Συγχωρώντας το φονιά του παιδιού του!...

 

Η πράξη του Ιερέα από την Εύβοια κόντρα στην ανθρώπινη λογική

LOCKHEART WORLD

 

Με τι λόγια να περιγράψω την ψυχή αυτού του μάρτυρα ιερέα που έχασε το παιδάκι του ετών 7 μόνο.
Με τι λόγια να περιγράψω την τραγικότητα της στιγμής που το παιδί του, ετών 7 μόνο, έπεφτε βαριά τραυματισμένο την ώρα της Ανάστασης του Kυρίου ["Νεκρός για τον κόσμο": Πάσχα 2011 - η τραγική είδηση εδώ].
Με τι λόγια να περιγράψω ότι την ίδια στιγμή που ο ίδιος ο ιερέας ανέγγελε την πανηγυρική ανάσταση του Κυρίου μας το ίδιο του το σπλάγχνο έπεφτε ανεπανόρθωτα τραυματισμένο και λίγες μέρες μετά νεκρό.
Με τι λόγια να περιγράψω το μεγαλείο της ψυχής του, που μόνο ένας Άνθρωπος του Θεού με Α κεφαλαίο μπορούσε να κάνει, να συγχωρέσει τον φονιά, έστω και ακούσιο, του μικρού του παιδιού. Να αρνηθεί την δίωξή του.
Με τι λόγια να περιγράψω τι Πάσχα έκαναν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τα ανούσια και λιγότερο σημαντικά, πόσα πήγε το αρνάκι φέτος, τον οβελία, τις κροτίδες, τα άσχετα με το Πάσχα «Χρόνια Πολλά», αλλά και τι Πάσχα έκανε ο μακρόθυμος αυτός ιερέας που την στιγμή που του παρουσιάστηκε απέδειξε αν είναι του Χριστού ή του αντιθέτου.
Όλα αυτά που λέει το ευαγγέλιο ο Χριστός μας, συμπυκνωμένα σε μια πράξη, σε έναν άνθρωπο. Να η ευκαιρία, η ομολογία. "Είσαι μαζί μου τέκνον; Απόδειξε το. Είσαι με τον αντίθετον, δεν είσαι μαζί μου. Δεν μπορείς να δουλεύεις σε δύο αφέντες" [βλ. κατά Ματθαίον 6, 24].
Άραγε ένας άνθρωπος καλός, όπως η κοινωνία μας τον χαρακτηρίζει, θα μπορούσε να συγχωρέσει αλλά και να ζητήσει να μην διωχθεί ο φονιάς του παιδιού του;
Κατηγορηματικά σας λέω όχι, εκτός πολύ λίγων εξαιρέσεων. Η πράξη αυτή είναι γνώρισμα ανθρώπου που έχει βιώσει και βιώνει τον Χριστό μέσα του. Έχει αγαπήσει πρώτα τον Θεό του, όπως άλλωστε είναι και η πρώτη εντολή που λέει να αγαπήσουμε Κύριο το Θεό μας εξ΄ όλης της υποστάσεως μας. Μετά έπεται το να αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν. Γιατί αν αγαπήσεις πρώτα το Θεό σου, σημαίνει να τηρήσεις όλες τις εντολές του, όχι φοβικά, δουλικά, αλλά από την αγάπη που έχεις προς Αυτόν. Η αγάπη προς τον Θεό σε ωθεί στην τήρηση των εντολών Του, αλλά και η τήρηση των εντολών του σε ωθεί και πάλι σε αγάπη προς τον Θεό. Έτσι αναπόδραστα τηρώντας όχι με βία αλλά εν ειρήνη τις εντολές του, συγχωρείς τον φίλο αλλά και τον εχθρό σου, υπομένεις το κακό που ο άλλος σου προξένησε, προσεύχεσαι γι΄αυτόν, δεν τον φθονείς δεν τον μισείς, δεν λογίζεσαι το κακό, πάντα υπομένεις και αγαπάς όλους και όλα άνευ όρων και ορίων. Να πώς ο τραγικός αλλά και συνάμα άγιος αυτός ιερέας κατάφερε να μην επιτρέψει στην ψυχή του να στραφεί ούτε δευτερόλεπτο εναντίον του ακούσιου φονιά του παιδιού του. Έδρασε ως άλλος άγιος Διονύσιος, ο οποίος όχι μόνο συγχώρεσε τον φονιά του αδελφού του αλλά τον έκρυψε και ψευδομαρτύρησε για να μην συλληφθεί και εκτελεστεί. Τι μπορεί να χωρίζει τον άγιο Διονύσιο από τον ιερέα. Τίποτα, έδρασαν με τον ίδιον τρόπο. Μια η διαφορά ο ένας είναι κεκοιμημένος και ο άλλος εν ζωή. Άγιος ο ένας άγιος ο άλλος.
Μήπως ο ιερέας δεν είναι μάρτυρας, μήπως δεν είναι ομολογητής, δεν ομολόγησε Χριστόν με την πράξη της συγχώρεσης προ το δύστυχο φονιά του παιδιού του;
Πόσοι από εμάς τους Χριστιανούς, αλλά και μη, θα προβαίναμε σε τέτοια πράξη συγχώρεσης. Είμαστε Χριστιανοί του καναπέ , της πολυτέλειας και του «δόξα τω Θεώ» αλλά μόνο όταν όλα μας πάνε καλά. Ασφαλώς θα ωρυόμασταν για παραδειγματική του τιμωρία , θα βρίζαμε , θα καταριόμασταν και για συγχώρεση ούτε λόγος. Είμαστε τις περισσότερες φορές μόνο για το θεαθήναι, για τα φιλανθρωπικά παζαράκια, να δούμε κόσμο , να μας δει κόσμος, χαμόγελα,  συνθήματα ανούσια. Κρίνουμε τι έκανε ο τάδε ιερέας τι είπε, τι αυτοκίνητο οδηγεί. Τι φόρεσε η πρεσβυτέρα, μα γιατί η εκκλησία να έχει λεφτά. Κόβουμε εκπομπές Χριστιανικές από την τηλεόραση (βλέπε ΕΤ Αρχονταρίκι) για να βάλουμε πράσινες εκπομπές ...και το ποιο βασικό το πετάμε στα σκουπίδια. Πού είναι η αγάπη στο Θεό, που είναι η τήρηση των εντολών του. Πού είναι η συγχώρεση, η ακατακρισία. Ο ήλιος, έλεγε ο γέροντας Παΐσιος την λάσπη την κάνει πέτρα, την σκληραίνει, το κερί το λιώνει, το μαλακώνει. Ο ιερέας απέδειξε , όχι σε εμάς τους δύστυχους αλλά στον Θεό ότι η ψυχή του είναι σαν κερί. Δεν σκληρύνθηκε. Συγχώρησε.
Έχουμε γράψει με τη ζωή μας το αντι-ευαγγέλιο. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, εμείς εξυμνούμε τους υπερήφανους, συγχωράτε τους εχθρούς σας, εμείς μίσος στους εχθρούς σας, μακάριοι οι ελεήμονες, εμείς λέμε ας δώσει η εκκλησία που έχει.
Φυσικά για τους πλείστους που το έχουν συνήθειο να κατηγορούν αδίκως τους ιερείς η πράξη του ιερέα είναι βλακώδης, γι΄ αυτούς είναι κορόιδο. Εάν η ζωή τελείωνε εδώ ίσως ανθρωπίνως να έχουν δίκιο. Όμως αν πραγματικά πιστεύουμε το Χριστό και τον εμπιστευόμαστε τότε είμαστε σίγουροι ότι εδώ είναι ο προθάλαμος της αιωνιότητας.
Με μια τέτοια προοπτική πρέπει να σκεπτόμαστε και να δρούμε στην πρόσκαιρη μας ζωή.
Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός θα αναπαύσει την αγία ψυχούλα του παιδιού και ας απαλύνει τον πόνο του προσωρινού αποχωρισμού των γονέων του από το σπλάγχνο τους.

Νέαρχος Παναγή
Ορθοδοντικός
Λεμεσός

***

Για το ίδιο θέμα από το blog της Ορθόδοξης Ιεραποστολής (29 Απριλίου 2011):

Ουρανοπολίτης από το πρωί ο μικρός 7χρονος Χρήστος! Χριστός Ανέστη, Χρήστος Ανέστη!

Από σήμερα ο μικρός Χρήστος Σιούτζος διακονεί σαν “παπαδάκι” στο Ουράνιο Θυσιαστήριο, κοντά στον Αναστημένο μας Κύριο και ευρίσκεται στην αγκαλιά της Παναγίας Μητέρας Του, της Ζωοδόχου Πηγής! Ως άγγελος θα διακονεί άχρι καιρού και στους απέραντους αιώνες την Ουράνια Θεία Λειτουργία, υποδεχόμενος όσους η ανθρώπινη κακία ή ανοησία στέλνει στην Ουράνια μακαριότητα της Βασιλείας των Ουρανών. Οι προσευχές του θα δίνουν δύναμη και κουράγιο στους δικούς του να υπομείνουν καρτερικά αυτή τη δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού τους από τον μικρό Χρήστο.

Στον π. Διονύσιο και την κατ’ οίκον εκκλησία του [=την οικογένειά του], ευχόμαστε “Καλή Ανάσταση, Καλό Παράδεισο” για το παιδί τους. Να έχουν, κατά το δυνατόν ανθρωπίνως, τη χαρμολύπη της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Συλλυπητήρια, λοιπόν, αλλά και συγχαρητήρια, π. Διονύσιε, γιατί παρά τον προσωπικό σου πόνο ΕΔΩΣΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ και ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ (ζητώντας τη μη δίωξη του 25χρονου) στο ηθικά παρηκμασμένο και αλλοτριωμένο (από τον υλισμό και την αθεΐα) Πανελλήνιο ! Συγχαρητήρια γιατί από σήμερα η κατ’ οίκον εκκλησία σου, απέκτησε μέλος στην Επουράνια Εκκλησία, βαπτισμένο, χρισμένο και μέτοχο του Σώματος και Αίματος του Χριστού σε κάθε Λειτουργία !

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε να γίνει αυτή η “θυσία” του παιδιού σου, η αιτία να σταματήσει αυτό το βάρβαρο, αντιχριστιανικό και ανούσιο έθιμο το βράδυ της Ανάστασης, για να σωθούν στο μέλλον άλλα παιδιά, αλλά και μεγάλοι, οικογενειάρχες ! Κι αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για το παιδί σου και η μεγαλύτερη παρηγοριά, να μπει ένα τέλος σε όλη αυτή τη κακόγουστη κατάσταση.

Δυστυχώς, πάτερ Διονύσιε, η Ελλάδα θρηνεί τα παιδιά της. Ένας 23χρονος στη Σάμο νεκρός από υπερβολική λήψη αλκοόλ, 2 οικογενειάρχες, 30 και 39 ετών, στη Ρόδο από βεγγαλικά, μια 16 χρονη στο Ρέθυμνο της Κρήτης από υπερβολική λήψη αλκοόλ, άλλος 16χρονος στη Κρήτη, αυτόχειρας, άλλος 40χρονος αυτόχειρας στο Ηράκλειο Κρήτης... Και αναφέρομαι σε γεγονότα μόνο του τελευταίου μήνα. Η Ελλάδα χωρίς Χριστό και Εκκλησία “τρώει” τα παιδιά της ! Και ο μικρός Χρήστος στην πύλη του Παραδείσου έχει να διακονήσει πολλές ψυχούλες που χάνονται ! Όπως, λοιπόν, σήμερα το παιδί σου γίνεται Ουρανοπολίτης και το συντροφεύουν οι προσευχές όλης της Εκκλησίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης,όπου υπάρχουν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι,  έχεις χρέος να παλέψεις (μαζί με όλους τους ιερείς μας) να κάνεις όλους τους Έλληνες Ουρανοπολίτες, οδηγώντας τους στη μετάνοια-εξομολόγηση, στη Θεία Κοινωνία, στη μεταμόρφωση, στην Ανάσταση ! Και ένα ακόμα πιο δύσκολο έργο: να μεταμορφώσεις σε Ουρανοπολίτη και τον 25χρονο που σκότωσε το παιδί σου.

Σήμερα ο Χρήστος εκοιμήθη και ανέστη στη Βασιλεία των Ουρανών. Ας γίνει η δική του κοίμηση η αιτία για την αναγέννηση και Ανάσταση όλων των Ελλήνων, μαζί με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και όλη τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, από περάτων έως περάτων της γης !

 

Δες και: Ο θάνατος των παιδιών & ο Θεός.