Χαράλαμπος Άνδραλης (*)
Ευχή
«Πολλοί ξεκινούν από λανθασμένη βάση: Πως συμβαίνουν αυτά, αφού ζούμε σ’ ένα χριστιανικό κράτος; Ενώ πρέπει να θεωρούμε ότι εμείς οι σημερινοί χριστιανοί ζούμε σ’ ένα κράτος ειδωλολατρικό, αθεϊστικό, μασσωνικό κ.λπ. και να είμαστε ευχαριστημένοι που ακόμη δεν μας έχουν πετροβολήσει και δεν μας έχουν σταυρώσει. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια!» Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος († 1989).
Λίγα χρόνια μετά την εποχή της ευμάρειας και του υλιστικού «παραδείσου», φθάσαμε χωρίς να καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουμε, σε μέρες σοβαρών εξελίξεων.
Από την Ανατολή έρχεται η Ισλαμική Επανάσταση, η οποία φαντάζει σχεδόν αδύνατο να μη δράσει και στην Ελλάδα. Τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων μεταναστών αποτελούν μια ωρολογιακή βόμβα στα σπλάχνα της πατρίδας μας, η οποία αργά η γρήγορα θα εκραγεί με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Από την άλλη μεριά, τα εσκοτισμένα φώτα της Εσπερίας [Δύσης], που με καθυστέρηση κάποιων αιώνων κατέφθασαν με «επηρμένην οφρύν» για να μας «εκπολιτίσουν» και να μετατρέψουν το κάστρο της Ορθοδοξίας, την Ελλάδα, σε ένα άθρησκο κράτος, όπου, στο όνομα της λογικής, βασιλεύει το παράλογο.
Πως άλλωστε εξηγείται λογικά, να μπορεί κάποιος να χυδαιολογεί ελεύθερα κατά της χριστιανικής πίστης, καθόσον το άρθρο 198 του Ποινικού Κώδικα περί κακόβουλης βλασφημίας έχει εν τη πράξει καταργηθεί, ενώ με το νέο «αντιρατσιστικό» νόμο απαγορεύεται να στηλιτεύσει τις σεξουαλικές διαστροφές, όπως την ομοφυλοφιλία, ως ξένες προς την ανθρώπινη φύση ψυχοπάθειες. Η ελευθερία του λόγου ουσιαστικά καταργήθηκε, με μοναδική εξαίρεση την «έννομη» επίθεση κατά των ιερών και των οσίων αυτού του τόπου. Ο ολοκληρωτισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Η αντιχριστιανική προπαγάνδα εξακολουθεί να καλλιεργείται, κυρίως από την τηλεόραση. Αυτή η προπαγάνδα βρίσκει γόνιμο έδαφος στα ένδον του «καλομαθημένου» Νεοέλληνα, ο οποίος προκειμένου να πνίξει την φωνασκούσα συνείδησή του και να αποφύγει την έμφυτη ανησυχία της αιωνίου και ατελευτήτου κολάσεως, βολεύεται με την αβίαστη αποδοχή αναπόδεικτων, δήθεν επιστημονικών θεωριών που αποκλείουν την ύπαρξη Θεού, ώστε να συνεχίσει ανενόχλητος την ζωή της ασυδοσίας, με δυστυχή συνέπεια την κατάθλιψη και άλλα παρεμφερή ψυχολογικά προβλήματα που μαστίζουν τους ανθρώπους της εποχής μας.
Αυτή η παράφορα ενοχλητική φωνή της συνείδησης, είναι που κάνει τους αρνητές του Χριστού, όχι απλά να απορρίπτουν ειρηνικά την Ορθόδοξη πίστη, αλλά να τη μάχονται σαν κάτι που δεν τους αφήνει σε ησυχία, ενώ στην πραγματικότητα η Ορθοδοξία είναι η μόνη πίστη που σέβεται την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου. Και αν σήμερα υπάρχει στον πολιτισμένο κόσμο ανεξιθρησκεία, αυτό οφείλεται στην ρήση του Χριστού «Όστις θέλει…». Μια επίσκεψη σε μη χριστιανικές χώρες θα έπειθε και τον πλέον δύσπιστο.
Αλλά και στην πολιτική, παρατηρούμε εμπάθεια και προκατάληψη κατά της χριστιανικής πίστης. Δεν είναι, βέβαια, μόνο η παραδοσιακή αριστερά που μάχεται τις χριστιανικές αξίες. Η φιλελεύθερη δεξιά επιδεικνύει περισσότερο ζήλο στο ξήλωμα των παραδόσεων, όπως αποδείχθηκε στο παρελθόν και εξακολουθεί να αποδεικνύεται και σήμερα.
Για όλα τα παραπάνω, δεν είναι διόλου απίθανο να ζήσουμε μια νέα εποχή επίσημων διωγμών του χριστιανισμού, γεγονός που θα έπρεπε ήδη να έχει αναζωπυρώσει το μαρτυρικό φρόνημα των χριστιανών. Οι επίδοξοι «Νέρωνες» και «Διοκλητιανοί», είτε προέρχονται από την Ανατολή είτε από τη Δύση, αγνοώντας την ιστορία 2.000 ετών αποτυχίας των αντιχρίστων δυνάμεων, θα επιδιώξουν εκ νέου να λυγίσουν την Αλήθεια.
Στον χώρο της Εκκλησίας όμως, υπάρχει διάθεση για ορθόδοξη μαρτυρία και μαρτύριο;
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, έχουν κυριαρχήσει τα πλαδαρά κηρύγματα (ο όρος ανήκει στον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος κ.κ. Ιερεμία), ενώ στην ακαδημαϊκή θεολογία έχει εισχωρήσει δυναμικά μια ομάδα μοντέρνων, μεταπατερικών διανοούμενων, οι οποίοι μετατρέπουν σταδιακά την θεολογία της θυσίας, σε μια απλή φιλοσοφία που συζητείται σε επιστημονικά συμπόσια και εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου. Σπάνια πλέον ακούγεται λόγος που εμπνέει τους πιστούς για το μαρτύριο, αιματηρό ή αναίμακτο.
Η «χριστιανική» πλαδαρότητα εισχώρησε βεβαίως και στην εκκλησιαστική εκπαίδευση. Με λύπη μου, πληροφορήθηκα ότι σε κάποιες χριστιανικές νεανικές κατασκηνώσεις καταργήθηκε η νηστεία του δεκαπενταύγουστου, ενώ αποφεύγεται η αναφορά σε βίους μαρτύρων, για «να μην τρομάζουν τα παιδιά». Φέραμε το λόγο του Θεού στα μέτρα μας και δυστυχώς θέλουμε να εμποτίσουμε και τη νέα γενιά με τη δική μας χλιαρότητα. Τώρα συνειδητοποιώ πόσο καλά έκανε η δασκάλα μου, που από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, μάς αφηγείτο τα μαρτύρια των αγίων, ώστε να καταλάβουμε εξ απαλών ονύχων ότι η πίστη μας δεν είναι απλά μια φιλοσοφική θεωρία, αλλά κάτι που αξίζει να δώσεις και τη ζωή σου για να το διαφυλάξεις.
Καλομάθαμε και εμείς οι πιστοί (και πρώτος ο γράφων) στην καλοπέραση και στην απόλαυση των υλικών αγαθών. Προτιμήσαμε ένα «χριστιανικό» τρόπο ζωής που δεν κοστίζει. Πώς τώρα θα μείνουμε πιστοί άχρι θανάτου στις προκλήσεις της Νέας Εποχής; Πώς θα προτιμήσουμε την κακοπάθεια από την ευμάρεια που συνηθίσαμε και αγαπήσαμε; Είθε ο Θεός να μας δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουμε τυχόν διωγμούς με το ίδιο σθένος που τους αντιμετωπίζουν οι διωκόμενοι αδελφοί μας στη Μ. Ανατολή και σε άλλα μέρη του κόσμου.
(*) Ο Χαράλαμπος Άνδραλης είναι δικηγόρος, συνεργάτης του ιστολογίου Αναβάσεις και συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του βιβλίου Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21ο αιώνα.
Δείτε και:
Το φαινόμενο της αθεΐας στη σύγχρονη Ελλάδα – Μια προσέγγιση
Το χριστιανικό κράτος
Γιατί να θέλω να είμαι ορθόδοξος χριστιανός;
Άντε και πίστεψα – Τώρα τι κάνουμε;
Σύγχρονοι άγιοι
Σύγχρονοι μάρτυρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου