Ήταν woke ο Πάπας Φραγκίσκος;

 

"Ν": Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης είναι στέλεχος της ΝΙΚΗΣ & ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής της στις Ευρωεκλογές του 2024.

«Είναι πολλά τα "ναι μεν, αλλά" όπως διαφαίνεται και από την φωτογραφία. Είναι εξαιρετικά εύκολο να λαϊκίσει κανείς στο όνομα του χριστιανισμού για να περάσει άλλες ατζέντες. Και εκεί που κάποιος λέει ότι είναι "όργανο του Θεού" κάποιος άλλος λέει ότι είναι "όργανο των ελίτ". Μέρα που είναι όμως, ας τον συγχωρέσει ο Θεός». Ραφαήλ Καλυβιώτης

Πώς το «όργανο του Θεού» έγινε πολύ συχνά «όργανο» των παγκόσμιων ελίτ

Right2TheBone

Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης, στο νέο βίντεό του στο YouTube, ασκεί κριτική στον Πάπα Φραγκίσκο, εστιάζοντας σε ζητήματα που αφορούν τη σχέση του με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τις πολιτικές του τοποθετήσεις.
Επισημαίνει ότι ο Πάπας προωθούσε μια παγκοσμιοποιημένη θεώρηση της θρησκείας, η οποία αποδυναμώνει τις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες και την εθνική ταυτότητα. Κατηγορεί τον Πάπα για υπερβολική έμφαση σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως η μετανάστευση και η κλιματική αλλαγή, εις βάρος της πνευματικής καθοδήγησης.
Επιπλέον, ο Ραφαήλ Καλυβιώτης εκφράζει ανησυχία για την προσέγγιση του Πάπα προς άλλες θρησκείες, θεωρώντας ότι ενδέχεται να υπονομεύει τη μοναδικότητα της χριστιανικής πίστης.
Τέλος, τονίζει την ανάγκη για διατήρηση της Ορθόδοξης πίστης και προειδοποιεί για τους κινδύνους που ενέχει η αποδοχή μιας οικουμενικής προσέγγισης που, κατά την άποψή του, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της θρησκευτικής και πολιτισμικής ταυτότητας.

 

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η Σεπτεμβρίου 2024

Πνεύματος κοινωνία

(...)  Ο Παπισμός είναι εκείνος που πρόσθεσε κακοδοξίες και αλλοίωσε την χριστιανική διδασκαλία, σε αντίθεση με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία δεν έχει παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από την βιβλική, συνοδική και πατερική διδασκαλία. Το μόνο που μας καταλογίζουν οι παπικοί είναι ότι αρνούμαστε να υποταχτούμε στην εξουσία του Πάπα, και ως εκ τούτου χαρακτηρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία «ελλειμματική», διότι δεν είμαστε «ενωμένοι» ήτοι: υποταγμένοι, στον «Πάπα»! Άρα εμάς εννοεί ότι πρέπει «να σπάσουμε τις αλυσίδες της αγανάκτησης, των παρεξηγήσεων και των προκαταλήψεων»! Εμείς είμαστε οι «προκατειλημμένοι», εμείς «ευθυνόμαστε» για την «φυλάκιση Καθολικών και Ορθοδόξων για αιώνες», εμείς «εμποδίζαμε» να «αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον ως αδέρφια ενωμένα στη διαφορετικότητα». Εμείς με τις «εμμονές μας» επιμένουμε πεισματικά ότι ο Παπισμός είναι σύστημα αιρέσεων και όχι «παρεξηγήσεις και προκαταλήψεις», όπως τις αποκαλεί ο κ. Φραγκίσκος!

Ζητά «κοινή μαρτυρία για την αγάπη του Χριστού στον τόσο διαιρεμένο και συγκρουόμενο κόσμο». Ποια κοινή μαρτυρία μπορούμε να δώσουμε με τους παπικούς, αφού εκείνοι πιστεύουν σε έναν διαφορετικό «Χριστό» από τον Κύριο Ιησού Χριστό της Εκκλησίας; Έναν «Χριστό», ο οποίος «εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα», άγνωστο στην Εκκλησία; Ο Παπισμός διδάσκει μια εντελώς ξένη «χριστολογία», η οποία προσβάλλει και αλλοιώνει το θεμελιώδες Τριαδικό Δόγμα, εισάγοντας δυαρχία στην Θεότητα και υποβιβάζοντας του Άγιο Πνεύμα. Ο «Χριστός» του Παπισμού, όπως και ολόκληρη η «Αγία Τριάδα» του, είναι ξένα προς την αληθινή και σώζουσα πίστη της Εκκλησίας και άρα ουδεμία κοινή μαρτυρία μπορούμε να δώσουμε στον σύγχρονο κόσμο. Άλλωστε για τους αγίους Πατέρες οι αιρετικοί λογίζονται ως άθεοι!

Προφανώς ο κ. Φραγκίσκος θέλει να αγνοεί επίσης, και την τραγική για την ανθρωπότητα παπική περί Χριστού και γενικότερα περί Χριστιανισμού μαρτυρία στον κόσμο. Διότι, με την βάναυση διαστροφή και κακοποίηση της χριστιανικής διδασκαλίας και την χιλιόχρονη εγκληματική του πορεία, η «μαρτυρία» του υπήρξε η χειρότερη συκοφαντία για τον Σωτήρα και την Εκκλησία Του! Οι λαοί, κυρίως της Ευρώπης και γενικά του δυτικού κόσμου, «γεύτηκαν» αρκούντος την παπική και στη συνέχεια την προτεσταντική χριστιανοσύνη, ώστε να αποτελεί γι’ αυτούς όνειδος και αποστροφή. Θέλει να αγνοεί ο κ. Φραγκίσκος ότι η σύγχρονη αθεΐα, η οποία είναι εν πολλοίς γέννημα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, ο οποίος εμφανίστηκε και έδρασε ως αντίδραση προς τον ανείπωτο σκοταδισμό και τις φρικαλεότητες του μεσαιωνικού και νεώτερου Παπισμού. Ο «θεός» του παποπροτεσταντισμού είναι οριστικά νεκρός, του οποίου την «κηδεία» περιέγραψε με δραματικό τρόπο ο Νίτσε, στον «θάνατο του Θεού»! Αυτός ο ανύπαρκτος «θεός» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού έχει «πεθάνει» και δεν θα μπορέσει κανένας οικουμενισμός, καμιά «ένωση των εκκλησιών» να τον «αναστήσει»!

Ο κ. Φραγκίσκος είναι λοιπόν ξεκάθαρος ότι την «ένωση των εκκλησιών» την εννοεί ως υποταγή της Εκκλησίας μας στην εξουσία του (για να μην είναι «ελλειμματική»), χωρίς να αρθούν οι δεκάδες κακοδοξίες που συσσώρευσε στην «εκκλησία» του τους τελευταίους δέκα αιώνες. Είπαμε, δεν τον ενδιαφέρει να ασπαστούμε τις παπικές πλάνες, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η υποταγή μας, με την «νόμιμη ποικιλομορφία»! Μάλιστα θεωρούμε ότι την αποκαλεί «νόμιμη», διότι αυτή θα προέλθει μετά από την συμφωνία με τους ορθοδόξους! (...)

"Για την επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο"

"Ν": Αναδημοσιεύουμε από το 2016 το άρθρο του Θ. Ρηγινιώτη (επίσης ΝΙΚΗ). Από το ιστολόγιό μας.

Ο πάπας Φραγκίσκος είναι πρωτίστως πολιτικό πρόσωπο - αρχηγός του κράτους του Βατικανού, με μεγάλη επιρροή διεθνώς, όπως φημολογείται - και δευτερευόντως θρησκευτικό. Έτσι, η επίσκεψή του στη Λέσβο ενόψει του προσφυγικού προβλήματος θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως επίσκεψη ενός πολιτικού ηγέτη.
Θρησκευτικός ηγέτης ο πάπας είναι μόνο για τους ρωμαιοκαθολικούς χριστιανούς. Για εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς, ο πάπας είναι αρχηγός μιας αίρεσης, και μάλιστα ίσως της πιο ολέθριας: αίρεσης παντοδύναμης, με τεράστιο πλούτο και πολιτική ισχύ, που κρατάει αιχμάλωτα ολόκληρα έθνη στην κεντρική και δυτική Ευρώπη και τη λατινική Αμερική και γενικά, κατά τόπους, σε όλο τον πλανήτη.
Οι ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί αναμφίβολα είναι αδελφοί και συνάνθρωποί μας και, ως προς την πίστη και το ήθος, παρόμοιοι με εμάς. Τους αγκαλιάζουμε, και πρέπει να τους αγκαλιάζουμε, 100% με αγάπη Χριστού. Όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι, από θρησκευτική άποψη, η Οργάνωση, στην οποία ανήκουν (η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία), δεν διαφύλαξε και δεν διαφυλάσσει εδώ και χίλια χρόνια την αυθεντικότητα του χριστιανισμού. Δεν είναι καθόλου συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας, αλλά εκτροπή από αυτήν. Οι δυτικοευρωπαίοι χριστιανοί άγιοι των πρώτων χιλίων χρόνων του χριστιανισμού ανήκουν στην ίδια πνευματική παράδοση με τους ορθόδοξους αγίους όλων των εποχών, μέχρι και σήμερα, και όχι με τους χριστιανούς των ίδιων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, που έζησαν την επόμενη χιλιετία, όταν πλέον είχε επικρατήσει ο Καθολικισμός.
Τεκμηριώνω τα παραπάνω επικαλούμενος τη μαρτυρία πολλών ρωμαιοκαθολικών (αλλά και προτεσταντών), που έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί μετά από προσεκτική και σοβαρή έρευνα των πηγών του αρχαίου χριστιανισμού, όπως ο δολοφονημένος επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος ντε Μπαγεστέρ, οι πατέρες Σεραφείμ Μπέλ, Γαβριήλ Μπουνγκ, Πλακίδας Ντεσέιγ και αναρίθμητοι άλλοι.
Ως ορθόδοξος χριστιανός, και τον ίδιο τον πάπα τον αγαπώ. Γι' αυτό και εύχομαι - και του προτείνω, αν και ξέρω ότι είναι μάταιο - να επιστρέψει στην αρχαία παραδοση του χριστιανισμού, την Ορθοδοξία, ώστε να σωθεί ο ίδιος και όλοι οι συνεργάτες του και τα μέλη της θρησκευτικής οργάνωσης που ονομάζεται Καθολική ή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Φωτο από εδώ

Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί ορθόδοξοι ιεράρχες, ακόμη και πατριάρχες, έχουν κάνει μερικά μεγάλα βήματα καλής θέλησης προσεγγίζοντας τους τελευταίους πάπες και γενικά τους ρωμαιοκαθολικούς αρχιερείς, ιερείς και πιστούς. Τα βήματα αυτά συνεχίζονται, αμφιβάλλω όμως ότι έχουν το πραγματικά επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή να βοηθήσουν τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς μας να επιστρέψουν στην αρχαία Εκκλησία. Γι' αυτό, δεν χαίρομαι βλέποντας τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και τον οικουμενικό πατριάρχη να συνοδεύουν τον πάπα ή να του συμπεριφέρονται σαν να είναι αποδεκτός θρησκευτικός ηγέτης μιας αποδεκτής χριστιανικής κοινότητας, δηλαδή μιας κανονικής τοπικής Εκκλησίας. Ό,τι κι αν λέμε, δεν είναι κάτι τέτοιο. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χωρίζεται με αβυσσαλέο χάσμα από την Ορθόδοξη. Οι ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι, τα τελευταία χρόνια, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι "είμαστε πολύ κοντά". Κάθε άλλο. Ο Θεός των ρωμαιοκαθολικών είναι ένας αυστηρός δικαστής, που κρίνει τον άνθρωπο και είτε τον αθωώνει, είτε τον καταδικάζει, κυριολεκτικά, σε αιώνια τιμωρία. Αντίθετα, ο Θεός των ορθοδόξων δεν κρίνει κυριολεκτικά τον άνθρωπο, αλλά τον καλεί να ενωθεί μαζί Του και να φτάσει σε κατάσταση θέωσης, που είναι η αγιότητα. Η πεισματική άρνηση της αγάπης του Θεού από τον αμετανόητο άνθρωπο, μετατρέπει σε κόλαση την παρουσία του θείου Φωτός στη ζωή αυτού του ανθρώπου, ενώ ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να βρίσκονται στον παράδεισο.
Κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να τιμωρηθεί αντί για τους ανθρώπους, ώστε να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Πατέρα Του, που είχε προσβληθεί λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως και τους αρχαίους χριστιανούς), ο Χριστός έγινε άνθρωπος, επειδή ο Τριαδικός Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε από την αρχή των αιώνων (ή, πιο σωστά, προαιώνια) είχε την επιθυμία να ενωθεί με τους ανθρώπους και να τους καλέσει σε ένωση με Αυτόν. Όμως ένωση του ανθρώπου με το Θεό, κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δεν υφίσταται, μόνο δίκη και καταδίκη ή αθώωση του ανθρώπου από το Θεό.
Αυτή η ιδέα - η οποία συνδέεται με πολλές άλλες θεολογικές και φιλοσοφικές διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών - είναι η αιτία για τη σκληρή στάση του Καθολικισμού απέναντι στους ανθρώπους ήδη από την εποχή του Μεσαίωνα. Δεν είμαστε λοιπόν καθόλου κοντά με τους ρωμαιοκαθολικούς.
Αν ο πάπας Φραγκίσκος πράγματι επιθυμεί να βοηθήσει τους ανθρώπους, ας χρησιμοποιήσει την πολιτική και οικονομική δύναμή του, ως πολιτικό πρόσωπο που είναι, για να παρέμβει στη διεθνή πολιτική, με διπλό στόχο: αφενός να τακτοποιηθούν οι πρόσφυγες σε κατάλληλο χώρο (όχι σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει οικονομικά και κοινωνικά), και αφετέρου να σταματήσουν οι πόλεμοι στην Ασία και την Αφρική, που προκάλεσαν το προσφυγικό και προκαλούν και τη μεγάλη μετανάστευση των λαών τα τελευταία χρόνια. Αν το πράξει αυτό, δεν θα πάψει αυτόματα να είναι αρχηγός μιας ολέθριας αίρεσης, αλλά σίγουρα θα καταξιωθεί στην ανθρώπινη ιστορία και, ποιος ξέρει, ίσως και στα μάτια του Θεού της αγάπης, τον οποίο υποτίθεται ότι τιμά.

Συμπλήρωμα:

Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης - Η Ορθοδοξία στο δυτικό κόσμο σήμερα
Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας
Βασικές διαφορές ορθόδοξων και ρωμαιοκαθολικών 
Καθολικοί & Ορθόδοξοι άγιοι: μοιάζουν ή διαφέρουν;

Ο διάσημος Ελβετός θεολόγος Γαβριήλ (Bunge) ασπάστηκε την Ορθοδοξία
Ο νεομάρτυρας επίσκοπος Παύλος ντε Μπαγεστέρ και η μεταστροφή του στην Ορθοδοξία
Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (1997) 
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ: Λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία
Η ορθόδοξη βάπτιση Πολωνού πανεπιστημιακού