Παιδιά που δουλεύουν...

...σε εργοστάσια

...στο δρόμο

...σε σπίτια

...στις φάρμες

Της μαθήτριας Μαρίας Παρασκευοπούλου, 

από 14ο Γυμνάσιο Περιστερίου

Ένα μικρό παιδί κοιμάται στο τραπέζι
όπου έφτιαχνε μαλακιές μπάλες
στο χωριό Cholomo
των νησιών Ονδούρες

Τα παιδιά αποτελούν το μέλλον της ανθρωπότητας, γι’ αυτό πρέπει να φροντίζουμε να καλύπτονται όλες οι βιολογικές και ψυχολογικές τους ανάγκες. Πρέπει να έχουν το χρόνο να ασχολούνται γενικά με πράγματα που είναι της ηλικίας τους και όχι να κουράζονται και να καταπονούνται σε διάφορες εργασίες.

Δύο κορίτσια μεταφέρουν βαριούς κουβάδες με νερό σ' ένα κάμπινκ στο Sisophon στην Καμπότζη

Η πιο συνηθισμένη εργασία που κάνουν τα παιδιά είναι μέσα στα σπίτια τους για τις οικογένειές τους. Η εργασία των παιδιών αποτελεί πολύτιμη πηγή εσόδων για τους γονείς τους και δίνει στα παιδία την αίσθηση ότι αξίζουν. Όταν όμως η εργασία αυτή φορτώνει τα παιδιά με ευθύνες όπως και τους ενήλικες και τους στερεί την ευκαιρία να πάνε σχολείο, να ξεκουράζονται και να παίζουν με φίλους τους χαρακτηρίζεται εκμετάλλευση.

Σ’ ολόκληρο τον κόσμο παιδιά εργάζονται κάτω από δυσμενείς συνθήκες σε σπίτια, εργοστάσια, ορυχεία και οικοδομές, φτιάχνοντας σπίρτα, τσιγάρα, χαλιά, μπάλες ποδοσφαίρου και είδη ρουχισμού. Μπορεί να δουλεύουν και 10-12 ώρες την ημέρα και σπάνια έχουν την τύχη να πάνε σχολείο. Επιπλέον χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν καινούριες ικανότητες, γίνονται ενήλικες που παγιδεύονται σε χαμηλόμισθες εργασίες.

Στο Νεπάλ παιδιά κουβαλούν τούβλα στο κεφάλι τους

Ένα παιδί κουβαλάει ένα σακί σκουπίδια στα περίχωρα του Καΐρου στην Αίγυπτο

Μερικοί άνθρώποι πιστεύουν ότι το να αρνούνται να αγοράσουν προϊόντα που παρασκευάστηκαν από παιδιά, θα δώσει τέλος στην παιδική εργασία. Όμως έτσι βοηθάμε πραγματικά τα παιδιά αυτά; Θεσπίζοντας νόμους που απαγορεύουν την εργασία παιδιών κάτω από κάποια ηλικία ή που απαγορεύουν την εργασία πάνω από το όριο κάποιων ωρών είναι ένα σημαντικό βήμα αλλά όχι αρκετό για να εξαλείψει τον παιδικό μόχθο. Τα εργαζόμενα παιδιά χρειάζονται μόρφωση και οι γονείς τους δουλειές με ικανοποιητικούς μισθούς, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να στέλνουν τα παιδιά τους να δουλεύουν.

Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα που έγιναν για το τέλος της παιδικής εργασίας, είναι η προσφορά πρόσβασης στην εκπαίδευση. Η UNICEF και ο διεθνής οργανισμός εργασίας, βοηθούν τις κυβερνήσεις να παρέχουν μόρφωση και εκπαίδευση στα παιδιά που δουλεύουν. Για τους παραπάνω λόγους, δημιουργήθηκε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού. Στις 20 Νοεμβρίου 1989 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε ομόφωνα τη Σύμβαση αυτή και περίπου ένα χρόνο αργότερα στις 2 Σεπτεμβρίου 1990, η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ, αφού πρώτα επικυρώθηκε από 20 χώρες. Η ελληνική κυβέρνηση επικύρωσε τη Σύμβαση το 1992 ενώ μέχρι σήμερα 192 κράτη ανά τον κόσμο την έχουν επικυρώσει κι αυτά. Στην πραγματικότητα όμως τα δικαιώματα των παιδιών έχουν κατά πατηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και συνεχίζουν να καταπατούνται ακόμα και σήμερα.

Παιδιά που παρακολουθούν μια τάξη της UNICEF  στη Ντάκα, πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές

Ένα κορίτσι μαζεύει στάχια, κοντά στην πόλη Riobamba στον Ισημεριν

Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα συνεχίζουν να είναι τραγικά μιας και τα παιδιά δεν κινδυνεύουν μόνο από μιας μορφής εκμετάλλευση. Παιδιά απειλούνται από τη σκληρή εργασία, πέφτουν θύματα κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Αγόρια και κορίτσια, πολύ μικρής ηλικίας από αναπτυσσόμενες χώρες, μεταφέρονται παράνομα στη Βρετανία και άλλες χώρες για να εργάζονται σε οίκους ανοχής. Έτσι λοιπόν, παρακαλούμε τα κράτη να σεβαστούν και να εφαρμόζουν όσα έχουν υπογράψει για το καλύτερο μέλλον όλων των παιδιών, που είναι και το μέλλον αυτού του κόσμου.