Εικ. από εδώ
Πολυαγαπητός φίλος, απ' αυτούς που ζουν στον πραγματικό κόσμο (τον αγώνα για μια σχέση με το Θεό και τους ανθρώπους, όπως τη δίδαξε ο Χριστός και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού), μας έστειλε μια ευχή που μου προκάλεσε κάποιο σοκ.
Έγραψε:
"Καλή μετάνοια και απολογία να έχουμε. Κάθε χρόνο κοντά στο Χριστό, να προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη συναντηση".Αυτή την ευχή - αφού τον ευχαριστήσω - μεταφέρω με αγάπη σε όλους εσάς, αγαπητοί μπλογκοναύτες, πιστοί και "άπιστοι", διερχόμενοι ή ναυαγίσαντες στη μπλογκονησίδα μας.
Είναι η καλύτερη ευχή, κατ' εμέ, και είναι αξιοσημείωτο πόσο "εκτός του κόσμου τούτου" βρίσκεται.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, μια τέτοια ευχή είναι απλώς ακατανόητη. Και, αν κάποιος μπει στον κόπο ν' ακούσει την εξήγησή της, απλώς θα τη θεωρήσει ανόητη και ανυπόστατη. Οι πολλοί εύχονται "υγεία". Υπάρχει όμως κάτι σπουδαιότερο απ' την επίγεια υγεία: η αιωνιότητα.Δίπλα: Η εικόνα της ορθόδοξης διπλής γιορτής της 1ης του Γενάρη: η περιτομή του Χριστού (που φανερώνει πως έγινε αληθινός άνθρωπος και μάλιστα υποτάχτηκε στο θρησκευτικό νόμο, που ο Ίδιος είχε δώσεις στους αρχαίους Ιουδαίους, πριν τον υπερβεί με τη ζωή και τη διδασκαλία Του) και η μνήμη του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα πανέμορφο πρωτοχρονιάτικο αφήγημα του αγαπημένου μου Φώτη Κόντογλου, το "Καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη" (εδώ). Γράφει:
Δόξα σοι ο Θεός, καλά ήμαστε! Μακάριος είναι όποιος είναι ξεχασμένος. Ο κόσμος παραπέρα γλεντά, χορεύει, κάνει αμαρτίες με τις γυναίκες, παίζει χαρτιά. Ο δυστυχής γιορτάζει τον θάνατο του κορμιού του, που κάνει τόσα για να το φχαριστήσει. Λες πως κερδίσανε την αθανασία, τώρα που ήρθε ο καινούργιος χρόνος, αντίς να κλάψουνε πως σιμώνουνε ολοένα στο τέλος αυτής της πονηρής ζωής. «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι». Τί κάνουνε; Πού πάνε; Σε λίγο θα καταντήσουνε τα κόκκαλά τους σαν λιθάρια άψυχα, θα γκρεμνιστούνε τα παλάτια τους, θα σβύσει όλη τούτη η οχλοβοή κι η φωτοχυσία, σαν κάποιο πράγμα που δεν γίνηκε ποτές. Ω κατάδικοι, τί ξεγελοιώσαστε; «Ίνα τί αγαπάτε ματαιότητα και ζητήτε ψεύδος;».
Η χαρά της ζωής βρίσκεται στην αγάπη και η μεγαλύτερη από τις αγάπες είναι η αγάπη στο Χριστό.
Οι αποδείξεις:
Ο Άγνωστος Πλούτος (που δεν συσσωρεύουμε)
Η αρμονία των πλασμάτων & η κληρονομιά του γέροντα Παΐσιου
Ο Δρόμος προς το Φως: οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας & οι αντίστοιχοι των θρησκειών
Ο Δρόμος προς το Φως: οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας & οι αντίστοιχοι των θρησκειών
«Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!»: Η εξομολόγηση ενός μοναχού...
Όραμα θείου Φωτός σε ρουμάνικη φυλακή
«Η Έρημος στην πίσω αυλή»
Όραμα θείου Φωτός σε ρουμάνικη φυλακή
«Η Έρημος στην πίσω αυλή»
Είναι μια αγάπη εκτός του κόσμου τούτου. Και όσοι αγαπάνε μ' αυτή την αγάπη βγαίνουν κι αυτοί εκτός του κόσμου τούτου. Αγωνίζονται για τον κόσμο, αλλά ο κόσμος είτε τους μισεί, είτε τους περιφρονεί, είτε τους φοβάται, είτε δεν τους ανέχεται επειδή του θυμίζουν το κατάντημά του (και πιο πολύ ακόμη, επειδή τον κάνει ο Εχθρός του ανθρώπινου γένους - ο διάβολος - να μην τους ανέχεται). Γι' αυτό, λίγοι αντέχουν τέτοια επιλογή, κι αυτοί πάντα με ταπείνωση και ζητώντας τη βοήθεια του Χριστού με τον τρόπο που ο ίδιος ο Χριστός και οι άγιοί μας έχουν διδάξει και διδάσκουν.
Ορίστε ένας απ' αυτούς, ο άγιος Τηλέμαχος (γιορτάζει σήμερα, 1 Ιαν.):
Ο Άγιος Τηλέμαχος ήταν μοναχός του 5ου αιώνα και άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Ταξίδεψε από την Ασία στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Ονώριου, θέλοντας να σώσει την πόλη. Αντιτάχθηκε στις μονομαχίες που γίνονταν στα αμφιθέατρα και ο ίδιος όρμησε στο Κολοσσαίο και φώναξε στους μονομάχους να σταματήσουν στο όνομα του Χριστού. Τότε το πλήθος άρχισε να γελάει και να τον γιουχάρει. Ένας από τους μονομάχους χτύπησε στο στομάχι τον Τηλέμαχο με το ξίφος του και εκείνος έπεσε κάτω. Σηκώθηκε και ξαναφώναξε στους δύο μονομάχους να σταματήσουν. Ένας μονομάχος τον κάρφωσε στο στομάχι με το ξίφος και εκείνος, αφού ψέλλισε για τελευταία φορά το ίδιο, πέθανε στο δάπεδο του αμφιθεάτρου, βουτηγμένος στο αίμα. Το πλήθος σιώπησε και εκκένωσε το Κολοσσαίο.
Χάρη σε αυτόν τον άγιο, την 1 Ιανουαρίου 404 μ.Χ. έλαβε χώρα η τελευταία μονομαχία στην Ιστορία της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας αφού εξαιτίας του θανάτου του, έπειτα από 3 ημέρες, με αυτοκρατορικό διάταγμα καταργήθηκαν οι μονομαχίες.
Ιδού και άλλοι άγιοι της 1ης του Γενάρη.
Ο Χριστός μαζί σας.
Για αύριο (2 του Γενάρη):
Και ένα bonus, πρωτοχρονιάτικο:
Η κατάργηση του θανάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου