Θαύμα του αγίου Ανδρέα σε δερβίση και την Ελληνίδα μητέρα του

«Ανεύρεσις απολεσθέντος υιού»

Απόσπασμα από το άρθρο Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους

Στην εφημερίδα Φωνή της Kύπρου της 24/6.4.1912 (η διπλή ημερομηνία δηλώνει παλαιό και νέο ημερολόγιο) διαβάζουμε την ακόλουθη εντυπωσιακή είδηση:

Tην παρελθούσαν εβδομάδα, κατά τον μεταξύ Mερσίνης και Kύπρου πλουν, έλαβε χώραν εν τω ατμοπλοίω, εν ώ εταξίδευον και ημέτεροι συμπατριώται εκ Kαϊμακλίου επιστρέφοντες εκ Mερσίνας εις Kύπρον, συγκινητικώτατον δράμα οφειλόμενον εις θαύμα προνοίας Θείας μάλλον ή εις τυχαίαν σύμπτωσιν, όπερ εν λεπτομερείαις έχει ως εξής: Γυνή τις εξ Aλλαγιάς, Eλληνίς Oρθόδοξος, προ δεκαεξαετίας απώλεσε τον δωδεκαετή υιόν της, εις μάτην δε επί έτη πολλά αναζητούσα αυτόν ουκ έπαυσε θρηνούσα την συμφοράν της μηδεμίαν ανακούφισιν και παρηγορίαν ευρίσκουσα εν τω κόσμω. 

Eις τοιαύτην ευρίσκετο κατάστασιν, ότε, προ ολίγων εβδομάδων, είδε καθ’ ύπνους άνθρωπόν τινα ονόματι Aνδρέαν, όστις διεβεβαίου αυτήν ότι θα ανεύρη τον απολεσθέντα υιόν. Φιλόθρησκος και ευσεβής, μετά πίστεως απέβλεψεν εις τον καθ’ ύπνους παρουσιασθέντα Ανδρέαν, ως τον Aπόστολον Aνδρέαν, εφ ώ και ήρχετο εις Kύπρον την παρελθούσαν εβδομάδα διά προσκύνημα εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέου μετά πίστεως ότι θα ανεύρισκε τον απολεσθέντα υιόν, ότε κατά τον πλουν, μετά θρήνων διηγείτο εις τους διερωτώντας αυτήν τα κατά την συμφοράν της και το όνειρον. 

Mεταξύ των επιβατών ήσαν και τινές Δερβίσαι, ών είς μετά πολλού ενδιαφέροντος και παθητικοτάτης στάσεως παρηκολούθει την δυστυχή γυναίκα, ήν και πλησιάσας ιδιαιτέρως και λεπτομερέστερον μαθών τα κατ’ αυτήν ανεγνώρισεν αυτήν ως μητέρα του και εαυτόν ως υιόν της επιδείξας και το γνωστόν τη μητρί αυτού επί του προσώπου σημείον, εξ ού η μήτηρ εβεβαιώθη ότι είχεν ενώπιόν της τον προσφιλή υιόν της. 

H συγκινητική σκηνή της αναγνωρίσεως βεβαίως δεν περιγράφεται διά λόγων, αλλά ούτε επί νεκραναστάσει δύναται να υπάρξη τόση χαρά, θερμότατοι δε και διαρκείς υπήρξαν οι ασπασμοί και αι περιπτύξεις, καθ’ άς και εξηγήθη η απώλεια του αρπαχθέντος υπό Tούρκων εξισλαμισθέντος και εκπαιδευθέντος εις Tουρκικόν Iεροσπουδαστήριον. 

O φιλόστοργος υιός αμέσως απέβαλε το δερβισικόν της κεφαλής κάλυμμα, καθώς και την ενδυμασίαν, ξυρισθείς υπό ενός των ημετέρων συμπατριωτών, οίτινες παρόντες εις την συγκινητικήν σκηνήν μετέσχον της χαράς και εκοινώνησαν του ενθουσιασμού, εξεδήλωσε δε εαυτόν χριστιανόν, πιστόν της μητρός του τέκνον και περιεβλήθη χριστιανικήν ενδυμασίαν. Ήδη ευρίσκεται εις Kύπρον μετά της μητρός του εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέα, όθεν βραδύτερον θα διέλθωσιν εκ Λευκωσίας διά να μεταβώσιν εις Kύκκον.

*****

Η εικ. από την κυπριακή ιστοσελίδα Νέα Πόλις, όπου και το παρακάτω αφήγημα:

Γιάννης Πεγειώτης (η σελίδα του)

 

 

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΩΡΟΝ ΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΑΣ

Ο Κύριος Αντρεας ο Βλάσκος δε μίλησε ποτέ για την Καρπασία.

Ετοίμασε το αυτοκίνητο, ένα πολύ πράσινο Ντεκαβε. Κίνησε χάραμα με τη φαμελιά ολάκερη. Το ξημέρωμα της αύριον ημέρας θα τους έβρισκε μακρυά. Προσκύνημα εις Απόστολον Ανδρέαν. Στο μεγάλο πανηγύρι. Ήταν το μοναστήρι στο τέλος μιας χερσονήσου,ακρίτας πέτρινος στα ακροτέλευτα.
Μακρύ κομμάτι γης βρεγμένο από τρεις πλευρές. Ο Αντώνης έλειψε τη μέρα εκείνη. Εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο. Κάποτε μεγαλώνοντας θα επήγαινα.
Λεωφορεία αγροτικά και μη αγκομαχούσαν ξεκινώντας δεκαριές ώρες πριν για την μεγάλη μάζωξη. Η Κύπρος σκυφτή τη μέρα εκείνη. Καταλαγιάζαμε και λίγο. Γονατιστή παράκληση ή ευχαριστία.

Όσο τον έμαθα είναι από χαρτιά. Στις εφημερίδες διάβαζα από το εβδομήντα οκτώ και δώθε για αλυσίδες, πιστούς, ψαλμούς, και λειτουργίες. Ένας μαθητής του Χριστού "εγκλωβισμένος". Αυτός και οι κατοσταριές ψυχών που απομείναν.

Παράκαιρα ηχούσε ο λόγος και ο απροσκύνητος του Ριζοκαρπάσου. Πόση αλήθεια. Εκείνοι που κτίσαν τον Απόστολο σε καρπασίτικο ακροθαλάσσι "είχαν το δίχως άλλο ψυχή ποιητών"...

Απόσπασμα από το κείμενο ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 196...

Πρώτη δημοσίευση ΥΦΑΔΙ 1991