Μήπως είμαι υποκριτής;

LOCKHEART WORLD

Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο εύχομαι να μην τον βρεις...

Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την Ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε όμως, πόσο υποκριτές είμαστε.

Γεννιόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για την σωτηρία μας, και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν ερευνούμε γιατί είμαστε Ορθόδοξοι και τι σημαίνει αυτό. Στην συνέχεια της ζωή μας γινόμαστε άθεοι, δωδεκαθεϊστές ή αιρετικοί, έχουμε όμως το βάπτισμα, μπας και η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια και καλά να έχουμε μια πισινή, που λέει ο λαός.

Γιορτάζουμε κοσμικά Χριστούγεννα και Πάσχα. Πάμε τα Χριστούγεννα στα μπουζούκια, ενώ Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε της ωδές για την αναγγελία γέννησης του θεανθρώπου, δηλαδή στην εκκλησία, αλλά εμείς τα πίνουμε στις πίστες. Το Πάσχα τρώμε σαν τα μοσχάρια την λαμπρή αντί να αναρωτηθούμε: ο Ιησούς σταυρώθηκε για μένα αλλά γιατί; Γιατί λεμέ καλά Χριστούγεννα; αναρωτηθήκαμε ποτέ; ή Χριστός Ανέστη; τι σημαίνουν αυτές οι μέρες;

Αρνούμαστε την εκκλησία, αλλά όταν το παιδί μας πάθει κάτι τρέχουμε στον παπά να μας κάνει ευχέλαιο ή προσπαθούμε σαν τρελοί να μάθουμε για κάποιον άγιο γέροντα η κάποια προσευχή άγιου για να μας βοηθήσει.

Καλά, δεν διερωτήθηκες ποτέ την ώρα που βλέπεις στην κάσα τον πατέρα σου, την μάνα σου, το παιδί σου, τι στο καλό γίνεται μετά;

Ανάβεις καντήλι παραφινέλαιου, διοτι απλά λες οτι δεν πειράζει, το ίδιο είναι  χωρις να γνωρίζεις φυσικά ότι ο Ιησούς προσευχήθηκε στο κήπο των ελαιών. Στο Χριστό προσφέρεις και καίς αυτό που τρώς, αυτό σημαίνει θυσία και προσφορά, αλλά, μπας και γκρεμιστεί ο Χριστός που εσύ έχεις κεντήσει μέσα σου, αρνείσαι την αλήθεια.

Δεν μπορείς να κάνεις νηστεία αλλά κάνεις δίαιτα για να πας Μύκονο το καλοκαίρι και μετά έχεις απαίτηση, αν υπάρχει Χριστός με τα δικά σου δεδομένα, να σε σώσει.

Πας και κοινωνάς ανεξομολόγητος θεωρώντας σαν ημιμαθής και ανόητος ότι αμαρτία είναι μόνο αν πυροβολήσεις άνθρωπο και όχι η σαπίλα του εγωϊσμού και τα πλοκάμια του που έχεις μέσα στην καρδιά σου.

Θεωρείς ότι ο Θεός είναι παντού και μέσα σου, θεοποιώντας το Εγώ σου και καταδικάζοντας τον εαυτό σου σε απώλεια χωρίς να το συνειδητοποιείς.

Αρνείσαι τον Χριστό αλλά όταν σου μιλήσουν για διάβολο και σατανισμό κάνεις χιλιόμετρα μακριά, γιατί; τι φοβάσαι; αν αρνείσαι τον Χριστό δεν πιστεύεις και στο διάβολο, τοτε γιατι σε τρομάζει το σκοτός και οι δυνάμεις του; μήπως χτυπάει η συνείδηση μέσα σου και το εγώ σου δεν την ακούει; ["Νεκρός": ή το αντίθετο, αρνείσαι το Χριστό, αλλά όταν ακούσεις για διάβολο και σατανισμό τεντώνεις τ' αφτιά σου να μη χάσεις ούτε λέξη, γιατί σε γοητεύει το κακό και το σκοτάδι, έστω κι αν κατά βάθος δεν είσαι κακός άνθρωπος (όπως όλοι άλλωστε)].

Κάνεις τον μάγκα ότι Θεός δεν υπάρχει και άλλα τέτοια, αλλά μόλις σου πει ο γιατρός ότι έχεις 6 μήνες ζωής τότε γυρνάς σαν βρεγμένη γάτα πίσω παρακαλώντας τον να σε κρατήσει ακόμα λίγο για να χορτάσεις την αχόρταγη και αμαρτωλή ζωή σου.

Η Ορθοδοξία γεννήθηκε από την ανάσταση του Θεανθρώπου ενώ οι άλλες θρησκείες – αιρέσεις γεννήθηκαν από την ανοησία των ανθρώπων για να χειραγωγήσουν τον εαυτό τους με προϊόν το Θεό.

Αρνείσαι το ευαγγέλιο χωρίς να το έχεις διαβάσει έστω μία φορά, αλλά σε κουβέντες περι θρησκείας το παίζεις Ραβίννος Αρχιερέας. Από την άλλη παίρνεις από το ευαγγέλιο ό,τι σε συμφέρει και το θεωρείς σωστό και ό,τι δεν σε συμφέρει ή το θεωρείς λάθος το βαφτίζεις αλλοίωση των Γραφών δια μέσου των αιώνων.

Κατηγορείς από τον καναπέ του σπιτιού σου τρώγοντας σουβλάκια τους ιερείς και την εκκλησία σαν Πόντιος Πιλάτος, αλλά για όποιον πάει να κρίνει εσένα γίνεσαι κέρβερος.

Θεωρείς οτι δεν υπάρχει Ανάσταση αλλά πηγαίνεις σαν Κυρα-κατίνα να πεις το Χριστός Ανέστη και να ντερλικώσεις το αρνί και τα κρασιά στο όνομα του Χριστού αλλά χωρίς Χριστό.

Όταν βλέπεις ή σου γίνεται θαύμα λές ότι έτυχε, χωρίς να δεις την αιτιοκρατία γιατί και το πώς πέτυχε. Αλλά από την άλλη το δέχεσαι με χαρά.

Δεν πας να εξομολογηθείς διότι λές ότι το κάνεις μπροστά στις εικόνες, αγνοώντας ότι μια εικόνα δεν μπορεί να μιλήσει και να δώσει την ευχή της συγχώρεσης ενώ ο πνευματικός μπορεί.

Υπάρχει μια άποψη συνήθως άθεων που αναφέρει ότι “Με βάφτισαν χωρίς να με ρωτήσουν”. Ωραία, τουλάχιστον μάθε γιατί βαφτίστηκες και τι σημαίνει αυτό και μετά μιλάς.

Έχεις έφεση στον αρνητισμό και αυτό φαίνεται απο το εξής : Αν δώσεις σε κάποιον 2 βιβλία, που το ένα θα έχει τίτλο “Ποιος ειναι πραγματικά ο Ιησους” και το άλλο “Ο Ιησους δεν υπήρξε”, θα επιλέξει το δεύτερο και αυτό διοτι δεν έχουμε την ταπείνωση να μάθουμε πρώτα κάτι τι ειναι, ώστε να το αρνηθούμε, αλλά ο εγωισμός επιλέγει την οδό του αρνητισμού για να τραφεί και να χορτάσει με αοριστολογίες.

Αγαπητέ αδερφέ μου,

Μήπως βρήκες τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο;

Ο αρθρογράφος τον βρήκε και πολλές φορές μάλιστα μέχρι την ημέρα της μετανοίας του.

Μήπως ήρθε η μέρα έστω να ερευνήσεις τα πράγματα;

Ο Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιά σου κάθε λεπτό ενώ εσύ ακούς τις σειρήνες της αμαρτίας και τον αγνοείς. Άκουσέ τον. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος, μόνο κακό δεν μπορεί να σου κάνει. Αντίθετα, θέλει το καλό σου και την σωτηρία σου. Για αυτή την σωτηρία εκατομμύρια των αγιών μαρτύρησαν με χάρα και μάλιστα κάνοντας θαύματα ακόμα και σήμερα.

Μήπως ήρθε η ώρα να δεις και άλλες πλευρές της ύπαρξης και να ερευνήσεις αυτές που αγνοείς ή έχεις ελάχιστη γνώση για αυτές;

Καλό ταξίδι, αδερφέ, όπως ελεγε και ο πατέρας Παΐσιος ο ίσιος δρόμος ειναι ο ανηφορικός, εμπρός ξεκίνα και ο Κύριος θα σε βοηθά. . .

Αμήν