ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Πέντε επιχειρήματα που δείχνουν ότι ο Ιησούς Χριστός πράγματι σταυρώθηκε

Πέμπτη 21 Απριλίου 2022

Πέντε επιχειρήματα που δείχνουν ότι ο Ιησούς Χριστός πράγματι σταυρώθηκε

ΟΟΔΕ / Επιλογή στοιχείων και μετάφραση αποσπασμάτων Σ. Κ.

Αν επρόκειτο για μια πλαστή ιστορία, γιατί δεν την έφτιαξαν χωρίς προβλήματα;

«Οπουδήποτε κι αν πρόκειται να φθάσουμε, για οπουδήποτε κι αν πρέπει να ξεκινήσουμε, όταν φθάνουμε και όταν ξεκινούμε, όταν βάζουμε τα παπούτσια μας, όταν πλενόμαστε, όταν τρώμε, όταν ανάβουμε το λυχνάρι, όταν πέφτουμε στο κρεβάτι, όταν καθόμαστε στο σκαμνί, όταν αρχίζουμε κάποια συζήτηση, κάνουμε στο μέτωπό μας το σημείο του σταυρού» - Τερτυλλιανός (155/160 - 223/240) "De corona" 3,11.

Ο σταυρός, που συμβολίζει τον θάνατο του Χριστού, υπήρξε από την αρχή ένα ιερό σύμβολο για τους Χριστιανούς. Πράγματι, η σταύρωση του Ιησού ως πραγματικό γεγονός στην ιστορία βρίσκεται στην καρδιά της χριστιανικής πίστης.

Αλλά υπάρχουν ορισμένοι που αρνούνται ότι ο Χριστός πέθανε στο σταυρό. Παρόλο που και τα τέσσερα Ευαγγέλια καταθέτουν μαρτυρία για τη Σταύρωση, μερικοί σκεπτικιστές κατατάσσουν τις αφηγήσεις - ή ακόμη και την ύπαρξη του Χριστού - στην παγανιστική μυθολογία. Πολλοί μουσουλμάνοι απορρίπτουν επίσης το γεγονός της σταύρωσης, μια άρνηση που προέρχεται από το Κοράνι: «Και [για τους Εβραίους»] λέγοντας: «Πράγματι, σκοτώσαμε τον Μεσσία, τον Ιησού, τον γιο της Μαρίας, τον αγγελιοφόρο του Αλλάχ». Αλλά ούτε τον σκότωσαν ούτε τον σταύρωσαν. (Σουρά 4: 157). Στο προηγούμενο άρθρο μας, μιλήσαμε για τον άδειο τάφο του Χριστού και είδαμε ότι υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι, για να πιστέψουμε σε έναν κενό τάφο, κάτι βέβαια που πιστοποιεί και η πλειοψηφία των ειδικών της Γραφής και είναι αποδεχτό και από τους σκεπτικιστές ερευνητές. Αλλά για να υπάρξει άδειος τάφος, πρέπει να υπάρξει θάνατος, άρα σταύρωση.

Παρά τις διαφωνίες, τα στοιχεία είναι μονόπλευρα υπέρ μιας πραγματικής, ιστορικής σταύρωσης του Ιησού. Εδώ είναι 5 λόγοι γιατί:

1. Οι Πρώιμες πηγές επιβεβαιώνουν τη σταύρωση του Ιησού

Το Κοράνι γράφτηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ., σχεδόν 600 χρόνια μετά τη σταύρωση του Χριστού. Τα Ευαγγέλια, αντίθετα, γράφτηκαν 35-60 χρόνια μετά από τα γεγονότα που περιγράφουν, αναφέροντας όλα, την Σταύρωση. Οι επιστολές του Απόστολου Παύλου γράφηκαν ακόμη νωρίτερα. Η πρώτη επιστολή του προς τους Κορινθίους, που γράφτηκε γύρω στο 55 π.Χ., περιέχει μια πρώιμη χριστιανική παράδοση:

"Παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις ό και παρέλαβον ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς" (1 Κορ. 15: 3-7).

Σχεδόν όλοι οι μελετητές χρονολογούν αυτή την ομολογία πίστεως, η οποία αντιπροσωπεύει μια αρχαία προφορική παράδοση της χριστιανικής εκκλησίας, μέσα σε 3-5 χρόνια μετά το θάνατο Του Χριστού. Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι μπορεί να έχει γραφτεί μήνες μετά το θάνατο και την ανάσταση Του. Παρόλο που αυτή η αρχαία προφορική παράδοση δεν αναφέρεται ρητά στη σταύρωση, πιο πριν, στην ίδια επιστολή ο Παύλος αναφέρει "Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον [...]" (1 Κορ. 1:23) επιβεβαιώνοντας τον Σταυρικό θάνατο του Ιησού.

Μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την αξιοπιστία της μαρτυρίας του Απόστολου Παύλου, διότι οι Απόστολοι επιβεβαίωσαν το κήρυγμά του, και κατά πάσα πιθανότητα αυτοί ήταν και η πηγή του. (Γαλλ. 1:18,2:1-2). Επιπλέον, τα γραπτά του Κλήμεντος της Ρώμης και του Πολύκαρπου (που φυσικά πίστευαν στην Σταύρωση και στην Ανάσταση Του Χριστού) - μαθητές του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Ιωάννου, αντίστοιχα - εξασφαλίζουν την ακεραιότητα του Αγίου Παύλου όταν τον αναφέρουν ως "ευλογημένο" και "ένδοξο" Παύλο. Τα Ευαγγέλια, τα συγγράμματα με μαρτυρίες του Απόστολου Παύλου (και των άλλων Αποστόλων) και μια πολύ πρώιμη πίστη παρέχουν ισχυρή ιστορική μαρτυρία για τη σταύρωση.

2. Πολλαπλές αρχαίες πηγές από χριστιανούς και μη

Οι πρώιμες κανονικές και μη-κανονικές χριστιανικές πηγές μαρτυρούν τη σταύρωση του Ιησού. Τον πρώτο αιώνα ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος και ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος^[1], επιβεβαιώνουν κάτι περισσότερο από τη σταύρωση του Χριστού: σημειώνουν ότι εκτελέστηκε με εντολή του Πιλάτου. Ο Τάκιτος, αναφερόμενος στη σταύρωση ως "έσχατη ποινή", γράφει:

"Ο Κρίστους [Χριστός], από τον οποίο προήλθε το όνομα, υπέφερε την εσχάτη των ποινών στη διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου, όταν προκουράτορας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος"^[2]

Άλλος πρώιμος, μη-Χριστιανός συγγραφέας που αναφέρεται στην εκτέλεση του Χριστού είναι ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς. Ο Έλληνας συγγραφέας Λουκιανός γράφει: "(Να) Προσκυνούν εκείνον τον σοφιστή που σταυρώθηκε και (να) ζουν σύμφωνα με τους νόμους του".^[3]

Την εκτέλεση και τον θάνατο επιβεβαιώνει και ο Μαρά μπαρ Σεραπίων^[4]

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε τη μεγάλη ποικιλία των ειδών μαρτυρίας που αναφέρουν το γεγονός της εκτέλεσης του Χριστού: Βιογραφίες, επιστολές, ύμνοι, ιστοριογραφίες. Θα ήταν παράλογο να αδιαφορήσουμε για τον ευρύ αντίκτυπο του θανάτου του Ιησού στον αρχαίο κόσμο και να μιλήσουμε για απλά έναν "απόηχο" της χριστιανικής πίστης, όπως μερικοί λένε.

3. Ο ταπεινωτικός θάνατος του Ιησού και οι "ενοχλητικές" αφηγήσεις

Η απόδοση της συγγραφής του Ευαγγελίου σε μη-απόστολους όπως ο Μάρκος και ο Λουκάς είναι πράγμα απίθανο, αν δεν ήταν πραγματικά οι αρχικοί συγγραφείς αυτοί. Αν θέλουν οι άνθρωποι να πιστέψουν το ψεύτικο Ευαγγέλιο, γιατί η Εκκλησία να μην πιστώσει ως συγγραφέα των ευαγγελίων, έναν εξέχοντα απόστολο όπως ο Πέτρος ή ο Ανδρέας; Ή, όπως προσφέρει ο θεολόγος Brant Pitre, "γιατί να μην πάτε κατευθείαν στο απόλυτο και να αποδοθεί το Ευαγγέλιό στον ίδιο τον Ιησού;"^[5]

Δεύτερον, οι αφηγήσεις του Πάθους λάμπουν από αυθεντικότητα, εξαιτίας της ταπεινωτικής περιγραφής των δεινών του Ιησού. Αν και μερικές φορές ακόμη και οι εχθροί του παρατηρούν την ψυχραιμία του κάτω από ακραίες καταστάσεις, άλλες σκηνές όπως η αγωνία του Ιησού στη Γεσθημανή ή η αγωνιώδης κραυγή Tου: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» απεικονίζουν έναν αποδυναμωμένο, βασανισμένο... Μεσσία. Ο Παύλος βλέπει αυτό το πρόβλημα και αναφέρει πώς αντιδρούσε ο κόσμος σε ένα τέτοιο κήρυγμα: "Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν" (1 Κορινθ. 1:23).Οι Εβραίοι δεν θα είχαν ποτέ φτιάξει έναν Μεσσία επί ξύλου κρεμάμενο, αυτό αποτελούσε μεγάλη βλασφημία." [...] Κάθε κρεμάμενος επί ξύλου είναι καταραμένος από τον Θεόν [...]"(Γαλάτες Επισ. 3:13· Δευτ. 21:23) Αντιθέτως, περίμεναν έναν Μεσσία Βασιλιά, που θα ενώσει το Ισραήλ και θα συντρίψει τους εχθρούς. ο Μωσαϊκός νόμος ήταν ρητός.

Από την άλλη, οι Έλληνες (ειδωλολάτρες) έβρισκαν την ανάσταση ως κάτι ανόητο και αδύνατον, διότι ήταν δυϊστές, πιστεύοντας ουσιαστικά ότι ο υλικός κόσμος ήταν κακός και ο πνευματικός κόσμος καλός, καθώς και ότι το σώμα είναι φυλακή της ψυχής. Αρνούνταν την ιδέα ότι ο Χριστός επέστρεψε στη φυσική του κατάσταση μετά τον θάνατό Του. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την επιστροφή στην φυλακή της ύλης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ειδωλολάτρες προσπάθησαν αργότερα να προσαρμόσουν την ιστορία Του Χριστού, καταργώντας την σωματική/σαρκική ανάσταση. Ο Mαρκίων είναι ο πιο διάσημος υποστηρικτής αυτής της άποψης.^[6]

4. Η απουσία άρνησης

Οι χριστιανοί εξέφραζαν ανοιχτά την πίστη τους στο γεγονός ότι ο Ιησούς αποδοκιμάστηκε δημοσίως, καταδικάστηκε, εκτελέστηκε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Τα ευαγγέλια (πόσο μάλλον οι επιστολές) γράφθηκαν στην εποχή που ακόμα ζούσαν οι άνθρωποι που είδαν τα γεγονότα που περιγράφονται.

Ο Χριστιανισμός βασίσθηκε στις Εβραϊκές συναγωγές και αναπτύχθηκε πρώτα μεταξύ Εβραίων. Ανθρώπων δηλαδή που έζησαν τα γεγονότα που περιγράφονται. Πόσο πιθανό είναι, να τολμούσαν οι απόστολοι (αν ήταν απατεώνες), να γράψουν αυτές τις αφηγήσεις, που κυκλοφορούσαν ΠΡΩΤΙΣΤΑ μεταξύ αυτών που ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ;

Θα μπορούσε το εβραϊκό ιερατείο για παράδειγμα να εκφράσει την αμφισβήτησή του ότι ο Ιησούς δεν καταδικάσθηκε ή πέθανε με τον τρόπο που οι Χριστιανοί ισχυρίζονταν. Αλλά, στην πραγματικότητα, κανείς δεν είχε τέτοια ένσταση. Όλοι στην Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι ο Ιησούς είχε σταυρωθεί και αρκετοί τον είχαν παρακολουθήσει να πεθαίνει.

5. Ένας απίθανος... μύθος

Γιατί μια ομάδα Εβραίων (οι πρώτοι χριστιανοί ήταν εβραίοι) κατασκευάζει τον θάνατο του Μεσσία; Οι Χριστιανοί δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν από τη δημιουργία της ιστορίας ενός σταυρωμένου Μεσσία. Είναι σχεδόν αδύνατη η εξάπλωση του Χριστιανισμού βάση λογικής. Η σταύρωση ήταν μια άσεμνη μορφή βασανιστηρίων και εκτέλεσης που προορίζονταν για περιφρονημένους εγκληματίες. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακούγοντας το χριστιανικό μήνυμα ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού και ο αναμενόμενος Μεσσίας, που πέθανε με τέτοιο φρικτό τρόπο, θεωρούσαν ότι κάτι τέτοιο είναι γελοίο (1 Κορινθίους 1:23). Δεν ήταν προς όφελος των Χριστιανών να συνθέσουν έναν σταυρωμένο Μεσσία και να κάνουν πιο δύσκολη τη ζωή και την αποστολή τους, σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν σκεφτεί κάτι πιο νορμάλ...

Βλέποντας όλα αυτά τα στοιχεία, οι ειδικοί δεν θα μπορούσαν να μην δουν το γεγονός της σταύρωσης ως ένα πραγματικό γεγονός, μες στην ιστορία.

Το βάπτισμα του Ιησού και η σταύρωσή του θεωρούνται δύο ιστορικά, σίγουρα γεγονότα για την ζωή του Ιησού^[7] ^[8]. Ο James Dunn δηλώνει ότι αυτά τα «δύο γεγονότα στη ζωή του Ιησού αποδέχονται σχεδόν καθολική σύμφωνη γνώμη» και «κατατάσσονται τόσο ψηλά όπου «σχεδόν είναι αδύνατη αμφιβολία ή άρνηση»^[9]. Ο αθεϊστής κριτικός της γραφής, Bart Ehrman δηλώνει ότι η σταύρωση του Ιησού με εντολή του Ποντίου Πιλάτου είναι το πιο βέβαιο στοιχείο γι 'αυτόν^[10]. Ο John Dominic Crossan δηλώνει ότι η σταύρωση του Ιησού είναι τόσο βέβαιο όσο μπορεί να είναι οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός^[11]. Ο Eddy και ο Boyd δηλώνουν ότι τώρα είναι "σταθερά εδραιωμένο" ότι υπάρχoυν μη χριστιανικές αναφορές στην σταύρωση του Ιησού^[12]. Ο Craig Blomberg δηλώνει ότι οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν την σταύρωση αναμφισβήτητη.^[13] Ο Christopher Μ. Tuckett δηλώνει ότι, ένα από τα αναμφισβήτητα γεγονότα γι 'αυτόν (τον Ιησού) είναι ότι είχε σταυρωθεί^[14].

Συμπερασματικά

Το γεγονός της σταύρωσης:

1) Περνάει το κριτήριο της αμηχανίας (δες νούμερο 3)

2) Περνάει το κριτήριο της πολλαπλής επαλήθευσης (δες νούμερο 2)

3) Περνάει το κριτήριο της συνοχής (δες νούμερο 1)

4) Περνάει το κριτήριο της ποικιλομορφίας (δες νούμερο 3)

5) Σε σχέση με τα παραπάνω, απορρίπτεται και η υπόθεση του μύθου (δες νούμερο 4,5)^[15]

Σημειώσεις

1. Antiquitates Judaicae XVIII, 3, 63.

2. Annales, XV, 44.

3. Lucian, The Death of Peregrine, 11–13 in The Works of Lucian of Samosata, translated by H. W. Fowler (Oxford: Clarendon, 1949) vol. 4.

4. Van Voorst, Robert E (2000). Jesus Outside the New Testament: An Introduction to the Ancient Evidence. Eerdmans Publishing.

5. Brant Pitre, The Case For Jesus. Chapter 2. ISBN 9780770435486.

6. Περισσότερα εδώ

7. Jesus Remembered by James D. G. Dunn 2003 ISBN 0-8028-3931-2 page 339.

8. Jesus of Nazareth by Paul Verhoeven (Apr 6, 2010) ISBN 1-58322-905-1 page 39.

9. Jesus Remembered by James D. G. Dunn 2003 ISBN 0-8028-3931-2 page 339.

10. A Brief Introduction to the New Testament by Bart D. Ehrman 2008 ISBN 0-19-536934-3 page 136.

11. Crossan, John Dominic (1995). Jesus: A Revolutionary Biography. Harper One. p. 145. ISBN 0-06-061662-8. "That he was crucified is as sure as anything historical can ever be, since both Josephus and Tacitus... agree with the Christian accounts on at least that basic fact."

12. Eddy, Paul; Boyd, Gregory (2007). The Jesus Legend: A Case for the Historical Reliability of the Synoptic Jesus Tradition Baker Academic, ISBN 0-8010-3114-1 page 127.

13. Jesus and the Gospels: An Introduction and Survey by Craig L. Blomberg 2009 ISBN 0-8054-4482-3 pages 211–214.

14. The Cambridge Companion to Jesus by Markus N. A. Bockmuehl 2001 ISBN 0-521-79678-4 page 136.

15. Περισσότερα περί των κριτηρίων, εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Biblical_criticism

Σύνδεσμοι

https://en.wikipedia.org/wiki/Crucifixion_of_Jesus

http://www.answering-islam.org/Silas/crucified.htm

https://www.desiringgod.org/articles/the-great-offense-was-jesus-really-crucified

https://www.reasonablefaith.org/media/reasonable-faith-podcast/establishing-the-crucifixion-of-jesus/

https://www.youtube.com/watch?v=5-9-vWtTcU8

https://www.wordonfire.org/resources/blog/four-reasons-to-believe-jesus-was-really-crucified/5458/