Ἡ Ζωή: Ἕνα Παράξενο Βιβλίο ποὺ Γράφεται Καθημερινά

 

Γερόντισσα Σωφρονία (Ἁγίας Τριάδος Ἀκράτας) / Ευχή 

Δὲν μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμε τὴν πρώτη μέρα τῆς ζωῆς μας.

Ὅσο κι ἂν προσπαθήσουμε, οἱ πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου μας εἶναι κλειστές γιὰ ἐμᾶς.

Γράφτηκαν ἀπὸ ἄλλους: Ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας, ἀπὸ τὸ περιβάλλον ποὺ μᾶς ὑποδέχτηκε, ἀπὸ τὶς στιγμὲς ποὺ δὲν μπορέσαμε ποτέ νὰ καταγράψουμε στὴ μνήμη μας. Οὔτε τὴν τελευταία μέρα μποροῦμε νὰ προβλέψουμε. Ἐκείνη θὰ γραφτεῖ χωρὶς τὴ δική μας συμμετοχή, θὰ τὴ θυμοῦνται οἱ ἄλλοι, αὐτοὶ ποὺ θὰ μᾶς ἀποχαιρετήσουν.

Κι ὅμως, αὐτὸ τὸ κενὸ στὶς ἀρχὲς καὶ στὸ τέλος ἐξηγεῖ γιατὶ ἡ ἐνδιάμεση πλοκὴ τῆς ζωῆς εἶναι τόσο ἐνδιαφέρουσα. Ἐμεῖς κρατᾶμε τὴν πένα, ἐμεῖς διαμορφώνουμε τὶς σελίδες ποὺ μᾶς ἀναλογοῦν. Ἡ ζωή εἶναι, πράγματι, ἕνα παράξενο βιβλίο. Εἶναι μοναδικὸ γιατὶ, ἐνῶ ὁ καθένας μας εἶναι συγγραφέας, ἡ ἱστορία ἐπηρεάζεται ἀπὸ τοὺς χαρακτῆρες ποὺ συναντοῦμε, ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ βιώνουμε καὶ ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς ποὺ κάνουμε.

Οἱ πρῶτες σελίδες τῆς ζωῆς μας εἶναι γεμάτες ἀγάπη, ἐλπίδα καὶ φροντίδα, ἀλλὰ εἶναι γραμμένες ἀπὸ τὰ χέρια ἄλλων. Δὲν θυμόμαστε τὸ πρῶτο μας κλάμα, τὰ πρῶτα μας βήματα ἢ τὶς πρῶτες λέξεις ποὺ ξεστομίσαμε. Κι ὅμως, αὐτὰ τὰ κεφάλαια εἶναι θεμέλια. Εἶναι οἱ εἰσαγωγές μας στὸν κόσμο, τὰ στοιχεῖα ποὺ καθορίζουν τὸ ὑπόβαθρο τῆς ἱστορίας μας. Αὐτὴ ἡ ἀδυναμία μας νὰ θυμόμαστε τὶς ἀρχὲς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ὅλοι ξεκινᾶμε μὲ μιὰ ἀφετηρία ποὺ δὲν ἐπιλέξαμε. Μπορεῖ νὰ ἦταν γεμάτη φῶς ἢ σκοτάδι, χαρὰ ἢ δυσκολία. Ὅπως κι ἂν ξεκινᾶ ὅμως τὸ βιβλίο μας, οἱ σελίδες ποὺ ἀκολουθοῦν βρίσκονται στὰ χέρια μας.

Ἂν ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο μας, τότε ἡ πλοκὴ εἶναι ἐκεῖ ποὺ παίζεται τὸ παιχνίδι τῆς ζωῆς. Στὶς ἐνδιάμεσες σελίδες γράφουμε τὶς δικές μας λέξεις, ζοῦμε τὶς στιγμὲς ποὺ διαμορφώνουν τὸ ποίοι εἴμαστε. Οἱ ἐπιλογές μας – οἱ σχέσεις ποὺ δημιουργοῦμε, τὰ ὄνειρα ποὺ κυνηγᾶμε, οἱ δυσκολίες ποὺ ξεπερνᾶμε – γεμίζουν τὶς σελίδες μὲ χρῶμα, ἔνταση καὶ συναισθήματα.

Αὐτὸ ποὺ κάνει τὴν πλοκὴ ἐνδιαφέρουσα εἶναι τὸ ἀπρόβλεπτο.

Ἡ ζωή εἶναι γεμάτη ἐκπλήξεις, ἀνατροπὲς καὶ στροφὲς ποὺ δὲν περιμέναμε. Μερικὲς φορὲς οἱ σελίδες γεμίζουν μὲ θλίψη καὶ ἀπώλειες, ἄλλες φορὲς μὲ θριάμβους καὶ ἐπιτυχίες. Ὅμως αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ὅτι κάθε λέξη, κάθε ἀπόφαση, κάθε ἐμπειρία μᾶς φέρνει πιο κοντὰ στὴ μοναδικὴ ἱστορία ποὺ μόνο ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ζήσουμε.

Ὅπως καὶ ἡ ἀρχή, ἔτσι καὶ τὸ τέλος μας ἀνήκει σὲ ἄλλους. Δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ διαβάσουμε τὴν τελευταία σελίδα τοῦ βιβλίου μας, ἀλλὰ αὐτὴ θὰ μείνει στους ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἀγάπησαν, στους ἀνθρώπους ποὺ ἀγγίξαμε μὲ τὴ ζωή μας. Ἐκεῖνοι θὰ ἀφηγηθοῦν τὴν ἱστορία μας, θὰ κρατήσουν στὴ μνήμη τους τὶς στιγμὲς ποὺ μοιραστήκαμε, καὶ ἴσως νὰ ἐμπνευστοῦν ἀπὸ τὶς σελίδες ποὺ ἀφήσαμε πίσω.

Ἡ ζωή εἶναι παράξενη γιατὶ ποτέ δὲν ξέρουμε πότε μιὰ σελίδα θὰ εἶναι ἡ τελευταία. Αὐτό, ὅμως, τὴν κάνει τόσο πολύτιμη. Ἡ ἀξία τῆς ζωῆς βρίσκεται στὸ πῶς γεμίζουμε τὶς σελίδες ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶναι τέλειες ἢ χωρὶς λάθη. Τὸ μόνο ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ εἶναι αὐθεντικές, Γεμάτες ἀγάπη καὶ προσπάθεια νὰ ζήσουμε στὸ ἔπακρο κατά Θεόν.

Ἂν ἡ ζωή εἶναι ἕνα βιβλίο, τότε κάθε μέρα εἶναι μιὰ νέα εὐκαιρία νὰ γράψουμε κάτι ποὺ ἀξίζει. Ὄχι γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀφήσουμε κάτι πίσω ποὺ θὰ μιλήσει γιὰ τὸ ποιοι ἤμασταν, γιὰ τὶς χαρὲς καὶ τὶς προκλήσεις ποὺ ἀντιμετωπίσαμε. Αὐτὸ ποὺ θὰ θυμοῦνται οἱ ἄλλοι ἀπὸ ἐμᾶς δὲν εἶναι τὸ πῶς ξεκινήσαμε ἢ πῶς τελειώσαμε, ἀλλὰ πῶς ζήσαμε τὸ ἐνδιάμεσο.

Ἀς κάνουμε, λοιπόν, κάθε σελίδα τῆς ζωῆς μας νὰ μετράει.