Οι δεινόσαυροι στη Βίβλο

Ι

Η εξέλιξη των ζώων στη Γένεση

ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Αντίθετα από ό,τι νομίζουν πολλοί Χριστιανοί, παρασυρμένοι από Δημιουργιστικές εμμονές [αλλά και πολλοί αθεϊστές, παρασυρμένοι από τις δικές τους εμμονές], η Αγία Γραφή περιγράφει με εντυπωσιακή ακρίβεια την εξέλιξη των ζώων στη Γένεση (ολόκληρη η Γένεση εδώ).

 

Τα ζώα της 5ης Δημιουργικής ημέρας

Ας δούμε λοιπόν τι γράφει στην πραγματικότητα η Γένεση για τη δημιουργία των ζώων, όπως το ερμηνεύει ο Αλέξανδρος Καλόμοιρος στο βιβλίο του Οι 6 αυγές (σελ. 38-41). Πιστεύουμε ότι θα αφήσει άναυδους όσους ερμηνεύουν τη Γένεση με προχειρότητα και θέλουν να τη βάλουν να πει πράγματα που δεν λέει:

"Η Γένεση δεν είναι εγχειρίδιο Αστρονομίας ή Ζωολογίας. Τα έντομα δεν τα αναφέρει καθόλου, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ούτε μιλάει καθόλου για το τι έγινε στο εξώτερο σύμπαν. Αναφέρει, λακωνικά, μόνον τα ουσιώδη με λίγες λέξεις αποφασιστικής σημασίας.

Μόνον όταν η ζωή ανέβηκε από τη θάλασσα στην ξηρά, την πέμπτη μέρα, αρχίζει η Γραφή να γίνεται πιο λεπτομερής: «Και είπεν ο Θεός, εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γής κατά το στερέωμα του ουρανού» (Γεν. 1: 20). Η φράση «εξαγαγέτω τα ύδατα» σημαίνει καθαρά μια διαταγή που δόθηκε στα νερά από το Θεό, να βγάλουν έξω στη γη κάτι που ήδη το είχαν μέσα τους, δηλαδή τα ερπετά. «Εξ – άγω» σημαίνει «οδηγώ κάτι πρός τα έξω». Τι έβγαλαν λοιπόν «τα ύδατα... επί της γης»; Τίποτε άλλο από αυτό που είχαν: Τα ψάρια. Με την εντολή του Θεού, ψάρια άρχισαν να βγαίνουν από τη θάλασσα στην ξηρά. Σιγά και παραπατώντας πάνω στα πτερύγιά τους και τις ουρές τους έβγαιναν μια έξω από το νερό και έμπαιναν ξανά πάλι μέσα.

Έτσι, τα ψάρια έδωσαν αμφίβια ερπετά την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας. Αλλά δεν σταματούσε εκεί ο λόγος του Θεού. Έλεγε: «Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γης κατά το στερέωμα του ουρανού». Τα ψάρια δεν έδωσαν μόνον ερπετά, έδωσαν και «πετεινά πετόμενα επί της γης». Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, τα πρώτα πετεινά, τα πρώτα πουλιά της πέμπτης μέρας είχαν άμεση σχέση με τα ερπετά που εξήγαγαν τα ύδατα. Ήταν, δηλαδή, ιπτάμενα ερπετά.

Φωτο από εδώ

Ψάρια, ερπετά, πουλιά, τρία ζωικά είδη πολύ όμοια μεταξύ τους στα ανατομικά και ζωολογικά τους χαρακτηριστικά. Και τα τρία δεν έχουν την ικανότητα να κυοφορούν τους απογόνους τους μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Γεννούν αυγά μέσα στα οποία αναπτύσσονται οι απόγονοί τους, έξω από το σώμα της μητέρας τους. 

«Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα» (Γεν. α΄ 21). Για ποια κήτη μιλάει εδώ η Γένεση; Ασφαλώς όχι γι’ αυτά που εμείς ονομάζουμε κήτη. Οι φάλαινες είναι πολύ αναπτυγμένα ζώα, που έχουν την ικανότητα να κυοφορούν τους απογόνους τους μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Είναι, επομένως, θηλαστικά, ζώα της έκτης ημέρας. Εδώ μιλάει η Γραφή για άλλα κήτη, για τα τεράστια ερπετά, που ονομάζονται δεινόσαυροι.

Τα ζώα της 6ης Δημιουργικής ημέρας

Τα ζώα που περπατούν επάνω στη γη την έκτη μέρα δεν τα παρουσιάζει πια η Αγία Γραφή να έχουν σχέση με τη θάλασσα, αλλά με την ξηρά: «Και είπεν ο Θεός εξαγαγέτω η γή ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γής κατά γένος» (Γεν. α΄ 24). «Εξαγαγέτω η γη».

Τα ερπετά και τα πετεινά, που εμφανίστηκαν επάνω στην ξηρά την πέμπτη μέρα, έχουν προέλευση τη θάλασσα. Τα έδωσε η θάλασσα, βγήκαν μέσα απ’ αυτήν. Τα «τετράποδα» και τα «θηρία της γης» και τα «ερπετά» της έκτης μέρας έχουν πια προέλευση την ξηρά, προήλθαν δηλαδή από ζώα που δεν ζούσαν πλέον μέσα στη θάλασσα, σαν αυτά της πέμπτης μέρας, αλλά επάνω στην ξηρά.

Τα ζώα της έκτης μέρας, τα «τετράποδα» της Αγίας Γραφής, είναι πολύ όμοια μεταξύ τους, αλλά πολύ διαφορετικά από τα ζώα της πέμπτης μέρας. Τα ζώα της πέμπτης μέρας μεγαλώνουν τα έμβρυά τους έξω από το σώμα τους. Τα ζώα της έκτης μέρας μεγαλώνουν τα έμβρυά τους μέσα στο σώμα τους. Η πέμπτη μέρα είναι η εποχή των ερπετών, η έκτη μέρα είναι η εποχή των θηλαστικών. Τα ερπετά, βέβαια, (και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονταν όπως είδαμε τα πουλιά που ήταν ιπτάμενα ερπετά), συνέχισαν να υπάρχουν την έκτη μέρα και να αναπτύσσονται μαζί με τα θηλαστικά. Όμως, μαζί με τα παλιά ερπετά, που είχαν στα πλευρά τους τέσσερα πόδια και σέρνονταν μ’ αυτά, υπήρχαν την έκτη μέρα κάτι άλλα ερπετά που δεν είχαν πια καθόλου πόδια και σέρνονταν χωρίς αυτά, τα φίδια.

«Και εποίησεν ο Θεός τα θηρία της γής κατά γένος, και τα κτήνη κατά γένος αυτών και πάντα τα ερπετά της γής κατά γένος αυτών. Και είδεν ο Θεός ότι καλά» (Γεν. α΄ 25). «Θηρία», «κτήνη», «τετράποδα», «ερπετά της γής», τα ζώα της έκτης μέρας. «Τετράποδα» ονομάζει η Αγία Γραφή όλα τα θηλαστικά, «θηρία» ονομάζει τα σαρκοβόρα θηλαστικά και «κτήνη» τα φυτοφάγα. «Ερπετά της γής» ονομάζει τα ερπετά της ξηράς σε αντιδιαστολή πρός τα ερπετά της θαλάσσης, αυτά που ζούσαν στη θάλασσα και προήλθαν άμεσα από θαλάσσια ζώα, όπως ήταν τα ερπετά της πέμπτης μέρας".

Δουνκλεόστεος: Γιγάντιο ψάρι που το σώμα του καλύπτονταν από χόνδρινες πλάκες.Το μήκος του έφτανε τα 10 μέτρα.Έζησε κατά τη Δεβόνιο περίοδο (400 εκατομμύρια χρόνια πριν). Φωτο από εδώ.

Χρονολογική τοποθέτηση τής 5ης και 6ης δημιουργικής ημέρας

Σύμφωνα με τα παλαιοντολογικά ευρήματα, η πέμπτη δημιουργική ημέρα συμπίπτει με τη Λιθανθρακοφόρο περίοδο, όπου πριν από 350.000.000 έτη βγήκαν στην ξηρά τα πρώτα αμφίβια, που ήταν πλήρως διαμορφωμένα τετράποδα "ερπετά".  Συμπεριλαμβάνει επίσης την περίοδο ως και τη δημιουργία των πτηνών, στο Ιουράσιο του Μεσοζωϊκού, (τον καιρό των δεινοσαύρων), πριν από 150.000.000 περίπου χρόνια.

Η έκτη δημιουργική ημέρα με τα θηλαστικά, συμπίπτει με την περίοδο του Κρητιδικού, πριν από 100.000.000 έτη περίπου, ως σήμερα.

Πώς μπορούσε ο Μωυσής να γνωρίζει τη σωστή σειρά δημιουργίας πριν γίνει ο άνθρωπος;  Ένα ακόμα στοιχείο για την ύπαρξη τού Δημιουργού.

ΙΙ

Τα κήτη της Γένεσης (οι δεινόσαυροι των θαλασσών)

ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Σε άλλο άρθρο, είχαμε εξηγήσει, ότι το εδάφιο: «Και είπεν ο Θεός, εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γής κατά το στερέωμα του ουρανού» (Γεν. 1: 20) μιλούσε για τα εναέρια και επίγεια ερπετά που εξελίχθηκαν από θαλάσσια όντα, με δημιουργική ενέργεια τού Θεού, στη διάρκεια τής 5ης ημέρας. Δείξαμε ότι το εδάφιο: «Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα» (Γεν. 1: 21), αναφέρεται στα γιγάντια ερπετά που ονομάζουμε "δεινοσαύρους", και ότι όλα αυτά τα όντα, είναι πολύ διαφορετικά από τα όντα τής 6ης δημιουργικής ημέρας, που ήταν τα θηλαστικά, τα νεώτερα ερπετά και τα πουλιά όπως τα ξέρουμε σήμερα.

Όμως πιστεύουμε ότι μια εκτενέστερη ανάλυση είναι αναγκαία, για όποιον δεν κατάλαβε την έννοια τών εδαφίων Γένεσις 1: 21 και 22, σχετικά με τα "κήτη". Γιατί πώς είναι δυνατόν να μιλάει εδώ για δεινοσαύρους, εφόσον "κήτος" ονομάζουμε ένα θαλάσσιο ογκώδες ον;

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα τα εδάφια:

"21 και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος. και είδεν ο Θεός, ότι καλά. 22 και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης".

1. Η λέξη «κήτος» στη Γένεση, είναι Ελληνική ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ από το Εβραϊκό κείμενο. Δεν γράφτηκε λοιπόν έτσι. Τα «κήτη» στο Γένεσις 1:21 στα εβραϊκά εμφανίζονται ως התנינם (με φωνήεντα הַתַּנִּינִם που προφέρεται «χατταννινίμ»).

Η λέξη στον ενικό αριθμό είναι תַּנּין (τανίν).

Η λέξη «τανίν» χρησιμοποιείται επίσης στο Ιώβ 7:12 «πότερον θάλασσά ειμι ή δράκων, ότι κατέταξας επ εμὲ φυλακήν;» και στο Ιεζεκιήλ 32:2 Εβδομήκοντα: «υιὲ ανθρώπου λαβὲ θρήνον επὶ Φαραὼ βασιλέα Αιγύπτου καὶ ερείς αυτώ: λέοντι εθνών ωμοιώθης και συ ως δράκων ο εν τη θαλάσσῃ και εκεράτιζες τοις ποταμοίς σου και ετάρασσες ύδωρ τοις ποσί σου και κατεπάτεις τους ποταμούς σου».

Αντίθετα, στον Ιωνά το κήτος αναφέρεται ως μεγάλο ψάρι (εβραϊστί דג גדול ή με φωνήεντα דָּג גָּדוֹל που προφέρεται «νταγκ γκαντόλ»).

 Η λέξη λοιπόν, δεν σημαίνει στην πραγματικότητα «κήτος», αλλά «δράκων» ή «τέρας». Το εδάφιο μιλάει για τα «τέρατα τα μεγάλα», και όχι κατ’ ανάγκην ΜΟΝΟ για τα «κήτη» τα μεγάλα, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΥΣ στα ζώα τής 5ης Δημιουργικής ημέρας, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

2. Επίσης να πούμε ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν και κήτη θαλασσών. Και τα κήτη των θαλασσών ήταν και αυτά ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ και όχι θηλαστικά. Για ένα διάστημα 180 περίπου εκατομμυρίων ετών, στις θάλασσες κυριαρχούσαν τα ερπετά, όπως ακριβώς στην ξηρά. Ζώα που έμοιαζαν με δελφίνια, με χελώνες, με γιγαντιαίες σαύρες και διπλόδοκους, ακόμα και μορφές άγνωστες σ’ εμάς.

 

Το κείμενο της Αγίας Γραφής είναι σαφέστατο, και διαχωρίζει τα κήτη τα μεγάλα (τους δεινοσαύρους) από τα άλλα ερπετά που βγήκαν στη γη. Λέει σαφώς: «και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών» (Γεν. 1: 21).  Αυτό το «και», διαχωρίζει τα κήτη (ή δράκοντες, ή τέρατα για να ακριβολογούμε μεταφραστικά) από τα υπόλοιπα ερπετά που βγήκαν στη γη.  Οι δεινόσαυροι δεν κυριάρχησαν μόνο στη γη, αλλά και στη θάλασσα. Και το σπουδαιότερο είναι ότι Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΟΙ!

 

Ο άγιος Βασίλειος, ερμηνεύοντας το τμήμα αυτό τής Γενέσεως, προφανώς αντιμετώπισε πρόβλημα ερμηνευτικής. Αν και μορφωμένος με όλες τις γνώσεις τής εποχής του, τότε δεν υπήρχαν οι σημερινές παλαιοντολογικές ανακαλύψεις. Έτσι, μη γνωρίζοντας τους δεινοσαύρους και τα θαλάσσια ερπετά που μας απεκάλυψε η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, και βλέποντας ότι μιλούσε για "δημιουργία από τα ύδατα" και για "κήτη", θεώρησε ότι εκεί μιλούσε για τα ψάρια. Έγραψε λοιπόν ότι εκεί μιλάει για τη δημιουργία τών ψαριών. Φαίνεται όμως ότι έβλεπε πως αυτή η ερμηνεία δεν ταιριάζει, γιατί κατέβαλλε προσπάθεια να εξηγήσει τη λέξη: "ερπετά". Έγραψε λοιπόν ότι τα αναφέρει "ερπετά", επειδή ο τρόπος που κολυμπούν μοιάζει με έρπυσμα.

Δεν μπορούσε ο άγιος Βασίλειος να φαντασθεί τι είδους ζώα υπήρχαν πριν από αυτά που ήδη γνώριζε. Δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι υπήρχαν θαλάσσιοι δεινόσαυροι που κυριαρχούσαν στις θάλασσες πριν από την εποχή τών θηλαστικών, ούτε ιπτάμενα ερπετά πριν από τα πουλιά. Εκείνος ήξερε τα πουλιά και τα ψάρια. Όχι τα ερπετά. Ούτε μπορούσε να φαντασθεί πόσο μακρές ήταν οι χρονικές περίοδοι που αναφέρονταν στη Γένεση.

Σήμερα, μετά από τόσους αιώνες, εμείς από πλεονεκτική θέση μπορούμε να κατανοήσουμε ακριβώς τι εννοούσαν αυτά τα εδάφια. Και το ότι είναι τόσο ακριβή επιστημονικά, είναι μια εκπληκτική απόδειξη, για την αξιοπιστία τής Θείας Αποκάλυψης που καταγράφηκε στην Αγία Γραφή, και που περιγράφει με τόση ακρίβεια πράγματα που έγιναν κατανοητά τρισήμισυ χιλιετίες μετά από τη συγγραφή τους!

Όμως η Γένεση μιλάει και για ιπτάμενα ερπετά που προήλθαν από θαλάσσια όντα. Τα δε αρχαιότερα γνωστά πτερωτά όντα, εμφανίσθηκαν πριν από 220 εκατομ. έτη, και πρόκειται για τον Longisquama insignis, που μελετήθηκε από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Όρεγκον.

Τα απολιθώματα δεν είναι ακόμα πλήρη, άρα δεν είναι οριστικές οι ανακαλύψεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τις ακριβείς χρονολογήσεις τών όντων αυτών, πέρα από τη σειρά που εμφανίσθηκαν. Και είναι ανάγκη να θυμόμαστε ότι η Γένεση δεν γράφτηκε για να καλύψει κανένα παλαιοντολικό κενό, αλλά για να δείξει την προέλευση της δημιουργίας. Δεν μας απασχολεί λοιπόν πόσα χρόνια απείχε το ένα πλάσμα από το άλλο, αλλά μόνο η διαδοχή τών δημιουργικών ημερών.

Πέραν αυτού, δεν έχει και πάλι καμία σημασία το αν για κάποια περίοδο ζούσαν ταυτόχρονα τα θηλαστικά και τα ερπετά. Και σήμερα ζουν ερπετά. Σημασία έχει το ποια επικράτησαν. Η Γένεση μιλάει για το ποια σημάδεψαν και κυριάρχησαν σε κάθε περίοδο. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα ερπετά, (ανεξαρτήτως χρόνου), έχουμε την 5^η Δημουργική ημέρα. Στην περίοδο που κυριαρχούσαν τα θηλαστικά, έχουμε την 6^η Δημιουργική μέρα. Τόσο απλά. Δεν μας απασχολεί λοιπόν το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε κυριάρχησαν!

Ας δούμε και το τελευταίο εδάφιο αυτής τής ανάλυσης:

Γεν. 1: 22: "Και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων: αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γής"
Εδώ περιγράφεται το πώς  ο Θεός ευλόγησε τα υδρόβια ερπετά να κυριαρχήσουν στις θάλασσες και τα ιπτάμενα στον αέρα. Στα προηγούμενα μας είχε αναλύσει ότι έπλασε και τις δύο αυτές κατηγορίες όντων. Εδώ δεν μιλάει για τα ΠΟΥΛΙΑ, αλλά για τα ιπτάμενα ΕΡΠΕΤΑ. Γιατί γράφει σαφέστατα ότι προήλθαν από τη θάλασσα. Όταν η Αγία Γραφή μιλάει για τα σημερινά πτηνά, γράφει σαφώς ότι η προέλευσή τους ήταν «εκ της γης». Δείτε για παράδειγμα στο Γένεσις 2: 19: «έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού» Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα ιπτάμενα ερπετά της 5^ης Δημιουργικής ημέρας, με τα πτηνά της 6^ης. Αυτά τα τελευταία δεν μας απασχολεί αν ήταν σύγχρονα με τα θηλαστικά ή όχι. Αλλά και διαφορετικά αν ήταν, το ζήτημα δεν είναι (το επαναλαμβάνω) το πότε εμφανίσθηκαν, αλλά το πότε ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ, ώστε να χαρακτηρίσουν την δημιουργική μέρα.

Είναι πράγματι εντυπωσιακές οι λεπτομέρειες τής δημιουργίας που μας αποκαλύπτονται από το Θεόπνευστο βιβλίο τής Γενέσεως. Και όλα αυτά, είναι ένας ακόμα λόγος, για να εκτιμήσουμε τη θεόπνευστη αποκάλυψη τής Αγίας Γραφής που μας δόθηκε από τον Θεό. ["Νεκρός για τον κόσμο": Καλά, μην το κάνετε, αν δε γουστάρετε! Αλλά ίσως μερικά πράγματα μπορούν να οδηγήσουν σε προβληματισμό έναν αφανάτιστο νου (υπόψιν ότι η πνευματική κληρονομιά των αγίων Πατέρων δεν περιέχει τυφλή πίστη)].

Ίσως έχουν σχέση τα παρακάτω:

Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;

Νευροθεολογία: εγκέφαλος και πνευματική εμπειρία

Ιστορίες πλάνης - η επαλήθευση των πνευματικών εμπειριών και οι ψεύτικες εμπειρίες
Επιστήμη, Δαρβίνος & Εκκλησία