Τῇ α΄ τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Περπετούας, καὶ τῶν σὺν αὐτῇ...
Στίχοι
Τὴν
τῶν σφαγέντων Περπετούα πεντάδα,
Ἤμειψε, συσφαγεῖσα πρὸς τὴν ἑξάδα.
Ἤμειψε, συσφαγεῖσα πρὸς τὴν ἑξάδα.
Τεράστια η τιμή για εμάς τους "συν
αυτώ" να έχουμε προστάτες 2 αγίους και μάλιστα 2 από τους πιο
"παραγνωρισμένους", σαφέστατα αδικημένους και σχετικά αγνώστους...
Τόσο αγνώστους, που τα ημερολόγια συνήθως τους παραλείπουν...
Έναν Άγιο και μια Αγία.
Ξεκινήσαμε με τον Άγιο Κασσιανό και στην πορεία μας προς την αλήθεια βρήκαμε (ή μάλλον μας βρήκε...) την Αγία Περπέτουα...
Τι αλλιώτικο δίδυμο, στ΄αλήθεια;
Ένας Άγιος Μοναχός και μια Αγία Μάνα.
Να καλύπτουν όλη την "γκάμα" μας...
Να μας φυλάνε, να μας προστατεύουν, να στέκονται στο πλάι μας και να μας αγαπούν.
Όπως τους αγαπάμε και τους τιμάμε κι εμείς...
Και να ζούμε με την αγία προσμονή πως
κάποτε, και δεν θ΄αργήσει, θα βρεθούμε ο καθένας και η καθεμιά από
εμάς ακριβώς απέναντί τους.
Πρόσωπο προς πρόσωπο.
Και με θέα Τον Χριστό...
Τι καλύτερο απ΄αυτό, σ΄αυτήν την ζωή και στην άλλη;
(Να μας χαίρονται!
Και να τους χαιρόμαστε!)
Δείτε όλες τις αναρτήσεις για την αγαπημένη μας αγία
Ενδεικτική συνομιλία αποτελεί αυτή με τον Αββά Θεόδωρο, στην οποία ο Άγιος ασκητής ομιλεί «Για την υπεροχή του τελείου ανθρώπου, που μεταφορικά ονομάζεται αµφοτεροδέξιος».
Μεταξύ άλλων λέει ο Αββάς Θεόδωρος:
Μήπως έφτασε ο καιρός να δοκιμάσουμε να γίνουμε και μεις "αμφοτεροδέξιοι"; Τι λέτε;
Ο Αββάς Κασσιανός μαζί μας...
Για τον άγιο Κασσιανό (από εδώ)
Ο "Αμφοτεροδέξιος" καλύπτει μια δική μου
ανάγκη των τελευταίων χρόνων να μοιράζομαι ό,τι μου κάνει εντύπωση (για
να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει για ποιόν λόγο γίνεται όλο
αυτό...) αλλά κυρίως μου δίνει το έναυσμα να προχωρώ στην πράξη, αφού
είμαι ολοφάνερα άνθρωπος της θεωρίας και των λαθών...
Το εγχείρημα δεν είναι τίποτα το συγκλονιστικό, ούτε έχει καμιά φιλοδοξία. Η αιτία πιθανολογώ πως είναι το γεγονός πως ποτέ μέχρι τώρα δεν μου είχε εντυπωθεί στο κεφάλι τόσο πολύ μια έννοια, μια ιδέα, μια αρετή, ένας σκοπός -όπως θέλετε πείτε το- από τον "αμφοτεροδέξιο", που διέσωσε αυτός ο απίστευτος "τύπος", ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος.
Η αλήθεια είναι πως από τότε που αποδέχτηκα την πρόταση του π. Σιλουανού να διαβάσω Αββά Κασσιανό, βαρυγδουπώντας θα έλεγα πως άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου!
Το εγχείρημα δεν είναι τίποτα το συγκλονιστικό, ούτε έχει καμιά φιλοδοξία. Η αιτία πιθανολογώ πως είναι το γεγονός πως ποτέ μέχρι τώρα δεν μου είχε εντυπωθεί στο κεφάλι τόσο πολύ μια έννοια, μια ιδέα, μια αρετή, ένας σκοπός -όπως θέλετε πείτε το- από τον "αμφοτεροδέξιο", που διέσωσε αυτός ο απίστευτος "τύπος", ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος.
Η αλήθεια είναι πως από τότε που αποδέχτηκα την πρόταση του π. Σιλουανού να διαβάσω Αββά Κασσιανό, βαρυγδουπώντας θα έλεγα πως άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου!
Ο Αββάς Κασσιανός ο Ρωμαίος (ο
επονομαζόμενος και Ιωάννης) μαζί με τον αδελφικό του φίλο, π. Γερμανό,
αφού πήραν την ευλογία του Γέροντά τους, βγήκαν ως πρώιμοι
"δημοσιογράφοι" της εποχής τους (4ος αιώνας!) για να συνομιλήσουν με
τους ασκητές Πατέρες της Ερήμου της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης.Τ α
αποτελέσματα της "έρευνάς" του είναι καταπληκτικά.
Ενδεικτική συνομιλία αποτελεί αυτή με τον Αββά Θεόδωρο, στην οποία ο Άγιος ασκητής ομιλεί «Για την υπεροχή του τελείου ανθρώπου, που μεταφορικά ονομάζεται αµφοτεροδέξιος».
Μεταξύ άλλων λέει ο Αββάς Θεόδωρος:
«Οι τέλειοι είναι εκείνοι που η Αγία Γραφή τους ονομάζει αµφοτεροδέξιους. Έτσι µας περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών πως ήταν ο ξακουστός Αώδ, «ο οποίος μπορούσε να χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι τόσο καλά, όσο και το δεξιό» (Κριτές 3, 15).Ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως η "έξοδος" των δύο Πατέρων έφτασε σχεδόν τα 8 (!) χρόνια, όταν πια είχαν αποτυπώσει την σοφή διδασκαλία όλων εκείνων των Ερημιτών που είχαν επιθυμήσει να καταγράψουν. Τότε μόνο επέστρεψαν στη Μονή της μετανοίας τους.
Έτσι θα αξιωθούμε κι εμείς να γίνουμε και να λεγόμαστε αµφοτεροδέξιοι — με την πνευματική έννοια του όρου — αν κάνουμε καλή χρήση της ευημερίας, την οποία ονομάζουμε συμβολικά «δεξί χέρι», και της θλίψης, την οποία παριστάνουμε ως «αριστερό χέρι». Αν, με άλλα λόγια, θεωρήσουμε τα πάντα, ό,τι κι αν µας συμβαίνει, πως είναι καλά, θετικά και χρήσιμα. Να µας γίνεται καθετί, όπως λέει ο Απόστολος, «όπλο δικαιοσύνης» (Β΄ Κορ. 6, 7). Ο εσωτερικός µας άνθρωπος, πράγματι, το βλέπουμε ξεκάθαρα, αποτελείται από δύο ουσιώδη μέρη. Ο «έσω άνθρωπος» έχει δύο χέρια. Δεν υπάρχει δίκαιος που να μην έχει στη ζωή του θλίψεις, να μην έχει δηλαδή αριστερό χέρι. Αλλά η τέλεια αρετή αναγνωρίζεται από το εξής σημάδι: Και το ένα και το άλλο χέρι, χαρές και θλίψεις, λειτουργούν σαν το δεξιό, με τη θετική τους, δηλαδή, μορφή και ενέργεια. Γιατί, όταν φθάσει καθείς σ’ αυτό το ύψος αρετής, τότε ξέρει πλέον να κάνει ορθή χρήση και των δύο καταστάσεων, και την ευχάριστων και των θλιβερών…» (Αββάς Κασσιανός, τόμος Α΄ εκδ. ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, Καρέας 2004).
Μήπως έφτασε ο καιρός να δοκιμάσουμε να γίνουμε και μεις "αμφοτεροδέξιοι"; Τι λέτε;
Ο Αββάς Κασσιανός μαζί μας...
Και ο Αββάς Θεόδωρος επίσης!
Παρεμπιπτόντως η "γοητεία" του Αββά Κασσιανού έγκειται και στο ότι γιορτάζει στις 29 Φεβρουαρίου, στο δίσεκτο, δηλαδή κάθε 4 χρόνια... Ξέρετε πολλούς Κασσιανούς;
Παρεμπιπτόντως η "γοητεία" του Αββά Κασσιανού έγκειται και στο ότι γιορτάζει στις 29 Φεβρουαρίου, στο δίσεκτο, δηλαδή κάθε 4 χρόνια... Ξέρετε πολλούς Κασσιανούς;
"Ν": Τα άλλα έτη, που δεν είναι δίσεκτα, η μνήμη του τιμάται στις 28 του Φλεβάρη. Ανάρτησή μας γι' αυτόν εδώ. Ας έχουμε όλοι την ευχή των αγίων, και όλος ο κόσμος. Δόξα τω Θεώ.
Επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου