριτική στάση είναι γελοία σπατάλη χρόνου και ενέργειας.

Σου ράγισε κάποιος την καρδιά; Μείνετε ήρεμοι και αγνοήστε το.

Το ταξίδι είναι πολύ σύντομο!

Σας έχει προδώσει, εκφοβίσει, εξαπατήσει ή ταπεινώσει κάποιος; Μείνετε ήρεμοι και αγνοήστε το.

Το ταξίδι είναι πολύ σύντομο!

Σε έχει προσβάλει κάποιος χωρίς λόγο;

Μείνετε ήρεμοι και αγνοήστε!

Το ταξίδι είναι πολύ σύντομο!

Κάποιος γείτονας έκανε κάποιο σχόλιο που δεν σας άρεσε; Μείνετε ήρεμοι και αγνοήστε το.

Το ταξίδι είναι πολύ σύντομο!

 

Όποια προβλήματα και να μας φέρει κάποιος, ας θυμόμαστε ότι το ταξίδι μας μαζί είναι πολύ σύντομο.

Κανείς δεν γνωρίζει τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού.

Κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει το τέλος.

Το ταξίδι μας μαζί είναι πολύ σύντομο!

Ας είμαστε σεβαστοί, ευγενικοί, ας πάμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη και χαρά, άλλωστε το ταξίδι μας μαζί είναι πολύ σύντομο.

Πρόσεχε αγαπητέ φίλε και μην σε πιάνει κριτική, κρίση και τσακωμός.

Επιδιώξτε να κάνετε το καλό οπουδήποτε και όποτε, και αδιάκοπα ευλογείτε όλους τους ανθρώπους που συναντάτε, γιατί ο καθένας φέρει ένα ανείπωτο φορτίο στην ψυχή του».

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και η συνταγματικότητα των νόμων

 

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που γιορτάζει στις 25 Ιανουαρίου, είναι ένας από τους «Τρεις Ιεράρχες». Με το χαρακτηρισμό αυτόν έχει επικρατήσει να ονομάζονται τρεις σημαντικοί επίσκοποι του 4ου αιώνα μ.Χ., που έζησαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μόλις που είχε αρχίσει να επικρατεί ο χριστιανισμός. Είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος ήταν φίλοι μεταξύ τους και συμφοιτητές στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Ο Χρυσόστομος έζησε μια γενιά μετά από τους δύο προηγούμενους, ήταν δηλαδή ακόμη νέος όταν εκείνοι έφυγαν από τη ζωή και δεν φαίνεται να τους είχε γνωρίσει. 

 

Και οι τρεις αυτοί ιεράρχες ήταν πολύ μορφωμένοι και η προσφορά τους στα γράμματα και στην κοινωνία ήταν μεγάλη και πολύπλευρη, γι’ αυτό και θεωρήθηκαν ως τρεις από τους σημαντικότερους Πατέρες της Εκκλησίας (δηλαδή αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού) όλων των εποχών. Επειδή μάλιστα έγραψαν πολλά σχετικά με την παιδεία, η ημέρα της κοινής γιορτής και των τριών (30 Ιανουαρίου) καθιερώθηκε στο νεότερο ελληνικό κράτος ως ημέρα εορτής των σχολείων.

***

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, φίλος και συμφοιτητής του Μ. Βασιλείου στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ήταν ένας ευαίσθητος ποιητής, που αγαπούσε τη φύση, αλλά και τη ζωή του ερημίτη, και δεν είχε καθόλου την επιθυμία να γίνει επίσκοπος.

Όταν ο Βασίλειος έγινε επίσκοπος Καισαρείας, ο Γρηγόριος δέχτηκε να γίνει επίσκοπος στην κοντινή μικρή πόλη Σάσιμα, για να του συμπαρασταθεί, επειδή οι οπαδοί του Ευνόμιου είχαν μεγάλη δύναμη και στο κράτος και στην Εκκλησία. Όμως, επειδή απέκτησε μεγάλη φήμη λόγω της μόρφωσής του, αλλά και της καλοσύνης του, ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος τον κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη, δήθεν για μια ομιλία, και εκεί τον έπεισε, ασκώντας του μεγάλη πίεση, να γίνει αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή αυτό που θα λέγαμε σήμερα «πατριάρχης».

Ως πατριάρχης, ο άγιος Γρηγόριος κέρδισε τον κόσμο με το ήθος του και με τις εκπληκτικές θεολογικές ομιλίες που έκανε, εξηγώντας τη διδασκαλία της Εκκλησίας για την Αγία Τριάδα και για τη θεότητα του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, επειδή δεχόταν πιέσεις από την αίρεση των Ευνομιανών, που είχαν ισχυρούς υποστηρικτές. Οι θεολογικές ομιλίες του είναι θεμελιώδεις για την ορθόδοξη θεολογία, ενώ είναι χαρακτηριστικές και οι ηθικές αρχές, αλλά και τα μηνύματα υπέρ της φιλοσοφίας και της παιδείας, που εκφράζονται σ’ αυτές.

Σημαντική είναι και η ποιητική αξία των ομιλιών του, κάποιες από τις οποίες θεωρούνται πιο ποιητικές ακόμη και από τα κανονικά ποιήματα που έγραψε, τα οποία είναι πάρα πολλά.

Όμως αυτό που επιθυμούμε να επισημάνουμε σήμερα, είναι η αντίδρασή του, όταν ο αυτοκράτορας θέσπισε νόμο, που έδινε την κηδεμονία των παιδιών μόνο στον πατέρα, αδικώντας τη μητέρα.

Ο άγιος εκφώνησε μια μνημειώδη ομιλία μπροστά στον αυτοκράτορα και σε ολόκληρη την αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης, όπου θεμελίωσε, με θεολογικά επιχειρήματα, την ισοτιμία των δύο φύλων και είπε, μεταξύ άλλων:

«Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ την (κοινωνική) συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών. Γι’ αυτό και δώσανε τα παιδιά στην εξουσία του πατέρα, αφήνοντας χωρίς φροντίδα το ασθενέστερο [σ.σ.: δηλ. τη μητέρα].

Ο Θεός όμως δε φέρθηκε έτσι, αλλά (είπε) “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να ζήσεις καλά”, που είναι η πρώτη εντολή στην παλαιά διαθήκη. […] Βλέπετε την ισότητα της νομοθεσίας. Ένας δημιουργός του άντρα και της γυναίκας, ένα χώμα και οι δυο, μία εικόνα (του Θεού), ένας νόμος, ένας θάνατος, μία ανάσταση. Ομοίως, γίναμε και από άντρα και από γυναίκα. Ένα χρέος οφείλεται από τα παιδιά στους γονείς. Πώς λοιπόν εσύ απαιτείς σωφροσύνη (συζυγική πίστη) από τη γυναίκα σου, ενώ ο ίδιος δεν την προσφέρεις; Πώς ζητάς χωρίς να δίνεις; Πώς νομοθετείς άνισα για σώμα ισότιμο με το δικό σου;

Αν εξετάζεις τα χειρότερα, δες: αμάρτησε η γυναίκα (Εύα), το ίδιο και ο Αδάμ. Και τους δύο τους εξαπάτησε ο όφης. Δε βρέθηκε ο ένας πιο αδύναμος και ο άλλος πιο δυνατός. Αλλά εξετάζεις τα καλύτερα; Και τους δύο τους σώζει ο Χριστός με τα πάθη του. Έγινε άνθρωπος για τον άνδρα; Το ίδιο και για τη γυναίκα… Λέγεται ότι προέρχεται [ο Χριστός] από το σπέρμα Δαβίδ. Νομίζεις ενδεχομένως ότι με αυτό τιμάται ο άντρας; Γεννάται όμως από την Παρθένο και αυτό είναι υπέρ των γυναικών» (Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΛΖ΄, 6-7).

Λέει λοιπόν ο άγιος: «Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ τη συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών».

Η φράση αυτή, εκτός από το προφανές (την υπεράσπιση των γυναικών), έχει και τεράστια πολιτική και κοινωνική σημασία: δηλώνει ότι η νομοθεσία δεν είναι κάτι δοσμένο από το Θεό (όπως πίστευαν οι άνθρωποι στη δυτική Ευρώπη ακόμη και στο Μεσαίωνα, δηλαδή χίλια χρόνια μετά τον άγιο Γρηγόριο), αλλά είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, εξαρτώμενο από τις απόψεις του νομοθέτη και από τις συνθήκες της εποχής.

Εκτός αυτού όμως, θέτει και θέμα εγκυρότητας του νόμου, ο οποίος θα πρέπει να θεωρείται άκυρος, αν δεν είναι σύμφωνος με κάποιες άλλες βασικές αρχές, ανώτερες από τους νόμους. Σήμερα θα λέγαμε ότι ο άγιος έθεσε θέμα συνταγματικότητας του νόμου. Ο άγιος Γρηγόριος δεν είχε υπόψιν αυτό που λέμε «Σύνταγμα», αλλά κάτι που, γι’ αυτόν, αποτελούσε την απαραίτητη βάση της αληθινής δικαιοσύνης: το Ευαγγέλιο.

Ας τολμήσω να πω ότι για έναν χριστιανό το Ευαγγέλιο είναι επαρκές νομοθετικό και πολιτικό θεμέλιο, αφού διδάσκει δικαιοσύνη, εντιμότητα, αγάπη και φιλανθρωπία. Αυτό ισχύει τόσο για έναν χριστιανό πολιτικό και νομοθέτη, όσο και για έναν χριστιανό πολίτη, καθώς και για έναν χριστιανό δικαστή. Μήπως αυτές οι ηθικές αρχές δεν είναι για όλους; Ίσως. Αλλά γι’ αυτό χρειάζονται οι νόμοι. Μακάρι να είχαμε φτάσει – ή να φτάσουμε κάποτε – στο σημείο που αναφέρει ένα σπουδαίο χριστιανικό κείμενο του 2ου αιώνα μ.Χ., η «Επιστολή προς Διόγνητον», όταν γράφει για τους χριστιανούς των πρώτων γενεών ότι «τηρούν τους νόμους, αλλά με τη ζωή τους ξεπερνούν τους νόμους», γιατί η συμπεριφορά τους είναι ακόμη πιο έντιμη και ηθική απ’ όσο ζητούν οι νόμοι.

«Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε ΝΙΚΗ...»

Αμφοτεροδέξιος

Βλέπετε πως δεν εκτιθέμεθα μόνο εμείς...
Ο Κώστας ο Παναγόπουλος το έκανε και μάλιστα επανειλημμένα.
Εσύ;
"αμφ."



Κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ...
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος *

Θα ψήφιζε ΝΙΚΗ και Νατσιό ο Ντοστογιέφσκι;

Εξάπαντος, ναι.

Θα μπορούσε να ζητήσει ένα ψηφοδέλτιο για να ψηφίσει Νατσιό κι άλλα είκοσι λευκά ψηφοδέλτια για να επιχειρηματολογήσει γραπτώς υπέρ της επιλογής του και να τα ρίξει επίσης όλα μαζί μέσα στην κάλπη, γιατί, άλλωστε, «με πειράζουν οι παλιάνθρωποι για την τάχα αδιαφώτιστη και οπισθοδρομική μου πίστη στον Θεό», όπως έγραφε προς το τέλος της ζωής του για τα μεγάλα πνεύματα της Δύσης που ήταν μικρονοϊκά ή μάλλον ζηλότυπα χωρίς να καταλαβαίνουν ή να μη θέλουν με τίποτε να καταλάβουν τι αναζήτηση εκτυλίσσονταν στον Ντοστογιέφσκι.

Για να ψηφίσεις ΝΙΚΗ πρέπει να το καταλαβαίνεις πριν το κοροϊδέψεις και να το κοροϊδεύεις την ώρα που το κάνεις για να μην το πάρεις πάνω σου για το πόσο σημαντικό είναι να επιλέγεις ένα κόμμα που είναι μικρό αλλά όμως ντοστογιεφσκικά μεγάλο υπό την έννοια της επιτέλους αποκάλυψης του, αλλά κυρίως της νηφαλιότητας, της σωφροσύνης και της σοβαρότητας του, γιατί, εξάλλου: «Αν πιστεύω στον Θεό, δεν το κάνω ως ηλίθιος ή φανατικός. Θέλουν να με διδάσκουν και γελούν με τη στενότητα των αντιλήψεων μου!» (Ντοστογιέφσκι).

Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε ΝΙΚΗ και Νατσιό μόνο και μόνο για την αξιοπρέπεια του βάθους ή το βάθος της αξιοπρέπειας μιας ευλογημένης προσπάθειας που θα πάει μέχρις εκεί που το ευδοκεί ο Θεός. Κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ. Εδώ δεν υπάρχουν ηλίθιοι ή φανατικοί ή άνθρωποι που τα μεγάλα τάχα πνεύματα θα τους πειράξουν για την αδιαφώτιστη πίστη στον Θεό.

Ο Ντοστογιέφσκι θα ψήφιζε Νατσιό μόνο και μόνο γιατί πιστεύει στον Θεό και κανείς δε γελάει με τη ΝΙΚΗ και τον Νατσιό.

Κ.Γ.Π. - 31 Δεκ. 2022

* Ο Κώστας Παναγόπουλος ασχολείται με το ορθόδοξο θεολογικό κείμενο για αρκετά χρόνια. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί και αναδημοσιευθεί σε ορθόδοξους διαδικτυακούς τόπους ευρείας επισκεψιμότητας. Έχει εργασθεί ως εξωτερικός πολιτικός συντάκτης σε εφημερίδες και περιοδικά, ως κειμενογράφος, ως συντάκτης πρακτικών συνεδριάσεων, απασχολούμενος και σε άλλες εργασίες που δεν είχαν να κάνουν με το γράψιμο. Από το 2018 και για μία τριετία εργάστηκε ως συντάκτης πλήρους απασχόλησης σε διαδικτυακό Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων. Στα τέλη του 2021 κυκλοφόρησε σε Ελλάδα και Κύπρο από τις Εκδόσεις Άθως το πρώτο συγγραφικό έργο του, «Ο Κορυφαίος της Αγάπης – Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός», το οποίο σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα Ρουμανικά από τις Εκδόσεις Egumenita. Τον Δεκέμβριο του 2022 ήρθε σε κυκλοφορία σε Ελλάδα και Κύπρο το δεύτερο συγγραφικό έργο του, «Βατάτζης, Ο Πατέρας των Ελλήνων» και πάλι από τις Εκδόσεις Άθως, ενώ, στο μεταξύ, συνεχίζει να αρθρογραφεί για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό και καθετί γοητευτικό από Αγίους μαζί με Ήρωες.

πηγή

Αμφ.: Δες σχετικά κι αυτό:

"Πώς τα προλαβαίνεις όλα με 4 παιδιά και δουλειά; Αντέχεις;..."

Αμφοτεροδέξιος

Πώς τα προλαβαίνεις όλα
με 4 παιδιά και δουλειά;
Αντέχεις;
Είναι οι ερωτήσεις
που μου κάνετε οι πιο πολλοί....
Όχι δεν τα προλαβαίνω όλα.
Ναι, όμως αντέχω...
Και θα άντεχα αν είχα και άλλα παιδιά...
όπως απάντησα σε μια κοπέλα...
Είναι το τι θέλει η κάθε γυναίκα...
Αν ήθελα να έχω ένα πεντακάθαρο
και συμμαζεμένο συνέχεια σπίτι,
όχι δεν θα προλάβαινα,
αλλά δεν θα άντεχα κι άλλο...
Θέλω να είμαι ήρεμη
και αυτό το πετυχαίνω
με άπλυτα πιάτα στην κουζίνα,
με παιχνίδια και ρούχα πεταμένα
από δω και από εκεί
και εγώ να παίζω με τα παιδιά μου...



Θέλω να είμαι ήρεμη και αυτό το πετυχαίνω,
όταν η μικρή Μαριάμ κοιμάται
και έχω να κάνω πολλές δουλειές,
αλλά εγώ προτιμώ να διαβάσω το πνευματικό μου βιβλίο
(όσο κι αν πολλοί με κοροϊδεύουν
για τα πνευματικά Χριστιανικά βιβλία),
γιατί σε αυτά βρίσκω τον εαυτό μου
και την ηρεμία μου!
Θέλω να είμαι ήρεμη
και αυτό το πετυχαίνω
ξυπνώντας την Κυριακή στις 6
για να πάω εκεί που βρίσκω ηρεμία,
θαλπωρή,
αισιοδοξία,
ελπίδα.
Να πάω στην εκκλησία
(κι ας ακούω συχνά το "θεούσα έγινες;")
ενώ στο σπίτι μου υπάρχουν 4 παιδιά
και πολλές δουλειές...
Γι'αυτό, ναι αντέχω,
γιατί προσπαθώ να βλέπω αλλιώς την καθημερινότητα μου,
θέλω και προσπαθώ να είμαι πιο χαλαρή
και χωρίς εντάσεις...
Άλλαξε και εσύ τον τρόπο που σκέφτεσαι
και θέλεις όλα να είναι στην εντέλεια
και θα δεις πόσο ήρεμη θα είσαι...
Όλα χρειάζονται μέτρο...
Ναι!
Σκουπίζω,
σφουγγαρίζω,
ξεσκονίζω,
συμμαζεύω,
αλλά μέχρι εκεί...
Καλημέρα!!!!

Γράφει η Φωτεινή Τελλιδου Βασματζή

"Το sportime είναι η φωνή μας!" ~ Και ο προπονητής που έβριζε τα θεία...

Αμφοτεροδέξιος

~ Το sportime είναι η φωνή μας! Εκείνοι που ηγούνται και γράφουν έτσι, Περικλή και Λευτέρη, κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε όλα τα ΜΜΕ, με το ήθος τους, την τόλμη και την ομολογία τους να τα βάζουν με το όποιο κατεστημένο και ιδιαιτέρως με όσους - όποιοι κι αν είναι αυτοί- προσβάλλουν τα Ιερά και τα Όσιά μας...

~ "συν αυτώ" επισήμανση:

Αν αυτό που θα διαβάσεις τώρα, το ανέβαζε ένα μέσο που έχει την ταμπέλα του "οπισθοδρομικό-εμμονικο-χριστιανοταλιμπανικού" (ο "Ορθόδοξος Τύπος" σκέψου, ή η "Δράση μας" ή το "Προς τη ΝΙΚΗ" ή όποιο από τα λεγόμενα χριστιανικά blogs, στα οποία συμπεριλαμβανόμαστε και μεις), δεν θα είχε τόσο μεγάλη αξία, όσο αυτή που έχει όταν ανεβαίνει σε ένα μέσο, που κυκλοφορεί καθημερινά, όπως το sportime...

Kαι το σπουδαίο είναι πως μετά απ΄όσα έχει κάνει στο παρελθόν (θυμήσου λίγα μόνο εδώ), το σημερινό του εξώφυλλο, αλλά και η επεξήγησή του από τον διευθυντή σύνταξής του, τον "δικό μας" πλέον Περικλή Γκιόλια, πλέον δεν μας εκπλήσσει, αλλά συνεχίζει να μας χαροποιεί ιδιαιτέρως...

[α(μ)φιερωμένο σε όλους αυτούς τους μικρούς ή μεγαλύτερους αθλητές, που υφίστανται στην καθημερινότητά τους μέσα στα όποια γήπεδα, την δεσποτική και κυριαρχική συμπεριφορά όποιων, από εμάς τους Προπονητές - Γυμναστές, καταπατούν στο όνομα της ηγεσίας τους στους χώρους προπόνησης ή αγώνα, το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να υπερασπίζεται τον Χριστό ως Κύριο των πάντων και ως Πατέρα του και την Παναγιά ως Μάνα του...

Αν ακούσετε τέτοια βλαστήμια από τον οποιονδήποτε, μη διστάσετε στιγμή.
Αφήστε τον σύξυλο.
Σηκωθείτε και φύγετε. ]



"Η μοναδική φορά που δεν έχω κανένα θέμα
και δεν θίγομαι καθόλου με τα όποια μπινελίκια και κατάρες τρώμε ως sportime,
είναι όταν τολμάμε να καταθέτουμε την υποστηρικτή μας άποψη
στα ιερά και τα όσια τα δικά μας,
στην πίστη μας και στα ιδανικά μας,
(γιατί όντως τόλμη θέλει τελικά,
να πεις την άποψη σου σήμερα,
όταν αυτή δεν είναι τουλάχιστον της μόδας).
Μας κρίνουν
ως οπισθοδρομικούς,
ως ταλιμπάν,
ως κολλημένους,
φασίστες και εθνικιστές,
λόγω της ευγενικής αναφοράς που κάναμε στο εξώφυλλο σήμερα,
στον προπονητή μπάσκετ του Ολυμπιακού Μπαρτζώκα,
επειδή σε έναν αγώνα ευρωπαϊκό με αντίπαλο την Ρεάλ χθες,
που πιθανά να παρακολουθούσαν εκατομμύρια τηλεθεατές στην Ευρώπη,
δεν σταματούσε να βρίζει με κάθε ασήμαντη αφορμή τα Θεία....
Μα σε ποια άλλη χώρα θα έβριζε κάποιος τα Θεία
και θα είχε φανατικούς υποστηρικτές, μόνο και μόνο επειδή εκπροσωπεί μία ομάδα;
Δεν τον κρίνω ως άθεο,
πιθανά να είναι πιο ένθεος από όλους μας,
δεν τον κρίνω ως ολιγόπιστο ή κακό Χριστιανό
γιατί επίσης πιθανά μπορεί να είναι πιο πιστός
και πιο καλός Χριστιανός από όλους μας,
αλλά σίγουρα τον λέω ασεβή,
και ασεβή όχι απέναντι στα Θεία,
αλλά απέναντι σε όλους εμάς, που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως (κακοί) Χριστιανοί
και που τουλάχιστον για την ώρα, πόσοι είμαστε;
Πόσοι έχουμε απομείνει ακόμα και κατά την εκτίμηση των προοδευτικών μυαλών
και όλων αυτών
που μας βρίζουν,
μας ειρωνεύονται
και μας καταριούνται;
100 χιλιάδες μόνο;
Μήπως 500 χιλιάδες;
Μήπως είμαστε ακόμη κάποια εκατομμύρια
και απλά μας έχουν περάσει για μαλθακούς και μπούληδες;
Και λειτουργούν εκ του ασφαλούς;
Και αν είναι όντως έτσι και είμαστε όντως λίγοι,
αδύναμοι και χωρίς δυνατότητα να αντιδράσουμε,
τότε αυτό δεν είναι η κατεξοχήν ερμηνεία του μπούλινγκ;
Βρήκαμε τους Χριστιανούς λίγους και "φλώρους"
και τους βρίζουμε τους ειρωνευόμαστε και τους στοχοποιούμε;
Αν είμαστε όμως όντως περισσότεροι,
πως αντιλαμβάνονται την δημοκρατία όλοι αυτοί;
Οι λίγοι αγενείς, χυδαίοι και είρωνες
είναι σωστό να καταφέρονται με ακραίες προσβολές και χυδαίες βρισιές εναντίον της επικρατούσας θρησκείας;
Αυτοί είναι οι προοδευτικοί και με ανοιχτούς ορίζοντες
και εμείς είμαστε οι Χριστιανοταλιμπάν;
Εάν λοιπόν βγούμε την επόμενη φορά με εξώφυλλο
που θα καθυβρίζει την μάνα του οποιουδήποτε,
θα έχετε την ίδια ευαισθησία να μας υποστηρίξετε,
ως προοδευτικοί που υπερασπίζεστε την ελευθερία της έκφρασης
και δεν κολλάτε σε μερικά μπινελίκια
που πέφτουν πάνω στην ένταση
ή την έκσταση ή την όποια ευφορία;
Όλοι οι ψευτοπροοδευτικοί,
μάγκες του πληκτρολογίου,
που μας γέμισαν με κατάρες και βρισιές,
άραγε θα τα έλεγαν αυτά μπροστά στον Κολοκοτρώνη;
Και αναφέρω τον Κολοκοτρώνη,
γιατί ως political correct που είναι οι περισσότεροι,
πιθανά να τον σέβονται να τον θαυμάζουν και να τον τιμούν...
Ας ξέρουν όμως πως αν τολμούσαν
(δεν θα τολμούσαν βέβαια)
να έβριζαν τα Θεία μπροστά του,
πιθανότατα να είχε ανακαλυφθεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα
(με κεφάλια φυσικά αντί για μπάλα)
και θα είχαμε έναν επιπλέον λόγο να νιώθουμε υπερήφανοι...

|Periklis Giolias

Ήρθε & φέτος η Κυριακή του Ζακχαίου...

 

Από εδώ (τα γράφαμε το 2021 αυτά - από τότε μέχρι σήμερα, χαμός έχει γίνει. Δόξα τω Θεώ.)

ΙΕ΄ Κυριακή του Λουκά, δηλ. η 15η Κυριακή του χρόνου, κατά την οποία διαβάζουμε στη θεία λειτουργία απόσπασμα από το κατά Λουκάν ευαγγέλιο. Όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες.

Σπουδαία μέρα, αδελφοί μου, δόξα τω Θεώ που αξιωθήκαμε και φέτος να φτάσουμε σ' αυτήν. Μέσα στις δύσκολες, από κάθε άποψη (& πνευματική άποψη), συνθήκες της εποχής - που δεν ξέρουμε τι τελικά θα φέρουν - δόξα τω Θεώ που ανατέλλουν ορισμένες μέρες σαν αυτήν.

Γιατί, τι συμβαίνει σήμερα; Μήπως έχουν εκπτώσεις και προσφορές τα μεγάλα καταστήματα; Μήπως έχει πρεμιέρα στην τηλεόραση κανένα πολυδιαφημισμένο σήριαλ; Μήπως ξυπνήσαμε και είδαμε πως ήταν ένα κακό όνειρο ο κορωνοϊός ή ότι έχουμε εμβολιαστεί όλοι ως διά μαγείας με το πολυπόθητο εμβόλιο; Μήπως έληξαν τα lockdown και μπορούν ξανά οι όντως ταλαίπωροι επαγγελματίες να βγάλουν το ψωμί τους & το ψωμί της οικογένειάς τους;

Τίποτε από αυτά... Για όλ' αυτά συνεχίζουμε να ελπίζουμε. Αλλά είναι μια Κυριακή, δηλ. μια γιορτινή ημέρα, όπως (πρέπει να νιώθουμε πως είναι) κάθε Κυριακή, μια μέρα αναστάσιμη, όπως κάθε Κυριακή, κατά την οποία στην Εκκλησία διαβάζουμε το ευαγγέλιο με την ιστορία της συνάντησης του Χριστού με έναν αμαρτωλό, από την οποία άλλαξε η ζωή του και η ζωή πολλών άλλων. Και μια μέρα, κατά την οποία γιορτάζουν άγιοι με σπουδαία μηνύματα θάρρους και δύναμης για τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, για την πατρίδα μας, την κοινωνία και τον κόσμο ολόκληρο!! Είναι μια Κυριακή, σωστή επαναστατική προκήρυξη! Και γι' αυτό: δόξα τω Θεώ!

Κυριακή του Ζακχαίου: Ο Χριστός μπροστά στο κάθαρμα που ρήμαζε το λαό!

Για το Ζακχαίο θα διαβάσουμε και εδώ: Ο άγιος Πέτρος ο Τελώνης (20 Ιαν.), που πέταξε ένα ψωμί εναντίον ενός φτωχού (& ο άγ. Ζακχαίος, ο μετανοημένος Τελώνης)...