π.Αντώνιος Χρήστου
Ευχή
Καθαρά Δευτέρα, η 1η μέρα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία μας από το ξεκίνημα της ημέρας, διαβάζει τα κατανυκτικά ¨γράμματά¨ της, στις μεγαλύτερες σε διάρκεια πλέον Ακολουθίες. Πέρασαν πολλοί να ανάψουν κερί, λίγοι όμως ανταποκρίθηκαν στον ήχο της καμπάνας της Εκκλησίας από την αρχή και να παραμείνουν στην Ακολουθία ως το τέλος.
Η μέρα προχωρά, οι πλατείες και οι λόφοι γεμίζουν από κόσμο μέχρι και αργά το απόγευμα. Οι δήμοι, οι σύλλογοι, οι εθελοντές, ακόμη και τα εκκλησιαστικά συμβούλια των Ιερών Ναών σε πολλές περιοχές, διοργανώνουν και εορτάζουν τα "παραδοσιακά" κούλουμα. Τα νηστίσιμα εδέσματα, λαγάνες, τουρσί, ελιές, θαλασσινά κ.α. έχουν την τιμητική τους. Μικροί και μεγάλοι επιδίδονται στο πέταγμα του χαρταετού αλλά και στο γλέντι με παραδοσιακούς χορούς. Το κρασί ρέει επίσης άφθονο (χωρίς βέβαια κανονικά η μέρα να καταλύει οίνο και έλαιο), αλλά το σίγουρο είναι ότι όλοι, όσο μακριά και αν είναι από την Εκκλησία, όσο και επιφανειακά να ξεκίνησαν έστω και εθιμικά την πορεία της Μ. Σαρακοστής, κατάλαβαν ότι κάτι διαφορετικό ξεκίνησε, κάτι που διαφοροποιεί την ημέρα από τις προηγούμενες μέρες, κάτι που μοιάζει με τις επόμενες μέχρι το Πάσχα.
Ο Εσπερινός (αν και πολλές Ενορίες τον τελούν πρωί) και το Μ. Απόδειπνο ξεκίνησε, επίσης λίγο κόσμος προσήλθε, ελάχιστος από όλους αυτούς που συμμετείχαν στα κούλουμα προηγουμένως. Η Καθαρά Δευτέρα πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ξημέρωσε Τρίτη... δεν την λένε πλέον Καθαρή... Κάποιοι την ειρωνεύονται χιουμοριστικά μάλιστα ως "βρώμικη" Τρίτη!
Γιατί; Τι διαφέρει η Καθαρά Δευτέρα από την Τρίτη εκτός ότι δεν είναι πλέον αργία; Τα ίδια ακριβώς δεν ισχύουν σε νηστεία και Ακολουθίες; Γιατί τότε ξανακυλήσαμε στην καθημερινή αρτύσιμη διατροφή και περιμένουμε να νηστεύουμε πάλι οι περισσότεροι την Μ. Εβδομάδα; Γιατί να περιμένω να έρθουν μόνο οι Χαιρετισμοί της Παναγίας για να προσέλθω πάλι στο Ναό; Οι άλλες ημέρες και οι υπόλοιπες Ακολουθίες για ποιον τελούνται; Για άλλους;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι άλλο πράγμα να νηστεύω όσο μπορώ με την άδεια και την ευλογία του πνευματικού που οικονόμησε τα πράγματα και άλλο να αυξομειώνω τις νηστείες της Εκκλησίας κατά το δοκούν, γιατί δεν με βολεύουν και απλά έχω πραγματική εξάρτηση και δεν μπορώ να φανώ πραγματικά δυνατός και ελεύθερος! Κάτι ανάλογο ισχύει περίπου και για τις Ιερές Ακολουθίες λίγο πολύ.
Κλείνοντας, αν κάποιοι νηστεύουν και εκκλησιάζονται ας μην έχουν την εγωιστική έπαρση ότι τα καταφέρνουν. Αυτό λέγεται κενοδοξία. Όσοι επιλέγουν να μη νηστεύουν και να μην εκκλησιάζονται (κατ' επιλογή και όχι να τους εμποδίζει κάποιος ιδιαίτερος λόγος π.χ. ασθένεια κτλ) , ας έχουν τουλάχιστον την αίσθηση του ελλείμματος και όχι να το "κάνουν Θεολογία" ότι δεν πειράζει ή ότι είναι ξεπερασμένη η εγκράτεια κτλ.
Η διάρκεια πάντως σε όλα τα πράγματα και τους τομείς είναι το ζητούμενο, πόσο μάλλον στα πνευματικά. Άρα επαναλαμβάνοντας και διατυπώνοντας πάλι τον τίτλο του άρθρου μας : Αφού τον ξεκινήσαμε (τον αγώνα για εγκράτεια στη Μ. Τεσσαρακοστή), γιατί δεν τον συνεχίζουμε (και τις επόμενες μέρες μετά την Καθαρά Δευτέρα) και κυρίως γιατί δεν τον ολοκληρώνουμε (φτάνοντας ως το Πάσχα) ; Ο κάθε ένας να διατυπώσει τα ερωτήματα στον εαυτό του.... !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου