Παραψυχολογικές Δυνάμεις στις Πολεμικές Τέχνες

Τα παρακάτω αναδημοσιεύουμε από το μη χριστιανικό blog Kosmos-the other side. Εκεί φαίνονται αποδεκτά, ενταγμένα μάλιστα σ' ένα νεοεποχίτικο εσωτεριστικό & "φιλοσοφικό" πλαίσιο, όπου ΜΟΝΟ ο χριστιανισμός απορρίπτεται απ' όλες τις πνευματικές παραδόσεις της ανθρωπότητας... Για μένα, απλά τα παρακάτω φανερώνουν πόσο προσεκτικός πρέπει να είναι ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται ν' ασχοληθεί με τις πολεμικές τέχνες.
Θα κάνω ένα καταληκτήριο σχόλιο μετά το άρθρο, αναφέροντας και δύο αγίους μυημένους στις πολεμικές τέχνες. Ο Θεός να φωτίζει όλους τους ανθρώπους, "σοφούς" και "μωρούς"...

Από τον Γ. Απέργη

Η παραψυχολογία αποτελεί πλέον μια ξεχωριστή επιστήμη με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αναπτύσσεται παράλληλα με την κανονική επιστήμη της ψυχολογίας. Έχουν γίνει αλματώδεις εξελίξεις σε θέματα μελέτης της παραψυχολογίας, αλλά και εργαστηριακών ερευνών, πολλές από τις οποίες δεν γίνονται γνωστές στο πλατύ κοινό. Επίσης, οι σημερινοί ερευνητές παίρνουν πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα σχετικά μ' αυτό το θέμα.
Οι αρχαίοι παραδοσιακοί Πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη των ψυχολογικών και παραψυχολογικών δυνάμεων στον άνθρωπο, μέσα από διάφορα Φιλοσοφικά και Μυητικά Συστήματα.
Δεν ήταν μια απλή έρευνα στα διάφορα ακατανόητα φαινόμενα για τον ανθρώπινο νου αλλά μια σωστή εφαρμογή των ανερμήνευτων Νόμων της Φύσης, που είχαν άμεση επίδραση στον άνθρωπο, θεωρώντας τον άνθρωπο ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της φύσης, αλλά και του Σύμπαντος.
Όμως η άγνοια που υπάρχει σήμερα, και παράλληλα προωθείται σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες και δυνάμεις του ανθρώπου, μας κάνει να μη μπορούμε να δεχτούμε εύκολα αυτές τις γνώσεις που διασώθηκαν από την αρχαιότητα και αρκετές φορές τις υποτιμούμε.
Τα φαινόμενα που εξετάζει η παραψυχολογία είναι πέρα απ' το πεδίο μελέτης και έρευνας της γνωστής μας ψυχολογίας. Μερικά απ' αυτά είναι που κινούνται στα αόρατα επίπεδα του συναισθηματικού και νοητικού επιπέδου.
Τέτοια φαινόμενα μπορεί να είναι: Προφητικά οράματα, προαισθήσεις-προγνώσεις, ονειρικά μηνύματα, φαινόμενα αναδίπλωσης, πρόσβαση σε αρχεία και γνώσεις του παρελθόντος, ψυχομετρία, ενόραση, τηλεπάθεια, υπνωτισμός, Μεσμερισμός κ.λ.π. Δε μπορούμε να δώσουμε εξηγήσεις για το πλήθος αυτών των φαινομένων, αφού θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό.

Μετά απ' αυτήν τη γενική εισαγωγή και τη διευκρίνηση στο θέμα της παραψυχολογίας, μπαίνουμε στο θέμα των Πολεμικών Τεχνών, κάνοντας μια σημαντική διευκρίνιση. Όταν αναφερόμαστε στις σημερινές πολεμικές τέχνες, εννοούμε ότι αυτές έχουν έναν εξωτερικό χαρακτήρα, που περιορίζεται μόνο στη φυσική ανάπτυξη σαν άθλημα και στη γνώση των διαφόρων τεχνικών και μόνο. Οι Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες είναι αυτές που ονομάζονται επίσης Φιλοσοφικές-Παραδοσιακές και αποσκοπούν στη συνεχόμενη διαμόρφωση του Μαθητή, εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική, μέσα από έναν Δρόμο ανάπτυξης όλων των δυνατοτήτων του, μέχρι να φτάσει στο ανώτερο σημείο εξέλιξής του. Οι Δοκιμασίες που περνά εδώ ο Μαθητής και σύμφωνα μ' αυτά που έχουν διασωθεί από το παρελθόν, είναι συνεχόμενες και για όλη του τη ζωή. Γιατί είναι ένας Δρόμος που χρειάζεται προσπάθεια, τόσο στην Σχολή-DOJO, όσο και έξω απ' αυτήν, στην καθημερινή ζωή.

 

Πρόκειται δηλαδή για έναν αφοσιωμένο Μαθητή στο Δάσκαλό του και την Πολεμική Τέχνη, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά κυρίως έτοιμο να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον κατώτερο εαυτό, για να τον μεταλλάξει.

Είναι αλήθεια πως όλοι όσοι αρχίζουν να ασχολούνται με κάποια πολεμική τέχνη δελεάζονται αμέσως από την ανάπτυξη κάποιων δυνάμεων που μπορεί να προσφέρουν ή υπόσχονται ότι προσφέρουν οι πάμπολλες σχολές που υπάρχουν.
Συνήθως προπονούνται στο να αποκτήσουν μυς, ταχύτητα, ευλυγισία και όλα αυτά για να ξεχωρίσουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αποσκοπούν δηλαδή στη φυσική εξάσκηση και μόνο. Έτσι παραμένουν σ' αυτό το επίπεδο, χωρίς καμιά άλλη εξέλιξη, απλοί αθλητές. Δυστυχώς ο δρόμος αυτός έχει ένα τέλος.
Περνώντας στα Ανατολικά Συστήματα των παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, συναντάμε μια μέθοδο μαθητείας στο φυσικό, στο ψυχολογικό και τέλος στο νοητικό επίπεδο. Ο έλεγχος της προσωπικότητας και η μετάλλαξη των κατώτερων ενστίκτων σε ανώτερες δυνάμεις-αρετές ήταν από την αρχή ο στόχος αυτών των συστημάτων.
Με τις αναπνευστικές ασκήσεις μπορούσε ο Μαθητής να ελέγχει και να διοχετεύει την εσωτερική του ενέργεια, αυτήν που στην Κίνα ονόμαζαν Τσι, στην Ιαπωνία Κι και στην Ινδία Πράνα. Επίσης, με άλλες πιο προχωρημένες ασκήσεις της Γιόγκα γινόταν η ενεργοποίηση των συγκεκριμένων κέντρων ενέργειας-Τσάρκας, που έκαναν το Μαθητή ικανό να διοχετεύσει το Πράνα ανάλογα με τον σκοπό που ήθελε να πετύχει. Συνήθως χρησιμοποιούσε τη δύναμη αυτή για θεραπευτικούς σκοπούς, γιατί ο πολεμιστής έπρεπε, όπως αναφέρεται, να ξέρει να θεραπεύει τον εαυτό του, αλλά και όσους τον χρειάζονταν. Σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις μάχης, θα χρησιμοποιούσε αυτή τη δύναμη, κτυπώντας τον αντίπαλο σε ζωτικά σημεία. Η επιπλέον χρησιμοποίηση της συναισθηματικής και νοητικής δύναμης, θα έκανε τα κτυπήματα αυτά σίγουρα θανατηφόρα.

Γι΄ αυτό οι Μαθητές ήταν έτσι διαμορφωμένοι, που ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσαν εγωιστικά και άσκοπα τέτοιες τεχνικές. Επίσης το ξύπνημα αυτών των κέντρων -Τσάκρας, είχε σαν επακόλουθο και τη σταδιακή ενεργοποίηση της δύναμης, που στη Γιόγκα την ονομάζουν Κουνταλίνι. Είναι η ανώτερη δύναμη-ενέργεια που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και είναι πολύ επικίνδυνη αν αυτός δεν έχει τη σωστή διαμόρφωση και την καθοδήγηση ενός πεπειραμένου Δασκάλου. Αν χρησιμοποιηθεί επιπόλαια, μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες βλάβες που φτάνουν μέχρι την τρέλα.
Αρκετά περιστατικά που αποδίδονται σε μεγάλους Δασκάλους των Πολεμικών Τεχνών μας δείχνουν ότι αυτοί ήταν κύριοι των δυνάμεων αυτών και τις χρησιμοποιούσαν πάντα με σύνεση και έλεγχο. Με εξαίρεση κάποια τυχαία περιστατικά που ενστικτωδώς, ίσως και ασυνείδητα, για λίγα λεπτά και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες κινδύνου, κάποιοι άνθρωποι ενεργοποίησαν τέτοιες δυνάμεις. Οι υπόλοιποι απλοί άνθρωποι το θεώρησαν σαν κάτι πέρα από τα φυσικά όρια, κάτι το υπερφυσικό ή και παραψυχολογικό ακόμη, εφόσον εκτείνεται περά από τη γνωστή ψυχολογία μας. Όπως όμως όλα δείχνουν, αυτές είναι κρυμμένες δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο, που από άγνοια και έλλειψη Πνευματικής ανάπτυξης, δεν έχει καταφέρει να τις ξυπνήσει και να τις χρησιμοποιήσει.
Οι ξακουστοί μοναχοί πολεμιστές Σαολίν έφτασαν σ' ένα άριστο επίπεδο ανάπτυξης των Πολεμικών Τεχνών, συνδυασμένο πάντα με τη θρησκεία τους και αναπτύσσοντας παραψυχολογικές ικανότητες, σαν μια φυσική και αρμονική κατάκτηση γι΄ αυτούς. Οι δοκιμασίες που περνούσαν κατά την εκπαίδευσή τους στο μοναστήρι μας δείχνουν ότι ξεπερνούσαν τα φυσικά τους όρια, ελέγχοντας το Συναισθηματικό και Νοητικό τους επίπεδο. Για το μεγάλο Δάσκαλο και ιδρυτή της σχολής Σαολίν, Μποντιντάρμα, αναφέρεται ότι είχε κάνει μεγάλα κατορθώματα. Γνωστή είναι η ιστορία σύμφωνα με την οποία ένας μοναχός τον είδε να διασχίζει τα νερά ενός ποταμού πάνω σ' ένα φύλλο μπαμπού.

"Νεκρός για τον κόσμο": Ο Ρεθυμνιώτης άγιος Γέροντας Γεννάδιος (1887-1983) και οι παλαιότεροι άγιοι Ιωάννης Ερημίτης και Λαυρέντιος των Μεγάρων διέσχισαν τη θάλασσα απλώνοντας πάνω το ράσο τους. Ήταν ένα είδος "χριστιανών σαολίν" ή απλώς ενωμένοι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος; Η ύπαρξή τους (και όλων αυτών) φανερώνει ότι έχουμε τη δική μας υψηλή πνευματική παράδοση και δε χρειάζεται να ξεδιψάσουμε από το (αμφίβολης καθαρότητας) "νερό της Ανατολής".

Επίσης, οι μεγάλοι Πολεμιστές Σαμουράι είχαν μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, για τον κόσμο ή το επίπεδο της Ψυχής και του Πνεύματος. Το Πνεύμα ενός μεγάλου Σαμουράι μπορούσε να καθοδηγήσει το Μαθητή να ακολουθήσειτον Ορθό Δρόμο. Ήταν αλήθεια επίσης ότι η ψυχή του νεκρού Σαμουράι κατοικούσε στη λάμα του ξίφους του (katana). Οι Σαμουράι ακολουθούσαν ένα Δρόμο-Do υπέρβασης και αυτοπραγμάτωσης, κατέχοντας ασυνήθιστες δυνάμεις και διοχετεύοντας όλη τους τη ζωή προς τη Φώτιση-satori.
Ο Μοριχέι Ουέσιμπα, Δάσκαλος και ιδρυτής του Aikido, έφτασε ως το επίπεδο της Φώτισης με τον εξής τρόπο: Κατάφερε να αποφύγει την απειλή ξίφους, από μαθητή του, με γυμνά χέρια και μόνο. Μετά απ' αυτό αισθάνθηκε, όπως λέει, τη γη, τα άστρα, τον ήλιο σαν να ήταν δικά του, σαν να βρισκόταν στο σπίτι του. Δεν τον ενδιέφερε πια ο πλούτος, η κοινωνική θέση και γενικά το να γίνει πιο ισχυρός.
Υπάρχουν πολλές διηγήσεις για το μεγάλο αυτό δάσκαλο, όπως ότι ρίχτηκε στη μάχη εναντίων τριάντα ανδρών και τους αφόπλισε χωρίς να πάθει τίποτα. Ακόμη, ελέγχοντος απόλυτα την εσωτερική Ενέργεια, κατάφερνε να μένει ακίνητος ενώ κάποιοι δυνατοί άνδρες προσπαθούσαν να τον μετακινήσουν, όπως επίσης δεν μπόρεσε ούτε εκατοστό να τον μετακινήσει ένας πρωταθλητής του Σούμο. Στη συνέχεια σήκωσε ένα κορμό δέντρου, τον οποίο έξι-επτά εργάτες μαζί δεν μπορούσαν να τον μετακινήσουν. Είναι ολοφάνερο ότι ο Δάσκαλος αυτός είχε αναπτύξει δυνάμεις που ξεπερνούν τα όρια του φυσικού, υλικού μας κόσμου.
Στο Σύστημα Kenjutsu και Bujutsu ο νους απελευθερώνεται με το τέλος της Πνευματικής εξάσκησης. Εδώ υπάρχει η ικανότητα αντίληψης μιας επίθεσης ή απειλής, πριν ακόμα εκδηλωθεί. Ήταν επίσης γνώστες των τεχνικών ύπνωσης και εκπαίδευσης του νου με συγκέντρωση και διαλογισμό Ζα-Ζεν, που σημαίνει καθιστός διαλογισμός.
Στο Ninjutsu, συναντάμε τους Νίντζα, που εκπαίδευαν τους μαχητές τους από μικρά παιδιά. Η εκπαίδευση περιελάμβανε μυστικά όπλα και ανάπτυξη απόκρυφων τεχνικών και δυνάμεων. Τα φοβερά τους κατορθώματα λέγεται ότι οφείλονταν κυρίως στη σκληρή εκπαίδευση και λιγότερο στην ανάπτυξη των παραψυχολογικών και άλλων δυνάμεων.
Επίσης, στα πιο πολλά συστήματα Πολεμικών Τεχνών, συναντάμε τη δύναμη του ήχου, της κραυγής Κιάι, που σωστά διοχετευμένη μπορεί να παραλύει τον αντίπαλο. Ερευνώντας σε βάθος, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο ήχος δεν είναι απλώς μια τυχαία κραυγή που βγαίνει μόνο για να φοβίσει τον αντίπαλο.

Κατά τον Μ. Echenique, ιδρυτή του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών Μποντιντάρμα, η δύναμη του ήχου είναι τριπλής έκφρασης, (ΡΟΜ - ΙΝ - ΤΖΕ) και εκδηλώνεται στις τρεις γραμμές ή κέντρα δύναμης του Μαθητή των Πολεμικών Τεχνών. Ο συνδυασμός με το κατάλληλο χρώμα και ζώο και προβάλλοντας αυτά μέσω της φαντασίας, θα δημιουργήσει στο Μαθητή το ρευστό τού ΚΙ ή αλλιώς την Εσωτερική Δύναμη, το Nei-Kung, που θα μπορέσει στη συνέχεια να εφαρμόσει σε οποιαδήποτε τεχνική.Kάποιες ακόμη υψηλές τεχνικές, κατά τον M. Echenique, είναι η απόκρυψη τού πνεύματος WA του πολεμιστή και η τεχνική της εσωτερικής όρασης HARAGEI.
Η τέχνη του κενού, η τέχνη της λεπτής υπόστασης που δίνουν τη δυνατότητα στο Μαθητή να βλέπει το αόρατο διπλό ομοίωμα των πραγμάτων. Όλα αυτά είναι ένα σύστημα πολύχρονης Μαθητείας, μέσα από μια σοβαρή προσπάθεια αναβίωσης των Παραδοσιακών και Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών, που γίνεται στο Ινστιτούτο Μποντιντάρμα.
Μ' αυτή τη μικρή αναφορά σε μερικά από τα κυριότερα Συστήματα Παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις διαφορές μεταξύ των Εσωτερικών Πολεμικών τεχνών και των εξωτερικών, αλλά και να βρούμε στοιχεία για την ύπαρξη δυνάμεων μέσα σ' αυτά τα παραδοσιακά συστήματα. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να ονομαστούν παραψυχολογικές, άμεσα συνδεδεμένες με τον απέραντο, αόρατο κόσμο που μας περιβάλλει, μέρος του οποίου είναι κι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Τις αόρατες αυτές δυνάμεις, καλείται να γνωρίσει ο Μαθητής των Πολεμικών Τεχνών, μέσα από έναν Δρόμο-Do, που ο ίδιος επέλεξε.
Καλείται έτσι να αντιμετωπίσει πολλούς αντίπαλους και πολλούς εχθρούς, ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο, που είναι ο ίδιος του ο μικρός εαυτός.

Γιώργος Απέργης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Φιλοσοφικές Πολεμικές Τέχνες - Μ. Ετσενίκε.
Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού.
Η Ανάπτυξη του Πνεύματος - Τακουάν.
Καράτε-Ντο - Γκίτσιν Φουνακόσι.
Το βιβλίο των πέντε Δακτυλιδιών. - Μ. Μουσάσι.
Τάο-Τε-Τζιγκ. - Λάο Τσε.

To σχόλιο του blog μας:

Παρόλο που ο συντάκτης του άρθρου ξεκαθαρίζει πως η ανάπτυξη πολεμικών ικανοτήτων είναι δευτερεύουσα μπροστά στην πνευματική ανάπτυξη, που έχει αληθινή σημασία, στη συνέχεια δίνει παραδείγματα από πολεμικά κατορθώματα για να τεκμηριώσει την καλλιέργεια "παραψυχολογικών δυνάμεων" στους δασκάλους που αναφέρει.

Αντίθετα, η πνευματική ανάπτυξη των δικών μας, ορθόδοξων μεγάλων δασκάλων (δηλ. των αγίων) τεκμηριώνεται με πράξεις μεγάλης αγάπης και αυτοθυσίας (φτάνοντας μέχρι τη συγχώρηση των εχθρών και την προσευχή γι' αυτούς - συγχώρηση από αγάπη κι όχι από κάποιο αίσθημα ανωτερότητας, που ίσως υποκρύπτει και εγωισμό), με επικοινωνία με πνεύματα αγίων και αγγέλους, με την Παναγία και τον ίδιο το Χριστό, καθώς και με όραση του θείου Φωτός, που το διακρίνουν σαφώς από το φως του ανθρώπινου νου, το οποίο γνωρίζουν, το βλέπουν (όπως και πολλοί γιόγκι) αλλά δεν το επιθυμούν, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το άκτιστο και αιώνιο Φως του Θεού, το Φως Που Δεν Είναι Φως Και Γνωρίζει Το Όνομά Μας. Το Φως αυτό δεν το βλέπουν οι γιόγκι, οι σαολίν, οι νίντζα κ.λ.π., γι' αυτό και η πνευματική παράδοση της άπω ανατολής δεν έχει να μας προσφέρει κάτι.

Ένα από τα φίδια του Γέροντα Παΐσιου, ενός κορυφαίου σύγχρονου ορθόδοξου διδασκάλου, που έγινε κυριολεκτικά ένα με τα πλάσματα.

Σχετικό απόσπασμα από αυτό το άρθρο:

«Ο μέγας γέρων [=ορθόδοξος πνευματικός διδάσκαλος] Σωφρόνιος του Έσσεξ, στο κύκνειο άσμα του, τη συγκλονιστική αυτοβιογραφική και βαθιά θεολογική μελέτη Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, αναφέρει:

«Από των παιδικών μου χρόνων απέκτησα την συνήθειαν να προσεύχωμαι. Πρωΐαν τινά όμως, εις τινά οδόν της Μόσχας, εσφηνώθη εις τον νουν μου η σκέψις: δεν είναι δυνατόν το απόλυτον να είναι “πρόσωπον”. […] Έκτοτε […] ήρχισα να αποσπώμαι από της προσευχής και να στρέφωμαι προς διαλογισμόν εξωχριστιανικού τύπου. Συντόμως, μετά τούτο, κατά τινα νύκτα αφυπνίσθην δι’ ακαταλήπτου τρόπου. Είδον το δωμάτιόν μου πλήρες ανομοιογενούς, τεθλασμένου και παλλομένου φωτός. Η ψυχή μου εταράχθη. Ησθάνθην αποστροφήν προς το όραμα τούτο. Μάλλον ειπείν, δυσφορίαν τινά μεμιγμένην μετά τινος τρόμου, ομοίως προς φόβον τον οποίον προκαλεί όφις εισερχόμενος έρπων εις οικίαν. Εξήλθον εκ του δωματίου μου εις την τραπεζαρίαν, διήλθον εκεί λεπτά τινα και κατόπιν επανήλθον εις την κλίνην μου. Δεν υπήρχε πλέον φως και εκοιμήθην εκ νέου.

»Ολίγον βραδύτερον, κατά την περίοδον της ασκήσεως του υπερβατικού διαλογισμού, εις ον εσημείωσα πρόοδον ως προς την αυτοσυγκέντρωσιν, είδον την διανοητικήν μου ενέργειαν ομοίαν προς φως, ουχί ισχυρόν. Το φως τούτο ευρίσκετο εντός της κρανιακής κοιλότητος και πέριξ αυτής. Η καρδία όμως δεν συμμετείχεν εις αυτό, ζώσα κεχωρισμένως από του εγκεφάλου.

»Μετά παρέλευσιν πολλών ετών αφ’ ότου επεσκέφθη εμέ το έλεος του Υψίστου Θεού [σ.σ: μετά την επιστροφή του στο χριστιανισμό], παρετήρησα ότι το άκτιστον Φως [σ.σ: το αληθινό φως του Θεού] είναι ήρεμον, ακέραιον, ομοιογενές. Ενεργεί επί του νοός, επί της καρδίας, εισέτι δε και επί του σώματος. Κατά την θεωρίαν αυτού [σ.σ: κατά την όρασή του] όλη η ύπαρξις ημών ευρίσκεται εν καταστάσει, την οποίαν η “γη” δεν γνωρίζει. Αυτό το Φως είναι φως αγάπης, φως συνέσεως, φως αθανασίας και θαυμαστής ειρήνης.

»Μετά την εκ νέου εις Χριστόν στροφήν μου, η “ανατολική” εμπειρία μου, ήτις διήρκεσε περίπου επτά ή οκτώ έτη, εφάνη εις το πνεύμα μου ως το πλέον φοβερόν έγκλημα κατά της αγάπης του Θεού…» (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996, σελ. 49-50 [ολόκληρο εδώ]).

Ας σημειωθεί ότι, κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο άνθρωπος, όπως και ο άγγελος, ως δημιουργημένος κατ’ εικόνα Θεού, είναι φωτεινό ον. Γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια έντονης πνευματικής (μυστικιστικής) εργασίας είναι πιθανόν να δει το όραμα του δικού του νοητού φωτός. Αυτό μπορεί να του προκαλέσει σύγχυση και να νομίζει ότι βρέθηκε σε κατάσταση «φώτισης», ενώ η φώτιση έρχεται με την όραση του άκτιστου Φωτός του Θεού, η οποία επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια της ταπείνωσης και της σταυρικής αγάπης και όχι με την εφαρμογή κάποιας τεχνικής».

*******

Ο μόνος λόγος που ασκεί τόση γοητεία στους δικούς μας ανθρώπους η ενασχόληση με αυτού του είδους την πνευματικότητα (πέρα από τη γοητεία της δύναμης, από την ανάπτυξη πολεμικών ικανοτήτων ή ιδιοτήτων Υπερήρωα, τύπου X-Men) είναι η άγνοια της δικής μας πνευματικής παράδοσης, που με τον Ορθόδοξο Δρόμο (το λιγότερο ταξιδεμένο) οδηγεί τον άνθρωπο στην ένωση με το Θεό διά του Χριστού και τη μεταμόρφωσή του σε ένα ολόφωτο ανθρώπινο ον, "θεό σε όλα εκτός από τη θεϊκή ουσία" (φράση του αγίου Ισαάκ του Σύρου που επαναλαμβάνει ο Γέροντας Σωφρόνιος), δηλ. σε αυτό που ονομάζουμε "άγιο".

Ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ (Σωφρόνιος του Έσσεξ, 1896-1993)

Υπάρχει άλλος ένας λόγος της μόδας για ανατολική πνευματικότητα: ο εγωκεντρισμός της. Πνευματική καλλιέργεια σαν αυτή που περιγράφεται παραπάνω, παρά την υπακοή στο Δάσκαλο, δε σε κάνει  να ταπεινώνεσαι μπροστά στον (πιο Ταπεινό απ' όλους) Ιησού Χριστό (ως μόνο αληθινό Δάσκαλο, που είναι ο Δάσκαλος του δασκάλου σου και κάθε άλλου δασκάλου) αλλά έχει επίκεντρο τον εαυτό σου. Σκοπεύεις να καλλιεργηθείς & να αναβαθμιστείς πνευματικά και να αναπτύξεις τις "δυνάμεις" σου. Η δική μας πνευματική καλλιέργεια έχει επίκεντρο το Χριστό, προς τον Οποίο τείνει να ενωθεί ο άνθρωπος και η ένωση αυτή είναι η μόνη και απόλυτη "ανταμοιβή" και ο μόνος και μέγιστος πόθος του, χωρίς δυνάμεις, χωρίς επιδίωξη εσωτερικής αναβάθμισης, που έρχονται (αν έρθουν) αργότερα ως δώρα του Χριστού και όχι ως προσωπικά σου κατορθώματα - και δε θέλεις να έρθουν και ίσως να μην έρθουν ποτέ, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος μας, αλλά η ενότητα με τον Αγαπημένο Ιησού. 

Επικίνδυνες λοιπόν, κατ' εμάς, οι επιδιώξεις της ανατολικής πνευματικότητας, κατάλληλες για εγωιστές (συνειδητούς ή υποσυνείδητους). Προτιμητέος χίλιες φορές ο ολόφωτος πόθος του Ταπεινού Θεού μας, που δεν είναι μόνο Θεός, αλλά και άνθρωπος-αδελφός μας, ο Χριστός μας.

******

Καλό είναι να διερευνήσει ο ενδιαφερόμενος και υποψιασμένος μπλογκοναύτης τη σχέση των ανατολικών πολεμικών τεχνών με τις θρησκείες της Ασίας, δηλ. με τον ασιατικό μυστικισμό, που σχετίζεται άμεσα με τη λατρεία των ειδωλολατρικών θεών κι ας διαφημίζεται στους ανύποπτους δυτικούς ως "φιλοσοφία" "πέρα από κάθε θρησκεία".

Η ίδια αυτή σχέση αποκρύπτεται και όσον αφορά τη γιόγκα και τις άλλες τεχνικές διαλογισμού, που έχουν γίνει πλέον διαδεδομένη μόδα λόγω της προπαγάνδισής τους κυριολεκτικά με κάθε μέσο και τρόπο (από περιοδικά για τον τοκετό μέχρι ταινίες κινουμένων σχεδίων).

Για τη σχέση των πολεμικών τεχνών με τις ειδωλολατρικές θρησκείες δες αυτό το άρθρο της Μαρίας Δημητριάδου. Εδώ για τη γιόγκα ως λατρεία ειδωλολατρικών θεών και εδώ ένα απόσπασμα από το μελετητή της ανατολικής φιλοσοφίας, πρώην άθεο και τελικά ορθόδοξο μοναχό π. Σεραφείμ Ρόουζ σχετικά με το θέμα.

Δες και αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη για το Tae Kwon Do, από το Λευτέρη Καλαβρυτινό, μυημένο στον ανατολικό μυστικισμό, στο Tae Kwon Do, στην παραψχολογία και στο βουδισμό Ζεν.

Τέλος, καλό είναι να μελετήσεις και τις εμπειρίες δύο ακόμη ορθόδοξων χριστιανών που μυήθηκαν στην ανατολική φιλοσοφία, δηλ. στο μυστικισμό και τις θρησκείες της Άπω Ανατολής: δες λίγα γι' αυτούς εδώ (Φαρασιώτης) και εδώ (Κλάους Κένεθ). Να μια ακόμη μελέτη (Η δύναμη των ειδωλολατρικών θεών), Αμερικάνας ανθρωπολόγου, πρώην ινδουίστριας.
Φυσικά η λέξη "ειδωλολατρία" κεντρίζει τα νεύρα κάθε εκσυγχρονισμένου αγνωστικιστή ή μυστικιστή διανοούμενου, που είναι απόλυτα σίγουρος για τη σοφία του χωρίς να έχει καμιά εμπειρία από την πραγματική πνευματικότητα της Ορθοδοξίας. Εύκολα μπορεί να παρακάμψει τα παραπάνω, ξεγελώντας τον εαυτό του με συνθήματα όπως "μισαλλόδοξοι παπάδες", "φανατικοί ορθόδοξοι" κ.τ.λ. (να οι κακοί παπάδες μας)...
Όμως εδώ παραθέτω σχεδόν αποκλειστικά κείμενα ανθρώπων που μυήθηκαν στις τεχνικές και στη φιλοσοφία της Ανατολής, είτε στις εκδυτικισμένες εκδοχές της είτε στις αυθεντικές, που τις γνώρισαν από τις πηγές ταξιδεύοντας στην Ασία. Καλώ λοιπόν κάθε ενδιαφερόμενο γι' αυτή τη φιλοσοφία & τις τεχνικές να ταξιδέψει και στα κέντρα της ορθόδοξης πνευματικότητας και να γνωρίσει και τις ορθόδοξες τεχνικές από τις πηγές. Να το κάνει ξέροντας πως είναι κάτι διαφορετικό - όπως αναγνωρίζουν όλοι όσοι έχουν ζήσει και τις δυο εμπειρίες (όπως αυτοί που αναφέρονται παραπάνω) και όλοι οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας, που ασφαλώς η σοφία και η αγιότητά τους πρέπει να γίνει τουλάχιστον εξίσου σεβαστή με τη σοφία και την αγιότητα που αναγνωρίζει ο ερευνητής στους ασιάτες δασκάλους.

Ο Κινέζος ορθόδοξος Γέροντας π. Ηλίας Ουέν (και αγγλικά).

******

Μήπως αυτά σημαίνουν πως κάθε σχολή πολεμικών τεχνών και κάθε αθλητής πολεμικών τεχνών έχει πάρει στροφή προς το βουδισμό (σαολίν), το σιντοϊσμό και γενικά τις ανατολικές θρησκείες; Ένας αθλητής πολεμικών τεχνών και ένας δάσκαλος αθλητικών πολεμικών τεχνών μπορεί να είναι και πιστός χριστιανός και να γίνει και άγιος; Ας το ψάξει, όχι μόνο μελετώντας βιβλία αλλά και αναζητώντας σοφούς και αγιασμένους ορθόδοξους γέροντες, και οπωσδήποτε συμμετέχοντας στην ορθόδοξη πνευματική ζωή, που είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του κόσμου (γιατί είναι δίπλα μας αλλά δεν τη βλέπουμε - ο άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς το έλεγε αυτό) και ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος που οδηγεί στην αληθινή τελειότητα.

Nα και πώς έκανε διαλογισμό η γιαγιά του και έφτανε σε αρκετά καλό σημείο πνευματικής προόδου, έστω κι αν δεν ήξερε το βαθύτερο νόημα της ορθόδοξης πνευματικότητας. 

Καλό είναι όμως να παραμείνει εκεί, στο αθλητικό κομμάτι, και να υιοθετήσει το πνευματικό κομμάτι της Ορθοδοξίας (αφού είναι ορθόδοξος χριστιανός, απόγονος ορθόδοξων χριστιανών, μέλος ενός έθνους ορθόδοξου και γεμάτου αγίους, όπως οι Έλληνες, οι Ρώσοι, οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, οι Γεωργιανοί κ.λ.π., αλλά και μέρος του αραβικού έθνους κ.ά.) - δηλ. εκείνη την πνευματική παράδοση που οδηγεί στο Θεό κι όχι στις δικές μου δυνάμεις, που τελικά (στην αιωνιότητα - χωρίς το Χριστό) θα με αφήσουν μόνο.

Μάλιστα τολμώ να προτείνω και στον Κινέζο, τον Ιάπωνα, το Δυτικοευρωπαίο, τον Αμερικάνο και κάθε άνθρωπο από μη ορθόδοξο έθνος που ασχολείται με πολεμικές τέχνες, να ερευνήσει και να ανακαλύψει την Ορθοδοξία, μέσα από τις βιογραφίες και τα συγγράμματα των ορθόδοξων αγίων και όχι από τις παραποιημένες ερμηνείες που δίνουν γι' αυτήν πολλοί νεοεποχίτες, εν πολλοίς προπαγανδιστές.

*****

Υποσχέθηκα δυο αγίους μυημένους στις πολεμικές τέχνες. Να τοι: δυο Ρώσοι αγωνιστές ορθόδοξοι μοναχοί, άγνωστοι μεταξύ τους, που αξιώθηκαν από το Θεό να δώσουν τελικά και τη ζωή τους για την πίστη τους.

Ο π. Θεράπων (μαρτύρησε 36 ετών) σπούδασε 5 χρόνια πολεμικές τέχνες της Ανατολής, τις οποίες όμως εγκατέλειψε διαπιστώνοντας ότι, για να εμβαθύνει, έπρεπε να ασχοληθεί με το μυστικισμό και τη λατρεία των ανατολικών θρησκειών. Στη συνέχεια όμως επιπόλαια ασχολήθηκε με τη μαγεία, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του! Επανήλθε στη ζωή μετά από όραμα αγγέλου και αυτό ήταν η αιτία που έγινε μοναχός & γνήσιος ορθόδοξος αγωνιστής, με υψηλή πνευματικότητα, σ' ένα από τα πιο σημαντικά πνευματικά κέντρα της Ορθοδοξίας, τη μονή Όπτινα.

Το βράδυ του Πάσχα του 1993, ένας σατανιστής τον έσφαξε με δίκοπο μαχαίρι -επάνω στο οποίο ήταν χαραγμένο το «666» και η λέξη «σατανάς»- μαζί με τους συναγωνιστές του Βασίλειο Ροσλιακώφ και Τρόφιμο Ταταρίνωφ. Η σφαγή ήταν μια ανθρωποθυσία: έγινε με «επαγγελματικό» τρόπο, ώστε τα θύματα να υποφέρουν, αιμορραγώντας επί πολύ πριν ξεψυχήσουν (αναλυτικά εδώ - και αγγλικά με λεπτομέρειες εδώ).

Ο νεομάρτυρας π. Θεράπων

Στο ίδιο post βιογραφείται ο νεομάρτυρας π. Νέστωρ του Ζάρκι, που μυήθηκε στις πολεμικες τέχνες σε μικρή ηλικία, αλλά ασχολήθηκε εντατικά και με τη ζωγραφική, καλλιεργώντας ιδιαίτερα την αγιογραφία (ζωγραφική αγίων). Εμπνευσμένος από τις μορφές  του αγίων που ζωγράφιζε έγινε μοναχός στην αρχαία μονή του Ποτσάεβ (όπου είχαν ζήσει μεγάλοι άγιοι) και στη συνέχεια, μέσα σε καθεστώς διωγμού των χριστιανών από τους αθεϊστές, ανέλαβε ιερέας στο απομονωμένο χωριό Ζάρκι και συγκρούστηκε με τοπικές συμμορίες, πάντα με πνεύμα ορθόδοξης αγάπης, αποσπώντας μάλιστα τουλάχιστον ένα μέλος τους - δεν πρόλαβε να κάνει περισσότερα, γιατί δολοφονήθηκε άγρια στις 31 Δεκεμβρίου 1993. Στη σύντομη δράση του είχε προσφέρει μεγάλη βοήθεια στους περιθωριακούς και πάσχοντες ανθρώπους της περιοχής του και είχε ταξιδέψει στην εμπόλεμη Γεωργία προσφέροντας ανθρωπιστική και πνευματική βοήθεια.

"Με το νεανικό του ζήλο, ο π. Νέστωρ, έφερε και πάλι ζωή στο απόμερο χωριό του Ζάρκι. Βοηθούσε παράλληλα και τα γύρω χωριά, κηρύττοντας και υπενθυμίζοντας στους Ρώσους τις χριστιανικές τους ρίζες. Η βοήθειά του όμως απλωνόταν, όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μή χριστιανούς. Περπατούσε περισσότερα από δώδεκα μίλια καθημερινά για να βλέπει τα πνευματικά του παιδιά στη γύρω περιοχή και κατά τη διάρκεια αυτής της ατελείωτης πεζοπορίας έκανε προσευχή και ένοιωθε το δέος της ενώσεώς του με τον Θεό, γινόμενος ένα μαζί Του... Η ψυχή του π. Νέστορα ήταν όλο φωτιά. Αυτήν την φωτιά της πίστης πού καίει για την άλλη ζωή..."

Η ζωή αυτών των σύγχρονων αγίων κάτι έχει να σου πει, φίλε ταξιδιώτη και ερευνητή. Άκουσέ τους. Σ' αυτό το μπλογκονήσι δε δίνουμε απαντήσεις, μόνο προσκαλούμε σε ΕΡΕΥΝΑ - το "πίστευε και μη ερεύνα" ποτέ ΔΕΝ το παραδέχτηκε η Ορθοδοξία! Μην το εφαρμόζεις λοιπόν εσύ, περιπλανώμενους σε εξωτικά μονοπάτια και περιφρονώντας τις δικές σου πνευματικές πηγές.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ!