Διωγμοί Ορθοδόξων (& όχι μόνο) στον Ισλαμικό κόσμο: μέρες του Πάσχα 2015

ΟΟΔΕ. Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή τής Κυριακής (και περιοδικό "Κ"): 11-4-2015.

 

1. Οι καμπάνες δεν θα χτυπήσουν παντού

Σταύρος Τζίμας

Αναδημοσίευση από: http://www.kathimerini.gr

Οι προσευχές των χριστιανών σε εκκλησία της Δαμασκού συνοδεύονται από αγωνία για την τύχη τους καθώς και χιλιάδων ομοθρήσκων τους, όχι μόνο στη Συρία, αλλά και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Εκεί που την προσδοκία της Ανάστασης σκιάζει ο φόβος από την ωμή φονική βία τζιχαντιστών.

Ένα αναμμένο κερί στα χαλάσματα κάποιας κατεστραμμένης εκκλησίας στο ερειπωμένο Χαλέπι στη Συρία. Μια προσευχή για τους δύο αγνοούμενους ορθόδοξους χριστιανούς μητροπολίτες που απήχθησαν πριν από δύο χρόνια ["Ν": ο ένας από αυτούς δεν είναι ορθόδοξος, αλλά αντιχαλκηδόνιος (Συροϊακωβίτης), δηλ. από τη χριστιανική κοινότητα που αυτοχαρακτηρίζεται "Συρορθόδοξη Εκκλησία". Υπάρχουν πρόσφατες πληροφορίες για εκτέλεσή τους]. Ενα βιαστικό «Χριστός Ανέστη» σε σκηνή σε προσφυγικό καταυλισμό κάπου στο Κεντρικό Ιράκ. Μια γυναικεία σκιά που γλιστράει με χίλιες προφυλάξεις μεσάνυχτα στην «εκκλησία των σκλάβων» σε γειτονιά ελεγχόμενη από ακραίους ισλαμιστές, στην Τρίπολη της Λιβύης, για να ανάψει το καντήλι. Στο Σινά ο ηγούμενος της ιστορικής Μονής της Αγίας Αικατερίνης αναφωνεί «δεύτε λάβετε Φως», υπό την προστασία των όπλων των Βεδουίνων...

Πάσχα στη Μέση Ανατολή, στη γενέτειρα του χριστιανισμού. Η εβδομάδα των παθών ατέλειωτη. Οι χριστιανοί σε έναν άλλο σταυρό μαρτυρίου προσδοκούν στην ανάστασή τους, που όμως φαντάζει μακριά. «Ο λαός έχει πίστη και ελπίδα, μετά τη σταύρωση έρχεται η ανάσταση», λέει στην «Κ» ο πρύτανης του Ορθόδοξου Θεολογικού Πανεπιστημίου Μπαλαμπάντ του Λιβάνου, πατήρ Πορφύριος Γκιοζί.

Θρησκευτική εκκαθάριση

Ο διωγμός συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, με ελάχιστη, ωστόσο, έως καθόλου προβολή του εντεινόμενου δράματος των διωκομένων. Οι φρικαλεότητες των τζιχαντιστών εκτόπισαν από την παγκόσμια επικαιρότητα τη θρησκευτική εκκαθάριση στην οποία εξακολουθούν να επιδίδονται συστηματικά οι φανατικοί του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία και το Ιράκ και τώρα στη Λιβύη. Και έπρεπε να έρθουν οι σφαγές τον περασμένο μήνα 21 χριστιανών Κοπτών στη Βεγγάζη από το ISIS και των 147 χριστιανών φοιτητών στην Κένυα από Σομαλούς τζιχαντιστές τη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα των καθολικών για να ταρακουνήσουν την παγκόσμια χριστιανοσύνη κάνοντάς την να συνειδητοποιήσει με τον πιο δραματικό τρόπο ότι η ισλαμική τρομοκρατία πέρασε την Ερυθρά Θάλασσα και απειλεί τους χριστιανούς της Αφρικής. Η πίστη χαλυβδώνεται με την τήρηση της παράδοσης και την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων, λένε οι θεολόγοι. Πόσοι όμως πιστοί μπορούν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για λατρευτικές δραστηριότητες όταν το διακύβευμα είναι η ίδια τους η ζωή, όπως τώρα στη Μέση Ανατολή;

Σε αυτές τις συνθήκες, παρ’ όλα αυτά, και με ορμητήριο τον Λίβανο, αλλά και τη Δαμασκό όπου τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, ο ορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης επιχειρεί παράτολμες επισκέψεις σε πόλεις και χωριά για να εμψυχώσει τους εναπομείναντες πιστούς που όμως όλο και λιγοστεύουν, καθώς εντείνεται το αίσθημα της ανασφάλειας. «Μόνο έτσι μπορείς να στεριώσεις τον λαό σου στον τόπο του», τονίζει ο πρύτανης του Μπαλαμπάντ και προσθέτει:

«Εδώ στον Λίβανο όπου έχουν καταφύγει εκατομμύρια χριστιανοί, όλα θα γίνουν κανονικά. Στη Συρία είναι κάποιες περιοχές που για λόγους ασφαλείας οι άνθρωποι δεν θα ασκήσουν τα λατρευτικά τους καθήκοντα. Εκεί είναι αδύνατο να γίνουν λειτουργίες. Ολη η Βορειοανατολική Συρία έχει καταληφθεί από το ISIS και δεν υπάρχουν πλέον χριστιανοί. Στη Μααλούλα, την πόλη όπου μιλούν τη γλώσσα που μιλούσε ο Χριστός, έχουν επιστρέψει κάποιοι χριστιανοί, αλλά το Μοναστήρι της Αγίας Θέκλας είναι σε άθλια κατάσταση έχοντας υποστεί μεγάλες ζημιές από την επίθεση των τζιχαντιστών και οι μοναχές δεν μπορούν να γυρίσουν. Υπάρχει όμως ενοριακός ναός όπου θα λειτουργηθούν οι ελάχιστοι χριστιανοί. Στη Δαμασκό θα γίνει περιφορά Επιτάφιων και Ανάσταση.

«Στο Χαλέπι υπάρχουν κάποιες ενορίες, λίγες, που κάνουν λειτουργία. Η χριστιανική Εκκλησία είναι ακόμα ζωντανή. Κανείς δεν ξέρει πόσοι έχουν απομείνει, θα έλεγα ότι παραμένει το 25% των χριστιανών απ’ αυτούς που ήταν. Εμειναν άνθρωποι και είναι η ελπίδα για την ανάσταση που θα ’ρθει. Ο λαός έχει πίστη».

Ο βοηθός του Πατριάρχη, επίσκοπος Δαμασκού Μωυσής, σε τηλεφωνική του επικοινωνία με την «Κ» από τη συριακή πρωτεύουσα, είπε πως στις «ελεύθερες περιοχές», εννοώντας αυτές που ελέγχει ο Ασαντ, θα τελεστεί σε όλους του ναούς η θεία λειτουργία και μάλιστα τη Δευτέρα του Πάσχα θα μεταδοθεί η δοξολογία της Ανάστασης από την κρατική ραδιοτηλεόραση. Ελάχιστες καμπάνες θα ηχήσουν για να αναγγείλουν την Ανάσταση του Χριστού στο Ιράκ και αυτές σε κάποιους, λιγοστούς, χριστιανικούς ναούς στην πρωτεύουσα Βαγδάτη, όπου όμως δεν επιτρέπεται η περιφορά Επιταφίου για να μην προκληθούν οι μουσουλμάνοι. Στα στρατόπεδα προσφύγων του Κεντρικού και Νότιου Ιράκ κάποιες σκηνές θα μετατραπούν τη νύχτα της Ανάστασης για λίγο σε εκκλησίες για να ακουστεί το «Χριστός Ανέστη», ενώ λόγος δεν μπορεί να γίνει για θρησκευτικές τελετές σε κατεχόμενες από το «Ισλαμικό Κράτος» περιοχές. «Στην καλύτερη περίπτωση, να ανάψει κάποιος κρυπτοχριστιανός ένα κεράκι στα ερείπια κάποιας γκρεμισμένης εκκλησίας αν αποφασίσει να ρισκάρει...», λέει στην «Κ» ένας Ιρακινός πρόσφυγας, καθολικός χριστιανός, που διέφυγε από τη Μοσούλη και ζει προσωρινά στη Θεσσαλονίκη.

Στην Τρίπολη της Λιβύης

Με κίνδυνο της ζωής της, μια γυναίκα στην Τρίπολη της Λιβύης ίσως επιχειρήσει να ανάψει τα καντήλια στον Ναό του Αγίου Γεωργίου, τον μοναδικό πλέον σε αυτή τη χώρα μετά τη διάλυσή της και την επέλαση των τζιχαντιστών. Πρόκειται για Ελληνίδα παντρεμένη με ντόπιο, στην οποία -και φεύγοντας αναγκαστικά- ο μητροπολίτης Λιβύης Θεοφύλακτος άφησε τα κλειδιά να ανοίγει κάπου κάπου την «εκκλησία των σκλάβων», όπως αποκαλείται, γιατί φτιάχτηκε τον 15ο αιώνα για τις ανάγκες κάποιων Ελλήνων χριστιανών σφουγγαράδων που είχαν πωληθεί ως σκλάβοι των Οθωμανών. «Αν τα καταφέρει, θα είναι καλό, εγώ θα λειτουργήσω και θα προσευχηθώ για λογαριασμό του ποιμνίου μου, που αναγκάστηκε στο σύνολό του να εγκαταλείψει τη Λιβύη από τον φόβο των ισλαμιστών, από μια εκκλησία στην Κατερίνη, όπου είμαι πλέον εξόριστος...», λέει στην «Κ» ο κ. Θεοφύλακτος. «Μέχρι την επανάσταση κάναμε περιφορά του Επιταφίου και στο κέντρο της πρωτεύουσας, Τρίπολη. Τούτο το Πάσχα θα είναι το πρώτο χωρίς ούτε δείγμα χριστιανού στη Λιβύη...», τονίζει.

Στο βιβλικό Ορος Σινά, οι μοναχοί και όσοι χριστιανοί τολμήσουν, λόγω των αυξανόμενων κρουσμάτων αιματηρών επιθέσεων ισλαμιστών στη χερσόνησο, να ταξιδέψουν για προσκύνημα στο ιστορικό ελληνορθόδοξο χριστιανικό Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, θα τελέσουν τη λειτουργία της Ταφής και της Ανάστασης με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, αλλά και με τις... κάννες των όπλων των Βεδουίνων «προτεταμένες» για τον κίνδυνο επιδρομών τζιχαντιστών, που έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους με αποκρουστικές ενέργειες στο Ορος του Μωυσή. Είναι φυλές Βεδουίνων, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, που έχουν δημιουργήσει ασπίδα προστασίας του μοναστηριού από τους ακραίους ομοθρήσκους τους, καθώς γι’ αυτούς αποτελεί πηγή ζωής λόγω του τουρισμού.

«Προσευχόμαστε...»

«Η πανούκλα καλπάζει τώρα και στην Αφρική, προσευχόμαστε για τη ζωή των εδώ χριστιανών. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;», είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία του με την «Κ» μέλος χριστιανικής ιεραποστολής στο Ναϊρόμπι. Η σφαγή των χριστιανών στο Πανεπιστήμιο Garissa της Κένυας έκανε πιο ζοφερό το σκηνικό διώξεων των χριστιανών το φετινό Πάσχα και έχει συνταράξει τον χριστιανικό πλανήτη, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία. Οι χριστιανικοί ναοί στην Κένυα φρουρούνται, μετά την τελευταία δολοφονική επίθεση, από δυνάμεις ασφαλείας που φοβούνται νέο κύκλο βίας από τους εξτρεμιστές ισλαμιστές.

Υπό το άγρυπνο βλέμμα των αστυνομικών αρχών θα γίνουν οι τελετές του Επιταφίου και της Ανάστασης και στην Αίγυπτο. Ο φόβος τρομοκρατικών ενεργειών σε βάρος των Κοπτών χριστιανών έχει αυξήσει στον ανώτατο βαθμό τα μέτρα προστασίας τους, ειδικά μετά τη σφαγή είκοσι ενός εξ αυτών στη Λιβύη όπου εργάζονταν. Για το ακραίο Ισλάμ, Αραβας χριστιανός ισοδυναμεί με προδοσία και η τιμωρία είναι μία: θάνατος.

2. Προσεκτικά βήματα από το ΥΠΕΞ

Σωτήρης Σιδέρης

Αναδημοσίευση από: http://www.kathimerini.gr

Αναγκαίος ο σεβασμός της πολυπολιτισμικότητας και της πολυθρησκευτικότητας στη Μέση Ανατολή

Με μικρά, σταθερά και ιδιαιτέρως προσεκτικά βήματα το υπουργείο Εξωτερικών οργανώνει την πρωτοβουλία του για την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης με στόχο την προστασία των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι υφίστανται διώξεις και διακρίσεις. Ταυτόχρονα όμως, παραμένει σε πρώτο πλάνο η ευρύτερη στρατηγική, ελληνική και ευρωπαϊκή, της συνύπαρξης θρησκειών και εθνοτήτων σε μια περιοχή που η βία κυριαρχεί και οδηγεί σε τραγωδίες. Η πραγματοποίηση της διεθνούς διάσκεψης, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, τοποθετείται τον Ιούνιο, αλλά βασική αποστολή του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών δεν είναι τόσο η ημερομηνία της διάσκεψης όσο η επιτυχία της, κάτι που αν συμβεί, μπορεί να αποτελέσει ορόσημο για τις μετέπειτα εξελίξεις, τουλάχιστον στο επίπεδο του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.

Η πρώτη κίνηση για την ανάγκη διεξαγωγής διεθνούς διάσκεψης έγινε πριν από δύο μήνες από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά με ακροατήριο τους Ευρωπαίους ομολόγους του. Οι πρώτες κατ’ αρχήν αντιδράσεις κατέστησαν αναγκαία τη λεπτομερή μελέτη του θέματος αυτού, προκειμένου να αποφευχθούν παρεξηγήσεις και κυρίως να μην προκληθούν συγχύσεις ως προς τους στόχους, ότι δεν πρόκειται δηλαδή για έναν νέου τύπου διαχωρισμό των κοινωνιών με θρησκευτικά χαρακτηριστικά, αλλά για νέα διπλωματική προσέγγιση. Στον πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας βρίσκεται η σκέψη ότι η προστασία των χριστιανών είναι τόσο αναγκαία όσο και ο σεβασμός και η διατήρηση της πολυπολιτισμικότητας και της πολυθρησκευτικότητας, βασικό χαρακτηριστικό της Μέσης Ανατολής.

Μέχρι στιγμής το υπουργείο Εξωτερικών έχει έρθει σε επαφή με ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και με χώρες της Μέσης Ανατολής, με στόχο στη διάσκεψη να εκπροσωπηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες της περιοχής -και μουσουλμανικές- και στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ταυτόχρονα έχει ιδιαίτερη αξία, κυρίως πνευματική, να εκπροσωπηθούν κοινωνικοί φορείς και πανεπιστήμια ώστε να διευρυνθεί η διπλωματική οπτική και να αποκτήσει η διάσκεψη ευρύτερα χαρακτηριστικά, ώστε να δημιουργηθεί σε κοινωνικό επίπεδο πρόσφορο έδαφος για την αποδοχή ψηφισμάτων και αποφάσεων.

Η Γαλλία, η οποία στην αρχή αγκάλιασε την ελληνική πρωτοβουλία, στην πορεία διαχωρίζει τη θέση της, θέλοντας να ηγηθεί η ίδια μιας παράλληλης πρωτοβουλίας και μάλιστα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, όπου θα οργανώσει ένα πάνελ το επόμενο διάστημα, θέλοντας να την περιβάλλει με το κύρος του διεθνούς οργανισμού. Είναι υπέρμετρη η φιλοδοξία της Γαλλίας, γιατί όχι μόνο δεν έχει ιδιαίτερες συμπάθειες στη Μέση Ανατολή, λόγω της αποτυχημένης εμπλοκής της στη Λιβύη και στη Συρία, αλλά και γιατί είναι βέβαιο ότι στην πορεία θα επιχειρήσει να πολιτικοποιήσει την πρωτοβουλία της για να αποσπάσει οφέλη, ενδεχόμενο που μπορεί να οδηγήσει σε οπισθοδρόμηση και την ελληνική πρωτοβουλία, προκαλώντας καχυποψία για τους στόχους της.

Προστασία μνημείων

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η ελληνική κυβέρνηση κάνει προσεκτικά βήματα, ενώ θα ήταν χρήσιμο και για την Ε.Ε. και για τη Γαλλία να ομογενοποιηθούν οι στόχοι και να υποστηριχθεί η πλέον φερέγγυα και ηθική δύναμη, που στα μάτια των Αράβων και άλλων λαών της περιοχής είναι η Ελλάδα. Η προστασία των μνημείων, αρχαιολογικών και θρησκευτικών, είναι θέματα που συζητείται να ενταχθούν στην ατζέντα της διάσκεψης, καθώς εξελίσσονται σε ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα μετά τις εικόνες καταστροφών που μεταδίδονται με πρωταγωνιστές τους τζιχαντιστές.

Επειδή ο όρος «προστασία» των χριστιανών μπορεί να προκαλέσει στην πορεία αντιδράσεις και προκειμένου να αποφευχθούν προστριβές με μουσουλμανικές χώρες, το υπουργείο Εξωτερικών εντάσσει την προστασία σε μια πολιτική προστασίας και σεβασμού της ανθρώπινης ζωής. Δηλαδή σε έναν κώδικα σεβασμού και συνύπαρξης που απορρίπτει τη βία από όπου και αν προέρχεται. Η κουλτούρα της ανεκτικότητας είναι πολύ δύσκολη και περίπλοκη υπόθεση για τη σημερινή Μέση Ανατολή και αυτός είναι ο λόγος που για να εμπεδωθούν οι αξίες αυτές, η ελληνική κυβέρνηση θα απευθυνθεί και σε μουσουλμάνους, πνευματικούς ανθρώπους, πανεπιστημιακούς και θρησκευτικές οργανώσεις.

3. Πολιορκημένοι Χριστιανοί

Ο αγώνας επιβίωσης τών πιστών στη Μέση Ανατολή

Πηγή: Περιοδικό "Κ" της Καθημερινής της Κυριακής 12-4-2015 σελ. 18,19.

Την Κυριακή του Πάσχα των καθολικών, τζιχαντιστές ανατίναξαν εκκλησία στο χωριό Τελ Νάσρι τής βορειοανατολικής Συρίας. Ο ναός είχε ηλικία 80 χρόνων - νεόδμητος σε σχέση με τα ιστορικά μοναστήρια και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που έχει καταστρέφει τους τελευταίους μήνες το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και στο Ιράκ. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μεσοποταμία, κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, σαρώνεται από κύμα σκοταδισμού ούτε η πρώτη φορά που οι μειονότητες, μεταξύ αυτών και τα 14 διαφορετικά χριστιανικά δόγματα της περιοχής, υφίστανται διωγμούς.

Με την πιθανή εξαίρεση του Λιβάνου, όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι φαίνεται ότι άντλησαν τα διδάγματα του 15χρονου εμφυλίου και διαβιούν χωριστά αλλά αρμονικά, δεν υπάρχει χριστιανός στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, από τους Αγίους Τόπους έως τη Μεσοποταμία, που να μην έχει επηρεαστεί από τις δύο εστίες πολέμου, την αντιπαράθεση σιιτών - σουνιτών και τη σύγκρουση Ισραηλινών - Παλαιστινίων.

Η ισραηλινή κατοχή έχει κάνει το βίο αβίωτο για ανθρώπους ανεξαρτήτου δόγματος και αυτό έχει οδηγήσει σε έξοδο χιλιάδων χριστιανών από πόλεις της Δυτικής Όχθης, όπως η Βηθλεέμ, που περιστοιχίζεται από 22, διαρκώς επεκτεινόμενους, ισραηλινούς εποικισμούς. Παρομοίως, η έξοδος των Ασσύριων χριστιανών από το βόρειο Ιράκ προϋπάρχει των τζιχαντιστών. Εδώ και χρόνια, η μεγαλύτερη κοινότητα Ασσύριων χριστιανών στον κόσμο δεν βρίσκεται κάπου στη Μεσοποταμία, αλλά στο Σικάγο.

Πάντως η πιο εχθρική προς τους χριστιανούς χώρα της περιοχής, που απαγορεύει τις εκκλησίες και τιμωρεί την κατοχή της Βίβλου με θάνατο, δεν είναι άλλη από το συμμαχικό προς τη Δύση καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας. Επί χρόνια η Δύση παρατηρεί αμέτοχη, αν δεν ενισχύει, τη διάδοση της σαουδαραβικής ιδεολογίας του ουαχαβιτισμού σε ομάδες τζιχαντιστών, ώστε να εξυπηρετήσει διάφορους στρατηγικούς της στόχους, όπως η πίεση προς τη Ρωσία στην κεντρική Ασία και στον Καύκασο ή η προσπάθεια ανατροπής του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία.

Τώρα που η ιδεολογία αυτή γίνεται μοχλός για να «εκκαθαριστούν» ολόκληρες περιοχές από οποιοδήποτε θρησκευτικό και πολιτιστικό στοιχείο ξεφεύγει από την παράδοση του σουνιτικού ισλάμ, οι δυτικές πρωτεύουσες εκφράζουν σοκ και έκπληξη. «Είναι πραγματική γενοκτονία. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένες λύσεις», δήλωσε προ ολίγων ημερών ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Λοράν Φαμπιούς αναφερόμενος στο αδιέξοδο των χριστιανικών πληθυσμών.

Το καλοκαίρι, περίπου 120.000 χριστιανοί έφυγαν κυνηγημένοι από τη Μοσούλη και την Καρακούς του βόρειου Ιράκ, καθώς οι ορδές του Ισλαμικού Κράτους πλησίαζαν. Βρήκαν καταφύγιο στη χριστιανική συνοικία του κουρδικού Ιρμπίλ, όπου την περασμένη εβδομάδα γιόρτασαν το Πάσχα με υπαίθριες δοξολογίες στους πρόχειρους καταυλισμούς (στην πανσπερμία χριστιανικών δογμάτων τής περιοχής περιλαμβάνονται ορθόδοξοι, που υπάγονται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, καθολικοί που ονομάζονται Χαλδαίοι παρότι δεν έχουν σχέση με τον ομώνυμο αρχαίο λαό, καθώς και Ασσύριοι, που τελούν τη λειτουργία στα Αραμαϊκά, τη γλώσσα του Χριστού, και αποσχίσθηκαν από τον κορμό τής Εκκλησίας τον 6ο αιώνα ["Ν": πρόκειται για νεστοριανικές χριστιανικές κοινότητες, από τις οποίες η Χαλδαϊκή υπάγεται στους Ρωμαιοκαθολικούς, είναι δηλ. "ουνιτική" εκκλησία. Δείτε εδώ, μετά τη μέση του αφιερώματος]).

Σε αντίθεση με το 1 εκατομμύριο «κρυφούς» χριστιανούς τής Σαουδικής Αραβίας, που είναι ως επί το πλείστον εργαζόμενοι από τις Φιλιππίνες, οι χριστιανοί στο Ιράκ και στη Συρία ζουν στην περιοχή από την αυγή του χριστιανισμού. Τον 8ο αιώνα, χριστιανοί στην αυλή των μουσουλμάνων χαλίφηδων Αβασιδών στη Βαγδάτη συνέβαλαν στην άνοιξη του αραβικού πνεύματος, μεταφράζοντας Αριστοτέλη και άλλους Έλληνες κλασικούς στα Αραβικά. Όταν μπήκε το Ισλαμικό Κράτος στη Μοσούλη, μερικοί από τους πρώτους νεκρούς ήταν μουσουλμάνοι που έκρυψαν τους χριστιανούς γείτονές τους - ενώ άλλοι τους κατέδιδαν.

Στις περιοχές που ελέγχουν οι τζιχαντιστές δίνουν στους χριστιανούς την «επιλογή» να ασπασθούν το ισλάμ ή να κρατήσουν τη θρησκεία τους πληρώνοντας ζιζίγια, δηλαδή δυσβάστακτο φόρο υποταγής. Στη Μαλούλα τής Συρίας, σύμβολο τής χριστιανικής παράδοσης τής περιοχής, οι κάτοικοι δεν έκαναν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εγκατέλειψαν το χωριό και επέστρεψαν σε αυτό όταν το ανακατέλαβαν οι δυνάμεις τής συριακής κυβέρνησης σε συνεργασία με τη Χεζμπολάχ. Οι χριστιανοί της θεωρούν ως εγγύηση τής ύπαρξής τους τον Άσαντ, καθώς το κυβερνών κόμμα Μπάαθ έχει συνιδρυτές χριστιανούς και δίνει έμφαση στον αραβικό εθνικισμό, όχι στις θρησκευτικές ταυτότητες. Παράλληλα οι κόπτες τής Αιγύπτου αισθάνονται πολύ καλύτερα μετά την επιστροφή του στρατού στην εξουσία στο Κάιρο.

Οι συμμαχίες αυτές είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους (η μεν Δαμασκός του Άσαντ έχει ευθυγραμμιστεί με το Ιράν, το δε Κάιρο του στρατάρχη Σίσι με τη Σαουδική Αραβία) και αμφιλεγόμενες στα μάτια άλλων Αράβων, που βλέπουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς ως συμμάχους καταπιεστικών καθεστώτων. Αυτό, όμως, που θα απαξίωνε εντελώς τους χριστιανούς της περιοχής στα μάτια των συμπατριωτών τους θα ήταν μια νέα σταυροφορία εναντίον της τζιχάντ, ένας νέος γύρος εμπλοκής ακόμη περισσότερων δυτικών στρατών στην κρίσιμη στρατηγικά και ενεργειακά περιοχή, υπό το πρόσχημα της προστασίας των χριστιανών. Αντίθετα, μια γνήσια και συντονισμένη προσπάθεια να ανακοπούν οι δωρεές χρήματος και όπλων προς τους τζιχαντιστές από πλούσιους χορηγούς στον Περσικό κόλπο ίσως ήταν μια καλή αρχή - και όχι μόνο για τους χριστιανούς που προσδοκούν, καρτερικά, την Ανάσταση.

Δείτε επίσης τις ενότητές μας: 

Νεομάρτυρες
Σύγχρονοι μάρτυρες
Ισλάμ
 
Μνήμη των αγίων Μαρτύρων του Αυγούστου 2013 στη Συρία